Alle deelnemers waren goed voorzien om het aangekondigde regenweer te trotseren. Edoch waren deze maatregelen niet nodig en bleef het bij dreigen.

We begonnen de dag met een bezoek aan het Letterenhuis waar de tijdelijke tentoonstelling rond Elsschot was opgesteld.

We bezochten, met gids, deze spraakmakende tentoonstelling die een nieuwe kijk geeft op het leven en werk van deze markante figuur, schrijver, zakenman, bohemien en Antwerpenaar. Hij werd geboren als Alfons De Ridder in Antwerpen op 7 mei 1882 als zoon van een bakker aan de De Keyzerlei. Zijn gevoeligheid heeft hij ongetwijfeld van zijn moeder, en zijn handelsgeest die hem leidde in zijn latere carrière in de zakenwereld is ongetwijfeld aan zijn vader te danken. Reeds in zijn Atheneum tijd (die hij niet afwerkte) stelde hij belang in literatuur en met enkele vrienden o.a. Lode Baekelmans en Herman Teirlinck werkte hij mee aan het tijdschrift “Alvoorder”. Hij schreef gedichten (o.a. ‘Verzen van vroeger’) Het oeuvre van Elsschot is een monument in de Nederlandstalige literatuur. (‘Villa des Roses’ – ‘Kaas’ – ‘Lijmen’ – ‘Het Dwaallicht’ - …)

Hij was niet zo’n brave jongen maar vond toch zijn weg in het leven en hoe !

Hij stierf in 1960 en ligt, samen met zijn vrouw, begraven op het kerkhof Schoonselhof.

We haasten ons naar het restaurant Rubenshof voor een echte ‘Elsschotmenu’.

Kaaskroketten – stoofvlees met frietjes – ijskreem.

Voldaan zijn we klaar voor de “Dwaallichtwandeling”. ‘Dwaallicht’ is Elsschots meest raadselachtige novelle. We ontdekken tijdens deze geleide wandeling de bijzondere tijdsgeest, de personages en de plekken in het meesterwerk van Elsschot.

Langs het traject werden citaten uit ‘Het Dwaallicht’ door letterkappers aangebracht in het straatbeeld.

Het Dwaallicht verhaal, begeesterend verteld door de gidsen blijkt na de verschillende reacties van de deelnemers dat ook hun meningen worden opgelost in het dwaallicht.

Het verwarde verhaal van de zoektocht naar Maria van Dam lijkt soms wel op een eigen interpretatie van een bizar kerstverhaal waarbij de drie Afghanen de rol blijken te spelen van de Drie Koningen; de geschenken sigaretten (wierook), een sjaaltje (goud) en gember (mirre) .

Het mysterieuze stukje karton met de naam van Maria wijst naar de ster, Maria is vanzelfsprekend de moeder van het kind en het waarschijnlijke adres (krot) lijkt wel de stal te zijn.

Interpretatie of waarheid: wie zal het zeggen.

Een andere reactie: Elsschot lijkt hier wel te spelen met de voeten van de brave man!

Eindopmerking: het was een boeiende dag maar je moest wel ‘mee zijn’ met het verhaal opgedist door de gids.

Romain

Door het vakantie verkeer waren we goed op tijd in Gorinchem waar tijd werd verspild door het moeilijk manoeuvreren in de smalle straatjes met de bus.

Voor de ontvangst in het café-restaurant  de Hoofdwacht werden de tafels klaar gezet op het terras. De lekkere sterke koffie met gebak viel in ieders smaak. Dit restaurant is ondergebracht in een statig gebouw uit 1792 dat dienst heeft gedaan als bank, belastingkantoor en als militair gebouw. Ook zou Napoleon hier overnacht hebben.

Met gidsen maken we een wandeling door deze mooie vestingstad.

Gorinchem is een bijzondere vestingstad aan twee rivieren: de Merwede en de Linge. De stad kende een roerig verleden en was vroeger een belangrijk centrum van visserij, markten en handel.Fraaie monumenten, waaronder de vestingwallen,zijn hiervan nog stille getuigen. Samen met de vestingen Woudrichem en Slot Loevestein vormt Gorinchem de vestingdriehoek. Bijzondere gebouwen die opvielen tijdens deze wandeling zijn de scheve kerktoren (de Sint Jan), de prachtige gevel van ‘Dit is in Bethlehem’, de Korenmolen de Hoop, het Hendrik Hamelhuis, het museum op de Grote Markt met het beeld van Wilhelmina.

