Beste vrienden

In de loop van de eeuwen hebben vele volkeren verschillende jaartellingen ingevoerd. In de maçonnieke jaartelling zijn we nu in het jaar 6018, op de Joodse kalender staat het jaartal 5779, op de Chinese 4716, op de Boeddhistische en de Thaise 2561 en op de Seleucidische kalender van het Nabije Oosten 2330. Aan de andere kant zijn we volgens de Ethiopische kalender nog maar in 2010, volgens de Diocletiaanse in 1734, volgens de Islamietische in 1396 en in Japan zijn ze in het jaar 29. Daar begint men immers telkens opnieuw met de jaartelling als een nieuwe keizer de troon bestijgt. Binnenkort keren ze dus terug naar het jaar nul, omdat de huidige keizer heeft gevraagd om op 85-jarige leeftijd op vervroegd pensioen te mogen gaan. 

Om het niet al te ingewikkeld te maken, heb ik me zojuist beperkt tot het jaartal en heb ik niet de dag en de maand vernoemd, waarop het nieuwe jaar ingaat. Moest bijvoorbeeld de Franse revolutie stand gehouden hebben, dan waren we vandaag in het jaar 227, meer bepaald in de Lièvre van de Pluviose. Pluviose was de nieuwe naam voor januari en betekende regenmaand. En voor elke dag van elke maand was de naam van een plant, een bloem of een dier vastgelegd als vervanging voor de heiligen op de Gregoriaanse kalender. Vandaag is het dus Lièvre of ‘haas’-dag, maar desondanks eten we straks kalf. Omdat er volgens de revolutionaire Franse kalender 12 maanden van 30 dagen waren, schoten er vijf of zes dagen over. De eerste daarvan was gewijd aan de deugd, de tweede aan het verstand, de derde aan het werk, de vierde aan het advies, de vijfde aan de beloning en de zesde (elke vier jaar dus) aan de revolutie. 

Dit alles beste vrienden om jullie eenvoudigweg te zeggen: gelukkig nieuwjaar! En dit in mijn persoonlijke naam en in die van het ganse bestuur van 50 plus. Laat ons hopen dat het voor elkeen van ons een gezond, voorspoedig en vreugdevol jaar wordt met vele aangename belevenissen, hartelijke ontmoetingen en interessante activiteiten. 

Moesten we in de Griekse of de Romeinse tijd leven, dan zou het hier voor mij heel gemakkelijk zijn. Ik zou de toekomst immers kunnen zien in de ingewanden van een dier, in de vlucht van bepaalde vogels, in de observatie van het weerlicht, in de stand van de sterren en als dat alles nog geen helderheid bracht, bleef er nog altijd het orakel dat kon worden bevraagd. Om bijvoorbeeld het orakel van Kalchas te raadplegen, moest je een zwarte bok slachten en op het vel daarvan gaan slapen in de tempel. Je vernam dan wat de toekomst zou brengen in een droom. Je ziet: het leven is er niet simpeler op geworden, want vandaag hebben we alleen nog theeblaadjes en koffiedik om in te kijken en dat laatste dreigt ook al verloren te gaan met de introductie van de Nespresso capsules. Laat ons dus maar afwachten wat de toekomst ons brengt, hoewel ik overtuigd blijf dat iedereen zijn lot voor een stuk in eigen handen heeft. 

2018 wordt een belangrijk jaar voor 50 plus CREAcTIEF want we vieren onze 20^ste verjaardag. De festiviteiten daarrond zullen starten met een heel speciale ontmoetingsdag, waarover jullie later meer vernemen. Ook nog dit jaar hebben we voor het eerst een filmnamiddag op het programma staan in het filmmuseum. Daar kun je kaskrakers van vroeger gaan bekijken in de sfeer van de jaren 60 en 70. Als dit initiatief aanslaat, zullen we meer van deze namiddagen in het programma opnemen. 

