Wandelmidweek Eifel – 19 tot 22 oktober 2010

dinsdag 19 oktober 2010

Het regende vanmorgen pijpenstelen. Toch toont de Eifel reeds al zijn pracht. Heuvelend, veel groen en pure natuur en, in deze periode van het jaar, een luxe aan herfstkleuren.

Hugo Geets wijst ons vlot de weg naar de receptie en onze kamers. “Schlossblick” is een hotel met 3 sterren. Alles erop en eraan, geen overdreven luxe. Hoeft ook niet. Eerder van het oude, gezellige type en geen overschot aan ruimte. We zijn tevreden.

We worden om half een op de lunch verwacht, dus vlug uitpakken en naar de eetzaal.

Eenvoudige doch lekkere lunch!

We worden om twee uur verwacht op de parking voor een fikse wandeling. Het weer is helmaal veranderd, met veel zon, minder wind, fijne wandeltemperatuur. Het landschap in Blankenheim is verrassend mooi. Open landschap, kabbelende rivier, de Ahr, mooi begroeide bermen, waar we zelfs nu, in de herfst, voorjaarsbloeiers vinden.

We maken een fikse wandeling van 2,5 uren.

Op een parkeerplaats in het centrum van Blankenheim trakteert Hugo op een citroenjenever en een “Obst” (36°). Een aantal dorstigen wil per sé geen leeggoed mee terugnemen, dus raakt de fles helemaal uitgeschonken.

Het eten wordt om zeven uur opgediend.

De avond wordt gevuld met een gemoedelijke babbel en leuke gezelschapsspelen.

woensdag 20 oktober 2010

Het weer valt tegen : miezerige regen. Toch wordt om tien uur buiten aan de hotelingang verzameld. Via het centrum met zijn mooie vakwerkhuizen en na een kort bezoek aan de bron van de Ahr (midden in het centrum) trekken we via een trap naar boven naar de burcht. De burcht zelf is niet toegankelijk. Door een beukenbos komen we terug in de open ruimte met kleurrijke vergezichten. Een interessante bezienswaardigheid is de ruïne van een watertoevoer vanaf de bron naar de burcht. Met capillair effect, om het dal te overbruggen,  een houten aquaduct en een verzamelbekken werd zo in de late middeleeuwen een ingenieuze manier bedacht om water te transporteren. Knap werk.

We vervolgen onze weg door het open landschap en komen zo terug aan het vertrekpunt in de buurt van de burcht. We gaan even het sfeervolle kerkje “Pfarrkirche St. Maria Himmelfahrt” (afgewerkt in 1505) bezoeken, genieten van de vele vakwerkhuizen en keren terug naar het hotel.

De namiddagwandeling begint om twee uur en vertrekt in de richting van Nonnenbach. Afwisselend over heuvels en dalen genieten we van een andere kant van de mooie omgeving van Blankenheim. De regen en de afgevallen bladeren zorgen hier en daar voor “gevaarlijke “ paadjes. Oppassen dus. Een zeer lange, licht stijgende weg brengt ons tot op een hoogte van 557 m. Hier is een schuilhut. Vanaf deze heuvel schakelen we over op route 8, die ons recht naar Blankenheim terugvoert. Gelukkig, want een koude, striemende regen doet het enthousiasme om nog vele kilometers te wandelen snel afkoelen. Doornat komen we iets over vier uur terug aan in het hotel. Een warme chocolademelk, een koffie of andere verwarmende drankjes brengen iedereen  snel terug op temperatuur.

Stipt aan tafel om zeven uur. Heerlijk gegeten.

Tijd voor een spelletje. Hugo heeft een suggestie : “Blokus”. Leuk spelletje, misschien iets om thuis met de kleinkinderen te spelen.  Al snel gaan we er al helemaal in op. Andere KVE 50+’ers spelen met een stel houten blokjes die tot een torentje opeengestapeld worden. Het is de kunst een blokje uit de stapel te trekken en bovenop de toren te leggen zonder dat de constructie in elkaar stort.

Een geanimeerde avond.

donderdag 21 oktober 2010

vandaag gaan we op “schoolreis” naar Keulen.

Stipt om half negen vertrekt de bus naar Keulen. Twee vrouwelijke gidsen zullen ons begeleiden, eerst in de dom en daarna door het oude gedeelte van Keulen.

Na het interessante bezoek aan de dom maakt de gidse ons wegwijs in een deel van het oude Keulen. “Oud” is veel gezegd, want 90 % van alle gebouwen werd in WOII gebombardeerd. De dom bleef gelukkig grotendeels gespaard. Meerdere gebouwen, waaronder 12 kerken werden heropgebouwd na de oorlog, in hun “oorspronkelijke” constructie.

