Gisteren eerst even de voortuin gedaan. Het onkruid is weer verwijderd en alles ziet er weer schoon en fleurig uit. Veel van de in het voorjaar geplante begroeiing heeft zich goed geworteld. Het is wel wat vermoeiend dat werk. Op je knieën voor de perkjes. Er hebben zich nog geen vrijwilligers aangemeld. Maar wat vandaag niet is kan morgen komen… of overmorgen… of een andere keer… Toen ik wat last kreeg van mijn knieën, ben ik gestopt. Het was toen toch al elf uur. Vandaag ga ik even naar de drukker. Ik heb een mooie panoramafoto van Scheveningen gemaakt en wil die vergroot hebben tot 2 bij 0,5 meter. Die foto is te groot voor het blog. Ik zal hem wat kleiner maken, zodat u toch een beetje de indruk krijgt van hoe mooi Scheveningen er vanuit zee uit ziet. Verder wat rommelen in mijn kamertje. Er gaat steeds wat uit en ik krijg steeds meer ruimte en een fijnere werkplek.
Ik wens iedereen een heel fijne en zonnige dag. Niet te warm; voor mij is tweeëntwintig graden genoeg. Maar ik heb er niets over te zeggen. Pas op voor de zon: teveel is niet gezond. Maak er een fijne dag van, zodat je vanavond terug kan zien op een geslaagde dag.

Oh what a beautiful morning,
Oh what a beautiful day,
I've got a wonderful feeling,
Everything's going my way.

Zo werd ik wakker deze morgen. De zon was al op en doorbrak de stilte van de nacht. Hoog in de lucht trekken de vliegtuigen hun strepen. De zee is licht en leeg. Ook het plein, gisteren nog stampvol met fietsen, willekeurig neergezet tegen bomen en in de perkjes, ziet er nu leeg en eenzaam uit en vraagt om verzorging. Daar ligt voor mij vandaag een belangrijke taak. Veel mensen spreken hun waardering uit over de metamorfose van het plein, maar een helpende hand ontbreekt. In de morgen is het nog koel buiten en kan ik er werken, maar in de middag wordt dat te veel. Dan heb ik ook wel wat anders te doen. Maar toch zingt mijn hart:

Oh what a beautiful morning,
Oh what a beautiful day,
I've got a wonderful feeling,
Everything's going my way.

Dat wens ik u allemaal toe. Geniet opnieuw van de nieuwe dag.

Misschien heeft u vanmorgen de zonsopkomst gemist. Ik in ieder geval niet. Ik heb hem weer vastgelegd op de plaat, zoals dat vroeger heette. Maar vandaag toon ik u hem niet.
Gisteren – we konden het binnen niet uithouden: de zon lokte ons naar buiten – Hebben we een tochtje door de provincie gemaakt. Samen met onze dochter. Het was wel even aanpassen in de auto. Op de achterbank onze dochter en daarnaast de rollator. Het is een beetje behelpen, maar het gaat. We wilden naar Warmond, maar daar was feest en het centrum was afgesloten voor het verkeer. Dan maar een korte wandeling door het park van Warmond. Alleen het geluid van de vogels en de gedempte tred van onze schoenen. En plotseling stonden wij voor het Huys te Warmont met slotgracht. Een wandeling rondom en wat foto’s maken. Daarna zijn we doorgereden naar Voorhout voor een korte wandeling door het centrum. Ieder winkelcentrum is voor Annemiek een must. Vervolgens zijn we naar een natuurgebiedje Lentevreugd nabij Wassenaar gereden. Samen met Marlies een wandeling door dat gebied, waar wilde paarden en runderen lopen. Vooral in het voorjaar een gebied waar veel vogels nestelen. Daarna naar huis, naar Scheveningen, dat dicht zat door het verkeer. Met enige moeite konden we toch uiteindelijk onze auto in onze eigen garage parkeren. Foto: Huis te Warmont(ik was er nog nooit eerder geweest).