Ik wil ook nog even terugblikken op onze activiteiten in 2017. Zoals altijd was het een welgevuld en gevarieerd jaar. Toch speelt de vergrijzing meer en meer parten, want enkele activiteiten moesten worden afgelast omdat we het vereiste quorum niet konden halen. Dat was onder meer het geval voor de geplande driedaagse naar Den Haag, Scheveningen en Delft. Een nauwere samenwerking met andere verenigingen kan hier in de toekomst misschien aan verhelpen. 

En laat ons nu maar afsluiten met een kwinkslag. Het aperitief heeft jullie en mijzelf immers hongerig gemaakt. 

Een moeder gaat bij haar zoon logeren om nieuwjaar te vieren. De zoon deelt al een tijdlang een appartement met een jonge vrouw. Tijdens het diner stelt de moeder zich voortdurend de vraag of die mooie vrouw nu gewoon zijn medebewoonster is of zijn liefje. De zoon leest de gedachten van zijn moeder, haar blik spreekt trouwens boekdelen. En als de jonge vrouw even in de keuken is, vertrouwt hij haar toe dat ze gewoon het appartement delen en niets meer. 

Een week later legt de vrouw de zoon een probleempje voor: ze kan de zilveren schaal, die ze hebben gebruikt tijdens het diner, niet meer vinden. Voorzichtig polst ze of de moeder die misschien “per ongeluk” zou hebben meegenomen. 

De zoon vindt het ook vreemd en zendt een sms’je naar zijn moeder. “Lieve mama, ik beweer niet dat je die zilveren schotel hebt meegenomen en ook niet dat je ze niet hebt meegenomen, maar het blijft een feit dat we ze sedert nieuwjaarsdag niet meer kunnen vinden.” 

Enkele minuten later krijgt de zoon een sms’je terug. “Lieve zoon, ik beweer niet dat je met die mooie vrouw het bed deelt en ik beweer ook niet dat je het bed niet met haar deelt. Maar het is een feit dat - moest ze in haar eigen bed slapen - ze de schotel onder haar hoofdkussen zou hebben gevonden.

En dit gezegd zijnde, wens ik jullie smakelijk eten.

Lezing : Proper & Puur

Alle deelnemers waren in bewondering voor het klasse-interieur van deze unieke locatie. Uniek en gezellig, Jan Van Eyck zou het hier ongetwijfeld mee eens geweest zijn! 

Ilse Landuyt, de spreekster deze namiddag, bracht met kennis van zaken en met veel overtuiging haar verhaal over “properheid” van de oude Grieken tot nu. Eigenlijk is het, voor de meesten onder ons, een stuk minder gekende, maar niettemin, zo bleek na afloop, interessante geschiedenis. 

Bij de oude Grieken was water een geschenk van de goden, regenwater kwam van Zeus en het bronwater van de (vrouwelijke) aarde. De zuiverende functie van water speelde dan ook een belangrijke rol.

Oorspronkelijk gebruikten de Grieken ook alleen nog maar schotels, kannen, natuurlijke sponsen en doeken om zich mee te wassen.

Later waren er de baden in gymnasia, publieke badcomplexen, badvoorzieningen in paleizen en baden in religieuze context.

De “waterdragers” waren de dienaren die zorgden voor een constante aanvoer. 

De benaming “therme” voor de Griekse openbare baden werd door de Romeinen overgenomen. De Romeinen ontwikkelden de thermen tot enorme luxueuze badhuizen waar kon worden gesport, gegeten en gedronken. Ook in de gebieden die zij veroverden bouwden de Romeinen badhuizen want de plaatselijke bevolking vonden zij onhygiënisch. De plaats waar een garnizoen gelegerd was ter verdediging van de grenzen, was buiten een lustoord steeds voorzien van een badhuis.

Na de val van het Romeinse rijk namen in het oosten de moslims het gebruik van de badhuizen over maar met een meer islamitisch karakter. Zij noemden hun badhuizen “hammams”. Het was een combinatie van de Romeinse badhuizen en stoombaden die er al gebruikt werden. Het is een ander verhaal in de geschiedenis.

