Eindelijk laat de lente zich voelen . t Was wel maar 7° graden deze morgen en een strak briesje, maar toch droog fietsweer om terug wat op te bouwen .
Ik vertrok rond 9u en besloot eens naar enkele werven van Sonia te fietsen in de omgeving, misschien met de verrassing haar daar ergens te treffen . Voorbij het UZ zag ik eindelijk eens de Home Bertha, thuis al genoeg van gehoord, maar k wist absoluut niet waar deze nieuwbouw stond.
Eens de De Pintelaan voorbij, trok ik richting Zwijnaarde, om naar het V.I.B. en het Technologiepark te fietsen. Van aan de Oudenaardsesteenweg heb je er geen zicht op hoe ver dit gebouwencomplex wel trekt . Ik denk wel dat dit de grootste KMO-zone rond Gent is.
Na Zwijnaarde volgde ik de Scheldemeersen naar Schelderode. Vandaar naar Bottelare, Lemberge, Gontrode en Melle. Hier trok ik over de Scheldebrug om er daarna via het jaagpad onder te rijden, richting Gent.
Tegen 12u was ik al weer thuis. t Was maar een trip van 43 km, maar ik wou mij niet ineens weer op de lange afstanden werpen. Morgen naar Kalken om Aerjen van t school te halen.
Vandaag gingen Sonia en ik naar de Sint-Andriesabdij te Zevenkerke (Loppem) om daar mijn pelgrimszegen te krijgen.
Het was een heel mooie dienst, met presentatie op groot scherm: prachtige sfeerbeelden van de camino, de natuur , Santiago zelf enz.
Tevens mooie muziek erbij van o.a. The Chieftains en Enya .
Tijdens de dienst kreeg ik ook de tradionele Sint-Jacobsschelp. In de middeleeuwen was deze schelp bij de terugkeer een bewijs voor het thuisfront dat men op pelgrimstocht naar Santiago de Compostela was geweest, want nergens anders als in Galicië waren deze grote schelpen te vinden.
Ook kreeg ik mijn credencial (geloofsbrief) en het stempelboekje, dat ik tijdens mijn reis laat afstempelen als bewijs. Zonder deze credencial kan je anders niet in de refugios (herbergen) langs de camino.
Na de dienst reden we naar Merkemveld in Zedelgem, een soort polyvalent jeugdcentrum. Daar kregen we ons middagmaal: tomatensoep, stoofvlees met frietjes en een vanillepudding.
Ik voel mij nu reeds wat pelgrim, vooral door de verhalen van onze tafelgenoot die de tocht al verscheidene keren had ondernomen, zowel tevoet als per fiets. Nog een dikke 2 maanden en 't is zover.
Spijtig dat ik weer mijn "kodakske" thuis heb laten liggen .
De weergoden hier boven beslissen er anders over . Daar waar ik geen angst van vrieskou heb, moet ik nu de trainingen staken door de ijsplekken en sneeuwval .
Maar de reis begint pas binnen 3 maanden en het kan toch niet blijven sneeuwen hé .
Antwerpen - Gent : 70,7 km / Gemiddelde: 16,3 km/u / -4° C tot -1° C
De ijsbloemen op het enkel glasraam van mijn kamer logen er niet om: het had flink gevroren .
Maar liever droge vrieskou dan ijsvorming, sneeuw of regen, hoor ! Na het ontbijt pakte ik mijn 4 tassen weer vol en haalde mijn fiets uit de garage. Rond 08.45u zocht ik weer mijn baan door het ochtendverkeer. Na een vijftal kruispunten met lichten was ik al weer op een eenzame fietsroute, richting het veer van Hemiksem. En weer had ik geluk dat het veer aan de goede kant van de Schelde was aangemeerd zodat ik aanstonds werd overgezet naar Bazel (Kruibeke) .
In Rupelmonde kwam ik aan het standbeeld van Mercator, de cartograaf die de mannen leerde kaartlezen .
Omdat ik tussen Beervelde en Hamme bij de heenreis verschillde fietsknooppuntpaaltjes mistte , en zo heel wat extra kilometers reed, ben ik nu gewoon het jaagpad van de Durme blijven volgen tot in Lokeren. Daar nam ik dan de N70, wat ik vroeger jarenlang deed om naar mijn werk in de Westakkers in Sint-Niklaas te fietsen.
In Zeveneken (Lochristi) nam ik nog een kleine pauze in een volkscafé om er een koffie te drinken. Tenslotte bleef het maar vriezen en een warme drank doet dan deugd i.p.v. die koude Isostar.