Voor de lunch brachten de gidsen ons naar het restaurant Het Gelagh waar we werden vergast op een lekkere tomatensoep, zachte en andere broodjes, kaas, hesp, jam, brie en natuurlijk een echte Hollandse kroket. Lekkere frisse melk smaakte ook echt heerlijk.

We dienden ons nog te haasten om de overzetboot te halen. Een zeer comfortabele overzet bracht ons dan naar Slot Loevestein. Tijdens de tocht konden we genieten van een prachtig uitzicht op de dijken, de uiterwaarden en vestingwerken. We konden vaststellen dat een zeer druk bevaren rivieren is. Naar men zegt dat dit de drukst bevaren rivier van Europa is.

Tijdens het bezoek aan het Slot kwamen we alles te weten over de bouwer ervan Dirc Loef van Horne dit rond 1368. Op verschillende plaatsen in het slot werden mooie verhalen verteld. . Dit kasteel werd gebouwd op een strategische plaats in het hart van Nederland. In de 17^e eeuw werd het uitgebreid tot een complete vesting met aarden wallen, slotgrachten, arsenaal enz. Het werd een staatsgevangenis voor ploitieke gevangenen. De ontsnapping van Hugo De Groot uit Loevestein in een boekenkist heeft het slot bekend gemaakt.

Een deugddoend terras besloot dit bezoek.

De terugvaart verliep even gezellig en interessant.

Daar vonden we onze bus terug en …. geslaagde dag, deelnemers tevreden, wat wil je nog meer ?

Romain

Die morgen, onderweg naar Fort Eben-Emael en Blegny, was het stil in de bus.
Maar wat wil je al vertellen om 7uur s’ochtends?
Bij de koffiepauze rond 8u30 maakten de slaapoogjes al snel plaats voor het gezond geroezemoes van de op gang komende gesprekken.
Op nu naar het fort waar wij door de gidsen werden opgewacht.
De inleidende diavoorstelling toonde ons het strategisch belang van het fort
en hoe de bouw ervan tot stand kwam.
De gids bracht ons gedurende 2,5 uur door gangen, langs kamers en kazematten en gaf hierbij schitterende commentaar, bijwijlen trilde zijn stem door de gangen van emotie.
Dit fort was inderdaad een reus. Het is groter dan diegene die ooit in België gebouwd zijn. Het had de reputatie oninneembaar te zijn.
Niemand had ooit durven denken dat op 10 mei 1940 in de vroegte op een kwartier tijd alle artilleriebunkers zouden worden uitgeschakeld en het garnizoen zich overgaf na 31 uren strijd.
Het tijdperk van de forten was ten einde.

Na de lekkere lunch ging het verder naar Blegny voor een bezoek aan de steenkoolmijn.Daar konden we eerst kijken naar een videovoorstelling die ons de 300 miljoen jaren lange geschiedenis van de zwarte steen vertelde.
Onder begeleiding van 2 uitstekende gidsen daalde een deel van de groep af in de mijn en ging een ander deel naar het museum.
De mijnbezoekers,uitgerust met helm en jas, stapten in de liftkooi en daalden af naar een andere wereld. We woonden een voorstelling bij over het gebruik van de machines en de ondergrondse uitrustingen. We vernamen alles over het dagelijkse leven van de “kompels”.
Hun vreugde, hun zorg, hun angsten en hun werkomstandigheden.
Je moest zoals onze gids, echt wel een optimist zijn om hier te kunnen overleven.
Solidariteit stond bij de mijnwerkers hoog in het vaandel geschreven.
Het interessante bezoek werd afgerond bij de sorteer-en wasinstallaties,
de systemen voor het laden en lossen van de mijnwagens en de opslag
van de kolen.

Ook het museumbezoek bleek een meevaller, getuige het volgend stukje:
Johan, want dat was de naam van de gids,had zelf in de mijn gewerkt.
Hij vertelde dat vroeger ook vrouw en kind van de mijnwerker verplicht werden werk in de mijn te verrichten, hun taak werd later overgenomen door de paarden.
Toen de eerste Italiaanse migranten toekwamen werden zij ondergebracht in golfplaten barakken, snikheet in de zomer, ijskoud in de winter.
Na de ramp in Marcinelle kwam er stilaan verbetering in de onmenselijke werkomstandigheden, de huisvesting en de lonen.
De evolutie, ook van het materiaal, werd in het museum zeer aanschouwelijk voorgesteld.
Het oorspronkelijk “stuthout” uit eik werd vervangen door dennenhout. Eikenhout kon onder het gewicht plots breken terwijl dennenhout voorafgaandelijk “kraakte” zodat er tijd was om te vluchten.
Nog later werden stalen stutten gebruikt. Zoals altijd wanneer het boeiend is, vliegt de tijd en met veel respect en waardering voor de mijnwerkers en hun gezin werd dit museumbezoek afgesloten.Wat ons betreft, weer een zeer geslaagde dagtrip, afgesloten met nog een drankje en terug in Mariënborgh rond 19u30.

