Een dunne mist omsluit ons, maar spoedig zal de zon daar doorheen prikken. Deze middag ga ik met eenentwintig mensen een wandeling van twee uur maken door de natuurrijke omgeving van Scheveningen.
Als ik op mijn balkon sta, dan kijk ik uit over de Nieuwe Scheveningse Bosjes. Dit oorspronkelijke duingebied is begin 1900 als werkgelegenheidsproject met verschillende soorten bomen beplant. Aan mijn linkerhand heb ik uitzicht over de duinen; dat is sinds 1874 waterwingebied voor Den Haag en omgeving en dus niet vrij toegankelijk buiten de paden en wegen. Na rechts heb ik uitzicht het door architect Alexander Kropholler (1881-1973) ontworpen kerk met aanpalende woningen(gebouwd 1911-1913) en tegenwoordig beschermde als monument woongebied. Aan de voor zijde  uitzicht op een gebouwencomplex dat omstreeks 1990 gestart is op de plaats staat waar voorheen het Palace hotel stond.  Tussen die gebouwen door heb ik vrij uitzicht op de Pier en de altijd rustgevende zee.
Natuur en (verloren) cultuur volop rondom. Foto: ons uitzicht bij avondl. De zon is zojuist ondergegaan.

Als ik de zon kon maken, dan zou ik hem aan iedereen cadeau doen en als extraatje een regenmakertje. Dan had iedereen alles in eigen hand. Mijn buurman regen en ik de zon en als het voor mijn tuintje nodig is even andersom. Wat zou dat allemaal makkelijk zijn. Maar gelukkig hebben we het niet zelf in de hand. Maar af en toe wat meer zon zou mij welgevallig zijn. Vandaag begint de dag hier grijs, een beetje wind en de temperatuur is 10.8 graden. Een 10 als rapportcijfer is natuurlijk fantastisch en een 8 op je rapport ook. Beide rapportcijfers heb ik in mijn studietijd nooit gezien. Ja toch, bij proefwerken en dan stond er achter ‘fouten’.
Morgen ga ik met een groep mensen een wandeling maken door de natuur van Scheveningen, Duinen, bos en verborgen plekjes en als de tijd het toelaat via het oude dorp nog even langs het strand. Een wandeling van 2 uur. Eigenlijk te kort om heel Scheveningen te bekijken. Toch probeer ik in die korte tijd de mensen van Scheveningen te laten genieten.
Kom zelf maar eens naar Scheveningen om dat te ervaren. Ik wens iedereen een heel fijne dag. Het is goed wandelweer, dus wat houdt u tegen? Foto: de natuur is zo mooi, maar je moet het wel willen zien.

Gisteren wist ik wat ik vandaag zou schrijven, maar wat ik gisteren wist ben ik nu vergeten. Maar er kwamen ook zoveel dingen tussen, waarop ik niet gerekend had, dat mijn denken iets verstoord raakte. Ik neem me nu voor om op een kladje te vermelden, wat ik de volgende dag wil doen. Gisteren zijn we naar een tuincentrum gegaan om planten voor de voortuin te kopen. Een van de buren, die mij ondersteunt bij de activiteiten van de Stichting Zicht op Scheveningen en veel kennis heeft van tuinplanten, ging mee en we kwamen met een mooie sortering planten thuis. Die moesten zo spoedig mogelijk geplant worden en dat hebben we samen gistermiddag gedaan. Veel passanten spreken hun waardering uit voor het burgerinitiatief, om dit plein een vriendelijke uitstraling te geven. Tot nu toe blijft het bij woorden, maar daden – een donatie – blijven achterwege. Misschien komt dat later, als de crisis een beetje achter de rug is en de mensen weer een kleinigheid kunnen missen voor hun eigen woongenot. Want daar doet de stichting het toch voor: veiligheid en woonbeleving. In ieder geval genieten er veel mensen nu van, maar instandhouding kost geld en dat mag niet steeds van dezelfde personen komen. Ik wens iedereen een fijne dag. Een beetje regen voor de planten en een zonnetje voor de mensen. Foto: een ruikertje bloemen, zo maar langs de weg.

