Wat rillerig van de kou zit ik achter mijn computer. Zomertijd maar het lijkt wel herfst. In de woonkamer is het 20 graden. Maar in mijn kamertje lijkt het wel een vrieskast. Nu moet ik toegeven, dat ik ook niet winters gekleed ben. Ik kan altijd nog een trui of vest aantrekken. Maar als ik dat doe, dan krijg ik het weer te warm. Gek, in de winter zou ik een temperatuut van 20 graden ideaal vinden, maar in de zomer verlang ik naar zon en warmte. Zou warmte en koude wat met psychisch gevoel te maken hebben? Zit dat niet een beetje tussen de oren? Of met binnentemperatuur en buiten temperatuur? Als ik in de winter thuiskom, dan is het bij 20 graden aangenaam. Maar nu is het binnen en buiten bijna gelijk. Als ik in de zomer met een buitentemperatuur van 25 of meer graden mijn huis binnenkom en het is daar 20 graden dan vind ik dat aanvankelijk aangenaam, maar even later koud. Vreemde wezens zijn we eigenlijk. Weer om in bed te blijven. Onder de wollen dekens. Ach, misschien komt de zon straks nog eventjes door. Ik wens iedereen een fijn weekend met als het kan een beetje regen en wat meer zon. Foto: Zo een foto geeft een beetje warmtegevoel.

Het is grijs en grauw buiten. De daken en straten zijn nat. Goed weer voor de tuin en de natuur. Want ondanks de regen van de afgelopen periode smacht de natuur nog steeds naar water. Minder prettig voor vakantiegangers. De zomermaand juni heeft nog niet echt zomer gegeven. Maar wie weet geeft 21 juni de omslag en mogen we toch met zomers weer van een fleurige zomer gaan genieten. Vandaag een dag om eens lekker door het huis te rauzen. Gelukkig hebben we gisteren al de meeste boodschappen gedaan; daar hoeven we de deur niet meer voor uit. Wel, als het even opklaart, naar de markt. Toch nog een frisse neus. Gisteren ben ik naar de tuin geweest en heb de thuis opgekweekte courgettes buiten uitgezet. Mijn tuin begint aardig vol geraakt te worden. Als laatste planten moeten nu nog komen: watermeloenen, paprika’s en courgettes. Planten die veel zon en warmte verlangen. Dank zij Jeske is de naam van de plant, die ik een paar dagen geleden op het blog zette, bekend geworden. Het is de nog maar weinig voorkomende plant hartgespan(Latijnse naam: Leonurus cardiaca). Op internet is er veel over te lezen. Ik wens iedereen een gezellige dag. En is de zon er niet, dan moeten we zelf maar het zonnetje in huis zijn( dat ben ik toch al ha, ha, ha). Foto: een grote bos hartgespan op de eerste plaats voor Jeske.

De zon staat al behoorlijk hoog boven de horizon; maar het is niet de zon, zoals ik hem meestal zie: het is een groot licht zonder randen, omhuld met heel veel wazigheid. Geen stralende zon. Gisteren moesten we even naar de keukenspecialist om de puntjes op de i te zetten. De keuken wordt geplaatst in week 34. Maar daaraan vooraf moeten toch nog wat andere werkzaamheden verricht worden; zoals leidingen verplaatsen en tegel verwijderen. Dat laatste doe ik zelf wel, maar voor de leidingen laat ik toch de vakman komen. Vlak bij de keukenspecialist ligt de Japanse tuin van Naaldwijk en daar hebben we een uurtje doorgebracht; Koi karpers bekijken, voeren en natuurlijk foto’s maken. Bijgevoegde foto heb ik daar gemaakt. Vergeet vandaag niet naar dat vriendelijke gezicht in de spiegel te kijken. Maak er een fijne dag van.