Romeo en Juliette

De bewapening van het fort met een vuurkracht van 2 ton munitie per minuut was voor die tijd superieur te noemen. Het fort kan men vergelijken met een slagschip : bovenop een krachtige lange afstandsartillerie (10 tot 20 salvo's per minuut met een maximaal bereik van 17,5km), een gedegen randverdediging met goed bewapende blocs en in het ruim een ondergrondse kazerne om een belegering voor een geruime tijd te kunnen doorstaan.



Replica transportzweefvliegtuig DFS230

Kazemat Maastricht  2 (beschadigd door holle lading)



Bovenplateau Fort met links kazemat Visé1 en rechts Koepel 120





Scheepsdiesel met Alternator voorziet het fort van electriciteit













Foto boven en onder : Verwoesting door een holle lading






Bezoek aan de koolmijn van Blegny












































In afwachting van een fris drankje

Viviane De Laat met “ Eén vrouw en … twintig mannen”

Onze tweede groep Cycladen reizigers hadden een flinke portie van het tropische Griekse weer meegebracht zodat de organisatoren zich verplicht zagen om de voorziene voordracht in open lucht te houden. Dit moet een echte primeur zijn bij KVE. Dank zij onze technische duivel doet al JP en zijn helpers was er een podium met geluidsversterking en muziek voorzien in de schaduw aan de rand van het bos. Het was er heerlijk vertoeven !

Nu iets over onze gastspreekster Viviane De Laat. De niet KVE’ers die op Mariënborgh aanwezig waren en Viviane zagen in minirok en netkousen zullen gedacht hebben dat we Irma la Douce uitgenodigd hadden.

Voorzien van de nodige dorstlessers ruilden we het bloedhete terras voor ons schaduwplekje aan het bos. Terwijl iedereen nog een geschikt plaatsje zocht begon Viviane al met de eerste snedige opmerkingen zodat de stemming er direct inzat. Zij vertelde met de nodige humor ‘waar gebeurde’ verhaaltjes uit haar eigen omgeving waarin vooral de mannen het te verduren kregen en dan ook meermaals een ‘kleedje’ kregen aangepast. In meerdere stukjes herkende men zaken die men zelf al eens had meegemaakt of toch kende van ‘horen zeggen’. De lachsalvo’s waren niet uit de lucht zodat de federale politie enkele keren met de helikopter kwam overgevlogen om te controleren wat daar allemaal gaande was.

Viviane werd in de KVE maandkalender aangekondigd als ‘een rasechte vertelster’ Zij heeft dit voor 100% waar gemaakt en allen hadden spijt dat de voordracht al gedaan was. Wij verwachten haar zeker nog eens met een van haar andere onderwerpen.

Een zeer geslaagde namiddag en zoals steeds: ‘ De afwezigen ….’

Gunther

Om 13u50 was dit de publieke tribune



En kijk, even na 14 uur, iedereen was de hete cafetaria ontvlucht !



Vic stelt Viviane aan ons voor.





Viviane in actie en zij had het publiek aanstonds op haar hand.







Zelfs de federale politie vond er iets verdachts aan .

Rododendron wandeling op 29 mei 2010

Jeannine en Raymond Van den Bosch hadden nogmaals een prachtige wandeling uitgezocht. Om 10 uur vertrokken we onder begeleiding van een boswachter door het Moretusbos. We wandelden dank zij de toelating van de boswachter over privédomein want 71 ha van de 100 ha is nog in privéhanden. Tijdens de wandeling gaf hij ons heel wat informatie mee over zijn taak als boswachter en wist hij heel wat te vertellen over het in stand houden van het wildbestand. We wandelden langs het anti-tankkanaal en langs de velden van Stabroek. Na een verzorgd middagmaal in het Koetshuis van het Kasteel Ravenhof gingen we richting Nederland want 200 ha van het domein ligt op Nederlands grondgebied. We konden er de prachtige rododendronstruiken bewonderen.

