Zondag en al weer de laatste van de maand. Woensdag is het al weer augustus. Augustus heeft bij mij nog steeds de klank van vakantie. Vroeger kenden we drie vakanties: de paasvakantie, de zomervakantie en de kerstvakantie. Tenzij er een algemene of katholieke feestdag was, gingen we iedere dag naar school. Alleen de zondag was vrij en op woensdag en zaterdag hoefden we in de middag niet naar school. Om negen uur begon de school tot twaalf uur en van half twee tot vier uur. In de vrije tijd speelden we op straat. Knikkertijd, hoepeltijd. Op zaterdag naar de welpen of verkenners; tegenwoordig noemen ze dat scouting. O ja, de dag begon om 7.30 uur, dan moest je naar de kerk. Je moest het zelfs melden op school en op je rapport werd het aantal dagen, dat je naar de kerk was geweest vermeld. Spijbelen ging niet. Mijn hoogste punt op mijn rapport was ongeveer 25 of iets hoger. Over de andere punten praat ik maar niet: die lagen aanzienlijk lager. Maar we zorgden er wel voor dat de leer cijfers toch ten minste zessen waren. Meestal lagen die wel iets hoger. Met een onvoldoende – en dat was minder dan zes – kon je niet thuis komen: dan zwaaide er wat. Mijmeringen over vroeger: die goede oude tijd(?). Foto: het kleinste restaurant van Scheveningen: een zitsteen op het plein voor ons appartement.

Gisteravond. 22.00 uur. Opening van de Olympische Spelen 2012. Ik ging er even recht voor zitten. Het duurde niet lang voor ik onderuit ging en mijn ogen bijna dichtvielen. Om 22.30 uur heb ik de televisie maar uitgezet en ben slaapdronken in bed gestapt. Het zou gaan regenen, donderen en bliksemen. Om twee uur werd ik even wakker. (Nog) geen regen, bliksem of donder. Nu staat de thermometer op 18 graden. Het is 06.50 uur. De lucht is grijs. De daken en straten zijn een beetje vochtig en hier en daar ligt er wat water op de daken. Het heeft dus toch geregend, maar ik heb er niets van gemerkt. Ik denk dat de zon wel zal komen vandaag. Maar misschien wordt het niet zo warm als gisteren. Afwachten maar en genieten van de nieuwe dag. Foto: Water hebben we veel op Scheveningen. Dit meisje kan er zelfs (eventjes) op lopen.

Drukke dagen voor politie en ambulance. Zon, strand en zee lokken veel mensen naar Scheveningen. Op de toegangswegen, maar ook op de boulevard veel drukte. Dan gebeuren er wel vaak kleine ongelukken of worden mensen door de warmte bevangen. Vooral in de middag en avond worden we getrakteerd of de sirenes van brandweer-, ambulance- en politieauto’s. Er is wel politie op de fiets, maar die zie je zelden. Gisteravond gaven vier politieauto’s en één ambulance acte de présense. Waarom zo veel, dacht ik bij mezelf. Geen verkeersovertreding of aanrijding; alleen iemand die niet goed geworden was en later naar het ziekenhuis is vervoerd. Maar waarom zoveel agenten; er liepen er een stuk of acht rond. Nadat de ambulance was vertrokken stapten de agenten in hun auto’s om elders te handhaven(?). In ieder geval keken ze niet naar de vele foutief geparkeerde fietsen, brommers en scooters. Foto: niet de foto van de paal met het verkeersbord, waar tegenaan een aantal fietsen geparkeerd stond, maar van de hulpverlening: het is toch goed, dat dat ook een taak van de politie is.

