De meeste mensen weten wel dat hazen en konijnen verschillende dieren zijn. Maar er zijn ook mensen, die het onderscheid niet weten. Zowel de haas, die wij kennen, het lepus europaeus als het wilde konijn, de oryctolagus cuniculus, behoren tot het geslacht haasachtigen, de lagamorpha.
Toch bestaan er grote verschillen; het konijn graaft een hol, de haas maakt een soort nestje op de grond: het leger; het konijn komt meestal voor in duinen en bossen, de haas meestal in het open veld; het konijn huppelt, een haas loopt; een konijn heeft knaagtanden, terwijl de haas hoort tot de groep dubbeletanden. Een konijn is gemakkelijk als huisdier te houden, een haas niet. De jagers onder u weten ook, dat de jacht op hazen heel anders is dan die op konijnen. Hier bij ons in de duinen komen wel konijnen voor, maar geen hazen.

Foto: het duinkonijn

Het is al weer lang geleden, dat Annemiek en ik in het oude stadhuis stonden voor de ambtenaar van de burgerlijke stand, om elkaar eeuwige trouw te beloven. Samen met ons stonden er nog twee andere echtparen met dezelfde bedoeling. Het was 28 februari 1962. Met ingang van 1 mei 1962 zouden we een huis kunnen huren, maar… dan moesten we wel getrouwd zijn!! Dat wij op die bewuste 28 februari voor de ambtenaar stonden was dus echt een “moetje”. In Nederland noemen we een stelletje dat moet trouwen omdat de bruid in verwachting is een “moetje”. In Nederland moet je eerst trouwen voor de burgerlijke stand en daarna mag je pas trouwen in de kerk. Wij trouwden op 1 juni van datzelfde jaar voor de kerk. In 1965 werd onze tweeling geboren. En woensdag is het dan de officiële dag dat we 45 jaar getrouwd zijn.

Foto: we zijn er nog nooit achtergekomen, wie nu echt de baas is, loopt zij voorop of hij.

Het Belgisch Park is een wijk in het stadsdeel Scheveningen. De ontwikkeling van deze wijk is gestart in 1883. Volgend jaar vieren we het 125-jarig bestaan. De naam Belgisch Park is destijds niet zomaar gekozen: Belgische ondernemers hebben bij de ontwikkeling van deze wijk een belangrijke rol gespeeld. In de loop van het jaar zal ik hier wat vaker op terugkomen. We zijn nu bezig met het opzetten van een feest bij gelegenheid van deze 125 ste verjaardag.
Als foto: de eerste woning in het Belgisch Park.

De ene dag lijkt het wel lente en de andere dag miezert het als op een herfstige dag in september. Maar als we naar buiten gaan en goed om ons heen kijken dan zien we toch dat het voorjaar in aankomst is. De tulpen, narcissen en hyacinthen komen al boven de grond, terwijl de sneeuwklokjes uitbundig bloeien. Soms lijkt het wel of er sneeuw gevallen is, maar als je dan dichterbij komt zijn het de sneeuwklokjes, die ons verrassen. In de polder zien we hier en daar een paar lammeren, maar uitbundig is het nog niet. Misschien nog iets te koud. Afgelopen week zagen we ze toch wel: drie witte en een zwarte en zelfs een jonge lama, die even van het zonnetje mocht genieten.

Foto de vier lammetjes

Er is gisteren heel wat gebeurd. Terwijl Annemiek en ik in het ‘Land van Wijk en Wouden’ wat vertier zochten, werd het nieuwe kabinet door HKH Koningin Beatrix beëdigd. We brachten een bezoek aan de kaasboerderij van Sjaak en KarinVeen aan de Weipoortseweg te Zoeterwoude.  En laat nu net over Karin van Veen in de Telegraaf  van vandaag een artikeltje staan over o.a. haar inmiddels wereldberoemde hartjeskaas. En terwijl ik gisteravond naar een vergadering moest over de kustbeveiliging, zat de hele wereld geboeid te kijken naar de achter een bal aanhollende mannen. Op het internet was het doodstil. O ja, nog een berichtje in de Telegraaf: ‘Turkse president Sezer niet naar concert Beatrix’. Tijdens haar bezoek aan Turkije wordt de president een concert aangeboden. Gedurende dit concert en de receptie daarna zullen vrouwen met hoofddoekjes aanwezig zijn en juist dit is al sinds 1924 in openbare gebouwen in Turkije verboden.

