Dinsdagavond: mijn vriend, zijn vrouw, kinderen en een groot aantal kennissen kerken ieder zondag samen in een voormalig parochiehuis in Den Haag. Zij bidden en zingen samen en gaan vriendelijk met elkaar om. Gewone mensen, die in hun God geloven in een geloof, dat gebaseerd is op de letterlijke tekst van de bijbel. Ze zijn niet agressief of opdringerig. Één keer per jaar hebben zij stamppotavond en daar worden Annemiek en ik ieder jaar voor uitgenodigd. Het is altijd een heel gezellige avond. Zo ook dit jaar. Annemiek voelde zich niet lekker en ging niet mee. Vooraf een groot glas wijn, want zij genieten van alles wat God hun gegeven heeft, en daarna de keuze uit vier soorten stamppot: zuurkool, boerenkool, andijvie en peen en uien met gehaktbal en rookworst. Na het eten nog even gezellig nababbelen en om 21.00 uur was ik weer thuis met een hutspot( peen- en uienstamppot) plus worst en gehaktbal voor Annemiek. Annemiek heeft daar gisteren van gesmuld. Ik kreeg het restje.

Bij hutspot hoort een winters tafereel, dus nu maar een winters plaatje.

Gisteren ben ik met mijn vriend Scheveningen ingegaan om onze website www.allesoverscheveningen.nl weer meer onder de aandacht van de mensen te brengen. Deze website over Scheveningen is opgezet met een subsidie van de gemeente, omdat wij niet commercieel werken en omdat wij Scheveningen beter onder de aandacht van bewoners en bezoekers van Scheveningen willen brengen. Dus promotie maken voor Scheveningen en Den Haag.  Winkeliers en andere bedrijven uit Scheveningen kunnen op deze site zichzelf presenteren en betalen daar voor een kleine vergoeding per jaar; hierdoor kunnen de kosten voor een belangrijk deel worden gedekt. Gisteren hadden we succes, want drie nieuwe bedrijven hebben zich aangemeld. Op de website vertellen we bijna alles over Scheveningen. Misschien leuk om die ook eens te bezoeken.

Foto: op de plaats waar nu de auto’s nog geparkeerd staan, staan nu een megabioscoop en ons wooncomplex. De foto is door mij gemaakt in mei 1991.

Naar aanleiding van mijn tekstje gisteren op mijn blog kreeg ik twee reacties: één van een Belgische blogvriend, die mij regelmatig bezoekt, en één van een Nederlands blogvriend en die schreef mij het volgende:  

“Wat je gasten betreft: Ook bij mij is het percentage Nederlanders, dat mijn blog bezoekt ( 63,4%) sterk in de meerderheid t.o.v. van de Belgen ( 33,5%).

Waar dat aan ligt weet ik niet, onze taal is toch hetzelfde ?

Of zou de slag bij Nieuwpoort nog in hun geheugen vast liggen?

Kom op Belgische bloggers !”.
foto: Holland polderland

Af en toe bekijk ik wel eens de statistieken op mijn blog en dan bedoel ik de statistieken die helemaal onderaan op de pagina vermeld staan, zoals de geografische informatie. Als ik die bekijk, dan ben ik er van overtuigd dat ik op een Nederlands seniorennet bezig ben: het grootste aantal mensen, dat mijn blog bezoekt, komt uit Nederland: 67,5%. Slechts 29,2% van mijn bezoekers komt uit België. Dit verbaast mij omdat ik zelf in hoofdzaak Belgische blogs bezoek. Ja natuurlijk kijk ik iedere dag een keer bij Annemiek, Thea en Kes, maar dat is maar een fractie van de blogs, die ik bezoek. Zijn de Belgen soms bang voor de Hollanders. Nou, wij vreten jullie heus niet op, hoor. Laat maar eens wat van je horen. Dit is toch een Belgisch Senioren Blog? Of betekent dit, dat de Belgische senioren geen belangstelling voor over de grenzen hebben. Ik mag ze natuurlijk wel bezoeken; ik vind het gezellig zo dagelijks even bij mijn Belgische vrinden op visite te gaan. Tot ziens maar weer.

