Ik ben Loek de Koning
Ik ben een man en woon in Scheveningen () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 24/11/1934 en ben nu dus 90 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fotograferen, wandelen, mijn website www.allesoverscheveningen.nl,.
Sommige mensen vinden mijn teksten zo mooi verbindend; zelf heb ik daarover mijn eigen gedachten. Als je wat ouder wordt dan komen soms herinneringen naar boven, die je met andere mensen wil delen. Die buien heb je niet onder contrôle, die komen gewoon. En je vindt het fijn om die met andere mensen te delen; met je zus, de mijne heeft ook een blog, kijk maar bij althea, die toch ook weer een belangrijk iemand is in je verleden; met andere mensen, die je de laatste tijd heb leren kennen. Maar ik bedoel dit niet somber, helemaal niet; ik vind het hardstikke fijn om met anderen mijn ervaringen te mogen delen. Misschien vertel ik jullie een volgende keer over de ooievaars, die in augustus, naar het zuiden vlogen en via dezelfde route de V1 en V2. Echt waar, ik heb het meegemaakt in 1944.
Na de nachtmis gingen we naar huis om het kindje in de kribbe te leggen. Dat was zo de gewoonte. Op kerstavond hadden we de kerststal opgesteld tussen de suitedeuren. Mijn vader had al eerder een heel mooie kerststal gebouwd van hout en kurk. Een berglandschap met spiegeltjes als meertjes en zilverdraad als beekjes. En boven de stal zweefde de kerstengel en natuurlijk een kerstster. Er is destijds(ik vermoed in 1942 of 1943) nog een foto van die stal gemaakt voor de krant. Het was de laatste keer, dat die stal zo stond opgesteld; daarna is al het hout opgeofferd om de kachel te kunnen stoken en dat ging mijn vader erg aan zijn hart. Om 10.15 uur moesten we weer naar de hoogmis en 's-middags kindje wiegen. En mijn vader vertelde een verhaal over het front( in WO I), waar Duitsers en Fransen elkaar het leven onmogelijk maakten, maar in de kerstnacht het wapengeweld verstomde en door een Franse en Duitse soldaat een kerstlied werd gezongen. Stille nacht, heilige nacht. En zo komen in deze tijd weer herinneringen naar boven. Kerstfeest was toen wel heel anders dan nu. Jammer,
Ik zal die tijd nooit vergeten. Op 24 november 1944 werd ik 10 jaar. Nog te jong om te begrijpen wat er allemaal om me heen gebeurde. Het begin van de hongerwinter in Den Haag. De razzia's waar mijn ouders zo bang voor waren. Maar al te oud om al die dingen te vergeten. Het maakte wel indruk op je. Op mijn verjaardag kreeg ik een tweedehands kuitbroek en een zak kleine sterappeltjes, die ik wel met mijn broertjes en zusjes moest delen. Een cadeautje met sinterklaas kan ik me niet herinneren. Dat zal wel een chocoladeletter of stukje borstplaat zijn geweest. Met de kerst zijn we naar de nachtmis geweest, die 's-morgens vroeg gevierd werd. Drie missen zittend op het knielbankje: de kerk was stampvol, want "in nood leert men bidden". We hadden één eigen plaats in de kerk. Achter een pilaar aan de mannenkant. En mijn moeder mocht gebruik maken van de plaats van mijn oma aan de vrouwenkant. Als je meer plaatsen nodig had, dan moest je daarvoor extra betalen(zitplaatsgeld heette dat). Nu zijn ze al blij als je binnenkomt in de kerk.
We zijn weer thuis. Na een paar dagen rondzwerven in het oostelijk deel van Nederland en af en toe even over de grens met Duitsland, weer terug op eigen honk. Het waren leuke dagen met vooral in de stad Enschede een heel sfeervolle ervaring. Enschede, de oude textielindustriestad, heeft zich de laatste jaren ontzettend in positieve zin ontwikkeld. Een prettige binnenstad met veel sfeer en veel gezellige restaurantjes en ... een heel gezellige kerstsfeer. Op de terugweg naar huis had ik in de buurt van Doesburg een aanvaring met een mercedes uit ca 1985. Het was de eerste aanrijding in mijn 43 jarig bestaan als chauffeur. Mijn auto staat nu in een depôt te Arnhem en moet per trailer naar Scheveningen worden vervoerd. Wij zijn met een taxi naar huis vervoerd. Gelukkig alleen materiele schade.
gaan we er even tussenuit. Na al die vervelende dagen willen we een beetje tot rust komen. Vervelend door het overlijden van zus en schoonzus. Dat gaat je toch niet in de koude kleren zitten. We gaan een paar daagjes kerstvoorbereiding bekijken in Enschede en een aantal dorpjes in West-Duitsland. En wat kerstinkopen doen.Zo'n één à twee keer per jaar gaan we er dan met de auto op uit. Dat zijn dan ook de dagen, dat mijn auto overuren maakt. Normaal rijd ik niet zoveel; zo alles bijelkaar misschien 5 à 6 duizend kilometer per jaar. Donderdagavond kom ik al weer terug. Dan meld ik me gewoon weer.
