Ik ben Loek en woon in Scheveningen. Ik ben geboren op 24/11/1934
golvende eindeloosheid ruimte en licht weerkaatst in de eeuwigheid
Gisteren is geschiedenis morgen is toekomst vandaag leven we maak er iets moois van
water, mist, regen, samengevloeid in één beeld tot verwondering
hoog in de lucht door vleugels gedragen ongekende verten
ik wil als mijn tijd gekomen is stil wegglijden in de eeuwigheid waar geen licht is en geen duisternis waar geen dag is en geen nacht is maar alleen de stilte van het tijdloos samen zijn
Alle korreltjes samen maken het strand
De nieuwe dag: je krijgt hem cadeau, maar je moet er zelf iets van maken.
ZEE EN WIND EN WOLKEN: SCHEVENINGEN, WAAR IEDEREEN WELKOM IS.
foto's en tekst: Loek de Koning. Als het werk gedaan is
Als het werk gedaan is
de zon achter de kim verdwenen is
de wereld verdwijnt in duisternis
de wijn in het glas geschonken is
er alleen de stilte van de avond is
dan hef ik het glas
op wat mij vandaag overkomen is.
13-07-2012
ga je mee naar boven...
Ik wou dat ik een visje was. Waarom? De visjes in mijn tropisch aquariumpje zwemmen rond in een temperatuur van 25 graden. En ik? Ik zit achter mijn computer in een t=shirtje met korte mouwen, terwijl het buiten pijpenstelen regent en de temperatuur elf graden lager is dan in het visbakje. Maar we blijven hopen, dat het vandaag, net als gisteren, over een paar uurtjes weer opknapt en we toch weer van de zon kunnen genieten. Gisteren zijn we nog even naar de tuin geweest om preipillen in de grond te stoppen, zodat we in de winter lekkere prei kunnen eten. Morgen of overmorgen, als het weer het toelaat ga ik ook nog wat andere prei poten. Die prei is voorgezaaid en moet nu verspeend worden. Preipillen zaai je ter plekken en hoef je niet meer te verspenen. Het resultaat zien we in het najaar wel. Vroeger zongen we bij dit slechte weer het liedje: “ga je mee naar boven, ga je mee naar bed: onder de wollen dekens heb je de meeste pret.” Dat zijn herinneringen aan lang vervlogen tijden. Misschien toch nog een goed idee. Prettige dag.Foto: ik zit toch liever een beetje verscholen in het zonnetje, denkt Annemiek.
Ik werd laat wakker vanmorgen. Zeker omdat de zon mij nog niet kon wekken. Die zat nog opgesloten achter donkere regen- en onweerswolken. Nu, inmiddels twee uur later is het nog bewolkt, maar de regen is opgehouden en ook het gedonder is weg. De wolken zijn nu lichter van kleur en lijken nog maar weinig regen mee te dragen. De wind is stevig uit het noordwesten en de temperatuur slechts dertien graden. Gistermorgen begon de dag ook zo, hoewel met minder donkere wolken. Maar na het middaguur klaarde de hemel en had we toch nog plezier met zon en wind. Misschien wordt het hier straks ook weer wat aangenamer en kunnen we toch nog van een beetje zomerzon genieten. Foto: verstilde reflectie.