Foto: een uitzicht over de Weipoortsche Vliet.

Net op de rand van Scheveningen en Den Haag aan de beroemde Laan van Meerdervoort ligt het Haganum, dat dit jaar 100 jaar bestaat. Het 100-jarige pand met zijn karakteristieke poort en toren was in 1907 het nieuwe onderkomen van het Stedelijk Gymnasium, dat voorheen aan het Westeinde in Den Haag was gevestigd. Het gebouw is ontworpen door architect Jacobus van Lonkhorst, rijksbouwmeester voor de gebouwen van onderwijs. Het verhaal over Haganum en zijn voorlopers kent een lange geschiedenis, die teruggrijpt naar 1327.

Foto: Laan van Meerdervoort het Haganum

Het carnaval is voorbij. De vastentijd is aangebroken. Toen ik jong was kenden wij hier ten noorden van de grote rivieren wel vastenavond. De avond voor de grote vasten begon. Dan aten we thuis pannenkoeken en kregen limonade. Op Aswoensdag moesten we naar de kerk om het askruisje te halen. Iedereen kon zien, dat je naar de kerk was geweest. Als je tegenwoordig met een zwarte vlek op je voorhoofd zou rondlopen, dan zouden de mensen je een viezerik vinden; iemand die zich nog niet gewassen had. Maar wij droegen het askruisje met ere. Wij hadden echt een vastentrommeltje en aten vis op vrijdag en de grote mensen vastten ook echt op vrijdag. Één maaltijd op die dag. Alleen zondags mochten we een koekje eten.
foto: een polderweg

Zaterdag 3 maart is de startdatum voor de strandtenthouders. Op deze dag mag begonnen worden met de opbouw van de strandtenten. Dat geeft altijd veel bedrijvigheid. Na een periode van vrijaf zijn de strandtenthouders weer toe aan een nieuw seizoen. En zodra de tent staat mag er ook verkocht worden. Het is dan nog wel niet druk op het strand, maar zodra het zonnetje maar even schijnt komen de wandelaars al spoedig opduiken. En lekker achter het glas gaan al snel de eerste kledingstukken uit; een kopje koffie, warme chocola of een pilsje en de dag is al weer de eerste stranddag van het seizoen. De officiële opening van het strandseizoen is vrijdag 16 maart. De openingsdatum van het badseizoen is nog niet bekend.

Door het vertrek van de Norfolk-line uit Scheveningen is het wel erg stil geworden in onze haven. Politiek echter niet: er moet nog steeds een goed plan komen voor de vrijgekomen derde haven. We hebben zelfs een Norderling die de haven wil dempen en er dan een ondergrondse parkeergarage van wil maken. Het woordje Norderling is hier goed geschreven. Onze wethouder Marnix Norder is namelijk die snoodaard. Maar we blijven hopen op een goede Scheveningse invulling van dit vrijgekomen bedrijventerrein. Als het eenmaal volgebouwd is met woningen en/of kantoren en/of bedrijven dan is er zelfs voor een toekomstige uitbreiding van een jachthaven geen plaats meer.
foto: zondagmorgen, 18 febr. 2007

