Ik ben Loek en woon in Scheveningen. Ik ben geboren op 24/11/1934
golvende eindeloosheid ruimte en licht weerkaatst in de eeuwigheid
Gisteren is geschiedenis morgen is toekomst vandaag leven we maak er iets moois van
water, mist, regen, samengevloeid in één beeld tot verwondering
hoog in de lucht door vleugels gedragen ongekende verten
ik wil als mijn tijd gekomen is stil wegglijden in de eeuwigheid waar geen licht is en geen duisternis waar geen dag is en geen nacht is maar alleen de stilte van het tijdloos samen zijn
Alle korreltjes samen maken het strand
De nieuwe dag: je krijgt hem cadeau, maar je moet er zelf iets van maken.
ZEE EN WIND EN WOLKEN: SCHEVENINGEN, WAAR IEDEREEN WELKOM IS.
foto's en tekst: Loek de Koning. Als het werk gedaan is
Als het werk gedaan is
de zon achter de kim verdwenen is
de wereld verdwijnt in duisternis
de wijn in het glas geschonken is
er alleen de stilte van de avond is
dan hef ik het glas
op wat mij vandaag overkomen is.
27-12-2007
De wind maakt het koud vandaag.
Maar toch is het redelijk druk op de boulevard van Scheveningen. De lucht is grijs en er staat een stevige bries; dat weerhoudt de mensen er echter niet van om een flinke strandwandeling te maken en je daarna even lekker te warmen in een van de restaurants met een kom choclademelk of een hete erwtensoep. En koopjes zijn er nu ook te halen: direct na de kerst begint de opruiming en er zijn nog genoeg leuke dingen te koop om het volgend jaar de kerstbomen weer te versieren. Af en toe knalt er een vuurwerkpijl of een rotje. Dat zal de komende dagen wel weer erger worden.
Ook in Nederland begint het gewone leven weer op gang te komen. Na de vrije 2e kerstdag gaan weer sommige mensen in Nederland naar hun werk. De ambtenaren moeten werken, tenzij zij een of meerdere vakantiedagen hebben opgenomen. De scholen zijn nog een paar dagen gesloten, tot 2 januari. Voor de kinderen nog een paar vrije dagen, maar met het nu toch weer wat trieste weer zal dat toch wel weer veel binnenzitten zijn. Vorige week leek het er op, dat er eindelijk weer een kerstschaatsvakantie zou komen. Maar wie weet: de winter is nog niet vergangen. De kerstman heeft vanaf 22 december, het begin van de winter, tot vanmorgen met warme voetjes op mijn balkon gestaan. Nu de kerst voorbij is, is ook het kaarsje gedoofd. De kerstman wordt weer opgeruimd en mag volgend jaar weer zijn opwachting maken.
Geen krant? Wel Krant? Ik ben toch maar even naar de brievenbus gelopen. En geen krant. Die hoeven we dus vandaag niet te lezen. En ook op het nieuws was er niet veel vermeldenswaard. Een dag van uitrusten dus voor de mensen die gisteren uitbundig feest gevierd hebben. Vroeger noemden we deze dag wel eens kliekjesdag: de restanten van de 1e kerstdag werden dan weer netjes op een schaal gegroepeerd en als nieuw geserveerd. Maar wij hebben geen kliekjes; wij eten vandaag weer gewoon. En als het zonnetje doorkomt dan maken we een ommetje over boulevard of naar het Westbroekpark. En verder lekker luistenen naar de radio of kijken naar de televisie. Gisteravond hebben we zitten kijken naar de musical filmversie uit 1965 van The Sound of Music met in de hoofdrollen Christopher Plummer, Julie Andrews en Richard Hayden. En u mag het geloven of niet wij hadden deze film nog nooit in deze versie gezien. We hebben er van genoten.
Op dagen zoals vandaag komen vaak herinneringen naar boven, herinneringen aan lang vervlogen tijden. Kerstfeest 1944. Het is oorlog; hongerwinter in Den Haag. Het is koud. In huis brandt geen kachel. Straks gaat de kachel voor een paar uur aan. De kerstnacht hebben we gehad. De kerk was afgeladen. Er kon geen mens meer bij. In nood leert men bidden. We hebben een groot gezin; gelukkig heeft de Vincentiusvereniging aan ons gedacht. (Mijn moeder schaamde zich: immers de Vincentiusvereniging is voor de armen. En mijn moeder voelt zich nog niet arm: zij is tevreden, omdat er mensen zijn die armer zijn dan zij.) Toch is ze blij met het pakket levensmiddelen: met een groot gezin is het moeilijk in deze zware tijden. Mijn vader heeft de kerststal weer opgebouwd. Een neef van mij is rector in het Westeindeziekenhuis en heeft ook voor wat lekkere dingen gezorgd. Ook mijn oma heeft wat bijgedragen en aldus hebben we toch een tevreden en zalig kerstfeest. Vanavond zal mijn vader zijn kerstlied zingen: minuit chrétien en daarna zingen we met ze allen: t is kinderbedtijd zegt vader, vooruit de kaarsjes die moeten nu uit .ffft ffft, ffft ffft ffft, fft fuit, de kaarsjes, die zijn er nu uit.
