Ik ben Loek de Koning
Ik ben een man en woon in Scheveningen () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 24/11/1934 en ben nu dus 89 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fotograferen, wandelen, mijn website www.allesoverscheveningen.nl,.
Onze voetstappen in de sneeuw zijn alweer verdwenen. Het is net als op het strand: je schrijft in het zand een groot getekend hart met de naam van je geliefde er in, maar bij de eerstvolgende golf is je liefdesverklaring voor altijd gewist (alleen in je hart blijft die achter). Het teken, dat je wilde achterlaten, is verdwenen en meegenomen in de eeuwige deining van de zee. Ik schrijf mijn nieuwjaarswens in gedachten in het zand van het Scheveningse strand en deze wens wordt bij de eerste golf meegedragen naar die eindeloze zee en zo kan mijn wens weer aanspoelen op elke kust, waar dan ook, en mijn wens onzichtbaar overbrengen. Van harte voor jullie allemaal waar ook ter wereld: een gezond en gezegend nieuw jaar.
Vanmorgen heb ik u beloofd vandaag nog een keer terug te komen.Het fraaie ochtendgloren van deze morgen is vervaagd door een ondoordringbare sneeuwnevel. Morgen wordt het weer beter zegt het weerbericht. Dat moet ook wel. Want de familietraditie is, dat ik op oudejaar de oliebollen bak. En volgens kenners (dat zeggen ze tenminste tegen mij) smaken ze heerlijk. In mijn appartement kan ik niet bakken, dus doe ik het buiten op de galerij. En daar moet het weer wel bij meewerken. Om u een indruk te geven hoe het er nu in Scheveningen uit ziet: bijgaande foto, gemaakt om 16.50 uur. Maar morgen zal het beter zijn. Een hele fijne jaarwisseling wens ik jullie allemaal toe. En in het nieuwe jaar weer allemaal naar de aflijnclub. Zalig en gelukkig oud- en nieuwjaar. Loek en Annemiek.
de ochtendhemel boven Den Haag. Wordt deze combinatie van kleuren veroorzaakt door de gevallen sneeuw,ook zichtbaar tussen de bebouwing. Deze foto is door mij genomen om 7.55 uur: voor de kenners: digitaal Canon EOS 350D, tijdopname 4", iso 100, diafragma 4,5 . Zo weer even wat technische kennis gespuid. Vandaag ga ik een aantal personen door Scheveningen gidsen. Altijd weer leuk om over je woonomgeving te mogen vertellen. En Scheveningen heeft veel te bieden. Een hele fijne dag gewenst en ik kom vandaag zeker nog terug.
Alle foto's in de middenkolom zijn aanklikbaar voor een vergroting.
Vandaag was het weer zo'n fantastische dag aan zee. Dreigende wolken, maar geen sneeuw (was wel voorspeld), maar de zee is eigenwijs en doet wat die wil. Daardoor is de zee altijd verrassend. Vanmiddag omstreeks drie uur fotografeerde ik de zee bij Scheveningen. Mooi hè?
Vandaag een andere foto van de wijk waarin ik woon. Het centrale punt van de wijk is het Belgischeplein. Een plein met prachtige oude huizen, maar ook met vernieuwende bouw uit de periode omstreeks 1950. Het plein wordt op het ogenblik weer wat verfraaid: nieuwe begroeiing, stoepen en verlichting. Ook worden er wat banken bijgeplaatst. Nu maar hopen, dat het niet opnieuw een hondenuitlaatplaats wordt.
De dag begint weer met witberijpte daken; aan de kust wordt sneeuw verwacht.De lucht boven de stad hangt zwaar en boven de zee een groot grijzig wolkendek. Een dag om thuis te blijven, hoewel als de sneeuw echt gaat vallen, dan trek ik er met mijn camera op uit... de duinen in. Dat is altijd een belevenis. Ik houd het nu nog maar even bij witte zwanen.
Mijn dochter heb ik al een paar keer in dit blog getoond; mijn zoon en mijn schoondochter nog niet. Vandaar dat ik vandaag het tweede deel van mijn tweeling maar eens voor het voetlicht haal. Op de CN Tower in Toronto van links naar rechts: Michiel, mijn zoon, Annemieke, mijn vrouw, en Carolien, mijn schoondochter. Die hoeven nu dus niet meer te klagen. Ze zijn nu: BNOEBB (Bekende Nederlanders Op Een Belgisch Blog).
