xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> Zaterdag, 11 maart

Vandaag is het dan zover. De uitdaging gaat beginnen. Nog even een paar kleine dingen. Om 9.45 het kalibreren van de apparaten. Daarna om 10.05 uur op weg naar Piran, alwaar we om 11.00 uur moeten zijn om uit te klaren. Dat heeft wel wat voeten in de aarde. Ondertussen vermaken wij ons op de kade of maken een korte wandeling in het stadje Piran, dat aan een prachtige baai gelegen is. Om 14.04 varen we de haven uit. Er is nog weinig wind, maar om 14.39 uur kunnen we het zeil hijsen en de genua uitzetten. Om 15.12 uur gaat de spinnaker uit.

Even een paar technische gegevens: het schip meet 14,20 meter met een mast van 19 meter, het grootzeil is 53,8 m2, de genua 63 m2 en de spinnaker 168 m2.

Omdat we zoveel als mogelijk ook ’s nachts door willen varen moet er wacht gelopen worden. Er zijn twee ploegen van drie man.Ik loop wel mee, maar niet in een vaste ploeg. ’s Nachts (van 20.00 tot 08.00 uur) 4 uur op en 4uur af; overdag 6 uur op en 6 uur af.

Aanvankelijk varen we met  windsnelheid 14 à 15 mph (dit komt overeen met windkracht 4 beaufort), later wakkert de wind aan tot 24 mph (windkracht 6). In de loop van de avond wordt de spinnaker binnengehaald en varen we op grootzeil en genua. In de nacht neemt de wind aan toe tot 30 mph (windkracht 7). Het schip loopt dan zo’n 12 mph. Wij varen naar het zuiden met de bora in onze rug. De bora is een koude anticyclonale valwind aan steile kusten. Onze zeilers weten goed met dit ongemak om te gaan en het schip reageert fantastisch. Maar in de kooien is het geen pretje: je wordt van de ene kant naar de andere kant geslingerd. Af en toe luwt de wind even, om daarna met vereende kracht weer toe te slaan. De adrenaline spuit door je aderen. De sensatie, dit mee te mogen maken, is niet te beschrijven: je kent geen angst, je leeft heel intens: het is echt kicken. Hoge golven spoelen over het dek, maar in onze zeilkleding blijven we droog. De kou trekt op in je benen, maar je voelt hem niet. Later, als je in je kooi kruipt, dan merk je pas hoe koud het is. Als koers houden we Ancona (Italië) aan.
Foto links boven Izola, foto rechts Piran
beide foto's onder zeilend op de Adriatische zee