Dat Jan Leyers studies filosofie heeft gedaan kwam duidelijk tot uiting in zijn boeiend reisverhaal waarbij hij dieper inging in de gesprekken die hij ‘onderweg’ heeft gemaakt.

‘Zijn’ weg naar het Avondland begon Jan Leyers in Ethiopië om dwars door Soedan, Egypte, Israël, Turkije, Armenië en Georgië, Rusland; Oekraïne, Polen, Duitsland Nederland te bereiken.

Een lange reis waarbij hij er achter kwam dat de waarden die het Westen hoog in het vaandel voert, in andere delen van de wereld totaal niet belangrijk zijn. Hij kwam in samenlevingen waar het belang van de groep nog voorgaat op de rechten van het individu. Hij ontmoette mensen voor wie vooruitgang iets anders betekent dan voor ons Europeanen.

Moet het gezegd dat de aanwezigen aan zijn lippen hingen !

Romain

E.Van Mieghem Museum

Ondanks het tamelijk vroege bezoekuur en de daarmee gepaard gaande perikelen van de ochtendspits, waren alle deelnemers op tijd voor een bezoek aan dit prachtige gebouw en museum.

Vanwege het grote aantal werden we in 2 groepen opgedeeld, eentje mocht een filmpje over het intense leven en werk van E. Van Mieghem bekijken, de anderen gingen een kijkje nemen in het gerestaureerde gebouw.

Het “Redershuis”, waar vroeger op de eerste verdieping het voor velen nog bekende restaurant “La Rade” gelegen was, werd aangekocht en gerestaureerd door de “Koninklijke Belgische Redersvereniging” (KBRV) om er haar huidige kantoren in onder te brengen.

De KBRV stelde het gelijkvloers van het pand voor 20 jaar ter beschikking aan het Van Mieghem museum.

Het pand, indertijd getekend door architect Joseph Hertogs en gebouwd in opdracht van koopman Gustave Albrecht, later schepen, heeft een schitterend interieur van de hand van de Antwerpse decorateur Henri Verbuecken. De trapzaal met de beglaasde binnengevel zijn in Art-Nouveau stijl. De privévertrekken zijn omgevormd tot prachtige stijlkamers.

Ik zei: een kijkje nemen, maar het was veel meer dan dat, we keken onze ogen uit op het prachtige resultaat van deze restauratie. Een mooi stuk erfgoed.
Het museum Eugeen Van Mieghem, op het gelijkvloers, toont van hem ca 150 werken.
Een terecht fiere conservator overliep met ons het leven en het werk van de kunstenaar.
Het oeuvre van Eugeen Van Mieghem kent momenteel internationale belangstelling. Op tentoonstellingen vind men zijn werk terug tussen grootmeesters als Picasso en Van Gogh.
Zijn geliefde onderwerp, de haven met zijn gewone mensen die er leven en werken, krijgt lang na zijn dood, de verdiende waardering. Zijn werk over de emigranten van de Red Star Line is onsterfelijk.
Van Mieghem was bezield door het dagdagelijkse leven van de eenvoudige mens temidden een donker tijdperk.

Het museum herbergt tevens een schat aan brieven en boeken uit die tijd.

Wie meer wil weten over deze kunstenaar, vind veel informatie in de boeken geschreven door conservator Erwin Joos.

Eigenlijk is dit verslag maar een kleine samenvatting van een bezoek waar je voortdurend aangenaam verrast werd door de schoonheid en creativiteit voortgebracht door mensen.

Laat ons dit kostbaar erfgoed koesteren en promoten! 

Vic Goelen

Campus Vesta

Niettegenstaande het opleidingscentrum wel erg verscholen lag op het voormalige militaire domein van Emblem, slaagden de meeste deelnemers er toch in tijdig daar te geraken.

Bij aankomst op het centrale plein konden we alvast mee genieten van het zicht op een oefening van de oproerpolitie. Ook brandweerlui deden hun best om  een simulatie van een brand in een raffinaderij onder controle te krijgen.

Een lekker kopje koffie in de cafetaria warmde ons op. Dan trokken we, samen met onze gids van dienst, Bart Noyens, hoofdcoördinator praktijkopleidingen, naar een leslokaal op de bovenverdieping. Heel duidelijk, gedreven, en met af en toe een kwinkslag, maakte hij ons, aan de hand van slides,  wegwijs op het domein en in de gebouwen. Hij  schetste de evolutie van het centrum  tot het huidige Campus Vesta, een zeer modern opleidingscentrum voor politie, brandweer en ambulanciers, onder de vleugels van het Provinciebestuur van de provincie Antwerpen.