De gidse trekt de aandacht op o.m. het imposante Ludwig-museum (moderne kunst), de Gross-Sankt-Martinkerk, de vismarkt met de erg smalle huisjes, het standbeeld van de karnaval-vierders, het stadhuis, de joodse badhuizen, enkele interessante eetgelegenheden.

Stipt om half een nemen we afscheid van de gidse, met een warm applaus. Na de boeiende voormiddag gaan we eerst een klein hapje eten.

Iedereen kon de namiddag invullen op zijn manier : ronddwalen, een Kölsch drinken, het chocolademuseum bezoeken, een of meerdere historische gebouwen bezichtigen, enz.

Keulen kon ons bekoren.

Om half zes wacht de bus ons op en brengt ons behouden terug naar Blankenheim.

Ook vandaag een smakelijk “laatste avondmaal”!

Velen hebben ondertussen de smaak van de gezelschapspelletjes te pakken. Het nieuwe spel “Blokus” is blijkbaar een hit aan het worden, want er zijn drie dozen in omloop.

vrijdag 22 oktober 2010

Vannacht vroor het lichtjes, maar de zon is van de partij.

De voormiddagwandeling start stipt om tien uur. Enkelen vertrekken reeds naar huis, anderen blijven in het centrum van Blankenheim om in het stadje rond te neuzen.

Hugo stippelde een wandeling uit over de “’Flinkenberg”. Aan de “Schwanenweyer” wordt een groepsfoto genomen. Een leuke herinnering aan een mooie midweek.

We bergen de wandelschoenen op en trekken voor een aperitief naar het hotel. Je voelt zo dat iedereen de midweek geslaagd vond.

Hugo vat de sfeer van de week kernachtig samen in een korte afscheidsspeech. Ook hij ondervond dat iedereen content was. Dat deed hem goed. Terecht. Willy Wagemans dankt met een pittige korte toespraak in naam van allen de organisator van de reis : Hugo en zijn vrouw Roos. Ook Leo Rombouts wordt in het dankwoord betrokken, want dit jaar hielp hij ook daadkrachtig mee aan de voorbereiding.

Hugo bedankt ook warm de uitbaatster en het personeel van het hotel. Ook zij krijgen van allen een warm applaus. De hotelierster schenkt ons allemaal een pin met het logo van de Eifel. Dankjewel. Kusjes aan allen, ook van garçon Werner.

Tijd om afscheid te nemen. Misschien tot ziens?  Akkoord!

Hugo licht al een tip van de sluier op. Volgend jaar zouden andere horizonten verkend worden: de provincie Drente in Nederland.

Tijdens deze midweek leerden we de Eifel kennen als een erg mooie wandelstreek.  We houden er een fijn en tevreden gevoel aan over.

Bedankt, Hugo!

Vanwege François Jans, die voor de eerste keer de geslaagde midweek mocht meemaken

We verheugden ons op de aanwezigheid van delegaties van verschillende bevriende verenigingen.

Door het afzeggen van Dr Van Hoey konden we rekenen op mevrouw Rita Goeminne, lid van de raad van bestuur van de ‘vzw Recht op Waardig Sterven’

In de discussies over de legalisering van euthanasie treden steeds dezelfde onderwerpen op de voorgrond. De rechten van de patiënt en het onderscheid tussen palliatieve zorgen en hulp bij zelfdoding. Dit laatste is in onze maatschappij zelden een onderwerp van gesprek. Er wordt niet gemakkelijk in het openbaar over gesproken.

Aan de hand van een overzichtelijke PowerPoint presentatie heeft spreekster getracht in de wirwar van reglementeringen een ‘duidelijk’ beeld te scheppen.

Na heel wat vragen vanuit de zaal konden de deelnemers nog (veel) vragen stellen.

Men kan steeds informatie inwinnen bij:

-       Leifartsen: die kunnen door de behandelende arts als (verplichte) tweede consulterende arts geraadpleegd worden.

o   leifartsen@skynet.be

o   www.leif.be

-       Leifnurses: kunnen als referenten fungeren en bij hun collega-verpleegkundigen aan intercollegiale deskundigheidsbevordering doen

o   leifnurses@skynet.be

-       Leiflijn: staat ter beschikking voor alle vragen rond het levenseinde.

o   Op werkdagen tussen 9 en 17 uur: 078 15 11 55

-       Vzw Recht op waardig sterven: Constitutiestraat 33, 2060 Antwerpen

o   Tel: 03 272 51 63 – info@rws.be

Romain

I love Paris
 

Midden in de nacht ( 6 uur ) vertrokken we op maandag 13 september richting lichtstad.

Het vlotte verkeer werd bruusk geremd door een verschrikkelijk ongeval door een spookrijder , ter hoogte van Waasmunster ! Chauffeur Frans loodste ons toch nog vlotjes in het centrum , waar we rond de middag reeds een mooie wandeling in het zonnetje konden maken door de Tuileriëen !