Op de voorpagina van de Telegraaf staat een grote foto met als ondertitel: gezinsgeluk voor Tooske. Die hoeft in ieder geval geen geboortekaartjes meer te verzenden, want iedereen weet nu dat ze een kindje heeft. Leuk voor haar en haar man. Maar voor mij is Tooske een onbekende BN’er; zij is voor mij geen interessant nieuws, zelfs helemaal geen nieuws. Op pagina 3 van diezelfde krant staat een andere vrolijke foto met als bovenschrift: Lentegvoel bij optocht. Voor mij hadden ze deze foto op de voorpagina mogen plaatsen. Lentegevoel en Carnaval.  Daar hebben we allemaal wat aan. Maar ja, dat is een OBN’er (OnBekende Nederlander).
foto: een schaap voor het lentegevoel

Het volgende bericht stond op 17 februari 2006 op mijn andere, reeds gesloten, blog: "Een Antwerpse handelaar vindt in 1562 tussen een lading goederen uit Turkije een aantal onbekende bollen. Hij denkt dat het uien zijn en stooft er een paar met olie en azijn. Maar het smaakt nergens naar. De handelaar gooit de rest van de bollen in zijn tuin; na een korte tijd ontluiken er op die plaats prachtige bloemen. De eerste bloeiende tulpen van West-Europa zijn een feit. In Holland duikt de tulp pas in 1592 op, in de Hortus van Carolus Clusius. Dus nu zingen we in het vervolg maar: "tulpen uit Antwerpen". Ere wie ere toekomt.". Van die bollen bestaat geen foto meer.

In de regio Den Haag wordt hier en daar wel wat aan carnaval gedaan, maar waarom carnaval gevierd wordt, daar hebben de meeste mensen geen weet van. Ach, dat hoeft ook eigenlijk niet, als je maar leut hebt. Ja, dat woordje leut heb ik overgehouden uit mijn Brabantse periode: 1948/1955. In die tijd werd er wel carnaval gevierd, maar dar was in hoofdzaak op vastenavond, de dag voor Aswoensdag. Toen vierde je op dinsdag carnaval en liep je woensdagochtend vroeg al met het askruisje op je voorhoofd rond. In die tijd betekende carnaval nog het einde van een goed leventje en begon op woensdag de vastenperiode van veertig dagen. Maak er maar een mooi carnaval van.

Foto; dit is geen carnavalskleed, maar een koopman op een Turkse markt. Als je maar leut hebt.

Gisteren heb ik Annemiek en haar vriendin meegenomen naar een voor hen onbekend gebied. Annemiek zat al in haar rats, omdat ik haar niet vertelde waarheen we zouden gaan. Zij wil alles vooraf weten. Maar ik heb niets verteld. Via Voorschoten, Zoeterwoude, Hazerswoude, Alphen en Bodegraven kwamen wij aan bij de Meije. De Meije is een zijriviertje van de Oude Rijn en tevens een gehucht aan dat riviertje. Langs de Meije liggen veel mooie boerderijen en prachtige vergezichten over het Hollandse polderland. De dames waren opgetogen: dit hadden ze nog nooit eerder gezien. Na vijf uur rijden door dit wonderschone deel van onze provincie kwamen wij tevreden, maar wel een beetje vermoeid weer thuis.

Foto: uiteraard van dit fraaie gebied.  

Donderdag. Vaak wordt ik op donderdag aan mijn lot overgelaten. Als de dinsdag geen mooie dag is, dan verzetten Annemiek en Wil hun wekelijks uitstapje naar de donderdag. Maar vandaag heb ik ze tuk: ik heb ze aangeboden om met de auto naar een voor hen onbekende bestemming te vertrekken; een dagtochtje, waarbij wel de camera’s meegaan. Vol enthousiasme en giechelend zullen ze straks in de auto gaan zitten, waarna ik met gierende banden Scheveningen zal verlaten.
Foto: Goedereede, maar dat zal niet de onbekende bestemming zijn

Op deze dag mag je vrienden m/v niet lastig vallen met allerlei informatie, waarom ze niet gevraagd hebben, zoals SPAM  etc. Maar die SPAM-mensen zijn nu eenmaal onze vrienden niet. Maar wel of geen vrienden: wij wensen iedereen veel liefde en een heel fijne dag toe.