De nieuwe dag is met zonneschijn geboren. Om 05.46 fotografeerde ik de zon, toen deze net voluit uit de horizont oprees. De meeuw op de voorgrond was met mij getuigen van dit verschijnsel. De dagen beginnen al weer te korten. Het is altijd lastig om de zon zo vroeg op de dag te vangen. Meestal is er een nevel boven de duinen. Of soms is het licht te fel. Vandaag heeft de zon zich een beetje aangepast aan mijn wensen en kan ik u nu wakker maken met een opkomende zon. Het belooft vandaag niet alleen een zonnige en warme dag te worden, maar hier op Scheveningen ook een muzikale dag. Countrymuziek op het Gevers Deynootplein( sommige mensen spreken van Kurhausplein, maar dat is een foutieve benaming) en de Boulevard. Jhr. Mr. François Gerard Abraham Gevers Deynoot was van 1858 tot 1882 Burgemeester van Den Haag. Hij had een open oog voor de belangen van de badplaats. Onder zijn beleid groeide Scheveningen uit tot een mondaine badplaats met internationale faam. Tegenwoordig ziet dat oude Scheveningen er een beetje uit als een aan lager wal geraakte baron. Maar ja, inzichten veranderen; hoogbouw lijkt het summum te worden. Vandaag en morgen genieten we van een mooie zonnige en vrolijke dag. Dat wens ik u allemaal.

Mijn moeder zong vroeger vaak het volgende liedje. Ik ken niet meer alle zinnetjes, maar alleen deze twee regels herinner ik mij:
“dat boze mensen niet zingen
hun zorgen niet kunnen verdringen”.
Kent iemand dit liedje? Ik wil graag de hele tekst kennen. Ik heb mijn zusje Thea gebeld en gevraagd of zij dit liedje kende. Ja, natuurlijk ken ik dat liedje: moeder zong het zo vaak. Maar de tekst: de twee regels die ik ken, kent zij ook. De rest van het liedje niet.
Gisteren, de zon scheen en lokte ons naar buiten, zijn wij eerst het Westland ingegaan en daarna hebben we via onze Tomtom de route gereden naar Voorburg. De kortste route. Door kleine en smalle straat in Poeldijk en via de oostzijde door wijken waar we zelden komen naar Voorburg. Dat was een lange rit wat de tijd betreft. Via de snelste route ben je er vrij snel. Maar via de kortste route hebben we er bijna een uur over gedaan, Leuk om de stad weer eens van een andere kant te zien.
Onder weg hebben we wat oranje paprika’s gekocht en in Voorburg worteltjes en mandarijntjes. Allemaal kost om rauw in te bijten. Thuis heb ik alles even bij elkaar gelegd en er bijgevoegde foto van gemaakt. Wij waren gisteren echt oranjegezind.

Ik mocht haar ontmoeten op de Pier van Scheveningen. 30 juni 2013. Er werd een reportage gemaakt op de Pier. Ik stond er even bij te kijken. Het interesseerde mij. Wie is die vrouw, die daar wordt geïnterviewd. Ik had mijn camera uiteraard bij me en maakte bijgevoegde foto. Ik sprak haar aan na het interview, Stelde mij voor en dat gebeurde uiteraard wederzijds, liet haar de gemaakte foto zien en vroeg of ik die foto op mijn blog mocht plaatsen. Geen enkel bezwaar. Wie was deze dame? Zij komt uit Iraq, studeerde in Bagdad, is kunstenares en heeft in Nederland verscheidene kunsthuizen. Haar naam Ramla Aljasim. In de kunstwereld is zij een echte bekendheid. Ze heeft uiteraard ook een eigen website, maar die is in het Arabisch, die taal ben ik niet machtig en heb dan ook alleen maar naar de foto gekeken. Dezelfde dag heb ik haar de gemaakte foto toegezonden. Op de Pier kan je vaak beroemde mensen ontmoeten. Het is ook een mooie locatie daarop die Pier. Zee aan drie kanten, wind en een heerlijke zilte lucht. Zo smaakt Scheveningen, heerlijk zilt.

Kom mee naar buiten allemaal,
Dan zoeken wij de wielewaal
En horen wij die muzikant
Dan is zomer weer in 't land.
Dudeljo klinkt zijn lied,
Dudeljo klinkt zijn lied,
Dudeljo en anders niet!