De eerste zonnestralen vallen mijn kamertje binnen; het wordt een mooie dag vandaag. Dinsdag: deze week de eerste werkdag. Twee keer in het jaar is de eerste dag van de nieuwe werkweek een dinsdag. Met Pasen en met Pinksteren. Soms ook met Kerstmis. Twee (soms drie) extra vrije dagen. Veel mensen weten niet eens waarom. Het is altijd al zo geweest; waarom zou ik mij afvragen “waarom deze extra vrije dagen?” Deze week is in Nederland nu eenmaal een korte week en daar genieten we allemaal van. O ja, er is nog een week, die altijd kort is: Hemelvaartsdag. Daar snappen veel mensen ook niets van. Koninginnedag: dat begrijpen we wel. Die extra dagen beginnen meestal al vroeg als we in de spiegel kijken: dan zien we een vriendelijk gezicht. Zo een vriendelijk gezicht van ‘hé, we hebben een vrije dag’. Wat zal het een feest zijn als iedereen in de spiegel een vriendelijk gezicht ziet. Ziet u ’s morgens een vriendelijk gezicht in de spiegel, dan is de dag al goed begonnen. Kijk nu even in de spiegel. Ik wens u een prettige dag. Foto: een vriendelijk plaatje.

Hij, maar het kan ook een zij zijn, is nogal schichtig. Zodra ik hem zie en hij mij dan vlucht hij in het struikgewas. Ik zag hem vorige week ook al een keer, maar toen had ik wel een camera bij me, maar niet de goede. Gistermorgen had ik de spiegelreflex bij me. Maar hij was me weer te vlug af. In de avond ben ik hem weer gaan opzoeken. Toen had ik een beetje geluk: perfect scherpstellen, daar was de tijd te kort voor. Maar toch had ik hem gevangen. Een duinkonijntje, geen gewoon duinkonijn, maar een met een bijzondere afwijking. Een kleurafwijking, zoals u ziet. Zo iets van bijna oranjeboven. Misschien gevlucht uit de Horsten, waar Willem Alexander en Maxima wonen? Flauwe kul natuurlijk. Maar wel bijzonder van kleur. Daarom laat ik hem of haar aan u zien.

Op een mooie Pinksterdag liep ik in de zon. In de stilte van de ochtendzon liep ik deze morgen te wandelen door de duinen. Stilte alom. Heel veel konijntjes – er zijn op het ogenblik meer konijntjes in de Harstenhoek dan bloemen - , af en toe het liedje van de vink en verder stilte. Nog weinig fietsers en wandelaars. Het is Pinksterzondag en de mensen slapen uit. Na de regenbuien zijn de duinen weer wat groener geworden; de bloemen beginnen weer te groeien en hier en daar zie al weer wat ander kleuren dan de groenvarianten. Het wordt vandaag een mooi Pinksterzon om te wandelen in de zon. Foto: deze foto maakte ik vanmorgen, maar ik weet niet de naam van deze plant. Kan iemand mij helpen?

Vandaag: Vlaggetjesdag op Scheveningen. Oorspronkelijk de dag vóór de dag dat de vissersvloot uitvoer voor de vangst van de nieuwe haring. De schepen lagen dan gepavoiseerd in de haven en de bevolking liep dan uit om de schepelingen een behouden vaart toe te wensen. Tegenwoordig is het een herinnering aan een oude gebeurtenis, die op de tweede zaterdag van juni gevierd wordt. Het is dan een folkloristisch feest in de oude visserijplaatsen. Dit jaar op Pinksterzaterdag 11 juni, in 2012 op 9 juni en in 2013 op 8 juni. Vlaggetjesdag heeft niets met Pinksteren te maken; dat blijkt ook wel want Pinksterzaterdag valt volgend jaar op 26 mei en in 2013 op 18 mei.
Bij ons voor de deur de Pinkstermarkt(zaterdag, zondag en maandag). In de Keizerstraat en Badhuisstraat is er braderie. En zo viert Scheveningen vandaag feest. Foto: de haven van Scheveningen in 2004

Een pak van mijn hart. Annemiek is door de dokter genezen verklaard. Zij heeft heel goed gereageerd op de geneesmiddelen. De wondroos is overwonnen. Nog één dag de kuur af maken. Ze heeft het niet makkelijk gehad de afgelopen weken. Ze zit weer opgewekt achter haar computer. Ze kan straks weer vrolijk naar de grootgrutter en kan weer genieten van de dagelijkse dingen. Straks ga ik even naar de tuin: daar moet regelmatig het onkruid gewied worden: de regen van de afgelopen dagen heeft ook het onkruid doen groeien. Regelmatig onderhoud houdt de tuin schoon en doet het gewas goed groeien. De voorkweek van courgettes, meloenen, paprika en aubergines verloopt goed. En ook de bonen, aardappelen en koolrabi hebben het naar hun zin. Ik wens iedereen een aangename dag en een fijne Pinkster. Foto: zoals eerder beloofd; de grutto.