Om 05.30 keek de zon al nieuwsgierig over de rand van de horizon heen. Het beetje wind kon hem niet deren. We kunnen vandaag genieten van een zonnige dag. De thermometer staat al op 12.2 graden. Daar komen er vandaag nog heel wat bij. Het wordt nog geen verdubbeling, maar op een aantal plaatsen zal het er wel heel dicht bij kunnen worden. Gisteren was het een werkzame dag. Vandaag genietend van het mooie weer doen we er nog een schepje boven op. Morgen wordt er weer wat regen verwacht en zal de temperatuur weer wat lager zijn. De weervoorspellers verwachten voor de eerste week van juni mooi weer. Een mooie tijd voor een paar vrije dagen. Wat zal de dag verder vandaag brengen? Misschien een regenbuitje in het zuiden van het land en een regenbui in Vlaanderen? Voorspellers hebben niet altijd gelijk; het blijft afwachten. Wat dan komt zien we dan wel weer en van een spatje regen krijg je geen builen op je hoofd. Ik wens iedereen een heel fijne dinsdag. Foto: in de duinen staan de meidoorns in bloei.

t Zonnetje schijnt zo heerlijk schoon

’t vogeltje zingt op held’re toon

’t windje suist zo zacht

Ja het zingt met ons mee

In de wei dartelt het jolige vee

Lustig klinkt mijn lied

Wie zingt met mij mee?

Een oud kinderliedje. De zon schijnt mijn kamertje binnen en de temperatuur in de schaduw is 12.3 graden. Een belofte voor de nieuwe week. Er staat nog een matige wind, die vanuit het westen over de nog koude zee komt aanwaaien. Ons balkon ligt helemaal uit de wind: daar zal het straks goed toeven zijn. Aan de voorkant van ons appartement zal het nog frisjes zijn, maar dat nemen we op de koop toe. Vandaag lekker buiten zijn, eerst met Scanner, daarna in onze vóór en achtertuin. Wij zitten hoog en droog op de zevende etage. We hebben geen vóór- en/of achtertuin natuurlijk, maar zo noem ik het plein voor ons appartement voortuin en de bomenlaan achter ons appartement de achtertuin. In de voortuin moeten nieuwe planten worden gezet en de achtertuin moet eerst nog onkruidvrij gemaakt worden. Nu iedere dag een graadje hoger. Geniet van de mooie dag. Vandaag is het liedje mijn fotootje.

Iedere dag een beetje meer en langzamerhand komen we in lentesfeer. Vandaag gaan we even naar Limmen: doopplechtigheid van het zoontje van een zoon van de te vroeg overleden zus van Annemiek. Vandaag tevens de verjaardag van mijn overleden vader.  Maar vandaag ook de laatste zondag van mei. Zaterdag begint de meteorologische zomer. Langzaamaan nadert de echte zomer. De afgelopen paar nachten heeft het in het oosten van Nederland  ’s nachts nog gevroren. Hier niet, maar de nachten waren wel fris. Vannacht viel het mee: 8,5 graden wijst nu de buiten thermometer. Het is bewolkt maar niet zwaar. Er staat een straffe noordenwind. De zon heeft toegezegd even op visite te komen. Hopelijk zonder vertraging. Vanavond gaan we met onze dochter bij SImonis een visje eten. Simonis is in Scheveningen een begrip. Soms moet je zelfs in de rij staan om aan de beurt te komen. Vandaag misschien niet, tenzij de zon echt even goed doorbreekt: dan schijnt iedere Hagenees naar zee te willen. Ik wacht maar af en wens iedereen een genoeglijke en zonnige dag. Foto: een eenzaam bloesempje aan een kale tak. Toch lente.

Vandaag begint de dag met een buitentemperatuur, die drie graden hoger ligt dan gisterochtend. De zon, die wij gisteren moesten ontberen, doet nu zijn best om mijn werkkamertje te verwarmen. Er zijn wel wat lichte wolkjes, maar die duiden niet op regen. Neen, vandaag kan het best een aardige dag worden. We gaan er voor.
Voor mensen, die graag fotograferen was het gisteren wel een mooie dag. Schitterende luchten. Bijgevoegde foto heb ik gisteren gemaakt: aan de lage horizon het silhouet van de stad en daarboven een prachtige dreigende regenwolk. Als ik nu een foto op dezelfde plaats zou maken, zou deze foto niet zo indrukwekkend zijn. Je moet het zien en willen zien.
De verantwoordelijke persoon van de schade, die aangebracht was tijdens de Pinkstermarkt bij ons voor de deur is door de marktmeest vergoed: hij maakte € 100,00 op de rekening van de Stichting Zicht op Scheveningen. Nu kan de stichting weer nieuwe planten kopen en het plein weer een vrolijker uitstraling geven.
Scanner is een paar dagen in een hondenpension geweest, maar vandaag weer terug. Straks ga ik weer met hem wandelen. Voor hem goed en voor mij goed. Met het slechte weer van de laatste dagen waren mijn dagelijkse wandelingen korter dan gewenst.
Voor iedereen een heel fijne dag.