Een ommetje in de namiddag langs de Petit Arche en door het Louvre , bracht ons naar Ile de la Cite met een vrij bezoek aan de Notre Dame met zijn verbazingwekkende ramen en water-spuiers. Via de Sorbonne universiteit wandelden we naar het Pantheon . Rond 17u konden we inchecken in het moderne Novotel Hotel , van La Defense !  Waarschijnlijk hadden verschillende klanten niet betaald , want meerdere sleutelkaarten bleken niet te werken …wat we later ook meemaakten ?

Uitslapen kun je in Parijs wel vergeten, want de 2^de dag vertrokken we stipt om 9u richting Grande Arche , waar we wel konden beginnen in de bouwwerken maar de bus vond geen geschikte parkingplaats . Niet getreurd , Frans en Walter onze gids losten dit op door onmiddellijk richting Arc De Triomphe te rijden , om dit monument langs alle zijden te bewonderen . Het bezoek aan de opera Garnier was ongetwijfeld een van de hoogtepunten van deze dag !

Na een hapje in Lafayette of omstreken , werden we verwacht bij parfumerie Fragonard . Bijzonder gesmaakt door onze mannen .. Tijdens de filmvoorstelling bij Parisstory , knappe geschiedkundige presentatie , was de uitwerking van de parfum voor enkelen iets te veel geworden …!

Deze gevulde dag was nog lang niet voorbij , een wandeling via het panoramisch platform Trocadero met de mooiste zichten op de Eifeltoren , bracht ons naar de vertrekplaats van de boten op de Seine ! De toren zelf  blijft een indrukwekkende constructie ! Op de boottocht kwamen onze fotografen aan hun trekken !

Het avondmaal in Les Balcons was gezellig en de avond werd afgesloten met Parijs by night , de verlichting van de Eifeltoren  was te bewonderen op het Trocadero . We hebben er niet veel van gemerkt , maar juist op dat moment was er bomalarm op de Eifeltoren . Gevolg : 2000 mensen moesten ontzet worden op en rond de toren!

Woensdag 15 september kondigde zich iets minder warm aan , maar juist op het moment dat we op de Tour Montparnasse aankwamen , klaarde de hemel op ( Frans en zijn Clarissen ) . Schitterend panorama , met 360 ° zicht op de stad . Hierna volgde een bezoek aan de Tombeau Napoleon , met zijn gouden koepel , en de musea van wapenkunde . Een kleine wandeling door de Jardin de Luxembourg , sloot de voormiddag af . 's Namiddags wandelden we naar de Sacre Coeur en de Place du Tertre . Uitzonderlijk geen dienst in de Sacre Coeur , zodat we de kathedraal ook binnen konden bewonderen ! Te voet dan maar naar Les Balcons , waar ons aperitiefje reeds klaar stond en een rasechte Parijse accordeonist ons naar les années retro liet afdwalen : Sous les ponts, Paris reveille ,Lalllaala etc ..Het werd een gezellige aanzet voor het (veelbesproken) bezoek voor velen aan de Moulin Rouge .  Een wervelend spektakel , met enkele wereldacts en halve fles champagne de man of vrouw , was echt wel zijn prijs waard ! Spijtig dat er zo weinig knappe mannen iets lieten zien …. Anders had ik het gefilmd !

De vierde dag alweer naar een wereldtopper van formaat : Musee d’Orsay !  Het prachtig omgebouwde oude station , herbergt een onschatbare tentoonstelling van de moderne schilders en beeldhouwers van het einde 19^de , begin 20^ste eeuw !  Ook het kleine middagmaal in het museum verliep vlot . s’Namiddags voerde een fikse wandeling van Place de la Bastille  , ons naar het Centre Pompidou waar we enkel uurtjes vrij waren om de omgeving te verkennen . Hierna konden we even het Grand en het Petit Palace bewonderen . De Grande Arche is door enkele moedigen toch nog bezocht en gefotografeerd !

Dag 5 : alles inpakken en richting Bercy ! Wandeling langs het palais des Sports , waar we de groepsfoto namen , en in de gezellige oude wijnhallen een  middagmaal verorberden ! Het ander hoogtepunt stond ons alweer te wachten : bezoek aan het Cimetiere Pere Lachaise ;  Grootheden zoals Maria Callas , Edith Piaf , Jim Morrisson van The Doors enz  liggen hier vredig tussen vele andere grootheden ! Echt de moeite . Knap vond ik ook de wandeling door het Parc de la Vilette , met een versnelling naar het cafe waar onze Hugo voor de groep trakteerde … Omstreeks 15 u verlieten we de stad , en met een tussenstop juist over de Belgische grens , werd rond 21 uur afscheid genomen op de parking van Marienborgh . Bijzondere dank aan Hugo als begeleider, Walter Kerstens reeds vele malen op post als gids voor KVE +50 , en chauffeur Frans die Parijs met zijn ogen dicht kan rondrijden !!

