|
04/11/2015 tot 08/2015 Citytrip Valencia
Valencia dus, gekend bij iedereen door Europa’s (of ’s werelds) bekendste zanger. Iets met sinaasappelen en in meer volkse versies met bioscopen of zo …. Volgens de vakantiefolders een stad met 300 dagen zonneschijn per jaar.
Vrijdag vier september stonden we al heel vroeg te wachten op een voor ons onbekende parkeerstrook in Kontich. Pas als de bus arriveerden voelden we ons zeker dat we op de juiste plaats stonden. Onbekende mensen stapten uit auto’s richting bus. Onder die mensen een meisje met rode haren. De dochter van een van de medereizigers dachten we. Op de bus werd Roodhaartje voorgesteld als Manuela, onze reisgids. Een goede keuze dachten we, een keuze die later bevestigd werd. Via Eindhoven Airport met de vliegende bus naar Valencia Airport en dan met een gewone bus naar het hotel, in het centrum van de stad. Na de check-in volgde, middels een wandeling, een eerste kennismaking met het centrum van Valencia. De arena voor de stierengevechten (of concerten), het station, de post en de verkeersvrije zone werden een eerste keer verkend. Na een heerlijke maaltijd was er nog mogelijkheid om nog eens rond te wandelen of gebruik maken van het terras dat een slimmerik speciaal voor de dorstige Vlamingen voor de deur van het hotel had neergezet.
Na een superlekker ontbijt startten we op zaterdag met een nieuwe wandeling door de stad. De voornaamste doelwitten van deze wandeling waren de ‘Catedral de la Seo’, en de Iglesia de San Juan del Hospital en de pleintjes die rond dit gebouw liggen. Onderweg werden het station en de post met een grondiger bezoek verkend, vooral het stationsgebouw is met zijn mozaïeken verrassend. Onderweg werd de ‘Horchateria de Santa Catalina’ bezocht en de gekende traditionele drank genuttigd (een geliefde lokale dorstlesser gemaakt van aardamandelen (chufa), water en suiker.
Na de lekkere lunch was het terug tijd om de benen te strekken richting de drooggelegde rivierbedding van de Túria, nu een langgerekt stadspark. Onderweg botsten we al eens op fitnesstoestellen die door de sterksten, waaronder Vic, werden uitgetest.
Op het einde van het park is een stuk nieuw Valencia gebouwd met ondermeer het operagebouw, het wetenschapspark en het oceanografisch park. Meteen werd duidelijk waarom Spanje zo een diepe crisis heeft gekend. De bus bracht ons naar het hotel en ’s avonds werd de maaltijd in een restaurant genuttigd.
Op zondag bracht de bus ons naar Zagunto, een dorpje buiten Valencia. Trekpleister daar zijn een Romeins theater en de overblijfselen van een fort bovenop een berg. We dienden er wel wat voor over te hebben want het was een steile klim. Na een meer comfortabele afdeling werd er gegeten in een plaatselijk restaurant/museum met als thema treinen en voor de elektriciens een stokoude transformator, waarschijnlijk begin 1900. Op het menu stond ondermeer een superlekker gekruid hammetje.
In de namiddag werd het nabijgelegen Parque Natural de l’Albufera bezocht. Jammer dat de boot nogal wat lawaai maakte waardoor de meeste vogels zich diep verscholen in het riet wegstopten. Na alweer een lekkere maaltijd in het hotel was er nog kans op een avondwandeling of zoals ikzelf, op tijd in bed.
Maandag kondigde zich met lichte regen slecht aan. De voorbije dagen waren we er steeds aan ontsnapt, maar vandaag zouden de hemelsluizen precies niet dicht blijven. Via de overdekte markthal Mercado Colón, een ontwerp van een leerling van Gaudi en met art nouveau kenmerken bestormden we het stadhuis van Valencia en werd de centrale traphal door de voltallige groep bezet voor een groepsfoto. Na het stadhuis terug aan de Valencianen te hebben overhandigd was het tijd om een van de meest indrukwekkende gotische bouwwerken te bezoeken, het Lonja de la Seda, met zijn gigantische gedraaide zuilen.
Daarna was er nog wat tijd over om de Marcado Central te bezoeken, een grote overdekte markthal waar de Pata Negra rijkelijk aanwezig is, maar bijna onbetaalbaar. Tijdens de lunch werden de hemelsluizen rijkelijk open gezet, we waanden ons al in ons eigen landje. Om drenkelingen te vermijden werd de vrije keuze gelaten voor de namiddag. Sommigen gingen terug richting hotel, een deel bezocht het museum voor schone kunsten, Museo San Pio V en drie dapperen namen de taxi naar het oceanografisch park. Het park met het tweede grootste aquarium ter wereld is echt een aanrader en met een halve dag kwamen we nauwelijks toe. Vanwege het slechte weer was er die namiddag geen dolfijnshow, waarschijnlijk zijn ze minder waterbestendig dan hun collega’s in Boudewijnpark.
Na alweer een zeer lekkere maaltijd in het hotel was het tijd om stilaan in te pakken. Dinsdag was immers vertrekdag.
Dinsdagmorgen werd met de autobus de haven van Valencia bezocht en het voormalige Formule 1 circuit. Helaas werden we tijdens de wandeling geconfronteerd met een pijnlijke uitschuiver die Nina een gebroken beentje in de voet bezorgde. Na een wandeling over de pier en voor sommigen het strand was het eindelijk zover. Op het menu stond deze keer een echte Valenciaanse paella. Met volle buiken reden we voldaan terug naar Valencia Airport. De moderne gebouwen van de universiteit konden ons maar matig boeien want de hele bus zong uit volle borst:
Valencia
Waar de sinaasappelen groeien in de gloeiend hete zon
Valencia
Waar de rode rozen bloeien aan de rand van je balkon
Valencia
Waar verliefde paartjes dromen bij een glaasje rode wijn
Valencia
'k Zou zo graag weer in de mooiste stad van Spanje willen zijn
Op de luchthaven van Eindhoven namen we afscheid van Manuela en op de terugweg naar Kontich werden Hugo en Vic met een warm applaus bedankt voor de fijne organisatie.
Das just heeee!
Gegroet en tot de volgende keer
Marc en Hilde
 
|
