Een croissantje later reden we verder naar het noorden van Frankrijk.         

Na de lunch, afgerond met een vingerhoed koffie, begon de rondleiding in Rouen, een rijke mooie stad, een zwaar beladen, met torentjes en pinakels kathedraal, maar wel een kantwerk als voorgevel. Ook een mooie moderne kerk op de "Grande Place " mocht niet ontbreken, wat later nog wat geschiedenis van de doden oprakelen op de Place St. Maclou.                                          

De bus in en naar het hotel, avondmaal en "doke" doen.

Maandag 07:  vroeg op stap, of beter "op rit" naar Dinard, de boot lag niet op ons te wachten maar wel omgekeerd. Bootje varen van Dinard naar Dinan.    Het binnen varen in Dinan is zeer mooi, schilderachtig maar niet adembenemend anders konden we niet verder. Na de lunch een rondleiding,  Dinan is een zeer mooie oude stad met allerlei pittoreske hoekjes en kantjes, veel vakwerkhuizen en als trekpleister ook nog een kasteel met een "Donjon" als een verjaardagstaart. Op de terugweg nog even stoppen aan een Duits kerkhof - "Friedhof"  klinkt veel mooier,  niet om de 1887  pechvogels die er begraven liggen te bezoeken maar wel  om een indrukwekkend uitzichtpunt op de Mont St. Michel  te hebben.                                                                                                         

Aperitiefje meepikken, avondmaal en naar "boven".

Dinsdag 08: bezoek aan de "Moulin de Moindrey" voor ons een primeur, nog nooit gezien, geen zeildoeken meer aan de wieken maar een systeem met regelbare planken, uit castagne hout, zo 'n beetje te vergelijken met de regelbare vleugelflappen van een vliegtuig, die de piloot kan in- of uittrekken naargelang de situatie.

Verder naar St. Malo,  -  Lunch met Bretoense streek pannenkoeken en alsof het niks is, jawel, als dessert een "Crèpe Caramel. Met een buik als een opgeblazen ballon begonnen we aan de rondgang op de wallen, ook nog even de Kathedraal bezoeken.

Om de dag af te sluiten nog een bezoek aan een oesterkwekerij te Cancales, proeven hoort daar natuurlijk bij.

Woensdag 09: Bezoek aan de Mont St. Michel.

vanaf de parking een hele stap naar de rots, geen 1,5km. maar 2.7km. maar het deed deugd. Zoals de vroegere bedevaarders klommen we naar boven, trappen, trappen en nog maar trappen, hoeveel - ? - wie zal het zeggen?

Maar wie het niet gezien en beleefd heeft mist iets, in één woord FORMIDABEL,  eeuwen aan gezwoegd, hoe kregen ze het voor mekaar?

Lunch met overheerlijke dessert.

Terug richting hotel met nog een tussenstop om veel te weten te komen over het " Goud Van Normandië " - de beroemde Calvados, uiteraard met proeverij, iedereen ging nog recht naar de bus dus alles O.K.

Donderdag 10: Op weg naar Rennes - hoofdstad van de regio.

Bezoek aan het gerechtsgebouw, een mooi - grotesk gebouw, het is duidelijk dat de Franse  koning zijn heerschappij wilde tentoonstellen.

Prachtige zalen bezocht, overladen met goud en gobelins, het goud plakt er letterlijk tegen de plafonds. Het jonge gidsje voor onze groep droeg spijtig genoeg een masker (?) maar ze gaf een zeer degelijke rondleiding, ik heb van beide genoten.

De lunch was laden en lossen, 't moest vooruitgaan.

De namiddag werd besteed aan een bezoek van het kasteel van "Fouchères" Een vestiging gebouwd  en verbouwd van de elfde- tot de twintigste eeuw.

Met wat verbeelding kon men zich een stripverhaal voorstellen uit de Middeleeuwen (de Rode Ridder e.d.)

Het laatste diner, om af te sluiten, werd smullen met "Fruits De Mer"

Vrijdag 11: We vertrekken naar huis, maar niet zonder te stoppen in Honfleur, een toeristisch pareltje, dit mocht in het programma niet ontbreken. De  lunch was weeral een culinaire meevaller met als kers op de taart een dessert om U tegen te zeggen.

De laatste rit naar Kontich; enkele km. over de grens werd er gestopt om nog een hapje te eten in "Aire de Mal Service" - welke uitbater van zo'n eettent doet nu zijn deuren dicht om 19u.? nochtans op de ramen stond vermeld Service 24/24 - 7/7., dan maar iets uit 't vuistje.

