De meeste deelnemers waren ruimschoots op tijd op Mariënborgh. Ook de bus was drie kwartier vóór de vertrektijd ter plaatse.

De heenreis verliep niet helemaal zoals gepland. Ter hoogte van Diepenbeek begon de bus te trillen en had de chauffeur moeite om te sturen. Hij heeft zich dan (met alarmlichten) op de pechstrook gezet en is stapvoets doorgereden naar de volgende uitwijkplaats, ± 500 meter verder. Daar heeft hij de bus geïnspecteerd en bleek dat er olie lekte uit het systeem voor stuurbekrachtiging. Met een dergelijk defect kon de reis niet worden voortgezet en heeft de chauffeur gebeld met zijn baas. Reizen Verhoeven heeft dan onmiddellijk contact opgenomen met een busmaatschappij uit Diepenbeek en die heeft in allerijl een chauffeur opgeroepen en een andere bus gestuurd. Ondertussen was de chauffeur nog 500 meter verder gereden over de pechstrook om de afrit Diepenbeek te nemen. Op die manier moesten de deelnemers niet op de autoweg overstappen.

Ondertussen hadden we contact opgenomen met de verantwoordelijke in Kanne, die onmiddellijk maatregelen nam om het programma aan te passen aan het verlate uur.

Bij aankomst werden eerst koffie en thee geserveerd met cake. Daarna leidde de gids het gezelschap door de deelgemeente Kanne en de groene zone buiten het dorp om te tonen waarvoor de mergel werd gebruikt bij de bouw van huizen, kastelen, kerken, omheiningmuren …  Hij liet niet na te wijzen op de specifieke eigenschappen van dit gesteente, maar had ook interessante weetjes over de architectuur, de natuur en de geschiedenis van de streek. Een toegevoegde waarde was dat hij ook elementen van de fysica, de scheikunde en van andere wetenschappen opnam in zijn uitleg, terwijl het toch voor iedereen begrijpelijk bleef.

Een deel van de verloren tijd werd teruggewonnen doordat de bus aan het einde van de wandeling stond te wachten en de terugweg dus niet te voet moest worden afgelegd. Het middagmaal was voortreffelijk en werd vlot en vriendelijk geserveerd. Om nog een deel van de verloren tijd in te halen, werd het dessert verschoven naar het tijdstip voor het vieruurtje.

Kort na de middag werden we dan naar de mergelgrotten gebracht waar de gids ons toonde hoe vroeger de steenblokken werden uitgekapt en getransporteerd. In de 16 km ondergrondse gangen is onder meer een feestzaal ingericht, een tentoonstelling over fossielen, een champignonkwekerij, een opslagplaats om het streekbier te laten rijpen en zijn talrijke muurschilderingen en bas reliëfs te bewonderen. De gids bracht haar verhaal met veel gevoel voor humor en debiteerde anekdotes in een sappige mengeling van Limburgs en Hollands.

Bij onze terugkeer in het Mergelhuis werd ons - naast het uitgestelde dessert van ijs en chocomousse - nog heerlijke Limburgse fruitvlaai geserveerd met een ruime keuze aan fruitsoorten. Er werd niet op een tasje koffie of thee meer gekeken. Na een gezellige babbel aan de koffietafel werd rond 17.00 uur de aftocht geblazen en kwam de vervangbus rond 18.30 uur aan in Mariënborgh.  

Het was een beetje bang afwachten of er, met de start van de jaarlijkse verlofperiode, wel voldoende deelnemers zouden opdagen, maar iets na twee werden met speelkaarten ploegen van 2 deelnemers gevormd , en konden we van start gaan, telkens met een pauze van 2 minuten tussen elke startende ploeg. Gewapend met schrijfgerief en aan de hand van  een bundeltje met  24 foto’s, zochten de ploegen zich de juiste richting op het af te leggen parcours. Het was af en toe hard zoeken om via macro opnames toch het juiste voorwerp van de foto te vinden. Ook tellen en meten( iemand toverde zelfs een rolmetertje tevoorschijn!) kwam er aan te pas, en, soms zat er wel een addertje onder “ de vraag”! Al bij al werd het toch bijna 90 minuten speurwerk voor de deelnemers!

