Ik ben Loek de Koning
Ik ben een man en woon in Scheveningen () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 24/11/1934 en ben nu dus 89 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fotograferen, wandelen, mijn website www.allesoverscheveningen.nl,.
9 maart, derde dag Ik heb mijn scheerapparaat thuis laten liggen: gisteren begon mijn gezicht al wat stoppelig aan te voelen. Ik ben naar het stadje Izola gegaan en heb me een scheermes(duplo) aangeschaft. Op het schommelende schip heb ik mijn kin proberen te scheren, maar niet mijn baard verdween, maar een stuk van mijn gezicht. Snel een pleister erop. En zo heb ik ongeschoren rondgelopen tot mijn thuiskomst. Nu begrijp ik ook waarom zeelui vaak hun baard laten staan: beter een baard dan jezelf kelen met een scheermes. Vroeg uit de veren: vandaag wordt de mast geplaatst en zullen we proberen contact te maken met het internet. Die internetverbinding moet heel soepel kunnen verlopen aldus T-Mobile. Stekker in het stopcontact, even je code intikken en klaar ... Vergeet het maar. Geen verbinding, ondanks de uitdrukkelijke toezegging, dat T-Mobile dekking geeft in het gebied, dat wij gaan bevaren. Urenlange gesprekken met de helpdesk: resultaat nihil. Donderdag, 16 maart, geeft T-Mobile eindelijk toe geen dekking te geven voor ons gebied. Wel voor telefoon, maar niet voor internet. Ons schip ligt er nog een beetje kaal bij zonder mast.Maar daar komt vandaag verandering in. Gisteren waren de technici al bezig om alles in gereedheid te brengen; vandaag gaat het dan gebeuren. Omstreeks 10.30 uur varen we de werkhaven binnen. De grote lift, waarmee ook schepen uit het water kunnen worden getild, komt aanrijden; een band wordt bevestigd om de 19 meter lange mast op te tillen en even later zweeft de mast door de lucht. Om klokslag 11.00 uur wordt de mast geplaatst; de torenklok in Izola slaat elf keer. Het lijkt wel een feestelijk gebeier. Om 13.00 uur gaan we eten in Izola: ik kies voor een pizza medium. Die smaakt prima, maar is toch nog te groot: volgende keer maar small nemen. Na het eten een korte bezichtiging van het dorp en op zoek naar een internetcafé; dat is er wel, maar met een wel heel vreemd toetsenbord. De aangeslagen letters corresponderen niet met het toetsenbord. Is geloof ik ook niet erg belangrijk in dat café, want iedereen zit spelletjes te spelen en daarbij heb je niet veel toetsen nodig. Voor het diner zijn we 's avonds weer naar hetzelfde restaurant gegaan. Heel voldaan stapten we weer op tijd in onze kooi. (Ik zeg iedere keer maar "op tijd", maar hoe laat dat is, dat weet ik dan al lang niet meer).
8 maart, tweede dag Om 8 uur uit de veren en daarna een smakelijk ontbijt. Onder langs onze kamer stroomt een riviertje. Ondanks de temperatuur dampt het boven het water. Waarschijnlijk dus een warmwaterbron als oorsprong. Wij glibberen naar onze auto: de sneeuw op het parkeer terrein is keihard bevroren. Eenmaal van het parkeerterrein af gaat het weer voorspoedig: de wegen zijn schoon en de zon staat aan de hemel. Het is nu even tijd om de voorbereidingsploeg voor te stellen: Piet aan het stuur en schipper aan boord; rechts voor in de auto met de oranje pet Dik, onze kaartlezer en navigator aan boord; achter hem Ton, de allrounder, sportman, kok en alleskunner; en linksachter, niet zichtbaar voor u zit ik, voor deze keer verslaggever en fotograaf. Rechts en links van ons nog wel veel sneeuw, maar hoe dichter bij de kust, deste minder sneeuw en uiteindelijk rijden we door een geheel sneeuwvrij landschap. Omstreeks 11.15 uur bereiken we Izola (de Italianen schrijven de naam als Isola, maar we zijn nu in Slovenië en dus schrijven wij de naam met een z); na enig zoeken zien wij om 11.40 het schip, dat gedurende 12 dagen ons thuis zal zijn. Bewondering alom, al is het schip met een stevige laag sneeuw bedekt. Toch even aan boord om alles te bekijken. Overal ligt verpakkingsmateriaal en/of materiaal dat nog moet worden geruimd. Na korte tijd lijkt het schip al weer bewoonbaar. Daarna wat ronddrentelen over de werf, kijken naar andere schepen, wat eten. We besluiten aan boord te blijven slapen, kunnen we gelijk wat wennen aan de omgeving. 's Avonds zijn we uitgenodigd voor een etentje aan de wal. In een visrestaurantje krijgen we door een op-een- vis-met-uitgestoken-ogen-lijkende schuifelaar een menukaart aangeboden. Gelukkig voor Dik prijkt er op de menukaart vlees, maar jammer genoeg voor hem zegt de schuifelaar: "KEIN FLEISCH". De zelfgemaakt wijn en grappa: nou ja, laten we daar maar niet over praten: lekker waren ze in ieder geval niet. Op tijd kruipen we in onze kooi.