Op oude schilderijen en foto's kan je het nog zien: het ezeltje rijden op het strand van Scheveningen. Voor een paar centen mocht je op de rug van de ezel en onder begeleiding een rondje maken over het strand. De foto omstreeks 1950 op het stand van Scheveningen. Een van de laatste ezeltjes. Het jongetje op de ezel is een nu in België wonende man van ca 63 jaar. Wie de foto gemaakt heeft weet ik niet, ik kreeg hem van de berijder.
Eigenlijk is het kerstfeest, zoals wij dit nu vieren op 25 december, pas compleet met het feest van de drie koningen op 6 januari. Bij ons thuis werd de kerststal en de kerstboom pas opgeruimd na het feest van Driekoningen. Daarom vandaag nog even een herinnering aan die tijd.
Ik heb u al eens verteld, dat ik woon in het Belgisch Park, een wijk van Scheveningen, waarin veel straten, pleinen en lanen vernoemd zijn naar een Belgische stad. De eerste foto uit een reeks, die ik u wil laten zien, is door mij genomen in de Brugsestraat. Een luxe straat met veel mooie villa's, gebouwd in de 19e en eerste helft 20e eeuw. Juweeltjes van Jugendstil, Amsterdamse School etc.
Je weet nooit wat de nieuwe dag zal geven zal het verdriet of vreugde zijn het blijft echter om het even het is een cadeau en je zal er mee moeten leven
Vanmorgen 7.15 uur; even de krant halen. Mijn buitentermometer wijst 2 graden vorst aan. De daken zijn wit. Dat betekent dus uitkijken met rijden... of binnen blijven. In januari 2005 konden we nog zeggen: knus bij de kachel; maar nu eind 2005 zitten we al weer bijna 10 maanden in ons nieuwe verblijf met de luxe van een centrale verwarming. En je gaat toch niet even knus bij de radiator zitten... of wel? Je kunt natuurlijk ook even een fijne wandeling maken door de Scheveningse duinen; zoals ik op 23 februari 2003 samen met met dochter deed. Een bevroren duinmeertje in de stilte van de omgeving. In ieder geval geniet van de dag. En als je het koud hebt: er zal heus nog wel wat warms in de fles overgebleven zijn van de kerst.
is de eerste kerstdag. Ik hoop dat u een prettige en stemmige dag hebt gehad. Dat het gezellig was in huis met familie en/of vrienden. Dat u genoten heeft van het fraaie weer. En dat het diner op zich al een feest was. Vandaag is het restjesdag. Nog een dag nagenieten. En morgen ... met de collegae nog even napraten over de fijne dagen. De ganzen op bijgevoegde foto hebben in ieder geval de kerst overleefd. Nog een heel fijne dag.
Na een dag binnenzitten, even een frisse neus halen. Dan kunnen we er weer tegen zonder in slaap te vallen. De eerste kerstdag is meestal wel vermoeiend door al dat lekkere eten en drinken. En dan nog te bedenken dat het kerstdiner nog moet komen. Dus even naar buiten om te geest weer fris te maken. Daarna: smakelijk eten
Ik zoek een beeld, dat rust en vrede uitstraalt ik zoek een mens, die rust en vrede uitstraalt ik hoop met kerst een stukje vrede te ontdekken een klein stukje van de grote wereldpuzzel die vrede is EENS ZAL DIE PUZZEL AF ZIJN
Morgenavond (kerstavond) zijn we uitgenodigd voor een 'aangeklede' kerstborrel. Als we hier zeggen 'aangeklede' dan bedoelen we een kerstborrel met lekkere hapjes erbij. En dan bij thuiskomst de televisie aan voor de kerstnachtviering. Bij ons in de kerk is geen kerstnachtviering meer. Onze kerk is gesloten. Vandaag nog de laatste huiselijke voorbereidingen. Bij het druilerige weer van vandaag heb ik maar een mooie kerstengel geplakt. Ik zag deze van zijde gemaakte engel in een winkel hangen. Hij geeft wat vrolijkheid op deze dag. We zeggen toch ook vrolijk kerstfeest, naast zalig kerstfeest.