Het is een wandelliedje uit 1936. Ik kon amper lopen. Hier is het tegenwoordig echt zoeken naar de wielewaal. Een vogel misschien in de bossen van het zuiden nog vaak hoorbaar. Maar hier moeten we het geluid echt nabootsen. De koekoek hoor je nog wel eens. Maar het meest bekende geluid, dat wij hier horen is afkomstig van de meeuwen. Het heeft hier vannacht geregend: de daken zijn nat. Maar ik heb er niets van gemerkt. Warme regen zeker want de buiten temperatuur is 16 graden. De laatste regenwolken trekken weg. In het noordoosten is de lucht al helder. Nog even en de zon prikt door de nevelen heen. Volgens de buienradar zal het dra helderder worden. Nog even geduld. Foto: De meeuw komt net aangevlogen tegen een al licht wolkendek.

't Zonnetje schijnt zo heerlijk schoon
't Vogeltje zingt op held're toon 
't Windje suist zo zacht, 
Ja het zingt met ons mee 
In de weiden dartelt het jolige vee 
Lustig klinkt mijn lied: 
Wie zingt met mij mee.

We beginnen weer met het kinderliedje, dat vanzelf naar boven borrelde, toen ik deze morgen wakker werd gekust door de zon. Ik ken maar één coupletje. Ik ken ook alleen maar de melodie van de eerste twee regels. Mijn moeder zal het me wel voorgezongen hebben al heel lang geleden.
Het is vandaag in ieder geval een mooie start van een mooie morgen. Helder aan alle kanten en weinig wind. Het is nog stil buiten, Zachtjes glijdt de tram onder ons huis door en verderop zie ik een stadsbus rijden, zonder geluid. De meeste mensen slapen nog. Alleen de vroegelingen, die op tijd op hun werk moeten zijn, hebben haast.
Hier in de buurt heb ik hem nog niet gezien, maar in het plaatsje Piershil waren, stond hij bloeiend te geur. Vandaag schenk ik hem u: de jasmijn.

De eerste helft van het jaar zit er weer op. De nieuwe helft is met zon begonnen. Het is vandaag maandag, 1 juli 2013; de temperatuurmeter staat op 14.3 en de klok op 06.19 uur. De wind is matig. Boven de stad is de lucht helder, maar boven zee drijven wat wolken voorbij. Voorbij laten we hopen, ze moeten niet het land op komen. Ik heb nog even snel de buienradar bekeken en die geeft geen regenwolken, maar een bijna heldere hemel. Dat is in ieder geval een goed begin voor het nieuwe halfjaar. Het tweede halfjaar is wat dagen betreft drie dagen langer dan de eerste helft. Dat nemen we maar voor lief. Gisteren hebben we de zondag in alle rust genomen. Ook vandaag beginnen we rustig aan. Geen afspraken, maar gewoon lekker ontspannen: wat ruimen in huis en genieten van de nieuwe dag, die er nu al zomers uitziet. Ik wens iedereen een heel fijne dag en voor onze zuiderlingen een heel mooi en zonnig begin van de zomervakantie. Foto: de Pier is nog levend: er wordt een nieuwe vis geboren.

Zondag, 30 juni. De laatste dag en tevens zondag van de zomermaand. Morgen begint de nieuwe maand: de hooimaand. Of het de warmste maand wordt, kan ik niet beloven. Voor velen is het wel de vakantiemaand bij uitstek.
Gisteren begon de dag grijs. Zullen we wel of zullen we niet gaan. Niet gaan betekende het missen van een haringparty. Om tien uur besloten we om wel te gaan. Dat betekende een bezoek aan het plaatsje Piershil. In dit plaatsje woonde in 1944 mijn echtgenote Annemiek. Het telt amper elfhonderd inwoners en ligt op een van de Zuid-Hollandse eilanden. Het was de kleinste gemeente in de Hoekse Waard en vierde in 1975 haar 450-jarig bestaan. Nu maakt Piershil deel uit van de gemeente Korendijk. Het gemeentehuis van de huidige gemeente is gevestigd in de Voorstraat te Piershil.
Er was gisteren een kleine, maar gezellige kunstmarkt. Annemiek wandelde daar rond alsof ze er nog steeds woonde en keek met een beetje heimwee terug naar die oude tijd.
Vandaag een foto van het huis, waarin zij woonde. Nu een beetje verborgen achter het groen.