Later op de avond, zeer merkwaardig, de zelfde rood/gele bol staat weer te pronken, maar nu in dalende lijn aan de horizon, en verdwijnt in de nevelen en doet me verlangen naar mijn bedstee.

Nabeschouwing:

Hoogtepunten; Rouen - Dinan - St. Malo - Mont St. Michel - Rennes - Honfleur.

Onze gids, "Première Cru", Annie is een M.O.F "Meilleur Ouvrière ni de France, mais de Flandres.

Culinair verzorgd - smulpapen vragen maar een afdruk aan Hugo van de gerechten.

Leiding: een pluim op de hoed van Hugo en heel de équipe die deze reis voorbereid hebben, niet zo evident in deze coronatijd.

L.D.M 

Tafelversiering maken voor  Kerstmis

Bij aankomst in de grote zaal bleek dat de verwarming daar niet voldoende was, dus werd er verhuisd naar de kleine zaal ernaast. Omdat traditiegetrouw Richard een foto van het werkstuk doorgestuurd had, en we alles over de nodige materialen konden lezen in het 50 plus nieuws, was iedereen goed geëquipeerd en op tijd aanwezig.

We waren érg blij dat onze “juf” Jeanine present was.

Niettegenstaande een recente ingreep aan haar knie hield ze eraan om ons nu ook te helpen bij het maken van ons jaarlijkse tafelversiering.

Voor deze workshop werd het Kerststukje opgebouwd van op een plank.

Ook onderling werden tips en ook soms materiaal uitgewisseld. Het resultaat van twee uur arbeid mocht gezien worden.

Voor de rest verliep alles vlot.  Dit wat de dames betreft. De heren moesten natuurlijk weer wat bijpraten!

Na het opruimen stond ons nog een fijne en smakelijke verrassing te wachten: de goede brave Sint had voor de vlijtige dames een grote speculaas vent meegebracht!

En toen weerklonk : “Sinterklaas kapoentje …” 

Na nog enkele fotoshoots  en een dank je wel  bloempje voor Jeanine was het half vijf vóór we er erg in hadden.

Jean-Pierre en Leo zorgden weer prima voor achtergrondmuziek.

Voor de foto’s zorgden Vital en nog enkele bereidwillige camera’s!

LVS

Seksualiteit bij ouderen

Reeds rond 13:10 uur arriveerden de eerste leden. Bijpraten met de vrienden !

Ook mevrouw De Bie was ruim op tijd, en samen met Jean Pierre regelde zij de PC- aansluitingen , klank en beeld! Romain was aan het onthaal druk bezig de deelnemers te noteren.

Iets na tweeën startte Chloë De Bie haar lezing met een vraag aan het publiek aan wat doet seks ons denken ? De antwoorden waren heel interessant en uiteenlopend !

Zij onderhield ons daarna over de verschillende aspecten van seks en  de verschillen tussen man en vrouw, zowel lichamelijk als psychisch. Zij brak ook een lans om het taboe te doorbreken waaronder seks nog steeds te lijden heeft : het is bij wijze van spreken een even normale lichamelijke functie van de mens als eten en slapen.

De verandering  in seksuele beleving bij het ouder worden, werd toegelicht.

Enerzijds zijn er de soms lichamelijke ongemakken en / of ziekte die de seksuele daad hinderen. Enkele oplossingen daarvoor werden voorgesteld.

Anderzijds zijn het dikwijls externe factoren, bijvoorbeeld het verblijf in een rust - en verzorgingstehuis die  het hebben van seksuele contacten beletten.

We kregen ook statistieken te zien met percentages van seksueel actieve ouderen in de verschillende leeftijdsfases. Ook enkele, soms humoristische beeldfragmenten, werden erg gesmaakt door het publiek.

Na een korte koffiepauze beantwoordde mevrouw De Bie nog enkele interessante vragen vanuit het publiek.

Chloë De Bie bracht deze lezing op een zeer vlotte en natuurlijke manier, doorspekt met veel humor en anekdotes, zodat het geheel echt heel goed verteerbaar was!

LVS

Voor meer info ga naar   WWW.VIVOLINIO.COM

                                    WWW.ADITIVZW.BE

Wandelen in de Schorre met KVE 50+ en AAS op 9 november 2019

 De Clarissen hebben ons verrast met mooi wandelweer.