Verslag Jan

De weergoden waren met ons. Onder een licht bewolkte hemel vertrokken we stipt om 7h45  naar Namen. Busbedrijf Verhoeven had zijn best gedaan: een zeer goede bus met heel veel beenruimte. Het fileleed was te verwaarlozen. Het was niet voorzien dat onze chauffeur de verkeerde kant van de Citadel wou oprijden (verboden voor voertuigen meer dan 3,5 ton). Hij heeft al zijn rijkunde moeten aan de dag leggen om achteruit terug naar beneden te rijden. Sommige dames hielden er wel bijna een natte broek aan over maar uiteindelijk werd de juiste weg naar boven gevonden,  waar we vergast werden op koffie en een lekkere croissant.

Vervolgens reden we een met toeristentreintje langs de wallen van de overweldigende en goed bewaarde citadel.

In het parfumerie-atelier van Guy Delforge kregen we een vakkundige uitleg over het maken van verschillende parfums. Deze parfums worden geboren en rijpen in de kazematten van de Karel V periode. Als kers op de taart werd er overvloedig “geroken”.

Na lekker gegeten te hebben vervoegden  twee gidsen ons voor een wandeling door het oude Namen. We trokken eerst naar de plaats waar de Samber en de Maas samenvloeien. We ontdekten vele steegjes en pleintjes en bezochten de prachtige kathedraal. Van buiten was het niet veel zaaks maar binnenin des te mooier hoewel bijna al het meubilair een samenraapsel is van her en der.

Als kers op de taart bezochten we het Félicien Rops museum. In twee zinnen hierover iets neerschrijven is onmogelijk. De satire, erotiek, de zeden en de moraal van die tijd druipt van zijn werken. Samenvattend: een bijzonder man waar nog veel over nagepraat werd.

Als afsluiter dronken we nog een verfrissende pint (of twee) en rond 20h30 waren we weer veilig en wel in Mariënborgh.

Het was weeral met een toffe bende een gezellige ontspannende en leerrijke dag.

Hugo

Alle deelnemers waren goed voorzien om het aangekondigde regenweer te trotseren. Edoch waren deze maatregelen niet nodig en bleef het bij dreigen.

We begonnen de dag met een bezoek aan het Letterenhuis waar de tijdelijke tentoonstelling rond Elsschot was opgesteld.

We bezochten, met gids, deze spraakmakende tentoonstelling die een nieuwe kijk geeft op het leven en werk van deze markante figuur, schrijver, zakenman, bohemien en Antwerpenaar. Hij werd geboren als Alfons De Ridder in Antwerpen op 7 mei 1882 als zoon van een bakker aan de De Keyzerlei. Zijn gevoeligheid heeft hij ongetwijfeld van zijn moeder, en zijn handelsgeest die hem leidde in zijn latere carrière in de zakenwereld is ongetwijfeld aan zijn vader te danken. Reeds in zijn Atheneum tijd (die hij niet afwerkte) stelde hij belang in literatuur en met enkele vrienden o.a. Lode Baekelmans en Herman Teirlinck werkte hij mee aan het tijdschrift “Alvoorder”. Hij schreef gedichten (o.a. ‘Verzen van vroeger’) Het oeuvre van Elsschot is een monument in de Nederlandstalige literatuur. (‘Villa des Roses’ – ‘Kaas’ – ‘Lijmen’ – ‘Het Dwaallicht’ - …)

Hij was niet zo’n brave jongen maar vond toch zijn weg in het leven en hoe !

Hij stierf in 1960 en ligt, samen met zijn vrouw, begraven op het kerkhof Schoonselhof.

We haasten ons naar het restaurant Rubenshof voor een echte ‘Elsschotmenu’.

Kaaskroketten – stoofvlees met frietjes – ijskreem.

Voldaan zijn we klaar voor de “Dwaallichtwandeling”. ‘Dwaallicht’ is Elsschots meest raadselachtige novelle. We ontdekken tijdens deze geleide wandeling de bijzondere tijdsgeest, de personages en de plekken in het meesterwerk van Elsschot.

Langs het traject werden citaten uit ‘Het Dwaallicht’ door letterkappers aangebracht in het straatbeeld.

Het Dwaallicht verhaal, begeesterend verteld door de gidsen blijkt na de verschillende reacties van de deelnemers dat ook hun meningen worden opgelost in het dwaallicht.

Het verwarde verhaal van de zoektocht naar Maria van Dam lijkt soms wel op een eigen interpretatie van een bizar kerstverhaal waarbij de drie Afghanen de rol blijken te spelen van de Drie Koningen; de geschenken sigaretten (wierook), een sjaaltje (goud) en gember (mirre) .