Voor alle mogelijke rampsituaties zijn er ter plaatse oefensites die bestaan uit gebouwen en installaties, dit alles zo natuurgetrouw als mogelijk nagebootst  .

Dat zijn dan sites voor o.a. : een woningbrand, voor kettingbotsingen, voor een vliegtuigramp, toxische uitstoten, instortingen, noodzaak tot inzet van een duiker, een dak dichten, overstromingen, rellen, evacuaties uit gebouwen, treinrampen en ga zo maar voort.

Zowel vrijwilligers  als beroepslui volgen dezelfde opleiding: brandweer, politie en ambulanciers krijgen les van vaste lesgevers en ook van  gastdocenten. Ook het aantal stage uren is niet onbelangrijk, en is voor de vrijwilligers zwaar in combinatie met hun beroepsactiviteit.

Na deze boeiende uiteenzetting trokken we met de gids het terrein op, en wandelden langs de verschillende installaties. Een groep brandweerlui zagen we in actie bij een oliebrand.

Het blus- of ander vervuilend, materiaal dat de oefenplaat vervuild tijdens een oefening,  wordt na schoonspuiten met water opgevangen in ondergrondse tanks. Een gespecialiseerde firma haalt op regelmatige basis die materie op.

Onze gids loodste ons ook langs sites in opbouw. Aan uitbreiding wordt ook al gedacht. Het nieuwe centrum, pas ingehuldigd in 2011, kampt  nu al met plaats tekort.

Terug aan het hoofdgebouw, werd onze gids hartelijk  bedankt. Bij een kopje koffie of thee

konden we nog even napraten. Weer wat wijzer dan voordien reden we huiswaarts.

L.V.S.

Commentaar van een deelnemer:

“Wij hebben gisteren genoten van die voordracht !!!!

’t was zeer goed voorbereid ( parking , binnen enz enz). Goede opkomst en voordrachtgever was fantastisch. Nogmaals dank en voor herhaling vatbaar…..

Vriendelijke groeten

Pol en Lia”

Plezant om zo’n commentaar te ontvangen.

Spreker ging voluit in het eerste gedeelte van zijn betoog en beschreef de soms ergerlijke toestanden die in de praktijk voorkomen.

In het 2^e gedeelte verwees hij naar de positieve evoluties die te merken zijn.

Romain

Beste vrienden

Dames en Heren

In naam van de raad van bestuur en in mijn persoonlijke naam heet ik jullie van ganser harte welkom op dit jaarlijks terugkerende festijn, dat al meteen de activiteit is waaraan het grootste aantal leden deelneemt.

Bij het binnenkomen hebben we gemerkt dat het voor jullie een vrolijk weerzien was. Er werden handen geschud, er werd omarmd en gekust dat het een lieve lust was en iedereen had voor iedereen welgemeende wensen klaar van geluk en voorspoed in 2012. Het voltallige bestuur van 50+ CRE-AcTIEF sluit zich daar graag bij aan: ’s avonds voldaan naar bed, ’s morgens gezond weer op en dat de volgende 356 dagen na elkaar. Alles begint immers met een goede gezondheid! Bovenop wensen we jullie veel vreugde in jullie familie- en vriendenkring en hopen we dat jullie ook dit jaar met veel enthousiasme zullen deelnemen aan onze activiteiten. Het is belangrijk voor onszelf dat we ons gemeenschappelijke verleden koesteren. En hoe kunnen we dat beter doen dan door samen boeiende en amusante dingen te beleven?

Binnen enkele dagen - op 23 januari om juist te zijn - komt er een einde aan het Chinese jaar van het konijn (het is dus niet voor niets dat we in 2011 zeven miljard wereldburgers telden!) om plaats te maken voor het jaar van de draak in combinatie met het element water. Maar dit jaar zou ik de Chinese kalender liever links laten liggen om ons des te meer te concentreren op de eeuwenoude lange tellingkalender van de Maya’s.