Het plensde vanmorgen van de regen. Ik dacht aan vroeger; bijna zeventig jaar geleden. Aan de zomervakantie. De maand augustus. Als het regende. Thuis zitten en kijken naar de wolken in de hoop dat het even zou opklaren en je naar buiten kon om te spelen. Misschien kon er dan een kaakje af: zo een Maria kaakje. Rond. Misschien een beker warme chocolademelk. De straat, dat was onze speelplek. Er stonden geen auto’s in de straat. Ja, toch… een Studebaker, zo eentje met vleugeltjes aan de achterzijde en als je daar op duwde, dan stond die auto nog een hele tijd na te wiebelen. Verder niets. Uit de brievenbussen hingen touwtjes. Als je daar aan trok kon je de deur openen. Ook in de nacht hingen die touwtjes uit de bus. Inbrekers waren er niet: er was toch niets te halen. Waarom zou je die touwtjes ook binnenhalen. De meeste voordeuren hadden lopers. Zo noemden wij de sleutels, die op de meeste deuren van de straat pasten. Pas later kwam het Lipsslot met ieder een eigen sleutel. Toch waren die lopers wel makkelijk: als het touwtje er niet was en moeder niet thuis, dan kon je gewoon even de loper bij de buren halen. Mijn vader was nogal vooruitstrevend en liet al snel een Lipsslot inbouwen en later zelfs een deurgrendel aan de binnenkant. Het zijn zo maar wat herinneringen aan de oude tijd.Foto: de tijden zijn veranderd, maar de natuur is gebleven.
De donkere dreigende wolk is verdwenen en hoewel de temperatuur gematigd zal blijven zullen we toch van een mooie dag gaan genieten. Niet een van bakken in de zon, maar meer van wandelen door bos, duin of langs het strand. Laat ik het een vakantie-doe-dag noemen. We hebben geen plannen gemaakt voor vandaag, Annemiek moet eerst op controle bij de trombosedienst. Ik ga de lege flessen wegbrengen naar de glasbak en daarna even naar de drukker. Als Annemiek terugkomt van de controle samen een bakkie doen en daarna bekijken we de dag voor de rest van de tijd. Foto: er staan volop braamstruiken in bloei. Daarom vandaag een braambloemetje.
Goede morgen. De krant heb ik al gelezen. Weinig nieuws. De weervoorspellers worden weer eens aangevallen, omdat hun voorspellingen niet uitkomen; vooral aan de kust zaten de meeste voorspellers fout. Kan gebeuren. Het was rust aan de kust dit weekend, terwijl de zon aangenaam scheen, vergezeld door wat wolken en geen regen. Het was aangenaam vertoeven voor de weinige bezoekers. Alleen op zondag was het even goed mis. Fikse buien, ten minste hier op Scheveningen. Maar later klaarde het weer op. Vannacht heeft het wat geregend, maar de straten zijn weer droog. Voor vandaag geen regenverwachting, wel wind en wolken. Ik leg me er maar bij neer en ben begonnen mijn werkkamer te fatsoeneren. Er kan heel wat rommel weg en de rest kan en moet geordend worden. Soms is het zoeken naar een speld in de hooiberg als ik op zoek ben naar een aantekening. Misschien vanmiddag nog even naar de tuin, maar dan moet wel het zonnetje komen. Maak er vandaag wat moois van: niets doen is verloren tijd. Foto: kijk eens hoe mooi de duinen nu zijn.
De tuinbonen zijn geplukt. Dat wordt smullen vandaag en op de goede dag; 8 juli, traditioneel. Gisteren dus even in de tuin. Het worteldoek is verwijderd; de prinsessenbonen en snijbonen heb ik één centimeter diep in de grond gelegd. Hopelijk geen regen vandaag, dan kunnen de bonen snel kiemen. Boontjes kiemen door warmte. Als het een beetje mee zit heb ik in september verse bonen voor najaar en winter. De tuin ligt er nu weer redelijk goed bij. Er moet nogwel wat gedaan worden, maar dat hoop ik de komende week af te ronden. Gisteren was het hier een aangename dag. Niet de hele dag die felle zon, maar afwisselend met mooi wolkpartijen. Zo mag de zomer voor mij wel verder gaan. Misschien willen de badgasten/zonaanbidders wat meer zon, maar ik ben er tevreden mee. Ik wens iedereen een aangename zondag. Hier op Scheveningen met streetdance, Parade en de jaarlijkse rozendag in het Westbroekpark. Foto: dit bord zag ik staan in het water. In ieder geval aan de verkeerde kant van de weg. Ik zal maar niet inhalen hier.
