The Sixties door Rudolf Hecke

Rudolf Hecke is een man die de onderwerpen die hij uitkiest uitgebreid heeft ingestudeerd en die ze dan ook volledig beheerst. Bovendien weet hij ze met uitzonderlijk veel verve te brengen. 

In eerste instantie spaart hij tijd noch moeite om een aangepast decor neer te zetten, dat de toehoorders onmiddellijk in de juiste stemming brengt. Daarna brengt hij de voordracht met een bezieling en een overgave die weinigen hem zullen nadoen. Dat wisten we al na zijn voordracht over Serge Gainsbourg en werd hier nogmaals bevestigd.

.

Uitleg en klankfragmenten wisselden elkaar af, waardoor een authentieke sfeer werd gecreëerd. Vele aanwezigen reageerden op de klankfragmenten die hen terugvoerden naar hun jeugd. Ik ben ervan overtuigd dat ze zich gedurende enkele uren opnieuw jong hebben gevoeld en zich opnieuw bewust werden welke ingrijpende veranderingen de jaren 60 hebben teweeggebracht. Bovendien is Rudolf Hecke een spraakwaterval, die een rijke woordenschat combineert met een perfecte uitspraak.  

Waar we bij andere vlotte en boeiende sprekers een gevoel hadden, dat gelijk staat met een etentje in een gerenommeerd restaurant, kwamen we bij deze spreker terecht in een restaurant met 3 Michelin-sterren. Als hij in de toekomst een nieuw onderwerp brengt, staan we zeker op de eerste rij om hem uit te nodigen.

geleidehonden  voor blinden en het kasteel van Loppem

Een gids legt uit hoe een kleine pup een blindengeleidehond wordt en hoe het verhaal dan verder gaat. Zo wordt duidelijk hoe de hond zijn baasje veilig doorheen de onzichtbare of wazige buitenwereld loodst. Hij moet rekening houden met signalen en hindernissen die zienden spontaan registreren en zelfs onbewust uit de weg gaan. Daarna volgen een demonstratie op het opleidingsparcours.

Bezoek aan het Kasteel van Loppem

In de namiddag maken wij een rit doorheen het mooie Brugse ommeland tot aan het prachtige kasteel van Loppem. Een bezoek aan dit kasteel is als een reis door de tijd en rond de wereld. De neogotische interieurs en woonvertrekken tonen het kasteelleven zoals het was in de 19^de en en de vroege 20^ste eeuw. Boven kunnen we binnenkijken in de familiekapel met prachtige glasramen. Een weetje: de toenmalige baron was blind en kon pas na 20 jaar en na een operatie in Parijs voor het eerst zijn kinderen zien.

In het mooie grote salon van het 5* WZC Park Lane.

“Wat met honing ?” 

Een enthousiaste spreker Sander had een 6 meter lange tafel nodig om de verschillende honing gerelateerde producten te kunnen tentoonstellen. Ook een grote variatie aan kruiden en thee.

Wel een 20-tal verschillende honingsoorten gaande van Bloemen – koolzaad – balsemien – linde – den - kaneel – luzerne – propolis koninginnebrij en nog vele andere konden geproefd worden. Bij elke soort kregen we ook de nodige uitleg en waar het allemaal goed voor is. Gaande van goed voor of tegen: maagzuur – koorts – lever – nieren zelfs pijn en jeuk en nog veel meer.

Ook verschillende soorten peperkoek – wijn – advocaat – jenever – enz.

Een lekkere leerzame namiddag was het.

RG

Reis naar de Dordogne 23 – 30 juni 2019

Onder de deskundige leiding van Hugo en Annie vertrokken we, zoals gebruikelijk in de vroege ochtend, met een ruime bus naar de Périgord, de streeknaam voor het departement Dordogne.