Volgens de Maya’s wordt 21 december 2012 immers de laatste dag van de mens op aarde. Daarom sprak ik daarnet van 356 dagen en niet van 366 dagen die een normaal schrikkeljaar telt. De Maya’s hebben immers berekend dat op die dag de aarde recht tegenover het midden van de Melkweg staat. Onmiddellijk daarna zal het magnetisme van de aarde omkeren en gaat onze bol in tegenzin draaien. Als je weet dat die nu rond de zon draait met een snelheid van meer dan 107 000 km per uur en nog eens tegen een kleine 1 700 km per uur rond zijn eigen as, dan besef je dat de boel helemaal fout gaat lopen als dit systeem op slag omkeert. Derhalve kunnen we nu plechtig het einde van het mensdom aankondigen. Dat heeft zo zijn voordelen: we hoeven bijvoorbeeld geen belastingsbrief meer in te vullen voor 2013 en we moeten niet meer wakker liggen van het geld dat we hebben verloren aan de crisis. Na 21 december zullen we immers enkel nog wat kleingeld nodig hebben om te betalen aan de veerman die ons zal overzetten naar het hiernamaals. Ik wil hier onmiddellijk aan toevoegen dat ons bestuur - vooruitziend als altijd - zich al heeft gebogen over deze kwestie en aansluitend heeft beslist dat voor de overblijvende dagen na 21 december geen korting op het lidgeld wordt toegestaan!

Laat ons van dit laatste jaar dus maar het beste maken ... En volgend jaar vind ik misschien in andere geleerde boeken een voorspelling van een of andere Nostradamus die zwart op wit bewijst dat de wereld pas op 30 mei 2013 zal vergaan omdat in de berekening van de Maya’s een rekenfoutje was geslopen. En zo kunnen we nog een hele tijd doorgaan!

Beste vrienden

Ik wil niet té veel met statistieken en cijfers rond jullie oren slaan - daarvoor is de algemene vergadering van 9 februari wellicht beter geschikt - maar we hebben een vruchtbaar jaar achter de rug! We organiseerden in 2011 53 activiteiten en daaraan hebben 513 leden één of meerdere keren deelgenomen. Het totaal aantal deelnemers bedroeg 2.521. Een prachtige score, maar wij voelen dat er nog groei in zit. Dit werd ons bevestigd door een team universiteitstudenten, die onze vereniging volledig hebben doorgelicht. Zij verwerken momenteel ook de gegevens van de enquête, die velen van jullie op papier of via het internet hebben ingevuld. Dit jaar zullen zij nog enkele bijkomende onderzoeken doen alvorens ze hun definitieve rapport afleveren. In afwachting daarvan hebben wij toch al een folder laten drukken, die voortaan systematisch zal worden gestuurd naar collega’s in het jaar dat ze 50 worden en nog eens op het ogenblik dat ze hun actieve loopbaan beëindigen. Op die manier hopen we sneller de interesse van deze doelgroep op te wekken. Onder leiding van Romain en met de hulp van het volledige bestuursteam is het een prachtige folder geworden, waarop velen van jullie heel positief hebben gereageerd.

De mensen die deze folder nog niet gezien hebben kunnen er eentje meenemen bij het naar huis gaan. Zo kun je propaganda maken bij ex-collega’s.

Dames en heren

Vandaag staat voor u een erg dankbare voorzitter. Ik dank jullie allemaal voor het enthousiasme en de positieve ingesteldheid waarmee jullie hebben deelgenomen aan de diverse activiteiten. Ik dank ook de leden van de raad van bestuur voor hun inzet en zeker ook voor de onderlinge vriendschap en hulpvaardigheid die er heerst in dit team. En ten slotte wil ik heel speciaal Rik Pauwels en Martha danken voor wat zij jarenlang hebben gepresteerd voor onze vereniging. Zoals jullie weten was Rik een van de medeoprichters van 50+ CRE-AcTIEF in 1997 en beheerde hij onder meer jarenlang de databank. Enkele maanden geleden heeft hij te kennen gegeven dat hij de fakkel wilde doorgeven.

Rik

We zijn jou enorm erkentelijk voor alles wat je gedurende 14 jaren voor ons hebt betekend. Jij ligt mee aan de basis van het succes van de vereniging en je hebt talloze initiatieven genomen die ons allen ten goede kwamen. Maar we zijn vooral geraakt door het feit dat we vele jaren konden samenwerken met een waardevol persoon, die we bovendien nog onze vriend mochten noemen. Die vriendschap is wat ons betreft voor het leven, ongeacht het feit dat je een stapje terug hebt gezet.

En bij deze huldiging wil ik beslist Martha betrekken, die steeds achter jou stond en je op alle mogelijke manieren heeft gesteund en aangemoedigd. Aanvaard dan ook deze kleine attentie die onze dankbaarheid symboliseert.

Dames en heren

Rest mij alleen nog jullie allen een leuke namiddag en smakelijk eten toe te wensen en te toasten op jullie voorspoed in 2012.

Hugo Geets

2^e Museumbezoek Red Star Line 

Dinsdag 29 april 2014

2 groepen om 10 uur en 1 groep om 14 uur

De groepen worden ingevuld naargelang de inschrijving. Je wordt verwittigd.