Na het verbeterwerk werden de oplossingen van de  vragen op groot scherm getoond. De prijsjes voor de verliezer en de winnaar werden uitgereikt. . Heel moeilijk was het niet geweest, want het puntenverschil tussen de winnende  en de laatste ploeg bedroeg amper 6 punten.

Daarna werd nog wat nagepraat bij pot en pint. Al bij al een gezellige namiddag, wat toch de bedoeling was geweest !

LVS

Samenkomst parking Mariënborgh op zondag 3 juni 2012 om 6.30 uur. Iedereen stipt aanwezig en tijdig vertrokken.  Enkel het weer was een tegenvaller (regen/wind)

Niet getreurd : vakantie is begonnen.

Vervoer naar Luchthaven Zaventem verloopt prima en de ontvangst door de Ictam-verantwoordelijke heeft ervoor gezorgd dat we allen op tijd ingecheckt werden en tijdig met Adria airways richting Ljubljana konden vertrekken.

Voor de beschrijving van de reis verwijs ik best naar ons programma, waarin duidelijk elke dag netjes beschreven werd. 

Het ganse programma is kunnen afgewerkt worden, op één kerkje na.  Echter dit korte bezoek overslaan, woog niet op ten opzichte van de extra tijd die we in Portoroz kregen om te relaxen (= deze rust kwam gepast omdat de 2 volgende dagen behoorlijk gevuld waren).

Het is dan ook vooral het goede weer dat ons blijgezind heeft gemaakt, alsook de vriendelijke, behulpzame gids Mojca.  Een minpuntje voor haar taalvaardigheid, echter ruimschoots gecompenseerd door haar pro actieve inzet, goede afspraken, contact met onze reisgenoten enz…

Volgende morgen stond Kroatië en Italië op het programma.

Ook hier mogen we spreken van geslaagde trips.  Het kwam zelfs zo ver dat de reisgenoten in de bus onze nostalgische oude Vlaamse liedjes ten gehore brachten.  Bedoeling was om aan onze gids te laten horen dat we ook wat in onze mars hadden (zij had haar Sloveense zangkunsten ook al laten horen).

Van een lekker avonddiner met aperitief aan de adriatische kust hebben we flink genoten en diende als afsluiter van ons bezoek aan deze mooie kuststad Portoroz.

Als kers op de taart hebben we ’s anderendaags in de voormiddag een boottocht gemaakt met een vislunch + wijn aan boord + een crèmeglaske op de hoek. Dit werd door quasie iedereen als de perfecte afsluiter van een geslaagde achtdaagse genoemd.

Terugtocht naar het vliegveld werd aangevat en na nog een plasstop op ongeveer een uurtje van de luchthaven, zijn we om 16.00 uur aan de luchthaven aangekomen.

Afscheid nemen van gids en chauffeur , inchecken en vertrekken naar Brussel.

Bus van Verhoeven wacht ons om 8.50 uur op in Zaventem en brengt ons moe maar tevreden naar Marienborgh.

Deelnemers : een voorbeeldige groep, steeds stipt op tijd, waarvoor bedankt.

Misschien op enkele kleine ongemakjes na, mogen we spreken van een naar mijn mening, zeer geslaagde meerdaagse.

Vriendelijke groeten

Achiel Christiaens

Wie had ooit van Jehay of Amay gehoord. Zelfs onze buschauffeur struikelde over zijn woorden. Jammer dat er tijdens de heenrit zo veel mist hing zodat een groot stuk van de mooie Waalse natuur verloren ging.

Het bezoek bij de Meesters van het Vuur was voor velen een openbaring. Zo werd ons uitgelegd, in een bijzonder educatieve tentoonstelling, hoe klei veranderd werd in baksteen, kalksteen in kalk en aluinschiefer in aluin. We konden tijdens een korte wandeling ook kennismaken met de steengroeve (nu beschermd natuurgebied) en kalkoven.