De echte vakantie is begonnen. Ik merkte het, toen ik deze morgen naar de brievenbus ging om de krant te halen: geen krant. Die zal dan wel later of niet komen. Nog maar een (paar) keer lopen. Goed voor de beweging van de spieren. Daar doen we vandaag ook weer wat anders aan: de tuinbonen moeten worden geplukt: morgen is de traditionele eerste dag, dat we verse tuinbonen eten. Mijn dochter houdt daar niet van; voor haar zullen we maar een blikje doperwtjes opentrekken. Na de tuin waarschijnlijk even ontspannen in de polder. Het weer ziet er redelijk uit; niet echt zomers, maar ja… we hebben het niet voor het zeggen. Genieten van wat je gegeven wordt: als je dat niet doet, dan heb je ook niets. Voor iedereen een fijne dag. Foto: opvliegende ganzen in de polder.
Er hangt een grijze damp boven zee en stad. De buitentemperatuur is 19 graden. Er is geen zon – ja, wel achter de wolken – , de vlaggen op het Kurhaus zwabberen lusteloos langs de stokken. Vanmiddag komt in het zuidwesten de zon door. Prettig te horen voor de Belgen en voor ons in het Zuidwesten van Nederland. Het heeft vannacht geregend, maar ik heb er niets van gemerkt; er was onweer, maar ik heb maar één lichtflits gezien en geen donderslag gehoord. Gisteravond was de hemel roodgekleurd en dat gaf op de huizen een speciaal effect. Ik heb er een foto van gemaakt. De kleur boeide mij. Ik hoop dat u de foto ook mooi vindt. Ondanks het nog ontbreken van de zon, wens ik iedereen een fijne dag zonder ongemakken van slagregens en overlopende riolen.
vlinderfotojacht of fotovlinderjacht, ach wat doet het er toe.
Gisteren was het (te) warm en zonnig. In de ochtend hadden we nog heel wat werk te doen, maar in de middag zijn we toch even van het mooie weer gaan geniet. Uiteraard via de polder naar ons favoriete plekje “De Dick”. Alleen al van de rit daar naar toe wordt Annemiek blij. Ze heeft dan echt dat Holland gevoel van ruimte en mooie wolkpartijen. Die weidse blik met mooie bomenrijen en koeien in de wei. Het is allemaal zo rustgevend. Ik was daar even op fotovlinderjacht of is het vlinderfotojacht. De vlinders, die ik zag heb ik vastgelegd op bijgevoegd plaatje. Jammer genoeg waren er niet zoveel vlinders. Misschien later nog een kans.
4 juli en wanneer begint nu echt de zomer. De temperaturen vallen wel mee; vandaag zelfs boven de 25 graden en broeierig warm. Niet teveel activiteit: je krijgt het er alleen maar warm van. Maar waar blijft die zon? We wachten maar weer af; we zien het wel. Straks regen en onweer. Die lichtflitsen vind ik wel mooi, maar je kunt er niets mee. Als de bliksem een veilig onderdak zoeken tegen die bliksems. Ik denk dat ik toch nog even naar de tuin ga. Er is nog wat te doen en de tuinbonen hangen plukklaar aan de struiken. Gisteren moest ik even naar het ziekenhuis voor de jaarlijkse controle. Onderwen terug zette ik even de fiets tegen een boom en maakte daarvan een opname. Nu staat die daar even in de bloemetjes(zie foto).
Gisteren heb ik een diepe kuil gegraven in mijn tuin. Ongeveer een halve vierkante meter en ca 50 cm diep. Daar kan ik mijn tuinafval kwijt. Nu ligt mijn tuin er al weer wat toonbaarder uit. Maar je voelt het wel aan je spieren. Vandaag dan ook geen tuin. Morgen weer. Vandaag wat rust nemen en andere leuke of minder leuke dingen doen. De zon is er nog niet, terwijl het toch al bijna kwart voor acht is. Wind is er ook niet de vlag op het Kurhaus hangt er bij als een slappe vaatdoek. Toch geloof ik wel, dat het een mooie dag wordt. Niet te warm, maar aangenaam. Foto:afgelopen weekend werd er een nieuw straatprojekt officieel geopend. Daarbij toonde de vriendenkring van Muzee Scheveningen oude Scheveningse klederdracht. Tegenwoordig is de klederdracht op het strand wel heel wat minder.
