De radio en televisie waarschuwen voor sneeuw op de wegen. Hier ligt geen sneeuw en de zon verwelkomt mij deze morgen. De wind komt uit het noorden en aan de zeekant hangen grote wolken, maar aan de landkant slecht hier en daar. Gaat het weer dadelijk omslaan of wordt de kust gevrijwaard van al dat ongerief dat de weerprofeten ons opdissen? Geloof met os niet. Maar zojuist heb ik een foto genomen van de zonsopkomst en die laat ik u hierbij zien.
Sinterklaas vertrekt vandaag weer en de buurman-Sinterklaas heeft een chocoladeletter P achtergelaten. De voor 15 december geplande activiteit in Duindorp is verschoven naar een datum in januari 2013. Technische problemen. Jammer. Het boekje, waaraan ik aan mee mocht werken, moet nu aangepast worden. Geen Kerstplaatjes, maar waarschijnlijk winterplaatjes. Weer werk extra, maar het concept is klaar een aanpassen is makkelijker dan helemaal opnieuw beginnen. Jammer, maar hopelijk wordt het in januari nu een nog groter feest.
Voor iedereen een heel fijne dag en denk aan de weerberichten: morgen, vrijdag dus, wordt het pas echt menens volgens de weervoorspellers. 

We zijn er weer vroeg bij vandaag. Woensdag, 5 december. Even kijken of de Sint wat in mijn schoentje heeft gelegd. Nee, de wortel voor het paard steekt nog net zo in mijn schoen, zoals ik het gisteren gedaan heb. Oh, maar zie ik het pas. Ik heb mijn schoen bij de elektrische haard gezet en daar steekt geen schoorsteen achter. Dom, dom, dom. Ik moet toch weer teug naar mijn kindertijd. Terug naar december 1944. Hongerwinter. Misschien in mijn schoen een appeltje of een taaitaai poppetje. Maar ook dat zat toen niet in mijn schoen. Misschien een snoepje of een schuimpje. Misschien morgenochtend, 6 december; dan ligt onder het laken dat over de tafel is gelegd, heel misschien een cadeautje van de Sint. Afwachten maar, ik zal het morgen wel zien. Ik denk, dat er dat jaar geen beddenlaken over de tafel gespreid lag. Ik was al blij met een boterham met jam. Nu denken we niet meer aan cadeautjes. Vanavond een stukje bankette beuling - amandelkrans of –staaf -, en een glaasje cognac, die ik met mijn verjaardag kreeg.
Ik wens alle kinderen, groot en klein, vandaag en morgen een heel fijne en goedgeefse Sinterklaas. Foto: de goedheilig man, die maar niet ouder wordt.

Weg is de vorst. De buitentemperatuur is op dit moment(7.35)6,5 graden. Dat had ik niet verwacht. Toen ik vanmorgen via ons balkon naar de brievenbus wandelde voelde de temperatuur aangenaam aan. Ik dacht dat het zou gaan vriezen, maar aan de zuidoost kant van ons appartement was het windstil. Aan de zeekant staat een stevige wind uit het westen. De gevoelstemperatuur zal aan de zeekant ongetwijfeld lager zijn dan aan de stadkant.
Gisteren heb ik weer een paar pagina’s toegevoegd aan de website schoenendoos.eu . Ik had weer van een paar mensen mooie oude ansichtkaarten van Scheveningen ontvangen. Nadat ik de kaarten gefotografeerd heb, krijgen de mensen hun kaarten weer terug. Zo kunnen meer mensen genieten van het privébezit van anderen. Vandaag laat ik u een foto zien van een ansichtkaart die ik ter beschikking kreeg, gedateerd op 12 juli 1903.
Ik sluit met een vriendelijke groet en de beste wensen voor deze nieuwe dag. 