De lunch in Le Grill-On-Vert zorgde voor een mirakel. Want het aangekondigde varkensgebraad werd wonderwel in een mals kipfiletje omgetoverd. Dat werd voorafgegaan door een voorgerechtje met meloen en ham en als afsluiter konden we zelf aanschuiven om ons dessert uit de koelast te nemen. Buikje vol = allemaal tevreden.

Het bezoek aan het kasteel van Jehay was voor velen een openbaring. Een parel in onbekend Walenland. Midden in het groen treffen we dit imposante 16^e eeuwse bouwwerk, omgeven door grachten, werd bewonderd voor zijn opmerkelijke bouwstijl (enig in Europa). De vroeger Graaf  Guy van den Steen, mecenas - kunstverzamelaar en zelf kunstenaar, heeft heel wat kunstwerken verzameld. Van smeedijzerwerk, meubelen, schilderijen, zilverwerk, tapijten keramiek enzovoort.

De prachtig aangelegde tuin opgesmukt met prachtige bronzen beelden zijn meer dan een bezoek waard.

We hadden hier ook de gelegenheid om een tijdelijke tentoonstelling van Paul Delvaux te bezoeken.

Ook het bezoek aan de Collegiale kerk Saint-Georges en Sainte-Ode was meer dan de moeite waard met als hoogtepunt de uitzonderlijke vondst van de sarcofaag van Sancta Chrodoara , een Merovingische Princes.

Als afsluiter bij het warme weer was een terrasje zeer welkom.

Bij het terug naar huis rijden werden we nog vergast op een hevig onweder maar dat kon de stemming niet drukken en iedereen was tevreden en voldaan.

Romain.

 Afspraak op parking in het fort 13.45 u..iedereen natuurlijk , zoals gewoonlijk, goed op tijd. Klein probleemke was dat er die namiddag in de St Benedictuskerk een huwelijksfeest was, wat natuurlijk zorgde voor een overvolle parking. Iedereen had dan toch een plaatsje gevonden, zodat we tijdig met de rondgang konden vertrekken.

Vertrekken onder de deskundige leiding van onze gids Werner Bril . En, vermits Werner een geboren inwoner van Lillo is, wat garantie staat voor de nodige grappen en anekdotes,

(gene gewone hoor, trouwens de verantwoordelijke van deze uitstap, de Leo, is ook afkomstig uit Lillo, en dat zegt dan genoeg), werden onze lachspieren al voldoende op de proef gesteld.

Verder kregen wij dan uitvoerig de geschiedenis met ontstaan,en verder verloop van de opeenvolgende oorlogen en belegeringen van het fort te horen.

Want  Lillo was niet alleen een vissersdorp, het diende tevens samen met Fort-Liefkenshoek ter verdediging van Antwerpen.  Willem van Oranje en Aartshertog Matthias zagen na hun nederlaag in 1578 Antwerpen als uitvalbasis tegen de Spanjaarden.

In 1580 Was het Fort voltooit. Ongeveer 200 jaar zou het fort in handen van de Hollanders blijven.

Dan kwamen de Spanjaarden onder leiding van Alexander Farnèse Antwerpen belegeren.

Daarna werd het fort nog aangevallen door de Fransen, om in 1748 terug in Hollandse handen te vallen. Daarna kwamen dan nog de Oostenrijkers , ook de Engelsen om dan uiteindelijk weer in Hollandse handen te vallen.

Tijdens de laatste twee wereldoorlogen werd het door de Duitsers gebruikt.

Die ganse geschiedenis kregen wij zo , zij het doorspekt met de nodige anekdotes, te verwerken van onze gids Werner.

Nog een kleine rondgang langs het haventje, de schansen en de verschillende gebouwen, en het was tijd om de innerlijke mens van het nodige vocht te voorzien in een plaatselijke dorpsherberg.