Deze maand ligt de opkomst van de zon vóór 05.30 uur en de ondergang omstreeks 22.00 uur. Het is echt de maand met de langste dagen. De vroegste opkomst ligt van 16 t/m 19 juni. Dan is de zonsopkomst om 05.19 uur. Op 10 juli komt de kentering. Dan komt de zon op om 05.31 uur. Alle tijden natuurlijk Nederlandse tijd: in België liggen de tijden iets anders; dat heeft te maken met de geografische ligging. Hoe het ook zij; we genieten van de dag en het vaak mooie weer. De temperaturen gaan weer stijgen en de echte zomerwarmte met de zwoele nachten liggen nog in het verschiet. Gelukkig beginnen de duinen weer wat fleur en geur te geven. De konijntjes kunnen weer genieten van het jonge gras. Op de foto nog niet: die werd genomen vlak voor de regen van de laatste dagen.

Met dankbaarheid heb ik naar de regen gekeken. De natuur had een opfrisbeurt nodig. Die regen zonder veel wind, langzaam neerruizend en zachtstrelend de grond en de planten. Een transparante deken, die de aarde omhult en de natuur weer groei geeft. Even plagend de mensen, die van de zon willen genieten. Daarna vreugdebrengend met vernieuwd zonlicht. Vandaag een nieuwe dag met vernieuwd en vernieuwend licht. De natuur geniet en geeft weer kleur. En wij kunnen meegenieten van die vernieuwing. Vandaag begint een nieuwe dag, zoals iedere dag opnieuw; geniet er van want deze dag komt nooit meer terug. Foto: zonder woorden

Eindelijk een beetje regen, een zegen voor de tuin. Maar de tuinman moet ook weer aan het werk. De groei zit er weer een beetje in. Ook van het onkruid. En daar moeten we wat aan doen. En dat betekent dan weer: wieden. Onkruid er uit. Werk aan de winkel. En daar begint de dag dan mee, maar niet voor we onze blogvrienden wakker hebben geschud. Direct na de piekuren – en dat betekent hier na negen uur – naar de tuin. Om twaalf uur weer naar huis: wat eten en me voorbereiden op een wandeling door Scheveningen met een aantal leergierige en meestal vrolijke en vriendelijke volgelingen. Het is altijd leuk om over Scheveningen te vertellen. Geen tijd om mijn baantjes – in het zwembad – te trekken; de beweging zal ik nu in het werken en wandelen moeten zoeken. Foto: de familie bergeend op het woelige water van de Starrevaart.

Veel regen hebben wij gisteren niet gehad; een beetje motregen. De natuur heeft er nog niet van kunnen genieten. Maar vandaag wordt er opnieuw regen verwacht. Zullen de duinen, die er nu dor en kaal uitzien, dan eindelijk hun schoonheid kunnen tonen. Het slangekruid en de koningskroon, de duindoorn en het duinroosje en ga zo maar door, waar zijn ze gebleven? De duinpannen staan droog of bijna droog. De natuur heeft echt regen nodig. Door het grauwe weer was het gisteren stil op Scheveningen. Weinig zoekers naar de zon. Ik denk, dat veel mensen het niet erg vinden, als er een korte weersomslag komt. De echte zomer moet nog beginnen. Ik zou zo graag het liedje zingen:
“het regent oh wat regent het;
ik hoor het uit mijn warme bed;
ik hoor de regen zingen…”
Foto: hier mag best wat water bij

Vandaag een dag, waarop de natuur zo lang gewacht heeft: een regendag. Aldus de voorspellers; een regendag met toch aangename temperaturen en af en toe toch een beetje zon. En de natuur smacht er naar. Laat de regen maar gestaag vallen. Wij kruipen wel weg onder een paraplu of hullen ons in regenkleding. De natuur kan haar dorst gaan lessen. En wij, wij kunnen zien hoe de natuur opleeft; hoe de natuur weer gaat geuren en kleuren. Een bliksemflits, een donderslag. Hopelijk geen ongerief. Vroeger zongen wij als het regende:

“Onze lieve Heertje,
geef mooi weertje,
geef een mooie dag,
dat het zonnetje weer schijnen mag.”