Foto: Is dit geen lief katje?

Door het zwart-witte verenkleed is de scholekster een goed herkenbare vogel. In de vlucht(zie foto van gisteren) is hij/zij te herkennen aan de witte vleugelstreep en aan de zwarte eindrand van vleugels en staart. In de winter toont de scholekster een witte keelband. De scholekster is aan de kust een vrij algemene broedvogel, maar komt ook voor bij moerassen, in agrarisch gebied en langs de rivieroevers. In Nederland zijn er ongeveer 100.000 broedparen.
 Het nest wordt gebouwd langs de kust, maar komt ook verder landinwaarts voor en bestaat uit een eenvoudig kuiltje waarin het vrouwtje ongeveer 4 eieren legt. In steden bouwt de scholekster soms een nest tussen de kiezels op een plat dak. Buiten de broedtijd vormen scholeksters vaak grotere groepen en zijn dan vooral langs de kust te zien. Zij voeden zich vooral met schelpdieren en wormen.

In het Westbroekpark van Scheveningen wordt op het ogenblik hard gewerkt om het park er in het voorjaar piekfijn uit te laten zien; er wordt dan ook gesnoeid en de afgesnoeide takken liggen dan op een aantal plaatsen verspreid in het park. Vorige week had ik voor Annemiek een paar takken mee naar huis genomen, waarvan er één nu prachtige witte katjes laat zien. Gisteren ben ik weer even naar dat park gelopen en heb nu een aantal wilgentakken meegenomen. Maar wat zag ik op het grote gazon, de speelweide: tientallen scholeksters liepen tussen een paar ganzen ijverig wormpjes te zoeken op het drassige veld. Een kan die ik niet liet liggen om de scholeksters even op de gevoelige plaat(zo noemden ze dat in die goede oude tijd van de glasplaten en rolfilms) vast te leggen. Op deze scholekster kom ik later nog terug.

Foto: opvliegende scholeksters

Het zal weer spoedig voorjaar zijn. Als  carnaval nadert begint de drukte in Scheveningen. Veel zuiderlingen, die niet van het tegenwoordige carnaval houden komen naar het nu nog rustige Scheveningen om even te genieten van het strand en de duinen. En bovendien van het mooie Den Haag. De strandexploitanten beginnen onrustig te worden. Kort na carnaval mogen de strandtenten weer geplaatst worden. Alles om op tijd klaar zijn om de miljoenen gasten, die Scheveningen in de loop van het jaar zullen komen bezoeken, het naar de zin te maken. Het nu nog stille strand zal dan weer de ontmoetingsplaats worden voor mensen uit de hele wereld. Een weekendje Scheveningen met bezoek aan de Keukenhof en de in bloei staande bollenvelden. De mooie luchten en de frisse zeebries.

Foto: voorbereidingen voor het nieuwe seizoen(3-3-2004)

Met je goede been uit bed gestapt, vroeg de schelm aan de kaperskapitein die in een gevecht zijn linkerbeen verloren had. Gelukkig wel antwoordde de kapitein, anders was ik omgevallen. Een beetje wrange humor, maar je kunt er om glimlachen. En dat laatste, dat glimlachen daar gaat het nu juist om. Die glimlach maakt het leven zo aangenaam. Een glimlach moet van binnenuit komen: een glimlach is een positieve beleving. Zie de nieuwe dag als een cadeautje, dat bij het ontwaken op je nachtkastje ligt. Je krijgt het, je hebt er geen recht op. Mijn vader zei als het regende: het meeste valt er toch naast. En dan glimlachte hij. Glimlach vandaag eens wat vaker, probeer het maar eens en misschien sta je morgen weer glimlachend op.