Om uw KVE 50+ activiteiten reeds op te nemen in uw agenda vind je hier ons voorlopig programma. Dit is onze langere termijnplanning; wijzigingen en/of uitbreidingen zijn zeker nog mogelijk! 

                                        Coronavirus 

Leden die inschreven voor een afgelaste of verplaatste activiteit, worden op de hoogte gehouden. De gestorte bedragen voor de afgelaste activiteiten worden terugbetaald. Voor de activiteiten die werden verplaatst gaan we er van uit dat de leden die inschreven op de latere datum zullen deelnemen. Indien dat niet mogelijk is, kunnen zij de verantwoordelijke voor die activiteit contacteren 

Op dit ogenblik weten we nog niet hoe lang de crisistoestand zal blijven duren.  We maken dus voorbehoud voor alle activiteiten.

Lidgeld 2021

Bericht van het KVE bestuur

Het jaar ging in zeer slechte omstandigheden voorbij, anderzijds staan we nu op de drempel van ons 100-jarig bestaan.

Normaal moeten we in het januarinummer melden dat het tijd is om het lidgeld te betalen. Maar, gelet op het verloop van 2020 en het jubileumjaar 2021 werd door het bestuur besloten om aan de leden, die ook in 2020 trouw hun lidgeld betaalden, geen lidgeld te vragen voor het jaar 2021.

In de loop van de maand januari zullen de huidige leden automatisch hun lidkaart voor 2021 ontvangen via mail. Het is dus belangrijk voor de goede werking dat je we jouw correct mailadres hebben. Is het in het laatste jaar gewijzigd? Laat ons dat dan zo snel mogelijk weten via KVE@engie.com.

Heb je zelf geen computer of internet, dan mag je ook het mailadres van een collega, een familielid of een vriend doorgeven.

Actieve leden krijgen het mailadres van het werk toegewezen. Als zij de lidkaart (en eventuele andere informatie) op een ander mailadres wensen te ontvangen, moeten ze ons dat nieuwe mailadres meedelen via KVE@engie.com.

Vermeld altijd jouw naam, adres en lidnummer om vergissingen te vermijden. Het lidnummer staat vermeld op de vorige lidkaart.  

OPGELET ! Indien men wenst deel te nemen aan een activiteit van KVE 50+ CRE-AcTIEF vzw dient men lid te zijn van KVE en daarvoor 25 euro lidgeld betaald hebben. Lidgeld kan betaald worden op het NIEUWE rekeningnummer van KVE:

.

Bretagne van 6 tot 11 september 2020

Verslag van een reis in "Sourdine"  zoals een trompettist een demper kan  toepassen op zijn instrument, zo droegen we dag na dag een masker.

Zondagmorgen 06 :  heel vroeg in de morgen vertrok een uitgedunde groep op reis, 't was stil in de bus, maar de morgenstond heeft goud in de mond, en inderdaad, een rijzende gouden bol verdreef de duisternis.

Een croissantje later reden we verder naar het noorden van Frankrijk.         

Na de lunch, afgerond met een vingerhoed koffie, begon de rondleiding in Rouen, een rijke mooie stad, een zwaar beladen, met torentjes en pinakels kathedraal, maar wel een kantwerk als voorgevel. Ook een mooie moderne kerk op de "Grande Place " mocht niet ontbreken, wat later nog wat geschiedenis van de doden oprakelen op de Place St. Maclou.                                          

De bus in en naar het hotel, avondmaal en "doke" doen.

Maandag 07:  vroeg op stap, of beter "op rit" naar Dinard, de boot lag niet op ons te wachten maar wel omgekeerd. Bootje varen van Dinard naar Dinan.    Het binnen varen in Dinan is zeer mooi, schilderachtig maar niet adembenemend anders konden we niet verder. Na de lunch een rondleiding,  Dinan is een zeer mooie oude stad met allerlei pittoreske hoekjes en kantjes, veel vakwerkhuizen en als trekpleister ook nog een kasteel met een "Donjon" als een verjaardagstaart. Op de terugweg nog even stoppen aan een Duits kerkhof - "Friedhof"  klinkt veel mooier,  niet om de 1887  pechvogels die er begraven liggen te bezoeken maar wel  om een indrukwekkend uitzichtpunt op de Mont St. Michel  te hebben.                                                                                                         

Aperitiefje meepikken, avondmaal en naar "boven".

Dinsdag 08: bezoek aan de "Moulin de Moindrey" voor ons een primeur, nog nooit gezien, geen zeildoeken meer aan de wieken maar een systeem met regelbare planken, uit castagne hout, zo 'n beetje te vergelijken met de regelbare vleugelflappen van een vliegtuig, die de piloot kan in- of uittrekken naargelang de situatie.

Verder naar St. Malo,  -  Lunch met Bretoense streek pannenkoeken en alsof het niks is, jawel, als dessert een "Crèpe Caramel. Met een buik als een opgeblazen ballon begonnen we aan de rondgang op de wallen, ook nog even de Kathedraal bezoeken.

Om de dag af te sluiten nog een bezoek aan een oesterkwekerij te Cancales, proeven hoort daar natuurlijk bij.

Woensdag 09: Bezoek aan de Mont St. Michel.

vanaf de parking een hele stap naar de rots, geen 1,5km. maar 2.7km. maar het deed deugd. Zoals de vroegere bedevaarders klommen we naar boven, trappen, trappen en nog maar trappen, hoeveel - ? - wie zal het zeggen?

Maar wie het niet gezien en beleefd heeft mist iets, in één woord FORMIDABEL,  eeuwen aan gezwoegd, hoe kregen ze het voor mekaar?

Lunch met overheerlijke dessert.

Terug richting hotel met nog een tussenstop om veel te weten te komen over het " Goud Van Normandië " - de beroemde Calvados, uiteraard met proeverij, iedereen ging nog recht naar de bus dus alles O.K.

Donderdag 10: Op weg naar Rennes - hoofdstad van de regio.

Bezoek aan het gerechtsgebouw, een mooi - grotesk gebouw, het is duidelijk dat de Franse  koning zijn heerschappij wilde tentoonstellen.

Prachtige zalen bezocht, overladen met goud en gobelins, het goud plakt er letterlijk tegen de plafonds. Het jonge gidsje voor onze groep droeg spijtig genoeg een masker (?) maar ze gaf een zeer degelijke rondleiding, ik heb van beide genoten.

De lunch was laden en lossen, 't moest vooruitgaan.

De namiddag werd besteed aan een bezoek van het kasteel van "Fouchères" Een vestiging gebouwd  en verbouwd van de elfde- tot de twintigste eeuw.

Met wat verbeelding kon men zich een stripverhaal voorstellen uit de Middeleeuwen (de Rode Ridder e.d.)

Het laatste diner, om af te sluiten, werd smullen met "Fruits De Mer"

Vrijdag 11: We vertrekken naar huis, maar niet zonder te stoppen in Honfleur, een toeristisch pareltje, dit mocht in het programma niet ontbreken. De  lunch was weeral een culinaire meevaller met als kers op de taart een dessert om U tegen te zeggen.

De laatste rit naar Kontich; enkele km. over de grens werd er gestopt om nog een hapje te eten in "Aire de Mal Service" - welke uitbater van zo'n eettent doet nu zijn deuren dicht om 19u.? nochtans op de ramen stond vermeld Service 24/24 - 7/7., dan maar iets uit 't vuistje.

Later op de avond, zeer merkwaardig, de zelfde rood/gele bol staat weer te pronken, maar nu in dalende lijn aan de horizon, en verdwijnt in de nevelen en doet me verlangen naar mijn bedstee.

Nabeschouwing:

Hoogtepunten; Rouen - Dinan - St. Malo - Mont St. Michel - Rennes - Honfleur.

Onze gids, "Première Cru", Annie is een M.O.F "Meilleur Ouvrière ni de France, mais de Flandres.

Culinair verzorgd - smulpapen vragen maar een afdruk aan Hugo van de gerechten.

Leiding: een pluim op de hoed van Hugo en heel de équipe die deze reis voorbereid hebben, niet zo evident in deze coronatijd.

L.D.M 

Tafelversiering maken voor  Kerstmis

Bij aankomst in de grote zaal bleek dat de verwarming daar niet voldoende was, dus werd er verhuisd naar de kleine zaal ernaast. Omdat traditiegetrouw Richard een foto van het werkstuk doorgestuurd had, en we alles over de nodige materialen konden lezen in het 50 plus nieuws, was iedereen goed geëquipeerd en op tijd aanwezig.

We waren érg blij dat onze “juf” Jeanine present was.

Niettegenstaande een recente ingreep aan haar knie hield ze eraan om ons nu ook te helpen bij het maken van ons jaarlijkse tafelversiering.

Voor deze workshop werd het Kerststukje opgebouwd van op een plank.

Ook onderling werden tips en ook soms materiaal uitgewisseld. Het resultaat van twee uur arbeid mocht gezien worden.

Voor de rest verliep alles vlot.  Dit wat de dames betreft. De heren moesten natuurlijk weer wat bijpraten!

Na het opruimen stond ons nog een fijne en smakelijke verrassing te wachten: de goede brave Sint had voor de vlijtige dames een grote speculaas vent meegebracht!

En toen weerklonk : “Sinterklaas kapoentje …” 

Na nog enkele fotoshoots  en een dank je wel  bloempje voor Jeanine was het half vijf vóór we er erg in hadden.

Jean-Pierre en Leo zorgden weer prima voor achtergrondmuziek.

Voor de foto’s zorgden Vital en nog enkele bereidwillige camera’s!

LVS

Seksualiteit bij ouderen

Reeds rond 13:10 uur arriveerden de eerste leden. Bijpraten met de vrienden !

Ook mevrouw De Bie was ruim op tijd, en samen met Jean Pierre regelde zij de PC- aansluitingen , klank en beeld! Romain was aan het onthaal druk bezig de deelnemers te noteren.

Iets na tweeën startte Chloë De Bie haar lezing met een vraag aan het publiek aan wat doet seks ons denken ? De antwoorden waren heel interessant en uiteenlopend !

Zij onderhield ons daarna over de verschillende aspecten van seks en  de verschillen tussen man en vrouw, zowel lichamelijk als psychisch. Zij brak ook een lans om het taboe te doorbreken waaronder seks nog steeds te lijden heeft : het is bij wijze van spreken een even normale lichamelijke functie van de mens als eten en slapen.

De verandering  in seksuele beleving bij het ouder worden, werd toegelicht.

Enerzijds zijn er de soms lichamelijke ongemakken en / of ziekte die de seksuele daad hinderen. Enkele oplossingen daarvoor werden voorgesteld.

Anderzijds zijn het dikwijls externe factoren, bijvoorbeeld het verblijf in een rust - en verzorgingstehuis die  het hebben van seksuele contacten beletten.

We kregen ook statistieken te zien met percentages van seksueel actieve ouderen in de verschillende leeftijdsfases. Ook enkele, soms humoristische beeldfragmenten, werden erg gesmaakt door het publiek.

Na een korte koffiepauze beantwoordde mevrouw De Bie nog enkele interessante vragen vanuit het publiek.

Chloë De Bie bracht deze lezing op een zeer vlotte en natuurlijke manier, doorspekt met veel humor en anekdotes, zodat het geheel echt heel goed verteerbaar was!

LVS

Voor meer info ga naar   WWW.VIVOLINIO.COM

                                    WWW.ADITIVZW.BE

Wandelen in de Schorre met KVE 50+ en AAS op 9 november 2019

 De Clarissen hebben ons verrast met mooi wandelweer.

Rond 10 uur vielen de ‘duiven’ (excuus wandelaars) binnen in Brasserie De Schorre.

Klei, water en een prachtig Provinciaal domein “De Schorre” zijn de unieke troeven die Rupelstreek kenmerken. Ook de herinnering aan de vroegere steenbakkerijen kun je niet wegdenken.

We wandelden in de morgen en in de namiddag en de stappenteller stond op 11000 stappen. Niet mis voor onze sportieve senioren.

De lunch met soep en een “Triple dekker Croque” – Amerikaanse specialiteit naar men zegt – kon iedereen bevallen.

Na de wandeling werd er nog druk nagepraat over de belevenissen tijdens deze mooie wandeldag.

Vraagje om te besluiten: En wie had er ongelijk …. ?

Hierbij nog enkele foto’s van het prachtige domein.

Romain

De Europese Unie door Prof.H.Vos

Een bevlogen prof Vos nam in zijn inleiding het talrijke publiek even mee naar de jaren vijftig toen 6 landen zich verenigden in de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal, de EGKS en later de EEG.

Onder het voorzitterschap van Jacques Delors in de jaren 80/90 kreeg de gemeenschap een flinke impuls en werd de basis gelegd van de huidige EU met tot op heden 28 lidstaten.

Het opmaken van regels en richtlijnen vraagt van iedere lidstaat een grote bereidheid tot het maken van compromissen. De prof gaf enkele voorbeelden, gedocumenteerd met het “kinder surprise-ei”. Telkens wanneer hij zijn woorden kracht wilde bijzetten ging het ei met een gezwind gebaar de lucht in.

Arbeidslonen, het innen en opleggen van belastingen blijft tot op heden een bevoegdheid van de lidstaten zelf. Het is een zeer gevoelige materie, maar grote bedrijven varen er wel mee.

De rode draad doorheen het verhaal is dat, hoe eigenaardig het ook mag zijn, Europa zich na elke crisis telkens weer de rug kan rechten en vooruitgang boekt, zij het met kleine stapjes.

Mooi voorbeeld hiervan was de Griekse crisis, dit land stond op de rand van het bankroet. Toch toonden de lidstaten hun solidariteit door maatregelen te nemen die Griekenland doorheen de crisis zouden loodsen.

Ook toen in 2008 door de wereldwijde financiële crisis de Europese munt zwaar onder druk kwam te staan werd dagelijks door de lidstaten onderling overleg gepleegd. Uiteindelijk werd door een reeks maatregelen de euro gered en zal het reilen en zeilen binnen de banken beter gecontroleerd worden.

Als toemaatje kregen we bij de talrijke vragen die vanuit het publiek gesteld werden nog een uitgebreide duiding bij het “brexit” verhaal. Het einde ervan is duidelijk nog niet in zicht en kan nog jaren aanslepen.

Het verhaal van Europa is dynamisch, ook naar de toekomst toe, het zal steeds een verhaal zijn van mensen en culturen in beweging.

Vic G.

.

Uit mijn dagboek,                             8 - 11 Oktober 2019.

Dinsdag 8  : - onderweg naar Beek, kaasjes...kaasjes en duizend wielen. Bestemming: Hotel Zonneheuvel - Schaapsdrift - Beek. De heuvel moet je er bij denken, wel veel schapen maar niet driftig.

Bevreesd voor een "beek" uit de hemel, er hingen nochtans veel waterzakken in de lucht maar die dreven verder naar het Oosten... naar de Dosjen. 

Dan maar de fiets op en genieten van lucht en landschap.

Woensdag 9 : wandelen of fietsen,  de E. Bike op, gevecht tegen de wind.

Namiddag: misleid door plaatselijke weerberichten...regen, regen de wandelschoenen aangetrokken, prima wandelweer met een "natje" als afsluiter.