Rond 10 uur vielen de ‘duiven’ (excuus wandelaars) binnen in Brasserie De Schorre.

Klei, water en een prachtig Provinciaal domein “De Schorre” zijn de unieke troeven die Rupelstreek kenmerken. Ook de herinnering aan de vroegere steenbakkerijen kun je niet wegdenken.

We wandelden in de morgen en in de namiddag en de stappenteller stond op 11000 stappen. Niet mis voor onze sportieve senioren.

De lunch met soep en een “Triple dekker Croque” – Amerikaanse specialiteit naar men zegt – kon iedereen bevallen.

Na de wandeling werd er nog druk nagepraat over de belevenissen tijdens deze mooie wandeldag.

Vraagje om te besluiten: En wie had er ongelijk …. ?

Hierbij nog enkele foto’s van het prachtige domein.

Romain

De Europese Unie door Prof.H.Vos

Een bevlogen prof Vos nam in zijn inleiding het talrijke publiek even mee naar de jaren vijftig toen 6 landen zich verenigden in de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal, de EGKS en later de EEG.

Onder het voorzitterschap van Jacques Delors in de jaren 80/90 kreeg de gemeenschap een flinke impuls en werd de basis gelegd van de huidige EU met tot op heden 28 lidstaten.

Het opmaken van regels en richtlijnen vraagt van iedere lidstaat een grote bereidheid tot het maken van compromissen. De prof gaf enkele voorbeelden, gedocumenteerd met het “kinder surprise-ei”. Telkens wanneer hij zijn woorden kracht wilde bijzetten ging het ei met een gezwind gebaar de lucht in.

Arbeidslonen, het innen en opleggen van belastingen blijft tot op heden een bevoegdheid van de lidstaten zelf. Het is een zeer gevoelige materie, maar grote bedrijven varen er wel mee.

De rode draad doorheen het verhaal is dat, hoe eigenaardig het ook mag zijn, Europa zich na elke crisis telkens weer de rug kan rechten en vooruitgang boekt, zij het met kleine stapjes.

Mooi voorbeeld hiervan was de Griekse crisis, dit land stond op de rand van het bankroet. Toch toonden de lidstaten hun solidariteit door maatregelen te nemen die Griekenland doorheen de crisis zouden loodsen.

Ook toen in 2008 door de wereldwijde financiële crisis de Europese munt zwaar onder druk kwam te staan werd dagelijks door de lidstaten onderling overleg gepleegd. Uiteindelijk werd door een reeks maatregelen de euro gered en zal het reilen en zeilen binnen de banken beter gecontroleerd worden.

Als toemaatje kregen we bij de talrijke vragen die vanuit het publiek gesteld werden nog een uitgebreide duiding bij het “brexit” verhaal. Het einde ervan is duidelijk nog niet in zicht en kan nog jaren aanslepen.

Het verhaal van Europa is dynamisch, ook naar de toekomst toe, het zal steeds een verhaal zijn van mensen en culturen in beweging.

Vic G.

.

Uit mijn dagboek,                             8 - 11 Oktober 2019.

Dinsdag 8  : - onderweg naar Beek, kaasjes...kaasjes en duizend wielen. Bestemming: Hotel Zonneheuvel - Schaapsdrift - Beek. De heuvel moet je er bij denken, wel veel schapen maar niet driftig.

Bevreesd voor een "beek" uit de hemel, er hingen nochtans veel waterzakken in de lucht maar die dreven verder naar het Oosten... naar de Dosjen. 

Dan maar de fiets op en genieten van lucht en landschap.

Woensdag 9 : wandelen of fietsen,  de E. Bike op, gevecht tegen de wind.

Namiddag: misleid door plaatselijke weerberichten...regen, regen de wandelschoenen aangetrokken, prima wandelweer met een "natje" als afsluiter.

Donderdag 10: Opgehaald  door de bus met een kei van een chauffeur/gids, door het "Achterbroek " langs landelijke wegen naar s'Heerenberg geloodst.

Met een plaatselijke gids(dame) doorheen een stuk geschiedenis gekropen, Edele Stiftdames, verdwenen Jezuïeten, waterput van 57m. diep, heibel over een lapje grond wel/niet NL/D.

Pistoletjes knabbelen met een koppie koffie over de middag in een kasteel, niet alledaags, maakt niet iedereen mee.