Iedere dag ruim ik weer wat op. Onnuttige dingetjes of dossiers, die geen betekenis meer hebben. Zo wordt mijn kamertje iedere dag wat ruimer. Als ik om me heen kijk zie ik nog heel wat dingen die kunnen verdwijnen. Maar vandaag heb ik niet veel tijd om te ruimen: het is mooi weer voor de tuin; daarom ga ik vanochtend daar maar eerst ruimen. Wat grond vrij maken, zodat ik daar nog bonen kan leggen. Om twaalf uur komt er iemand; dan moet ik weer thuis zijn. En wat we vanmiddag gaan doen weet ik nog niet. Genieten van het mooie weer of uitrusten van de ochtendwerkzaamheden. Iedereen wens ik een werkzame en prettige dag. Foto: die heb ik gisteren al aangekondigd. Hier is die dan: de piertoren met meeuwen.
Soms zet de avondzon Den Haag in ineen roze gloed. Het was op 29 juni 2012 om 22.11 uur, dat ik deze foto maakte. De ruiten van de skyline van Den Haag weerkaatsten het zonlicht met een warme gloed. Met verwondering en bewondering keek ik er naar: Den Haag weerkaatste niet het gekissebis in de 2de Kamer, maar de warmte van de stad straalde uit over de verre omgeving. Wat is Den Haag toch mooi, dacht ik. De volgende avond keek ik naar de andere kant en zag in het avondlicht een zwerm meeuwen in de achtergrond van de piertoren. Ook weer zo een moment, waarop ik dacht: wat kan Scheveningen toch mooi zijn. Die foto laat ik u morgen zien. Vandaag begint de eerste dag van de maand, die ook wel hooimaand wordt genoemd. Om goed hooi te kunnen krijgen heb je warmte nodig. Hopelijk brengt de julimaand ons zon en warmte.
Zaterdag. Een dag met veel activiteiten, maar eerst even bloggen, daarna tuin en als ik terugkom en lekker gedoucht heb, mijn blogbezoekers begroeten. Vanmiddag een feestelijke opening van een muurschildering. Daarna op visite bij onze dochter. Hopelijk een dag met veel zon, zodat we toch nog even terug kunnen denken aan een zonnige dag in de zomermaand. Vanaf nu begint het aftellen weer: de dagen gaan weer korten. Morgen is het al weer 1 juli: het begin van de hooimaand: warm en droog. Foto: de koningskaars staat weer in volle bloei, begeleid door teunisbloem, slangenkruid en hartgespan.
We hebben een hele tijd zitten kletsen bij het ontbijt en ineens zie ik dat het al 8.45 uur is. Gisteren zijn we naar de tuin geweest: Annemiek om te genieten van de omgeving en ik om te werken. Ik loop de achterstand van de vakantie en ziekte van Annemiek al aardig in. Maar de tuin ziet er nog niet uit. Het meeste onkruid ligt nu te drogen in de zon, zodat ik het binnenkort kan verkruien. Vorig jaar had ik van iemand een witte aardbei gekregen; die neemt nu een paar vierkante meter in beslag. Zo een gewas groeit als onkruid en die moet ik dan ook een halt toeroepen. Vandaag weer even mijn spieren ontspannen, zodat ik morgen weer fit verder kan met de tuin. Foto: zoals gisteren beloofde het tweede boeket.