De eerste dag. Op 7 maart 2006, vrijwel exact 10.30 uur, hebben we de laatste man van het voorbereidingsteaam opgehaald en gaan onderweg naar Izola in Slovenië: ca. 1400 kilometer per auto. Volgeladen met allerlei uitrusting en met vier man rijden we richting Duitse grens, waar we nog één keer tanken. De weg, in tegenstelling tot het voorafgaande weekend, ziet er prima uit en met de razend snelle auto maken we, tegen alle verwachtingen in, zeer goede vorderingen: we hopen deze dag in de omgeving van München te kunnen overnachten. Om 17.30 uur passeren we deze stad en na een kort overleg besluiten we verder te rijden, omdat voor de komende nacht sneeuw voorspeld wordt: hoe dichter bij ons einddoel, hoe beter het is.We rijden door Oostenrijk tot aan de plaats Villach; de wegen hier zijn wat minder goed en de sneeuw begint te vallen. Toch kunnen we nog redelijk goed opschieten. We willen nu in Villach overnachten, maar nemen een verkeerde afslag. Plotseling zien wij tegemoetkomend twee trailers met daarop twee rompen van zeilschepen: een Bavaria 39 en een Bavaria 46. De laatste zal ons schip worden. De fabriek is erin geslaagd ondanks het slechte weer toch de schepen op tijd af te leveren. We overnachten in het plaatsje Velden.
Zonverbrand en met een baard van 9 dagen ben ik terug op de eigen woonboot. Negen dagen uitdaging - van 11 tot 20 maart - werden door ons team(bestaande uit zeven 50-plussers) gerealiseerd in zes dagen en elf uur(van 11 tot 18 maart). Het tweede team lag toen wij binnenvoeren in Bodrum Turkije op 430 zeemijl achter ons. Waar ons team een storm van met uitschieters naar windkracht tien trotseerde, zocht het tweede team de luwte van veilige havens. Een uitdaging, die zoals de meters uitwezen 920 zeemijl lang was. Vier dagen zeilen en 2 dagen met de motor, omdat de wind twee dagen wegviel. Vandaag begin ik met mijn relaas, dat aanving op 7 maart 2006.
Nu het strandseizoen weer voor de deur staat, hoewel, als je naar buiten kijkt het meer herfst dan voorjaar lijkt, dan zal je het haast niet kunnen geloven. Maar het is wel zo. Op het strand worden de voorbereidingen alweer getroffen en aan het eind van de maand zal Scheveningen weer een badplaats zijn. Op een aantal plaatsen, zoals in de Keizerstraat, wordt er hard aan gewerkt om het oude centrum voor de bezoekers weer aantrekkelijker te maken. De Keizerstraat wordt een wandel- en flaneerpromenade. Want flaneren doen ze op Scheveningen. U ziet het op de foto: drie nonnetjes wandelden over de boulevard en vonden het leuk voor mij te poseren. Heidens Scheveningen? Kom nou: op Scheveningen kan en mag bijna alles; er zijn wel een paar dingen verboden, zoals bijvoorbeeld: hondendrollen, bier op de boulevard(tenzij op de terrassen), honden op het strand, fietsen op de wandelboulevard en dergelijke dingen, die onaangenaam zijn voor het publiek: veiliheid en leefbaarheid staan hoog in het Scheveningse vaandel. U bent van harte welkom in een zich steeds vernieuwend Scheveningen.