En als ik naar de stad wandel, voert mijn weg altijd langs de Vijverberg met rechts de parlementsgebouwen. Voor mij het mooiste stukje van Den Haag; een plaats waar oud en nieuw samenkomen. Een stuk openheid, die ook in de politiek herkenbaar zou moeten zijn. Maar wie weet: na Oud en Nieuw?
heb ik een wandeling naar de stad gemaakt: Den Haag voor de goedverstaander. Heen en terug ca 3 uur. Zere voeten toen ik thuis kwam. Onderweg een aantal foto's geschoten. Geen kerstversiering: die viel een beetje tegen. Wel fraaie herfst(oh neen het is sinds gisteravond winter)-foto's. Een daarvan laat ik u nu zien. Winter en kerst zijn in europa nauw met elkaar verbonden; daarom noem ik dit toch maar een kerstidylle.
Vanmorgen las ik in het AD de volgende tekst: "Wat de samenleving echt goed zou doen is een verbod op het hebben van een bord voor je kop". Als we daarvoor een wet zouden kunnen opstellen, dan zou er heel wat minder oorlog en veel meer vrede zijn. Toch ook weer een mooie kerstgedachte. De woning hiernaast , onder een viaduct in Den Haag, is van een zwerver. Misschien is ons bord voor de kop groter dan dat van hem. Ook hem wensen we het allerbeste toe.
hebben we gisteren gekocht (hij ziet er een beetje goedkoop uit, maar dat was die dan ook) en uitgeprobeerd. Alles functioneerde naar behoren. Tot de avond kwam en mijn vrouw aan mijn zoon wel eens even zou laten zien, wat die malle vent allemaal in zijn mars had. Het schuifknopje werd de bodem ingedrukt i.p.v. opzij geschoven... resultaat?, de kerstman vertikte het. Dus vanmorgen mijn gereedschapskist maar tevoorschijn gehaald en de kerstman gerepareerd. Nu luistert die weer naar de bevelen.
was vandaag met haar vriendin even gezellig gaan winkelen in de stad. Als wij in Scheveningen zeggen: "we gaan naar de stad", dan bedoelen we , dat we naar Den Haag gaan. Ze nam mijn fototoestel mee en maakte een foto in de centrale hal van het stadhuis, dat in de volksmond 'het IJspaleis" wordt genoemd. Ons stadhuis is van binnen en van buiten helemaal wit. Vandaar IJspaleis. Ik vind het zelf een heel mooi gebouw, maar de meningen verschillen nogal. Hier dan de foto, die zij maakte. Best aardig gelukt vind ik.
Met grote letters stond het in de krant: Vlaamse wint Groot Dictee. De Vlaamse Elsie Ribbens is winnares van het zestiende Groot Dictee der Nederlandse Taal. De tussenstand is nu : Vlamingen - Nederlanders: 9 - 7. Proficiat.
Gisteren even een ommetje gemaakt. Ik had een drukke dag achter de rug en wilde toch nog even van de middag-winterzon genieten. Dus wandeling richting Scheveningse pier. Prachtige wolkenluchten bij een straffe noordenwind. Alleen dan kan je de Maasvlakte met zijn industrie goed zien. Ca 20 km verwijderd van het opnamepunt. Ik wilde jullie deze foto graag laten zien.
Gisteravond hadden we met een aantal vrienden en vriendinnen een stamppotsessie in een restaurant aan de haven. 10 keer per jaar komen we bijelkaar om te praten over koetjes en kalfjes. Gisteravond voor het eerst een gezamenlijk etentje. Stamppot een oerhollands gebruik: peen-en-uien-, boerenkool-, en andijviestamppot, rijkelijk voorzien van vlees en lekkere vette jus. Onder het aanvullend genot van een drankje. Geserveerd door twee kerstmeisjes.Gezellig en echt iets om te herhalen.