Het was weer een prachtige dag en we namen reeds een optie voor volgend jaar.

Raymond en Jeannine bedankt.

Impressie van de rondreis Athene en de Griekse Cycladen (groep 1 en 2)..

Wij willen KVE 50+ in de eerste plaats van harte danken voor de mooie en prima georganiseerde trip naar Griekenland en in het bijzonder de Cycladeneilanden .
Het was schitterend , zo eens een diepe kijk terug in het verre verleden .
Jaren om niet te zeggen reeds meer dan een halve eeuw geleden hebben wij er alles over geleerd maar nu stonden wij er met beide voeten op .

Schitterend , schitterend en nogmaals schitterend was het .

Willy

In Athene werden we verwelkomd door de lokale gids Helma..
Spoedig ondervonden we trouwens welke onuitputtelijke informatiebron we ter beschikking hadden gekregen.
Negen dagen lang heeft zij ons, als een wandelende encyclopedie, met een enorme gedrevenheid deskundig geïnformeerd, zodat we aan het einde van onze reis ongetwijfeld “geestelijk verrijkt” en volgestopt met allerhande onmogelijk te onthouden details huiswaarts zijn gekeerd, na een 9-daagse waarbij we op diverse gebieden niet alleen veel hebben gezien én geleerd, maar waarop zeker tevreden en met een gevoel van voldaanheid kan worden teruggeblikt.
Alweer een toffe ervaring rijker en hopelijk tot wederzien bij een volgende gelegenheid !

Etienne

De geschiedenis van Griekenland, de Griekse Goden, Godinnen en helden vlogen ons 8 dagen rond de oren. Ik zal nog lang genieten van deze interessante, blikverruimende en deugddoende vakantie.

Marcella

---

---

Groep 1 van 15 tot 23 mei o.l.v.  Nicole

---

---

Groep 2 van 10 tot 18 juni  o.l.v.  Hugo

Pagaddertoren

Uitgerekend op 29 april 2010, een voor het federaal parlement historische dag, trokken we met een volle bus naar Halle en het Hallerbos.

Halle gelegen op 15 kilometer ten zuiden van Brussel, isontstaan bij een oversteekplaats van de Zenne en kwamtot bloei in de 14de eeuw. Halle en omgeving vormen het prachtige decor voor de afleveringen van politieman Witse op de VRT.

Het naderen van de taalgrens ging gepaard met het nodige fileleed maar onze ervaren chauffeur slaagde er toch in om ons in de nabijheid van de markt af te zetten omstreeks 9.15 uur .

In “La Dragée” een stemmige tearoom, gelegen aan de Basiliekstraat, genoten we van een van de eerste heerlijkheden van het Pajottenland nl. koffie en croissant.

Vervolgens werden we in twee groepen verdeeld en brachten we o.l.v. gidsen een bezoek aan de Sint-Martinusbasiliek en de omgeving van de markt. Onze gids heette “Ward”, hield van droge humor en was bondig en gevat. De andere, van horen zeggen, was een bekwame en enthousiaste dame die het uitweiden niet kon laten.. Gevolg : “ groep kwartier te loat on toafel”

Van onze “Ward” vernamen we dat de Brabantse hooggotieke kerk, die de trots is van de stad, in 1946 tot Basiliek werd verheven. Ze is bovendien een aantrekkingspool voor Mariavereerders. Dit door de aanwezigheid van een Onze-Lieve-Vrouw met kind, de “Zwarte Madonna”. Aan dit beeld wordt een bovennatuurlijke kracht toegemeten o.a. bij vruchtbaarheidsproblemen van koppels.Om die reden schonk Prinses Mathilde trouwens haar bruidsboeket.

Bij de ingang maakten we kennis met de kanonkogels die Maria in haar mantel kon opvangen toen Halle werd belegerd door Brusselse legers. Het kruit van die kogels zou verantwoordelijk zijn voor haar zwarte uiterlijk. Critici beweren nochtans dat dit zwarte aanzien zou veroorzaakt zijn door het uitslaande zilver in het beeld. In de kerk nog enkele uitzonderlijke kunstwerken, groot en klein, w.o. de monumentale koperen doopvont van 1466, een albasten altaarretabel van 1533 en het grafbeeld van het zoontje van Lodewijk XI , Joachim .

De rijke kerkschatten staan te kijk in de crypte. In de betegelde vloer een opening met daarin de overblijfselen van een boomstronk, voorloper van de Mariakapel en later van de basiliek.