Je wordt verwacht 10 minuten voor aanvang van het vertrek van uw groep in de Montevideostraat 3 in Antwerpen. Te bereiken met openbaar vervoer (tram 7 tot St. Pietersvliet – bus 17 tot Rijnkaai –parking Waagnatie Limaplein) 

Het museum brengt u een ontroerend en pakkend verhaal en brengt u naar verschillende bestemmingen. Vanuit Warschau reist u via Antwerpen naar Amerika waar hopelijk een beter leven wacht.

Je treedt in de voetsporen van landverhuizers en ervaart hun enthousiasme en angst, hun spanning en onzekerheid.

Je beleeft het afscheid en de obstakels, maar ook het avontuur, de ontdekkingen en de hoop op een nieuw leven aan de andere kant van de Oceaan.

Het museum vertelt de geschiedenis van de landverhuizers aan de hand van menselijke verhalen. Het is een bijna vergeten geschiedenis, die u levend houdt door te luisteren en te reageren, door ze aan te vullen en te delen.

Zo boekt u bij het Red Star Line Museum niet alleen een tocht naar het verleden, maar ook naar vandaag en de toekomst. 

Opgelet! Wij hebben een beperkt aantal kunnen reserveren. Hou er rekening mee, want op = op !

Ondanks regen, sneeuw en een verkeersinfarct in hartje Antwerpen was toch bijna iedereen op tijd. In de zeer oude panden, buurt Vleeshuis, vonden we zoals van ouds de historische kelder terug waar al zoveel straffe verhalen van de houten poppen naar het publiek werden gebracht.

Deze keer werden de Neus, de Kop, de Schele en Belleke op onze 50plussers losgelaten. Dat het in ‘ongekuiste’ versie werd gebracht zullen we geweten hebben. Tot onze verrassing werden Vivianne, Etienne, Jean-Pierre, Jeannine, Willy en andere Romains meermaals vernoemd in “De Leeuw van Vlaanderen”, “Isadrolda” en het onvermijdelijke “De Maegd van de Burchtgracht”.

Dat het lachen geblazen was tijdens dit stuk oude Antwerpse humor spreekt voor zich zodat de mensen met een ‘smile’ huiswaarts keerden.

Het was gelukkig opgehouden met regenen zodat nog verschillende Poesje bezoekers van de gelegenheid gebruikt maakten om de schitterend verlichte Grote Markt en omliggende straten met zijn kersthuisjes te bezoeken.

                           Reis langs het ijzeren gordijn


Niettegenstaande de files en het barre weer was iedereen tijdig in de Warande geraakt.

Peter Jacobs is een vlotte verteller. We kregen eerst wat historische achtergrond over het hoe en waarom het IJzeren Gordijn werd opgericht. Zo vernamen we dat de bloedige onderdrukking door de Sovjettroepen van de opstand in oktober-november 1956 in Hongarije aan de basis lag van de oprichting van de grens tussen Oost en West.

De journalisten Peter Jacobs en Erwin De Decker startten in 2009 hun reis, in het noorden van Duitsland. Het strand van de Oostzee, vlakbij de Duitse Hanzestad Lübeck werd hun vertrekpunt. Ze volgden de sporen van  hetgeen nog overbleef van het voormalige IJzeren Gordijn. Het zijn vooral plaatselijke autoriteiten die nu zorgen voor het behoud en onderhoud van die enkele overblijfselen van Het Gordijn, zoals daar zijn : wacht- en observatietorens, grenspalen, betonmuren, gaasafrasteringen, waarschuwingsborden,versperringsgreppels en halve bruggen… Verder is veel van het “niemandsland” mooi natuurgebied geworden!   

Via de Elbe, Salzwedel, Goslar, Eisenach, Coburg en Kronach bereikten ze de grens met Tsjechië, dat 20 jaar geleden nog één natie vormde met het huidige Slowakije, namelijk Tsjecho-Slowakije. Daarna vervolgden de twee journalisten hun reis door Tsjechië met als voornaamste halteplaatsen Cheb, Ceský Krumlov, Valtice en ,Lednice.

Via Slowakije, met als voornaamste stad Bratislava kwamen ze aan in Hongarije. De stad Sopron is nu vooral bekend om hun goedkope tandverzorgingstoerisme!

Met de steden Maribor, Bled en Nova Gorica zijn we aanbeland in Slovenië, waar vooral het Oostenrijkse karakter van de architectuur en de mooie natuur in de schijnwerpers staan.