Tegenwoordig wordt het kerstfeest al gevierd op kerstavond. Dat heeft misschien ook te maken met het feit, dat de nachtmis in de katholieke kerken om 0.00 uur begint. De hele avond wachten is nu geworden tot een feestavondvan verlangend uitzien naar het grote gebreuren: de geboorte van het Kerstkind, dat vrede komt brengen. Vroeger begon het huiselijke kerstfeest na de nachtmis, die omstreeks4.00 uur begon. Bij thuiskomst werd het kerstkindje in de kribbe gelegd en zongen we met zijn allen kerstliederen. En als wij dan gezongen hadden, zong mijn vader zijn lievelingslied, een Frans kerstlied, dat tot nu toe ook mijn lievelingslied is geworden: Minuit chretien. Ik geef u hierbij de tekst van het eerste couplet:
Op de zondagen in de decembermaand is er al sinds een aantal jaren om circa 17.00 uur wintervuurwerk op het strand. Ook vandaag zal dit vuurwerk plaats vinden. Er is geen enkele reden om het nu af te lassen. Het is een stralende zondag en het vuurwerk is daarvan een waardig slot. Vorige week maakte ik bijgevoegde foto.
Vanmorgen ben ik om 5.00 uur opgestaan. Onze dochter ging op vakantie naar Brazilië en zij moest zich om 8.30 uur melden op Schiphol. Het geplande vliegtuig heeft een vertraging van ten minste een uur, waarmee ook de vertrektijd vanaf Schiphol ten minste met een uur vertraagd is. Om 7.15 uur was ik weer terug van mijn nachtelijke tocht. Doodstil op de wegen en geen oponthoud als gevolg van ijzel of iets dergelijks. Nee, het was zelfs warm. Toen ik mijn dochter ging ophalen was de temperatuur 5,5 graden boven nul. Onderweg zakte die wel eventjes, maar niet tot 0 graden. Het was een heldere nacht met een bijna volle maan. Later op de dag vervolg ik mijn verhaal over de kerststal van mijn vader.
Vandaag moesten we even naar Sassenheim, maar we besloten toch maar via Zoeterwoude/Weipoort te gaan. We waanden ons al direct bij ons vertrek, omstreeks 9.00 uur, in een sprookjeswereld. We hebben genoten van de natuur en een en ander natuurlijk opgeborgen in onze camera's. Inmiddels is de wereld weer helemaal veranderd: de zon scheen en het rijp op de takken van de bomen en struiken verdween - inderdaad als sneeuw voor de zon. Zo'n mooie wereld als de afgelopen vier dagen heb ik nog nooit eerder meegemaakt. Je werd er vrolijk en gelukkig van. Foto: de Weipoort
Nu sluimert de stad nog in de stille nevelen van de nacht, maar vandaag om 7.08 uur zal de winter beginnen, maar voor u wellicht is hij dan al begonnen. Gisteravond heb ik een brandende kaars op mijn balkon gezet om de winter te verwelkomen, een teken van licht voor de komende periode. Om 7.08 uur staat de zon het verst van ons af en vanaf dat tijdstip komt hij weer dichterbij. Winterzonnestand of winterzonnewende. Het feest van het licht is dan begonnen en overal buiten twinkelen de sterren om het nieuwe seizoen te begroeten.
De idee van mijn vader was: een kerststal bouwen in een rotspartij. Geen stalletje zo maar op het platteland, maar een grot in een berglandschap als de geboorteplaats van het Kerstkindje. Hij ging op zoek naar de schors van de kurkeik, hij vond wat hij zocht en kocht het, maar het kan ook best zijn, dat hij dat schors van een van de etaleurs van Vroom en Dreesmann, waar mijn vader in 1927 als bijrijder op de bestelwagen in dienst kwam, heeft gekregen. (Al gauw was hij zelf chauffeur. Dat ging in die dagen erg makkelijk.Je leerde van je maat hoe alles werkte en nadat je een paar keer geoefend had, deed je examen. Binnen twee dagen zat hij als chauffeur op een eigen auto. Zijn eerste wijk was Scheveningen.) In zijn schaarse vrije tijd maakte hij met hout en schors allemaal losse elementen.Later kon hij die dan groeperen en na de kerst gemakkelijk opbergen voor het volgende jaar. Het was een hele klus, die hij niet in een jaar klaarde. Hij bleef er aan bouwen tot omstreeks 1942. In dat of het volgende jaar won hij met zijn kerststal een prijs. Zijn stal werd gefotografeerd en verscheen in een van de Haagse dagbladen.
Als de stille nevelen van de nacht de stad omhullen en de meeste mensen nog slapen, zal morgenochtend vroeg om 7.08 uur de winter ontwaken. Dit jaar begint de winter op 22 december.
Wij zitten lekker warm in huis; op het Gevers Deynootplein staat een naakte vrouw te bibberen van de kou; ik kan er niets aan doen; ik wilde haar een deken geven, maar zij wilde die niet aan pakken. Toen ben ik maar de duinen ingegaan en heb de natuur in mijn camera gedaan, maar ik kan er niets mee doen, want mijn computer wil niet meewerken. Morgen komt de techneut en die zal het moeten klaren en al die tijd moet ik mijn geduld maar blijven bewaren. Het is triest; er zit niets anders op. Misschien morgen met een paar heel mooie beelden.
Wit berijpte bomen. Ik ga maar snel naar buiten, even de duinen in en wat winterfoto´s maken. Misschien is dit wel de eerste maar ook de laatste keer van deze winter. Je weet het maar nooit. Straks kom ik nog terug met een vervolg op mijn verhaal van gisteren.