Gewassen, geluncht en nu dan even tijd om wat te schrijven. Over de zon hoef ik niet te schrijven, over de drukte op het stand ook niet, over de fietsen, brommers, scooters etc., die overal het straatbeeld vervuilen hoef ik eigenlijk ook niet te schrijven: we zien het dagelijks om ons heen. Het Palaceplein liggen en staan tegen bomen, tegen palen en tegen alles, dat maar een steuntje kan geven, zelfs tegen de paal, waaraan een verbodsbord is bevestigd, waarop staat dat het verboden is om op het plein fietsen te parkeren. Niemand gelooft nog in dit bord. De politie weet waarschijnlijk ook niet dat dat bord er staat: op het plein schijnt alles te mogen. Ik dacht toch echt, dat een belangrijke taak van de politie was(en nog steeds is) handhaven van de wet. Waarschijnlijk is het verbodsbord geen wettelijk bord en/of staat het niet vermeld in de politiehandleiding. Foto: vroeg op de dag genomen; later op de dag is er geen doorkomen meer aan. Wat het mooiste plein van Scheveningen moest worden, is nu de grootste fietsenstalling. 

Ik ben nog lui van het warme slapen. De meeuwen wekten mij, terwijl de hemel in het noordoosten langzaam kleurde. De zon kijktal weer nieuwsgierig binnen en doe de temperatuur buiten al oplopen naar 21.8 graden. Ik houd mij rustig vandaag, zodat ik van de warmte niet te veel last zal hebben. Gisteren kwamen al vroeg de zonaanbidders naar Scheveningen per tram, maar ook veel op de fiets. Het strand leek wel een mierennest, zo druk was het daar en vanaf ongeveer vijf uur stond het tram/busstation vol met mensen, die weer naar huis wilden. Zonverbrand en dorstig. Op zoek naar koelte in het eigen huis. Toen we om 22.30 naar bed gingen stonden en nog steeds rijen wachtenden… Er zijn nog een paar honderd wachtenden voor u. Daarna werd het rustig en kon de gemeente beginnen met het ruimen van de rommel, die de mensen hadden achtergelaten. Foto: krijsende meeuwen.

De douche heeft weer verfrissend gewerkt; de elastische kous is bij Annemiek weer aan gedaan; de zon lacht me weer vriendelijk tegen; de krant heb ik nog niet gehaald(die zit toch nog niet in de brievenbus); de zon lacht me weer vriendelijk tegen. De nieuwe dag is begonnen. Alleen mijn barometer is van streek: die gaf gisteren regen aan – gedachtig de spreuk: na regen komt zonneschijn – en doet dat vanmorgen weer; hij zal wel gelijk hebben, maar dit keer toch op langere termijn, hoop ik. De temperatuur buiten op mijn balkon, waar nu de zon op schijnt, maar de temperatuurmeter hangt in de schaduw, is al 18 graden. Weinig wind, maar toch zag ik al vroeg een zeilboot op zee voorbijschuiven. De zeewatertemperatuur is voor de tijd van het jaar laag; pas 14 graden en dat had toch al ongeveer 17 moeten zijn. Als je toch in zee gaat, dan niet duiken: dan kan namelijk door de kou je oriëntatie aangetast worden. Pas op: met koud water wordt die heel klein. Ik wens iedereen een heel fijne, zonnige dag. Foto: zie bericht eerder: zo zag Mars in 1n 1897 de meisjes op het Scheveningse strand. Nu is dat heeeel wat anders.

En daar is hij dus: de zon. Bij een aflandige wind. Dat wordt een mooie zomerse dag. Er valt nog wel wat te doen in huis, maar misschien is buiten zijn toch een betere optie. Zaterdag heb ik onkruid gewied en dat ligt nu lekker te drogen in de zon. Morgen kan ik dan het droge onkruid verwijderen en de tuin netjes aanharken. Veel zal er wel niet meer gezaaid worden. Maar nu hebben de boontjes de kans ook van het mooie weer te genieten en dan in september een nieuwe voorraad voor de winter te geven. Voor iedereen een heel fijne en zonnige week gewenst. Foto: de duinen, gisteravond.

Mars is het pseudoniem van: Maurice Charles Bonvoisin (1849-1912) Belgisch illustrator. Hij bezogt in 1897 Scheveningen en maakte diverse schetsen van het strandleven. Ik maakte er bijgevoegde compilatie van.