Het mysterieuze stukje karton met de naam van Maria wijst naar de ster, Maria is vanzelfsprekend de moeder van het kind en het waarschijnlijke adres (krot) lijkt wel de stal te zijn.

Interpretatie of waarheid: wie zal het zeggen.

Een andere reactie: Elsschot lijkt hier wel te spelen met de voeten van de brave man!

Eindopmerking: het was een boeiende dag maar je moest wel ‘mee zijn’ met het verhaal opgedist door de gids.

Romain

Door het vakantie verkeer waren we goed op tijd in Gorinchem waar tijd werd verspild door het moeilijk manoeuvreren in de smalle straatjes met de bus.

Voor de ontvangst in het café-restaurant  de Hoofdwacht werden de tafels klaar gezet op het terras. De lekkere sterke koffie met gebak viel in ieders smaak. Dit restaurant is ondergebracht in een statig gebouw uit 1792 dat dienst heeft gedaan als bank, belastingkantoor en als militair gebouw. Ook zou Napoleon hier overnacht hebben.

Met gidsen maken we een wandeling door deze mooie vestingstad.

Gorinchem is een bijzondere vestingstad aan twee rivieren: de Merwede en de Linge. De stad kende een roerig verleden en was vroeger een belangrijk centrum van visserij, markten en handel.Fraaie monumenten, waaronder de vestingwallen,zijn hiervan nog stille getuigen. Samen met de vestingen Woudrichem en Slot Loevestein vormt Gorinchem de vestingdriehoek. Bijzondere gebouwen die opvielen tijdens deze wandeling zijn de scheve kerktoren (de Sint Jan), de prachtige gevel van ‘Dit is in Bethlehem’, de Korenmolen de Hoop, het Hendrik Hamelhuis, het museum op de Grote Markt met het beeld van Wilhelmina.

Voor de lunch brachten de gidsen ons naar het restaurant Het Gelagh waar we werden vergast op een lekkere tomatensoep, zachte en andere broodjes, kaas, hesp, jam, brie en natuurlijk een echte Hollandse kroket. Lekkere frisse melk smaakte ook echt heerlijk.

We dienden ons nog te haasten om de overzetboot te halen. Een zeer comfortabele overzet bracht ons dan naar Slot Loevestein. Tijdens de tocht konden we genieten van een prachtig uitzicht op de dijken, de uiterwaarden en vestingwerken. We konden vaststellen dat een zeer druk bevaren rivieren is. Naar men zegt dat dit de drukst bevaren rivier van Europa is.

Tijdens het bezoek aan het Slot kwamen we alles te weten over de bouwer ervan Dirc Loef van Horne dit rond 1368. Op verschillende plaatsen in het slot werden mooie verhalen verteld. . Dit kasteel werd gebouwd op een strategische plaats in het hart van Nederland. In de 17^e eeuw werd het uitgebreid tot een complete vesting met aarden wallen, slotgrachten, arsenaal enz. Het werd een staatsgevangenis voor ploitieke gevangenen. De ontsnapping van Hugo De Groot uit Loevestein in een boekenkist heeft het slot bekend gemaakt.

Een deugddoend terras besloot dit bezoek.

De terugvaart verliep even gezellig en interessant.

Daar vonden we onze bus terug en …. geslaagde dag, deelnemers tevreden, wat wil je nog meer ?

Romain

Die morgen, onderweg naar Fort Eben-Emael en Blegny, was het stil in de bus.
Maar wat wil je al vertellen om 7uur s’ochtends?
Bij de koffiepauze rond 8u30 maakten de slaapoogjes al snel plaats voor het gezond geroezemoes van de op gang komende gesprekken.
Op nu naar het fort waar wij door de gidsen werden opgewacht.
De inleidende diavoorstelling toonde ons het strategisch belang van het fort
en hoe de bouw ervan tot stand kwam.
De gids bracht ons gedurende 2,5 uur door gangen, langs kamers en kazematten en gaf hierbij schitterende commentaar, bijwijlen trilde zijn stem door de gangen van emotie.
Dit fort was inderdaad een reus. Het is groter dan diegene die ooit in België gebouwd zijn. Het had de reputatie oninneembaar te zijn.
Niemand had ooit durven denken dat op 10 mei 1940 in de vroegte op een kwartier tijd alle artilleriebunkers zouden worden uitgeschakeld en het garnizoen zich overgaf na 31 uren strijd.
Het tijdperk van de forten was ten einde.