Donderdag 10: Opgehaald  door de bus met een kei van een chauffeur/gids, door het "Achterbroek " langs landelijke wegen naar s'Heerenberg geloodst.

Met een plaatselijke gids(dame) doorheen een stuk geschiedenis gekropen, Edele Stiftdames, verdwenen Jezuïeten, waterput van 57m. diep, heibel over een lapje grond wel/niet NL/D.

Pistoletjes knabbelen met een koppie koffie over de middag in een kasteel, niet alledaags, maakt niet iedereen mee.

Namiddag: zo nodig door een Industrie terrein, op bezoek bij een wijnboer, een taterende Leo (de boer voor alle duidelijkheid) leerde ons een en ander over wijn en dat moest in de praktijk omgezet worden met een uitgebreide proeverij.

Vrijdag 11: inpakken maar nog niet wegwezen, na een deugddoende ochtendwandeling, nog een lunch en daarna opkrassen.

De regen werd drie dagen opgespaard om dan neer te plenzen met de nodige wind tijdens de terugweg, een souvenirtje aan NL. Vermeldenswaard: onderweg een verkeersbord gezien " overstekende lijnbus bij file " hoe flikken ze dat op een autostrade?

Een goede mix in vier dagen, gezond bezig zijn, tot een volgende... Leo D.

Woensdag 9 oktober

Donderdag 10 Oktober

 Vrijdag 11 oktober

Reis naar Picardië 

Op een niet al te vroeg uur rijden we relax naar Kontich.  Het is zondag en dus zeer rustig op de baan.  Daar, veel te vroeg aangekomen, zien we onze medereizigers stilaan binnendruppelen.  Het weer ziet er wat bewolkt uit!

Marc, onze chauffeur speelt tetris met de koffers.  En dan zit de sfeer er in, op weg naar het (zonnige ?) zuiden! 

Onderweg pikken we een paar lifters op en verorberen nog een leuk ontbijtje! Ondertussen heeft Eric, onze gids voor Picardië, ons vervoegd en steken we de grens over.  Welkom in “La douche France“!  Een regenvlaagje spoelt de voorruit van de autocar schoon, en voordat we het beseffen zijn we in Amiens. 

Voor we met onze gids de stad doorkruisen gaan we de inwendige mens versterken.  We krijgen een bord met een stuk quiche, Paté du chef en een gratin.  Nadat we zijn voldaan komt de verrassing!  Men dient nu het hoofdgerecht op, zalm met aardappelgratin.  Ik kan U verzekeren, hier worden de mannen van de jongens gescheiden (en de dames van de meisjes).  Zoals een BB (Bekende Brusselaar) ooit zei “Trop is trop”.  Tenslotte volgt er nog een chocomousse. 

We steken de Somme over, verkennen de schilderachtige wijk Saint-Leu en bezoeken de indrukwekkende Notre-Dame, de grootste gotische kathedraal van Frankrijk.  We maken nog een rondje door het stadscentrum en via de université de Picardie, campus “Jules Verne”, richting bus.

In de late namiddag bereiken we ons hotel in Montreuil-sur-Mer.  In de ruime kamers in het “Best Western hotel Hermitage” hoor ik soms een echo! (Het kan natuurlijk inbeelding zijn). 

Maandagvoormiddag bezoeken we “La pointe du Hourdel” aan de monding van de Somme.  We hebben geluk, er liggen veel zeehondjes op de zandbanken.  We hebben wel een verrekijker nodig om ze goed te zien.  Af en toe komt er ééntje vlak onder onze neus voorbijgezwommen en duikt daarna enkele minuten onder water.  Tegen lunchtijd  bezoeken we Saint Valery-sur-Somme, een pittoresk plaatsje aan de baai van de Somme.  We passeren de poort waar Jeanne d’Arc in 1430 als gevangene werd afgevoerd. 

Na de noen tuffen we met een echt stoomtreintje van de “Chemin de Fer de la Baie de Somme” naar Le Crotoy.  We kunnen vanop de dijk het slik- en schorrengebied overzien.  Bij laagtij kan men met plaatselijke gids door “het verdronken land van de Somme” naar de overkant van de baai stappen tot in Saint Valery-sur-Somme.  Laarzen zijn aan te raden!  We gaan dit niet doen !

Op weg naar “huis” bezoeken we een Chinese begraafplaats in Noyelle-sur-Mer, waar 842 overledenen van het “Chinese Labour Corps” uit de Eerste Wereldoorlog begraven werden.

Dinsdagvoormiddag hebben we enkele uurtjes vrij om Montreuil-sur-Mer te verkennen.  Het doet dienst als centrumstad voor de omliggende gemeenten en dorpen.  Er bevinden zich veel middelbare- en hogere scholen, veel winkels, enkele cafeetjes en eethuisjes.  Echter geen ”Mer” te zien, het is zowat hetzelfde verhaal als de verzanding van het Zwin in Damme.

Op weg naar Rue rijden we door Nouvion.  “Allo Allo” dat ik dit nog mag meemaken!  René zat op de bus, maar Edith, Yvette, Maria en monsieur Leclerc hebben we niet gezien.

In Rue bezoeken we de prachtige kapel Saint-Esprit en lopen we langs het Belfort.  Het zonnetje komt piepen, dus tijd om een terrasje te doen!  Zelfs hier kennen ze Affligem, niet de gemeente, maar wel het bier.  Santé! 

In de namiddag bezoeken we het ornithologisch “Parc du Marquenterre”, een gebied van duinen, zilte moerassen en kwelders.  De plaatselijke gids vertelt over allerlei watervogels die er verblijven en voorbijtrekken op weg naar het verre zuiden.

Je kan er o.a. de volgende veel voorkomende vogels spotten: blauwe reiger, koereiger, zwaan, ooievaar, strandloper, kleine zilverreiger, havikarend, grauwe gans, lepelaar, enz.  In dit natuurpark lopen ook wilde paarden.

Woensdag stappen we met onze gids Eric over de stadsomwalling van Montreuil.  Deze zijn nog in zeer goede staat en geven prachtig uitzicht op de omgeving.  Nog enkele uurtjes vrij om inkopen te doen.  Daarna bussen we naar de Cisterciënzerabdij in Argoules.  De abdij doet nu o.a. dienst als opvangtehuis voor jongeren.

Tenslotte gaan we in “Les Jardins de Valloires” op zoek naar de roos van Picardië.  Waarom de Picardische roos toch zo beroemd is?  Welnu, midden in het geweld van de Eerste Wereldoorlog viel het oog van een Engelse officier plotseling op een vrouw die doodgemoederd haar rozen stond te verzorgen.  Het inspireerde hem tot een lied, met de roos als zinnebeeld van de geliefden thuis.  Roses of Picardy werd een hit onder de soldaten.  In 1927 werd het lied zelfs de aanleiding tot een gelijknamige film.  Een rozenras met de naam Picardische Roos was er helemaal niet.  Pas in 2004 kwam men in Valloires op het idee een roos naar dit lied te vernoemen.

Donderdag nog een laatste maal een super-de-luxe ontbijtbuffet.  De valiezen in de koffer (v.d. bus).  Onze sympathieke chauffeur Marc maakt er een mooi puzzelwerkje van en via de smalle Parvis Saint-Firmin en de Porte de Boulogne verlaten we Montreuil-sur-Mer.  We gaan eerst nog de “Blockhaus” in “Le Forêt d’Eperlecques” bezoeken, hier hebben ze hééeel veel beton gestort.

De Nazi’s hadden het plan opgevat om van hieruit V2’s te lanceren naar Engeland.  De geallieerden bombardeerden de bunker, zodat deze onbruikbaar geworden was.  Spijtig genoeg zijn er vele dwangarbeiders en gevangenen die bij de bouw betrokken waren, omgekomen.  Hier staat dan ook een monument voor Belgische arbeiders die er hun leven verloren hebben.

We hebben geluk, onze busdriver kent zijn GPS prima.  Dus rijden we naar Cassel, voor het zelfde geld kwamen we in Kassel (D) of Kessel (B) uit. Vanop de Casselberg zien we uit op “Het vlakke Land” waar de oorspronkelijke inplanting van rechte Romeinse heirbanen nog steeds zichtbaar zijn.  Als afscheidslunch is er stoofvlees-frites voorzien.  In het land van de Picon, kan ik mij niet van de indruk ontdoen, dat er voor de finishing touch toch wat Picon aan het stoofvlees toegevoegd was.  Het kan natuurlijk een indruk zijn, maar toch?

Tot slot rijden we terug richting Kontich, het was weer een leuke tijd met oude bekenden en nieuwe vrienden!  We nemen hier afscheid met de gedachte, “Partir c’est mourir un peu”.

Rest er mij nog een woordje van dank:

-        Voor onze toffe chauffeur Marc, die nooit de weg kwijt was en goed in onze groep paste.

-        De gedreven gids Eric met zijn grondige kennis en aangepaste stapsnelheid, we zijn niemand verloren!

-        Reisleider Gunther en de firma Van Bogget die deze reis grondig voorbereid hebben.

-        Voorzitter Vic & Hilde die als vader en moeder over de groep waakten.

-        Tenslotte alle deelnemers voor de bijzonder leuke week,
Merçi beaucoup ! ! !

Henri & Monique

The Sixties door Rudolf Hecke

Rudolf Hecke is een man die de onderwerpen die hij uitkiest uitgebreid heeft ingestudeerd en die ze dan ook volledig beheerst. Bovendien weet hij ze met uitzonderlijk veel verve te brengen. 

In eerste instantie spaart hij tijd noch moeite om een aangepast decor neer te zetten, dat de toehoorders onmiddellijk in de juiste stemming brengt. Daarna brengt hij de voordracht met een bezieling en een overgave die weinigen hem zullen nadoen. Dat wisten we al na zijn voordracht over Serge Gainsbourg en werd hier nogmaals bevestigd.

.

Uitleg en klankfragmenten wisselden elkaar af, waardoor een authentieke sfeer werd gecreëerd. Vele aanwezigen reageerden op de klankfragmenten die hen terugvoerden naar hun jeugd. Ik ben ervan overtuigd dat ze zich gedurende enkele uren opnieuw jong hebben gevoeld en zich opnieuw bewust werden welke ingrijpende veranderingen de jaren 60 hebben teweeggebracht. Bovendien is Rudolf Hecke een spraakwaterval, die een rijke woordenschat combineert met een perfecte uitspraak.  

Waar we bij andere vlotte en boeiende sprekers een gevoel hadden, dat gelijk staat met een etentje in een gerenommeerd restaurant, kwamen we bij deze spreker terecht in een restaurant met 3 Michelin-sterren. Als hij in de toekomst een nieuw onderwerp brengt, staan we zeker op de eerste rij om hem uit te nodigen.

geleidehonden  voor blinden en het kasteel van Loppem

Een gids legt uit hoe een kleine pup een blindengeleidehond wordt en hoe het verhaal dan verder gaat. Zo wordt duidelijk hoe de hond zijn baasje veilig doorheen de onzichtbare of wazige buitenwereld loodst. Hij moet rekening houden met signalen en hindernissen die zienden spontaan registreren en zelfs onbewust uit de weg gaan. Daarna volgen een demonstratie op het opleidingsparcours.

Bezoek aan het Kasteel van Loppem

In de namiddag maken wij een rit doorheen het mooie Brugse ommeland tot aan het prachtige kasteel van Loppem. Een bezoek aan dit kasteel is als een reis door de tijd en rond de wereld. De neogotische interieurs en woonvertrekken tonen het kasteelleven zoals het was in de 19^de en en de vroege 20^ste eeuw. Boven kunnen we binnenkijken in de familiekapel met prachtige glasramen. Een weetje: de toenmalige baron was blind en kon pas na 20 jaar en na een operatie in Parijs voor het eerst zijn kinderen zien.

In het mooie grote salon van het 5* WZC Park Lane.

“Wat met honing ?” 

Een enthousiaste spreker Sander had een 6 meter lange tafel nodig om de verschillende honing gerelateerde producten te kunnen tentoonstellen. Ook een grote variatie aan kruiden en thee.

Wel een 20-tal verschillende honingsoorten gaande van Bloemen – koolzaad – balsemien – linde – den - kaneel – luzerne – propolis koninginnebrij en nog vele andere konden geproefd worden. Bij elke soort kregen we ook de nodige uitleg en waar het allemaal goed voor is. Gaande van goed voor of tegen: maagzuur – koorts – lever – nieren zelfs pijn en jeuk en nog veel meer.

Ook verschillende soorten peperkoek – wijn – advocaat – jenever – enz.

Een lekkere leerzame namiddag was het.

RG

Reis naar de Dordogne 23 – 30 juni 2019

Onder de deskundige leiding van Hugo en Annie vertrokken we, zoals gebruikelijk in de vroege ochtend, met een ruime bus naar de Périgord, de streeknaam voor het departement Dordogne.

Onderweg bezochten we de ruïnes van het dorp Oradour-sur-Glane, een uithangbord voor de wreedheid van de oorlog en in het bijzonder van het Nazi-regime. In sterk contrast hiermee kwamen we daarna op onze eindbestemming Vitrac, een onooglijk dorpje met een charmant hotel “Plaisance” zijn naam waardig, gelegen aan de Dordogne rivier.

Meteen kregen we een voorproefje van wat ons de hele reis door te wachten stond: na de lokale aperitief op basis van okkernoten, een culinaire maaltijd, drank inbegrepen. Waar we ook naar toe gingen - zelfs in dorpjes waar je niet zou vermoeden dat er zelfs maar iets te eten wàs- we kregen elke middag een succulente maaltijd voorgeschoteld. En ‘s avonds volgde dan nog het 4-gangen hoogtepunt in de Plaisance. Het moet een frustrerende reis geweest zijn voor wie op dieet stond. Maar ik had niet de indruk dat er zo iemand bij was…

Vlakbij Vitrac bezochten we het oude dorpje La Roque-Gageac, anderhalve straat groot, geplakt tegen een klip langs de Dordogne..Tijdens de boottocht die er op volgde merkten we dat de rivier bezaaid was met waterplantjes die allen bekroond waren met een wit bloempje.. Het gaf de rivier een “tuinlijk” uitzicht.

Vanaf dan begon wat de lokale krant blokletterde als : “La région sous un soleil de plomb”. We haalden verder in de week tot 41 graden, Celcius wel te verstaan.

We bezochten verscheidene pelgrimssteden, die eertijds bij een klooster ontstonden doordat er iemand een relikwie van een heilige naar toe bracht. Hierbij was men niet wars van enige fantasie, maar het resultaat was wel dat er een bloeiende handel ontstond die welvaart bracht en leidde tot prachtige bouwwerken in- en op de kalkrotsen. Een schitterend voorbeeld was Rocamadour, een stadje in 3 boven elkaar gelegen stukken gebouwd.

De meeste van de kerken die we er zagen waren indrukwekkend groot, maar sober. Dit laatste was vooral het gevolg van de 100-jarige oorlog tussen Frankrijk en Engeland (1337 – 1453), waarbij de huurlingen van beide legers roofden naar believen. De mensen beveiligden zich daar tegen door het bouwen van vestingsteden of “bastides”., die uiteraard, net zoals de vele kastelen, gebouwd werden op de toppen van de klippen . Vele daarvan, waaronder die van Domme, zijn uitstekend bewaard gebleven.