Rond 13.45u was ik al in Gent. En al bij al heb ik héél veel geluk met het weer gehad. Volgens de KMI-voorspellingen had ik zeiknat moeten zijn, wel ik was kurkdroog .
Mijn volgende training zal een dagje Vlaamse Ardennen zijn, naar de bouw van Jody en Jochen, denk ik.
Leopoldsburg Antwerpen : 73,5 km / Gemiddelde: 16,2 km/u / 1° C
Sabine, de VRT-weervrouw, gaf voor de provincies Limburg en Antwerpen sneeuw aan , maar gelukkig werd ik wakker en zag buiten een droge straat . Het was wel vrij mistig, maar zoals je op de fotos kan merken heb ik genoeg reflecterend materiaal op fiets en kledij alsook is zowel mijn voor- als achterlicht steeds aan. Zelfs een blinde zou mij kunnen zien .
Na een paar boterhammen en een koffie vulde ik mijn drinkbussen met Isostar en nam afscheid van Rita, René en Martine.
Het was killig koud door de nevel, 1° C, maar het voelde kouder aan. De lichte bries van achter gaf me meer vleugels als verleden vrijdag, je ziet het aan mijn gemiddelde .
Ook hadden Eddy en Rita mij verteld dat er aan beide zijden van het Albertkanaal een jaagpad is. Gezien de drie omleidingen van vorige vrijdag aan de rechteroever nam ik nu de linkeroever, richting Antwerpen. En ja, het was prettiger fietsen: beter asfalt, minder putten en geen omleiding . Ook wist ik niet dat het kanaal zó dicht bij de E 313 komt, op sommige plaatsen amper 50 m afstand.
In Wijnegem verliet ik weer het kanaal en voelde mijn maag rammelen, t was middagtijd. Ik stopte aan de eerste gelegenheid, een brasserie Mange-tout . De naam was mij op het lijf gegoten, want ik mag nu werkelijk alles. k Heb er een heerlijke boerenomelet gegeten , terwijl dat chic volk mij aanstaarde met blikken :Wat voor plebs hebben ze hier binnengestoken ? .
Nu weer Antwerpen binnen langs zijn mooie Rivierenhof- en Middelheimroute. Ik was tegen 14.45u al aan de Jeugdherberg, niet ver van de Kennedytunnel. Mijn eerste werk was een heerlijke, lange, warme douche . Wat heb ik dat gemist dit WE want het was de maand van de defecte boilers in de familie: eerst bij Jody, dan bij Jill en nu bij René en Rita zonder warm water.
Vandaag nog een laatste rustdag bij de familie in Leopoldsburg. Morgenvroeg weer de fiets bepakken en wegwezen naar Antwerpen waar ik terug in de jeugdherberg ga overnachten . Het zal weer oppassen geblazen zijn want Sabine, de VRT-weervrouw, beloofde sneeuwvlokken en nachtvorst . Maar tot nu toe is het hier gewoon wat vochtig buiten. Dinsdag zou het weer een mooie winterdag zijn met zon zoals ik vrijdag mocht meemaken om naar hiertoe te fietsen. Volgende week denk ik eens de Vlaamse Ardennen aan te doen naar Zwalm of zo, het hangt ook een beetje van de kleinkinderen af. Maar nu al vindt ik de trip geslaagd, geen spierpijnen of pijn aan het achterwerk .
Vandaag ging de infonamiddag, georganiseerd door het Vlaams Genootschap van Santiago de Compostela, in het Provinciaal Domein Dommelhof in Neerpelt door.
Vermits het KMI bakken hemelwater had voorspeld nam ik maar de trein naar Neerpelt i.p.v. met de fiets er naartoe te rijden. Hier in Limburg is het droog gebleven, maar aan de kust en in het binnenland heeft het gegoten.
Het Dommelhof is een heel mooi modern gebouw en binnenin kwam ik er onmiddellijk een oude bekende tegen: Raymond De Haes . Hij zit in het bestuur van het Genootschap en heeft de pelgrimstocht te voet gedaan vanuit België in 5 maanden. Hij was luitenant in Werl in mijn eenheid en werd nog majoor van de logistiek.
Na een algemene schets met een Power-Point-presentatie werd de groep in twee gesplitst : de fietsers en de stappers.
Het was zeer leerzaam en heb er wat meer kunnen opsteken over mijn toekomstige lange afstandstocht.
Antwerpen Leopoldsburg / 80 km / Gemiddelde: 14,56 km/u / -1°C tot 4° C
Na een heerlijke nachtrust met twee andere leeftijdsgenoten, daarom heet het ook jeugdherberg , genoot ik van een heerlijk ontbijt: bruin brood, kaas, muesli en koffie .