We beginnen weer aan een nieuwe week. Een week van winters weer. Glad op de wegen, sneeuw op de velden. Temperaturen in de nacht onder of net boven het vriespunt. Tijd voor een sjaal en een duffelse jas. Diep weggedoken in de kraag en dan met beslagen brillenglazen voorzichtig schuifelen over een besneeuwde en door de vorst gladde stoep. Maar dat winterse weer geeft ook weer veel vreugde aan de jeugd. Sneeuwballen gooien, sneeuwmannen maken. Waarom altijd sneeuwmannen, waarom geen sneeuwvrouwen: ze zien er als sneeuwfiguur toch precies hetzelfde uit? Of zal wortel, die als neus gebruikt worden het verschil maken? Op televisie de schaatswedstrijden. Voor Nederlanders altijd een plezier om naar te kijken. Eindelijk een sport, waar Nederland echt goed in is.
Vanmorgen vond ik op de leestafel in de gang een boekje over Antwerpen. Spiksplinternieuw dacht ik, maar toen ik ging zoeken naar het jaar van uitgifte, bleek het een boekje uit mijn tweede jeugd te zijn: 1980!! In die tijd zag ik er heel anders uit: iets jonger. Maar ik word ouder, maar een levende stad wordt niet ouder, die wordt jonger. Het wordt tijd, dat ik weer eens naar Antwerpen ga.
Ik wens iedereen een fijne dag, met een zicht op morgen. Foto: het water spiegelglad, nog even dan is het spiegelijsglad.

Gistermiddag was er een bijeenkomst waarbij vrijwilligersorganisaties zich presenteerden. Ik ben niet een vrijwilligersorganisatie, maar ben er toch even heen gegaan om de stichting Zicht op Scheveningen te presenteren. Ik heb daar met de verschillende organisaties gesproken. Er was veel belangstelling voor onze stichting. Aan het eind van de middag werd ik uitgenodigd om diezelfde avond nog om aanwezig te zijn bij de feestavond voor De Helden Van Den Haag. Dat zijn de 120.000 vrijwilligers, die zich inzetten voor de gemeenschap. Daar kwam ik weer veel vrienden tegen. Ik had de uitnodiging aangenomen onder voorwaarde dat Annemiek mee zou gaan. En Annemiek is meegegaan; niet de hele avond, maar toch tot kwart voor acht. Ze was wat moe van de vele drukte, maar vond het wel leuk en gezellig. Om acht uur waren weer thuis.
Vanmorgen was er een mooi natuurverschijnsel. Van achter de horizon bescheen de zon de wolken, een fascinerend gezicht. De zon moet nu, het is al kwart voor acht nog opkomen. Ik denk dat de zon de wolken zal verdrijven en we van een mooie eerste zondag( tevens eerste zondag van de advent) mogen gaan genieten. Pluk de dag met een vrolijke lach. Foto: mijn favoriete kerststalletje staat weer te pronken in de vitrinekast.

Vandaag, 1 december ook wel de wintermaand genoemd, maar ook de feestmaand. Vandaag bezoekt Sinterklaas onze wijk Belgisch Park. Ja, onze wijk heet echt “Belgisch Park”. Hoe deze wijk die naam gekregen heeft? Daar zal ik u op een andere keer over vertellen. Waar om wij december, wat eigenlijk de tiende maand betekent, als laatste maand van het jaar noemen, dat houdt u ook nog van mij tegoed. Zie, de maan schijnt door de bomen. Maar vandaag zal dat niet lukken, tenminste hier niet: hier wordt regen en misschien natte sneeuw verwacht. De buitentemperatuur, hier op mijn balkon, is zes graden. Gisteren hebben we de geraniums naar binnen gehaald: die verdragen geen vorst. Het is niet de echte geranium, maar wel familie daarvan: de geranium, zoals wij die jaarlijks op de geraniummarkt kopen, is meestal de pelargonium en mag eigenlijk de naam geranium niet dragen. Die naam is zo ingeburgerd, dat de mensen je vreemd aankijken als je om een pelargonium komt. De pelargonium is niet winterhard en verdraagt geen vorst: wilt u ze overhouden, wat heelgoed gaat, zet ze dan binnen waar geen vorst kan komen. Volgend jaar heeft u er dubbel plezier van en het is nog goedkoop ook. Zo dat is het voor vandaag. Ik wens u een heel aangename dag toe. Hoort wie klopt daar, kinderen Sint Nicolaas!!! Foto: een kijkje in mijn vitrinekast.