oftewel Noël was het lievelingslied van mijn vader. Nu heb ik het als begeleidingslied aan mijn blog gekoppeld. Ik kan me herinneren vanuit mijn kinderjaren, dat mijn vader ieder jaar op 1e kerstdag dit kerstlied zong en wij allemaal vol bewondering zaten te luisteren. Mijn vader had een goede stem en zong, hij zong niet zo vaak, altijd met veel expressie. Iedere keer als ik minuit chretiens hoor denk ik aan mijn vader en aan de sfeervolle gedachtenis van de geboorte van het kindje Jezus. Een beetje emotioneel denk ik vaak terug aan die kersttijd van toen. Geen uitgebreide dis, een borrel voor mijn vader en kerststol bij het koffiedrinken (voor de kinderen chocolademelk). En om 16.00 uur samen om de kribbe kerstliederen zingend. Sentimenteel? Misschien een beetje, maar wij hebben nog steeds die herinnering aan toen.
Om negen uur vanmorgen heb ik van de ochtendlucht boven Den Haag een foto gemaakt. Het weerbericht voorspelt niet veel goeds voor vandaag; maar als je deze zonsopkomst ziet dan geloof je die voorspelling niet. Trouwens het wordt best een fijne dag: vanmiddag komt mijn dochter voor ons en een paar vriendinnen van haar een heerlijke indonesische rijsttafel bereiden. Een hele fijne en smakelijke zondag wens ik jullie toe. Loek
Achter de foto's 'mijn vrouw en ik in klederdracht', 'de vuurtoren' en 'de spin' heb ik links gelegd naar respectievelijk informatie over de Scheveningse klederdracht, de Scheveningse vuurtoren en mijn eigen homepage.
De winter van 1944 was hier in Den Haag geen pretje. Maar voor een jongetje van amper 10 jaar had die tijd toch een heel andere ervaring dan voor de grote mensen. Twee van mijn zusjes zaten op een kostschool in Oegsgeest. Een plaatsje ongeveer 16 kilometer vanaf Den Haag even voorbij Wassenaars. Ook onze groentenboer, Frans van Toledo, had daar een dochter op het internaat. Samen met die Frans besloten mijn ouders de dochtertjes te bezoeken. Maar hoe? Er waren weinig vervoersmogelijkheden. Maar Frans had de oplossing: met de groentenkar. Dus werd op de zondag voor kerstmis het paard voorgespannen. Ik mocht mee en ik denk mijn twee broertjes ook, maar dat weet ik niet zeker meer. Frans mende het paard en wij zaten achterin kou te lijden. Af en toe sprongen we uit de wagen en liepen ons een beetje warm. Het was een hele reis. Onderweg contrôle door de Duitsers, maar we mochten doorrijden. Gelukkig waren er die dag geen razzia's. 's-Avonds in het donker terug. Dat was wel angstig. Boven ons zagen we VI of V2, met hun fel brandende straatpluimen. Af en toe stotterend gingen die op weg naar het zuiden. We zijn 's-avonds laat thuisgekomen, helemaal verkleumd, maar we hadden wel onze zusjes gezien en van een lekkere warme maaltijd genoten in Oegstgeest. En dat was heel wat in die tijd.
Sommige mensen vinden mijn teksten zo mooi verbindend; zelf heb ik daarover mijn eigen gedachten. Als je wat ouder wordt dan komen soms herinneringen naar boven, die je met andere mensen wil delen. Die buien heb je niet onder contrôle, die komen gewoon. En je vindt het fijn om die met andere mensen te delen; met je zus, de mijne heeft ook een blog, kijk maar bij althea, die toch ook weer een belangrijk iemand is in je verleden; met andere mensen, die je de laatste tijd heb leren kennen. Maar ik bedoel dit niet somber, helemaal niet; ik vind het hardstikke fijn om met anderen mijn ervaringen te mogen delen. Misschien vertel ik jullie een volgende keer over de ooievaars, die in augustus, naar het zuiden vlogen en via dezelfde route de V1 en V2. Echt waar, ik heb het meegemaakt in 1944.