5.8 graden wijst de buitenthermometer. De vijfde maand van het jaar is bijna ten einde. Nog één week en dan begint de meteorologische zomer. 1 juni, de dag waarop we 51 jaar geleden in het kerkelijke huwelijksbootje stapten. Het burgerlijke huwelijksboortje was 28 februari. Toen moesten we trouwen - ho even! niet omdat er een baby op komst was – maar omdat we anders geen woning konden krijgen. In die tijd moest je getrouwd zijn om in aanmerking te kunnen komen voor een huurwoning. Een koopwoning was toen nog niet voor de gewone man haalbaar. Een huis kopen, dat hebben we pas een aantal jaren later gedaan. Op die dag, 1 juni 1962, scheen de zon, maar ook toen was het geen warme dag: slechts 15 graden. We mogen nu blij zijn als die temperatuur ook dit jaar op die datum gehaald wordt. Maar misschien begint de zomer dit jaar met een welkome verrassing. Foto: ze staan bij duizenden langs de kant van de wegen en de dijken. Zere-ogen bloemen noemde mijn schoenmoeder ze, maar het is zoals wij het noemen: het fluitenkruid. Heeft u die ooit wel eens goed bekeken? Schoonheden zijn het.

Gisteren was het weer mijn beurt om te koken. Ik had slechts vier oranje paprika’s, één middenmaat ui, één grote aardappel, olijfolie, kervel en zeezout tot mijn beschikking.
Ik begon met de paprika’s in  vier parten te snijden, zaad verwijderen en verder schoonmaken, zodat ik alleen de schillen overhield; zes partjes pletten met de hand en daarna in een voorverwarmde pannenkoek met een beetje olijfolie bakken. Even heet bakken, omkeren en daarna op een lagere stand laten sudderen.
Vervolgens de overgebleven negen partjes in de mixer pureren, de ui schillen en in dunnen snijden en samen met de gepureerde paprika’s kort laten koken, Kervel toevoegen.
Ondertussen had ik de grote(ruim een decimeter)nicolas  geschild en in dunne plakjes gesneden.
Terwijl in de koekenpan de paprika’s gaarden en de paprikapuree met het uitje een smaakverbond sloten, frituurde ik de aardappelschijfjes.
O ja, er was nog één partje paprika blijven liggen. Deze heb ik in kleine reepjes gesneden en als rauwkost op het bord gelegd.
Smakelijk eten en goedkoop:
kosten:  vier paprika’s: € 1,00; aardappel € 0,25; ui € 0,15: kervel, zeezout en olijfolie € 0,30. Totaal € 1,70. Lekker eten hoeft niet duur te zijn.
Foto: u kunt het raden paprika’s en ui.

Ik zag vanmorgen zonnestralen en een stukje blauwe lucht. Maar de temperatuur bedraagt 8.6 bij een harde noordwesten wind met windkracht zes. Op zee een schip op de rede roodopvlammend in het vroege morgenlicht. Maar nu is de lucht weer grijs en het schip in een mat rode kleur verzonken. Zo begint de woensdag op 22 mei van het jaar 2013. Maar er is een sprankje hoop voor vandaag: in de middag wordt in het westelijk deel langs de kust zon verwacht. Morgen bereikt de depressie haar dieptepunt en daar na zal de hemel klaren. Zal de meimaand afsluiten met een zonnegroet en als richtingaanwijzer naar een zonnige zomer wijst. We hebben het wel verdiend. We hebben slecht weer getrotseerd en komen langzaamaan in rustiger vaarwater. Straks zijn we de winter en de lente vergeten en genieten we van een mooi zomer en een kleurrijke herfst. Optimist blijven we. Optimist tot in de kist. Wat later komt, dat zien we later dan wel weer. Geniet van iedere dag, die je beleven mag. Een buitje in de nacht, de zon overdag, van mij mag het. Geniet van het leven: het wordt je gegeven. Maak er een mooie dag van. Foto: zonnestralen van vanmorgen.