Al een paar dagen laat ik niets van me horen. Maar er is ook zoveel gebeurd de laatste dagen, dat ik weinig tijd had om te schrijven. Onverwacht ga ik mee met de Adriatic Challange 2006: een zeiltocht vanaf Isola (in Slovenië) naar Bodrum(Turkije), een tocht van ca 980 mijl. Ontzettend spannend, maar ook inspannend. Een uitdaging, zeker als je al wat ouder bent. Zo'n tocht vraagt wel wat voorbereiding en daar was ik de afgelopen dagen nogal doende mee. Van de reis ga ik u via mijn blogs op de hoogte houden, tenminste als er in de aanleghavens een internetgelegenheid is, hetgeen ik wel verwacht. Via dit blog en/of blog http://blog.seniorennet.be/loek2_1934 . Aan boord is ook een computer, maar ik weet nog niet of die beschikbaar is. Ik maak ook een fotoreportage, die ik u dan later zal tonen. Annemiek blijft thuis, dus u kunt haar gewoon blijven bezoeken op http://blog.seniorennet.be/annemiek Maar vandaag vertel ik u nog wel wat over Scheveningen.
Niets is zo veranderlijk als het weer. Zojuist plaatste ik een foto op mijn andere blog en nu - ik zal het u besparen - is de winterlucht weer grijs met een heel frêle zonnetje. Een mistdeken hangt boven de stad. En waar ik straks dacht:'ik ga even een ommetje maken', denk ik nu, dat ik maar lekker in mijn huis blijf. Thuis is ook wel altijd iets te doen. Maar eerst even een bakje doen met 'n kookje (een bakje met 'n kookje)doen betekent in Scheveningen: een kopje koffie drinken met een koekje. Foto de zonsopgang boven de stad vanmorgen om 8.02 uur.
Onder een fris zonnetje is weer begonnen om het strand weer helemaal in orde te brengen voor het nieuwe seizoen. Op de foto ziet u mensen bezig met het leggen van de toegangspaden voor strand en strandtenten. De strandtenten mogen beginnen met het opstellen van hun tenten; zodra een paviljoen gereed is, mag het ook open voor bezoekers. Eind oktober eindigt in Scheveningen het badseizoen. Nu nog een beetje fris om te baden, hoewel er nog steeds dagelijks mensen in zee gaan zwemmen. Achter de schermen kan binnenkort wel gezonnebaad worden. Welkom in een gastvrij Scheveningen.
Zo was ons uitzicht vanmorgen. Als door een waas is het Kurhaus nog te onderscheiden achter een sneeuwgordijn. De sneeuw is hier niet blijven liggen: hier en daar een beetjes op schaduwplekken. Zo dicht bij de kust is de temperatuur in de winter altijd wat hoger dan in het binnenland, maar in de zomer is dat net andersom. Dan loop je soms rillend door de mist, terwijl een paar kilometer verder de zon schijnt. Maar ik zou Scheveningen toch niet willen ruilen.... De foto lijkt overbelicht, maar is het niet.
Op mijn andere blog schreef ik zo juist, dat het sneeuwt. Maar toch is vandaag de lentemaand begonnen. De sneeuwklokjes staan al overal boven de grond. Ach laat maart zijn staart maar roeren, de lente komt er toch aan. En na de lente het mooie voorjaar. De sneeuwklokjes lijken net eitjes, die aan een stengeltje hangen en dat wijst toch ook weer naar pasen. Hierbij een sneeuwklokjeslentegroet. Mijn ander blog vindt u onder mijn favorieten: Scheveningen(vervolg).
Mijn ouders waren al enige tijd ingeschreven voor een nieuwe woning. Zij kregen begin 1962 bericht, dat zij een nieuwe woning toegewezen hadden gekregen voor een nieuwe vierkamerflat aan de Berenrade in Den Haag. Zij waren ingeschreven voor vijf personen. Ik was de zesde persoon, maar zou niet mee kunnen verhuizen. In die tijd waren Annemiek en ik net verloofd en hadden nog geen directe trouwplannen. In die tijd kon je niet zomaar trouwen: er waren geen woningen beschikbaar; het was heel moeilijk aan een woning te komen; gelukkig hadden we een kruiwagen en die heeft ons geholpen onder één voorwaarde: we moesten getrouwd zijn. Hals over kop zijn we naar de gemeente gegaan, hebben ons ingeschreven voor ondertrouw en uiteindelijke konden we op 28 februari voor de wet trouwen. Een gemeenteambtenaar trad op als onze getuige. We kregen het huis toegewezen. We zijn daarna op 1 juni voor de kerk getrouwd. Tot die tijd waren we net twee mussen zonder nestje.