Na de lekkere lunch ging het verder naar Blegny voor een bezoek aan de steenkoolmijn.Daar konden we eerst kijken naar een videovoorstelling die ons de 300 miljoen jaren lange geschiedenis van de zwarte steen vertelde.
Onder begeleiding van 2 uitstekende gidsen daalde een deel van de groep af in de mijn en ging een ander deel naar het museum.
De mijnbezoekers,uitgerust met helm en jas, stapten in de liftkooi en daalden af naar een andere wereld. We woonden een voorstelling bij over het gebruik van de machines en de ondergrondse uitrustingen. We vernamen alles over het dagelijkse leven van de “kompels”.
Hun vreugde, hun zorg, hun angsten en hun werkomstandigheden.
Je moest zoals onze gids, echt wel een optimist zijn om hier te kunnen overleven.
Solidariteit stond bij de mijnwerkers hoog in het vaandel geschreven.
Het interessante bezoek werd afgerond bij de sorteer-en wasinstallaties,
de systemen voor het laden en lossen van de mijnwagens en de opslag
van de kolen.

Ook het museumbezoek bleek een meevaller, getuige het volgend stukje:
Johan, want dat was de naam van de gids,had zelf in de mijn gewerkt.
Hij vertelde dat vroeger ook vrouw en kind van de mijnwerker verplicht werden werk in de mijn te verrichten, hun taak werd later overgenomen door de paarden.
Toen de eerste Italiaanse migranten toekwamen werden zij ondergebracht in golfplaten barakken, snikheet in de zomer, ijskoud in de winter.
Na de ramp in Marcinelle kwam er stilaan verbetering in de onmenselijke werkomstandigheden, de huisvesting en de lonen.
De evolutie, ook van het materiaal, werd in het museum zeer aanschouwelijk voorgesteld.
Het oorspronkelijk “stuthout” uit eik werd vervangen door dennenhout. Eikenhout kon onder het gewicht plots breken terwijl dennenhout voorafgaandelijk “kraakte” zodat er tijd was om te vluchten.
Nog later werden stalen stutten gebruikt. Zoals altijd wanneer het boeiend is, vliegt de tijd en met veel respect en waardering voor de mijnwerkers en hun gezin werd dit museumbezoek afgesloten.Wat ons betreft, weer een zeer geslaagde dagtrip, afgesloten met nog een drankje en terug in Mariënborgh rond 19u30.

Romeo en Juliette

De bewapening van het fort met een vuurkracht van 2 ton munitie per minuut was voor die tijd superieur te noemen. Het fort kan men vergelijken met een slagschip : bovenop een krachtige lange afstandsartillerie (10 tot 20 salvo's per minuut met een maximaal bereik van 17,5km), een gedegen randverdediging met goed bewapende blocs en in het ruim een ondergrondse kazerne om een belegering voor een geruime tijd te kunnen doorstaan.



Replica transportzweefvliegtuig DFS230

Kazemat Maastricht  2 (beschadigd door holle lading)



Bovenplateau Fort met links kazemat Visé1 en rechts Koepel 120





Scheepsdiesel met Alternator voorziet het fort van electriciteit













Foto boven en onder : Verwoesting door een holle lading






Bezoek aan de koolmijn van Blegny












































In afwachting van een fris drankje

Viviane De Laat met “ Eén vrouw en … twintig mannen”

Onze tweede groep Cycladen reizigers hadden een flinke portie van het tropische Griekse weer meegebracht zodat de organisatoren zich verplicht zagen om de voorziene voordracht in open lucht te houden. Dit moet een echte primeur zijn bij KVE. Dank zij onze technische duivel doet al JP en zijn helpers was er een podium met geluidsversterking en muziek voorzien in de schaduw aan de rand van het bos. Het was er heerlijk vertoeven !

Nu iets over onze gastspreekster Viviane De Laat. De niet KVE’ers die op Mariënborgh aanwezig waren en Viviane zagen in minirok en netkousen zullen gedacht hebben dat we Irma la Douce uitgenodigd hadden.

Voorzien van de nodige dorstlessers ruilden we het bloedhete terras voor ons schaduwplekje aan het bos. Terwijl iedereen nog een geschikt plaatsje zocht begon Viviane al met de eerste snedige opmerkingen zodat de stemming er direct inzat. Zij vertelde met de nodige humor ‘waar gebeurde’ verhaaltjes uit haar eigen omgeving waarin vooral de mannen het te verduren kregen en dan ook meermaals een ‘kleedje’ kregen aangepast. In meerdere stukjes herkende men zaken die men zelf al eens had meegemaakt of toch kende van ‘horen zeggen’. De lachsalvo’s waren niet uit de lucht zodat de federale politie enkele keren met de helikopter kwam overgevlogen om te controleren wat daar allemaal gaande was.

Viviane werd in de KVE maandkalender aangekondigd als ‘een rasechte vertelster’ Zij heeft dit voor 100% waar gemaakt en allen hadden spijt dat de voordracht al gedaan was. Wij verwachten haar zeker nog eens met een van haar andere onderwerpen.