De zon is zojuist opgestaan. Ik heb het gezien. Ik stond op het balkon en zag hem komen. Het was nog fris buiten, maar spoedig zal de zon ons verwarmen. Volgens het weerbericht van zes uur kan de temperatuur vandaag tot twintig graden oplopen. Ik denk dat het in de zon heel wat aangenamer zal worden: twintig graden voor een mooie zomerdag vind ik toch nog te laag. Misschien heeft die weervoorspeller een kapotte temperatuurmeter. Nu is het nog fris buiten± 13.8 graden. Bijna geen wolkje aan de hemel. Niet boven de stad, niet boven zee. De vlag op het Kurhaus hangt lusteloos slap. Zelfs de windrichting kan ik niet bepalen. Blijft de wind weg, dan zal het warm kunnen worden. Het zeewater is nog steeds te koud voor de tijd van het jaar. Die heeft ook een opwarmertje nog.
Foto. Gisteren waren we in Maasluis. Wat is dat toch een leuk stadje. Niet de naoorlogse wijken, maar het oude centrum. Met zijn terrasjes en zijn orgeldraaier. Echt Hollands. Ik heb de orgeldraaier maar op een plaatje gezet.

Het is nog te vroeg om de krant te halen. Die zit nog niet in de brievenbus. Op de werkweekdagen moet de krant om 07.00 uur in de bus zitten, maar in het weekend om uiterlijk 09.00 uur. De krantenlezer wordt geacht niet voor negen uur behoefte aan een krant te hebben.
Gelukkig is de wind gaan liggen. Gisteren was het onstuimig weer. Wel zon maar veel wind. Nou echt geen weer om aan het strand te liggen. Vandaag zal de zon wel komen. Nu is hij er nog niet. Hij is wel opgestaan, maar zit nog verborgen achter de ochtend nevels.
Gisteren heb ik prei geplant. Dat geeft wat zekerheid voor de toekomst. Daarna nog een stuk tuin geschoffeld. Het is wel groeizaam weer voor het onkruid. Wat we verder gaan doen vandaag, is nog afhankelijk van de zon. Komt die echt daar met een mooi blauwe hemel met hier en daar een wolkje of wordt het een dag van afwachten. Mijn barometer geeft in ieder geval geen regen aan. Ik wens iedereen een fijn weekend. Foto: de koning, de koningin en de twee koningskinderen op de boulevard van Scheveningen. Ik voel mij altijd een beetje gestreeld als ik daar langs loop.

Het is vandaag de eerste keer sinds lang geleden dat ik de zon heb zien opkomen. Gisteren, Annemiek was net even uit huis om een boodschap in de Palace-promenade te gaan doen, werd zij overvallen door een wolkbreuk. Ik stond bij het raam met mijn camera in de buurt. Natuurlijk moest ik die wolkbreuk even vastleggen. Annemiek de regen op haar hoofd en ik de regenfoto, zoals ik hem hierbij afbeeld. Annemiek kwam thuis als een verzopen katje. Ze kon er wel een beetje om lachen, maar moest wel andere kleren aan gaan trekken. In de avond, toen het weer wat beter geworden was, zijn we nog even samen boodschappen gaan doen. Vandaag ga ik even in de tuin kijken naar de gevolge van de buienactiviteit van gisteren.

Wind, wind en natte daken. Rechts van mij de zee, waar een zwakke zon met de golven speelt. Windkracht 5. De vlag boven het Kurhaus steekt strak af tegen een donker wolkendek , dat vanuit het westen de kust aanvalt. Op de ruiten kringelen de regeldruppels rusteloos naar beneden. “Wat voor weer zal het zijn in Den Haag” zong jaren geleden een bekende Nederlandse zangeres Conny Stuart. Zij is al weer lang geleden overleden. Het liedje klinkt in deze regentijd als een stille herinnering aan haar. Een andere, maar dit keer een zanger, zong: “Morgen gaat ’t beter”. Laten we het daar op maar houden. Ik wens iedereen een fijne dag. O. ja. Rechts op mijn blog staat de link naar mijn laatste website in het Frans, Duits, Engels, Spaans en Nederlands: Scheveningen-haringroute. Ik wens u een prettige wandeling door Scheveningen. Foto: misschien maakt een bloemetje onze dag wat vrolijker.