Bijlagen:
proper 1.jpg (44.4 KB)   

Kerstversiering maken

.Groepsfoto van de herfstwandeling in Schilde

Een midweekje Oisterwijk.

Dinsdagmiddag aangekomen in hotel “De Paddestoel”. We zien vele KVE-vrienden terug van vorige uitstapjes en keuvelen wat bij een bakje “troost”. Nog eventjes uitpakken en na de lunch zijn we klaar om er in te vliegen. De wandelaars volgen gids Jan voor een natuurwandeling over de heide. De fietsers maken een tochtje in de omgeving van Oisterwijk. En een klein groepje wil kalm beginnen met een korter tochtje in de omgeving van ons hotelletje. Dus voor ieders wat wils ! Woensdag is er voor de middag een kortere wandeling en na de middag een lange wandeling. De fietsers geven er ook een lap op, en doen een langere fietstocht. Enkele blijven een half dagje in het hotel om rustig wat bij te praten en tot rust te komen. Je ziet, alles is mogelijk ! Donderdag doen we onze “schoolreis”. Ditmaal rijden we in de gietende regen met de bus naar Dordrecht, waar onze gids op ons wacht, Das just ! We zijn nog niet goed uit de autocar en het weer klaart op. Eerst een kopje koffie met een lekker gebakje bij een bekende patisserie achteroverdrukken, en dan op verkenning ! Via allerlei binnenkoertjes van het “Lenghenhof" en het "Regentenhof” gaan we dwars door de prachtige binnenstad. We brengen een bezoek aan de “Arend Maartenszhof” BJ 1625 en wandelen binnen in de “Onze Lieve Vrouwekerk” of “Grote Kerk”. Na het nemen van een groepsfoto op de trappen van het stadhuis gaan we lunchen. Na de middag doen we nog een rondvaart door de binnenstad. We hebben geluk want het blijft droog en de zon komt er af en toe door. Terug in de Paddestoel houden we naar traditie een gezellige quiz avond onder leiding van Luce. Vrijdagmorgen trekken we door de Oisterwijkse bossen en na een stevige lunch nemen we afscheid van onze vrienden ! We willen Roosje en Hugo hartelijk danken voor alweer een prachtige reis !

groetjes,

Monique & Henri

De foto's van onze schoolreis in Dordrecht volgen na de tekst van Leo.

In de grote paddenstoel, zonder witte stippen, maar met Boleten en Vliegenzwammen, kwamen we voor de vijfde maal tezamen in Oisterwijk.

Iets minder in aantal maar de bende was groot genoeg om plezier te maken.

Onthaal en indeling was routine.

Het comfort was voor iedereen hetzelfde onder het motto:  “ gelijke kansen voor iedereen “

Met een vier sterren restaurant was het culinaire tiptop.

Formidabel “change “gehad met het weer, voor fietsers en wandelaars was het dinsdag en woensdag droog.

Donderdag begon in  “mineur” onze uitstap zou kunnen mislukken – en maar regenen!!!

Gelukkig zaten we droog in de autobus, en met zo ’n stralend gidsje, die ons stond op te wachten, klaarde het snel uit.

Na een fijn gebakje gingen we op verkenning in de mooie stad Dordrecht.

Aan water is er absoluut geen gebrek, dat moesten we natuurlijk ook beleven met een boottochtje.

Gelukkig geen regen maar wel veel wind, dat kon ons niet deren.

Vrijdag morgen moest er zo nodig nog af en toe een ferme bui over ons heen komen.

Bij het traditiegetrouwe “biefsteak-frites” namen we afscheid van bos en hei.

Mogelijk tot volgend jaar in Oisterwijk of ergens anders (???)  ciao - Leo

Buffetcruise op de Linge 

Het beloofde een regenachtige dag te worden maar de weergoden waren met ons.

Op enkele druppels na in Breda was het een heerlijk weertje.

Iedereen was perfect op de afspraak op de P&R in Kontich en Merksem.