Aan de stadzijde piekt een hoge toren in veilig kerstgroen gezet; met in de nok het rode waarschuwingslicht. Morgen begint december; de winter, Sinterklaas, kerst en oudejaar. Veel feest kort na elkaar. Niet alleen feesten, maar ook bezinning: advent(het dichterbij komen van kerstfeest), oude jaar, de dag waarop het oude jaar afsluiten en nadenken over nieuwe voornemens in het nieuwe jaar. Sinterklaas(dag Sinterklaasje!!) zal hij wat gebracht hebben of toch nog even snel doen. De winter met “zie de maan schijnt door de bomen”, ijsplezier of koude voeten?, duisternis en Licht.
Foto: Ik ben even naar buiten gelopen om de horizon te fotograferen. Een tijdopname uit de hand. Geeft de sfeer aan van de vroege winternacht.

Na een paar rustige dagen is er werk aan de winkel. Op 15 december worden de senioren in de wijk Duindorp verblijd met “Ding a Dong”. Met kerstzang, een groep vrolijke kinderen en nog veel meer wordt Duindorp op stelten gezet. Extra aandacht voor de senioren. De Stichting Zicht op Scheveningen draagt daartoe een financieel steentje bij. Veiligheid en woonomgeving. De senioren moeten blijvend verbonden blijven met hun woonomgeving: niet vergeten achter de geraniums. De senioren zijn het voorbeeld voor de jeugd, maar ze moeten wel de kans en de waardering krijgen, die ze verdienen.
Op dit moment wordt er gewerkt aan een begeleidingsboekje. Niet dik: slechts zestien pagina’s met informatie, liedjes, puzzel en wensen voor een fijn kerstfeest en een gelukkig nieuw jaar.
Werk aan de winkel. Ik werk mee aan de totstandkoming van het boekje. Op bescheiden wijze via de bovengenoemde stichting. Werkend achter de schermen.
Ik wens alle medewerkers aan de bovengenoemde festiviteit veel succes, veel plezier en betrokkenheid. Feestvieren doen we samen. Foto: storm bij Hoek van Holland.

Ik weet niet waar ik vandaag over moet schrijven. Ik heb nog geen inspiratie. Ik ben nog suf van de slaap. Toch is het al acht uur. Als ik naar buiten kijk zie ik donkere wolken en in de verte de al verlichte stad met hier en daar een roze gloed aan de horizon. Geen beeld om te zeggen: “het wordt vandaag een mooie dag.” Wat het wel wordt is een nieuwe dag. Maandag zijn ze op het plein voor het Kurhaus -  dat ten onrechte in de volksmond Kurhausplein wordt genoemd: het plein heet namelijk Gevers Deynootplein - begonnen met de opbouw van een kunstijsbaan, zodat er binnenkort  - weer of geen weer - geschaatst kan worden.
De nieuwe Scheveningen Kalender wordt, als alles mee zit, vandaag gedrukt. Morgen kan dan begonnen worden met de verspreiding. Dat vraagt weer heel wat loopwerk. Goed voor de stramme benen. Maar ook weer drukke dagen. Gelukkig duurt de maand december eenendertig dagen, zodat niet alles op één dag hoeft te gebeuren. Foto: die heb ik genoeg om uit te zoeken. Ik zal wel zien wat het wordt; voor u geen verrassing, voor mij nog wel. Zal zo de dag sluiten vandaag?

Het is al licht. Alleen een klein bureaulampje verlicht mijn toetsenbord. Buiten is de straatverlichting al uit. Ik ben laat vandaag. Ik was niet laat uit bed. Niet later dan anders. Het was nog donker. Maar vandaag ben ik eerste de krant gaan lezen. Meestal snel ik eerst koppen en lees later pas de krant. Maar vandaag deed ik het anders.
Annemiek moet dadelijk voor controle naar de trombosedienst. Daarna gaat ze meestal even winkelen en omstreeks tien uur drinken we dan koffie. Gisteren heb ik de voorwerpen, die normaal liggen in de vitrinekast, maar voor de herinrichting tijdelijk elders waren opgeslagen, weer tevoorschijn gehaald en zo nodig schoongemaakt en gepoetst. Dadelijk ga ik die in de vitrine terugleggen.
De zon heb ik vanmorgen nog niet gezien; wel de Morgenster. Misschien komt de zon hier aan de kust ons toch nog even verwarmen. Maar zekerheid heb ik niet. Misschien kan altijd nog zeker worden. We zien het wel. In ieder geval wens ik iedereen een heel mooie dag. Foto: de bloemetjes buiten zijn uitgebloeid, daarom maar een bloemetje op tafel.