Ook het buitenverblijf van Tito in Bled, dat nu een luxe hotel werd, komt ter sprake. En wel om het feit dat er in dat immense luxueuze bouwwerk een lift geplaatst werd waar slechts voor één persoon plaats was!

Het gebied in de grensstreek met Italië ligt bezaaid met soldatenkerkhoven. Een verwijzing naar onze Westhoek komt ter sprake.

Het einde van de reis van onze twee journalisten komt in zicht als ze aankomen in het Italiaanse Trieste, dat als een enclave  op Sloveens grondgebied ligt. Enkel een verlaten douanehokje en een bord herinneren er nog aan het IJzeren gordijn.

Het was een boeiende en leerrijke uiteenzetting!    

L.V.S.

Driedaagse Kerstreis naar Lille (Rijsel) en Omgeving

zondag 4 december:  Stipt om 7 u. vertrokken te Edegem met Peter aan het stuur richting Kortrijk om onze gids Philippe Despriet (door de meesten onder ons welgekend) op te pikken aan het Vlasmuseum waar we ook op een warme drank vergast werden.

Verder ging het dan vlot naar Rijsel waar we in een nog bijna verkeersvrije stad (zondagmorgen) een rondrit maakten om de eerste indrukken op te doen van het oude en nieuwe Rijsel.   Op de Place Rihour vlogen we uit de bus om met Philippe van naderbij Vieux Lille te bekijken. Aan bezienswaardigheden geen gebrek, teveel om op te noemen. ’s Middags trokken we naar restaurant ‘La Chicorée’ voor een uitgebreide lunch.  Nadat iedereen terug wat op krachten gekomen was zetten we onze ontdekkingstocht verder met een bezoek aan het Palais des Beaux Arts de Lille.  Hier gingen we eerst een kijkje nemen in de kelderverdieping waar zestien ‘Plans-Reliefs’ tentoongesteld staan.  Dit zijn maquettes van Franse, Belgische en Nederlandse steden op schaal 1/600 gemaakt in opdracht van de gekende fortenbouwer Vauban.  Het doel was om de militairen vertrouwd te maken met de plattegronden om mogelijke aanvallen te vergemakkelijken.  Nadat we even buiten moesten wegens een vals alarm konden we de rest van het museum bezoeken met zijn talrijke schilderijen, beeldhouwwerken, porselein, enz.  Anderen trokken al de stad in om aangekondigd als “één van de mooiste kerstmarkten van Frankrijk” te bezoeken.  Dit bleek echter lichtelijk overdreven.  Moe maar voldaan zochten we buiten Rijsel ons hotel Mercure Lille Aeroport op.  Even wat opfrissen en ons in avondkledij gestoken voor het diner.  De aangeboden kip zonder saus was de volgende dagen het gespreksonderwerp.

maandag 5 december:  Na het rijkelijke ontbijt dat de kip deed vergeten begonnen we aan ons bezoek van Frans-Vlaanderen.  We reden Douai binnen langs de Porte d’ Arras (XIV de eeuw) om halt te houden bij de Fonderie de canons.  Hier restte enkel nog een gebogen buitenmuur en één kanon.  Ook het vermelden waard: het  ‘beffroi’ (belfort 1380) met stadhuis (XV de eeuw).  We verlaten de stad voor een rit door het agrarische Artesië (Artois).  Stond niet in het programma vermeld maar dubbel de moeite waard om te bezoeken: het “Canadian National Vimy Memorial”, opgericht ter ere van de hier in WOI gesneuvelde Canadese soldaten.  Een 100 ha groot terrein waar nog de ontelbare bomkraters te zien zijn. De loopgrachten en tunnels kunnen onder begeleiding bezocht worden.  Op het in 1936 ingewijde indrukwekkende oorlogsmonument staan de namen gebeiteld van 11 285 in Frankrijk vermiste soldaten.  Na een korte fotostop aan een Duits soldatenkerkhof  waar 44 833 gesneuvelden lagen ging het verder terug naar Arras.  Voor ons middagmaal werden we verwacht in het restaurant l’ Astoria Carnot voor weer een lekker en uitgebreid diner.  Dat de wijn à volonté was kon men merken aan het geluidsniveau van de gevoerde gesprekken aan tafel.  Terug de bus op voor het vervolg van onze verkenning van Artesië. In Givenchy-Le-Noble kunnen we aan de inkompoort een blik werpen op het intussen leegstaande en vervallende kasteel van Givenchy.  Met de bus rijden we door een 4 km lange dreef omzoomd met langs beide zijden twee rijen lindenbomen.  Ze is de verbinding naar het kasteel van Lignereuil.  Prachtig! Intussen is de wolkenloze en zonnige herfsthemel van ‘s voormiddags veranderd in een donkere winterhemel met talrijke regen- en zelfs een hagelbui als gevolg.  Terug in Arras kregen we nog de gelegenheid om de marktplaats en omgeving te bezoeken.  Hier stond nu echt een mooie kerstmarkt met vasttapijt op de kasseien en vele houten verkoopsstalletjes met handwerk en streekprodukten.  Omdat de avond al aan het vallen was alles ook sfeervol verlicht.