Mijn elektronische barometer geeft regen aan voor vandaag. Hij is nog van het oudere type en doet al jaren lang dienst. Bij grote verschillen in de luchtdruk begint hij luid te piepen. Een waarschuwingssignaal. De laatste tijd is hij erg rustig. Dat klopt ook wel: er zijn geen onverwachte grote verschillen in de lichtdruk. Misschien heeft hij wel gelijk, maar volgens het weerbericht zou het vandaag met een kleine kans op een bui een aangename dag moeten worden. Temperaturen van 19 tot 25 graden. Mijn buitentemperatuurmeter geeft al 19 graden aan. Maar door de stevige wind is de gevoelstemperatuur aanzienlijk lager. Misschien als de wind afneemt en de zon doorbreekt… wie weet. We wachten maar af. Eerst bloggen en koffie drinken en dan – dan is het inmiddels al weer 10.00 uur – misschien komt dan de zon en gaan we van een mooie dag genieten. Wie niet denkt aan de toekomst, kan het heden wel vergeten.
Ik wens iedereen een fijne dag. Foto: nu nog stil en verlaten, maar als straks de zon komt...

Er is weer wat aan de hand met het blog. Tot nu toe geen geregistreerde bezoekers: op andere dagen is dat wel zo. Veel bloggers komen in de nacht of in de vroege ochtend een bezoekje brengen, maar vandaag was er niemand. Misschien zijn de statistieken nog niet bijgewerkt. De vierdaagse van Nijmegen is vannacht om 04.00 uur van start gegaan. De eerste wandelaars gingen in de regen op pad voor een wandeling van 50 kilometer. Haal voor mij het nulletje er maar van af: de tijd, dat ik lange wandelingen maakte is voor mij verleden tijd. Vroeger draaide ik mijn hand er niet voor om voor een wandeling van dertig kilometer of meer. Nu wandel ik nog wel eens naar de stad; dat is heen en terug samen zo ongeveer 10 à 12 kilometer en dat voel ik dan de volgende dag nog in mijn kuiten. Maar petje af voor al die wandelaars. Hopelijk kan er de komende dagen met aangenamer weer worden gewandeld. Foto: ze staan hoog op de boulevard van Scheveningen te horen, te zien en te zwijgen.

Het is maandag. Nog vroeg. De torenklok moet nog zes uur slaan. Toch zit ik al achter mijn computer en kijk naar buiten. Naar het weer. Zal het net zo zijn als gisteren. In het begin van de ochtend zonneschijn, daarna bewolking en uiteindelijk een mooie zonnige dag. Boven de zee is de lucht helder met een rozige gloed. Aan de stadkant wat bewolking. De straten zijn droog en nog stil. Alleen de trams verbreken af en toe de stilte. Ik had geen slaap meer en ben maar opgestaan. Bezig met mijn blog om iedere lezer een fijne dag toe te wensen. Ik wens het ook de niet lezer, maar daar kan ik het niet tegen zeggen: hij leest mijn blog niet. Mist hij toch iets. Foto: een groep Braziliaanse jongeren, die gisteren musiceerden op het plein voor het Kurhaus.

Zondag, 15 juli. We zijn al weer bijna op de helft van de maand. Wanneer komt de zomer vraag ik me wel eens af. De weervoorspellers melden voor vandaag een zonnige dag, met hier en daar kans op een buitje. Ik hoop niet dat ze dit keer weer ongelijk krijgen en hun voorspelling juist andersom uitkomt. De zon heeft me in ieder geval wel vroeg gewekt. De temperatuur buiten is bijna negentien graden. Het is wel de zonnekant; de afgelopen twee weken – misschien wel meer – was het nog niet zo hoog om deze tijd: 07.50 uur. Gisteren is de Stichting Zicht op Scheveningen weer bezig geweest op het plein; er is weer een deel van het plein gekuist. Als het morgen droog weer is, gaan ze weer verder. Ik wens iedereen een zonnige zondag en hopelijk een wat zonniger nieuwe werk- of vakantieweek. Foto: manshoog zijn ze soms, een stekelig humeur, maar wonderschoon: distels aan de duinrand.