In de typisch  Franse tuin met strakke buxus van Eyrignac leerden we het verschil tussen een pelouse en een gazon. Bij het luxueuze kasteel van Milandes, waar ooit Josephine Baker woonde, konden we  de bloemenpracht van een Engelse tuin op een heuvel bewonderen, We kregen er ook een show met dieren die voor de jacht ingezet worden: een havik, diverse uilen, een visarend en een fret.

Een hoogtepunt van de reis was ongetwijfeld de grot(ten) van Lascaux. We bezochten de vierde(!) copie van de originele grot. Het staat bovengronds in een prachtig gebouw dat opgaat in de omringende natuur en uitgerust is met de meest moderne apparatuur. Maar het doel van de duizenden tekeningen van vrnl. paarden, runderen en herten  in die uitgestrekte grot van soms amper een meter hoog, blijft een mysterie.

Op de uitstap naar het zuidelijker departement Lot-et-Garonne, werden we uitvoerig ingelicht  over de productie van foie gras, de ganzen- en eendenlever. De gezwollen lever, veroorzaakt door gedwongen voeding met mais of vijgen, blijkt grotendeels overeen te komen met de lever die ze hebben vóór ze in de natuur hun lange trek beginnen. En als ze de dieren na die gedwongen voeding vrij laten lopen, herstelt de lever zich na 2 weken. Dat laatste hebben we niet kunnen nagaan, maar de smaak van de vele proef-hapjes op het einde van het bezoek wel. En dat viel best mee.

De vriendelijke lokale bevolking is fier op hun streek, hun 1001 kastelen en vooral op hun streektaal het Occitaans, dat gesproken wordt ten zuiden van Limoges.. De oude benaming ervan is ” la langue d’Oc” , vandaar de naam van het departement Languedoc.

Op de terugreis ervoeren we nog een knap staaltje organisatietalent van het KVE-bestuur :  ondanks een lekke band onderweg kwamen we precies op tijd in Kontich aan. 

Leo S

Dag 1

  













  

Dag 2

Dag 3

Dag 4        Pffffff tot 41° C

Dag 5

Dag 6

Dag 7

Annie je bent voor K.V.E. de favoriete gids, dit heb je deze week weer met brio waargemaakt.

Ik denk dat ieder van ons zich hierbij kan aansluiten om respectvol je dankbaar te zijn.

Vorig jaar kreeg je van ons een denkbeeldige bloemeké, nu krijg je de hoofdvogel voor je bijdrage.

Om het wat technisch uit te drukken, je hebt een harde schijf met heel veel mappen en submappen.

Het programma was zeer uitgebreid - een grote variatie, iedere dag bracht je ons naar een andere bestemming, met de deskundige pilotage van Max, alhoewel, de juiste weg vinden was soms wat moeilijk had ik de indruk.

Annie, om af te ronden heb ik een parodie gemaakt op een overbekend gedicht van Alice Nahon.

't is goed in 't eigen hert te kijken alvorens d'oogjes toe te doen, of dat ik van morgen tot avond aan alles heb meegedaan,

dan kan ik blij gemutst en voldaan naar huis terug toe gaan.

Annie, bij leven en welzijn tot een volgende keer.

Leo D.

Groepsfoto van de reis naar Dordogne

Zeeland: het land van de wereldbekende waterwerken ‘Neeltje Jans’,

ongerepte natuurgebieden, zee, lucht en groen (en van het liedje

‘Zoutelande’).

We vertrokken om 08.00 uur stipt vanaf de carpoolparking in Kontich.

We starten de daguitstap in het dorpshuis van Kruiningen, waar we ontvangen werden met koffie of thee en een Zeeuwse boluskoek. Hier maakten we kennis met onze gids Carmen. 

De route ging naar Oud Sabbinge, een gehucht uit de 13^de eeuw met een prachtig kasteel. Door de stille en verlaten polders, over smalle polderweggetjes kwamen we aan Arne's Kaasboerderij. Meer dan 600 geiten en zwart-witte melkkoeien heten ons mekkerend en loeiend welkom. Een schaal vol kaas nodigde ons uit te proeven van deze lekkernij. 

Na dit leuke bezoek gingen we lunchen. Op het menu staat: tomatensoep, kalkoengebraad met spek, frietjes, warme groenten en salade en vanille-ijs met slagroom.

Bij deltawerken Neeltje Jans komen we alles te weten over de deltawerken, de watersnoodramp van 1953. Deze deltawerken zijn een ongelooflijk staaltje van waterbeheersing en zijn in de hele wereld gekend! 

In het deltapark Neeltje Jans beleven we de geschiedenis opnieuw: van de watersnoodramp tot en met de bouw van de deltawerken. Exposities, films en de bezichtiging van de dam geven ons een indruk van de enorme kracht van het water. 

Deltapark Neeltje Jans ligt aan de voet van de allergrootste stormvloedkering ter wereld. Wat is het verhaal achter dit immense bouwwerk? Het antwoord wordt getoond in een indrukwekkend digitale panorama die ons de allesverwoestende kracht van het water laat ervaren. Het is het verhaal van de grootste naoorlogse natuurramp in Nederland. We krijgen een realistische indruk van wat zich afspeelde in Zeeland in de nacht van 31 januari 1953. Een historische gebeurtenis waarvan geen beelden bestaan. Kijk en ervaar hoe de golven delen van Nederland wegvaagden. 

De educatieve voorstelling waarschuwt voor de dreiging van het water: zullen de Deltawerken ons ook in de toekomst kunnen beschermen?

Wandeling Brabantse wal.

Op 6 april verzamelden 32 wandelaars aan het restaurant ‘t Appeltje in Bergen-op-Zoom voor een toffe voormiddag wandeling.

We nuttigden eerst nog een koffie of zo iets in het restaurant. De wandeling werd, zoals gewoonlijk, verdeeld in 2 delen. Eentje van +/- 5 km en een van +/- 7 km.

We konden kennis maken met Jagershoek – Weltevreden – en de Kleine Kievit. Wat een prachtige streek.

De lunch in ’t Appeltje met aspergesoep, vlees carpaccio (en voor de vegetariërs zalm carpaccio) met de nodige drank smaakte heerlijk.

In de namiddag vertrokken we weer met 2 groepen – de trage en de lange – om over de heide van de Lievensberg, de Borgvlietse duinen, de boslust, via de manege en de Klavervelden terug naar ’t Appeltje waar een lekkere pint, koffie, thee en zelfs ijsroom met aardbeien ons best smaakten.

Marijke en Theo hebben weer hun best gedaan om ons een mooie wandeldag te bezorgen en de knappe foto’s hierbij werden bezorgd door Marcel Vanbossche waarvoor dank.

Tafelversiering voor Pasen maken

Vermits onze “juf” Jeanine verhinderd was, kon ieder naar een zelf gekozen  onderwerp , een Paasstukje maken. Door de ervaring van de vroegere “workshops”  waren er niet echt problemen. Ook onderling werden tips en ook soms materiaal uitgewisseld. Het resultaat van twee uur arbeid mocht gezien worden.

Voor de rest verliep alles vlot.  Dit wat de dames betreft.

Voor de heren had Jacky een kleine lezing voorbereid met als onderwerp : bier!

Een korte geschiedenisschets  over het ontstaan van bier, welke  ingrediënten worden gebruikt bij de bereiding, welke verschillende smaken en aroma’s, de uiterlijke kenmerken -> dit alles en nog veel meer  kwam ter sprake. En natuurlijk werd er ook geproefd!

Het werd half vijf vóór we er erg in hadden.

We bezochten de Erfgoedbibliotheek: de magnifieke Nottebohmzaal, de indrukwekkende magazijnen, de microfilmzaal en de leeszaal. Er gaan deuren open die anders gesloten blijven en je ziet hoe ± 1 500 000 boeken worden gekoesterd, bewaard en ter beschikking gesteld.

Carolus Borromeus: dé Rubenskerk bij uitstek. Rubens had een belangrijk aandeel in de versiering van de gevel en de bekroning van de toren. Het interieur is bedoeld als barokke feestzaal, alsof men een voorproefje wil geven van de hemelse feestvreugde bij God. 

.

.

Successierechten en Fiscale Vermogensplanning

De laatste jaren zijn er in het Belgische en Vlaamse fiscale landschap héél wat wijzigingen geweest. Deze wijzigingen hebben deels automatisch een gunstig financieel gevolg, deels moeten er maatregelen worden genomen om er ten volle van te kunnen profiteren.

Over het algemeen is erven fiscaal goedkoper geworden.

De wetgever heeft de mogelijkheden om vrij te beschikken over de erfenis aanzienlijk verruimd. 

Ik zal in deze uiteenzetting toelichting en oriëntering verschaffen in de wettelijke regels en de mogelijkheden welke zij bieden.

Het is niet de bedoeling om een naslagwerk te maken. Dat is onmogelijk in enkele pagina’s. Wie zijn erfenis wil plannen contacteert best een onderlegd raadsman. Deze tekst is te algemeen en (veel te vereenvoudigd) om zelf toe te passen. 

In de opeenvolgende afleveringen zullen behandeld worden:

1. Het erfrecht: wie erft wat
2. Het huwelijksvermogensrecht
3. de Vlaamse successierechten
4. de Vlaamse schenkingsrechten
5. de mogelijkheden tot fiscale optimalisering
6. hoe schenk ik, hoe maak ik een testament. 

De nadruk zal vooral gelegd worden op de nieuwigheden welke dit jaar van toepassing werden. 

De Gewesten zijn thans bevoegd voor de vaststelling van de successierechten en van de registratierechten op schenkingen. Ik zal mij beperken tot de fiscale situatie in Vlaanderen. Het is de fiscale woonplaats van de schenker welke doorslaggevend is.

HET ERFRECHT – WIE ERFT WAT? 

Voor de volledige tekst van Notaris D.Stoop ga naar 'Links' en klik op privacy nota. 

Zelf Kerstversiering maken.

Beladen met zakken vol oasis, tuingroen, kleine kerstversieringen, kaarsen, en de noodzakelijke platte schaal  die als basis zou dienen voor ons werkstuk, kwamen  onze leden aan in de zaal van De Schorren.

Omdat we een voorbeeldfoto van het werkje hadden gekregen via de maandkalender kon iedereen al vlug starten met het opbouwen van het kerstbloemstuk.

Vooral het bevestigen van de grote aspidistra bladen vergde wel wat behendigheid, en dus waren de tips van onze “bloemschik juf” Jeanine meer dan welkom!

Het geroezemoes viel stil, en we kregen wat arbeidsvitamientjes onder de vorm van mooie muziek via de laptop van Jean-Pierre.

Na een uurtje was ons eerste werkje klaar. De meesten startten direct met een tweede.

In het aanpalend zaaltje had Hilde, zoals elk jaar, weer een collectie zelfgemaakte Kerst- en Nieuwjaarskaarten uitgestald. Er waren prachtexemplaren bij die de meesten van ons wel konden bekoren!

Rond 16.30 uur kon de opkuis beginnen. De fotografen schoten mooie plaatjes van de tentoongestelde werkjes, en ook van de tevreden” bloemschiksters”!

Met nog een ruiker als dank voor Jeanine sloten we dit gezellige praatcafé af.

LVS

Van 9 tot 12 oktober 2018  Wandelmidweek in Beek (NL)

Kennismaking met het Hotel Zonneheuvel

Start van de wandelingen

.

Er waren ook fervente fietsers bij

Bezoek aan Museum Kröller Müller

Schoolreis naar Arnhem

Citytrip Hamburg

Woensdagmorgen om 6 uur start onze citytrip naar “het Antwerpen van het noorden” bij sommige beter bekend als de havenstad Hamburg. Gunther en Vic verwelkomen de reizigers in Kontich. Jos onze chauffeur houd nog een pitstop in Merksem om nog enkele medereizigers op te pikken. Van daar geeft hij zijn bus de sporen richting Venlo. Onze gids Bob (Robert) overloopt in grote lijnen het programma van de volgende dagen. Eén zaak staat als een paal boven water, we gaan ons zeker niet vervelen ! 

In Venlo staat ons een “ontbijtje” te wachten. Wie dacht dat het eventjes “appeltje eitje” zou zijn, heeft zich serieus mispakt. De tafels waren overvloedig gevuld, vermoedelijk dacht men in Nederland dat we met de fiets naar Hamburg reden.

Onderweg keuvelen oude bekende wat bij, lezen een krantje of vullen een kruiswoordraadseltje in. 

In Münster strekken we de benen, Bob gidst ons door het centrum van de oude stad. We bezoeken de Sint-Paulusdom met zijn astrologische uurwerk. In tegenstelling met andere kathedralen en belforten staat het uurwerk hier binnen, dus ze verwachten nog regen. We bezoeken de charmante woensdagmarkt met de vele vis en eetkraampjes. Nadien lunchen we op een terras in het zonnetje. 

Na de lunch zijn er velen die een uurtje mediteren in de bus, want Hamburg is nog ver. We rijden Hamburg ten westen voorbij, langs het industrie- en havengebied. Via de “Konijnenpijp” duiken we onder de Elbe door en rijden we verder naar ons hotel Klövensteen in Schenefeld. Het hotel beschikt over mooie en ruime kamers en is rustig gelegen. We kunnen steeds uit twee hoofdschotels kiezen voor het volgende diner. Voor sommige is het een zege, voor andere een geheugentest. Zo blijft men jong !

Donderdag kriekt de dag wat later, want we vertrekken pas tegen 9 uur. We beginnen de dag op de linker Elbe-oever. Vandaar is er een prachtig uitzicht op de skyline van Hamburg met de “Elbphilharmonie”.  We rijden via het havengebied en de Köhlbrandbrücke naar de rechteroever. Vanaf deze brug hebben we een panoramische uitzicht over de haven. Wat zijn de Hamburgers toch gelukzakken, in Antwerpen hebben we nog steeds geen “Langewapperbrücke”. 

We wandelen langs het designcentrum en de Elbe-voetgangerstunnel met zijn talrijke liften. Eertijds werden deze liften ook gebruikt om auto’s in en uit de tunnel te halen. We lunchen aan de Landungsbrücken (pier alias aanlegsteiger). Het was hier om duimen en vingers af te likken. Als je ooit in Hamburg komt moet je zeker pasta met scampi’s proeven in “Captains Dinner”, een echte aanrader. Het kan natuurlijk ook aan het toffe gezelschap liggen ! 

Na de middag schepen we in voor een havenrondvaart, we varen de Elbe af en bezoeken onder andere de containerdokken. Onze “Flandria” vaart op nog geen 20 meter voor de boeg van een containerschip met een lengte van meer dan 300 meter. De havengids vertelt dat je dit zeker niet mag doen bij een varend schip. Gelukkig lag deze afgemeerd, anders hadden we het niet meer kunnen navertellen. Verder varen we nog langs verschillende drijvende droogdokken en andere havenactiviteiten. We passeren ook de “Musical Boulevard” waar voorstellingen lopen van “Mary Poppins” en “The Lion King”. Langs de rechter oever varen we voorbij het imposante Philharmoniegebouw en door de “Speicherstadt” met de vele gerestaureerde en historische pakhuizen, zeer speciaal. Als we terug met beide voeten op de grond staan bezoeken we de St. Michaeliskirche en wandelen we even de nieuwe Elbphilharmonie binnen. Van hieruit hebben een prachtig uitzicht op de haven en de stad.