Terug naar ons hotel voor ons diner met als verrassingsdessert een chocolade ijsblok waar enkelen hun lepel op dubbel geplooid hebben.  Na nog een slaapmutsje was het tijd om de koffers in te pakken

dinsdag 6 december:  Tijdens het weer overvloedige ontbijt vernamen we via Kris’ iPod dat we eindelijk een nieuwe regering hadden.  Niet dat er velen van wakker gelegen hadden. Nadat Peter alle koffers in de bus geperst had namen we afscheid van Rijsel. De zon was ook weer paraat.  Onze eerste stop was in het schitterend gerestaureerde dorpje Terdeghem (600 inw.) met als bezienswaardigheid de kerk van Saint-Martin (XII de eeuw) met zijn talrijke kostbare kunstwerken.  We tuften verder door het liefelijke landschap richting Volckerinckhove voor onze lunch in ‘Herberge in d’Hope’.  Het was weer af.  Op de weg naar Saint-Omer konden we in Wormhout en Esquelbecq telkens de prachtige kerk bezoeken gevuld met schilderijen, houtsnijwerk, glasramen, enz.  In Saint-Omer brachten we een bezoek aan de kathedraal van Notre-Dame des Miracles (XIII-XVI de eeuw).  Ook hier weer tijd te kort om alles grondig te bekijken ; de ‘Kruisafneming’ van Rubens, een astronomisch uurwerk, reuze grote orgels, praalgraven, epifaten (grafschriften) enz. Onze fotografen hadden werk. Het begon al een beetje te duisteren als we in Cassel aankwamen voor een aperitiefje aangeboden door een milde sponsor.  Hierna was het zéér rustig op de bus tijdens de rit naar Ieper waar ons nog een broodmaaltijd wachtte.  In Kortrijk moesten we noodgedwongen afscheid nemen van onze zeer gewaardeerde gids Philippe, zelfs chauffeur Peter had nog nooit zo een goede gids gehad tijdens zijn 12 jarige loopbaan. Na een vlotte rit kwamen we omstreeks 20.30 u. aan in Mariënborg.

’t Was weer tof.  Met dank aan Romain voor al het voorbereidende werk.

Afspraak voor een bezoek aan Verdun en omstreken???  

Na een ietwat verlate start staken onze dames de handen uit de mouwen. Bloemen, geknipt tuingroen, takken, bladeren, schaaltjes, potjes stonden te wachten om gebruikt te worden. Eens de keuze van het model en de te gebruiken materialen gemaakt, had onze vlijtige “lerares” Jeaninehanden, oren en ogen tekort om iedereen met raad en daad bij te staan, suggesties te geven, en even een techniek aan te leren. Stilaan groeiden de verschillende creaties uit tot prachtige bloemstukken, die beslist in een uitstalraam niet zouden misstaan. Spijtig genoeg was er tijd tekort om aan een witte kerstboomcreatie met piepschuim en watten, een idee van Jeanine, te beginnen. Dat sparen we dan voor volgende kerst.

Nadat alle werkjes samen uitgestald werden, kon de fotograaf van dienst de vlijtige dames vastleggen op de gevoelige” kaart”.

LVS

Spreker : Leo Segers

Inhoud : opera “Porgy and Bess”,  componist George Gershwin (geboren als

            Jacob Gershowitz) en voor de eerste maal uitgevoerd in New York.

            Alle rollen werden gezongen door zwarte acteurs en actrices..

            De componist stelde dit als eis.

            De opera is na zijn dood pas populairder geworden.

            In 1959 is er een filmversie van gemaakt. 

Enkele bekende melodieën : “Summertime”,” A Woman is a sometime thing”

                                               “ Leaving for the promised land”

Boeiend verhaal over “de mannen van Catfish Row”

Jef De Vos

Uitstap Leuven - Tienen

41 deelnemers, zoals gewoonlijk goed op tijd, voor onze dagtrip naar Leuven en Tienen.