Vanmorgen is bij mij de 2000ste unieke bezoeker geregistreerd. Hij/zij kwamvanmorgen vóór zeven uur. Wie het geweest is? in ieder geval; iedereen bedankt voor jullie bezoek aan mijn blog. Het bezoekersaantal op mijn blog stond zojuist op 17.511, maar dat getal heeft niet zoveel te betekenen. Dat kan je zelf manipuleren. Maar de unieke bezoekers niet.
Scheveningen wordt vaak - ten onrechte - naar voren geschoven als zijnde een stadsdeel met drie specifieke kenmerken: haven - dorp - bad. Deez drie kenmerken omvatten slechts en klein gedeelte van het stadsdeel. Scheveningen is vele malen groter dan het vaak naar buiten lijkt. Scheveningen is een stadsdeel van Den Haag met een inwoneraantal van ruim 55.000 mensen. Nog geen 10.000 mensen wonen in het gebied, dat aangeduid wordt door haven - dorp - bad. En van dit aantal is er nog maar een klein percentage autochtoon. Die meer dan 45.000 inwoners zijn verspreid over een aantal wijken zoals: Duindorp, Geuzenwijk en Statenkwartier, Duinoord, Belgisch Park, Scheveningen-badplaats, van Stolkpark, Duttendel. Maar van deze wijken hoor je weinig. Van deze wijken is Duindorp op één na de jongste en misschien wel met de meest autochtone bevolking. Deze wijk werd gebouwd in de periode tussen 1915 en 1931. De periode van de Modernisering van Scheveningen. De periode, waarin de autochtone bevolking uit de krotten en sloppen een nieuwe huisvesting kregen in o.a. Duindorp. Duindorp, waar de Scheveningse dracht het langs in zwang gebleven is. Duindorp, waar nog het oude dialect dagelijks op straat te horen is. Duindorp, heel anders dan de rest van Scheveningen, maar wel echt Schevenings. Duindorp, opnieuw op weg naar een nieuwe wijk van Scheveningen. Foto Bevelandsestraat.
Gisteren hadden we wat te vieren. De zon scheen en hoewel het buiten koud was, besloten we toch even een ommetje te maken; wel met de auto, want die kan je warm stoken. Richting zuiden, niet voor het carnaval, maar juist om wat verpozing te zoeken aan de Nieuwe Waterweg. Maar de wind stond ongunstig: vanuit het oosten. Juist oostelijk waar we stonden, staat een composteringsbedrijf en het lijkt wel of die constant winden staat te laten. Dus snel zorgen uit die stank weg te komen: nog meer oostelijk en voorbij dat bedrijf. Toen bij Maasland de polder in richting Schipluiden: een prachtig stuk Hollands polderland. Ruimte. En genieten van de polder. Daar maakte ik deze foto.
In de website, die ik aan het maken ben over de Haagse en Scheveningse haven wordt melding gemaakt van een grachtengordel om Den Haag, die 1619 voltooid werd. Deze grachtengordel heeft ook invloed gehad op de ontwikkeling van Scheveningen. Later werd een van deze grachten doorgetrokken naar Scheveningen en langs deze nieuwe waterweg kreeg Scheveningen een veel betere handelsverbinding met Den Haag, maar ook met het verdere achterland. Deze grachtengordel bestaat nog steeds. Vandaag ben ik bezig geweest deze gordel te fotograferen. Het weer was goed, alleen wat fris voor de handen en ook de camera was iets trager, maar al met al toch best geslaagd. Onderweg heb ik een foto gemaakt van het Scheveningseveer, dat aan een van de grachten ligt. Een beetje Scheveningen in Den Haag.