Vrijdag, we rijden door Blankenese, een voorstadje met prachtige villa’s , huisjes en veel groen. We bezoeken de botanische tuin “Planten un Blomen”. Hier kunnen we de beentjes strekken in een groene omgeving. Bob en Gunther  trekken voorop, de informatie krijgen we via de oortjes. Vic verzorgt de achterhoede, en zorgt dat er geen schapen afdwalen. Hij moet af en toe wel eens “trager” roepen. Dat heb je dan met die “vinnige leute” vooraan ! Via het “Rathaus” en de ruïne van de St. Nikolaikirche gaat het trapje af. Recht in de “Kartoffel Keller”, een authentiek Hamburgs restaurantje. Hier zitten we knus bijeen en kunnen we van gedachte wisselen over de afgelopen dagen.

Na de middag is er keuze om zelf wat rond te kuieren in het winkelcentrum, of met onze gids Bob verder op verkenning te gaan in deze verrassende stad. In ieder geval eindigen we op een terrasje met vrienden. 

Zaterdag brengen we een bezoek aan “Miniatur Wonderland” hier zien we de meeste mannen terug jongens worden, het is net dat hun kindertijd terugkomt.

Het is een vrij bezoek, ieder gaat er op zijn tempo door. Nadien bijeenkomst aan de uitgang en met de bus naar Finkenwerder. Deze gemeente heeft wat weg van Zeeland, typische Zeeuwse huisjes.  Jos mag zijn bus in allerlei bochten wringen om in de nauwe straatjes tegenliggers te passeren. In zijn plaats kregen we het al benauwd. Uiteindelijk belanden we in restaurant “Elbblick”, zoals de naam doet vermoeden, hebben we hier een prachtig uitzicht over de Elbe. Het woord “Snitzeltje” (in dit specifieke geval met een hoofdletter) heeft hier voor de meeste onder ons een andere betekenis gekregen. 

Kort na de middag brengen we een bezoek aan “Airbus Finkerwerder” we hebben reeds een Airbus Beluga zien opstijgen. Spijtig genoeg mogen we in de fabriek geen foto’s nemen. Onze gidse was eerst zeer streng, maar eens ze zag dat we een toffe groep zijn, werd ze veel aangenamer en gaf ze ons een “Moena Special Tour”. Na een inleidend filmpje bezoeken we de montagehallen van de A320-serie en de A380-serie. De nieuwe Airbus A350 is in mei 2016 voor het eerst opgeleverd. Door gebruik van composietmateriaal en koolstofvezel is dit vliegtuig lichter en dus zuiniger. We zijn nooit te oud om te leren, dus hebben we er heel wat van opgestoken! Bob heeft met enkele dames het openbaar vervoer in Hamburg getest: lijnbus, veerboot en U-bahn. Na het avondeten is er nog een sociaal-culturele “Beatles-tour” voorzien op de beroemde (beruchte) Reeperbahn. Indien er iemand zou verloren lopen, dan pikt de bus hen op aan de Fischmarkt zondagmorgen.

Zondagmorgend, bij het ochtendgloren nog een ontbijtje wegwerken, koffers in de autocar en op weg naar de St. Pauli’s Fischmarkt ! Amai … zou Annemie zeggen, wat een vismarkt ! Niet te vergelijken met een markt hier, de vogeltjesmarkt komt nog het dichtst in de buurt. Alles moet weg !  Kan je het voorstellen 10 € voor een rieten boodschappentas vol groenten en fruit (opgestapeld en de tas inbegrepen) of een mand vol Franse kazen of een plastiek boodschappentas vol koekjes. 15 € voor een doos vol kamerplanten voor gans het appartement, met 2 personen te dragen (en het waren geen kleine plantjes). On-ge-loof-lijk ! We hebben het Jos niet willen aandoen, een bus vol vis en Franse kazen.

Rond 9 uur vertrekken we richting Antwerpen. Onderweg krijgen we enkele regenbuien en beseffen we dat we tot nu toe veel geluk hadden met het weer.

We brengen in Osnabrück een bezoek aan het stadhuis, raadszaal en museum. Na een korte wandeling (goed voor de bloedcirculatie), lunchen we in de “Rampendahl Hausbrauerei” met een lekkere lokaal gebrouwen biertje. Dat hebben we wel verdient na zo’n citytrip !

“Alles hat ein Ende nur die Wurst hat zwei”

In Merksem en Kontich nemen we afscheid van oude bekenden en nieuwe vrienden … tot volgende reis ! Zeker weten ! !

Rest er mij nog  de volgende personen te danken:

Jos onze busdriver, een heel toffe gast en uitmuntend chauffeur.

Bob onze gedreven gids, met een zeer brede kennis en 200% inzet.

Leo voor de goede zorg van onze “oortjes” en zijn steeds goede humeur.

Gunther & Christiane voor de ganse organisatie van deze citytrip.

Vic voor begeleiding en vaderlijke zorg voor de groep.

Alle deelnemers voor de toffe dagen en vriendschap.

Monique en Henri

Met Kris op de fiets – 29 augustus 2018.

Op het programma “Fietsen langs 7 waterwegen”.

Heel mooie rit met start in het domein Roosendael – Sint Katelijne Waver - Walem).

Het café was nog niet open zodat het aanwezige groen menigmaal van water werd voorzien (!).

We vertrokken voor een eerste lus van ongeveer 24 km zodat we rond de middag terug waren voor de lunch.

Tot grote ontsteltenis van de uitbater bestelden de meeste deelnemers spek met eieren. En de eieren ware op dus even geduld. Bleek dat er uiteindelijk nog een ei te kort was. Maar niet getreurd. Gesteund door al het lekkers gingen we op stap, met de fiets uiteraard, voor de namiddagtocht van +/- 35 km.

We fietsten dus 2 lussen langs de zeven waterlopen uit het Mechels Rivierenland. Het zijn groene fietsroutes langs verrassend mooie natuurplekken.

Vooral de stukken onverhard bospad (!) rond Hazewinkel en de jaagpaden langs Dijle, Vrouwvliet, Nete, Zenne en kanaal Leuven-Dijle.

De stop op het terras van een tenniscentrum was ook meegenomen.

Ondanks de vele e-bikes bleek dat Kris toch nog het tempo iets te hoog legde vooral op de onverharde bospaden.

Volgend keer wordt daar zeker rekening mee gehouden.

Al bij al een sportieve namiddag waar we van genoten hebben.

Bezoek aan Hof van Busleyden en Begijnhof te Mechelen.

Daguitstap Leiden

Deze keer waren de weergoden niet met ons. Na een periode van enkele weken stralend en warm weer was het regenachtig en koud maar Leiden is zelfs bij regenachtig weer een wondermooie stad.

Dit hebben we allemaal kunnen vaststellen na een mooie boottocht langs de kanalen en grachten.

In de namiddag verkenden we onder begeleiding van een zeer goede gids verder de stad.

We waren op tijd terug in Merksem en Kontich om naar de boeiende halve finale te kijken van België – Franrijk.

Hugo

.

Zomerwandeling 

Onder een stralende zon verzamelden 22 deelnemers in het Café van de Trappisten in Westmalle.

Na een koffiekoek en een koffie gingen we op stap met een lokale gids in de prachtige bosrijke omgeving van de Trappisten. Op een boeiende manier kwamen we heel wat te weten over deze streek.

Na een deugddoend en verzorgd middagmaal gingen we terug op stap maar nu naar de abdij zelf. Om 14u30 werden we in de abdijkerk verwacht voor een “stiltemoment”.

Hierna wandelden we verder in de omgeving van de abdij  waarbij er nog meer info kregen over het ontstaan, de historie en het leven en werk in de abdij, brouwerij en boerderij.

Tijdens onze wandeling passeerden we nog langs enkele minder gekende maar toch wel verrassende locaties in de buurt om af te sluiten in het café Trappisten met een film over het leven en werk in de abdij, het brouwproces van de Trappist en last but not least het degusteren van een lekkere “Trappist”.

Het was een toffe, gevarieerde, ontspannende, leerrijke dag.

De afwezigen hadden weeral eens ongelijk!!

Een terugblik op de achtdaagse zomerreis naar de Charente Maritime

 “De morgenstond heeft goud in de mond” Dat was mijn eerste gedacht als onze wekker zondagmorgen op een onmenselijk vroeg uur afliep. Na een douchke en een kopje koffie ziet de nabije toekomst er schitterend uit. We gaan met een toffe bende op verkenning naar de Charente Maritime.

Op de heenreis houden we een lunchbreak in Orléans. We zijn met een slaatje de reis gezond en lekker begonnen. Plots komen we nog een oude bekende tegen …  “Jeanne d’Arc” 1412 – 1431. Tegen de avond arriveren we aan ons karaktervolle hotel Primavera. Van hieruit hebben we een mooi zicht over de monding van de Gironde in de Atlantische Oceaan.

Onze eerste dag in Frankrijk ziet er bewolkt en regenachtig uit. Maar met deze groep is het zonnetje nooit veraf.  Dus na het ontbijtbuffet, de bus op naar Brouage. We ontdekken hier een versterkt stadje, zeer schilderachtig ! Daarna gaan we naar een oesterkwekerij in Marennes-Oléron. We krijgen een deskundige uitleg en demonstratie van alle handelingen die nodig zijn bij de oesterkweek. Nadien mogen we zelf enkele oesters openen (volgens een veilige procedure). En daarna …  nog een oesterproeverij met een fris glaasje wijn. Wat wil een mens nog meer ?

De volgende dag was een ontnuchtering. We gaan niet naar Roquefort om kaas te proeven, maar naar Rochefort om scheepstouwen te weven.  Zeer zwaar werk voor de gids en één 50-plusser. Voor de lunch eten we een visje in La Rochelle, we blijven gezond bezig ! We bezoeken de Vieux-port waar die dag een replica van het Spaanse middeleeuwse zeilschip “El Galion” aangemeerd lag.

We wandelen nog door de oude stad van La Rochelle en krijgen een deskundige uitleg van onze gids Annie.

Woensdagmorgen maken we een boottocht op de Atlantische oceaan tussen het Franse vasteland en Ile d’Oléron. We passeren “Fort Louvois” en varen richting Ile d’Aix. Na een uurtje varen keren we de boeg bij het legendarische “Fort Boyard”. We komen hier een vloot kleine zeilbootjes tegen van een zeilschool, een kleurrijk spektakel. Na de lunch nemen we het “busje” om Ile d’Oléron te bezoeken. Hier volgt de uitdaging van de week, een klim naar de top van de vuurtoren van Chassiron. Een klimmetje van 224 treden, we zijn weeral gezond bezig ! Of is dit noodzakelijk na al onze gastronomische uitspattingen ?

Vrijdag heeft Carlos (onze busdriver) zijn spaarpot moeten aanspreken om via de tolbrug naar Ile de Ré te rijden.  Deze zeer lange brug (vraag het maar aan ons Annie) is redelijk betaalbaar. Prijs voor een personenwagen 8€ aller-retour.

(Liefkenshoek Antwerpen 6€ enkel ) Men leeft hier vooral van het tourisme, we bezoeken hier de vissersdorpjes La Flotte en Saint-Martin. Vooral het oude stadscentrum en het vissershaventje is zeker een bezoekje waard. Hier kunnen we wat rondkuieren en een gezellig terrasje doen met onze medereizigers, tof ! Ook teelt men hier de vermaarde “la pomme de terre d’île de Ré (AOC)” Met een jaarproductie van 2000 ton primeurs aardappelen per jaar ! Deze worden onder meer geëxporteerd naar België. 

We ronden onze werkweek af in de stad Saintes met een bezoek aan het amfitheater. Voor we goed en wel binnen zijn staan de eerste gladiatoren van onze groep al midden in de arena, waar ze de strijd aangaan met een tractor. Je moet meegaan met de moderne tijd, het moeten niet altijd leeuwen en stieren zijn! Nadien volgen we de gids naar de “Basilique Saint-Eutrope de Saintes” en “l’Abbaye aux Dames”. Tenslotte nemen we nog enkele foto’s aan de “Boog van Germanicus” In de namiddag komen we tot rust tijdens een boottochtje langs de groene oevers van de rivier Charente. Hier kunnen we onze batterijen wat opladen na enkele drukke dagen. Relax … zalig !

Ons 2de weekend beginnen we met een toeristische rondleiding in het prachtige “Chateau de la Roche Courbon” nadien kuieren we in de omliggende tuinen van het kasteel. Nog even een klein souveniertje voor de kleinkinderen aanschaffen.

Daarna gaan we de gerenommeerde cognac distilleerderij van Hennessy afzien. Na een inleidend filmpje en een wandeling door de rijpingskelders is voor de liefhebbers het “moment suprême” aangebroken. Een minicursus cognac proeven ! Die avond volgt in ons hotel nog een schotel “Fruit-de-mer”, dit vormt een mooie afsluiting van onze reis naar de “Charente Maritime”.

Op de terugreis zondag houden we nog een lunchbreak in Chartres, hier zitten we aan een tafeltje bij nieuwe vrienden. Dat maakt de uitstappen en reisjes van KVE 50+ zo fantastisch ! Je ontmoet steeds oude bekenden en vrienden en je maakt kennis met nieuwe toffe mensen. Tenslotte willen we alle mensen die mee gewerkt hebben aan deze ganse onderneming, hartelijk danken !

Onze chaufeur Carlos voor het millimeterwerk in de smalle straatjes, onze vaste gids Annie Meiresonne, Leo de verantwoordelijke van de “oortjes”. En vooral Roosje en Hugo de grote bezielers van deze prachtige reis, een dikke merci ! ! !

Monique & Henri

Primavera 10 Juni 2018.

Chere Annie,

Om in de trent te blijven van de afgelopen week spreek ik je aan in 't Frans.

Ik mag andermaal de spreekbuis zijn van de groep om je figuurlijk in de bloemetjes te zetten.

We weten allemaal dat een reis staat of valt, ondermeer afhankelijk is van de gids, welnu deze reis is niet gevallen.

Een week rondtoeren in de Charente - het laat me denken aan charme.

karrevrachten informatie, eeuwen franse geschiedenis hebben we over ons laten rollen, namen als Louis de veertiende, Vauban, Delafayette, Richelieu, Carlos 1 ( onze knappe chauffeur), we zullen ze niet vlug vergeten, ze werden erin geramd.

Culinair kwamen we zeer dikwijls aan ons trekken, we hebben "gedegusteerd"      " gesavoureerd" - een enkele keer "sloekenbeer" waarschijnlijk deze avond met een zeevruchtenschotel.

je wist ons voor de lunches ook altijd gezellige plaatjes binnen te loodsen, één is er mij bijzonder bijgebleven: Rest. Terminus in Bourcefranc-le-Chapus......

iets helemaal anders dan "'t strand van St. Anneke.

we verbleven in hotel Primavera te Palais-s.- Mer, die twee namen samengevoegd: Primapaleis, dit zegt genoeg.

ik ben rond met het uitdelen van een boeket symbolische bloemetjes als dank voor je inzet en gedrevenheid, we zijn blij dat we er bij waren.

afronden doe ik op een typische franse wijze, vive le guide - vive Annie. 