Gelukkig die morgen, geen mist , maar de dagelijkse files richting Brussel en omgeving kun je niet ontwijken hoezeer onze chauffeur van dienst ook z’n best deed.

Zo kwam het, dat we na anderhalf uur rijden (nou ja…),  in Salons Georges, nabij het centrum van Leuven, konden  genieten van een welgekomen kopje koffie of thee met begeleidende rozijnenkoek. Rond de klok van 10 vertrokken 2 groepen met gids naar het centrum voor een wandeling langs enkele universiteitsgebouwen.

In de Universiteitshal, oorspronkelijk de Lakenhalle met enkel een benedenverdieping gebouwd in gotische stijl, werd in 1432 de pas gestichte universiteit ondergebracht. In de 17^e eeuw verkocht de stad het gebouw volledig aan de universiteit en werd de eerste verdieping opgetrokken in barok stijl. De diensten van het rectoraat zijn er nu nog in ondergebracht.

Kanunnik Pieter van Dale uit Antwerpen en oud-student van de universiteit, stichtte het Van Dalecollege om arme studenten uit Antwerpen en Aalst de gelegenheid te geven theologie, filosofie en kerkelijk recht te studeren. Een mooi gebouw in renaissance stijl met gotische kenmerken. In dit gebouw bevinden zich de sociale diensten voor de studenten.

Paus AdrianusVI, oud-professor, stichtte het pauscollege in de 16^e eeuw, het werd later herbouwd in classicistische stijl. Nu is het gebouw een pedagogie voor studenten.

Het was al snel middag en dus tijd voor de lunch, een uitgebreide broodmaaltijd.

Vermits er nog wat tijd was vóór het vertrek naar Tienen, en het zonnetje intussen volop van de partij was, maakten velen gebruik om nog een stapje in de omgeving te zetten.

Leuven, een levende en aangename stad!

Een klein halfuurtje rijden richting Tienen, en daar stonden de suikergidsen te wachten om ons rond te leiden in de raffinaderij.  De Tiense suikerraffinaderij, marktleider in België, maakt sinds 1989 deel uit van de de groep Südzucker AG die 17700 werknemers telt.

 We troffen een fabriek in volle werking en volgden het proces van biet tot suiker. De werkelijke suikerwinning begint nadat de bieten werden gewassen en in kleine stukjes geraspt.  Deze snijdsels worden in een grote cilindervormige trommel, de diffusor, gebracht en tegen een sterke waterstroming in voortgestuwd. De uitlogingsvloeistof, dit is het water met de opgenomen suiker, wordt aan het einde van de trommel opgevangen waarna het proces van de scheiding van de suiker en het water kan beginnen. De diffusor, ontwikkeld in de Tiense raffinaderij,  wordt nu nagenoeg in alle suikerfabrieken ter wereld gebruikt. Toch iets om fier over te zijn! Via kalkzetting, carbonatie en verdamping wordt de vloeistof verder gezuiverd en de suikerconcentratie verhoogd. Na verdere verdamping in de kookapparatuur, waar suikerkristallen worden gevormd, bekomen we eindelijk na droging onze kristalsuiker.

Het grootste gedeelte van de geproduceerde suiker wordt opgeslagen in silo’s en van daaruit verdeeld in bulk of via de verpakkingswerkplaats, dit alles automatisch.

Voorwaar een indrukwekkend bedrijf, een bezoek waard.

Het was rond de klok van 6 wanneer onze bus, met, naar ik meen, 41 tevreden deelnemers, terug de parking van Mariënborgh opreed na een “dagje cultuur met een vleugje suiker.”

V. Goelen

SD Worx bezit een rijke en door kenners hooggeprezen verzameling iconen. Het gaat om een 900-tal iconen, zowel op hout als in metaal. Het zijn voorwerpen uit een tijd en een context die de onze niet is. De iconen schilderkunst ligt ingebed in een eeuwenlange traditie waarin mensen een afbeelding proberen te maken van iets wat hen in het diepste van hun wezen raakt. De oudste wortels van de iconen kunst liggen in Egypte.

Het eerste beeld dat je krijgt wanneer je de museumzaal betreed is indrukwekkend. Al die iconen die je tegemoet kijken. Allemaal kundig opgehangen en weggeborgen achter glas in een gekoelde ruimte. Nog meer verwondering als je de wanden ziet opendraaien. Wanden die nog een grotere schat aan iconen verbergen.

Een deskundige uitleg over het ontstaan, de verschillende culturen, het beeld, de lectuur voor ‘ongeletterden’, het perspectief, enz werd zeer boeiend gebracht door onze gidsen.