Na de nachtmis gingen we naar huis om het kindje in de kribbe te leggen. Dat was zo de gewoonte. Op kerstavond hadden we de kerststal opgesteld tussen de suitedeuren. Mijn vader had al eerder een heel mooie kerststal gebouwd van hout en kurk. Een berglandschap met spiegeltjes als meertjes en zilverdraad als beekjes. En boven de stal zweefde de kerstengel en natuurlijk een kerstster. Er is destijds(ik vermoed in 1942 of 1943) nog een foto van die stal gemaakt voor de krant. Het was de laatste keer, dat die stal zo stond opgesteld; daarna is al het hout opgeofferd om de kachel te kunnen stoken en dat ging mijn vader erg aan zijn hart. Om 10.15 uur moesten we weer naar de hoogmis en 's-middags kindje wiegen. En mijn vader vertelde een verhaal over het front( in WO I), waar Duitsers en Fransen elkaar het leven onmogelijk maakten, maar in de kerstnacht het wapengeweld verstomde en door een Franse en Duitse soldaat een kerstlied werd gezongen. Stille nacht, heilige nacht. En zo komen in deze tijd weer herinneringen naar boven. Kerstfeest was toen wel heel anders dan nu. Jammer,
Ik zal die tijd nooit vergeten. Op 24 november 1944 werd ik 10 jaar. Nog te jong om te begrijpen wat er allemaal om me heen gebeurde. Het begin van de hongerwinter in Den Haag. De razzia's waar mijn ouders zo bang voor waren. Maar al te oud om al die dingen te vergeten. Het maakte wel indruk op je. Op mijn verjaardag kreeg ik een tweedehands kuitbroek en een zak kleine sterappeltjes, die ik wel met mijn broertjes en zusjes moest delen. Een cadeautje met sinterklaas kan ik me niet herinneren. Dat zal wel een chocoladeletter of stukje borstplaat zijn geweest. Met de kerst zijn we naar de nachtmis geweest, die 's-morgens vroeg gevierd werd. Drie missen zittend op het knielbankje: de kerk was stampvol, want "in nood leert men bidden". We hadden één eigen plaats in de kerk. Achter een pilaar aan de mannenkant. En mijn moeder mocht gebruik maken van de plaats van mijn oma aan de vrouwenkant. Als je meer plaatsen nodig had, dan moest je daarvoor extra betalen(zitplaatsgeld heette dat). Nu zijn ze al blij als je binnenkomt in de kerk.
We zijn weer thuis. Na een paar dagen rondzwerven in het oostelijk deel van Nederland en af en toe even over de grens met Duitsland, weer terug op eigen honk. Het waren leuke dagen met vooral in de stad Enschede een heel sfeervolle ervaring. Enschede, de oude textielindustriestad, heeft zich de laatste jaren ontzettend in positieve zin ontwikkeld. Een prettige binnenstad met veel sfeer en veel gezellige restaurantjes en ... een heel gezellige kerstsfeer. Op de terugweg naar huis had ik in de buurt van Doesburg een aanvaring met een mercedes uit ca 1985. Het was de eerste aanrijding in mijn 43 jarig bestaan als chauffeur. Mijn auto staat nu in een depôt te Arnhem en moet per trailer naar Scheveningen worden vervoerd. Wij zijn met een taxi naar huis vervoerd. Gelukkig alleen materiele schade.
gaan we er even tussenuit. Na al die vervelende dagen willen we een beetje tot rust komen. Vervelend door het overlijden van zus en schoonzus. Dat gaat je toch niet in de koude kleren zitten. We gaan een paar daagjes kerstvoorbereiding bekijken in Enschede en een aantal dorpjes in West-Duitsland. En wat kerstinkopen doen.Zo'n één à twee keer per jaar gaan we er dan met de auto op uit. Dat zijn dan ook de dagen, dat mijn auto overuren maakt. Normaal rijd ik niet zoveel; zo alles bijelkaar misschien 5 à 6 duizend kilometer per jaar. Donderdagavond kom ik al weer terug. Dan meld ik me gewoon weer.
Gaudete in domino semper. Zo begint in de oude liturgie het intredegebed (Introitus). In het vroegere (klooster)leven was de advent een voorbereidingsperiode voor het kerstfeest. Tegenwoordig merk je daar niet zoveel meer van. Het was een tijd van beperkt vasten, niet het strenge vasten van de vastentijd, maar toch. En dan was er, net als in de vastentijd, een tussenstop zo op de helft van de periode. In het klooster heette deze dag: "zondag Goedete" (goed eten). Blije mensen vinden altijd blije oplossingen.
ik de komende dagen tijd heb om jullie op het blog te ontmoeten. Morgen de begrafenis van mijn schoonzus en daarop aansluitend even een paar dagen tot rust komen in het oosten van ons land. Even ver weg van alles en ontspannen. Daarom wens ik jullie allemaal alvast heel prettige voorbereiding van de komende feestdagen.