Leo D.M.

.

.

Rustige wandeling in Brecht.

Samen met leden van Olympic Stappers en van KVE 50+ hebben we op 29 maart een mooie wandeling gemaakt in Brecht via de Kotse Heide, de Royal Hockeyclub, het anti-tankkanaal, de golfbaan Rinkven enz.

De middag lunch in de Keysershoeve was lekker en de pannenkoeken

en zo waren een plezante afsluiter. Meer van dat !

Beter dan een verhaal zullen deze foto’s van Marcel Vanbossche een sfeerbeeld geven.

Cursus reanimatie & gebruik van een defibrillator.

Elk jaar wordt bijna een half miljoen Europeanen getroffen door een plotselinge hartstilstand en helaas betekent dit voor 9 op 10 het droevige en vaak onnodige levenseinde. Onmiddellijk starten met hartmassage vergroot de overlevingskansen van het slachtoffer. 

Omdat hartstilstand meer voorkomt bij mensen met al enkele jaren op de teller, vond de raad van bestuur van 50 plus het nuttig een cursus te volgen om te leren hoe mensen kunnen worden gereanimeerd en hoe je een AED-toestel (Automatische Externe Defibrillator)moet gebruiken om het hart te defibrilleren. 

Tijdens een drie uur durende opleiding leerde een lesgever van het Rode Kruis de leden van het bestuur hoe je een slachtoffer het best benadert en reanimeert. Bij een hartstilstand zijn de eerste minuten letterlijk van levensbelang in afwachting dat meer deskundige hulp ter plaatse komt.

       Zes hoofdpunten zullen we zeker onthouden in geval van nood.

1. Controleer het bewustzijn

Ga na of het slachtoffer bij bewustzijn is door hem / haar aan te spreken en voorzichtig te schudden. Is hij / zij bewusteloos, schiet dan direct in actie en roep hulp. 

2. Bel direct 112 (of laat iemand bellen)

Het is best dat je zelf onmiddellijk met de voorbereidingen tot reanimatie begint. Als er andere personen aanwezig zijn, duid dan iemand aan die 112 belt en eis dat die dat telefoongesprek bevestigt. De nauwkeurige locatie en de melding dat een persoon niet meer zelfstandig ademt zijn essentieel. (Op je smartphone kun je een gratis App zetten die de nauwkeurige locatie van jouw telefoon doorgeeft aan de hulpdiensten). De dienst 112 kan de hulpverlener via de telefoon permanent bijstaan tot de ziekenwagen en de mug ter plaatse zijn. 

3. Controleer de ademhaling.

Kniel naast de rechterkant van het slachtoffer. Ga na of hij / zij nog ademt. Leg een hand op het voorhoofd en kantel het hoofd voorzichtig naar achter om de luchtwegen te openen. Til de kin op met twee vingertoppen van de andere hand. Houd je kaak dicht bij het slachtoffer en kijk tezelfdertijd naar zijn / haar borst en buik gedurende maximaal 10 seconden. Als borst en buik niet op en neer gaan en je voelt geen ademhaling tegen jouw kaak, zet dan dringend de procedure verder. Vraag iemand om een AED te halen (112 weet waar de dichtstbijzijnde AED te vinden is). 

4. Start met borstcompressie

Zet je handen midden op de borstkas en duw het borstbeen telkens vijf tot zes centimeter in. Kun je niet zoveel kracht opbrengen, dan is drie centimeter nog altijd beter dan niets. Doe dit dertig keer na elkaar in een tempo van ± 100 keer per minuut. De begeleiding van 112 kan het ritme mee aangeven (telefoon op ‘speaker’). Laat je niet afschrikken door het feit dat je mogelijk een rib van de patiënt kunt breken: een gebroken rib is nog altijd beter dan een overlijden. 

5. Beadem tweemaal voor je verder gaat met de borstcompressie

Hef de kin omhoog (zie hierboven), kantel het hoofd naar achter, knijp de neus dicht en pas tweemaal mond-op-mondbeademing toe. Kijk of de borstkas omhoog komt en laat het slachtoffer uitademen. Ga verder met dertig borstcompressies en twee beademingen tot de hulpdiensten er zijn of tot je zelf niet meer kunt. Laat eventueel iemand anders overnemen. Voor de mond-op-mondbeademing bestaan hulpstukken die de efficiëntie verhogen en de hygiëne bevorderen. Sommige kunnen zelfs als sleutelhanger worden meegedragen. 

6. Als iemand de AED heeft gehaald

Onderbreek de borstcompressies zo kort mogelijk, ontbloot de borstkas, zet de AED aan en doe altijd nauwgezet wat de AED zegt. Bevestig de elektroden op de aangegeven plaats en zorg dat je de patiënt niet aanraakt op het ogenblik van de schok. Houd ook omstaanders op afstand. Zet de beademing verder tussen twee schokken; Blijf volhouden tot de hulpdiensten ter plaatse zijn. 

Natuurlijk hopen we dat we deze techniek nooit zullen moeten gebruiken, maar als het ooit nodig is, kunnen we daardoor misschien een collega redden. 

Beste vrienden

In de loop van de eeuwen hebben vele volkeren verschillende jaartellingen ingevoerd. In de maçonnieke jaartelling zijn we nu in het jaar 6018, op de Joodse kalender staat het jaartal 5779, op de Chinese 4716, op de Boeddhistische en de Thaise 2561 en op de Seleucidische kalender van het Nabije Oosten 2330. Aan de andere kant zijn we volgens de Ethiopische kalender nog maar in 2010, volgens de Diocletiaanse in 1734, volgens de Islamietische in 1396 en in Japan zijn ze in het jaar 29. Daar begint men immers telkens opnieuw met de jaartelling als een nieuwe keizer de troon bestijgt. Binnenkort keren ze dus terug naar het jaar nul, omdat de huidige keizer heeft gevraagd om op 85-jarige leeftijd op vervroegd pensioen te mogen gaan. 

Om het niet al te ingewikkeld te maken, heb ik me zojuist beperkt tot het jaartal en heb ik niet de dag en de maand vernoemd, waarop het nieuwe jaar ingaat. Moest bijvoorbeeld de Franse revolutie stand gehouden hebben, dan waren we vandaag in het jaar 227, meer bepaald in de Lièvre van de Pluviose. Pluviose was de nieuwe naam voor januari en betekende regenmaand. En voor elke dag van elke maand was de naam van een plant, een bloem of een dier vastgelegd als vervanging voor de heiligen op de Gregoriaanse kalender. Vandaag is het dus Lièvre of ‘haas’-dag, maar desondanks eten we straks kalf. Omdat er volgens de revolutionaire Franse kalender 12 maanden van 30 dagen waren, schoten er vijf of zes dagen over. De eerste daarvan was gewijd aan de deugd, de tweede aan het verstand, de derde aan het werk, de vierde aan het advies, de vijfde aan de beloning en de zesde (elke vier jaar dus) aan de revolutie. 

Dit alles beste vrienden om jullie eenvoudigweg te zeggen: gelukkig nieuwjaar! En dit in mijn persoonlijke naam en in die van het ganse bestuur van 50 plus. Laat ons hopen dat het voor elkeen van ons een gezond, voorspoedig en vreugdevol jaar wordt met vele aangename belevenissen, hartelijke ontmoetingen en interessante activiteiten. 

Moesten we in de Griekse of de Romeinse tijd leven, dan zou het hier voor mij heel gemakkelijk zijn. Ik zou de toekomst immers kunnen zien in de ingewanden van een dier, in de vlucht van bepaalde vogels, in de observatie van het weerlicht, in de stand van de sterren en als dat alles nog geen helderheid bracht, bleef er nog altijd het orakel dat kon worden bevraagd. Om bijvoorbeeld het orakel van Kalchas te raadplegen, moest je een zwarte bok slachten en op het vel daarvan gaan slapen in de tempel. Je vernam dan wat de toekomst zou brengen in een droom. Je ziet: het leven is er niet simpeler op geworden, want vandaag hebben we alleen nog theeblaadjes en koffiedik om in te kijken en dat laatste dreigt ook al verloren te gaan met de introductie van de Nespresso capsules. Laat ons dus maar afwachten wat de toekomst ons brengt, hoewel ik overtuigd blijf dat iedereen zijn lot voor een stuk in eigen handen heeft. 

2018 wordt een belangrijk jaar voor 50 plus CREAcTIEF want we vieren onze 20^ste verjaardag. De festiviteiten daarrond zullen starten met een heel speciale ontmoetingsdag, waarover jullie later meer vernemen. Ook nog dit jaar hebben we voor het eerst een filmnamiddag op het programma staan in het filmmuseum. Daar kun je kaskrakers van vroeger gaan bekijken in de sfeer van de jaren 60 en 70. Als dit initiatief aanslaat, zullen we meer van deze namiddagen in het programma opnemen. 

Ik wil ook nog even terugblikken op onze activiteiten in 2017. Zoals altijd was het een welgevuld en gevarieerd jaar. Toch speelt de vergrijzing meer en meer parten, want enkele activiteiten moesten worden afgelast omdat we het vereiste quorum niet konden halen. Dat was onder meer het geval voor de geplande driedaagse naar Den Haag, Scheveningen en Delft. Een nauwere samenwerking met andere verenigingen kan hier in de toekomst misschien aan verhelpen. 

En laat ons nu maar afsluiten met een kwinkslag. Het aperitief heeft jullie en mijzelf immers hongerig gemaakt. 

Een moeder gaat bij haar zoon logeren om nieuwjaar te vieren. De zoon deelt al een tijdlang een appartement met een jonge vrouw. Tijdens het diner stelt de moeder zich voortdurend de vraag of die mooie vrouw nu gewoon zijn medebewoonster is of zijn liefje. De zoon leest de gedachten van zijn moeder, haar blik spreekt trouwens boekdelen. En als de jonge vrouw even in de keuken is, vertrouwt hij haar toe dat ze gewoon het appartement delen en niets meer. 

Een week later legt de vrouw de zoon een probleempje voor: ze kan de zilveren schaal, die ze hebben gebruikt tijdens het diner, niet meer vinden. Voorzichtig polst ze of de moeder die misschien “per ongeluk” zou hebben meegenomen. 

De zoon vindt het ook vreemd en zendt een sms’je naar zijn moeder. “Lieve mama, ik beweer niet dat je die zilveren schotel hebt meegenomen en ook niet dat je ze niet hebt meegenomen, maar het blijft een feit dat we ze sedert nieuwjaarsdag niet meer kunnen vinden.” 

Enkele minuten later krijgt de zoon een sms’je terug. “Lieve zoon, ik beweer niet dat je met die mooie vrouw het bed deelt en ik beweer ook niet dat je het bed niet met haar deelt. Maar het is een feit dat - moest ze in haar eigen bed slapen - ze de schotel onder haar hoofdkussen zou hebben gevonden.

En dit gezegd zijnde, wens ik jullie smakelijk eten.

Lezing : Proper & Puur

Alle deelnemers waren in bewondering voor het klasse-interieur van deze unieke locatie. Uniek en gezellig, Jan Van Eyck zou het hier ongetwijfeld mee eens geweest zijn! 

Ilse Landuyt, de spreekster deze namiddag, bracht met kennis van zaken en met veel overtuiging haar verhaal over “properheid” van de oude Grieken tot nu. Eigenlijk is het, voor de meesten onder ons, een stuk minder gekende, maar niettemin, zo bleek na afloop, interessante geschiedenis. 

Bij de oude Grieken was water een geschenk van de goden, regenwater kwam van Zeus en het bronwater van de (vrouwelijke) aarde. De zuiverende functie van water speelde dan ook een belangrijke rol.

Oorspronkelijk gebruikten de Grieken ook alleen nog maar schotels, kannen, natuurlijke sponsen en doeken om zich mee te wassen.

Later waren er de baden in gymnasia, publieke badcomplexen, badvoorzieningen in paleizen en baden in religieuze context.

De “waterdragers” waren de dienaren die zorgden voor een constante aanvoer. 

De benaming “therme” voor de Griekse openbare baden werd door de Romeinen overgenomen. De Romeinen ontwikkelden de thermen tot enorme luxueuze badhuizen waar kon worden gesport, gegeten en gedronken. Ook in de gebieden die zij veroverden bouwden de Romeinen badhuizen want de plaatselijke bevolking vonden zij onhygiënisch. De plaats waar een garnizoen gelegerd was ter verdediging van de grenzen, was buiten een lustoord steeds voorzien van een badhuis.

Na de val van het Romeinse rijk namen in het oosten de moslims het gebruik van de badhuizen over maar met een meer islamitisch karakter. Zij noemden hun badhuizen “hammams”. Het was een combinatie van de Romeinse badhuizen en stoombaden die er al gebruikt werden. Het is een ander verhaal in de geschiedenis.

Bijlagen:
proper 1.jpg (44.4 KB)   

Kerstversiering maken

.Groepsfoto van de herfstwandeling in Schilde

Een midweekje Oisterwijk.

Dinsdagmiddag aangekomen in hotel “De Paddestoel”. We zien vele KVE-vrienden terug van vorige uitstapjes en keuvelen wat bij een bakje “troost”. Nog eventjes uitpakken en na de lunch zijn we klaar om er in te vliegen. De wandelaars volgen gids Jan voor een natuurwandeling over de heide. De fietsers maken een tochtje in de omgeving van Oisterwijk. En een klein groepje wil kalm beginnen met een korter tochtje in de omgeving van ons hotelletje. Dus voor ieders wat wils ! Woensdag is er voor de middag een kortere wandeling en na de middag een lange wandeling. De fietsers geven er ook een lap op, en doen een langere fietstocht. Enkele blijven een half dagje in het hotel om rustig wat bij te praten en tot rust te komen. Je ziet, alles is mogelijk ! Donderdag doen we onze “schoolreis”. Ditmaal rijden we in de gietende regen met de bus naar Dordrecht, waar onze gids op ons wacht, Das just ! We zijn nog niet goed uit de autocar en het weer klaart op. Eerst een kopje koffie met een lekker gebakje bij een bekende patisserie achteroverdrukken, en dan op verkenning ! Via allerlei binnenkoertjes van het “Lenghenhof" en het "Regentenhof” gaan we dwars door de prachtige binnenstad. We brengen een bezoek aan de “Arend Maartenszhof” BJ 1625 en wandelen binnen in de “Onze Lieve Vrouwekerk” of “Grote Kerk”. Na het nemen van een groepsfoto op de trappen van het stadhuis gaan we lunchen. Na de middag doen we nog een rondvaart door de binnenstad. We hebben geluk want het blijft droog en de zon komt er af en toe door. Terug in de Paddestoel houden we naar traditie een gezellige quiz avond onder leiding van Luce. Vrijdagmorgen trekken we door de Oisterwijkse bossen en na een stevige lunch nemen we afscheid van onze vrienden ! We willen Roosje en Hugo hartelijk danken voor alweer een prachtige reis !

groetjes,

Monique & Henri

De foto's van onze schoolreis in Dordrecht volgen na de tekst van Leo.

