Vandaag kunnen we, na bijna twee dagen blogstilte, weer communiceren met onze blogvriend(inn)en. Gelukkig waren het twee dagen met hier in Scheveningen mooie dagen. Elders in het land schijnt het weer minder goed geweest te zijn met regen- en onweersbuien, maar wij zijn daar ter compensatie(?) verschoond van gebleven. We hebben nu veel in te halen. Onze blogbrievenbus zit vol; we hebben dan ook heel wat post te verwerken. De dag begint met wolkenluchten en zo te zien zijn de daken en straten nat. Veel regen is er echter niet gevallen. We hebben er ook niets van gemerkt. Vandaag ziet het weer er wat minder fraai uit. In het zuiden. Wij zitten misschien net aan de goede kant van de weergrens, wordt weer veel regen en zwaar onweer verwacht. Af en toe zal de zon wat kunnen schijnen, maar daar ziet het er op dit moment nog niet naar. Veel vakantiegangers zullen wel cynisch zeggen: ‘nu we thuis zijn en we weer moeten werken, zal de zon wel gaan verschijnen’. Misschien komt de zomer nog en kunnen we nog weken van mooi weer genieten. Hoop doet leven. Foto: het natte weer van de afgelopen tijd heeft de duinen goed gedaan.

Over het weer zullen we vandaag niet veel te klagen hebben. De temperatuur is iets aan de lage kant, maar zal schommelen tussen de 20 en 22 graden. Uit de wind en in het zonnetje zal het best aangenaam zijn. Minder aangenaam is het, dat wij ook nog niet van het seniornet kunnen genieten; gistermorgen kan ik sinds 6.00 uur vrijwel geen contact maken met het seniorennet. Één keer lukte het en kon ik een berichtje achterlaten. Maar daarna was er vrijwel geen contact meer mogelijk. Soms even mijn eigen blog, maar als ik daarmee verder wilde, kreeg ik alleen maar half, gedeeltelijk of helemaal witte beeldvlakken. Gelukkig is het internet niet gestoord en kan ik mijn eigen werkzaamheden uitvoeren: websiteonderhoud en –ontwikkeling. Dit berichtje schrijf ik in Word en bewaar het tot het op sennet geplaatst kan worden. Ik schrijf bijna altijd mijn berichten in Word. Daar kan ik het veilig opbergen en wanneer nodig gemakkelijk kopiëren en plakken op de daarvoor bestemde plaats. Vandaag ga ik maar tuinieren en van het weer buiten genieten. En als server2(volgens mij zit daar het probleem) weer gezond is, kan ik weer contact opnemen met mijn blogvriend(inn)en.

De zon kleurt de horizon. De voorbode voor een mooie dag? De straten zijn droog en hier en daar ligt nog wat water op de daken. De eerste zonnestralen vallen mijn kamertje binnen. In ieder geval een mooie start voor een nieuwe dag. Boven zee hangen nog wat dreigende wolken. Hopelijk drijven zij snel voorbij. Er sluipen een paar figuren langs mijn raam. Buren, die lak hebben aan het huishoudelijk reglement. Zij hebben een eigen lift, maar schijnen het leuk te vinden andere mensen te plagen. Zeg er niets van, want dan krijg ik een grote b… Soms hoop ik, dat de lift in storing valt en zij een uurtje elkaar in de lift moeten vermaken. Zand er over. We gaan van de nieuwe dag genieten. Foto: de regen heeft de natuur goed gedaan.

“Het regent, oh wat regent het.
Ik hoor het in mijn warme bed.
Ik hoor de regen zingen.

Een gedicht van C.S.l Adama van Scheltema, dat bijna iedere oudere uit zijn hoofd geleerd heeft; echter grotendeels vergeten, alleen de eerste regels zijn gebleven. Ook de regen is gebleven. Na zoveel dagen van somberheid buiten komt het gedichtje weer naar bovendrijven. De weersvoorspellingen voor de komende dagen zien er ook niet zo vrolijk uit: dan denk ik “maar aan een ander gedichtje:
“Onder moeders paraplu,
daar liepen eens twee kindjes,
Hanneke en Janneke,
dat waren dikke vrindjes”.