Mijn fiets weer bepakt en ik zag rijm op het gras en de autoruiten. Het had dus gevroren , oppassen geblazen in de bochten en op bruggen vooral met de bepakking is dat gans anders sturen.
Ik wist niet dat Antwerpen zon mooie groene long had langs de Ring: het Rivierenhof met heel wat kunstwerken in de parken.
In Schoten weer een wegomleiding zodat ik het zekere voor het onzekere nam: gewoon de Turnhoutsebaan op langs Wijnegem Shopping Center en langs het centrum van Wijnegem kwam ik aan het Albertkanaal, de lange, lange, rechte waterweg waar een vrij strakke wind pal op kop stond. Mijn gemiddelde snelheid loog er niet om.
Op verschillende plaatsen (Grobbendonk, Geel en Herentals) moest ik weer het jaagpad af door werkzaamheden aan de kade en dijken.
Maar geleid door een prachtige winterzon kon ik mij steeds goed oriënteren. Vertrekken zonder fietskaarten doe ik dus niet meer, hé . Eens je nummers van de knooppunten kwijt bent ben je een vogel voor de kat.
In Tessenderlo verliet ik het kanaal om zo langs Kwaadmechelen en Heppen Leopoldsburg binnen te rijden. Ik was rond 15.30 u in t Kamp bij Rita, René en Martine.
Gent Antwerpen Tot.: 88,5 km / Gemiddelde : 15,5 km / u / 4° C
Vandaag begon dan de trip naar Limburg als allereerste training voor mijn pelgrimstocht . In Gent vertrokken met lichte regen maar in Lochristi kwam de zon zelfs even door de wolken piepen .
Tussen Lokeren en Hamme had ik mijn eerste schoonheidsfoutje : thuis heb ik kilos fietskaarten en deze keer had ik gewoon de fietsknooppunten vanop het internet afgeprint zonder een kaart mee te nemen. Resultaat: na enkele verdwenen paaltjes met nummering was ik even (letterlijk) het Noorden kwijt .
De Durme, zijrivier van de Schelde, is ook prachtig om af te fietsen . Langs een brug van een vroegere spoorlijn kon ik de Durme over om zo langs de linkeroever van de Schelde te geraken.
De site van de vroegere Boel-werf in Temse is nu een mooie, propere en moderne woonwijk geworden . Het enige wat overblijft van de werf is de torenkraan, dit als stille getuige van een glorietijd.
In Bazel (Kruibeke) stond het veer juist aan het wachten zodat ik geen kou kon vatten van stil te staan .
Zo kwam ik aan de rechteroever Hemiksem binnen en kon zo naar Antwerpen rijden langs luwe fietswegen. Op 500 m van de Jeugdherberg Op Sinjoortje moest ik toch even de weg vragen.
Rond 15 u was ik aan de balie, voor het eerst in mijn fietsleven in een jeugdherberg, met een zéér vriendelijke ontvangst.
Vanuit mijn kamer zag ik de files op de Ring. Mijn fiets mocht in een afgesloten garage worden gestald. Een goede warme douche was iets fantastisch om s avonds een lekkere pizza te verorberen. De dag kon niet meer stuk en ik voelde mij goed in mijn benen.
Waar in het begin van de week het KMI voor donderdag nog een douche voorspelde, blijkt nu uit de laatste gegevens dat ik meer geluk zou hebben. Maar, Armand Pien kon het vroeger ook zo goed uitleggen en we hadden toen ook dikwijls prijs. Alleszins ziet het er veel droger uit. Enkel op zaterdag, als ik naar Neerpelt moet voor de eerste vergadering van het Vlaams Genootschap van Santiago de Compostela, zou het wel eens kunnen door gieten. Als het té lelijk doet, dan neem ik in Leopoldsburg de trein naar Neerpelt.
Vandaag heb ik mijn fietstassen beginnen te laden , want woensdag heb ik nog een dag oppas bij mijn petekindje Ayko en Aerjen is ook thuis omdat de leerkrachten een pedagogische studiedag hebben in Kalken.
Fietstassen laden is zo goed als het kan je gewicht aan bepakking verdelen : vooral letten op het gewicht, wat moet mee, wat kan thuis blijven. En zeker de lichtste spullen in de voorste tassen zodat je bij lagere snelheden (bergop, over een brug enz.) geen slingerbewegingen krijgt met als ergste een val .