De bijkomende opstapplaats in Merksem is een groot succes. Er stapten meer deelnemers op in Merksem dan in Kontich.

In Leerdam was er uiteindelijk niet veel te beleven maar niet getreurd. De boot, het heerlijk buffet, de natuur en het gezelschap maakte alles goed.

Men kon zelfs genieten van het zonnedek op de boot.

In de late namiddag hadden we nog een stop in Breda. Onze zeer goede gids bracht ons langs het Nassaumonument en het Begijnhof naar de Grote Kerk en naar de Grote Markt waar we nog de tijd hadden om iets te drinken.

Zonder files werden we in Merksem en Kontich veilig terug afgezet.

Iedereen vond het een geslaagde dag. Meer moet dat niet zijn.

Hugo  

De Charmeur van Europa

Geen massale opkomst voor het verhaal over “De Charmeur van Europa”, maar het enthousiasme van de aanwezigen na de uiteenzetting door Marijke Arijs gaf de afwezigen eens te meer ongelijk.

Marijke, een dame met klasse zonder franjes, bracht ons het verhaal van de memoires van Prins Charles Joseph de Ligne die zij in boekvorm vertaalde naar het Nederlands. 

Zij nam ons mee naar de 18^e eeuw, ten tijde van Casanova.

In tegenstelling tot die meer bekende charmeur, was Prins Charles Joseph de Ligne een levenskunstenaar.

Geboren in Brussel en opgevoed in het kasteel van Beloeil was hij schrijver, diplomaat, militair, bon vivant en, door zijn vele reizen een graag geziene gast aan de Europese vorstenhuizen, zeker in de damessalons van het frivole Parijs.

Als schrijver noteerde hij zijn gedachten in het moment, los van elkaar, karakteristiek voor de levenswijze van deze opmerkelijke man.

Hij was opgewekt en wars van protocol, in tegenstelling tot zijn vader, een veldmaarschalk in Oostenrijkse dienst.

Zijn openheid en levensstijl, Goethe noemde hem “de vrolijkste man van zijn tijd” maakte dat hij niet al te zeer “au serieux” genomen werd aan het toenmalige preutse hof van Wenen.

Als diplomaat en zakenman onderhield hij nauwe kontakten met Joodse families.

Na de val van Napoleon had het Congres Van Wenen plaats met als doel, de staatkundige herordening van Europa.

De gezanten en raadgevers vormden een gezelschap van enkele duizenden personen waarbij de Oostenrijkers erop toezagen dat hun hoge gasten niets tekort kwamen tijdens hun verblijf. Het ontlokte aan Prins Charles Joseph de Ligne de uitspraak: “der kongress tanzt, aber er kommt nicht vorwärts”,“het congres danst, maar komt niet vooruit”.

Het boek met de memoires van deze interessante “menselijke mens” zoals Marijke Arijs hem terecht noemde zal in de toekomst waarschijnlijk opnieuw worden uitgegeven.

Met het einde van de zomer valt meteen ook het doek over de “Zomer van 50plus” van dit jaar.  Het verhaal over “De charmeur van Europa” was een zeer mooie afsluiter.

Ook in 2018 gaan wij mensen uitnodigen met een interessant verhaal of boekbespreking.

En Marijke? Wij zien haar zeker terug!

Komen jullie ook?

Vic G.

Bijlagen:
Marijke arijs 1.jpg (13.5 KB)   

Van 04 september tot 09 september naar Slovakije & Krakau.

Op een sombere maandagmorgen in alle vroegte (4h30) verzamelden 35 50 Plussers op de Park § Ride in Kontich om naar Zaventem te rijden en naar Wenen te vliegen.

In Wenen stond de bus klaar om door te reizen naar Bratislava waar een Nederlandstalige gids ons Bratislava leerde kennen. Na de lunch reden we verder naar Resort Sojka.

De volgende dagen ontdekten we Slovakije in al zijn facetten. Mooie natuur en oude dorpjes en unieke gebouwen zoals bijvoorbeeld de houten kerk in Svaty Kriz. Eén van de grootste houten gebouwen van Centraal Europa.