In dat liedje spetterden de  druppels vrolijk rond.

Conny Stuart vroeg zich al af:

“Wat voor weer zou het zijn in Den Haag
Wisselvallig met telkens een bui
Wat voor weer is het daar nou vandaag
Is het weer voor een vest en een trui
Is er regen vandaag
Waait de wind met een vlaag
Alle voetgangers weg van het Spui
En duikt iedereen diep in zijn kraag
Wat voor weer zou het zijn in Den Haag”.

Één ding is zeker: na regen komt zonneschijn.

Foto: dankzij het nat zijn de polders zo mooi

Het was heel even ZONdag. Maar nu trekken er weer regenwolken langs. Maar boven de zee is er toch nog iets blauws te zien. Iets meer blauw, dan het blauw van de Nederlandse vlag, die boven op het Kurhaus strak in de wind staat. Maar misschien komt straks de zon weer terug, zodat het op deze zondag toch weer een beetje ZONdag wordt.
Gisteren heb ik van mijn vriend Ron de eerste haring gekregen. Nee… het is geen Hollands maatje, geen haring om op te eten, maar de haring, die iets te maken heeft met een project, waar Ron, Natalie en ik mee bezig zijn. Een project, dat wel wat met Scheveningen te maken heeft. Scheveningen, dat in zijn wapen trots met drie haringen pronkt. Verder vertel ik er nog niets over. Maar ik laat u wel de messing haring zie, die door hem ontworpen en gegoten is. Ik hoop, dat het op deze zondag toch nog een beetje ZONdag wordt. Er vallen nu een paar zonnestraaltje bij me binnen. Een sprankje hoop: ze zijn nu al weer verdwenen. Maar… wie weet.

We wisten het al lang. Maar wat het nu precies zou gaan worden, dat wisten we weer niet. Er gingen allerlei geruchten rond. Maar gisterochtend ging het dan toch gebeuren. De Hema in de Palacepromenade van Scheveningen werd feestelijk geopend. Geen eettent, maar een echte Hema. Dat gaat heel wat meer gezelligheid in de winkelpassage geven. En direct zag je al mensen rondlopen om inkopen te doen. Hier en daar iemand met een feestelijk drankje. Gisteravond ben ik met Annemiek ook even gaan kijken. Ik was al bij de opening geweest, maar Annemiek had de winkel nog niet gezien. Nu hoeft ze niet meer naar de stad voor kleine boodschappen. En… je hoefde daar echt niet op te wachten… onze buurtjes waren er ook. Zij al wat ouder in een nieuwe Hema. Dat was wel een plaatje waard. Foto: zij in de nieuwe Hema.

De moeder van Annemiek vertelde ruim zeventig jaar geleden
het volgende verhaaltje:

Twee kikkertjes waren in een emmer melk gevallen
de emmer was glad en ze konden er niet meer uit.
ze bleven maar zwemmen, zwemmen en werden doodmoe.
Het ene kikkertje hield het niet meer vol en verdronk;
maar het andere kikkertje bleef zwemmen en zwemmen;
De melk stremde en werd steeds dikker, totdat het boter was.
Toen kon het kikkertje uit de emmer springen.

Nog zeg ik vaak tegen Annemiek als iets haar tegen zit:

Denk aan de kikkertjes.

Foto:  Annemiek anno 1938/9; uit de tijd, dat haar moeder het verhaaltje van de kikkertjes vertelde.

Ik heb de stoute schoenen eens aangedaan en ben het erf opgestapt van een boerderij, gelegen aan de Weipoort, een buurtschap in de gemeente Zoeterwoude. Wij kwamen er jaren geleden vaak om in dat buurtschap kaas te kopen: van die echte Hollandse boerenkaas; totdat de openingstijden werden veranderd. Tegenwoordig komen we er nog regelmatig omdat deze buurtschap een van onze lievelingsplaatsjes is. Ik ben eens aan de bewoner van deze boerderij gaan vragen naar de geschiedenis van deze boerderij. De geschiedenis gaat terug tot vóór de tachtigjarige oorlog(1568 – 1648). De kruizen duiden op kaaskelders en de ouderdom van de kazen. In de boerderij was vroeger een schuilkerk. Het gebouw links, dat volgens mij van een latere periode is, is het zomerhuis. Van deze imposante heerboerderij heb ik een paar foto’s gemaakt. Aan de Weipoort staan nog meer van die heel oude boerderijen. Sommige fraai hersteld, andere hard toe aan een grondige restauratie; maar helaas is daar geen geld voor beschikbaar. Misschien later, als het dan maar niet te laat is.