Namiddag: zo nodig door een Industrie terrein, op bezoek bij een wijnboer, een taterende Leo (de boer voor alle duidelijkheid) leerde ons een en ander over wijn en dat moest in de praktijk omgezet worden met een uitgebreide proeverij.

Vrijdag 11: inpakken maar nog niet wegwezen, na een deugddoende ochtendwandeling, nog een lunch en daarna opkrassen.

De regen werd drie dagen opgespaard om dan neer te plenzen met de nodige wind tijdens de terugweg, een souvenirtje aan NL. Vermeldenswaard: onderweg een verkeersbord gezien " overstekende lijnbus bij file " hoe flikken ze dat op een autostrade?

Een goede mix in vier dagen, gezond bezig zijn, tot een volgende... Leo D.

Woensdag 9 oktober

Donderdag 10 Oktober

 Vrijdag 11 oktober

Reis naar Picardië 

Op een niet al te vroeg uur rijden we relax naar Kontich.  Het is zondag en dus zeer rustig op de baan.  Daar, veel te vroeg aangekomen, zien we onze medereizigers stilaan binnendruppelen.  Het weer ziet er wat bewolkt uit!

Marc, onze chauffeur speelt tetris met de koffers.  En dan zit de sfeer er in, op weg naar het (zonnige ?) zuiden! 

Onderweg pikken we een paar lifters op en verorberen nog een leuk ontbijtje! Ondertussen heeft Eric, onze gids voor Picardië, ons vervoegd en steken we de grens over.  Welkom in “La douche France“!  Een regenvlaagje spoelt de voorruit van de autocar schoon, en voordat we het beseffen zijn we in Amiens. 

Voor we met onze gids de stad doorkruisen gaan we de inwendige mens versterken.  We krijgen een bord met een stuk quiche, Paté du chef en een gratin.  Nadat we zijn voldaan komt de verrassing!  Men dient nu het hoofdgerecht op, zalm met aardappelgratin.  Ik kan U verzekeren, hier worden de mannen van de jongens gescheiden (en de dames van de meisjes).  Zoals een BB (Bekende Brusselaar) ooit zei “Trop is trop”.  Tenslotte volgt er nog een chocomousse. 

We steken de Somme over, verkennen de schilderachtige wijk Saint-Leu en bezoeken de indrukwekkende Notre-Dame, de grootste gotische kathedraal van Frankrijk.  We maken nog een rondje door het stadscentrum en via de université de Picardie, campus “Jules Verne”, richting bus.

In de late namiddag bereiken we ons hotel in Montreuil-sur-Mer.  In de ruime kamers in het “Best Western hotel Hermitage” hoor ik soms een echo! (Het kan natuurlijk inbeelding zijn). 

Maandagvoormiddag bezoeken we “La pointe du Hourdel” aan de monding van de Somme.  We hebben geluk, er liggen veel zeehondjes op de zandbanken.  We hebben wel een verrekijker nodig om ze goed te zien.  Af en toe komt er ééntje vlak onder onze neus voorbijgezwommen en duikt daarna enkele minuten onder water.  Tegen lunchtijd  bezoeken we Saint Valery-sur-Somme, een pittoresk plaatsje aan de baai van de Somme.  We passeren de poort waar Jeanne d’Arc in 1430 als gevangene werd afgevoerd. 

Na de noen tuffen we met een echt stoomtreintje van de “Chemin de Fer de la Baie de Somme” naar Le Crotoy.  We kunnen vanop de dijk het slik- en schorrengebied overzien.  Bij laagtij kan men met plaatselijke gids door “het verdronken land van de Somme” naar de overkant van de baai stappen tot in Saint Valery-sur-Somme.  Laarzen zijn aan te raden!  We gaan dit niet doen !

Op weg naar “huis” bezoeken we een Chinese begraafplaats in Noyelle-sur-Mer, waar 842 overledenen van het “Chinese Labour Corps” uit de Eerste Wereldoorlog begraven werden.

Dinsdagvoormiddag hebben we enkele uurtjes vrij om Montreuil-sur-Mer te verkennen.  Het doet dienst als centrumstad voor de omliggende gemeenten en dorpen.  Er bevinden zich veel middelbare- en hogere scholen, veel winkels, enkele cafeetjes en eethuisjes.  Echter geen ”Mer” te zien, het is zowat hetzelfde verhaal als de verzanding van het Zwin in Damme.