Op het ogenblik daalt de temperatuur. De zon moet nog komen. Het is nog stil buiten. Mensen gaan vroeg naar hun werk en andere blijven nog even warm onder de dekens. Wij gebruiken al lang geen dekens meer. Ja, er ligt er nog wel een in de auto voor gebruik in de open lucht. Niet meer om onder te slapen. Neen, daarvoor hebben we een dekbed. De oude gebruiken zijn weer naar de kelder verwezen. Ik kan me nog herinneren, dat wij vroeger woonden naast een familie, waarvan de vrouw een Oostenrijkse was. Soms moesten wij daar wel eens slapen, als mijn moeder die nacht een baby verwachtte. Dat laatste wisten wij toen niet, maar de volgende dag hadden we wel een zusje. Wij mochten dan in het bed van de familie Schraven slapen onder een heeeeel dik donzen dekbed. Typisch Oostenrijks, maar in Nederland nog niet of weinig bekend. Donzen dekbedden zijn tegenwoordig niet meer in, maar het dekbed is gebleven.
Ik wens iedereen een fijne dag en als je het koud hebt, dan kruip je maar even lekker onder je dekbed. Foto: zo ziet onze nieuwe kamer er nu uit.

Een stormachtige wind uit het zuiden(misschien zzw) brengt een buitentemperatuur met zich mee van ruim toen graden. De lucht is grijs. De stad is goed zichtbaar. Geen mist. De straten zijn stil. Zelfs de mensen, die normaal om deze tijd hun honden uitlaten, lijken zich te verschuilen. De huiselijke feestdagen zijn voor dit jaar achter de rug. Alle verjaardagen zijn gevierd en allemaal hebben we moeten ervaren, dat de schrijfwijze van onze leeftijd met één jaar is verhoogd. In mijn geval: niet meer zeven- maar achtenzeventig. Vandaag ben ik begonnen aan mijn negenenzeventigste jaar. Het is de laatste zondag van november. De volgende zondag is de eerste zondag van de advent: een advent van slechts vierentwintig dagen.
De kerstversiering in veel straten lokt al veel mensen naar de winkels. Nu nog voor Sinterklaas, maar ook de Kerstman staat al te trappelen en zijn waren aan te prijzen. Alleen de aangeklede kerstboom ontbreekt nog; die liggen wel al klaar in de opslag en zodra de Sint verdwenen is hollen de mensen naar de kerstboomverkooppunten om een boom te bemachtigen.
Ik wens iedereen een fijne dag en: Hoort, wie klopt daar kinderen; hoort, wie klopt daar zachtjes tegen het raam. Foto:Holland met je grijze luchten.

Ieder die dit leest wens ik een fijne zaterdag. De lucht is nog open, zojuist zag ik Venus nog. Maar die is nu samen met de zon onder de wol(ken) gekropen. De stad verdwijnt langzaam in de mist. Maar die trekt wel weer op in de loop van de dag en zal gevolgd gaan worden door regen. Maar onweer, mist en regen, daar kunnen we wel tegen. Lach er maar om, het weer houd je toch niet tegen. Voorlopig een rustige zaterdag en tegen de avond wat drukte. We bouwen een klein feestje.
De kamer is opgeruimd en het meeste staat al weer op zijn plaats. Sommige dingen missen we nog, maar die komen de komende dagen wel weer tevoorschijn. Op de foto de parketlegger nummer twee.

We beginnen de dag weer met een vrolijk gezicht. Misschien nog niet helemaaaal uitgeslapen, maar toch met het goede been uit bed gestapt. De kamer ziet er weer bewoonbaar uit, als je ten minste de rondslingerende voorwerpen, die nog ik de kasten geplaatst moeten worden, voor lief neemt. Vandaag gaan we alle dingen weer hun plaatsje geven. Buiten waait de wind door de bomen en de goede Sint zal niet aankloppen; we hebben dan ook volop tijd om aan de herinrichting alle aandacht te geven.
De parketleggers hebben zich goed van hun taak gekweten: alles ligt mooi strak en ook de richels zijn vakkundig geplaatst. Zo kan je het zelf niet doen.
Na de mooie dag van gisteren, krijgen we vandaag een wat minder fraai weerbeeld: harde wind, regen, maar misschien wat later op de dag toch weer het zonnetje. Geniet van deze dag, want die krijg je maar een keer. Foto: na (bijna) gedane taak is het goed rusten: één van de twee parketleggers. Morgen krijgt u misschien de andere ook nog te zien: hij was nog niet helemaal klaar met zijn werk.