De komende dagen gaat de zon wat rust nemen; misschien zal hij af en toe even zijn gezicht laten zien. Het kan niet altijd feest zijn. Jammer voor veel vakantiegangers; gelukkig hebben de bezoekers van Scheveningen genoeg alternatieven: musea, bioscopen en natuurlijk winkelen in de stad. De hele dag op je kamer moeten zitten is ook geen leuke bezigheid. Er staat een straffe wind vanuit het noorden. Een wandeling over het strand is alleen voor de heel fervente wandelaars een goede tijdpassering. Wij hebben voor vandaag geen afspraken en kunnen nu de dingen, die zijn blijven liggen, aanpakken. In huis is er altijd wel wat te doen. Wat het ook zij, maak van deze dag weer wat moois en geniet er van. Foto: een bloemetje in huis, brengt altijd wat vrolijkheid.

Het was heerlijk weer gisteren om even naar de tuin te gaan. Annemiek had er ook wel zin in. Krantje mee en terwijl ik tuinierde, las zij het laatste nieuws. Ik heb wat prinsessenbonen en stamsnijbonen geplukt, de tuin geschoffeld en flink water gegeven. De laatste tijd is er weinig regen gevallen en de tuin was erg dorstig. De courgettes staan in bloei; de eerste vruchten zijn al verschenen… klein nog, maar die zullen spoedig plukklaar worden. De uitgebloeide klaprozen heb ik verwijderd. Die liggen nu in de tuinafvalcontainer. Als je de klaprozen niet op tijd weghaalt, zit je het volgende jaar met een heel groot, maar mooi klaprozenperk en dat is niet de bedoeling. De lucht is nog grijs en de zon heeft zich nog verscholen, maar het wordt ongetwijfeld een aardige dag. Laten we er van genieten. Foto: het hooi is van het land. Nu blijft  de ruimte gevuld met wolken

De gouden roos van Den Haag 2011 is geworden de trosroos genaamd “Planten und Blomen”, Kordes – Duitsland. Een foto van deze fraaie rode roos gaat hierbij. Geen detailfoto, omdat de roos het mooist tot haar recht komt in het perk.
De zondag na de keuring is in het Rosarium altijd een gezellige informatiemarkt. En als je tijdig aanwezig bent kan je geluk hebben, dat je een mooie plant cadeau mee naar huis kan nemen. Ik kreeg een Neomarica northiana: een minder bekende, maar zeer fraaie plant uit Zuid-Amerika. Zodra er een bloem komt, zal ik deze fotograferen en hem op het blog zetten. De plant mag niet in de zon staan, de grond moet altijd vochtig zijn. Ik ben benieuwd of het mij zal lukken, de plant in bloei te brengen.

Met mijn blog ‘lookatloek’, dat ik geplaatst had onder de categorie ‘fotografie’ ben ik teruggegaan naar mijn vertrouwde stekkie ‘herinneringen/ervaringen’. Bij het bekijken van mijn oudere foto’s kwamen er zoveel herinneringen los, dat ik over die oude beelden ben gaan mijmeren. Ik voel me geen fotograaf; ik leg met mijn camera vast wat mij boeit en/of wat ik mooi vind. Ik verdiep mij niet in allerlei technieken. Ik kijk maar met één oog: het rechteroog. Het linkeroog is vanaf mijn geboorte beperkt. Ik kan niet driedimensionaal kijken. Ik zie alles vlak, maar ik heb daarmee leren leven. Fotografie is op de eerste plaats ‘kijken naar’ en dat heb ik van jongs af aan geleerd en dat wil ik met andere mensen delen. O ja, de techniek heb ik wel geleerd uit boeken en ook wel uit ervaring, maar bovenal van een vriend, fotograaf aan het hof en vakfotograaf van het leger. Helaas is hij daar een fout van een oogspecialist blind geworden en is in eenzaamheid jaren geleden overleden. Dat brengt allemaal herinneringen op. Verleden tijd bestaat niet, maar de herinneringen en de ervaringen zijn gebleven. Ik wens iedereen een fijne dag. Foto: herinnering aan gisteren, toen wij even in het Groene Hart van Holland waren.