Daar werden wij dan nog door Werner op een reeks moppen vergast zodat ook het slot van deze uitstap in een gezonde , naar Lillose gewoonte, kon eindigen.

Kortom een zeer geslaagde, leerrijke en aangename uitstap is het geweest.

En, wie nog niet in Lillo-Fort geweest is, het is een aanrader. Een gezellige mooie oase aan de rand van het industriegebied, met prachtig uitzicht op de Schelde.

Daarbij nog de mooie huisjes , straatjes en om niet te vergeten de mogelijkheid voor enkele prachtige wandelingen. Hebt ge dan nog het poldermuseum met zijn historie.

Maak er gerust eens een mooie dag van.

Willy W.

Rond 14 uur liep de feestzaal van Mariënborgh stilaan vol voor onze 15^de Ontmoetingsdag.

Onze voorzitter blikte eerst terug op het voorbije werkjaar en zag dat het goed was. Zo organiseerden we in 2011 53 verschillende activiteiten waaraan 2.521 mensen deelgenomen hebben. Het gemiddeld aantal deelnemers per activiteit bedroeg 48. Onze wintercyclus kende ook een groot succes. Het wordt een uitdaging om boeiende thema’s te blijven vinden.

In 2011 kwam een samenwerkingsverband tot stand met een team studenten van de Universiteit Antwerpen. Het team heeft onze vereniging volledig doorgelicht, onze enquête verwerkt en heeft zich dit jaar gebogen over enkele specifieke vragen die we hebben gesteld in verband met onze werking. We zijn zeker dat we in hun rapport antwoorden zullen vinden die nuttig zijn voor de toekomst van onze vereniging en de verbetering van onze werking.

Tenslotte werd er hulde gebracht aan de trouwste deelnemers. Zo vernamen we dat er een koppel aan 33 activiteiten heeft deelgenomen. Proficiat voor zoveel enthousiasme en trouw.

Dit alles kan maar verwezenlijkt worden dankzij een ploeg onbaatzuchtige medewerkers.

Vervolgens was het lachen, meezingen en genieten van de liedjes, sketches en muziek van de “Hooikse Strangers”.

Het eerste gedeelte van onze Ontmoetingsdag werd afgesloten met een receptie.

Vervolgens konden we rond 17:45 uur aanschuiven aan het heerlijk pastabuffet, voor ons bereid door Sandy en Kurt, uitbaters van Mariënborgh.

Het was weeral een prachtige dag.

Ruim voor het vertrekuur waren de meeste deelnemers op het afgesproken adres: het huis Guillette, getekend door Le Corbusier (Populierenlaan 62, 2610 Antwerpen).

Eén ingeschreven koppel kwam niet opdagen.

De gids begon met de situering van de wijk die we gingen bezoeken en gaf tevens een woordje uitleg hoe de wijk er vóór en na de wereldtentoonstelling van 1930 had uitgezien. Hij vertrok daarbij van de vaststelling dat wat wij nu het ‘Kiel’ noemen voorheen eigenlijk begon aan een inham van de Schelde (in de vorm van een kiel van een boot) maar dat de wijk stelselmatig vanuit de kernstad werd verkleind en weggeduwd door de militaire versterkingen die in dat gebied werden opgericht en later door de aanleg van wegeninfrastructuur (zoals de singel en de ring).

Hij kondigde aan dat hij bij de wandeling doorheen de wijk de architectuur zou spiegelen aan de geschiedenis (onder andere die van de wereldtentoonstelling en de nieuwe woonbestemming van de wijk nadien) en aan de sociale en politieke omstandigheden die destijds in Antwerpen bestonden. Deze belofte heeft hij ruimschoots ingelost. In zijn inleiding gaf hij ook een verhelderende uitleg over het wonen in ‘herenhuizen’ vóór 1930 en de nieuwe ideeën over wonen en over het omspringen met woonvolumes daarna.