In de grote paddenstoel, zonder witte stippen, maar met Boleten en Vliegenzwammen, kwamen we voor de vijfde maal tezamen in Oisterwijk.

Iets minder in aantal maar de bende was groot genoeg om plezier te maken.

Onthaal en indeling was routine.

Het comfort was voor iedereen hetzelfde onder het motto:  “ gelijke kansen voor iedereen “

Met een vier sterren restaurant was het culinaire tiptop.

Formidabel “change “gehad met het weer, voor fietsers en wandelaars was het dinsdag en woensdag droog.

Donderdag begon in  “mineur” onze uitstap zou kunnen mislukken – en maar regenen!!!

Gelukkig zaten we droog in de autobus, en met zo ’n stralend gidsje, die ons stond op te wachten, klaarde het snel uit.

Na een fijn gebakje gingen we op verkenning in de mooie stad Dordrecht.

Aan water is er absoluut geen gebrek, dat moesten we natuurlijk ook beleven met een boottochtje.

Gelukkig geen regen maar wel veel wind, dat kon ons niet deren.

Vrijdag morgen moest er zo nodig nog af en toe een ferme bui over ons heen komen.

Bij het traditiegetrouwe “biefsteak-frites” namen we afscheid van bos en hei.

Mogelijk tot volgend jaar in Oisterwijk of ergens anders (???)  ciao - Leo

Buffetcruise op de Linge 

Het beloofde een regenachtige dag te worden maar de weergoden waren met ons.

Op enkele druppels na in Breda was het een heerlijk weertje.

Iedereen was perfect op de afspraak op de P&R in Kontich en Merksem.

De bijkomende opstapplaats in Merksem is een groot succes. Er stapten meer deelnemers op in Merksem dan in Kontich.

In Leerdam was er uiteindelijk niet veel te beleven maar niet getreurd. De boot, het heerlijk buffet, de natuur en het gezelschap maakte alles goed.

Men kon zelfs genieten van het zonnedek op de boot.

In de late namiddag hadden we nog een stop in Breda. Onze zeer goede gids bracht ons langs het Nassaumonument en het Begijnhof naar de Grote Kerk en naar de Grote Markt waar we nog de tijd hadden om iets te drinken.

Zonder files werden we in Merksem en Kontich veilig terug afgezet.

Iedereen vond het een geslaagde dag. Meer moet dat niet zijn.

Hugo  

De Charmeur van Europa

Geen massale opkomst voor het verhaal over “De Charmeur van Europa”, maar het enthousiasme van de aanwezigen na de uiteenzetting door Marijke Arijs gaf de afwezigen eens te meer ongelijk.

Marijke, een dame met klasse zonder franjes, bracht ons het verhaal van de memoires van Prins Charles Joseph de Ligne die zij in boekvorm vertaalde naar het Nederlands. 

Zij nam ons mee naar de 18^e eeuw, ten tijde van Casanova.

In tegenstelling tot die meer bekende charmeur, was Prins Charles Joseph de Ligne een levenskunstenaar.

Geboren in Brussel en opgevoed in het kasteel van Beloeil was hij schrijver, diplomaat, militair, bon vivant en, door zijn vele reizen een graag geziene gast aan de Europese vorstenhuizen, zeker in de damessalons van het frivole Parijs.

Als schrijver noteerde hij zijn gedachten in het moment, los van elkaar, karakteristiek voor de levenswijze van deze opmerkelijke man.

Hij was opgewekt en wars van protocol, in tegenstelling tot zijn vader, een veldmaarschalk in Oostenrijkse dienst.

Zijn openheid en levensstijl, Goethe noemde hem “de vrolijkste man van zijn tijd” maakte dat hij niet al te zeer “au serieux” genomen werd aan het toenmalige preutse hof van Wenen.

Als diplomaat en zakenman onderhield hij nauwe kontakten met Joodse families.

Na de val van Napoleon had het Congres Van Wenen plaats met als doel, de staatkundige herordening van Europa.

De gezanten en raadgevers vormden een gezelschap van enkele duizenden personen waarbij de Oostenrijkers erop toezagen dat hun hoge gasten niets tekort kwamen tijdens hun verblijf. Het ontlokte aan Prins Charles Joseph de Ligne de uitspraak: “der kongress tanzt, aber er kommt nicht vorwärts”,“het congres danst, maar komt niet vooruit”.

Het boek met de memoires van deze interessante “menselijke mens” zoals Marijke Arijs hem terecht noemde zal in de toekomst waarschijnlijk opnieuw worden uitgegeven.

Met het einde van de zomer valt meteen ook het doek over de “Zomer van 50plus” van dit jaar.  Het verhaal over “De charmeur van Europa” was een zeer mooie afsluiter.

Ook in 2018 gaan wij mensen uitnodigen met een interessant verhaal of boekbespreking.

En Marijke? Wij zien haar zeker terug!

Komen jullie ook?

Vic G.

Bijlagen:
Marijke arijs 1.jpg (13.5 KB)   

Van 04 september tot 09 september naar Slovakije & Krakau.

Op een sombere maandagmorgen in alle vroegte (4h30) verzamelden 35 50 Plussers op de Park § Ride in Kontich om naar Zaventem te rijden en naar Wenen te vliegen.

In Wenen stond de bus klaar om door te reizen naar Bratislava waar een Nederlandstalige gids ons Bratislava leerde kennen. Na de lunch reden we verder naar Resort Sojka.

De volgende dagen ontdekten we Slovakije in al zijn facetten. Mooie natuur en oude dorpjes en unieke gebouwen zoals bijvoorbeeld de houten kerk in Svaty Kriz. Eén van de grootste houten gebouwen van Centraal Europa.

We namen ook een oud tandrad in Strebske Pleso om een wandeling rond het bergmeer te maken te maken en om van de mooie natuur te genieten maar het weer speelden ons parten en we liepen in de mist.

We genoten ook van de mooie gotische retabels en het mooie dorpsplein in Spisska Sobota.

Op onze laatste dag bezochten we de machtige burcht van Orava in Oravky Podzamok. Eén van de mooiste burchten van Slovakije. Echt waar!!!!!

Onze volgende halte was het bezoek aan het concentratiekamp Auschwich en Birkenau. Er zijn geen woorden om dit te beschrijven. Onbegrijpelijk wat een mens een andere mens kan aandoen. Op onze verdere busrit naar Krakau was het heel stil.

Onder een blauwe hemel en een stralende zon brachten we de laatste 2 dagen door in de super mooie stad Krakau.

De Wawelheuvel met zijn mooie kathedraal, de grote markt met de Lakenhallen, de Mariakathedraal en nog vele mooie hoekjes en kantjes bezochten we met een zeer goede gids.

Zij confronteerde ons ook met het verleden van Polen en Krakau. De invloed van het communisme, de vervolging van de Joden, het diepgelovige zijn van de Poolse bevolking kwam allemaal aan bod. Kortom heel de geschiedenis  van Polen.

Het was een boeiende reis waar iedereen heeft van genoten.

Hugo

.

Gouda en de kaasmarkt

Aan onze gids in Kroatië:

Beste Zdenka,

Ik heb gisterenavond wat zitten mijmeren over de reis, en enkele dingen op papier gezet. Ik vergelijk deze reis met een rijk gevulde tafel waar wij met de hele groep gretig konden aanzitten, alle dagen andere specialiteiten, overgoten met een saus met anekdotes. Af en toe gaf je ons een spreekwoordelijk  bloemetje voor onze stiptheid,  maar de grootste bloemenkorf komt jou toe, je bent een bron van informatie, je kon ons zelfs wegwijs maken in de moeilijke en ingewikkelde materie van je eigen land en omliggende regio’s. Jouw kennis van onze moedertaal is merkwaardig, soms met een grappige uitspraak. Als jongste van de groep mag ik de spreekbuis zijn om je te bedanken. Wij kunnen niet anders dan dankbaar zijn voor je niet aflatende inzet. Morgen scheiden onze wegen maar bij ons blijft een beeld hangen van een tenger vrouwtje, hoedje op en  haren in de wind maar een grote dame. Zdenka, het ga je heel goed en ik hoop dat je nog veel buitenlandse toeristen kunt rondleiden in je eigen land waar je zo fier op bent. 

Dank voor alles.

Leo D.

Bedrijfsbezoek aan Elixir d'Anvers

Stipt om 14 uur werden we door onze gids ontvangen in het authentieke directiebureel uit 1894 in Neo Vlaamse Renaissancestijl.

Onze gids wijdde ons in in de geschiedenis van Elixir d’Anvers. In 1863 ontdekte François-Xavier de Beukelaer het recept van deze godendrank. De uitzonderlijke kwaliteit van Elixir d’Anvers werd bekroond met tientallen gouden medailles. Eén van de meest markante diploma’s komt uit Boulonge-sur-Mer en draagt de handtekening van Louis Pasteur.

Vervolgens werden we rondgeleid in de fabriek waar we de zeer oude  koperen ketels waarin de Elixir nog altijd wordt gebrouwen konden bewonderen.

Vervolgens kregen we een zicht in het productieproces via een dvd en als afsluiter  was er een degustatie van 3 van hun producten: Elixir d’Anvers, Elixir de Spa en Advokaat Extra FX de Beukelaer.

Iedereen vond dit een geslaagd bedrijfsbezoek en ging tevreden naar huis.

Ludieke Quiz

Na een academisch kwartiertje wachten, waren aan 5 tafels de nodige 5 spelers per ploeg aanwezig om deze ludieke quiz, door Hans Boon samengesteld, te starten. Elke ploeg had als eerste taak een ploegnaam te kiezen

Jean-Pierre en Leo toonden weerom hun kunnen , en de beelden/foto’s  met de vragen kwamen vlot op het grote scherm.

Jean-Pierre had zelfs een nieuwigheidje op de PC gezet : een digitale klok die de voortgang van de beschikbare tijd op het doek projecteerde, en, bij afloop een wekkersignaal gaf!

Bij vragenronde 1 en 2, en de eerste tussenronde , werden de meeste fouten gemaakt. Onze “ verbeteraar” Hugo had er wel werk aan!

Tussenronde 2( zet de juiste naam bij de lingerie!) viel zeker bij de mannelijke deelnemers erg in de smaak!

Na tussenronde 2 hielden we een korte pauze.

Bij tussenronde 4 werd de kennis van het Zuid-Afrikaans getest met meerkeuzevragen  : “dat wees nie maklik nie!!!”

Tot hiertoe waren twee ploegen echt aan mekaar gewaagd wat het puntenaantal betrof. De eindronde zou uitsluitsel moeten brengen. Deze ronde was zo samengesteld dat bij elke vraag tips werden gegeven. Vond je het antwoord al nà de eerste tip, dan bracht dat 7 punten op. Na elke tip, een puntje minder natuurlijk.

Uiteindelijk hadden we een winnende ploeg, maar slechts met 1 punt verschil met de tweede ploeg.

De deelnemers van de eerste drie winnende ploegen mochten aan de prijzentafel iets uitkiezen.

Daarna even uitblazen bij pot en pint : weerom een geslaagd praatcafé!

LVS

Bezoek aan het Havenhuis Antwerpen

Zaterdag 22 april hebben wij met 60 (meer waren er niet toegelaten) belangstellenden een bezoek gebracht aan het nieuwe havenhuis. De eerste 2 groepen vertrokken om 10 u. en de 3^de om 14 u.

Twee stadsgidsen gaven ons een 90 min. durende inkijk in het Havenhuis.

Het doel van dit gebouw was om de 500 bedienden van het havenbedrijf die verspreid over de stad werkten een gezamenlijke werkplaats te verschaffen. Deze ‘werkplaatsen’ zijn werkelijk van alle moderne snufjes voorzien.
Zaha Hadid Architects leverde met het Havenhuis een architecturaal meesterwerk af, op maat van een wereldhaven als Antwerpen. Het hoofdkantoor van het Havenbedrijf Antwerpen is zonder twijfel een van de blikvangers van de Antwerpse skyline. Maar ook binnenin is het gebouw adembenemend, dankzij een fascinerend lijnenspel dat er zich op elke verdieping voltrekt, en duizelingwekkende vergezichten.

Voor meer uitleg; plannen, foto’s en een video kan je terecht op volgende websites:

http://www.portofantwerp.com/nl/het-havenhuis-een-nieuwe-thuis-voor-een-wereldhaven

http://www.zaha-hadid.com/architecture/port-house/#

http://www.archdaily.com/795832/antwerp-port-house-zaha-hadid-architects

Driedaagse Friesland 18 tot 20 april 2017

Met drieënveertig deelnemers stapten wij dinsdag 18 april om 7 uur op de bus. In de onverhoeds kletsende regen, dat was een tegenvaller, maar wij hebben de rest van onze driedaagse geen druppel regen meer gezien. Onze start had een kwartiertje vertraging omdat een deelnemer de eigen auto niet kon starten, maar dat euvel werd door onze voorzitter snel opgelost.

Na een ontbijtstop in Hendrik Ido Ambacht, een goed uur later, ging het verder naar ons hotel in Leeuwarden. Het hotel Post Plaza bleek een echte meevaller, en dat merkten wij dadelijk aan de uitgebreide lunch die wij kregen en de grote puike kamers die wij na de lunch ontdekten. 

Om twee uur wachtten ons twee gidsen voor een stadswandeling. De gids van onze groep heette William Lord, een zoon van een Canadese soldaat, vertelde hij, die bij de bevrijding in Leeuwarden was blijven plakken. William Lord kent zijn Hollandse vaderlandse geschiedenis als geen ander en kent blijkbaar ook ongeveer elke inwoner van het grote dorp dat Leeuwarden nog steeds is.

Na het uur stadswandeling ontdekten wij de stad verder met een praam , de open boten waarmee vroeger de ganse binnenstad bevoorraad werd. De binnenstad doorkruist met grachten die alle met pramen bevaarbaar zijn, soms wel kop in kas onder de straten door. Het valt ook op dat er wel veel fietsers zijn, maar eigenlijk weinig auto’s. De grachten zijn ook proper gemaakt en er wordt veel aan de wegenis gewerkt. Onze arme chauffeur Ivo moest wel 45 minuten stappen om op zijn aangewezen bus parkeerplaats te geraken. Dit de eerste keer; daarna nam hij maar een taxi… 

´s Avonds  kregen wij een lekker driegangenmenu in het Grand Café van het hotel, in het deel van het hotel dat vroeger het postgebouw was.. 

Woensdag was onze ganse dag Ameland. Op zoek naar het unieke eilandgevoel zoals in de folder staat. Eerst met de autocar naar Holwerd veer. Check in. Even een lastig gevoel gehad omdat de kassierster maar bleef beweren dat de tickets wel besteld maar niet betaald waren. Ik was al bezig visa-kaart te zoeken toen een collega van die dame de situatie rechtzette. De voucher die ik in hand had was eigenlijk wel zeer dubbelzinnig opgesteld…

Op de ferry naar Ameland kregen we koffie en koek en konden wij het meanderen volgen. De Waddenzee is aan het verzanden en het eiland is slechts te benaderen langs enorme bochten. Een affiche van waterstaat legt uit waarom baggeren geen oplossing is. De getijdenstroming geloof ik, maar voor een Antwerpenaar moeilijk te begrijpen. In Antwerpen is er 4 à 5 meter tij, op de Waddenzee amper 2 meter. In Antwerpen wordt wel volop gebaggerd…

Op Ameland aangekomen staan er 2 elektrische (!) busjes klaar om een grote rondrit te maken.