De lettergrootte van de laatste tijd op mijn blog vind ik toch iets te groot. Die grootte is wel makkelijker te lezen, maar toch te grof. Ik ga hem toch maar weer wat kleiner maken.
De Pinkstermarkt op ons plein is geen succes geweest: het slecht weer heeft alleen voor de uitbaters profijt opgeleverd. Aan de door de Stichting Zicht op Scheveningen ondernomen actie om van het plein een mooi leefbare omgeving te maken is grote schade toegebracht. Van de vierentwintig aangelegde perkjes zijn er zeven vernield, platgetrapt door de marktkooplui en de paar bezoekers. Zeven parkjes moeten opnieuw van beplanting worden voorzien. Wie gaat dat betalen? Zeker, ik zal in ieder geval de organisatie benaderen en om vergoeding vragen; ik zal ook de gemeentelijke instantie op de hoogte brengen van het ontstane ongerief. Misschien kan zij de aankoop van zeven bakken planten voor haar rekening nemen. Hopelijk kan de Stichting dan weer wat geur en fleur terug brengen. Woonbeleving staat hoog in haar vaandel; een prettige woonbeleving ook voor de vele expats, die in ons complex en omgeving wonen. Wie weet.  Ik hou u op de hoogte.
We hebben de winterkleren weer tevoorschijn gehaald. De lentekleding, nog nieuw in de kast, kunnen we bewaren voor het volgende jaar. Misschien toch nog draagbaar in de komende zomer … over dertig dagen. Ondanks alles blijven we toch vooruit kijken en hopen op betere tijden.

We zitten ingesloten of is het opgesloten in de mist. De Pier is verdwenen; niet door sloophamers, maar ineens opgelost. Gisteren, ondanks de straffe wind was de bungy  jump goed bezet. Ik heb er heel wat zien springen. Er waren ook veel bezoekers op de Pier en boulevard en op het strand waren wandelaars, maar van zonaanbidders was niet veel te zien. Meer mensen, die met verlangende blik naar boven keken, alsof ze baden om een mooie Pinksterdag. Het enige resultaat was… meer wind. Prettig voor de vele zeilers, die met bol geblazen zeilen probeerden sneller dan een ander te zijn. Dat was wel een mooi gezicht. Het gebeurde wel allemaal ver op zee, maar met mijn telelens kon ik ze toch nog redelijk goed in beeld krijgen. Ik heb er wat foto’s van gemaakt, waarvan ik er dadelijk één bij dit praatje plaats. Als u dan op het plaatje klikt, krijgt u een vergroting. Ondanks de mist is de temperatuur buiten toch nog 10,1 graden boven nul. Dat laatste ‘boven nul’ zet ik er maar bij om geen verwarring te stichten. Toch wens ik u een gezellige dag: als het zonnetje niet schijnt, dan moeten we er maar zorgen dat we zelf het zonnetje in huis zijn.

Op een mooie Pinksterdag
Als 't even kon
Liep ik met m'n dochter aan het handje in het parrekie te kuieren in de
zon
Gingen madeliefjes plukken, eendjes voeren,

We kennen het nog zelfs de melodie. Zou het goed gedaan hebben op het songfestival: tekst met inhoud en een mooie melodie. Een songtekst uit de musical “Heerlijk duurt het langst”. Anouk deed het ook goed met een mooi song met inhoud en een pakkende melodie. Ik had wel een hogere waardering verwacht op een Europees Songfestival. Zeker binnen de eerste zes, maar een negende plaats is natuurlijk ook wel mooi. Het Deense meedeinertje met veel tamtam was een verwachte winnaar, maar wie kent het liedje nog over een paar weken? Ook de beoordeling vind ik maar niks: vriendjespolitiek. Jij geeft mij twaalf punten, dan geef ik ze jou ook aan jou. Nederland deed daar ook aan mee: een gelukje voor het Belgische liedje en een gelukje voor Anouk. Europees? Estland, Letland en Litouwen. Toch allemaal lid van de EU, gaven hun stemmen aan de oosterse landen: hun vriendjes van vroeger. Maar ondanks dat toch nog een goede plaats voor onze Haagse Anouk.
Op deze mooie Pinksterdag wens ik iedereen een feest van mooie muziek en echte vriendschap.
Foto: zo maar gisteren genomen in de duinen; jong leven aan een oude boom.