Onderweg bezochten we de ruïnes van het dorp Oradour-sur-Glane, een uithangbord voor de wreedheid van de oorlog en in het bijzonder van het Nazi-regime. In sterk contrast hiermee kwamen we daarna op onze eindbestemming Vitrac, een onooglijk dorpje met een charmant hotel “Plaisance” zijn naam waardig, gelegen aan de Dordogne rivier.

Meteen kregen we een voorproefje van wat ons de hele reis door te wachten stond: na de lokale aperitief op basis van okkernoten, een culinaire maaltijd, drank inbegrepen. Waar we ook naar toe gingen - zelfs in dorpjes waar je niet zou vermoeden dat er zelfs maar iets te eten wàs- we kregen elke middag een succulente maaltijd voorgeschoteld. En ‘s avonds volgde dan nog het 4-gangen hoogtepunt in de Plaisance. Het moet een frustrerende reis geweest zijn voor wie op dieet stond. Maar ik had niet de indruk dat er zo iemand bij was…

Vlakbij Vitrac bezochten we het oude dorpje La Roque-Gageac, anderhalve straat groot, geplakt tegen een klip langs de Dordogne..Tijdens de boottocht die er op volgde merkten we dat de rivier bezaaid was met waterplantjes die allen bekroond waren met een wit bloempje.. Het gaf de rivier een “tuinlijk” uitzicht.

Vanaf dan begon wat de lokale krant blokletterde als : “La région sous un soleil de plomb”. We haalden verder in de week tot 41 graden, Celcius wel te verstaan.

We bezochten verscheidene pelgrimssteden, die eertijds bij een klooster ontstonden doordat er iemand een relikwie van een heilige naar toe bracht. Hierbij was men niet wars van enige fantasie, maar het resultaat was wel dat er een bloeiende handel ontstond die welvaart bracht en leidde tot prachtige bouwwerken in- en op de kalkrotsen. Een schitterend voorbeeld was Rocamadour, een stadje in 3 boven elkaar gelegen stukken gebouwd.

De meeste van de kerken die we er zagen waren indrukwekkend groot, maar sober. Dit laatste was vooral het gevolg van de 100-jarige oorlog tussen Frankrijk en Engeland (1337 – 1453), waarbij de huurlingen van beide legers roofden naar believen. De mensen beveiligden zich daar tegen door het bouwen van vestingsteden of “bastides”., die uiteraard, net zoals de vele kastelen, gebouwd werden op de toppen van de klippen . Vele daarvan, waaronder die van Domme, zijn uitstekend bewaard gebleven.

In de typisch  Franse tuin met strakke buxus van Eyrignac leerden we het verschil tussen een pelouse en een gazon. Bij het luxueuze kasteel van Milandes, waar ooit Josephine Baker woonde, konden we  de bloemenpracht van een Engelse tuin op een heuvel bewonderen, We kregen er ook een show met dieren die voor de jacht ingezet worden: een havik, diverse uilen, een visarend en een fret.

Een hoogtepunt van de reis was ongetwijfeld de grot(ten) van Lascaux. We bezochten de vierde(!) copie van de originele grot. Het staat bovengronds in een prachtig gebouw dat opgaat in de omringende natuur en uitgerust is met de meest moderne apparatuur. Maar het doel van de duizenden tekeningen van vrnl. paarden, runderen en herten  in die uitgestrekte grot van soms amper een meter hoog, blijft een mysterie.

Op de uitstap naar het zuidelijker departement Lot-et-Garonne, werden we uitvoerig ingelicht  over de productie van foie gras, de ganzen- en eendenlever. De gezwollen lever, veroorzaakt door gedwongen voeding met mais of vijgen, blijkt grotendeels overeen te komen met de lever die ze hebben vóór ze in de natuur hun lange trek beginnen. En als ze de dieren na die gedwongen voeding vrij laten lopen, herstelt de lever zich na 2 weken. Dat laatste hebben we niet kunnen nagaan, maar de smaak van de vele proef-hapjes op het einde van het bezoek wel. En dat viel best mee.