Een zeer geslaagde namiddag en zoals steeds: ‘ De afwezigen ….’

Gunther

Om 13u50 was dit de publieke tribune



En kijk, even na 14 uur, iedereen was de hete cafetaria ontvlucht !



Vic stelt Viviane aan ons voor.





Viviane in actie en zij had het publiek aanstonds op haar hand.







Zelfs de federale politie vond er iets verdachts aan .

Rododendron wandeling op 29 mei 2010

Jeannine en Raymond Van den Bosch hadden nogmaals een prachtige wandeling uitgezocht. Om 10 uur vertrokken we onder begeleiding van een boswachter door het Moretusbos. We wandelden dank zij de toelating van de boswachter over privédomein want 71 ha van de 100 ha is nog in privéhanden. Tijdens de wandeling gaf hij ons heel wat informatie mee over zijn taak als boswachter en wist hij heel wat te vertellen over het in stand houden van het wildbestand. We wandelden langs het anti-tankkanaal en langs de velden van Stabroek. Na een verzorgd middagmaal in het Koetshuis van het Kasteel Ravenhof gingen we richting Nederland want 200 ha van het domein ligt op Nederlands grondgebied. We konden er de prachtige rododendronstruiken bewonderen.

Het was weer een prachtige dag en we namen reeds een optie voor volgend jaar.

Raymond en Jeannine bedankt.

Impressie van de rondreis Athene en de Griekse Cycladen (groep 1 en 2)..

Wij willen KVE 50+ in de eerste plaats van harte danken voor de mooie en prima georganiseerde trip naar Griekenland en in het bijzonder de Cycladeneilanden .
Het was schitterend , zo eens een diepe kijk terug in het verre verleden .
Jaren om niet te zeggen reeds meer dan een halve eeuw geleden hebben wij er alles over geleerd maar nu stonden wij er met beide voeten op .

Schitterend , schitterend en nogmaals schitterend was het .

Willy

In Athene werden we verwelkomd door de lokale gids Helma..
Spoedig ondervonden we trouwens welke onuitputtelijke informatiebron we ter beschikking hadden gekregen.
Negen dagen lang heeft zij ons, als een wandelende encyclopedie, met een enorme gedrevenheid deskundig geïnformeerd, zodat we aan het einde van onze reis ongetwijfeld “geestelijk verrijkt” en volgestopt met allerhande onmogelijk te onthouden details huiswaarts zijn gekeerd, na een 9-daagse waarbij we op diverse gebieden niet alleen veel hebben gezien én geleerd, maar waarop zeker tevreden en met een gevoel van voldaanheid kan worden teruggeblikt.
Alweer een toffe ervaring rijker en hopelijk tot wederzien bij een volgende gelegenheid !

Etienne

De geschiedenis van Griekenland, de Griekse Goden, Godinnen en helden vlogen ons 8 dagen rond de oren. Ik zal nog lang genieten van deze interessante, blikverruimende en deugddoende vakantie.

Marcella

---

---

Groep 1 van 15 tot 23 mei o.l.v.  Nicole

---

---

Groep 2 van 10 tot 18 juni  o.l.v.  Hugo

Pagaddertoren

Uitgerekend op 29 april 2010, een voor het federaal parlement historische dag, trokken we met een volle bus naar Halle en het Hallerbos.

Halle gelegen op 15 kilometer ten zuiden van Brussel, isontstaan bij een oversteekplaats van de Zenne en kwamtot bloei in de 14de eeuw. Halle en omgeving vormen het prachtige decor voor de afleveringen van politieman Witse op de VRT.

Het naderen van de taalgrens ging gepaard met het nodige fileleed maar onze ervaren chauffeur slaagde er toch in om ons in de nabijheid van de markt af te zetten omstreeks 9.15 uur .

In “La Dragée” een stemmige tearoom, gelegen aan de Basiliekstraat, genoten we van een van de eerste heerlijkheden van het Pajottenland nl. koffie en croissant.

Vervolgens werden we in twee groepen verdeeld en brachten we o.l.v. gidsen een bezoek aan de Sint-Martinusbasiliek en de omgeving van de markt. Onze gids heette “Ward”, hield van droge humor en was bondig en gevat. De andere, van horen zeggen, was een bekwame en enthousiaste dame die het uitweiden niet kon laten.. Gevolg : “ groep kwartier te loat on toafel”

Van onze “Ward” vernamen we dat de Brabantse hooggotieke kerk, die de trots is van de stad, in 1946 tot Basiliek werd verheven. Ze is bovendien een aantrekkingspool voor Mariavereerders. Dit door de aanwezigheid van een Onze-Lieve-Vrouw met kind, de “Zwarte Madonna”. Aan dit beeld wordt een bovennatuurlijke kracht toegemeten o.a. bij vruchtbaarheidsproblemen van koppels.Om die reden schonk Prinses Mathilde trouwens haar bruidsboeket.