Ik wens u een mooie zondag.

Foto: Hollands landschap met koeien, klaprozen en moderne molens op de achtergrond.

Gisteren: even wat boodschappen doen. Met Annemiek in de auto naar de winkel. Afrekenen en daarna naar huis. Dat was de bedoeling; maar onderweg veranderen we nog wel eens van mening. Het mooie weer lokte ons naar de polder; naar een klein natuurgebiedje De Wilck, waar jammer genoeg het bordje “verboden toegang” staat. Er is echter wel een nat wandelpad door de weilanden. En dat bewandel ik dan ook af en toe. Annemiek zat heerlijk te genieten van de zon, maar ging vanwege de wind toch later maar weer in de auto zitten. Grutto’s en kieviten vlogen wat onrustig om me heen. De koeien kwamen belangstellend aangelopen en de wind streelde het hoge gras. Simpele gegevens, die je het gevoel van vrijheid en rust geven. Even wat foto’s maken: een grutto in de lucht, nieuwsgierige koeien en de wind in het gras. Foto: je hoort het gras haast fluisteren in de wind.

Het is nog fris. Maar de zon is al op. Het belooft weer een stralende dag te worden. Gisteren was ik in het Rosarium, gelegen in het Westbroekpark te Scheveningen. In dat rosarium liggen drie vijvers. Eén ervan is het domein van een meerkoetenechtpaar met kleintjes. Gisteren was er ruzie: een eend met zeven kuikens was het territorium binnengedrongen; en dat gaf ruzie. De eend heeft uiteindelijk begrepen dat ze niet welkom was. Een andere vijver noem ik de kikkervijver; daar was het gisteren ook kabaal. De kikkers zaten elkaar achterna; het leek wel één grote orgie. Werd er gevochten om het lieftallige kikkervrouwtje? Ik ben niet op de hoogte van het minnespel van de kikkers of was er ook hier sprake van territoriumtwist. Normaal duiken de kikkers weg als ze beweging zien; gisteren hadden ze alleen maar belangstelling voor elkaar en vergaten alle veiligheidsmaatregelen. Foto: ik twijfel tussen de eend met kroos en de kikkers. Morgen dan de kikkers.

Zo zag ik de zon deze morgen op 5.37 uur. En dat belooft een mooie Hemelvaartsdag. Geen zomerse temperaturen: vroeg in de ochtend nog wat fris, maar spoedig zal de zon de aarde toch aangenaam verwarmen. De zomermaand is goed begonnen.
Gisteren even flink bezig geweest in mijn tuin: koolrabi verspeend en wat nieuwe radijs gezaaid en de tuin weer eens even een lekkere douche gegeven. In de middag naar het Westbroekpark en de rozentuin, waar ik veel foto’s heb gemaakt: planten, bloemen en dieren. En vandaag gaan we lekker genieten van de Scheveningse zon. Iedereen wens ik een heel fijne Hemelvaartsdag. Foto: de ochtendzon.