De vriendelijke lokale bevolking is fier op hun streek, hun 1001 kastelen en vooral op hun streektaal het Occitaans, dat gesproken wordt ten zuiden van Limoges.. De oude benaming ervan is ” la langue d’Oc” , vandaar de naam van het departement Languedoc.

Op de terugreis ervoeren we nog een knap staaltje organisatietalent van het KVE-bestuur :  ondanks een lekke band onderweg kwamen we precies op tijd in Kontich aan. 

Leo S

Dag 1

  













  

Dag 2

Dag 3

Dag 4        Pffffff tot 41° C

Dag 5

Dag 6

Dag 7

Annie je bent voor K.V.E. de favoriete gids, dit heb je deze week weer met brio waargemaakt.

Ik denk dat ieder van ons zich hierbij kan aansluiten om respectvol je dankbaar te zijn.

Vorig jaar kreeg je van ons een denkbeeldige bloemeké, nu krijg je de hoofdvogel voor je bijdrage.

Om het wat technisch uit te drukken, je hebt een harde schijf met heel veel mappen en submappen.

Het programma was zeer uitgebreid - een grote variatie, iedere dag bracht je ons naar een andere bestemming, met de deskundige pilotage van Max, alhoewel, de juiste weg vinden was soms wat moeilijk had ik de indruk.

Annie, om af te ronden heb ik een parodie gemaakt op een overbekend gedicht van Alice Nahon.

't is goed in 't eigen hert te kijken alvorens d'oogjes toe te doen, of dat ik van morgen tot avond aan alles heb meegedaan,

dan kan ik blij gemutst en voldaan naar huis terug toe gaan.

Annie, bij leven en welzijn tot een volgende keer.

Leo D.

Groepsfoto van de reis naar Dordogne

Zeeland: het land van de wereldbekende waterwerken ‘Neeltje Jans’,

ongerepte natuurgebieden, zee, lucht en groen (en van het liedje

‘Zoutelande’).

We vertrokken om 08.00 uur stipt vanaf de carpoolparking in Kontich.

We starten de daguitstap in het dorpshuis van Kruiningen, waar we ontvangen werden met koffie of thee en een Zeeuwse boluskoek. Hier maakten we kennis met onze gids Carmen. 

De route ging naar Oud Sabbinge, een gehucht uit de 13^de eeuw met een prachtig kasteel. Door de stille en verlaten polders, over smalle polderweggetjes kwamen we aan Arne's Kaasboerderij. Meer dan 600 geiten en zwart-witte melkkoeien heten ons mekkerend en loeiend welkom. Een schaal vol kaas nodigde ons uit te proeven van deze lekkernij. 

Na dit leuke bezoek gingen we lunchen. Op het menu staat: tomatensoep, kalkoengebraad met spek, frietjes, warme groenten en salade en vanille-ijs met slagroom.

Bij deltawerken Neeltje Jans komen we alles te weten over de deltawerken, de watersnoodramp van 1953. Deze deltawerken zijn een ongelooflijk staaltje van waterbeheersing en zijn in de hele wereld gekend! 

In het deltapark Neeltje Jans beleven we de geschiedenis opnieuw: van de watersnoodramp tot en met de bouw van de deltawerken. Exposities, films en de bezichtiging van de dam geven ons een indruk van de enorme kracht van het water. 

Deltapark Neeltje Jans ligt aan de voet van de allergrootste stormvloedkering ter wereld. Wat is het verhaal achter dit immense bouwwerk? Het antwoord wordt getoond in een indrukwekkend digitale panorama die ons de allesverwoestende kracht van het water laat ervaren. Het is het verhaal van de grootste naoorlogse natuurramp in Nederland. We krijgen een realistische indruk van wat zich afspeelde in Zeeland in de nacht van 31 januari 1953. Een historische gebeurtenis waarvan geen beelden bestaan. Kijk en ervaar hoe de golven delen van Nederland wegvaagden. 

De educatieve voorstelling waarschuwt voor de dreiging van het water: zullen de Deltawerken ons ook in de toekomst kunnen beschermen?