De basiliek is lang niet het enige fraaie gebouw in Halle. Ook het oude stadhuis en het Oud-Jezuïeten-college zijn architecturaal meer dan de moeite waard.

Op de Grote Markt prijkt het standbeeld van Adrien François Servais uit 1871, een beroemd componist en vooral virtuoos cellist uit Halle in de 19^de eeuw .

Op de Beestenmarkt vinden we het beeldje van de "Vaantjesboer" . Omwille van de vele processies deed elke Hallenaar in religieuze rekwisieten en vaantjes vandaar de bijnaam.

Via de ruïnes van de stukgeschoten omwallingen banen we omstreeks het middaguur een weg naar het restaurant “De Mouterij” . Op het menu: dagverse soep - kalkoenrollade met champignonsaus, slaatje en kroketten of gevulde scholfilet met bieslookpuree en holandaisesaus en taart met koffie :

“’t es allemoe eive smoaklek”. Om als drank nog tenvolle te kunnen genieten van de wilde gisten uit de omgevingslucht van de Zenne behoorden de Geuze en de Kriek Boone tot de uitverkorenen.

Vervolgens brengt de autobus ons naar het Hallerbos. Het stralende weer maakt van deze wandeling in het glooiende landschap tussen de vele boomsoorten en de duizenden boshyacinten die als een dik tapijt de bodem bedekken, een unieke belevenis.

Dank zij de milde gave van onze penningmeester werden we ”in’t Kriekske”, een gezellige taverne in het bos, vergast op een “traktoasche”. Santé !

En deze dag, een hoogdag, waarop in de Kamer amper iets gebeurde, waarbij BHV niet werd gestemd , waar de Franstaligen de alarmbelprocedure op gang brachten, op die dag hebben wij als KVE’ers 50+ genoten en tot mekaar gezegd “’t was goe geweest,’t kon nie beter, nog van da!”.

Francois Vaesen

Verrassend is het zeker om achter de gevel van het hoekhuis in de Van Aerdtstraat waarin de administratie is gevestigd van de Katoen Natie een waar museum te vinden.

Headquarters is het hoofdkwartier van de internationale groep Katoen Natie. Dit wereldwijd opererend concern is Vlaams en verankerd in Antwerpen.

In dit gebouwencomplex wordt de harmonie tot stand gebracht tussen ondernemerschap, beslissingscentrum, architectuur, kunst, bedrijfscultuur en –geschiedenis. Kunst en architectuur krijgen een sterke verbondenheid met de hedendaagse leefwereld van het zakendoen.

Het architecten duo Robbrecht en Daem wisten van de 19^e eeuwse magazijnen, twee art-nouveau huizen en een nieuwbouw een harmonieus geheel te maken tot een origineel en functioneel geheel. Oude rode bakstenen en houten magazijngewelven dialogeren met beton, modern glas en staalstructuren waar een zee van licht en ruimtelijkheid een belangrijke rol spelen.

Een van ’s werelds belangrijkste collecties weefsels uit de laat Egyptische geschiedenis wordt hier bewaard. Meesterlijk vervaardigde tunica’s, mutsen en andere weefsels sommige al van 2000 v.C.

We bewonderden ook werken van Alechinsky, Dotremont, Appel, Corneille, Rooskens, Asger Jorn, Pedersen en Jaacobsen.

We maakten ook kennis met kunstenaars uit Latijns Amerika met de kritische kunst uit Argentinië en met de beroemdste Uruguayaanse kunstenaar Torres-Garcia.

We vonden ook verrassend werk van Wim Delvoye, Jan Fabre, Panamarenko tot Marcel Broodthaers.

De ingreep in de architectuur door de Baskische kunstenares Cristina Eglesia door het ontwerp van 8 koepelstructuren van albast en glas in lood zorgen voor een verrassend bad van licht en kleuren.

Voor wie van kunst houd is dit museum een must.

En wij 50+ hebben genoten.

Ontmoetingsdag bij 50+, dag van vriendschap en lentegevoel, met een blik terug op het voorbije werkjaar, maar ook, en vooral, vooruitkijken naar de toekomst.

Het “officiële” gedeelte begon in de voormiddag met de 4^e jaarvergadering van onze VZW.

Na inzage van een gunstig jaarrapport over 2009, kon ook onze penningmeester een zeer bevredigend financieel rapport toelichten.

Het huidige bestuur kreeg dan ook het vertrouwen van de algemene vergadering om op de ingeslagen weg verder te gaan.

