Gisteren ben ik toch nog een paar uurtjes naar de tuin geweest. In mijn oude tuin stonden nog wat aardbeiplanten, die moesten nog verplaatst worden. Maar daarvoor moest ik eerst een stukje tuin ontginnen. Ondanks het koele weer stond ik behoorlijk te transpireren. Bij het gereedmaken van een aardbeibed zag ik een paar pollen bieslook staan. Die moesten ook maar naar een andere plek. Verder nog wat selderij, die ook verplaatst moet worden. Al bij al dus aardig wat werk. Na twee uur hard werken was ik bekaf. ‘Morgen de rest maar’ dacht ik bij mezelf. En daar ga ik vandaag dan voor. Stukje bij beetje begint er wat vorm in mijn tuin te komen. Gelukkig zal het de komende dagen aardig weer blijven. Vandaag dan ook eerst een uurtje spitten en weer wat ordenen. Morgen misschien regen; maar als het een beetje mee zit, toch maar een paar uurtjes in de tuin werken. Over twee weken moet de tuin klaar zijn, want dan moeten de aardappelen en de tuinbonen de grond in. Nog werk genoeg te doen. O ja. De rabarber, die al in mijn tuintje stond, komt al aardig boven de grond. Ik heb nog een zakje veldbloemen uit Tiengemeten; misschien kan ik die zondag aan moeder aarde toevertrouwen.

Ondanks het koude weer ben ik gisteren toch even wezen rondneuzen in Scheveningen. Er wordt al hard gewerkt om het strand bezoekersvriendelijke te maken. Dinsdag, 1 maart, beginnen de strandtentexploitanten met de opbouw van hun paviljoens. Nog even en de koffie staat weer klaar. Maar aan dit goede vooruitzicht zich ook een andere minder prettige kant: het parkeerterrein “Het Zwarte Pad” en het parkeren aan de boulevard is weer ‘betaald parkeren’ geworden. Scheveningen heeft te weinig parkeerplaatsen; en dat geldt niet alleen voor het bewonersparkeren, maar vooral tijdens het strandseizoen ook voor de vele bezoekers. Het best bereikbare alternatief is het openbaar vervoer of de fiets. Ondanks dit parkeerprobleem is en blijft Scheveningen de moeite waard. De zee, het strand en de duinen zijn nergens mooier. Een beetje chauvinisme is toch wel geoorloofd.

Wat zal vandaag de dag weer brengen. De felle kou lijkt uit de lucht te zijn. Maar de hemel is nog bewolkt. Wordt het een begin naar de lentemaand. Eerst nog even een feestje vieren. Op maandag, want dan zijn we 49 jaar getrouwd. Lekker gezellig ergens gaan eten. In Scheveningen zijn er ….tig gelegenheden om lekker te gaan eten en zodra de paviljoens weer op het strand staan komen er nog eens …tig bij. Eind februari wordt er ieder jaar weer een betonnen pad aangelegd op het strand. Tussen het pad en de boulevards worden daarna de strandpaviljoens weer opgebouwd. Met het aanleggen van het pad is al begonnen. Het zal niet lang meer duren of de strandpaviljoens zullen er weer staan. Achter het glas en in het zonnetje zullen de eerste zonaanbidders weer verschijnen. En nu maar hopen op veel zonnige dagen. Foto: dit is nog een foto van vorig jaar 1 maart.

Volgende week dinsdag is het 1 maart en dat is het begin van de lentemaand. Nog even de kiezen op elkaar. Nog even een dikke trui en een sjaal om, maar nog niet direct op ruimen, want maart kan heel wispelturig zijn: maart roert zijn staart. De komende dagen wordt het weer wat beter, maar ook natter. Maar het zonnetje zal zich ook laten zien en dan van zijn warmere kant. Als ik naar buiten kijk, dan zie ik geen witte daken. Toch maar even wachten met de tuin. Ik had gehoopt eind deze week met de tuin op orde te zijn, het ziet er nu naar uit, dat dat wel de volgende week zal worden. Niet getreurd: het is nog niet te laat.

De dagen zijn weer duidelijk zichtbaar aan het lengen. Vergeleken met vorige maand is dat ’s morgens al met 50 minuten vroeger en ’s avonds met  bijna een uur later langer licht. Gisteren was het een redelijk zonnige, maar koude dag. Vandaag heb ik even de zon gezien, wat een bleekscheet was dat vandaag; hij is weer snel door de wolken opgeslokt. Maar wie weet komt hij toch weer terug. Het IJslandse nee om de ontfutselde Icesave-tegoeden terug te betalen heeft een slecht effect  op de IJslandse aanvraag voor EU-lidmaatschap. Die aanvraag kan voorlopig in de ijskast. Foto: een ijsfoto is vandaag wel op zijn plaats.