We namen ook een oud tandrad in Strebske Pleso om een wandeling rond het bergmeer te maken te maken en om van de mooie natuur te genieten maar het weer speelden ons parten en we liepen in de mist.

We genoten ook van de mooie gotische retabels en het mooie dorpsplein in Spisska Sobota.

Op onze laatste dag bezochten we de machtige burcht van Orava in Oravky Podzamok. Eén van de mooiste burchten van Slovakije. Echt waar!!!!!

Onze volgende halte was het bezoek aan het concentratiekamp Auschwich en Birkenau. Er zijn geen woorden om dit te beschrijven. Onbegrijpelijk wat een mens een andere mens kan aandoen. Op onze verdere busrit naar Krakau was het heel stil.

Onder een blauwe hemel en een stralende zon brachten we de laatste 2 dagen door in de super mooie stad Krakau.

De Wawelheuvel met zijn mooie kathedraal, de grote markt met de Lakenhallen, de Mariakathedraal en nog vele mooie hoekjes en kantjes bezochten we met een zeer goede gids.

Zij confronteerde ons ook met het verleden van Polen en Krakau. De invloed van het communisme, de vervolging van de Joden, het diepgelovige zijn van de Poolse bevolking kwam allemaal aan bod. Kortom heel de geschiedenis  van Polen.

Het was een boeiende reis waar iedereen heeft van genoten.

Hugo

.

Gouda en de kaasmarkt

Aan onze gids in Kroatië:

Beste Zdenka,

Ik heb gisterenavond wat zitten mijmeren over de reis, en enkele dingen op papier gezet. Ik vergelijk deze reis met een rijk gevulde tafel waar wij met de hele groep gretig konden aanzitten, alle dagen andere specialiteiten, overgoten met een saus met anekdotes. Af en toe gaf je ons een spreekwoordelijk  bloemetje voor onze stiptheid,  maar de grootste bloemenkorf komt jou toe, je bent een bron van informatie, je kon ons zelfs wegwijs maken in de moeilijke en ingewikkelde materie van je eigen land en omliggende regio’s. Jouw kennis van onze moedertaal is merkwaardig, soms met een grappige uitspraak. Als jongste van de groep mag ik de spreekbuis zijn om je te bedanken. Wij kunnen niet anders dan dankbaar zijn voor je niet aflatende inzet. Morgen scheiden onze wegen maar bij ons blijft een beeld hangen van een tenger vrouwtje, hoedje op en  haren in de wind maar een grote dame. Zdenka, het ga je heel goed en ik hoop dat je nog veel buitenlandse toeristen kunt rondleiden in je eigen land waar je zo fier op bent. 

Dank voor alles.

Leo D.

Bedrijfsbezoek aan Elixir d'Anvers

Stipt om 14 uur werden we door onze gids ontvangen in het authentieke directiebureel uit 1894 in Neo Vlaamse Renaissancestijl.

Onze gids wijdde ons in in de geschiedenis van Elixir d’Anvers. In 1863 ontdekte François-Xavier de Beukelaer het recept van deze godendrank. De uitzonderlijke kwaliteit van Elixir d’Anvers werd bekroond met tientallen gouden medailles. Eén van de meest markante diploma’s komt uit Boulonge-sur-Mer en draagt de handtekening van Louis Pasteur.

Vervolgens werden we rondgeleid in de fabriek waar we de zeer oude  koperen ketels waarin de Elixir nog altijd wordt gebrouwen konden bewonderen.

Vervolgens kregen we een zicht in het productieproces via een dvd en als afsluiter  was er een degustatie van 3 van hun producten: Elixir d’Anvers, Elixir de Spa en Advokaat Extra FX de Beukelaer.

Iedereen vond dit een geslaagd bedrijfsbezoek en ging tevreden naar huis.