Waar er maar een pleintje vrij is, vind je in Scheveningen een kerstboomverkoper. Niet alleen handel, maar ook veel gezelligheid. Vanmiddag bezocht ik even mijn vriend Peter, die in het zomerseizoen een strandtent runt, en fotografeerde hem in een van zijn uitbundige standjes.
teveel gepraat teveel gedronken teveel gegeten teveel in de mist gelopen teveel... en nu ben ik hees (of verkouden) en dus erg zwijgzaam. Maar gelukkig heb ik mijn blog en kan zonder te praten rustig mijn gang gaan. Af en toe slaak ik een kreet: KOFFIE!!! en dan kan ik mijn keel weer even smeren. Maar verder gaat het goed met mij, maak je maar geen zorgen. Prettige weekend.
Een vrolijk besluit van de werkweek.Een fleurig beeld van de Scheveningse vliegerfeesten die jaarlijks in Scheveningen worden georganiseerd. Een beetje zomer in een donker dagje voor kerstfeest.
Maar hij trekt wel 'op die mist'. En inderdaad naar ruim een uur was de lucht weer helder. Ik heb mijn windjack aangetrokken en heb een heerlijke wandeling van bijna 3 uur door Scheveningen en de boulevard gemaakt. Een heerlijke frisse wind veegde mijn hoofd schoon van alle muizenissen. Onderweg maakt ik een paar foto's. Een hulstboom me mooie rode bessen, een reflectie in een plas water en uiteraard een paar van de altijd boeiende zee.
Meestal zit ik 's morgens vroeg al om 8.00 uur achter mijn computer. Even de mailtjes nalopen en de blogs bekijken. Wat wijzigingen aanbrengen in mijn website www.allesoverscheveningen.nl, wat andere kleine dingetjes doen. Vandaag ben ik laat. Ik had gisteren een vergadering en die liep nogal uit (aan de bar, achteraf!). Ik werd wakker toen de zon al bijna opkwam. Toen kwam mijn buurman en die had een paar bouwkundige problemen, die opgelost moesten worden. En nu is het inmiddels 11.30 uur en er hangt een zware zeenevel met een zicht van ca 100 meter. Ik wens jullie een fijne dag. Loek
Het is een nevelige dag. Ik ben er niet helemaal bij vandaag. Gisteravond ontvingen we het bericht, dat ons schoonzusje op 59 jarige leeftijd overleden is. Gelukkig heeft zij niet veel pijn geleden en is tot slechts enkele uren voor het heengaan goed aanspreekbaar geweest. Wij treuren om haar omdat een goed mens is heengegaan. Maar ja, wie is er beter af: zij of wij? Misschien mogen wij een beetje delen in de blijdschap, die haar nu ongetwijfeld ten deel valt.
De kerkklok van onze parochiekerk zal met de kerstdagen niet meer vrolijk beieren. Het episcopaat heeft besloten onze kerk aan de eredienst te onttrekken. De bisschop wil dat wij in een andere verderaf gelegen kerk gaan kerken.Niet dat die kerk niet mooi is, daar niet van; maar wij voelen ons daar niet thuis: conservatief, kerk-zijn van bovenaf en niet vanuit de gemeenschap. Het zij zo. Wij denken, dat deze kerk zich ook niet zal handhaven en over een paar jaar ook aan de eredienst onttrokken zal worden. Dan zitten wij in Scheveningen met tenminste vier kerken die als cultuur-historisch monument geplaatst zullen staan: als een monument uit een verleden tijd. Zal de kerk dan nooit met haar tijd meegaan?
Ruimte en licht. Wat zal de nieuwe dag ons brengen? Het is een cadeautje, dat weet ik wel. De verpakking is niet zo belangrijk maar de inhoud? Och, het is een cadeautje. Ik zal er maar tevreden mee zijn.