De lucht is grijs en in het oosten kleurt de hemel al rood. Het is bijna windstil en de meeuwen maken ruzie met elkaar. Het heeft een beetje geregend vannacht en de buitenverlichting is al gedoofd. Een nieuwe dag is begonnen. Ik heb nog geen plan getrokken voor de dag. De politiek is op vakantie en nu ook het zuiden van Nederland. In België is het politieke spelletje weer afgelopen en nu mag de koning beslissen van wel of geen verkiezingen. Het wereldrecord van geen kabinet wordt steeds scherper gesteld. In België duikelen de politici over elkaar en geven de ander de schuld van het opnieuw mislukken. Waar twee honden vechten om een been, gaat straks een derde er mee heen. Foto: deze kat houdt toezicht in de rozentuin en trekt zich van de honden niets aan. Bij de ingang van het park staat een bordje 'verboden voor honden'. 

En twee minuten later 22.16 uur

Gisteravond tussen 22.11 uur en 22.17 uur beleefden wij een bijna adembenemend hemels schouwspel. De hele boven de zee veranderde in een snel tempo met zoveel kleur- en lichtwisselingen zoals ik nog niet eerder had waargenomen. Ik heb altijd mijn camera bij de hand. Daardoor kan ik u een beetje laten voelen, wat ik voelde.
Vandaag wordt het een dag als gisteren. Aangenaam van temperatuur en af en toe zal de zon afgelost kunnen worden door een verfrissend buitje. Ik wens iedereen een fijne dag en een heel mooi weekend. Foto: gisteravond 22.14 uur.

De zon laat zich al zien. Ik vertrouw er op, dat hij zich ook vandaag niet verschuilt achter wolken. Het wordt weer zo een dag als gisteren. Aangenaam. Misschien hier of daar een buitje; maar dat is goed voor de natuur. De problemen met de auto zijn nu verdwenen en ik kan weer met een veilig gevoel in mijn vervoermiddel stappen. Eigenlijk was er niets aan de hand. Toen ik mijn auto kocht werd mij gezegd, dat de tankinhoud van mijn ligbank 40 liter was en dat ik dus maar 32 liter kon tanken. Dat werd ook tijdens de vervolgbezoeken aan de garage iedere keer bevestigd. Maar bij lpg is het zo, dat bij het tanken de pomp automatisch afslaat bij 80% van de tankinhoud; in mijn geval dus bij 32 liter. Maar bij de pomp klopte dat niet: de pomp bleef doorlopen. Na tien maanden kwam de chef van de garage op het idee om eens naar de tank te kijken en tot zijn verbazing stond bij de specificatie op de tank vermeld dat de tankinhoud 48 liter was. De pomp moet dan stoppen bij 38,4 liter. Foutieve voorlichting van de verkoper en chef garage, ja zelfs van het instructieboekje. Ja sorry, maar een nieuw model… u kent dat soort excuses wel. Gelukkig is nu alles in orde. Foto: vandaag wordt de gouden roos van de stad Den Haag, gekozen, maar ik bied u al vandaag een hele boel rozen aan.