Ludieke Quiz

Na een academisch kwartiertje wachten, waren aan 5 tafels de nodige 5 spelers per ploeg aanwezig om deze ludieke quiz, door Hans Boon samengesteld, te starten. Elke ploeg had als eerste taak een ploegnaam te kiezen

Jean-Pierre en Leo toonden weerom hun kunnen , en de beelden/foto’s  met de vragen kwamen vlot op het grote scherm.

Jean-Pierre had zelfs een nieuwigheidje op de PC gezet : een digitale klok die de voortgang van de beschikbare tijd op het doek projecteerde, en, bij afloop een wekkersignaal gaf!

Bij vragenronde 1 en 2, en de eerste tussenronde , werden de meeste fouten gemaakt. Onze “ verbeteraar” Hugo had er wel werk aan!

Tussenronde 2( zet de juiste naam bij de lingerie!) viel zeker bij de mannelijke deelnemers erg in de smaak!

Na tussenronde 2 hielden we een korte pauze.

Bij tussenronde 4 werd de kennis van het Zuid-Afrikaans getest met meerkeuzevragen  : “dat wees nie maklik nie!!!”

Tot hiertoe waren twee ploegen echt aan mekaar gewaagd wat het puntenaantal betrof. De eindronde zou uitsluitsel moeten brengen. Deze ronde was zo samengesteld dat bij elke vraag tips werden gegeven. Vond je het antwoord al nà de eerste tip, dan bracht dat 7 punten op. Na elke tip, een puntje minder natuurlijk.

Uiteindelijk hadden we een winnende ploeg, maar slechts met 1 punt verschil met de tweede ploeg.

De deelnemers van de eerste drie winnende ploegen mochten aan de prijzentafel iets uitkiezen.

Daarna even uitblazen bij pot en pint : weerom een geslaagd praatcafé!

LVS

Bezoek aan het Havenhuis Antwerpen

Zaterdag 22 april hebben wij met 60 (meer waren er niet toegelaten) belangstellenden een bezoek gebracht aan het nieuwe havenhuis. De eerste 2 groepen vertrokken om 10 u. en de 3^de om 14 u.

Twee stadsgidsen gaven ons een 90 min. durende inkijk in het Havenhuis.

Het doel van dit gebouw was om de 500 bedienden van het havenbedrijf die verspreid over de stad werkten een gezamenlijke werkplaats te verschaffen. Deze ‘werkplaatsen’ zijn werkelijk van alle moderne snufjes voorzien.
Zaha Hadid Architects leverde met het Havenhuis een architecturaal meesterwerk af, op maat van een wereldhaven als Antwerpen. Het hoofdkantoor van het Havenbedrijf Antwerpen is zonder twijfel een van de blikvangers van de Antwerpse skyline. Maar ook binnenin is het gebouw adembenemend, dankzij een fascinerend lijnenspel dat er zich op elke verdieping voltrekt, en duizelingwekkende vergezichten.

Voor meer uitleg; plannen, foto’s en een video kan je terecht op volgende websites:

http://www.portofantwerp.com/nl/het-havenhuis-een-nieuwe-thuis-voor-een-wereldhaven

http://www.zaha-hadid.com/architecture/port-house/#

http://www.archdaily.com/795832/antwerp-port-house-zaha-hadid-architects

Driedaagse Friesland 18 tot 20 april 2017

Met drieënveertig deelnemers stapten wij dinsdag 18 april om 7 uur op de bus. In de onverhoeds kletsende regen, dat was een tegenvaller, maar wij hebben de rest van onze driedaagse geen druppel regen meer gezien. Onze start had een kwartiertje vertraging omdat een deelnemer de eigen auto niet kon starten, maar dat euvel werd door onze voorzitter snel opgelost.

Na een ontbijtstop in Hendrik Ido Ambacht, een goed uur later, ging het verder naar ons hotel in Leeuwarden. Het hotel Post Plaza bleek een echte meevaller, en dat merkten wij dadelijk aan de uitgebreide lunch die wij kregen en de grote puike kamers die wij na de lunch ontdekten. 