Ook de creatie van een icoon vertrekkende van een harsvrij houten stuk, zijn versterking, de ondergrond met zijn in lijm gekleefde doek bestreken met gemalen krijt, het aanbrengen van de contouren – het bladgoud – de kleuren met een beschermende olie-harslaag (de olifa) werden met woord en beeld begrijpbaar uitgelegd.

Als aandenken werden we verwend met een prachtige folder met veel kleurenfoto’s.

Voor hen die er niet bijwaren: “gemiste kans”!

Romain.

Een stralende lentenamiddag in de herfst bracht een schare enthousiaste deelnemers bij elkaar die, gewapend met snijgereedschap, motiefpapier en lijm het voornemen hadden genomen hun eigen wenskaartje te maken.

De scharen gleden door het papier en de figuren en motieven werden op de kaartjes gelijmd dat het een lieve lust was.

Algauw was duidelijk dat er veel geduld en toch wat ervaring nodig is wil  je het werk tot een goed einde brengen.

Creatief bezig zijn, onze dames zijn niet aan hun proefstuk, getuige de mooie resultaten op het einde. Bekijk maar eens de foto’s. Knap ook het afgewerkte kaartje en de motivatie van onze jongste deelneemster. Bomma en bompa zagen dat het goed was.

Voor herhaling vatbaar?

Natuurlijk,en niet alleen voor wenskaartjes.

Heb je een hobby die je met anderen wil delen, geef een seintje en je komt zeker aan de beurt.

Heb je nog wat drempelvrees en wil je enkel kijken, dat kan ook, kom alvast eens af op vrijdag 2 dec want dan maken we bloemstukjes.

V. Goelen

In de gietende regen kwamen de deelnemers in de loop van de voormiddag toe in Hotel Restaurant Villa Nova te Zorgvlied in de provincie Drenthe in Nederland. De weersvoorspellingen volgens verschillende computerprogramma’s waren maar bedenkelijk. Ze varieerden tussen de 45 en 90 % regen.

Gelukkig waren de weergoden met ons en vertrokken we voor ons eerste wandeling met een waterachtig zonnetje. Na een prachtige wandeling werden de wandelaars vergast op de klassieke zelfgemaakte citroenjenever of een drupje Obsler. De hoteleigenaar was ook uitgenodigd en maakte er dankbaar gebruik van.

De volgende dagen werd er elke voor- en namiddag een fikse wandeling gedaan. De kilometers schommelden tussen de 8 en 11 km.

Op woensdag trokken er 4 niet wandelaars met een “fiets met ondersteuning” op uit. Om 13:30 uur (een uur te laat!!) verwelkomden we ze terug als “waterkiekens”. De weergoden waren toen tegen hen.    

Op donderdag gingen we traditioneel op schoolreis. Ditmaal naar het dorpje Veenhuizen waar we begeleid het Gevangenismuseum en een echte gevangenis “de Rode Pannen” bezochten. Na een uitgebreid lunchbuffet brachten we een bezoek aan het glasmuseum met demonstratie glasblazen. Ten slotte sloten we deze prachtige schoolreis af met een bezoek aan  de elektrische centrale van Veenhuizen die behoort tot de eerste generatie centrales. Al onze “elektriciens” trokken grote ogen bij het zien van de turfgestookte Crossley zuiggasmotor met vliegwiel (1919) en een Kromhout dieselmotor met dynamo (1934) .

Elke avond was het ook een gezellige boel. De dinsdagavond werd er bijgepraat. Op woensdagavond genoten we van een gezellige leerrijke quiz in mekaar gestoken door Willy De Boeck en prachtig geleid door Luce.

Na de quiz en ook nog op donderdagavond vergastte Leo ons nog met foto’s en filmpjes van onze vroegere activiteiten die prachtig in beeld werden gebracht door onze kunstfotografen van KVE 50+. We keken precies naar uitzendingen van “Vlaanderen Vakantieland”.

Om af te sluiten wil ik nog vermelden dat het een prachtig hotel was met lekker eten en heel vriendelijk en bereidwillig personeel.

Ik wil ook nog wel kwijt dat ondanks de prijs den “Duvel” in aanbieding was.

De klassieke afsluiter blijft nu ook zeker van toepassing: moe maar voldaan trok iedereen vrijdagnamiddag terug richting Vlaanderen.

Uw reislei(ij)der vond het fijn om zo’n toffe groep te mogen begeleiden maar was ook heel tevreden als iedereen naar huis ging.

Hugo

Via onderstaande link zie je de Kromhout dieselmoter in werking !

http://youtu.be/u52sBiQQ_PU