Het is onze gewoonte om van een boeket bloemen, dat wij gekocht of gekregen hebben, een foto te maken. Zo heeft een boeket een langer leven dan alleen een aantal dagen in een vaas. Gisteren kregen we twee boeketten: onverwacht. De eerste van een nicht, die wij al heel lang niet ontmoet hadden. Het tweede boeket kregen we van de mensen, waar ik gisteren over berichtte. Vandaag gaan we even naar de tuin. Niet te lang: er wordt door de weervoorspellers een broeierige dag aangekondigd en dat is voor Annemiek niet zo goed. Dus na de tuin weer snel terug naar de kust. Op de foto een opname van het eerste boeket en morgen misschien dat van onze vrienden uit het oosten.
Ongeveer een jaar geleden waren we een paar dagen in de Achterhoek. We maakten wat tochtjes met de auto. Op een van die dagen – het weer was wat twijfelachtig – werden we overvallen door een fiks regenbui. Daar het toch tijd was om een bakkie te doen, stopten wij bij een cafeetje vlak aan de grens met Duitsland. Daar kwamen we in gesprek met twee wat oudere mensen – zeg van onze leeftijd. We kwamen over Scheveningen te praten. Daar waren die mensen nog nooit geweest. We gaven wat tips over hotel e.d. Gistermorgen werden we opgebeld en uitgenodigd voor een drankje. Het waren die mensen van dat kleine cafeetje vlak aan de grens, maar nu waren zij voor een paar dagen naar Scheveningen gekomen. We hebben gezellig zitten kletsen en samen zijn we een avondwandeling door Scheveningen gaan maken. Vanavond komen ze bij ons thuis; de afstand van hun Scheveningen-hotel naar ons appartement is ongeveer 800 meter. Foto: een plaatje uit Turkije.
Verwonderd lees ik in de krant dat van Marwijk grote schoonmaak houdt. Bert van Marwijk is de coach van het Nederlands voetbalelftal. Deze week maakte Mark van Bommel bekend, dat hij zijn plaats ter beschikking stelt. Ik heb altijd gedacht dat het Nederlands elftal bestaat uit de beste spelers, die in de Nederlandse competitie spelen, maar niet uit spelers, die vinden dat zij de beste zijn en een plaats voor zichzelf kunnen opeisen. Een speler moet het een eer vinden om voor een Nederlands team uit te mogen komen. Zulke spelers worden gekozen omdat zij regelmatig laten zien, dat zij gemotiveerd en samen met de medespelers een prestatie neerzetten. Nederlandse voetballers, die niet in Nederland spelen, maar elders in de wereld, laten zich niet op de Nederlandse voetbalvelden zien. Af en toe zien we die in de krant verschijnen of in een flits op de televisie. Maar wat zijn ze waard, als zij in een Nederland vertegenwoordigend team spelen, samen met spelers, die spelen in de Nederlandse competitie? De feeling met het Nederlandse voetbal is er dan vaak niet en dat heeft dan vaak weer tot gevolg, dat er geen team staat bij internationale wedstrijden. Waar hier Nederland(s) staat kan je ook ieder ander land invullen. Foto: een samenspel van kleuren tot één harmonisch geheel. Foto gemaakt een paar dagen geleden.
Dat ziet er al een stuk beter uit. Gisteren kwam het weer pas laat op gang. Vandaag begint met zon. De daken zijn nog nat van de regen in de afgelopen nacht. De wind staat straf uit het westen. Nog een beetje fris; maar straks, als de zon wat meer warmte geeft en de wind wat luwt, kan het best nog wel een aardige dag worden. Nog geen zomer: die volgt later. De Scheveningse dag in Muzee Scheveningen was gezellig en het weer was aangenaam. De zondag heb ik gebruikt om de keuken te betegelen boven het nieuwe aanrechtblad. Dat ziet er nu fris en mooi strak uit. Eindelijk is de keuken nu naar onze zin. Heeft lang geduurd. Bijna een jaar. Maar toch… de aanhouder wint. Ik wens iedereen een gezellige dag en een goed begin van de nieuwe week, tevens de laatste week van juni. Foto: gisteren fotografeerde ik de zonsondergang, konijntjes in het duin, en reebok tussen kreupelhout, maar ik koos voor dit bloemstukje.