Bij de ingang maakten we kennis met de kanonkogels die Maria in haar mantel kon opvangen toen Halle werd belegerd door Brusselse legers. Het kruit van die kogels zou verantwoordelijk zijn voor haar zwarte uiterlijk. Critici beweren nochtans dat dit zwarte aanzien zou veroorzaakt zijn door het uitslaande zilver in het beeld. In de kerk nog enkele uitzonderlijke kunstwerken, groot en klein, w.o. de monumentale koperen doopvont van 1466, een albasten altaarretabel van 1533 en het grafbeeld van het zoontje van Lodewijk XI , Joachim .

De rijke kerkschatten staan te kijk in de crypte. In de betegelde vloer een opening met daarin de overblijfselen van een boomstronk, voorloper van de Mariakapel en later van de basiliek.

De basiliek is lang niet het enige fraaie gebouw in Halle. Ook het oude stadhuis en het Oud-Jezuïeten-college zijn architecturaal meer dan de moeite waard.

Op de Grote Markt prijkt het standbeeld van Adrien François Servais uit 1871, een beroemd componist en vooral virtuoos cellist uit Halle in de 19^de eeuw .

Op de Beestenmarkt vinden we het beeldje van de "Vaantjesboer" . Omwille van de vele processies deed elke Hallenaar in religieuze rekwisieten en vaantjes vandaar de bijnaam.

Via de ruïnes van de stukgeschoten omwallingen banen we omstreeks het middaguur een weg naar het restaurant “De Mouterij” . Op het menu: dagverse soep - kalkoenrollade met champignonsaus, slaatje en kroketten of gevulde scholfilet met bieslookpuree en holandaisesaus en taart met koffie :

“’t es allemoe eive smoaklek”. Om als drank nog tenvolle te kunnen genieten van de wilde gisten uit de omgevingslucht van de Zenne behoorden de Geuze en de Kriek Boone tot de uitverkorenen.

Vervolgens brengt de autobus ons naar het Hallerbos. Het stralende weer maakt van deze wandeling in het glooiende landschap tussen de vele boomsoorten en de duizenden boshyacinten die als een dik tapijt de bodem bedekken, een unieke belevenis.

Dank zij de milde gave van onze penningmeester werden we ”in’t Kriekske”, een gezellige taverne in het bos, vergast op een “traktoasche”. Santé !

En deze dag, een hoogdag, waarop in de Kamer amper iets gebeurde, waarbij BHV niet werd gestemd , waar de Franstaligen de alarmbelprocedure op gang brachten, op die dag hebben wij als KVE’ers 50+ genoten en tot mekaar gezegd “’t was goe geweest,’t kon nie beter, nog van da!”.

Francois Vaesen

Verrassend is het zeker om achter de gevel van het hoekhuis in de Van Aerdtstraat waarin de administratie is gevestigd van de Katoen Natie een waar museum te vinden.

Headquarters is het hoofdkwartier van de internationale groep Katoen Natie. Dit wereldwijd opererend concern is Vlaams en verankerd in Antwerpen.

In dit gebouwencomplex wordt de harmonie tot stand gebracht tussen ondernemerschap, beslissingscentrum, architectuur, kunst, bedrijfscultuur en –geschiedenis. Kunst en architectuur krijgen een sterke verbondenheid met de hedendaagse leefwereld van het zakendoen.

Het architecten duo Robbrecht en Daem wisten van de 19^e eeuwse magazijnen, twee art-nouveau huizen en een nieuwbouw een harmonieus geheel te maken tot een origineel en functioneel geheel. Oude rode bakstenen en houten magazijngewelven dialogeren met beton, modern glas en staalstructuren waar een zee van licht en ruimtelijkheid een belangrijke rol spelen.

Een van ’s werelds belangrijkste collecties weefsels uit de laat Egyptische geschiedenis wordt hier bewaard. Meesterlijk vervaardigde tunica’s, mutsen en andere weefsels sommige al van 2000 v.C.

We bewonderden ook werken van Alechinsky, Dotremont, Appel, Corneille, Rooskens, Asger Jorn, Pedersen en Jaacobsen.

We maakten ook kennis met kunstenaars uit Latijns Amerika met de kritische kunst uit Argentinië en met de beroemdste Uruguayaanse kunstenaar Torres-Garcia.

We vonden ook verrassend werk van Wim Delvoye, Jan Fabre, Panamarenko tot Marcel Broodthaers.

De ingreep in de architectuur door de Baskische kunstenares Cristina Eglesia door het ontwerp van 8 koepelstructuren van albast en glas in lood zorgen voor een verrassend bad van licht en kleuren.

Voor wie van kunst houd is dit museum een must.

En wij 50+ hebben genoten.