Gisteren ben ik naar de specialist geweest voor de jaarlijkse controle en ben weer voor een jaar goedgekeurd. Altijd wel weer even spannend. Hij noemde mij de man “van de zevenenzeventig lentes” en wenste mij er voor alsnog een aantal lentes er bij. Vrolijk op het fietsje weer naar huis. Vandaag moet mijn auto naar de specialist: er zijn problemen met de lichtinstallatie. Die waren er al vanaf het begin, maar de oorzaak kon maar niet gevonden worden. Het was niet gevaarlijk maar schaft First. Ik moet de auto naar Delft brengen en krijg daar vervangende vervoer. Daarna naar het winkelcentrum Leidsenhage om Annemiek af te zetten en vervolgens naar de tuin. Om twaalf uur haal ik Annemiek weer op en gaan we samen naar huis. Het weer ziet er wat minder plezant uit, maar we doen het er mee. Later zal de zon wel weer komen. Foto: een roos uit het Westbroekpark, voor jou, voor iedereen.

Een wolkeloze hemel. Het begin van een nieuwe dag. Geen krijsende meeuwen: die zoeken hun voedsel nu op zee. En een welkome zwakke wind, die vandaag nog wel wat aan zal trekken. Een heerlijke vakantiedag. Maar el oppassen voor te lang zitten of liggen in de zon. Regelmatig insmeren met een factor 15 of hoger. Ik ben geen zonaanbidder. Eventjes in de zon zitten, dat vind ik wel lekker, maar languit liggen en mijn vlees laten braden… daar moet ik niets van hebben. Toch lopen er vanavond weer veel roodgekleurde wezens rond; bijna jankend van de pijn, die vergeten zijn dat de zon vooral met deze genadeloos kan zijn.
Het oranje gekleurde konijn kreeg ik gisteren weer in het vizier. Het is weer een stuk gegroeid, maar nu is duidelijk te zien, dat het een duinkonijn is met een kleurafwijking. Weinig konijnen hebben de eer, dat zij zo vaak worden vastgelegd op de gevoelige chip. Foto: het gewone en ongewone duinkonijn.

Gisteren genoten van een mooie zondag. Vandaag beginnen we weer aan een gewone werkdag. Niet meer naar de baas. Die zit thuis achter de andere computer met haar blogvriendjes te corresponderen. Buiten ziet het weer goed uit. De vliegtuigstrepen verbinden de ochtendwolken en de zon heeft nog geen zin om op te staan. Hij is er wel en zal straks tevoorschijn komen. Donderdag wordt in het Rosarium de gouden roos van het jaar gekozen. Het zal wel weer een moeilijke keuze worden: uit zoveel moois het allermooiste en allerbeste te kiezen lijk mij een schier onmogelijke opdracht. En toch lukt het ze iedere keer opnieuw. Gisteren was ik even in de rozentuin. Het is een prachtig gezicht al die duizenden rozen. Zo een grote variëteit, zoveel kleuren. Het was gelukkig niet zo druk. Ik denk dat er veel mensen zaten te kijken naar tennis en Tour de France. En dan: de vakanties zijn begonnen en honderdduizenden mensen hebben het land verlaten om ergens ander rust, zon en vertier te zoeken. Foto: het Rosarium in het Westbroekpark.

Het weerbericht van deze morgen vertelde mij, dat in het zuidwesten van Nederland de zon zal schijnen. Maar als ik op de buienradar kijk, dan zie ik geen regenbeladen wolken. Wel waait er vanuit de zee een stevige bries. Goed wandelweer. De fiets laat ik maar thuis. De schoolvakanties zijn begonnen in Midden-Nederland. Veel mensen zijn al vertrokken naar hun vakantiebestemming. Zes weken schoolvakantie. Over een week gaat Zuid-Nederland op vakantie en op 23 juli het noorden. In Nederland is er vakantiespreiding: start 2 juli en einde 4 september. De vakantieperiode is voor Scheveningen vaak een rustige tijd. Het kan druk zijn op het strand maar in de bewoonde wereld is het rustig. Bij mooi weer komen de strandbezoekers vroeg. Dan is het even levendig op het plein, maar daarna is het rustig tot in de namiddag, als de bezoekers roodgekleurd door de zon en suffig weer op huis aan gaan. Tegen de avond komen de bezoekers naar de boulevard om te flaneren en strijken neer op de vele terrasjes. Iedereen, die op vakantie gaat, maar ook de thuisblijvers wens ik een fijne zomertijd. Foto: zomerdrukte op een zonnige dag.