De nadruk lag

·         op enkele overblijfselen van de wereldtentoonstelling (Christus Koningkerk, school aan de Pestalozzistraat, enkele restanten van oude paviljoenen en de pas gerestaureerde bruggen over de Mastvest);

·         op het ontstaan van de wijk na de wereldtentoonstelling, een periode waarin jongen architecten uit het interbellum doorbraken en hun kunnen wilden tonen;

·         op de invloeden vanuit het buitenland (voornamelijk Nederland) inzake architectuur met stromingen als de ‘nieuwe zakelijkheid’, het modernisme …

·         het behoud van zoveel mogelijk groen in de wijk, bijvoorbeeld door de aanleg van groene pleinen, door het uittekenen van gemeenschappelijke binnentuinen op onverwachte plaatsen …

Kenmerkend voor de wijk zijn ook de vele verwijzingen naar het maritieme karakter van de stad (vensters in de vorm van patrijspoorten, gevels die doen denken aan een boeg van een schip, balustrades in de vorm van een reling …). De gids liet niet na in alle straten die we doorliepen enkele juweeltjes van huizen te tonen.

Het was een heel boeiende uiteenzetting, waardoor je de wijk in de toekomst met heel andere ogen bekijkt. De wandeling werd afgesloten aan de vroegere BP -building, een vrijwel uniek gebouw in Antwerpen dat volledig is opgehangen aan een centraal gedeelte in beton.

Dit gebouw ligt op een 200 meter van het gloednieuwe gebouw aan de Singel en Radio 2, waar je vanuit het ‘Grand Café’ de Antwerpse ring en de omgeving kunt overzien. De meeste deelnemers dronken daar nog een koffie of een biertje alvorens naar huis te keren. 

Verslag van de Griffel Rock

Op19 april liep het sportpaleis vol met senioren om "houden van" griffel rock te beluisteren, ook slechthorenden en doven genoten ervan in gebaren taal te volgen "schitterend".

Het begon met Luc Caals die het liedje een beetje verliefd van André Hazes vertolkte.
Daarna Lenny Kuhr  die ons terug in de jaren 60 bracht met het lied de "Troubadour".
De Melando's konden niet aanwezig zijn, maar hun 18 jarige dochter heeft hun vervangen met een prachtige stem en mooie liedjes.
Free Souffriau bracht eerbetoon aan Ann Christy " prachtig" !

Na de pauze hommage aan MIEL Cools met verschillende artiesten, zoals Sabien Tiels met "niet bang zijn", ook Miel Cools kwam zelf op de planken, dat was leuk hem nog eens live te mogen ontmoeten, hij werd beloond met een kletterend applaus.

Ook de Frivole Framboos hadden veel succes.Tot slot Rob de Nijs die al 50 jaar op de planken staat, dus een halve eeuw zanger, hij bracht al zijn bekende nummers. Maar : mooie liedjes duren niet lang en Luc Appermont kondigde het einde aan. Het was een gezellige namiddag en iedereen
keerde tevreden naar huis. 

met vriendelijke groeten 

Arlette

Geen laatkomers, dus waren we  tijdig op weg naar Maastricht. Onderweg bleven we gespaard van fileleed, zodat we na 1.45 uur vlot de parkeerplaats voor de autobussen in Maastricht bereikten. Na een klein wandelingetje aangekomen bij Brasserie Bonhomme.

Hier wachtte ons lekkere koffie/ thee en een stuk Limburgse vlaai om “U” tegen te zeggen.

Nadien kregen we  een korte historische schets over de geschiedenis van Maastricht, op de nogal winderige kade aan de Maas, vlakbij de oudste brug van de stad, de St. Servaesbrug. Nadien wisten we weeral wat meer over de Romeinen als bruggenbouwers en over het optrekken van huizen in hout en daarna in steen. Ook  de Prins - bisschoppen kwamen in beeld. In de verte , aan de andere oever, vingen we een glimp op van het Bonnefanten museum met zijn eigenaardige koepelvorm. Verderop zagen we het nieuwe congresgebouw, het MECC,waar de grondslag van de Euro werd gelegd. Het is heel modern, maar heeft toch die speciale dakvormen, die veel huizen in Maastricht kenmerken.