Zaterdag, 29 juni, het laatste weekend van een zomermaand, die maar geen zomermaand wilde worden. Met juli, de hooimaand, voor de boeg, hopen we op een keizerlijke maand. Genoemd naar Julius Caesar, die zelf nooit keizer is geweest. Voor mij is hij de grote bekende schrijver van het boek “de bello Gallico”. Dat boek staat nog steeds in mijn boekenkast. In het Latijn. Wij moesten het op het gymnasium vertalen. Mijn eerste echte ervaring met het Latijn. Ik weet niet of het nog steeds gebruikt wordt op de middelbare school, waartoe vroeger het gymnasium behoorde. Tegenwoordig kennen we allerlei andere schoolopleidingen, maar vroeger was het gymnasium de hoogste middelbare opleiding. Daarna volgden de universitaire opleidingen.
De dag is somber begonnen, maar zal spoedig klaren en uiteindelijk zal toch nog een beetje zomerse temperatuur van ongeveer negentien graden volgen. In het zuidelijk deel van Nederland zijn vandaag de zomervakanties begonnen. Iedereen, die vandaag op vakantiereis gaat wensen wij een goede reis naar zonnige oorden. Voor ons, die achterblijven en nog moeten wachten op vakantie, wacht nu de voorbereiding op een zonniger julimaand. Foto: hij ziet er vervaarlijk uit, maar is toch de blaffende goedzak van een van mijn buren.

Wat waren ze mooi dit jaar. Ik bedoel de pioenrozen. Overal zag je ze in de tuinen. In velerlei variëteiten. Nu zijn ze uitgebloeid en staan ze er wat slordig bij: in de tuin, maar ook in huis. Maar schoonheid vergaat en dan wordt het tijd voor de afvalbak. Maar toch nog even een herinnering. Een laatste groet, een laatste foto. Tot volgend jaar: bij leven en welzijn.
De zon komt. Maar wanneer? Het is iedere keer weer afwachten. Toch viel het gisteren wel weer mee, maar vandaag is de ochtendtemperatuur weer twee graden lager dan gisteren. Toch verwachten de weervoorspellers in het weekend een echte weersverbetering. Vandaag heerst Pluto. Morgen? Dat zullen we morgen wel weer zien. Weer of geen weer; we moeten er mee verder. De maand juni zit er bijna op; een stukje zomer ligt al weer achter ons. Maandag begint juli aan zijn opmars. Zal de zomer dan toch nog komen? Voor veel mensen zijn de vakanties begonnen. Vandaag is het een dag om plannen te maken en uit te rusten. Hopelijk begint morgen de dag met een zomerse glimlach. Ik wens iedereen een heel fijne dag. Zet een zonnig bloemetje in een vaas en geniet daarvan. Dit bloemetje verdwijnt vandaag in de afvalbak.

Hij stond al heel lang met zijn gezicht naar de muur gekeerd. Zelden werd er naar hem omgekeken. Toch stond die er al ongeveer dertig jaar. Hij is mee verhuisd. Maar niemand keek naar hem om; of misschien beter gezegd keek er in. De spiegel. Hij stond er wat lusteloos bij. Een beetje vergeten. Gisteren besloten we toch maar hem aan de kant te zetten. Ik heb hem zojuist geplaatst in de containerruimte. Misschien gaat hij daar een nieuw leven tegemoet. Ontmoet hij iemand, die naar hem om en in hem gaat kijken.
Vanmorgen heb ik eindelijk de opkomst van de zon gezien. Dat was lang geleden. De oorzaak, dat ik hem niet zo lang heb gezien, waren de wolken, die de laatste tijd ’s morgens vroeger opstonden. Ik heb hem vastgelegd op een foto, om u er van te overtuigen, dat de ochtendzon nog wel degelijk bestaat.
Geniet van de zon, geniet van het leven; vandaag kwam hij weerom; misschien is hij vanavond de hele dag gebleven.

Terwijl boven het land de wolken zich samen pakten, bleef boven de kuststrook de hemel strak blauw en koesterden wij ons in de zon. Vandaag lijkt het ook weer zo een dag te worden. De koude zee houdt de lucht schoon. Boven land warmt de koude lucht op en worden wolken gevormd. De zon zit nu nog even verborgen achter de ochtendnevels, maar straks zal hij hier weer schijnen. Om ongeveer half tien drinken we dan ons eerste bakkie op ons balkon. Langzaam zien we dan boven de stad de wolken zich ontwikkelen. Prachtige stapelwolken ontstaan dan. Gisteren zijn we weer de polder ingegaan om van al het moois daar te genieten. Bij terugkomst heb ik nog wat in mijn voortuin gewerkt. Die ontwikkelt zich goed, ondanks of misschien wel dankzij de wat koude lente.
Ik twijfel nog welke foto ik vandaag zal plaatsen: de wolken boven de stad of een Hollands landschap met molen, boerderij en merrie met veulen. Die wolken zien we wel vaker, maar zo’n dartel veulentje… Laat ik toch maar het landschap nemen.