Zo rond 14u00 beklemtoonde Hugo, voor een 80-tal aanwezigen, dat ondanks de toenemende levensduurte, het aantal deelnames aan onze activiteiten constant gebleven is.

Mede door het inrichten van een aantal halfdaagse activiteiten konden we de kosten voor onze leden drukken, en zullen we , gezien het grote succes , deze activiteiten verder blijven organiseren.

Romain richtte in zijn toespraak de blik op de toekomst en nodigde het publiek uit actief mee na te denken welke richting we met 50+ moeten uitgaan, want het bestuur is er door de leden en voor de leden. Hij drukte op het belang voor 50+, haar activiteiten bekend te maken bij “nieuwe uitstappers” en “nieuwe gepensioneerden”.

Daarop werd onze vriend Robert Pallemans, regelmatig deelnemer aan onze activiteiten en lid met de hoogste leeftijd, bedacht met een kleine attentie.

Prof. Mark Van den Wijngaert, geen onbekende voor 50+, bracht een stukje geschiedenis over de koninginnen van onze monarchie met als thema “Vrouwen naast de troon”.

“Vrouwen naast de troon” letterlijk inderdaad want Louise-Marie, Marie-Henriette, in mindere mate Elisabeth, Astrid, Fabiola en Paola leefden in de schaduw van de koning. Hun taak was voornamelijk de voortzetting van de erfelijke monarchie.

Op een rustige maar zeer boeiende manier vertelde de prof. over de familiale achtergrond van deze vrouwen, wie ze waren, hoe ze de echtgenote van de koning werden en mee de geschiedenis van de Belgische monarchie hebben bepaald. In tegenstelling tot wat men kan denken waren voor deze vrouwen geen sprookjesverhalen weggelegd.

Mark Van den Wijngaert, boeiend verteller, we vragen hem zeker nog terug !

In afwachting van het eten konden we wat bijpraten bij een knabbeltje en een vlot geschonken glaasje Cava of fruitsap.

Aan tafel dan!

Hoe kon deze prachtige dag beter afgesloten worden dan met een zeer verzorgde en heerlijke maaltijd, voor ons bereid door Sandy en Kurt., uitbaters van Mariënborgh.

Vic.

Dinsdag 16 maart waren we met 55 om te komen luisteren wat de heer Frank Willems ons zoal te vertellen had over China.

Dat het een groot land is, dat wisten we en dat er heel heel veel mensen leven ook, maar toch ben ik geschrokken dat het zo immens is.

Wat ik onthouden heb is dat het verdomd moeilijk moet zijn om zo’n massa, al zoveel jaren eigenlijk relatief rustig te houden en eten te geven. Maar 7 % van de totale oppervlakte is geschikt voor landbouw.

Dat allemaal heeft Mao gedaan en na hem de verschillende andere leiders. Ze doen dat met één regering voor een land dat 300 keer groter is dan België. Wij hebben er 4 regeringen voor nodig.

Dat het land ook voor grote uitdagingen staat is heel duidelijk. Zoveel mogelijk mensen aan de slag houden en dan nog rekening houden met het milieu. De vrede bewaren tussen al die minoriteiten, tussen de bevolking op het platte land en de stedelingen. De economie in gang houden en zelfs verbeteren. Het hoofd boven water houden ondanks de wereldwijde crisis. Zorgen dat de kloof tussen arm en rijk niet groter wordt. Dit zijn allemaal zaken die mij serieus moeilijk lijken. Dat ze door de geschiedenis heen een Chinese democratie hebben kunnen bewaren dwingt bewondering af.

Het was een boeiende avond hoewel het tweede deel een beetje een herhaling was van het eerste. Ik had liever gehad dat de heer Willems wat meer verteld had over het dagelijkse leven van de mensen nu, de grote ontvolking van het platte land daar al de mensen naar de steden trekken. Wat gaan ze doen met het milieu. In Peking kennen ze geen blauwe hemel meer. Hoe gaan ze de woestijnvorming tegenhouden en vooral hoe gaan ze de mensen blijven voorzien van eten en vooral van water.

De Chinese cultuur is ook bijna niet aan bod gekomen maar daar was één avond veel te kort voor.

Toch was het een boeiende avond. We hebben zeker en vast een ruimer beeld gekregen hoe het er aan toe ging en gaat in een gigantisch groot en boeiend land dat China is.

Roos Boonrooy

Praatcafé vrijdag 5 maart

Vandaag een praatcafé met fotopresentatie door 50-plussers voor 50-plussers en jonger.