De chauffeurs van de elektrowagens zorgen voor de uitleg . Onze chauffeur is een enthousiaste Ameland kenner die ook volledigheidshalve zijn eigen foto’s laat zien van weer, brand en andere ongelukken. Wij kwamen zodoende wel een beetje laat voor het eten in het dorp Nes, Hotel Restaurant De Jong.

Er wordt opgemerkt dat op Ameland veel namen vaak voorkomen. Zoals De Jong bijvoorbeeld. Ameland wordt religieus in twee helften opgesplitst. De linkerhelft (west) is protestant, de rechterhelft (west) is rooms. Nes is dus rooms, en een inwoner, (De Jong) is ooit kardinaal geworden. 

Na de uitgebreide koffietafel (met koud en warm) bezoeken de liefhebbers nog het Natuurcentrum; een extra cadeautje van 50plus. 

Een bus staat klaar om ons op te halen en naar de veerhaven te brengen; daar staat uiteraard Ivo met de autocar klaar. Wij trachten nog een bezoek te brengen aan Dokkum maar dat (mooie?) plaatsje is erg autocar-onvriendelijk. Het zal voor een andere keer zijn. 

Terug in Post Plaza is het driegangenmenu (Vitello Tonnato, Gebakken zalm, Meringuetaart) opperbest. 

En van het hotel mogen we ook niet vergeten dat het Grand Café de ganse dag open staat voor toog- en tafelhangers met een goede keuze van onze eigen bieren. 

Onze derde dag is de relax-dag. We kunnen ontbijten tussen 7 en 10 uur en vetrekken pas om 11uur richting Giethoorn, waar in restaurant Hollands Venetië ons een stevige maaltijd wacht. Dan maken wij een rondvaart door het Hollands Venetiê, het bovenwater gebleven toeristisch gebied gegroeid tussen de turfstekerijen. Sommigen onder ons herkenden het gebied want 50plus was hier reeds geweest een vijftal jaar terug. Een kenner beklaagde  er zich wel over dat de duvel er zo sterk is opgeslagen. 

De verdere terugreis naar Kontich nam wel wat tijd in beslag. Wij hebben, vooral rond Utrecht, kennis gemaakt met de Hollandse files tijdens de spitsuren. Dat is zowat zoals bij ons. 

Het was een goede reis! Goede sfeer, fijne deelnemers. 

Lode

Paasbloemstukken maken

Zoals steeds bij een praatcafé  waren onze technici Leo en Jean-Pierre als eersten ter plaatse: scherm opstellen, beamer aansluiten, bedrading voorzien, PC klaarzetten…

Vanaf iets vóór twee zochten de liefhebbers van het bloemschikken zich een plaatsje  aan de lange tafel en liep het zaaltje aardig vol. Volgens de richtlijnen van “JUF” Jeanine had iedere deelnemer het gevraagde materiaal meegebracht : oase, fris tuingroen,  allerhande bloemschikmateriaal, paasversiering, een vaas, en rozen. De realisatie van ons paasstuk kon beginnen.

Onze Jeanine was weeral de geduldige helpster, gaf suggesties waar nodig, en hielp met praktische tips. De oaseblokken in de vazen verdwenen stilaan onder een opvulling van fris groen en paasversiering. Het inbrengen van de rozen gebeurde met een eerder ongewone techniek waardoor ze horizontaal over de vaas hingen.

Onze vorderingen werden gefilmd door Jean-Pierre en Vital , we konden het zelfs volgen op groot scherm! Rond de klok van 4  stonden onze werkstukken op de eretafel te pronken. De fotografen van dienst maakten een mooi groepsportret.

Vele handen maakten dat het opruimen in geen tijd klaar was.

We bedankten Jeanine voor haar inzet met een bloemetje, en een drankje na de arbeid was welkom!

LVS

.

Met ½ uurtje vertraging kon Koen Meirlaen beginnen aan het relaas over zijn verblijf en werkzaamheden op Antarctica.

Zijn verblijf daar was het gevolg van een project dat hij als leraar opzette in zijn school in Deinze. Het AHA project wil leerlingen bewust maken van de klimaatveranderingen die zich de laatste decennia  op onze aarde manifesteren.

Tijdens de 3 maanden die hij verbleef op de basis” Princess Elisabeth” werkte hij mee met pool wetenschappers. Hun onderzoek spitste zich toe op het verklaren van het hoe en waarom van de versnelde opwarming van de aarde.

We kregen ook erg mooie beelden te zien van een biotoop die zoveel anders en extremer is dan de natuur in onze westerse wereld. Het voorbereiden op het overleven in barre omstandigheden bij minus 30° is van groot belang, en vereist o.a. ook  speciale kledij.

Hoe het leven in het zero-emissie station “Princess Elisabeth”  er aan toe ging kwam ook aan bod. Speciaal was wel het verhaal over de recyclage van eigen afval, dat twee dagen nadien als drinkbaar water uit de kraan kwam.

Een mooi en grappig filmpje over het nesten bouwen van  de plaatselijke” pinguïn bevolking” viel wel in de smaak!

Na de pauze stond de klimaatverandering in de kijker met een aantal statistieken en tabellen. Koen Merlaen maakte ons duidelijk dat, als de opwarming aan het huidige tempo verder ging, we ons toch zorgen mochten maken over de toekomst van onze kleinkinderen.

Onze levenswijze aanpassen zal dus nodig worden.

Na het vragenkwartiertje keken we als afsluiter naar  een filmpje, gemaakt door de scholieren zelf , met een oproep tot steun aan het AHA project.

Luce

       ‘Handen van ijs, hart vol vuur’

      door Dixie Dansercoer. 

Wie er niet bij was op deze lezing van  Dixie Dansercoer op zaterdag 17 december mag spijt hebben!!!

Van minuut één tot het einde was zijn verhaal interessant. Ook al kennen we de naam en hebben we er al dikwijls artikels  over gelezen, wanneer het door de persoon zelf kan verteld worden is het zoveel beter.

Hoe hij er is toegekomen van de koude noord- en zuidpool  te willen en kunnen trotseren, de ontberingen, de uitrusting, alles werd uit de doeken gedaan…zelfs op de vraag ‘ TOILETBEZOEK” gaf hij uitleg……voor ons heel simpel, in de vrieskou NIET simpel!

Zo’n expedities lopen niet altijd vlotjes, dat konden we vaststellen aan de prachtige beelden, ijs dat in beweging is en waar er een doorgang moet gezocht worden! Het verschil van ijs tussen noord- en zuidpool, confrontaties met dieren, alles kwam aan bod. Hoe zelfs de kledij zo ontworpen is dat men niet zou transpireren, natte kleding kan men zich niet permitteren in de vrieskou. Tot op de gram is alles berekend want de slede die ze trekken weegt bij de start +/- 100kg. Hoe hun eten speciaal door een team van 6 personen wordt uitgekiend, hoe het verpakt is, te veel om kort samen te vatten.  Risico’s worden tot het minimum beperkt maar in de pure natuur zijn er obstakels die moeten genomen worden. Een pluspunt..men geraakt nu vlugger vooruit met het kitesurfen op sneeuw en met een slede achteraan, een vaardigheid die hij al kende maar nu is aangepast en verbeterd!!

Een expeditie is geen kleine uitstap, die begint al een paar jaar voor men vertrekt met de voorbereidingen, zowel fysiek, mentaal als de samenstelling van de uitrusting.

Het was aangenaam, leerrijk om al die aspecten te aanhoren en we wensen hem voor de volgende expeditie,  zoals  wij zouden zeggen “ een goede reis”!!

Sylvia De Brabander (AASvzw)

Vierdaagse Winterreis

“In het hart van de champagne”

AUBE EN TROYES 

Als je thuis komt van een reis, is de steevaste vraag : “Hoe was het eten ?” en “Hoe was het weer ?”

Wel het eten was op zijn frans, lekker en streekgebonden, vooral onze lunches.  De uitschieter op dit vlak was ons middagmaal op dag drie, toen wij de Abdij van Clairvaux bezochten.  “A la table de Claudine” mochten wij aanschuiven voor een Boeuf Bourgignon met veel wijn en een aperitief van het huis vooraf.

De diners waren steeds in hetzelfde restaurant “Hippopotamus”, een steenworp van ons hotel.  Het was goed, maar soms was het eten niet meer warm.  Gelukkig was er Hugo om er voor te zorgen dat dit werd rechtgezet en dat we een speciale plaats kregen boven, waar we met z’n alle ruim konden zitten. 

Het vier sterren hotel Mercure Troyes Centre was, als wij toekwamen, al volledig in kerstsfeer versierd met vele lichtjes, de kamers waren ruim met goede bedden.  Dit kon niet beter. 

Nu het weer.  In de winter moet het koud zijn met veel zonneschijn en dat was het.  Vier dagen lang.  Hadden wij geluk ! 

De cultuur was met een grote “C”.

Wij bezochten drie kathedralen die van Laon, Troyes en Reims.  Voor mij was Laon de mooiste.  De lichtinval door het opengewerkte triforium was die morgen zo feeëriek dat je er stil van werd.  Ook heel speciaal zijn de ossen op de westelijke torens.  Zij bewijzen eer aan de ossen die de bouwstenen van de kathedraal omhoogtrokken. 

Het bezoek aan de Abdij van Clairvaux, gesticht in 1115 door Bernardus de Fontaine, was zeer de moeite waard.  Het heeft een rijke geschiedenis, die op een heel interessante manier werd verteld door de de lokale gids die ons ook een rondleiding gaf.

In de tijd van Napoleon is het een gevangenis geworden, met erbarmelijke toestanden.

Nu nog steeds is er een gevangenis, maar daar moesten wij gelukkig niet binnen. 

Ook Wereld Oorlog I is aan bod gekomen met Chemin des Dames en het Memorial van Dormans met het ossuarium.  In dit ossuarium staan 130 kisten met daarin de beenderen van naar schatting 1500 soldaten die hier sneuvelden.  Slechts 11 daarvan konden worden geïdentificeerd en hun namen staan op de muur vermeld. 

Het falen van het Franse offensief op de Chemin des Dames, in april 1917, werd in de bus zeer boeiend vertelt door onze gids Annie.  Maar omdat er geen tijd genomen werd om even te stoppen en voeling te hebben met de plaats waar het allemaal is gebeurd, was dit wel even een teleurstelling. 

Dan bezochten wij nog Essoyes, Troyes en Reims. 

In het pittoreske Essoyes deden wij de Renoir wandeling en daarna gingen wij op bezoek bij een champagnehuis in Loches sur Ource “Champagne Richardot”.

Bij de open haard in de rustieke ontvangstsalon kregen wij een heerlijke proeverij en de champagne was elegant en fijn. 

In de gotische stad Troyes, met een stadsplan in de vorm van een champagnekurk, mag je niet voorbij gaan aan de vele gerestaureerde, renaissance vakwerkhuizen.  Breng zeker een bezoek aan de Ruelle de Chats !

Wat wij niet winsten was dat Troyes in de 19^e eeuw een echt technologisch centrum werd van het Franse breigoed, vooral kousen.  Maar zij zijn ook de uitvinders van “de slip”, de onderbroek die wij nu nog allemaal dragen.

Het “Maison de l’Outil” bevat 10.000 werktuigen en is uniek in de wereld. 

In Reims bewonderde wij de kathedraal met de bijzonder, kleurrijke glasramen en de beroemde lachende Engel en de haast pratende levensgrote beelden. 

En als kers op de taart was er de Kerstmarkt van Reims, met zijn vele kraampjes, hapjes en drankjes. 

Dank aan de organisatie en graag tot een volgende keer.

Edith en Gerard

.

Citytrip Praag

De hoofdstad van Tsjechië aan de Moldau, wordt beschouwd als een van de allermooiste en meest bezochte steden van Europa. De kunst- en geschiedenisliefhebbers vinden er ruimschoots hun gading wat betreft gebouwen en monumenten. Maar de stad heeft veel meer troeven: een wandeling door de drukke maar gezellige winkelstraten, het Wenceslasplein, de imposante Karlsbrug, de Joodse wijk, het schitterend kasteelgebied ‘Hradcany’ en typische cafeetjes en restaurants. Ondanks de contrasten vormt de stad toch een harmonieus geheel. Het volledige historische centrum staat op de UNESCO-werelderfgoedlijst.

Dagboek Zestig

Wie zegt dat er geen mensen meer zijn die interesse hebben voor boeken laat staan om de schrijvers ervan, komen van een koude kermis thuis.

68 geïnteresseerde deelnemers volgden muisstil de voordracht door Ingrid Vander Veken over haar boek ‘Dagboek zestig’.

Een heel interessante en mooi opgebouwde voordracht geïllustreerd door enig mooie en soms ontroerende beelden vervolmaakten het geheel. 

Het gezellig interieur van deze taverne L’Entrepot du Congo op de Vlaams Kaai kraakte in zijn voegen bij een over verdiend applaus door de aanwezigen. 

Was jij erbij ? Dan zul je er geen spijt van gehad hebben.

Niet ? dan heb je wat gemist!

Minigolf

Onder een stralende zon boden zich 28 spelers aan waaronder een 5-koppige jeugdige delegatie kleinkinderen. Deze lieten zich echter niet doen want Mateo lukte met zijn eerste slag reeds een ‘hole in one’!

Dit zou tijdens de namiddag ook bij andere spelers overkomen.

We werden ingedeeld in 7 ploegen en dat er tijdens het spel diende bijgetankt spreekt voor zichzelf.

Spannend was het alleszins en buiten vreugdekreten waren er ook wel uitingen van misnoegdheid als dat verdomde balletje het om een of andere reden vertikte niet in het gaatje te willen.

Klassement per ploeg:

Vic Goelen (210) – Kris Van den Bergh (216) – De Maeyer Leo (267) – Jan Van Aken (280) – Vic Peeters (286) – Luce Van Strydonck (289) – Mia Pincket (291)

Klassement individueel:

Mariette Schoutten (49) – Henri Benoy (50) – Paul Wuyts/Vic Goelen/Romain Goesaert (51) ….

Bij de youngsters blonk Mateo uit met 65 punten.

Wanneer een wisselbeker ???

Heel geslaagde plezante namiddag. Hoeft het nog gezegd dat wie van sport, gezelligheid en vriendschap houdt was er bij !!

Tall Ships Race

Eindelijk een dag met mooi weer. Van geluk gesproken.

Dit was een organisatie van de Recreatie Federatie van het KSAH met deelnemers van ESSO - KVE 50+ - Integan – Total – Gevaert – enz.

De voor ons voorbehouden boot ‘Mozart’ werd eerst gevuld vooraleer de 2^e boot ‘Verdi’ met passagiers werd geladen.