Voor donderdag hoef ik nog geen tent, slaapzak of kookgerief mee te sleuren want ik overnacht onderweg in de jeugdherberg in Antwerpen en daarna bij familie in Leopoldsburg en Beringen. Maar in mei zal alles mee moeten .
Ik popel al op donderdag alhoewel het KMI wat minder droog weer voorspeld . In het Duits zeggen ze : Scheiss egal !, t is natuurlijk leuker op droge baan maar je neemt er dat maar bij.
Tijdens mijn vorige fietstochten gebruikte ik 4 fietstassen van AGU-Sport, de Quorum-reeks.
Ze waren héél praktisch, vooral in de kleine voor- en zijzakjes kon je materiaal versassen dat je dringend onderweg nodig hebt, ik denk aan een LED-lampje, sleutels bij lekrijden, EHBO-materiaal enz .
Maar ze hadden één serieus nadeel: zelfs met de knalgele regenhoes waren ze niet waterdicht , zelfs ingespoten met een anti-vochtspray. Ik stak mijn kledij apart in zakken van den Aldi enz., maar na enkele dagen in- en uitladen kwamen daar ook wel gaatjes in met als resultaat: vochtige kledij , en dat kan je missen als kiespijn.
Dus rondgeneusd op internet en Outdoor-winkels achter een stel nieuwe én vooral waterdichte tassen. De wereldfietsers zag je meestal met Vaude- of vooral Ortlieb-tassen reizen. Via de onlineshop van Futurumshop (NL) (http://www.futurumshop.nl) heb ik mij een volledig stel (2 voor- en 2 achtertassen) besteld. Omdat ik de volledige set bestelde kreeg ik 25 Euro korting en de totaalprijs was nog eens 60 Euro goedkoper dan bij AS Adventure hier in Gent ! En wat ook een voordeel is bij Futurumshop: je betaald geen verzendingskosten, ook niet naar België , mooi meegenomen. Ik had de tassen op 30 dec 09 rond 10u via internet besteld en je geloofd het of niet: de TNT-bestelwagen stond hier op 31 dec 09 rond 13u voor de deur , chapeau !
Intussen heb ik die tassen op mijn fiets afgesteld, ze gedeeltelijk geladen en al een paar keer naar mijn dochter en schoonzoon Jill & Wim in Kalken (16 km hier vandaan) gereden om er op mijn zieke petekindje Ayko te passen (BTW: Ayko is intussen aan de beterhand). De tassen staan stevig vast , rammelen niet en hebben al een lichte regenbui meegemaakt en goed doorstaan . De stuurtas van Ortlieb had ik al met de practische en grote kaartenhouder .
Volgende donderdag begint de eerste serieuze test naar Leopoldsburg.
Twee jaar geleden dacht ik om, na mijn pensionering, per fiets naar de Noordkaap te reizen . Het zou fantastisch zijn om in juni en juli de middernachtzon te kunnen bewonderen .
Maar bij voorgaande fietsreizenstelde ik reeds vast dat je als eenzaat evenveel op een camping betaald als voor een heel gezin . En zeggen dat ik steeds de 2-sterren (goedkopere) campings opzocht. Voor mij moest ik enkel een douche hebben, de rest was luxe op dat moment.
En zo zag ik, via internet, dat Noorwegen een vrij duur land is, zowel qua eetwaren als qua camping. Vermits je zon tocht niet op één week kunt uitrijden, ik reken een 30-tal fietsdagen, was na wat rekenwerk de Noordkaap een wilde droom geworden .
Na wikken en wegen, fietsreisbeurs in Retie, internetforums en noem maar op, had ik een goed alternatief: Santiago de Compostela. Het is, na Rome, het meest bezochte bedevaartsoord ter werld. Gezien de prachtige pelgrimsroute op meestal autoluwe of zelfs vrije wegen was mijn beslissing vrij vlug genomen. Mijn Batavus-fiets, geschenk van de collegas van de kazerne in Sijsele bij mijn pensionering, doet het uitstekend.
Ik fiets nu stilletjes aan mijn kilometers met pak en zak en vertrek donderdag naar Leopoldsburg met tussenstop in Antwerpen waar ik in de jeugdherberg overnacht. Zaterdag is er in Neerpelt een infonamiddag door het Vlaams Genootschap van Sint-Jacob. Neerpelt ligt slechts 25 km van Leopoldsburg. Mooi meegenomen.