Gisteren kwam ik tot de ontdekking, dat er ook voor Nederland een seniorennet is opgestart: http://blog.seniorennet.nl . Ik heb me maar gelijk laten registreren onder de naam /leke. ‘Leke’ wat is dat nou voor een naam. Ik zal het u uitleggen. Mijn doopnamen zijn Leonardus Maria en mijn roepnaam was Leo. In mijn vroege jeugd vond één van de buurvrouwen dat geen leuke naam voor zo een kleine peuter en noemde mij Loekie. Ik schijn deze naam mooier gevonden te hebben dan mijn naam Leo en mijn moeder mij riep met de naam Leo of Leootje zei ik eigenwijs ”ikkie ben Loekie”. Zo is dat jaren lang gebleven alleen de ‘ie’ verdween. Toen ik naar het seminarie ging vond ik die naam kinderachtig en heb me weer Leo laten noemen. Maar er was nog een student die Leo heette en om ver schil te kunnen maken werd ik vaak aangesproken als ‘Leke’. Later heb ik weer de naam Loek geadopteerd en dat is nu al weer zo een zestig jaar mijn door iedereen gebruikte roepnaam. Zo zie maar weer: Leo, Loekie,Leo, Leke, Loek. What is in a name. Denk ik maar. Maar de naam van mijn blog ligt nu vast  http://blog.seniorennet.nl/leke. Het is een blog met de oorspronkelijke opzet, maar met andere foto’s en andere verhalen: meer gericht op Nederland en Scheveningen. Ik hoop dat u mij daar ook af en toe komt bezoeken, maar ik blijf mijn Belgische blogvrienden trouw.
Het is Pinksterzaterdag, de marktkramen staan al voor de deur, de paraplu staat nog in de paraplubak. Misschien en hopelijk blijft die daar de komende dagen in staan. Maar wat het ook zij: ik hoop toch op fijne en gezellige feestdagen voor u, voor mij, voor allemaal. Foto: gewoon een ekster.

“Wisselvallige Pinksteren in koude lente” dat is de voorspelling en daar moeten we het voorlopig mee doen. Gelukkig zitten weervoorspellers er ook wel eens naast en slaat dat wisselvallige niet op de weersituatie van af en toe zon en afwisselende buien. Maar moeten we ervaren dat het beduidt: veel zon met hier en daar af en toe een paar druppeltje regen. Klinkt toch heel wat vriendelijker. Ik hoop dat ik gelijk krijg en dat we van een mooi Pinksterweekend kunnen gaan genieten. Voor veel mensen betekent Pinksteren een lang vrij weekend en staat het gerangschikt onder de noemer: christelijke feestdagen. Maar daar snappen veel mensen niets van. Ze hebben vaak geen idee wat Pinksteren eigenlijk betekent. Ik heb ook geen zin om dat uit te leggen. De meeste lezers op het blog kennen de betekenis van Pinksteren. Als ik het uit zou moeten leggen aan niet christenen, dan zouden deze mensen me met grote wazige ogen aankijken en denken “wat staat die man te kletsen”. In de reeks van christelijke feestdagen is het Pinksterfeest in Nederland het laatste feest tot Kerstmis.
Ik wens iedereen een heel fijn lang weekend toe met misschien af en toe een paar druppeltjes regen. Foto: de natuur geeft zich niet gauw gewonnen.

Het eerste, dat ik vandaag gedaan heb, nadat ik mijn benen uit bed gezwaaid had, was de centrale verwarming twee graden hoger zetten. Bij een te verwachten temperatuur van elf tot vijftien graden vond ik het verantwoord om de temperatuur in huis op ongeveer 22 graden te stabiliseren. De buitentemperatuur is 8.7 graden en ik wil niet, dat die binnenkomt. Regen vind ik niet het ergste, maar aan de combinatie regen en lage temperatuur heb ik een hekel. Vandaag hebben we weer een sectie bijeenkomst; een bijeenkomst van zinloosheid. Toch ga ik luisteren naar wat voor onzin er vanavond weer wordt uitgekraaid.
Morgen wordt er weer een begin gemaakt aan het Pinksterweekend. Komt er een braderie voor de deur of hebben de organisatoren zich bedacht, omdat er geen fraaie weersverwachting voor de pinksterdagen is gegeven. Maar anderen zullen denken: die niet waagt, die niet windt. Wij hopen in ieder geval wel dat de pinksterdagen eindelijk die lang verwachte lentedagen zal brengen.
Ik wens iedereen, ondanks het toch weer tegenvallende weer, een heel fijne en gezellige dag. Foto: klein, maar fijn geeft kleur aan deze dag.