Om twee uur wachtten ons twee gidsen voor een stadswandeling. De gids van onze groep heette William Lord, een zoon van een Canadese soldaat, vertelde hij, die bij de bevrijding in Leeuwarden was blijven plakken. William Lord kent zijn Hollandse vaderlandse geschiedenis als geen ander en kent blijkbaar ook ongeveer elke inwoner van het grote dorp dat Leeuwarden nog steeds is.

Na het uur stadswandeling ontdekten wij de stad verder met een praam , de open boten waarmee vroeger de ganse binnenstad bevoorraad werd. De binnenstad doorkruist met grachten die alle met pramen bevaarbaar zijn, soms wel kop in kas onder de straten door. Het valt ook op dat er wel veel fietsers zijn, maar eigenlijk weinig auto’s. De grachten zijn ook proper gemaakt en er wordt veel aan de wegenis gewerkt. Onze arme chauffeur Ivo moest wel 45 minuten stappen om op zijn aangewezen bus parkeerplaats te geraken. Dit de eerste keer; daarna nam hij maar een taxi… 

´s Avonds  kregen wij een lekker driegangenmenu in het Grand Café van het hotel, in het deel van het hotel dat vroeger het postgebouw was.. 

Woensdag was onze ganse dag Ameland. Op zoek naar het unieke eilandgevoel zoals in de folder staat. Eerst met de autocar naar Holwerd veer. Check in. Even een lastig gevoel gehad omdat de kassierster maar bleef beweren dat de tickets wel besteld maar niet betaald waren. Ik was al bezig visa-kaart te zoeken toen een collega van die dame de situatie rechtzette. De voucher die ik in hand had was eigenlijk wel zeer dubbelzinnig opgesteld…

Op de ferry naar Ameland kregen we koffie en koek en konden wij het meanderen volgen. De Waddenzee is aan het verzanden en het eiland is slechts te benaderen langs enorme bochten. Een affiche van waterstaat legt uit waarom baggeren geen oplossing is. De getijdenstroming geloof ik, maar voor een Antwerpenaar moeilijk te begrijpen. In Antwerpen is er 4 à 5 meter tij, op de Waddenzee amper 2 meter. In Antwerpen wordt wel volop gebaggerd…

Op Ameland aangekomen staan er 2 elektrische (!) busjes klaar om een grote rondrit te maken.

De chauffeurs van de elektrowagens zorgen voor de uitleg . Onze chauffeur is een enthousiaste Ameland kenner die ook volledigheidshalve zijn eigen foto’s laat zien van weer, brand en andere ongelukken. Wij kwamen zodoende wel een beetje laat voor het eten in het dorp Nes, Hotel Restaurant De Jong.

Er wordt opgemerkt dat op Ameland veel namen vaak voorkomen. Zoals De Jong bijvoorbeeld. Ameland wordt religieus in twee helften opgesplitst. De linkerhelft (west) is protestant, de rechterhelft (west) is rooms. Nes is dus rooms, en een inwoner, (De Jong) is ooit kardinaal geworden. 

Na de uitgebreide koffietafel (met koud en warm) bezoeken de liefhebbers nog het Natuurcentrum; een extra cadeautje van 50plus. 

Een bus staat klaar om ons op te halen en naar de veerhaven te brengen; daar staat uiteraard Ivo met de autocar klaar. Wij trachten nog een bezoek te brengen aan Dokkum maar dat (mooie?) plaatsje is erg autocar-onvriendelijk. Het zal voor een andere keer zijn. 

Terug in Post Plaza is het driegangenmenu (Vitello Tonnato, Gebakken zalm, Meringuetaart) opperbest. 

En van het hotel mogen we ook niet vergeten dat het Grand Café de ganse dag open staat voor toog- en tafelhangers met een goede keuze van onze eigen bieren. 