Daarna loodsten de twee gidsen ons doorheen het oude stadsgedeelte van Maastricht. We liepen langs de overblijfselen van de oude stadsmuren en dito torens, langs het Jeker kwartier waar we ook de samenvloeiing van de twee Jekers, en de 2 watermolens te zien kregen. Eén daarvan is in restauratie. We liepen onder de enige, intact gebleven stadspoort, de Helpoort, waar vroeger de indringers getrakteerd werden op kokende pek!!! Het Pesthuis herinnerde aan een pestedipemie. We bewonderden de mooie geveltjes in het gerestaureerde Stokstraatkwartier, en een heel merkwaardige zuiderse boom met grote doornen, de valse Christus doorn genaamd. Verderop konden we zelf vaststellen dat het huidige Maastricht zo’n 4 meter hoger ligt dan 700 jaar geleden. Verschillende gebouwen in de stad herbergen de Universiteit Maastricht. Zo’n 15.000 studenten, van vele verschillende nationaliteiten, volgen er les, meestal in het Engels. We kwamen aan op het bekende Vrijthof waar de romaanse, massieve St. Servaes basiliek( Nederl. Hervormde Kerk) dominerend uittorent boven de gotische St. Jans kerk( Katoliek). Dit plein is één van de beroemdste pleinen van Nederland.

Nog een klein eindje wandelen, ook voorbij een oud kerkgebouw waarin nu een grote boekhandel is gevestigd, en we bereikten de Markt. Hier staat het Stadhuis dat een Brabants deel( hertog van Brabant) en een Luiks deel( prins-bisschop van Luik) heeft, en gebouwd werd vanaf 1662.

Gelukkig vonden we hier ook het eetcafé Minckelers, want onze magen begonnen stilaan te grollen. We bedankten onze gids en stortten ons op de belegde  broodjes, spek met ei, soep,  en natuurlijk… Limburgse vlaai.

Hierna splitste de groep zich in twee : één groep ging shoppen , op zoek naar de winkelcentra of een trendy adresje in één van de gekende winkelstraten, gewapend met de magische kaart!

De tweede groep wandelde + - 20 minuutjes  naar het Bonnefanten museum. Het is ondergebracht in een speciale architectuur van de hand van Aldo Rosso.

We zagen er zowel oude, moderne als hedendaagse kunst, zelfs enkele oude Vlaamse meesters als Breughel en Antoon Van Dijck hangen er tussen . De beleving van dit alles is natuurlijk zeer subjectief en ik waag me niet aan het uitspreken van de één of andere appreciatie of mening hieromtrent. De audiofoon die we konden gebruiken was wel nuttig.

Ook de afwisseling in de tentoongestelde werken was prettig.

Stipt om 17.30 uur zaten we daarna weer in de bus en chauffeur Bob bracht ons veilig terug naar Mariënborgh.

L.V.S

Rond de klok van acht lag Mariënborgh al een eindje achter ons en waren we met z’n dertig goed en wel op weg naar Beringen. Op het programma: een wandeling doorheen de vroegere mijncité en in de namiddag een bezoek aan het bedrijf “Coldset Printing”. Eén van de deelnemers was onderweg naar zijn geboortestreek en dat hadden we geweten. Tijdens zijn enthousiaste toelichting over het Limburgse mijnverleden circuleerden in de bus een echte mijnlamp, een mijnwerkershelm en een fotoboek. De sfeer zat er meteen goed in!

Na de koffie (met koek) in het mijnmuseum, gingen we, begeleid door onze gids en een stralende zon, richting mijncité.

Rondom de mijnzetel werden vele arbeiderswoningen gebouwd. Om de mijnwerkers in hun noden te voorzien kwamen er scholen, winkels, sportvelden, hotels, een cultureel centrum, een ziekenhuis… Zo ontstond al gauw een arbeidersdorp of mijncité.