Dit zijn onze grasmachines in de duinen: de koniks (konik betekent in het Pools: paardje). Het is een halfwild paardenras, dat vaak wordt ingezet voor begrazing in de duinen. Ze hebben weinig verzorging nodig en kunnen het hele jaar buiten blijven. Zij zorgen er voor dat de duinen geen graslanden worden: zij eten het jonge korte gras. Ze hebben een rustig karakter en zijn niet agressief. Hier op Scheveningen leven zij samen met vos, konijnen en vele vogelsoorten. Ze komen niet uit je hand eten en strelen hoef je niet te proberen. Ze zijn nogal schuw voor mensen. Het is een leuk gezicht en ik sta er vaak naar te kijken. Een foto van dichtbij: daar houden ze niet van. Zolang je op een afstand van tien à twintig meter blijft, grazen ze rustig door, maar zodra je ze probeert te benaderen, dan verwijderen zij zich. Bij het maken van een foto moet je wel een telelens gebruiken. Hier een foto genomen in de avond om omstreeks 19.00 uur een paar dagen geleden.

Het is al weer bijna zeven uur en de zon is nog niet te zien. Mijn toetsenbord wel; ik heb dus geen kunstlicht nodig. Toch had ik graag dat de zon mijn kamertje vroeg zou verlichten. Maar de zon slaapt nog en ligt weggedoken onder een dikke wolkendeken. Het is droog en het weerbericht vermeldde zo juist, dat in het noordwestelijke en westelijke deel van Nederland de zon zijn opwachting zal maken. Ik ben benieuwd. Ik kan bidden en smeken om wat zon, maar als hij niet komt zijn al mijn gebeden nutteloos. Daar stop ik dan ook maar mee. Ik laat maar komen, wat komt en blijf lachen om de zon. Gisteren beloofde ik een foto toe te voegen van de bos Carthamus tinctorius(gisteren was ik de n in tinctorius vergeten). Wie weet kent nu iemand de Nederlandse of Belgische benaming.
Gisteren maakte een man een kuiltje in een van de perkjes op ons plein om twee dode duiven te begraven. Het kuiltje was te ondiep en toen liet hij de duiven naast het kuiltje liggen en gooide de zakjes, waarin hij de duiven had meegebracht in de afvalbak. Einde begrafenisceremonie. Ik heb daarna de duiven ook maar in de afvalbak gedeponeerd. Dat lijkt mij een stuk hygiënischer. In het gegraven kuiltje zal ik vandaag maar een plantje zetten. Ik wens iedereen een heel fijne dag.

Het is zondag, de eerste zomerzondag; vandaag geen ZONdag, maar een regendag. We moeten het er mee doen. Gisteren heeft toch de zon zich toch nog heel eventjes laten zien. Gisteravond, maar dat was al na het ondergaan van de zon – dat heb ik ook niet zien gebeuren - werd het af en toe toch even helder. Gisteravond en vanavond staat de maan wat dichterbij de aarde. De maan draait in een elliptische baan om de aarde. Een ellips is een afgeplatte cirkel. Hierdoor staat de maan soms wat dichter bij de aarde en lijkt daardoor groter. Gisteren heb ik dat verschijnsel vastgelegd en daarom vandaag een morgengroet met de maan in beeld. Er is gisteren natuurlijk wel wat meer gebeurd. Met regen wil je er graag toch even tussenuit. Samen met vrouw en dochter hebben we, terwijl de ruitenwissers hun werk deden een ommetje door het Westland gemaakt. We kwamen terug met paprika’s en een grote bos Carthamus tictorius Zanzibar. Wat zijn dat nu weer. Het zijn bloemen, die je na een tijdje omgekeerd aan een spijker of iets dergelijks kunt ophangen en er daarna nog lang van kunt genieten. Een soort droogbloemen dus. Een Nederlandse benaming ken ik niet. Maar één deze dagen zal ik er een foto van maken en bijvoegen op mijn blog. Misschien kent u de Belgische of Nederlandse benaming. Het is in ieder geval een grote bos met heel veel mooie bloemen. Ondanks de regen wens ik toch iedereen een aangename zondag.