Het is de 6^e keer dat de zeilwedstrijd Antwerpen passeert. Van hieruit zeilen ze verder richting zuiden waar ze aanmeren in de havens van Lissabon (Portugal), Cadiz en La Coruna (Spanje).

De klemtoon ligt vooral op het educatieve karakter.

Aan de Tall Ships Races nemen de grootste zeilschepen ter wereld deel.

Bijna 100 schepen lagen gemeerd aan de Scheldekaaien en in de dokken van het Eilandje.

De foto’s hierbij spreken meer dan woorden kunnen !

Romain

Zomerwandeling Lichtaart

De Provence en de valleien van de Rhône en de Saône

Negendaagse cruise

Dag 1 :

Antwerpen - Bourg-en-Bresse

Vertrek in Kontich stipt om 8:00 uur met onze gids  Annie Meiresonne en onze chauffeur Ulrick.

Na de ontbijtstop en enkele tussenstappen bereiken wij Nancy voor de lunch en maken wij eerst een wandeling door de stad.  Hier het verhaal van Stanislas, hij leefde langer dan de koning van Frankrijk voorzien had.  Hij werd 83 jaar.  Mooi plein naar hem genoemd met zijn standbeeld op de centrale plaats.  Verder naar Bourg-en-bresse.  Bezoek aan de abdijkerk waar zich het graf bevindt van Margaretha van Oosterrijk en haar gemaal Philibert Hertog van Savoie.  Overnachting in Hotel Mercure Bourg-en-Bresse.

Dag 2 :

Bourg-en-Bresse - Martigues

Naar Glanum (Glan = Keltische god) voor een bezoek aan de archeologische site.  De eerste salluviaanse bewoners vestigen zich hier in de VIIde en VIde eeuw v. Chr.  De oortjes komen hier goed van pas voor de deskundige uitleg van onze gidse.

Vlakbij, wij gaan er te voet naar toe, in de gemeente Saint-Rémy-de-Provence bezoek aan de instelling “Saint-Paul-de-Mausole” waar Vincent van Gogh heeft verbleven. 

Nadien rijden wij naar Les-Baux-de-Provence dat wij vrij mogen bezoeken.  Het stadje is gebouwd op een kale rots in de Alpilles, 900 meter lang en 200 meter breed.

Rond 18:00 uur aankomst in Martigues.  Na even zoeken hebben wij de aanlegplaats van ons schip “Van Gogh” gevonden.  Onze bagage wordt door het personeel aan boord gebracht.

Dag 3 :   

Martigues – Port Saint Louis – Arles

Om 4:00 uur ’s morgens afvaart in Martigues en een uurtje later de eerste sluis, enkel voor de vroege vogels.  Om 8:00 uur aankomst in Port Saint Louis.  Rondrit door de Camargue en bezoek aan Saintes-Maries-de-la-Mer, bekend voor de heilige Maria’s en de zigeuner heilige Sara.  Lunch aan boord.  In de namiddag bezoek aan Arles met het Amphitheater, ingang betaald door 50+.

’s Avonds is er een welkomsdrink in de salon, maar de kapitein heeft ook een spijtige mededeling.  Zij mogen voor de veiligheid niet meer varen met gasten aan boord wegens te veel stroming en te veel en te woest water.

Zeer verzorgd diner aan boord en wij blijven in Arles liggen.

Dag 4 :

Arles – Saint-Etienne de Sorts

8:00 uur iedereen van boord, het schip vaart zonder toeristen naar Avignon.  Wij maken onze geplande uitstappen vanuit Arles, met de bus dus naar Avignon.  Bezoek aan de stad en vrij bezoek aan het “Palais des Papes”.  Verder wandeling naar de bekende “Pont d’Avignon” met het verhaal van de steen die over de Rhone werd geworpen.  Na de lunch, in een restaurant onderweg, nemen wij geen dessert maar vertrekken snel naar de boot voor de voetbal.  België – Ierland  3-0.

De boot is aangemeerd in Saint-Etienne de Sorts waar wij dineren en overnachten.

Dag 5 :

Saint-Etienne de Sorts – Viviers – Le Pouzin

8:00 uur Vertrek met bus voor een rondrit door de Ardeche.  Stop aan Vallon Pont d’Arc en terug langs de gorges.  Lunch om 13:00 in Viviers aan boord van het schip.  In de namiddag een excursie in de Vercors.  Bezoek aan de “Donjon” , de hoogste van Frankrijk, nadien “Col de Rousset” in de wolken.  Terug gaan wij langs de hangende huizen van Pont en Royans.

Diner in Le Pouzin waar de boot is aangemeerd.

Dag 6 :

Le Pouzin – Vienne

Vertrek met bus om 8:40 uur.

Tournon : stadswandeling met Nederlandse gidse.  Bezoek aan het kasteel met wijn en “bijhorende” chocolade proeving.

Lunch in restaurant La Terrine Auberge Paysanne te Mercurol.

Namiddag bezoek aan Vienne eveneens met gidse.  Diner en overnachting aan boord te Vienne.

Dag 7 :

Vienne – Lyon

9:00 uur vertrek met de bus naar Lyon.

In de voormiddag de “Muren van Lyon”.  Indrukwekkend zijn “Les Maison des Canuts” – “La Fresque des Lyonnais – “Le bibliothèque”.  Spijtig genoeg is er geen tijd meer om langs de Halle van Bocuse te rijden voor een tas koffie.

Na de lunch, aan boord , gaan wij te voet naar het oude centrum van Lyon om in de arbeiderswijk La Croix-Rousse de “traboules” te ontdekken.

Daarna gaan wij via de finiculaire de heuvel op voor een bezoek aan de Basilique Notre-Dame de Fourvière.

Het diner is extra lekker tijdens de “Farewell Evening” en de aperitieven en wijnen uitstekend.

Dag 8 :

Lyon – Salins-les-Bains – Besançon

Vertrek om 8:00 uur naar Besançon met onderweg een bezoek aan Salins les Bains, een vroegere zoutwinning uit pekelwater.  Aperitief Cava en lekkere lunch.

Nadien brengen wij een bezoek aan “Saline Royale”, zoals bij elk bezoek voor de ene te kort en voor de andere te lang.

Diner in het hotel Ibis Styles in Bersançon.  Na het diner is er voor de liefhebbers voetbal en voor de andere een babbel in de tuin en een rustige nacht.

Dag 9 :

Besançon – Chaumont – Antwerpen

Via Chaumont rijden wij richting België.  In Chaumont maken wij een wandeling door de stad met bezoek aan de kathedraal en bewonderen wij de gerestaureerde “Halles”.  Lunch ter plaatse en verder huiswaarts.

Een mooie reis waarin de natuur de baas was !

.

Historisch Mechelen & horlogemuseum.

In het Bourgondisch tijdperk speelde Mechelen een belangrijke politieke en economische rol. Vele historische gebouwen getuigen daarvan. De lijst is lang: de Sint-Romboutskathedraal, de paleizen van Margareta van Oostenrijk en Margaretha van York, het paleis van de Grote Raad en nog veel meer. We volgen onze gidsen doorheen het 16^de-eeuwse Mechelen.

In de namiddag bezoeken we het horlogemuseum. Daar wordt de collectie van Jozef Op de Beeck en dochter Elke tentoongesteld. Beide zijn restaurateurs van antieke klokken en horloges. Hier kun je een duizendtal tijdsmeters zien van de 17^de eeuw tot vandaag: zandlopers, polshorloges, mysterieuze klokken, torenuurwerken en meer.

http://www.horlogeriemuseum.be/gallery/photogallery.html 

.

Bedrijfsbezoek aan Elia.

 Op di. 17 mei gingen we op eigen kracht op bezoek bij ELIA, de beheerder van het Belgische transportnet of het hoogspanningsnet van 30 kV tot 380 kV. Daar het met de trein altijd een beetje reizen is, kwamen de treinreizigers net om 14 uur aan.

Na de ingangscontrole werden we naar een conferentiezaal geleid, waar onze vooraf gestelde, vooral technische vragen, uitgebreid werden beantwoord door een deskundige en daarna kregen we een slidesshow van een gidse.

Zo kwamen we o.a. te weten dat: 

• België, Nederland, Duitsland, Frankrijk en Luxemburg als één net kunnen beschouwd worden: een “koperen plaat”. Dit maakt dat gebeurtenissen in die landen van grote invloed zijn op het Belgische net. Er moeten dus goede afspraken gemaakt worden tussen de verschillende netbeheerders om de stabiliteit van het net te kunnen garanderen.
• Er tussen Groot-Brittannië en Duitsland een gelijkstroomverbinding zal gebouwd worden. gelijkstroom, om zo weinig mogelijk verliezen te hebben.
• Het huidige aandeel van zonne-energie ongeveer 2.950 MW en van windenergie ongeveer 1.830 MW is. Omdat deze productiecapaciteit onvoorspelbaar is, vormt dit een grote uitdaging voor het beheer van het hoogspanningsnet. Elia volgt dan ook de weersvoor -spellingen op de voet.
• De huidige toestand van het productiepark er toe leidt dat, vooral in periodes van lage wind - en zonneproductie, men aangewezen is op de invoer van elektriciteit uit de buurlanden. Elia neemt aan dat op de kritieke momenten in de winter er minstens 2700 MW energie ingevoerd zal kunnen worden, tegenover een totale verbruikspiek van ongeveer 13500 MW.
• De waterkrachtcentrale van Coo dringend moet worden uitgebreid om de netstabiliteit beter te kunnen verzekeren en dat men nu soms tergelijkertijd met één turbine pompt en met de andere produceert.
• Er producenten en afnemers zijn, waarmee men contracten heeft afgesloten om hun productie of verbruik te verhogen of te verlagen om zo de stabiliteit van het net te kunnen garanderen.
• Elia allerlei gegevens i.v.m. het net ter beschikking stelt aan alle gebruikers van het net om de concurrentie ten volle te laten spelen.  www.elia.be/nl

Na deze uiteenzetting werden we in twee groepen gesplitst, maar de beide groepen kregen uitleg over de dispatching en over de aanwezige hoogspanningspost. We kregen ook nog een drankje. 

De hoogspanningspost op het terrein van Elia dient als opleidingspost en wordt  gevoed door één stroomloze hoogspanningskabel. Er zijn wel verscheidene railstelsels. Verder is deze post uitgerust met zowel de oudste (tot 80 jaar) als met de nieuwste onderdelen, waarmee het hoogspanningsnet vandaag is opgebouwd. Zo zijn de nieuwste armen van de hoogspanningslijnen in polyester, waardoor er geen isolatoren meer nodig zijn en ze zijn ook veel korter  dan de huidige. Verder wordt nu o.a. aan de hand van trillingsmetingen op de kabel, continu de maximale toegelaten stroom bepaald. Hierdoor heeft men de capaciteit van het net kunnen verhogen.

Na het verkrijgen van al deze interessante informatie, gingen we tevreden naar huis.

Tuur Pauwels

Volgende vragen en antwoorden kwamen aan bod.

1/ Wat is de relatie tussen Electrabel, andere producenten en ELIA als verdeler?

Dit hangt af van het aantal elementen die aanwezig zijn. De vraag die zich stelt is hoeveel energie-invoer en hoeveel energie-reserve dat aanwezig is. Bijvoorbeeld werd in november- december 2015 3500 MWatt ingevoerd vanuit het buitenland. Een maximum van 3800 MWatt werd genoteerd.

Anderzijds hebben we het element van hoeveel energie er kan overgedragen worden over de hoogspanningslijnen. Zo bestaat er de beperking van maximum toegelaten temperatuur van de hoogspanningslijn die maximum 75 °C mag bedragen.

Door het installeren van faseshift transformers aan de grenzen en het installeren van ampacimons ( www.ampacimon.com ) is de mogelijkheid ontstaan om de energieoverdracht op de bestaande lijnen te verhogen. Zie figuur “ belastbaarheid van netten”.

Faseshift transformers werken als een soort waterkraan die de energiefluxen kunnen sturen zodat de elektriciteit meer verdeelt loopt over de lijnen. Zie figuur “ congestie van netten”.

De ampacimon is een trillingscapteur op de lijn aangebracht. Het principe is gelijk aan deze van een snaar op een gitaar. Een gespannen snaar heeft een ander trillingsgedrag dan een minder gespannen snaar. Een hoogspanningslijn die opwarmt zal meer doorhangen en daardoor een ander trillingsgedrag hebben. Door de detectie van deze verandering kan men ook de energiedoorvoeren sturen.

2/ Wie bepaalt het evenwicht tussen de productie en de verdeling?

Ieder heeft zijn rol in te vullen. Zo ziet ELIA ieder die fysisch gekoppeld is aan het net als klant. Zo zijn Electrabel, Luminus,  …….., BASF, NMBS,…….zijn klanten. Er zijn ook doorvoerklanten die het net gebruiken om energie door te voeren. Elke klant heeft een verantwoordelijke, in België noemt men dit ARP ( Acces responsible party) in andere landen BRP ( Balance responsible party). De globale verantwoordelijkheid van ELIA is het bewaren van het evenwicht op het net. Zo bestaat er bijvoorbeeld een afspraak dat de centrale van Drogenbos een blackstart centrale is.

3/ Wie belt wie ingeval van black out?

Black out hier stelt zich de vraag wie doet wat. In België zijn er drie controlecentra´s; Gembloux Merksem en Vilvoorde.

Bij black-out kijkt men in volgorde;

1. Is er spanning in het buitenland
2. Is er 380 kV of 150kV aanwezig op het net
3. Black-start of eilandbedrijf

Parallel werken er crisiscellen die vooral de communicatie verzorgen omtrent herstellingen, defecten, voortgang netheropbouw.   

4/ Wat is de invloed van electrisch rijden op het electriciteitsnet?

De invloed zal vooral op het distributienet voelbaar zijn en in mindere mate op het hoogspanningsnet.

5/ Wat betekent intelligent net op het hoogspanningsnet?

Zogenaamd smart-grid is vooral probleem voor distributie.

Op het hoogspanningsnet is het probleem van congestie van de lijnen. Is er teveel productie dan waar opslagen. Is er grote vraag hoe energie aanvoeren.

Via de faseshifters kan de stroom gestuurd worden.

Men kan de gebruikers sturen.  Dit is echter nog te regelen.

Automatische regelingen. Bijvoorbeeld wordt door VFR ( very fast reserve) regeling het net stabiel gehouden.

6/ Wat bepaalt de prijs van hun product ( verdeling)?

ELIA is een gecontroleerde monopolie. De opbrengst is daardoor gekend. De vraag is hoe wordt de opbrengst verdeeld.

De opbrengst gaat naar;

-          Werkingskost

-          Aankoop van energie voor black- start

-          Ontwikkelingskost en uitbreiding net

-          Strategische reserve

-          Onderhoud van het net

Wie betaalt wat? Er worden afspraken gemaakt voor een periode van 4 jaar. Men bepaald een bedrag voor actief vermogen en voor reactief vermogen.

7/ Dashboard van ELIA.

Zie website ELIA

8/ Invloed van een hoogspanningslijn op de omgeving en mens.

Zie website ELIA     www.elia.be/nl

Hugo Koens

Bezoek Waterbouwkundig Laboratorium