Dan, eventjes schoenen uit, voor een kijkje in de Fatih moskee. Deze Turkse moskee geeft een uniek accent aan de multiculturele uitstraling van Beringen. De Ottomaanse bouwstijl is duidelijk herkenbaar aan de twee minaretten en aan de grote koepel. Het speciale karakter van het interieur wordt bepaald door de mooie handgeschilderde wandtegels.

Verderop gingen we de mijnkathedraal binnen. De kerk is genoemd naar St Theodardus.

De term ‘mijnkathedraal’ wijst op de grote en rijk aangeklede kerken die de verschillende mijnmaatschappijen in de Limburgse Kempen lieten bouwen in hun arbeiderswijken.
De St. Theodarduskerk is ongetwijfeld één van de mooiste in Limburg. De kerk werd, gans in baksteen, opgetrokken in Byzantijnse stijl. Uniek zijn de prachtige glasramen van "Glas in beton".

Uiteindelijk wandelden we langs het stadion van FC Beringen. Onze gids, supporter van deze mijnploeg, dacht met weemoed terug aan de grote dagen van weleer, helaas vergane glorie,  RC Genk was nu “de ploeg van ’t stad”.

Het was gauw middag en na een verzorgde lunch ging het richting Beringen-Paal voor een bezoek aan “Coldset Printing”. Dit bedrijf, met als kernactiviteit “drukken”, stelt 160 mensen tewerk verdeeld over dag- en nachtploegen. Coldset Printing Partners is in 2010 opgericht als een joint venture van de Belgische coldsetdrukkerijen van de mediagroepen Corelio en Concentra en vormt de grootste krantendrukkerij van het land.

We kregen als inleiding een filmpje te zien over de boeiende geschiedenis en het ontstaan van  “Gazet van Antwerpen”, ook gekend als “de frut”, en het plaatselijke “Het belang van Limburg”, beiden hier gedrukt.  In deze drukkerijen worden, naast de eigen kranten van de groep, ook kranten voor externe klanten gedrukt. De drukpersen in werking zijn indrukwekkend, de volledige capaciteit wordt s’nachts gebruikt voor het drukken van de kranten. Drukwerk kan geleverd worden in alle maten en kleuren.

Met verbazing vernamen  we hoe de inkt en de rollen papier worden aangebracht in de drukpersen en we gingen een kijkje nemen in het magazijn waar de enorme rollen papier na aankoop worden opgeslagen.

Het resultaat geleverd door de drukpersen brengt elke nacht opnieuw een logistieke machine op gang om de krant bijtijds op onze ontbijttafel te brengen.

Bij het drankje na de rondleiding werden aan onze sympathieke gidsen nog honderduit vragen gesteld. Het werd pas stil als zowat iedereen een krant aan het lezen was.

Onze vrouwelijke gids zei luidop tegen haar collega: “Omèr, we hebben ze eindelijk stil gekregen”.

Zo rond de klok van vijf keerden we, tevreden over deze  dagtrip, terug richting Mariënborgh.

Vic Goelen

Dat Jan Leyers studies filosofie heeft gedaan kwam duidelijk tot uiting in zijn boeiend reisverhaal waarbij hij dieper inging in de gesprekken die hij ‘onderweg’ heeft gemaakt.

‘Zijn’ weg naar het Avondland begon Jan Leyers in Ethiopië om dwars door Soedan, Egypte, Israël, Turkije, Armenië en Georgië, Rusland; Oekraïne, Polen, Duitsland Nederland te bereiken.

Een lange reis waarbij hij er achter kwam dat de waarden die het Westen hoog in het vaandel voert, in andere delen van de wereld totaal niet belangrijk zijn. Hij kwam in samenlevingen waar het belang van de groep nog voorgaat op de rechten van het individu. Hij ontmoette mensen voor wie vooruitgang iets anders betekent dan voor ons Europeanen.

Moet het gezegd dat de aanwezigen aan zijn lippen hingen !

Romain