Als kind, en dan bedoel ik de periode na juli 1945: want kort voor de oorlog was ik nog te klein en tijdens de oorlog kwamen we niet zo vaak op Scheveningen, speelden we tussen de bouwvallen, die wereldoorlog II had achtergelaten. Op het strand zaten we in de kazematten, waar we speelden met de ontmantelde kanonnen of klommen op de bunkers, die nu zijn opgeruimd, of speelden we op het Landje achter de Nieuwe Laantjes, waar mijn vriendje Henk toen woonde. We speelden in de gangen van de Atlantikwal en zochten naar overblijfselen van de oorlog. We waren bang het lijk te vinden van een achtergebleven soldaat: het stonk ook altijd zo erg in die gangen. En op het strand stonden nog geen badstoelen maar stonden de palen nog die de Duitsers geplaatst hadden om landingen van de geallieerden te voorkomen. In de winter van 1946 stonden we bij de haven op het stille strand te kijken naar twee vissersschepen, de loggers van toen, hoe die probeerden de haven te bereiken. Toen was de badplaats geen badplaats meer, maar een puinhoop.

Foto: op deze plaats klotsten de golven nog tegen de kademuur; nu is er een breed strand een gevolg van de verlenging van de havenhoofden.

Vanmiddag even genoten van de frisse zeewind. Met de koude wind in mijn gezicht, tranende ogen en koude handen heb ik met plezier over de Scheveningse boulevard gekuierd. En... ik was echt niet alleen: veel Scheveningers en Hagenaars trotseerden de koude wind om even van het fraaie zonnetje te genieten.
foto: een rustgevend strand, dat baadt in een stralende hemel.

Het was wel even zwoegen, maar uiteindelijk staat de kleine koepel van het Fortis Circustheater veilig op de grond. In Scheveningen spreken we gewoon over het Circustheater zonder verdere toevoeging en we denken dan vaak terug aan Circus Strassburger. Het circusgebouw kent een lange geschiedenis. Het werd geopende op 16 juli 1904 met een galavoorstelling van het circus Albert Schumann. Van het gebouw naar een ontwerp van architect W.B. van Liefland is nu niet veel meer over; alleen de grote koepel met daarop de kleine koepel herinnert nog aan die tijd. Bekende namen zijn Corty-Althoff(1915) , Albert Carré(1916), Carl Hagenbeck, Hans Stoch Sarrasani(1937), Strassburger Frères(1938), Giezen(1946) en vervolgens weer Strassburger. In 1967 viel het doek en lag het circustheater er verwaarloosd en verloren bij. Maar nu leeft het circustheater weer - dankzij Van den Ende -  als Fortis Circustheater.

Foto: de kleine koepel op de voorgrond.

Het was laat en de zon zakte al weg achter de koepel, toen eindelijk de kabels om de kap te heffen werden gevierd. Maar een feestje kon er nog niet gevierd worden en om 17.15 uur was dat “kleine” bolletje van die grote koepel nog niet verdwenen. De man, die mijn ’s morgens zei, dat het wel eens laat kon worden heeft gelijk gekregen. Maar het karwij moest nog wel dezelfde dag geklaard worden. Dat zal dan wel later op de avond gebeurd zijn, toen de zon al weer onder was. Ik ben gisteren niet meer wezen kijken: ik kon toch niet meer fotograferen en mijn handen en voeten waren ijsklompen geworden, als gevolg van het lange wachten. Fotograferen is niet altijd even gemakkelijk.

Dit was de laatste foto die ik gemaakt heb. De kleine koepel kunt u goed zien.

Ja, ik heb u even moeten laten wachten vandaag. Het mooie weer, hoewel een beetje fris, nodigde me toch uit om even te gaan kijken bij het Fortis Circusthater; daar zou namelijk de koepel van het dak worden verwijderd om aangepast te worden en tevens groot onderhoud aan te verrichten. Gelijktijdig kunnen dan een aantal nieuwe motoren voor de coulissen makkelijker naar binnen getakeld worden. Koude handen en koude voeten en uiteindelijk werd het weer een paar uur uitgesteld. Even een paar boodschappen doen, dacht ik, dan kom ik later wel weer terug. De boodschappen gedaan en weer terug, maar nee hoor, het zelfde liedje als een paar uur eerder. Ze waren nog niet zover. Ik weer naar huis, ik was in ieder geval een paar uur in de frisse lucht geweest. Over twee weken wordt de koepel weer teruggeplaatst misschien kan ik dan een leuk plaatje schieten.