We zitten nog in de rommel. Tussentijds door hebben we toch besloten om ook de hal en de gang van parket te voorzien. Gisteren is de woonkamer gelegd. Vandaag nog de plinten, de serre(ca 3m2) en het reststukje van de gang(ca 3m2). Daarna kan er weer worden ingeruimd. De kasten op zijn plaats, de zitmeubelen, de eettafel e.d. Annemiek zit nu in bed te werken op een improvisatorisch geplaatste computer. Ik zit achter mijn eigen computer omgeven met een aantal dozen, waarin de inhoud zit, die normaal gesproken in de kasten zit. Maar ook dat komt vandaag wel weer voor een groot gedeelte in orde. Het ziet er nu al mooi uit, als je even de opgestapelde meubelen niet wilt zien.
Venus staat bij mij binnen te gluren. De zon moet nog komen. Hopelijk verslaapt die zich niet en zal hij spoedig de wolkendeken van zich afschudden; maar dat zal nog wel een uurtje duren. Voor foto’s heb ik de afgelopen dagen niet veel tijd gehad, maar op de bijgevoegde foto zult u wel zien waarom. Voor iedereen een fijne donderdag.

Goedemorgen, we beginnen weer aan een nieuwe dag. Vroeg deze ochtend; want de parketleggers komen dadelijk. Hoe eerder hoe liever: dan is dat karwei ook weer vlug achter de rug. Ik wil wel weer eens in een mooie opgeruimde kamer zitten; lekker onderuit en genieten van een borrel of een lekker glas wijn. Mijn verweer tegeneen door de gemeente genomen besluit heeft wel de aandacht gekregen. Mijn verweer betrof in hoofdzaak de veiligheid van de bewoners. Op dit moment geen goede vluchtroute bij een eventuele calamiteit. Daar moet snel een einde aan komen. Dat onderdeel heeft nu de volle aandacht van de gemeente, de architect en de opdrachtgever. Als er geen genoegdoening komt, dan gaan we opnieuw in het verweer tegen de bouwvergunning. Bij mij gaat veiligheid voor alles. Veiligheid en leefomgeving zijn de doelstellingen van de stichting, waarvan ik voorzitter ben: de stichting Zicht op Scheveningen. Het is nog donker als ik dit schrijf. Dadelijk ga ik de ochtendkrant halen en kijken wat het nieuws vandaag brengt. Iedereen wens ik een prettige en vooral zonnige dag. Hopelijk dat de zon dit ook leest. Foto:de kortste weg om van Scheveningen naar Katwijk te gaan is het strand.

De lucht heeft weer een rode gloed. De buitentemperatuur is bijna negen graden. De weerprofeten voorspellen een droge dag. Misschien toch weer een zonnige dag. Ik moet vanmorgen naar het gemeentehuis. Ik heb een bezwaar ingediend tegen een omgevingsvergunning en mag dat nu nader toelichten. Twintig minuten zijn daarvoor uitgetrokken. Maar er is nog een ander, die bezwaar heeft ingediend. Ik moet het dus kort houden en heb daarom mijn toelichting op papier gezet. Zodoende krijgt ook de ander nog tijd om zijn bezwaar toe te lichten.
Ik ga lekker op de fiets. Het is ongeveer twintig minuten fietsen naar het stadhuis, dat is sneller dan met het openbaar vervoer of met de auto. Met het openbaar vervoer moet je eerst naar de halte lopen, dan wachten op bus of tram. Iedere halte wachten op mensen, die in of uit willen stappen. Met de auto is het al even moeilijk: verkeerslichten, verkeersopstoppingen, zoeken naar parkeerplaats en daarna weer een eind lopen. Met de fiets heb je al die trammelant niet en de fiets kan je bijna tegen de gevel van het stadhuis parkeren. Bovendien is fietsen gezond.
Na thuiskomst nog wat kleine werkzaamheden, zoals viltjes onder de stoelen en tafels plakken. Bescherming tegen krassen op het nieuwe parket, dat morgen gelegd gaat worden.
Iedereen wens ik een prettige en droge dag, met een vrolijk zonnetje en een aangename temperatuur voor de tijd van het jaar. Foto: af en toe kook ik en dan ziet het avond er iets anders uit dan gebruikelijk; maar wel smakelijk.