Onze derde dag is de relax-dag. We kunnen ontbijten tussen 7 en 10 uur en vetrekken pas om 11uur richting Giethoorn, waar in restaurant Hollands Venetië ons een stevige maaltijd wacht. Dan maken wij een rondvaart door het Hollands Venetiê, het bovenwater gebleven toeristisch gebied gegroeid tussen de turfstekerijen. Sommigen onder ons herkenden het gebied want 50plus was hier reeds geweest een vijftal jaar terug. Een kenner beklaagde  er zich wel over dat de duvel er zo sterk is opgeslagen. 

De verdere terugreis naar Kontich nam wel wat tijd in beslag. Wij hebben, vooral rond Utrecht, kennis gemaakt met de Hollandse files tijdens de spitsuren. Dat is zowat zoals bij ons. 

Het was een goede reis! Goede sfeer, fijne deelnemers. 

Lode

Paasbloemstukken maken

Zoals steeds bij een praatcafé  waren onze technici Leo en Jean-Pierre als eersten ter plaatse: scherm opstellen, beamer aansluiten, bedrading voorzien, PC klaarzetten…

Vanaf iets vóór twee zochten de liefhebbers van het bloemschikken zich een plaatsje  aan de lange tafel en liep het zaaltje aardig vol. Volgens de richtlijnen van “JUF” Jeanine had iedere deelnemer het gevraagde materiaal meegebracht : oase, fris tuingroen,  allerhande bloemschikmateriaal, paasversiering, een vaas, en rozen. De realisatie van ons paasstuk kon beginnen.

Onze Jeanine was weeral de geduldige helpster, gaf suggesties waar nodig, en hielp met praktische tips. De oaseblokken in de vazen verdwenen stilaan onder een opvulling van fris groen en paasversiering. Het inbrengen van de rozen gebeurde met een eerder ongewone techniek waardoor ze horizontaal over de vaas hingen.

Onze vorderingen werden gefilmd door Jean-Pierre en Vital , we konden het zelfs volgen op groot scherm! Rond de klok van 4  stonden onze werkstukken op de eretafel te pronken. De fotografen van dienst maakten een mooi groepsportret.

Vele handen maakten dat het opruimen in geen tijd klaar was.

We bedankten Jeanine voor haar inzet met een bloemetje, en een drankje na de arbeid was welkom!

LVS

.

Met ½ uurtje vertraging kon Koen Meirlaen beginnen aan het relaas over zijn verblijf en werkzaamheden op Antarctica.

Zijn verblijf daar was het gevolg van een project dat hij als leraar opzette in zijn school in Deinze. Het AHA project wil leerlingen bewust maken van de klimaatveranderingen die zich de laatste decennia  op onze aarde manifesteren.

Tijdens de 3 maanden die hij verbleef op de basis” Princess Elisabeth” werkte hij mee met pool wetenschappers. Hun onderzoek spitste zich toe op het verklaren van het hoe en waarom van de versnelde opwarming van de aarde.

We kregen ook erg mooie beelden te zien van een biotoop die zoveel anders en extremer is dan de natuur in onze westerse wereld. Het voorbereiden op het overleven in barre omstandigheden bij minus 30° is van groot belang, en vereist o.a. ook  speciale kledij.

Hoe het leven in het zero-emissie station “Princess Elisabeth”  er aan toe ging kwam ook aan bod. Speciaal was wel het verhaal over de recyclage van eigen afval, dat twee dagen nadien als drinkbaar water uit de kraan kwam.

Een mooi en grappig filmpje over het nesten bouwen van  de plaatselijke” pinguïn bevolking” viel wel in de smaak!

Na de pauze stond de klimaatverandering in de kijker met een aantal statistieken en tabellen. Koen Merlaen maakte ons duidelijk dat, als de opwarming aan het huidige tempo verder ging, we ons toch zorgen mochten maken over de toekomst van onze kleinkinderen.

Onze levenswijze aanpassen zal dus nodig worden.

Na het vragenkwartiertje keken we als afsluiter naar  een filmpje, gemaakt door de scholieren zelf , met een oproep tot steun aan het AHA project.

Luce