Op bijgevoegde foto van vandaag ziet u de koepel nog wel; misschien is die er morgen wel af.

De stormen zijn voorlopig voorbij. Het was me het weertje wel de laatste tijd. Waren het verlate herfststormen of vervroegde voorjaarsstormen? Of zijn ze nu bij elkaar geveegd en gaan we een rustig voorjaar tegemoet? Vannacht heeft een zuinige Hollander met wat poedersuiker gestrooid: bij ons op het plein ligt een nauwelijks waarneembaar laagje sneeuw. De nieuwe vlaggen op het Kurhaus hangen slap. Geen zuchtje wind. En de zee kust teder het strand van Scheveningen.

Op zaterdag, 6 januari 2007, was tijdens de nieuwjaarsreceptie in Muzee Scheveningen Karel Pronk het stralende middelpunt. Na vele jaren als voorzitter van de Stichting Oud Scheveningen te hebben gefunctioneerd, overhandigde hij op deze dag de voorzittershamer aan Henk Grootveld: daarvan heb ik al eerder gewag gemaakt. Temidden van zijn vele vrienden was zagen we een opgewekte Karel, die nu eindelijk eens echt van zijn vrije tijd kan gaan genieten, hoewel we hem ongetwijfeld nog vaak in het museum zullen tegenkomen. Links op de foto nog één van de weinige vrouwen in Scheveningse dracht. De Scheveningse dracht wordt bijna niet meer gedragen; in het oude dorp is een Scheveningse in dracht een bezienswaardigheid.

Een column in onze lokale Scheveningsche Courant wordt steevast ondertekend door Piet Visser. Welke Piet Visser is; dat is een lokaal mysterie. Van mij mag hij dat blijven. Want een hij, dat is ie vast en zeker. Waarom? Hij verkeert veel in kringen, waar uitsluitend mannen komen; waarom zou hij ook anders? De vrouwenkant hoort hij wel van zijn echtgenote. Een lokaal mysterie? Ik denk dat hij zo langzamerhand ontsluierd wordt. Waarom? In zijn column van woensdag 3 januari 2007 ‘Glimmende Schoenen’ maakt hij volgens mij twee slippertjes. Het eerste slippertje is hem te vergeven: uit bescheidenheid vergeet hij zichzelf te bekritiseren: hij vergeet namelijk zichzelf te noemen. Het tweede slippertje is funest, tenzij ik me ernstig vergis. Hij noemt mij namelijk: Louk en in mijn vrij grote kennissenkring ken ik slechts één persoon, die mijn naam Loek schrijft als Louk. Nou ga ik natuurlijk niet bekend maken wie die Piet Visser is, want ik mag hem wel. Van mij mag hij gerust commentaar geven op van alles en nog wat. Niet dat ik het altijd met hem eens ben: zeker niet. Maar hij durft in ieder geval wel even het bed op te schudden. Daar ik weet, dat hij ook af en toe dit blog leest, vind ik het leuk hem hier te vermelden.

Terwijl ik, leunend tegen de wind,  foto’s stond te maken op de pier zei de stormwind tegen mij: ”leun niet tegen mij, want als ik ga liggen val jij.”

 Een tijdje geleden waren er verkiezingen in België: het vlaamse blok( ik schrijf deze naam bewust met kleine letters omdat ik een hekel heb aan discriminatie) weert buitenlanders en nu weer het vignet van die Vlaamse minister Kathleen Van Brempt. Als dagjesmensen nu ook al geweerd worden: mijn jaarlijkse uitstapje naar België gaat me nu € 60,00 extra kosten en dat vind ik wel een beetje veel. Ik kan me best indenken dat het transitoverkeer meebetaalt aan het onderhoud van het wegennet. Dat willen ze in Nederland ook. Op de tolwegen betaal je dan gewoon wat extra voor iedere gereden kilometer: iedereen; Nederlander en buitenlander en geen compensatie. Wil je niet betalen, dan zoek je maar een andere weg en kom je onherroepelijk in problemen met verkeersopstoppingen op het lokale wegennet en dat kost je dan heel veel tijd. Wil de Belgische minister eigenlijk wel één Europa of wil ze een Europa met heel veel afzonderlijke landen met allemaal eigen regeltjes? Ik snap er niets meer van.
Nog een foto van de storm van vandaag

De beloofde foto.