Zo rond de klok van 2 (pm) telden we 60 belangstellenden en konden we er “een lap op geven”.

O ja, het thema? De wandelmidweek in het Eifelgebied en de Kerst 3-daagse in Hessen, beide alweer een tijd geleden.

Het moet gezegd, onze huisfotografen brachten, ieder volgens zijn visie, een beeldpresentatie waar, hoe moet ik het zeggen, “iets achter stak”, de voorbije activiteiten kwamen tot leven, herinneringen werden opgehaald!

Het resultaat van het vele werk mocht gezien worden! Dit was meer dan “beelden schijnen”.

Om in de sfeer te blijven was er nog het “soepenbuffet”,  in afwachting daarvan kon er na de fotopresentatie volop bijgepraat worden want dit mag je hen niet afnemen.

De formule van het “buffet” bleek een succes, de uitbater bracht ons 3 lekkere maaltijdsoepen, we waanden ons weer in Hessen, wijlen Toon Hermans zou gezegd hebben: “heerlijk…, heerlijk!”, want als afsluiter was er nog voor ieder een flink stuk ijstaart!

Ik mag gerust zeggen: een geslaagde namiddag met knap werk door en voor onze mensen, bijpraten, een lekker etentje, ach, wat kan het leven aangenaam zijn!

Vic

Isotopolis/Postel 

Stipt om 8u00 kon de volle bus vertrekken  richting stille Kempen, meerbepaald Dessel , waar we iets vroeger dan verwacht arriveerden op de site van NIRAS !

De ontvangst in het info-centrum Isotopolis was hartelijk . De eerste video was bijzonder leerrijk over wat eigenlijk straling is en bewijst dat iedereen aan achtergrondstraling onderhevig is . 

De visuele voorstelling van de soorten van straling vond ik als ex-werknemer van Doel zeer interessant : opstelling met Geiger-Muller teller kwam goed over , en zelfs voor een leek te volgen ! Alfakes uit oude horloge met radiumwijzers(met briefje van 5 euro tegen te houden ) , betakes  en gammakes vlogen rond onze oren . Vervaltijden , uitwendige en inwendige besmetting , intensiteit , het werd knap uit de doeken gedaan .

Straling zien ? Geen probleem met de sensationele nevelkamer !

De verwerking en berging van radioactief afval in de toekomst kwam uitgebreid aan bod . Na een wel gekomen koffiepauze , een rondritje in het domein van Belgoprocess , waar we een kijkje mochten nemen in opslagplaats 151 met laagradioactieve opgestapelde vaten ! Ruim 15000m3 , ik wist niet dat er zoveel vaten gedronken waren op Doel ….

Langs deze weg toch een dikke proficiat voor de mensen van Isotopolis  voor deze leerzame rondleiding !

Stralend reden we s’middags richting Postel , waar ons een uitgebreide koffietafel te wachten stond in Gasthof “De Beiaard” . Hadden de paterkes gehoord , wat er allemaal verteld werd over hen tijdens het nuttigen van kriekjes met frikadellen …, ik denk dat we wellicht niet binnen mochten komen !!

De gidsen van Mol stonden ons toch op te wachten aan de abdij inkom en vertelden alles over de Norbertijnen paters : ontstaan , rijkdom , verval en heropbouw ! Interessant was het bezoek aan de bibliotheek met unieke met de hand geschreven boeken uit de vroege middeleeuwen en de eerste gedrukte exemplaren . Voor mij altijd een raadsel ( geheim van de paters ?) dat alles nog zo goed bewaard is na toch vele woelige tijden .

Spijtig is de brouwerij niet meer actief  en werden de koperen ketels noodgedwongen verkocht in 1943. Echter geen nood want Postelbier word nog steeds met liefde gebrouwen in Opwijk …

Kaas en brood worden wel op grote schaal gemaakt in de abdij .

