Lieve Bloggers, Met het volgende gedicht heb ik al veel mensen ontroerd. Het heet :
" Kleindochter "
Kleine dochter van mijn zoon en kleindochter van mij wars van uiterlijk vertoon maak jij mij steeds blij haren blond als korenvelden roze wangen, appelfris slecht gezind bij jij maar zelden of alles aan je betoverd is en als jij mij dan heel zacht aankijkt met lieflijk onschuldig ogenblauw voel ik mij daardoor zéér verrijkt omdat ik innig van je hou ...
Ogen zijn als stille boeken je kunt er veel in lezen en je hoeft niet ver te zoeken om te
doordringen in het wezen belangrijk is die ogentaal die zich steeds weer aan u toont steeds vertellend het verhaal wie daar nu werkelijk in woont ogenboeken bedriegen niet en tonen de mens zijn ware aard zorgen dat u daar van alles ziet en de moeite van het lezen waard ...