Drukke dag vandaag. In 2004, toen de Scheveningse Haven, zijn 100ste verjaardag vierde, heb ik een website gemaakt over dat honderdjarige bestaan; de ontwikkeling vanaf 1904 tot honderd jaar later. Na dat jubileumjaar had die site geen functie meer. De domeinnaam had ik echter bewaard, want je weet maar nooit. Nu is het dan toch zover dat ik een nieuwe site ga bouwen over de binnenhavens van Den Haag en de Zeehaven van Scheveningen. In april komt er over dat onderwerp een boekje uit in de historische reeks van muZee Scheveningen en dat ga ik dan met die site ondersteunen.
Niet dat ik een echte ondernemer ben(hoewel ik in Scheveningen wel het een en ander onderneem), maar gezien de vele goede relaties, die ik in Scheveningen onderhoud, wordt ik altijd uitgenodigd voor de Scheveningse Ondernemerssociëteit: een bijeenkomst waar Scheveningse en Haagse ondernemers in een ongedwongen sfeer bijelkaar komen om over persoonlijke en/of zakelijke dingen met elkaar te praten. We beginnen om ongeveer 19.30 uur en om 22.30 uur is de sluiting, maar voordat iedereen vertrokken is, wordt dat wel eens iets later. Gisteravond hadden we zo'n bijeenkomst(de eerste van het jaar). Het was weer gezellig, goed om elkaar weer eens te zien. Om 23.00 uur was ik weer thuis.
Het initiatief voor de aanleg van het villapark (Belgisch Park) kwam van de Belgische maatschappij, die destijds het Haagse tramnet exploiteerde en de trams graag een vaste klantenkring wilde bezorgen. Het park is gelegen in de nabijheid van de zee en de duinen, en is bijzonder fraai aangelegd. In dit park hebben alle straten een naam vernoemd naar een Belgische plaats. In het begin van de 20ste eeuw is er een nieuwe bebouwing bijgekomen, die hoofdzakelijk straatnamen kreeg, vernoemd naar Nederlandse steden. Het verschil tussen deze twee delen van een wijk is duidelijk: aan de ene kant luxe villas en meer naar de zeekant eengezinswoningen en huizenblokken.
Tegen een uur of één klaarde het weer wat op. Even een ommetje; een frisse neus halen, want de hele dag in huis zitten, dat is ook niks. We zijn even naar het Westbroekpark geweest: één van de mooiste parken van Den Haag en gelegen in stadsdeel Scheveningen. Uiteraard met fototoestellen. Ja Annemiek ook gewapend met een digitale camera. Zij maakt nu zelf de fotos voor haar blog. Ze begint het al aardig te leren; soms moet ik nog even ingrijpen, maar meestal gaat het goed.
In het park, waar het doodstil was, kan je de lente al een beetje proeven. Een lentebode heb ik hier maar bij gezet om u mee te laten genieten.
Nog een paar foto's en dit blog is vol. Ik vind het erg leuk in het Belgische bloggenland. Nu komen wel niet alle Belgen op mijn blogje kijken, maar inmiddels heb ik toch al heel wat leuke, vriendelijke en prettige reacties ontvangen. Stoppen en ophouden over Scheveningen? Ik denk er niet aan. Ik ben erg chauvinistisch: ik hou van mijn land en mijn woonplaats. En welke rechtgeaarde Belg of Hollander doet dat niet? Maar dat wil toch niet zeggen, dat je je afsluit van de andere mooie dingen, die er om je heen(en dan bedoel ik de héééle wereld) zijn? Ik kan genieten van een andere omgeving: en in dit bloggenland zit ik vaak grinnekend achter mijn computer te genieten van de smakelijke(letterlijk en figuurlijke) dingen, die geboden worden. En daarom heb ik een nieuw blog aangemaakt: een blog dat weer gaat over Scheveningen: Scheveningen(vervolg). En in de blognaam heb ik ook niet veel veranderd; ik ga me niet verschuilen achter allerlei andere namen; de nieuwe blognaam is: loek2_1934. Loek2 omdat het mijn tweede blog over Scheveningen is en 1934, omdat de ooievaar mij in dat jaar in Den Haag verloren heeft. Mijn eerste berichtje op het nieuwe blog begint met het wapen van Scheveningen; dit bericht ook; niet als afsluiting, want ik blijf hier gewoon doorkletsen, alleen met wat minder foto's; nieuwe foto's komen op het andere blog te staan. Beleef Scheveningen ook mee in mijn nieuwe blog. Altijd welkom(of zoals we in Scheveningen zeggen: WELLEKOM!)
Ik ben Loek de Koning