Na een bezoek aan de oude kerk ( begonnen te bouwen rond 1190 ! ) met de verschillende verbouwingen en stijlovergangen , nog snel een bezoek aan het abdij winkeltje en het nuttigen van Postel , werd er richting Antwerpen vertrokken . Geslaagde dag en dank aan de

weergoden , want slechts tijdens de terugrit werden de hemelsluizen opengetrokken  …

Jan Quirynen

Het huis van de toekomst

Ondanks de minder goede weersomstandigheden, problemen met de GPS die het juiste huisnummer niet vond en werkzaamheden in Vilvoorde waardoor de bushalte verplaatst was konden we met +/- 10 minuten vertraging aan ons bezoek beginnen.
We kregen een beeld van wat we mogen verwachten op het vlak van ICT-toepassingen, winkelen, bankieren, wonen en onze omgang met gezondheid en energie.
Zo stonden we versteld van een intelligente spiegel die het weerbericht van de dag presenteert, glas voor een zwevende trap waarbij alleen glazen treden uit de muur steken, een soort beton om een sierlijke, gekrulde radiator te maken en verf die van kleur verandert bij temperatuursverschillen en nog veel meer.
Je kunt er ook nog bijvoorbeeld de winkel van de toekomst zien met winkelrekken die automatisch informatie geven bij een product dat je oppakt. Dit is maar een kleine greep van hetgeen in de toekomst allemaal gaat mogelijk zijn.
Of we dit allemaal ooit zullen kunnen kopen blijft een open vraag.
En of we er gelukkiger van worden ……..???

In ieder geval is er voor velen onder ons een stukje nieuwe wereld opengegaan.

Hugo

De politie spreekt over inbraakpreventie.

De politie van de zone HEKLA (Hove,Edegem,Kontich,Lint en Aartselaar) was met twee hoofdinspecteurs ruim op tijd aanwezig om voor de 38 toehoorders enige toelichting en advies te geven ivm inbraakpreventie.
Als inleiding werd gesproken over de organisatie van de zone in het algemeen en de taak van de preventieafdeling in het bijzonder.
De verscheidenheid van beveiligingen en het nut van mechanische vergrendelingen voor ramen en deuren werd duidelijk gemaakt via een projectie.
Belangrijk bij de keuze is het de mogelijke indringers zo moeilijk mogelijk te maken want tijd is hun vijand.
Ga voor advies en keuze van het materiaal bij de vakman, waarschijnlijk iets duurder maar het kan latere teleurstellingen voorkomen !
Een tweede grote groep zijn de electronische beveiligingen met hun enorme mogelijkheden, de installatie ervan is complexer. Belangrijk hierbij is kennis te nemen van de wetgeving terzake, je goed vooraf informeren bij het plaatsen van camera’s en geluidinstallaties is hier de boodschap.
Aan bod kwam ook wat de politie voor je kan doen als je met vakantie of afwezig bent, en dat is heel wat !
Na de pauze bewezen de vele vragen dat het een thema is dat leeft bij de mensen.

Al bij al denk ik, een namiddag met meerwaarde voor onze leden !

Vic. Goelen

De invloed van de voeding op ons physisch en mentaal welzijn.

Ondanks dat enkele mensen forfait moesten geven, hadden zich op donderdagavond rond 19u30 toch 70 personen present gemeld in zaal “Warande” voor de eerste editie van onze “wintercyclus” 2010.
Even terzijde, we kunnen terug over deze prachtige locatie beschikken dankzij de inzet van velen.
Het thema die avond? “De invloed van de voeding op ons physisch en mentaal welzijn”, een hele brok maar een onderwerp dat vele mensen nauw aan het hart ligt.

Spreker was dr Danny Bral.

Het is altijd een beetje afwachten wat het zal worden, want je moet al van goeden huize zijn om zwaargewichten zoals Cassiman, Struyf en andere Bracke’s te evenaren.
Dat dr D. Bral uit het goede hout gesneden is bleek reeds na enkele minuten.
Door de aangename en vakkundige wijze waarop hij het onderwerp benaderde, het werd zeker geen saaie wetenschappelijke uiteenzetting, wist hij het publiek snel voor zich te winnen.
Kwamen ruim aan bod: de omega-3 en omega-6 vetzuren en hun bestanddelen, het verschil tussen trage en vlugge suikers, de betekenis van HDL en LDL cholesterol waarden en de invloed van dit alles op onze gezondheid.
Hij wist met cijfers, gefundeerd op wetenschappelijk onderzoek, zijn betoog kracht bij te zetten.
Hij maakte tevens komaf met het gehalte aan vetzuren vermeld op de verpakking van sommige voedingswaren.
De talrijke vragen na de pauze bewezen dat hij de juiste interesse bij het publiek had gewekt.
Tof was ook dat je na afloop voor persoonlijk advies bij hem terecht kon.
Ik dacht, gelet op het enthousiasme bij de deelnemers, dat iedereen huiswaarts ging met een goed gevoel na deze zeer geslaagde avond, en dat is uiteindelijk onze bedoeling.

Vic Goelen.