Jammer dat de zon zo laat opkomt: vandaag 6 september precies om 07.00 uur. Dat is wat anders dan op 6 juni van dit jaar: toen was het 05.22 uur. De dagen beginnen aardig te korten: van avond gaat de zon al weer onder om 20.16 uur. Dat was op van 20 tot 30 juni wel wat anders: toen was de zonsondergang om 22.04 uur. Gelukkig gaat het de komende maanden niet meer zo snel, dankzij de overgang naar de wintertijd: anders zou met kerstmis de zon pas opkomen om 09.48 uur. Op 24 oktober gaan we dit jaar de tijd weer verzetten en dan komt de zon ineens weer een uur eerder op, maar gaat die ook weer een uur eerder onder. Ingewikkeld allemaal. Maar ja, zo is het nu eenmaal door de ‘geleerden’ bepaald. Wij gaan vandaag en de komende dagen fijn genieten van de nazomer.

Deze zandhoop was een cadeau van de heftige winden, die gisteren over het Scheveningse strand waaiden. Een nieuw duin op het strand met een hoogte van ruim een meter vijftig. Hier ligt weer een taak voor de bulldozers, om het strand weer een fraai aanzien te geven.

Zaterdagochtend. Een aantal wegens de warmte uitgestelde werkzaamheden, zoals de kleine moeilijke hoekjes en rondingen van vloerbedekking voorzien. Een warm werkje, maar nu is de kamer compleet. Dadelijk nog even de spulletjes op hun plaats zetten. De zon schijnt en lokt me naar buiten. Van middag zingen en spelen een aantal shantykoren op de boulevard. Altijd wel gezellig, vooral omdat ik een aantal van die zangers ken. Foto: Shantykoor Scheveningen 2008. Vandaag zullen zij ook wel weer present zijn.

Ik weet niet of u daar ook last van heeft, maar regelmatig verschijnt vandaag het bericht ‘deze pagina kan niet worden weergegeven’ , even terug naar voorgaande pagina, opnieuw proberen en dan lukt het; soms is dan het eerste gedeelte van mijn blog zwart en begint de pagina een stuk verder. Bij getallen in de marge staat soms een kruis, etc. Misschien ligt het aan het weer of is de webmaster met een vernieuwing bezig. We oefenen geduld en hopen maar dat de problemen met het blog spoedig verholpen zijn. Niet getreurd, het leven gaat toch wel door en er is geen man overboord.

Het is alsof het zo hoort: als er wind, veel wind, is, dan moet ik naar de pier. Dan moet ik tegen de wind hangen en proberen foto’s van dat geweld te maken. En zo was het gisteravond ook. Ik stond op de pier, terwijl de wind om me heen gierde. Windkracht 8 met windsnelheden zo rond de 90 a 100 kilometer per uur. Een onstuimige zee en dreigende luchten. De meeuwen zaten aan de grond: ook voor deze vogels was het weer te zwaar. En achter een glazen opbouw de pier zaten drie meisjes uit de wind te genieten van een glaasje wijn en van het weergeweld. Proost, meiden. Zie foto.

Soms wens ik mijzelf een vogel te zijn, hoog in de lucht. En daar hangend tegen de wind me vrij te voelen en alles van een afstand te kunnen bekijken. Vaak zie je hier de vogels zo hangen en wegzweven zonder een vleugel te bewegen.

Het zal geweest zijn omstreeks 20 december 1946 of 1947. Het was een regenachtige dag; ik had een zwarte cape aan en was juist klaar met mijn krantenwijkje. Bij een bloemenkar zag ik paar duindoorntakken staan. Ik keerde me om en liep terug naar de duinen, waar ik een bos duindoorntakken plukte en met deze takken onder mijn cape naar een bloemenkoopman stapte en vroeg of hij belangstelling had voor deze takken. En met de kerst in het vooruitzicht hapte hij gretig toe. Ik was heel erg tevreden over de betaling van de verboden- te- plukken takken. Foto: gisteren waren we even in de polder.

De duindoorn of met de geleerde naam ’ hippophae rhamnoides’ komt voor in kalkrijke duinen, maar ook in de woestijnachtige gebieden van Centraal Azië en in de Alpen. Het is een struik, die in de nazomer gekleurd is met oranje bessen. De bessen zijn zuur, maar rijk aan vitamine C. Ze worden o.a. verwerkt tot: duindoornolie, duindoornbesolie, duindoornsap, duindoornsiroop, duindoornjam en duindoornelixer. Het gebeurt wel eens, dat de bessen in de winter gaan gisten; als de vogels dan de vruchtjes eten worden ze stomdronken. Foto: gisteren gemaakt in de Scheveningse duinen.