Gaudete in domino semper. Zo begint in de oude liturgie het intredegebed (Introitus). In het vroegere (klooster)leven was de advent een voorbereidingsperiode voor het kerstfeest. Tegenwoordig merk je daar niet zoveel meer van. Het was een tijd van beperkt vasten, niet het strenge vasten van de vastentijd, maar toch. En dan was er, net als in de vastentijd, een tussenstop zo op de helft van de periode. In het klooster heette deze dag: "zondag Goedete" (goed eten). Blije mensen vinden altijd blije oplossingen.
ik de komende dagen tijd heb om jullie op het blog te ontmoeten. Morgen de begrafenis van mijn schoonzus en daarop aansluitend even een paar dagen tot rust komen in het oosten van ons land. Even ver weg van alles en ontspannen. Daarom wens ik jullie allemaal alvast heel prettige voorbereiding van de komende feestdagen.
Waar er maar een pleintje vrij is, vind je in Scheveningen een kerstboomverkoper. Niet alleen handel, maar ook veel gezelligheid. Vanmiddag bezocht ik even mijn vriend Peter, die in het zomerseizoen een strandtent runt, en fotografeerde hem in een van zijn uitbundige standjes.
teveel gepraat teveel gedronken teveel gegeten teveel in de mist gelopen teveel... en nu ben ik hees (of verkouden) en dus erg zwijgzaam. Maar gelukkig heb ik mijn blog en kan zonder te praten rustig mijn gang gaan. Af en toe slaak ik een kreet: KOFFIE!!! en dan kan ik mijn keel weer even smeren. Maar verder gaat het goed met mij, maak je maar geen zorgen. Prettige weekend.
Een vrolijk besluit van de werkweek.Een fleurig beeld van de Scheveningse vliegerfeesten die jaarlijks in Scheveningen worden georganiseerd. Een beetje zomer in een donker dagje voor kerstfeest.
Maar hij trekt wel 'op die mist'. En inderdaad naar ruim een uur was de lucht weer helder. Ik heb mijn windjack aangetrokken en heb een heerlijke wandeling van bijna 3 uur door Scheveningen en de boulevard gemaakt. Een heerlijke frisse wind veegde mijn hoofd schoon van alle muizenissen. Onderweg maakt ik een paar foto's. Een hulstboom me mooie rode bessen, een reflectie in een plas water en uiteraard een paar van de altijd boeiende zee.
Meestal zit ik 's morgens vroeg al om 8.00 uur achter mijn computer. Even de mailtjes nalopen en de blogs bekijken. Wat wijzigingen aanbrengen in mijn website www.allesoverscheveningen.nl, wat andere kleine dingetjes doen. Vandaag ben ik laat. Ik had gisteren een vergadering en die liep nogal uit (aan de bar, achteraf!). Ik werd wakker toen de zon al bijna opkwam. Toen kwam mijn buurman en die had een paar bouwkundige problemen, die opgelost moesten worden. En nu is het inmiddels 11.30 uur en er hangt een zware zeenevel met een zicht van ca 100 meter. Ik wens jullie een fijne dag. Loek
Het is een nevelige dag. Ik ben er niet helemaal bij vandaag. Gisteravond ontvingen we het bericht, dat ons schoonzusje op 59 jarige leeftijd overleden is. Gelukkig heeft zij niet veel pijn geleden en is tot slechts enkele uren voor het heengaan goed aanspreekbaar geweest. Wij treuren om haar omdat een goed mens is heengegaan. Maar ja, wie is er beter af: zij of wij? Misschien mogen wij een beetje delen in de blijdschap, die haar nu ongetwijfeld ten deel valt.
De kerkklok van onze parochiekerk zal met de kerstdagen niet meer vrolijk beieren. Het episcopaat heeft besloten onze kerk aan de eredienst te onttrekken. De bisschop wil dat wij in een andere verderaf gelegen kerk gaan kerken.Niet dat die kerk niet mooi is, daar niet van; maar wij voelen ons daar niet thuis: conservatief, kerk-zijn van bovenaf en niet vanuit de gemeenschap. Het zij zo. Wij denken, dat deze kerk zich ook niet zal handhaven en over een paar jaar ook aan de eredienst onttrokken zal worden. Dan zitten wij in Scheveningen met tenminste vier kerken die als cultuur-historisch monument geplaatst zullen staan: als een monument uit een verleden tijd. Zal de kerk dan nooit met haar tijd meegaan?
Ruimte en licht. Wat zal de nieuwe dag ons brengen? Het is een cadeautje, dat weet ik wel. De verpakking is niet zo belangrijk maar de inhoud? Och, het is een cadeautje. Ik zal er maar tevreden mee zijn.
Mijn favoriete kerststalletje. Dit kerststalletje is vanaf 1989 door Lladro uitgebracht. Jaarlijks met een aantal beeldjes. De totale groep omvat 18 beeldjes. Deze beeldjes kunnen in een kerstboom worden gehangen. Ze zijn allemaal voorzien van een goudkleurig ophangoogje. Bij mij staan ze altijd op een tafeltje.
De eerste volle week van december is weer begonnen. De morgen jarige Sint Nicolaas wordt vanavond lichtelijk beneveld feestelijk naar huis gestuurd en de kerstbomenverkoper kan zijn plekkie weer in gaan richten. Hekken om de boompjes (dan kunnen de honden niet tegen de stammetjes piesen of onverlaten stiekum een boompje lutten), lampjes aan de hekken en laat nu de kerstboomkopers maar komen. Zet de boom niet direct in de warme kamer, want dan heb je sneller dan je wilt een kale boom en een groen naaldentapijt. Laat de messen slijpen voor het kerstwildbraad. Vooruit aan de slag voor een geslaagde decembermaand.
Ik ben Loek de Koning