Buiten laat het voorjaar het een beetje afweten. Niet abnormaal voor de tijd van het jaar. Fris en de laatste dagen een beetje weinig zon. Maar in huis hebben we de lente al binnen gehaald. De snoeitakken vaan een voor mij onbenoemde heester staat met roze bloemen te gloren. En de mensen, die die takken bij mij gezien hebben, vragen mij nu: “Loek, kan je volgend jaar voor mij ook een paar van die takken versieren?”. Wijselijk houd ik op dat moment mijn mond. Ik weet niet waar en wanneer ik die takken weer tegen kom. Het is ieder jaar een verrassing als ik met snoeitakken thuiskom. Bij mij in huis heb ik in ieder geval al vroeg de lente binnengehaald. Foto: het voorjaar lonkte naar mij een blik van verstandhouding.

Er is altijd wel wat aan de hand op het plein voor onze woning; deze morgen vier politieauto’s; op afstand een cameraman met foto en geluidsapparatuur. Alle agenten gingen naar binnen via de hoofdingang van het complex recht tegenover ons. Dar is de plaats, waar vroeger de hoofdingang was van het Palace Hotel was. Maar zo te zien kwamen ze er vandaag niet om daar een hotelkamer te bestellen. Nu, het is inmiddels 08.45 uur, zijn de wagens en de cameraman weer verdwenen. Ik zag wel dat er iemand met een van de auto’s meegenomen werd. Wat zich daar heeft afgespeeld, zullen we maandag wel in de krant lezen en als het heel belangrijk is, wel via de regionale zender vernemen. Wij houden ons vandaag rustig: buiten is het koud en de hemel bewolkt. Kans op een zonnetje lijkt wel heel erg klein. Foto: ze noemen hem de duivelsvis, maar ik vind hem er wel erg mooi uit zien. Opname door mij gemaakt in SeaLife Scheveningen. 

Het kan gek gaan in de politiek. In België kan niemand een kabinet in elkaar timmeren en hier in Nederland weigerde gisteren de premier in de Kamer te verschijnen. En zo lees je iedere dag wel wat in de krant, waarvan je je vertwijfeld afvraagt: hoe zit het eigenlijk met de politiek. Gisteravond was er een Algemene Ledenvergadering van onze Vereniging van Eigenaren: ik ben uit protest niet gegaan. De bestuurder luistert niet of onvoldoende naar onze wensen en denkt dat hij het is, die bepaalt hoe wij moeten wonen. Ik ben niet de enige, die uit protest niet gegaan is. Trouwens over twee weken is er weer een vergadering. Misschien ga ik dan wel, maar dat hangt af van de mening van ons appartementenblok. Vandaag ga ik ondanks het wat koudere weer toch maar naar mijn tuin: die moet op tijd klaar zijn; binnenkort is het al weer tijd om de tuinbonen en uien te zaaien/planten. Foto: nu is het strand nog stil en verlaten, maar even verderop worden al weer voorbereidingen getroffen voor een nieuw seizoen.

België is vandaag wereldnieuws: sinds vannacht 12 uur is België wereldkampioen kabinetformeren, hoewel boze tongen beweren dat die datum pas op 30 maart zal zijn. Maar over die paar dagen maken we ons geen zorgen. Informateur Didier Reynders mag van koning Albert in ieder geval tot 1 maart doorgaan.
Gisteren heb ik al hard gewerkt aan mijn tuin de meeste rommel is geruimd en dadelijk vertrek ik weer voor een paar uur om verder te gaan met spitten en een ondiepte in de tuin te gaan vullen met compost. Ik ben veel dank verschuldigd aan de vorige huurder en de eigenaar van mijn tuin, want die hebben mij gisteren met goede raad en daad bijgestaan. Foto: deze krokodil zit achter glas in SeaLive Scheveningen en zal niemand kwaad doen.

Er ligt veel werk te wachten, maar vandaag moet ik toch wat tijd besteden aan mijn tuin. Dat wordt ruimen en spitten. Ik heb een nieuw perceeltje gekregen ca. 100 vierkante meter en daar moet nog heel wat aan gebeuren. Gelukkig is het de laatste dagen wat droog geweest; de grond in de polder kan het vocht aardig lang vast houden en dat is bij spitten we een beetje zwaar. Maar ja het moet gebeuren en als ik het nu niet tijdig doe, zit ik er het hele verdere seizoen mee te klieren. Deze week even goed aanpakken. Niet te veel in eens, maar iedere dag een stukje, dan is de tuin eind volgende week op orde. Maar dan moet natuurlijk ook het weer meewerken. We zullen zien: vandaag beginnen we. Foto: de natuur in huis begint al uit te lopen: snoeitakken staan in huis in bloei. Een goed begin van het tuinseizoen.