Mijn favoriete kerststalletje. Dit kerststalletje is vanaf 1989 door Lladro uitgebracht. Jaarlijks met een aantal beeldjes. De totale groep omvat 18 beeldjes. Deze beeldjes kunnen in een kerstboom worden gehangen. Ze zijn allemaal voorzien van een goudkleurig ophangoogje. Bij mij staan ze altijd op een tafeltje.
De eerste volle week van december is weer begonnen. De morgen jarige Sint Nicolaas wordt vanavond lichtelijk beneveld feestelijk naar huis gestuurd en de kerstbomenverkoper kan zijn plekkie weer in gaan richten. Hekken om de boompjes (dan kunnen de honden niet tegen de stammetjes piesen of onverlaten stiekum een boompje lutten), lampjes aan de hekken en laat nu de kerstboomkopers maar komen. Zet de boom niet direct in de warme kamer, want dan heb je sneller dan je wilt een kale boom en een groen naaldentapijt. Laat de messen slijpen voor het kerstwildbraad. Vooruit aan de slag voor een geslaagde decembermaand.
Vanmorgen was het prachtig weer: fris, maar adembenemend mooi. Prachtige luchten en licht. Met mij genoten nog een aantal mensen van deze mooie ochtend.
Het kerstfeest nadert. Vanmorgen kreeg ik al weer de eerste advertentie in huis vol kerstboomaanbiedingen van af 15. We zijn er nog niet uit of we dit jaar wel een kerstboom nemen. Misschien houden we het alleen bij een of meer stalletjes met een berglandschapje er om heen en veel lichtjes. Ik wens jullie een fijne kersttijd. Loek
Soms koppel ik een aantal foto's aan elkaar, waardoor een wijds panorama ontstaat.Ik wil u vandaag laten genieten van een zonsondergang, zoals wij die vaak zien in Scheveningen. Wel te rusten na nog een gezellige avond. Loek
Met zo'n kerstvrouw gaan we toch vrolijke dagen tegemoet. Goed ingepakt tegen de kou en goedgemutst. Prettige voorbereiding op de kerstdagen wensen mijn vrouw, mijn dochter (op de foto) en ik u toe. Loek
Vlamingen kiezen een pater tot grootste Belg: pater Damiaan. Voor mij is pater Damiaan niet de grootste Belg, omdat hij pater was, maar omdat hij zich opofferde om de melaatsen van Molokaï te helpen. De door de maatschappij uitgestotenen werden door Damiaan liefdevol verpleegd en verzorgd. Hij had de moed en het lef om dat te doen en daarom is hij ook in mijn ogen de grootste Belg.
Nog even voor het slapen gaan: vlaggetjesdag 2004 in Scheveningen. Demonstratie boeten: dit is netten herstellen. Rechts op de foto Prinses Margriet en Mr. Pieter van Vollenhoven. Tot morgen en wel te rusten. Loek
Nu we toch boven zijn, kunnen we gelijk de andere kant kijken, dan hoeven we daarvoor niet terugtekomen. Dit uitzicht is naar het zuiden.U ziet de havenmond van de vissershaven. Bij mooi en helder weer en als het zicht heel goed is dan kan je de raffinaderijen op de Maasvlakte zien liggen. Beide foto's zijn genomen door het raam, waardoor 's avonds ook het licht straalt.
We moeten wel even klimmen om vanaf de trans van de vuurtoren te kunnen genieten van een schitterend uitzicht over een zomers Scheveningen. De vuurtoren van Scheveningen is een van de weinige vuurtorens, die nog regelmatig bezocht kunnen worden. Komt u een keer naar Scheveningen, dan is dat echt de moeite waard. Je voelt je dan net als een vlieger in de vrije ruimte. In iedere geval wellekom. Loek.
Slechts verbonden door een zo op het oog fragiel draadje hangt deze vlieger in de lucht. Tijdens het laatste vliegerfeest hingen (andere mensen zeggen: stonden) honderden vliegers boven het strand. Lachende gezichten, die neerkeken op de duizenden bezoekers. Zo in de lucht hangen, zo vrij als een vogel, ongebonden, drijvend op verlangens. "Wat wil een mens nog mèr": dit is een zin uit het "Schevenings volkslied". Ik wens jullie allemaal een 'vrij als een vogel'-dag. Loek
Ik ben Loek de Koning