Ik zat te twijfelen over welk onderwerp ik vandaag zou schrijven: de duindoorn of Guido Gezelle. Ik heb een besluit genomen: Guido Gezelle van morgen en de duindoorn deze middag. Waarom Guido Gezelle? Toen ik  jong was werd Joost van den Vondel altijd geroemd als de grootste Nederlandse dichter. Hoewel Vondel echt wel mooie gedichten geschreven heeft vond ik Vondel, vooral in zijn grote toneelwerken erg gezocht en bombastisch. Ik had meer op met de grootste Vlaamse dichter Guido Gezelle, die ik nog steeds graag lees. Zo kwam ik deze week in zijn gedicht ‘Oogentroost’ uit de ‘bundel’ Herfstmaand de volgende strofe tegen :
“De boomen staan, half uitgeleefd,
in kakelbonte reken,
te midden al dien bodempracht,
vol stervend goud gesteken.”

foto: een stukje duin bij Scheveningen

Hier in het westen is het weer uiteindelijk toch best meegevallen. In de ochtend enige regen, maar daarna woei de wind de regen naar elders. De wind is er nog, maar boven zee en de kust is de hemel blauw gekleurd, Het kan best nog een aardige avond worden. Foto: de duindoorn is niet alleen een sieraad in de duinen, maar het is ook een plant, die veel vitamines bevat.

Ik zet net de radio aan en ik verwachtte eigenlijk het lied “September morning”van Neil Diamond te horen. Maar nee hoor. Dat lied wordt de laatste jaren vergeten. Maar misschien zal het deze maand wel in een of ander programma te beluisteren zijn. Niet getreurd: september is gestart met mooi morgenlicht. Ook in België zijn nu de scholen begonnen. Toen ik jong was vond ik dat het vervelendste  schoolkwartaal begon. Eigenlijk vreemd, dat wij in die tijd spraken van een kwartaal: het was helemaal geen kwartaal; een kwartaal telt drie maanden en de periode september – kerstfeest is bijna 4 maanden; een trimester dus. Op het gymnasium spraken we van trimester en dat kwam beter in de buurt; maar dat klopte ook weer niet want de periode tussen kerst en Pasen omvatte meestal drie maanden en dat was dan weer een kwartaal. En de periode tussen Pasen en augustus was weer vier maanden; een trimester dus. Kwartaal of trimester, vandaag is het 1 september. En in mij zing ik “September morning” van Neil Diamond. Foto: oogstkleuren of zijn het herfstkleuren in de duinen.

Met enige vertraging toch nog even op het blog om u een fijne avond te wensen. Weer een vreemd probleem met de FTP-server. Alles loopt behalve twee sites. Ook de expert kan er nog niet uitkomen.

Vroeger, heel  vroeger werd op 31 augustus Koninginnedag gevierd en de dag daarna begonnen de scholen weer. Ik  kan me die dag niet zo goed meer herinneren. Ik denk dat dat feest zich meer in de binnenstad afspeelde of op een paar locaties, waar een oranjecomité actief was. Maar het kan ook zijn, dat in die jaren Bevrijdingsdag veel meer aandacht kreeg. Ik vond in ieder geval Koninginnedag nooit zo een succes, want op 1 september begonnen de scholen weer en daar had ik toen nog echt geen zin in. We kenden in die tijd geen herfstvakantie en tot Kerstmis was het een heel lange en saaie tijd. Foto: de laatste zondag van augustus 's morgens vroeg, de stoelen zullen nu wel wat vaker leeg staan.

Of hinkelend naar huis?

Om 06.30 uur opgestaan; na het douchen krant gelezen, ontbijt gedaan en daarna op de wandeltour. Door de duinen naar het strand en via de boulevard weer op het honk. Even een bakkie doen met een kookie en daarna de foto’s, die ik onderweg genomen heb, op de computer gezet. Vandaag waren er bijzonder fraaie luchten en een stevige wind en … kwallen op de kust. Kwallen vinden we eigenlijk allemaal vieze beesten: het lijken net klodders snot. Maar ze zijn o zo mooi. Ik plaats weer een foto vandaag en bekijkt u de vergroting maar eens, dan zult u het met mee eens zijn dat ze bijzonder mooi zijn.

Het is al lang geleden, maar ook ik ben klein geweest. Daarvan kan bijgevoegde foto getuigenis geven. Ik weet niet exact wanneer deze foto gemaakt is. Vermoedelijk begin 1936.Ik moet op deze foto – ik zit in het midden – ongeveer 16 of 17 maanden jong zijn. Links op de foto mijn broer Jan, die nu in Nieuw Zeeland, woont en rechts mijn oudste zus Lenie, die helaas overleden is. Deze foto vond Annemiek vandaag in een oude schoenendoos.

Na een drukke week dan nu eindelijk een rustig weekend. Lekker luieren want in huis is er weinig te doen. Even de stofzuiger er doorheen en dan maar wachten op nieuw stof. Als het droog blijft zou een wandeling of een fietstochtje door de duinen tot de mogelijkheden behoren, maar met de straffe westenwind is dat nu geen aanrader. We zullen wel zien, misschien gebeurt er iets onverwachts. Foto: we varen vandaag maar eens de andere kant op.

Na een redelijke zonnige dag, wordt de dag besloten met onweer, wind en regen. Foto vandaag genomen om 20.02 uur.

Verschil moet er zijn: zon in Vlaanderen; regen en gure wind in Holland. Het is wel weer wennen aan het weer. Over een paar weken hebben we de blogmeeting in Antwerpen en kort daarna gaan we weer op vakantie. En dan hopen we onze Belgische vrienden weer te ontmoeten. In ons vakantieoord lijkt het ook wel wat op een blogmeeting: wij delen ons hotel met veel Belgen en genieten daar iedere dag van.

In Frankrijk staan velden vol met deze bloemen. In Holland moeten we het met een bosje stellen.