In het gratis ochtendblad De Pers verschijnt deze week iedere dag een bijlage over België. Vier pagina’s zonder reclame. Ik lees ze uiteraard; want over de Belgen niets dan goeds. Soms humor, soms serieus. Zoals vandaag: aanstaande donderdag: de 249ste dag van de regeringsvorming; wat had je in al die dagen wel kunnen doen. En dan volgt er dit lijstje: 10.506 km lopen, zes keer een arm breken en weer helen, een taal leren tot aan basisniveau, een bijna complete baby maken; en in diezelfde periode gebruikt een Belg gemiddeld 662 kopjes koffie, 55,25 liter bier en 27 flessen wijn. En dat is allemaal door de Belgische krant ‘de Standaard’ uitgerekend. Eén ding begrijp ik niet van deze reeks wetenswaardigheden: 10.506 kilometer lopen en nog geen ‘stap’ vooruit met de regeringsvorming. Foto: dit zijn in ieder geval geen Belgen; want ze kijken allemaal dezelfde kant uit.

Vandaag is het dan zo ver: Valentijn. Valentijn: de dag, die wordt beschouwd als de voorloper van de lente, maar ook de dag waarop goede bekenden elkaar een wenskaart of geschenkje sturen. Een gebruik afkomstig uit Engeland en Schotland, maar dat de laatste jaren is uitgegroeid tot een dag van de hele westerse wereld. Een dag waarop de commercie met gretigheid heeft ingehaakt. En natuurlijk doen we er allemaal (een beetje) aan mee. Een gebakje, een drankje een bloemetje, een knuffeltje hier, een knuffeltje daar. Het hoort er allemaal bij: vandaag een dag waarop geen kwaad woord wordt gesproken over collega’s, bekenden en vrienden…. Was het maar iedere dag Valentijn. Foto: Het boeketje is nog niet verwelkt. Ik gebruik het vandaag nog een keer. Een Valentijnbloemetje voor al mijn vrienden en vriendinnen.

Zondagmorgen. We worden tegenwoordig niet meer gewekt door klokgelui en voor vrolijk vogelgezang is het nog een beetje te vroeg in het jaar. Het wolkendek is gebroken. Condensstrepen van de vliegtuigen zijn duidelijk te zien. Ik tel er nu acht. De meeste zijn van aankomende vluchten. Soms zie je er wel meer dan vijftien. Maar dat is dan wat later op de dag. Toch indrukwekkend eigenlijk al die vliegtuigen in de lucht. Wat gebeurt er met je als de wereld vergaat en jij zit daar hoog in de lucht en kijkt dan neer op al die voorbije glorie. Word ik dan gespaard of moet ik doorvliegen naar een andere planeet? Of maak ik nog deel uit van die aardklomp daar onder mij? Dat is allemaal kijken in de toekomst. En daarom denk ik maar: leef vandaag: morgen kan het te laat zijn. Ik wens u een prettige zondag. Foto: Een zilverreiger, die het luchtruim kiest. Maar die laat geen condensstrepen achter.

Voor onze Belgische vrienden zal het leven goedkoper worden. Albert Heijn wil in België 200 winkels openen. De eerst komt in Brasschaat aan de Hoogboomsteenweg, de tweede waarschijnlijk in Stabroek. De Belgen hoeven voor de prijs niet meer naar Nederland; op die manier bespaar je ook nog eens op de motorbrandstoffen; dubbelop dus. De komst van Albert Heijn zal ook wel eens een supermarktoorlog in België kunnen ontketenen; dan wordt het niet alleen letten op de prijs, maar ook op de kwaliteit. Maar hoe zullen de Belgen Albert Heijn uit gaan spreken. In het dialect wordt de letter h nogal eens verwisseld. Zo ken ik een anekdote uit West-Brabant. De grootmoeder van een studiegenoot( Harrie heette hij) wilde aangeven dat zij Harrie er lief vond en zei tegen hem: ”Arrie je bent een hengeltje”, terwijl zij bedoelde te zeggen: “Harrie je bent een engeltje”. Foto: Tijdens onze vakantie zag ik een zilverreiger; een vrij zeldzame verschijning in Nederland. Ik heb hem een aantal malen gefotografeerd, zowel op het land als in de lucht. Vandaag op de grond, een volgende keer in de lucht.