Op weg naar Rue rijden we door Nouvion.  “Allo Allo” dat ik dit nog mag meemaken!  René zat op de bus, maar Edith, Yvette, Maria en monsieur Leclerc hebben we niet gezien.

In Rue bezoeken we de prachtige kapel Saint-Esprit en lopen we langs het Belfort.  Het zonnetje komt piepen, dus tijd om een terrasje te doen!  Zelfs hier kennen ze Affligem, niet de gemeente, maar wel het bier.  Santé! 

In de namiddag bezoeken we het ornithologisch “Parc du Marquenterre”, een gebied van duinen, zilte moerassen en kwelders.  De plaatselijke gids vertelt over allerlei watervogels die er verblijven en voorbijtrekken op weg naar het verre zuiden.

Je kan er o.a. de volgende veel voorkomende vogels spotten: blauwe reiger, koereiger, zwaan, ooievaar, strandloper, kleine zilverreiger, havikarend, grauwe gans, lepelaar, enz.  In dit natuurpark lopen ook wilde paarden.

Woensdag stappen we met onze gids Eric over de stadsomwalling van Montreuil.  Deze zijn nog in zeer goede staat en geven prachtig uitzicht op de omgeving.  Nog enkele uurtjes vrij om inkopen te doen.  Daarna bussen we naar de Cisterciënzerabdij in Argoules.  De abdij doet nu o.a. dienst als opvangtehuis voor jongeren.

Tenslotte gaan we in “Les Jardins de Valloires” op zoek naar de roos van Picardië.  Waarom de Picardische roos toch zo beroemd is?  Welnu, midden in het geweld van de Eerste Wereldoorlog viel het oog van een Engelse officier plotseling op een vrouw die doodgemoederd haar rozen stond te verzorgen.  Het inspireerde hem tot een lied, met de roos als zinnebeeld van de geliefden thuis.  Roses of Picardy werd een hit onder de soldaten.  In 1927 werd het lied zelfs de aanleiding tot een gelijknamige film.  Een rozenras met de naam Picardische Roos was er helemaal niet.  Pas in 2004 kwam men in Valloires op het idee een roos naar dit lied te vernoemen.

Donderdag nog een laatste maal een super-de-luxe ontbijtbuffet.  De valiezen in de koffer (v.d. bus).  Onze sympathieke chauffeur Marc maakt er een mooi puzzelwerkje van en via de smalle Parvis Saint-Firmin en de Porte de Boulogne verlaten we Montreuil-sur-Mer.  We gaan eerst nog de “Blockhaus” in “Le Forêt d’Eperlecques” bezoeken, hier hebben ze hééeel veel beton gestort.

De Nazi’s hadden het plan opgevat om van hieruit V2’s te lanceren naar Engeland.  De geallieerden bombardeerden de bunker, zodat deze onbruikbaar geworden was.  Spijtig genoeg zijn er vele dwangarbeiders en gevangenen die bij de bouw betrokken waren, omgekomen.  Hier staat dan ook een monument voor Belgische arbeiders die er hun leven verloren hebben.

We hebben geluk, onze busdriver kent zijn GPS prima.  Dus rijden we naar Cassel, voor het zelfde geld kwamen we in Kassel (D) of Kessel (B) uit. Vanop de Casselberg zien we uit op “Het vlakke Land” waar de oorspronkelijke inplanting van rechte Romeinse heirbanen nog steeds zichtbaar zijn.  Als afscheidslunch is er stoofvlees-frites voorzien.  In het land van de Picon, kan ik mij niet van de indruk ontdoen, dat er voor de finishing touch toch wat Picon aan het stoofvlees toegevoegd was.  Het kan natuurlijk een indruk zijn, maar toch?

Tot slot rijden we terug richting Kontich, het was weer een leuke tijd met oude bekenden en nieuwe vrienden!  We nemen hier afscheid met de gedachte, “Partir c’est mourir un peu”.

Rest er mij nog een woordje van dank:

-        Voor onze toffe chauffeur Marc, die nooit de weg kwijt was en goed in onze groep paste.

-        De gedreven gids Eric met zijn grondige kennis en aangepaste stapsnelheid, we zijn niemand verloren!

-        Reisleider Gunther en de firma Van Bogget die deze reis grondig voorbereid hebben.

-        Voorzitter Vic & Hilde die als vader en moeder over de groep waakten.

-        Tenslotte alle deelnemers voor de bijzonder leuke week,
Merçi beaucoup ! ! !

Henri & Monique