De Stichting Zicht op Scheveningen is gisteren begonnen het vuil rondom de bomen op het plein voor ons appartement te verwijderen. Bij zes bomen werd ongeveer 100 kilo vuil verwijderd. Onkruid, stenen, hondenpoep en vier fietsen. Wat maken sommige mensen toch een troep van hun omgeving. Ik keek net uit het raam en zag weer een fiets geparkeerd staan tegen een boom. Toch staat op het plein duidelijk een bord, dat het verboden is fietsen neer te zetten, behalve bij de daarvoor geplaatste beugels. Die fiets zal straks wel weer verwijderd worden. Aanvankelijk was het gisteren slecht weer, maar na de middag begon het toch weer op te klaren. Vannacht is het droog gebleven. Hopelijk vandaag weer wat zomerse zon. Foto:zomaar een plaatje van de nieuwe boulevard van Scheveningen.

Ik wou dat ik een visje was. Waarom? De visjes in mijn tropisch aquariumpje zwemmen rond in een temperatuur van 25 graden. En ik? Ik zit achter mijn computer in een t=shirtje met korte mouwen, terwijl het buiten pijpenstelen regent en de temperatuur elf graden lager is dan in het visbakje. Maar we blijven hopen, dat het vandaag, net als gisteren, over een paar uurtjes weer opknapt en we toch weer van de zon kunnen genieten. Gisteren zijn we nog even naar de tuin geweest om preipillen in de grond te stoppen, zodat we in de winter lekkere prei kunnen eten. Morgen of overmorgen, als het weer het toelaat ga ik ook nog wat andere prei poten. Die prei is voorgezaaid en moet nu verspeend worden. Preipillen zaai je ter plekken en hoef je niet meer te verspenen. Het resultaat zien we in het najaar wel. Vroeger zongen we bij dit slechte weer het liedje: “ga je mee naar boven, ga je mee naar bed: onder de wollen dekens heb je de meeste pret.” Dat zijn herinneringen aan lang vervlogen tijden. Misschien toch nog een goed idee. Prettige dag.Foto: ik zit toch liever een beetje verscholen in het zonnetje, denkt Annemiek.

Ik werd laat wakker vanmorgen. Zeker omdat de zon mij nog niet kon wekken. Die zat nog opgesloten achter donkere regen- en onweerswolken. Nu, inmiddels twee uur later is het nog bewolkt, maar de regen is opgehouden en ook het gedonder is weg. De wolken zijn nu lichter van kleur en lijken nog maar weinig regen mee te dragen. De wind is stevig uit het noordwesten en de temperatuur slechts dertien graden. Gistermorgen begon de dag ook zo, hoewel met minder donkere wolken. Maar na het middaguur klaarde de hemel en had we toch nog plezier met zon en wind. Misschien wordt het hier straks ook weer wat aangenamer en kunnen we toch nog van een beetje zomerzon genieten. Foto: verstilde reflectie.

Het plensde vanmorgen van de regen. Ik dacht aan vroeger; bijna zeventig jaar geleden. Aan de zomervakantie. De maand augustus. Als het regende. Thuis zitten en kijken naar de wolken in de hoop dat het even zou opklaren en je naar buiten kon om te spelen. Misschien kon er dan een kaakje af: zo een Maria kaakje. Rond. Misschien een beker warme chocolademelk. De straat, dat was onze speelplek. Er stonden geen auto’s in de straat. Ja, toch… een Studebaker, zo eentje met vleugeltjes aan de achterzijde en als je daar op duwde, dan stond die auto nog een hele tijd na te wiebelen. Verder niets. Uit de brievenbussen hingen touwtjes. Als je daar aan trok kon je de deur openen. Ook in de nacht hingen die touwtjes uit de bus. Inbrekers waren er niet: er was toch niets te halen. Waarom zou je die touwtjes ook binnenhalen. De meeste voordeuren hadden lopers. Zo noemden wij de sleutels, die op de meeste deuren van de straat pasten. Pas later kwam het Lipsslot met ieder een eigen sleutel. Toch waren die lopers wel makkelijk: als het touwtje er niet was en moeder niet thuis, dan kon je gewoon even de loper bij de buren halen. Mijn vader was nogal vooruitstrevend en liet al snel een Lipsslot inbouwen en later zelfs een deurgrendel aan de binnenkant. Het zijn zo maar wat herinneringen aan de oude tijd.Foto: de tijden zijn veranderd, maar de natuur is gebleven.