Ik liet u afgelopen week een icoon zien, die in mijn bezit is. Ik heb nog een andere originele icoon: een drieluik met een totale breedte van 23 centimeter en een hoogte van 19 cm. Van beide iconen heb ik een certificaat van echtheid. Het zijn allebei juweeltjes uit mijn verzameling ‘kunstvoorwerpen’ – kunst met een kleine k - . Deze meimaand vind ik een mooie gelegenheid om deze iconen aan u te laten zien. Ik laat niet vaak iets zien uit mijn collectie. Af en toe een enkel stuk. Ik hoop dat ik u hiermee een plezier doe. Een ander deel van mijn collectie heb ik bij mijn verhuizing geschonken aan het wereldmuseum in Rotterdam: dat betreft een verzameling drinkbekers en koffiebekerhouders uit Turkije uit de (pre)Osmaanse periode. Het is alles bij elkaar geen kostbare verzameling, maar ik hecht er voor mij wel veel waarde aan. De meeste voorwerpen heb ik verworven als contraprestatie van door mij geleverde diensten. Ik vind het leuk iets tastbaars te mogen ontvangen i.p.v. geld, als ik iemand heb kunnen en mogen helpen. Geld verdwijnt, maar goederen blijven. Zo kleven aan veel voorwerpen voor mijn prettige herinneringen. Foto: het drieluik

Eerst even wat rondgeneusd op het blog en op veel plaatsen hetzelfde liedje: het weer. Het weer werkt niet mee: prachtige wolken, die te vaak vocht naar de aarde sturen. Pluvius heerst. Gelukkig is er wat opstandigheid in het godenrijk. Een soort revolutie. De tegenpartij wil aan het bewind. Wie zal er winnen.Net een fikse regenbui, nu weer een zon, die de straat opdroogt. Wat zal het worden vandaag. Het is net de politiek: vandaag ja, morgen neen. Morgen linksom, morgen rechtsom, zelden recht door het midden. Dat schijnt bij het leven te horen. Soms lach ik, soms huil ik. Ik lach liever dan ik huil. Echt huilen doe ik niet vaak, maar een traantje wegpinken van emotie, dat overkomt mij wel vaker. Een dag zonder een lach is een verloren dag. Een dag met huilen is een trieste dag. Maar dan denk ik toch weer: morgen gaat het beter. Zo is het ook met het weer. De zon heeft zo ongeveer het zelfde wapen als de provincie Zeeland, maar dan met de spreuk: lukt het nou niet, dan lukt het merrege. Merrege wordt het beter. Ik weet nog niet welke morgen, maar die morgen komt en het zal heus niet zo lang meer duren. Ik wens iedereen een mooie dag en voor merrege een nog mooiere. Foto: het leven gaat door.

Over bijna vijf weken begint de zomer. Kunt u zich dat voorstellen. Hier en daar staan de seringen te pronken i hun witte en paarse bloemenkleed; van de meidoorn - normaal omstreeks deze tijd in volle bloei - zijn de eerste nog nauwelijks zichtbare bloemknoppen knoppen – schuchter aanwezig. De nachtegaal - in mei de uitbundige muzikant – heeft zijn winterjasje nog steeds aan. “Je hoort hem wel, maar ziet hem niet” is nu niet van toepassing: je hoort hem niet. Soms een aarzelend pogen, maar nog niet uitbundig. Ook hij is verlaat. Maar misschien komt morgen de weersomslag of overmorgen of… misschien komt de zomer eerder. Sommige dingen zou je willen bespoedigen, maar moeder natuur is wispelturig en maakt haar eigen regels. Wat niet is kan komen en wat is kan verdwijnen.
We maken er maar een mooie dag van: de verwarming weer een paar graden hoger, een stevige borrel om de spieren te warmen en lui onderuitgezakt. Morgen wordt het beter… zullen we maar denken. Foto: zomaar wat bloemtjes