In mijn kamertje is het bijna vijftien graden. Buiten net één graad boven nul. Sommige daken zijn wit en het zicht is beperkt. Het zicht op Kurhaus en Pier is mij ontnomen door een dikke deken mist. De wereld is klein en stil. Af en toe komt er uit de mist een tram tevoorschijn. Door de mist wordt het geluid gedempt. Morgen moet ik een bezwaar tegen een verbouwing verdedigen bij de gemeente. Vandaag heb ik even de tijd om mij voor te bereiden. Woensdag komen de parketleggers. Na twee dagen komen we uit ons bivak weer in een nieuwe woonkamer. Eindelijk de rommel, die zoiets maakt, achter de rug. Dat gaan we op zaterdag vieren bij gelegenheid van de inschrijving van mijn geboorte achtenzeventig jaar geleden. Eigenlijk niet juist: mijn vader ging op maandag 26 november 1934 de geboorte van zijn zoontje, dat op zondag 25 november geboren was, aangeven ten stadhuize van onze mooie stad Den Haag: notre bonne ville de L’Haye, zoals Lodewijk Napoleon onze stad beschreef. Zondagskind, maar toch Maria-kind: in de registers sta ik vermeld als geboren op zaterdag 24 november volgens de wens van mijn ouders.
Ik wens iedereen een fijne dag en bedankt voor de leuke reacties op mijn verhaaltje van gisteren. Foto: zo zal de dag er vandaag niet uit zien. Het is mistig, stil en koud.

Bij de categorie herinneringen/ervaringen zie ik, dat na mij sinds gisterochtend slechts vier personen hun blog hebben bijgewerkt. Daarbij moet ik dan nog opmerken dat in ieder geval één daarvan zijn blog op vandaag heeft bijgewerkt. Hebben die bloggers dan geen herinneringen of ervaringen meer. Lijkt mij sterk: iedere dag is toch een nieuwe ervaring? Misschien moeten die bloggers eens wakker geschud worden. Ik zelf probeer iedere dag wat te schrijven. Vaak weet ik als ik mijn toetsenbord aanraak nog niet eens waar over ik ga praten. De ene dag is het het weer, de andere dag de advent, dan weer Sinterklaas of St. Maarten. Er gebeurt toch iedere dag wel wat. Misschien zijn er vandaag wat meer bloggers actief om iets over hun eigen ervaringen te praten. Ik ben benieuwd naar de belevenissen van anderen. Misschien zijn er maar weinig bloggers, die mijn blog lezen, maar die bloggers wens ik in ieder geval  een fijne zondag. Foto: ook in de naherfst kan de wereld er nog mooi uitzien.

Zaterdag, 17 november 2012, de belangrijkste dag voor de kinderen: Sinterklaas arriveert per boot in Scheveningen. Zie, ginds komt de stoomboot… zullen ze zingen. Ze kunnen hem echt zien aankomen met op de voorplecht de Pieten, buitelend over het dek. De Sint, zoals gebruikelijk, vriendelijk wuivend naar de kinderen. Dit jaar zoekend naar een bekend gezicht: waar staan Maxima en Willem met de kinderen. Willemen staan er genoeg. Maar Maxima kan niet komen: zij is in Brazilië voor internationaal overleg. Soms zijn verplichtingen belangrijker. Maar de prinsesjes? Zullen ze er wel staan? Vol verwachting klopt zijn hart.
Vandaag moeten we naar de huisarts: de antigriepprik. Dat kan geen kwaad. Beter voorkomen dan genezen. We gaan vroeg: dan is het nog niet zo druk. Maar hopen, dat de andere mensen niet zo denken: anders wordt het wel druk. Niet zo erg, als de zon maar schijnt. Vandaag willen we de zon door de bomen zien schijnen. Misschien zullen de kinderen vanavond zingen: zie de maan schijnt door de bomen en zetten dan hun schoentje klaar in de hoop dat de Sint of één van zijn Pieten daarin wat lekkers achter laat. Ik wens iedereen een vrolijke, gezellige en zonnige dag. Foto: zie de zon schijnt door de bomen.