De Belgische formatie staat nu even in de politieke koelkast: Moebarak ( nu snap ik ook de naam van deze dictator – de mensen zijn ‘moe’ van deze man en vinden dat hij in een gevangenis’barak’ thuis hoort. Als de mensen zo over je denken, dan zorg je toch, dat je zo snel mogelijk verdwijnt. Want doe je het niet, dan kan je er zeker van zijn, dat je binnenkort ver’moe’id in een gevangenisbarak zit opgesloten.) bezet nu de voorpagina van de Telegraaf; misschien wel voor de laatste keer. Je kunt je toch niet voorstellen, dat in de huidige moderne wereld, nog zulke figuren rondlopen? Wij niet, maar toch zijn er in een aantal landen nog steeds van dit soort figuren, die denken dat zij de boel op eigen houtje kunnen bedisselen. De rijke moet steeds rijker worden en de armen moeten arm blijven. Foto: Valentijn-weekend: een bloemetje voor al mijn vriend(inn)en.

We staan weer met beide benen op Scheveningse grond. De vlaggen op het Kurhaus(normaal vijf, maar de vlag in top, die door de storm van vorige week gesneuveld is, is nog niet vervangen) hangen er slapjes bij. Boven stad en zee hangt een lichte mist en boven ons dekken grijze wolken de aarde toe. Vandaag donderdag en dus marktdag. Ik moet er toch even uit voor boodschappen. Brood moet weer op de plank en op de markt hebben ze erg lekker brood. En als het eventjes kan, maar dan moet wel het zonnetje te voorschijn komen, wil ik de achterband van mijn fiets plakken. Die staat al een tijdje plat. Ik heb hem vorige week nog opgepompt, maar hij loopt heel langzaam leeg. Dat wordt dus even zoeken, plakken en weer rijklaar maken. Er is dus wel weer wat werk aan de winkel. Foto: deze fraaie zwam, ongeveer zestig centimeter groot, fotografeerde ik gisterochtend in Twente.

We zijn net weer thuis na een paar dagen van weg-geweest-te-zijn. Lekker genoten van mooi weer in het mooie Twentse Dinkelland. Mooi weer, nog wel aan de frisse kant, maar regenvrij. Vanmorgen toen we weer huiswaarts wilden gaan kon ik mijn auto slechts ontdekken door gebruik te maken van mijn afstandsbediening. Ergens begonnen er wat lampjes te flikkeren. En daar stond hij dan, van boven tot onder met ijs. Dat was even krabben geblazen. Maar uiteindelijk konden we toch met schone ruiten naar huis. Een uurtje later had de zon alle ijsherinneringen weggetoverd. Foto: hoe kan het anders: de Dinkel in ochtendlicht.

Verd… het is al 10 over tien. Ik heb mijn horloge op de kop staan. Gauw goed doen. Zo nu is het 10 voor half acht. Een beetje beter. Ik zou om 10 uur even weg. Gelukkig nu kom ik toch nog op tijd. De spulletjes staan klaar voor een korte safari. Er ligt tussen Dinkel en Regge een land… en daar gaan we vandaag naar toe. Het weer ziet er redelijk uit. En… afspraak is afspraak. Foto: Op 12 januari 1995 spoelden er drie potvissen aan op het Zuiderstrand. Ik maakte toen deze opname.

Omstreeks half zeven stonden wij al naast ons bed. Op het plein voor ons appartement waren er veel politieauto’s. Het tramverkeer was stilgelegd en een groot deel van het plein was afgezet. Veel politie was  aanwezig. Verkeerscontrole? Nee op die tijd is dat niet gebruikelijk. Een ongeluk? Er was geen ambulance te zien. Een overval of een schietpartij? We weten het niet, maar dat er iets is gebeurd, dat is wel duidelijk. Ik probeerde wat foto’s te maken, maar het was nog veel te donker voor een goede opname op grote afstand. Toch is er op de foto wel het een en ander te zien. Twee dummy’s liggen er op de grond. Het lijkt wel een misdaadfilm. Op het ogenblik loopt er een inspecteur met een speurhond.  Ik trek geen conclusies. Nu is nog een klein stuk van het plein afgesloten; het verkeer mag weer gewoon rijden. Ondanks de slechte kwaliteit plaats ik hierbij toch de door mij genomen opname.

Er is weer nieuws over de Belgische formatie: de Waalse liberaal Didier Reynders krijgt van koning Albert twee weken de tijd om de zaak te klaren. Naast de staatshervorming en de uitbreiding van de macht van de gewesten ligt er ook nog het probleem van de immense staatsschuld. Toch is er misschien een klein lichtpuntje: Reynders is een liberaal en dat ligt een stuk beter bij Bart De Wever. Wie weet wordt er toch nog een weefgetouw gevonden waarop Didier en Bart een goed tapijt kunnen berey(n)den. Foto: een beetje rood mag wel, maar niet te veel.