We hebben gisteravond omstreeks 20.00 uur even de zon gezien en iets van zijn warmte kunnen voelen. Nu hopen we vandaag iets meer van de zomer te merken. De verwachtingen zijn niet rooskleurig, maar niets is zo veranderlijk als de weersverwachting. Er was dan ook weer volop tijd om me te concentreren op de juridische problemen in onze vereniging van eigenaren: het appartementsrecht. Een beetje jaloers kijk ik dan naar onze zuiderburen, waar twee jaar geleden een nieuwe wet appartementsrecht werd ingevoerd. Hier in Nederland wordt daar nauwelijks aandacht aan geschonken. Problemen bij verenigingen van eigenaren worden vaak door rechters laconiek terug verwezen naar de vereniging zelf. Die moet de problemen maar in de Algemene Ledenvergadering zien op te lossen; een hopeloze taak.
Geen gezeur we gaan er weer veur(dat laatste woordje is een Haégs woordje voor ‘voor ‘). De zon schijnt aarzelend mijn kamertje binnen. Heel wat anders dan gistermorgen, toen ik nog met lamplicht zat te bloggen. Ik heb even de bijgevoegde foto gemaakt, om te bewijzen, dat ik inderdaad de waarheid spreek. Ik wens iedereen, dat zij/hij vandaag de zon vaak mag zien.

U zult het niet geloven: vandaag begint de zomer.
U zult het niet geloven, maar, terwijl ik dit opschrijf en de zon al om 5.20 uur is opgestaan, zit ik met kunstverlichting aan omdat ik anders de cijfers en letters van mijn toetsenbord bijna niet kan zien.
U zult het bijna niet geloven, maar vandaag begint om 07.04 het nieuwe seizoen, dat zomer heet. De lucht is grijs, de straten zijn nat, maar straks gaat het zonnetje weer schijnen en drogen al die plassen weer op. Het is, zoals het vrouwtje, dat op het Scheveningse strand over de plas richting Engeland zat te staren. Haar zoon woonde in Engeland. Ik liep naar haar toe en vroeg haar waarom ze al zoveel dagen daar zat en dat ze beter een boot kon nemen. “Ach” zei het vrouwtje, “na zoveel dagen regen, zal spoedig de zon gaat schijnen en dan droogt die plas wel op en kan ik verder wandelen naar mijn zoon.” We blijven positief. Terwijl ik dit schrijf -  het is nu 07.04 uur - is de zomer 2013 begonnen.
Ik wens ieder een heel mooie zomer, met “zon over dag, een buitje in de nacht; van mij mag ‘t.” Foto: samen zittend op een bankje en uitkijkend over het Hollands polderland;zo sloten we gisteravond de lente af en gingen weer huiswaarts om vandaag aan de zomer te beginnen.

Vandaag moet ik er vroeg bij zijn. Om acht uur verzamelen en dan naar het Rijksmuseum in Amsterdam. Weinig tijd dus voor het beantwoorden van de reacties en de berichtjes/groeten in het gastenboek. Maar vroeg in de middag zijn we weer thuis en dan kan ik alsnog op blogbezoek. Dus even geduld beoefenen.
Gisteren hebben we weer niet kunnen genieten van het mooie weer, dat de weerprofeten ons de laatste dagen beloofden. Gistermorgen was het nog redelijk, maar langzaamaan daalde de temperatuur en vroeg in de avond was het gedaald tot achttien graden. Ik denk maar ‘belofte maakt schuld’, dus eens zal het mooie weer er komen.
Gisteren, tegen de avond, werden mij drie kisten planten aangeboden o.a. gaillardia; deze moest zo snel mogelijk in de grond. Dat heb ik dus gisteravond nog even gedaan. De ander planten - achillea filipendulina, lychnis en salvia - komen vandaag of morgen aan de beurt. Er is dus wel werk aan de winkel, zo zeggen we in Holland. Foto: een bosje petunia’s als zomergroet.