Bijgevoegde foto maakte ik gisteravond, 31 mei 2011 om 21.35 uur. Ik stond op mijn balkon toen ik een helikopter hoorde. Even later hoorde ik een tweede, die net opsteeg vanaf de gevangenis van Scheveningen. Ratko Mladic was zojuist afgeleverd. Tijd om exact scherp te stellen was er niet: daarom is de helikopter niet helemaal haarscherp. De politieke hemel is weer wat helderder nu een gevallen “ster” voorlopig is opgeborgen.
De ochtendhemel toont vandaag een vriendelijk gezicht. Het weer ziet er een stuk mooier uit dan 49 jaar geleden. Ik was al vroeg wakker die dag in 1962, de eerste en enige keer, dat ik sliep in de nieuwe huurwoning van mijn ouders aan de Berenrade. Vandaag ga ik trouwen. Nadat ik mij had gewassen en gegeten, werd er gebeld en werd het bruidsboeket bezorgd. Op de radio zong een bekende zanger “Heut ist der schönste Tag in meinem Leben”. Even later verscheen de witte trouwkoets en ik mocht instappen. Vanaf de Berenrade naar de Arnhemsestraat, want daar woonde mijn bruid, is een afstand van ongeveer acht kilometer. In een witte koets, getrokken door twee schimmels en gemend door twee koetsiers beleefde de nerveuze bruidegom zijn laatste vrije uurtje. Foto: niet de koets, maar de tweede helikopter, die zojuist zijn vrachtje had afgeleverd of was dit een afleidingsmanoeuvre.

We beginnen met een heel goed bericht: Annemiek is weer bijna de oude: de blaasontsteking is helemaal over en de wondroos aan haar been geneest voorspoedig. De penicillinekuur is verlengd met tien dagen; de erge pijn vermindert en het lopen gaat weer redelijk goed. Ook is haar humeur weer een stuk vrolijker en kijkt ze weer optimistischer de toekomst tegemoet. Gisteren zijn we naar een keukenspecialist geweest en hebben we een nieuw keuken uitgezocht. Mooi strak. Vandaag gaan we met de maten terug om een ontwerptekening te laten maken. Alleen de kleur is nog niet helemaal bepaald; dat gebeurt vandaag nog. Nu het weer tijdelijk wat minder is - het heeft een beetje geregend en de temperatuur voor deze dag zal koel zijn – ga ik eerst even naar de tuin om te wieden en nieuwe bonen te leggen. Ik wens u een werkzame en blijde dag. Foto: op een sombere dag een zonnig plaatje: op weg naar de bovenstad in Kusadasi.

De lucht ziet er nog grijs uit, maar volgens de weervoorspellers zal het een warme en meestal zonnige dag worden. Voor ADO Den Haag zal het in ieder geval een zonnige dag zijn na de opwindende wedstrijd van gisteren. Gelukkig is het goed afgelopen en mag ADO(Aanvallen Doet Overwinnen) mee naar Europa.
Vandaag eerst naar de dokter: controle voor Annemiek. Vanmiddag wordt het of de tuin of het fitnesscentrum. Als het te warm wordt voor sporten, dan naar de tuin, die op verzorging ligt te wachten. De groei zit er, als gevolg van het warme weer en de droogte, nog niet erg in. Ik zal maar extra bonen leggen, zodat we nog een goede tweede oogst in september kunnen krijgen, maar dan moet het weer wel meewerken met zon en op tijd een bui. De natuur hebben we niet in de hand, we kunnen hoogstens een extra handje uitsteken. Voor iedereen een fijne dag. Foto: Een winkelstraat in Kusadasi.

Soms loop ik in Kusadasi door de bovenstad. Het is een hele klim via oude vaak uitgeslepen smalle straatjes. Het oude stadsdeel waar je nog een beetje de oude Turkse sfeer kunt beleven. De mensen zijn erg vriendelijk en lopen niet te venten met koopwaar. Ze groeten je vriendelijk met “iyi günler” of “merhaba” en maken soms een praatje met je. Als je zegt dat je uit Holland komt, dan maak je een grote kans, dat ze je uitnodigen voor een kopje thee of koffie. Onlangs liep ik door zo’n straatje naar beneden. Plots kwamen er drie bijtgrage en blaffende honden op me af. Stil blijven staan, dan doen ze niets. De eigenares kwam snel toelopen en de honden dropen af. “çöp” (afval) zei ze en wees op de rommel op straat. Ze was bezig een zolder aan het ruimen en haar echtgenoot keek glimlachend toe. Uiteraard volgde er een kort praatje. Na een paar foto’s gemaakt te hebben namen we met “görüsürüs” afscheid van elkaar. Foto: man, vrouw en “çöp”.