Vanmorgen 5.15 uur. Ik word wakker door gedonderd en meteen flitst er een bliksemschicht langs de hemel. Gedonder en met een fluitend geluid van de wind kondigt zich een nieuwe depressie aan. Ik luister even naar de radio en hoor, dat er vanmorgen een storm met windkracht 9 onze kust zal teisteren. De wind staat west bijna noordwest ten westen en dus vrijwel recht op de Scheveningse kust. Er is nog te weinig licht om nu al foto’s te gaan maken, maar over een uurtje hoeft u me niet te bellen: dan ben ik buiten aan het spelen met de wind. Foto volgt later.

Ik zit net de avondkrant te lezen van 19 februari en de tijd schijnt stil te staan. Buiten de storm van de afgelopen nacht staat er niet veel in de krant. O sorry, ik heb de verkeerde krant onder mijn neus: het is de krant van 19 februari 1952, dat is dus al weer 55 jaar geleden. Toch staat in die krant wel een leuk bericht, althans voor scheepsfanaten: “het gaat er naar uitzien, dat de beruchte “Maasvlakte” het loodje zal moeten leggen tegen de Nederlandse Slepers. Gisteren zijn de sleepboten “Schelde” en “Witte Zee” er in geslaagd om bij hoog water het Panamese schip “Marjory” ongeveer 20 meter te verslepen. Vandaag zal opnieuw getracht worden de “Marjory” vlot te krijgen.” En het weerbericht voor morgen uit diezelfde courant: ‘Zwaarbewolkt en regen, zwakke tot matige wind uit west en noord. Temperatuur +4graden.” U ziet het: geen enerverende berichten. De tijd lijkt te hebben stilgestaan.

Foto: bevroren duinmeer 22 februari 2003

Het was me het weertje wel gisteren. Alle leuke dingen bij elkaar. Wind, wolken, golven, zon en regen. Nou ja, leuk. Veel mensen houden niet van wind en regen. Ik hou wel van wind, maar regen kan me gestolen worden. Windkracht tien, ik stond er middenin en moest me soms zelfs even vasthouden aan een hek of leuning. Ik stond bij de haven van Scheveningen te genieten, toen er plots een vrachtwagen naast me kwam staan; de bestuurder wilde ook graag de storm fotograferen. We kwamen in gesprek met elkaar en de ander vroeg aan mij of ik vaak foto’s maakte? Ik zei ja, bijna dagelijks. Ben jij dan Loek de Koning? Waarop ik uiteraard bevestigend moest antwoorden. Goh, leuk joh, ik kom regelmatig op jouw websites. Leuk, bedankt joh, en wie ben jij dan wel? Hij zei Willem O. en ik heb de website maritiemefotografie.nl . Ja, die website ken ik wel, ziet er goed uit. En zo ging het nog een tijdje door. Ik vond het leuk hem ontmoet te hebben.

Foto. Uiteraard de storm van gisteren.

Ook zij genoten van de storm.

Met de stormwind in de rug ben ik al vroeg op pad. De wind loeit om me heen en af en toe moet ik me vastgrijpen om niet door de wind omgeblazen te worden. Windkracht 9. Vorig jaar april zat ik in een boot van 14,2 meter ook in een storm met uitlopers tot windkracht 10 (gemeten 47 mph); nu pas ervaar ik hoeveel kracht zo’n wind heeft. En je moet er niet aan denken in dit weer op zee te zitten met metershoge golven om je heen. Om  14.39 uur zal het hoogwater zijn in Scheveningen en dat wil ik perse niet missen: dan zijn de golven nog hoger en woester en zal de wind omstreeks kracht 10 zijn. En uiteraard gaat de camera mee.

Foto gemaakt op 18 januari 2007 om 11.10.