Eind jaren 90 heb ik enkele reizen naar het buitenland gedaan:
Gent-Bretagne-Gent
Gent-Luxemburg-Straatsburg-Colmar-Vogezen-Basel en terug
Gent-Zeeland-Rotterdam-Den Haag- Den Helder- afsluitdijk-Friesland-Emden (D)- Oost-Fiesland Neuharlingersiel Spiekeroog (Duits Waddeneiland) en terug.
Bij deze laatste reis had ik ook enkele anekdotes:
1.Ik was op de terugweg in Friesland in een klein dorpje en zocht een onderkomen voor de nacht. Plots zag ik een B&B en hield er halt, het heette Het Stationnetje en was een oud stationsgebouw van een opgedoekte spoorweglijn. Ik vroeg aan de uitbaatster,een biologe, of ik er kon overnachten. Ik kon mijn tentje aan het maïsveld plaatsen, douchte mij en kreeg van de vriendelijke vrouw nog een kom rijstpap , tesamen met haar 2 (minderbegaafde) knechten. Binnen liet ze mij nog haar enorme collectie vlinders zien.
Na dagen fietsen kom ik weer in Gent aan en na een 2-tal weken op het VRT-nieuws: Nederlandse biologe beschuldigd van vergiftiging op haar 2 knechten . Ik zie de beelden en herken onmiddellijk Het Stationnetje en de fotos van de daderes en haar slachtoffers. Ik zeg huiverend tegen Sonia: Maar ik was daar ook ! En heb er nog rijstpap gekregen ook! Voor hetzelfde geld had ze iets in die rijstpap gefoefeld ! Wat was de drijfveer: achter het maïsveld was er een drugsplantage verstopt en waarschijnlijk zullen haar knechten willen gaan babbelen
2.Een dag of 2 later ben ik weer op de afsluitdijk, zowat 30 km dijk zonder huizen, links het Ijselmeer en rechts de Noordzee. Plots komt de wind serieus opzetten en zie ik rechts over de Noordzee een heuse tornado opzetten. En ik daar op die dijk, zelfs geen bushokje om te gaan schuilen, en gepakt met 25 kg bagage. Snel kroop ik over de buis van een afsluiting tussen voet- en fietspad en tevens mijn fiets onder mijn benen. Ik hield mij met alle kracht aan deze buis met beide handen voorover gebogen vast. En het was echt nodig want plots zag ik een zeilbootje, gemeerd in het Ijselmeer, gewoon over de afsluitdijk naar de Noordzee verhuizen . Na een 10-tal minuten was alles voorbij en snelde ik mij naar een camping in Den Helder. Ik kocht er s morgens De Telegraaf en zag de enorme ravage van deze windhoos: 4 doden en in hartje Amsterdam was zelfs een tram van 40 Ton uit de sporen gelicht ! Was dat even beven
In 1992 keerden we, na 21 jaar Duitsland, terug naar België . We hadden intussen in Gent een huis gekocht en gerenoveerd maar hier zijn bitter weinig kazernes (binnenkort nog minder ) zodat ik naar Sint-Niklaas muteerde, 42 km hier vandaan. Meestal verplaatste ik mij met het openbaar vervoer, maar bij beter weer riskeerde ik mij wel dit per fiets te doen. Zeker toen de fietskilometers werden uitbetaald (0,15 Euro/km) was dit mooi meegenomen. Bij een volle maand fietsen had ik circa 250 Euro gespaard en met dit geld heb ik dan mijn ligfiets gekocht .
Na 10 jaar Sint-Niklaas was er weer een herstructurering bij Defensie , zodat ik naar Sijsele kon ophoepelen, en ja, ook juist 42 km vanuit Gent. Maar wat een leuk verschil: naar Sint-Niklaas was het steeds langs de steenweg (N70), maar naar Sijsele was het tot in Beernem langs het jaagpad van het kanaal Gent-Oostende, echt plezierig en veilig rijden .
Tevens gebruikte ik deze weg om naar onze caravan in Wenduine door te fietsen: 63 km van Gent.
In de periode dat ik bij De 10de provincie fietste reed ik verschillende klassiekers in België waaronder Luik-Bastenaken-Luik (4 maal), Omloop Het Volk (2 maal), de Waalse pijl
Vooral de Muur van Hoei van deze laatste klassieker vond ik een echt moeilijke helling .
Ook reed ik eens op mijn eentje vanuit Werl naar de familie van Sonia in Leopoldsburg, 228 km, en dit op mijn MTB, in putje winter aan -2° . Zot zijn doet geen zeer, zeggen ze
In 1987 sloot ook de kazerne in Neheim en werd ik automatisch naar Soest overgeplaatst, dat 15 km van Werl ligt waar we nog steeds woonden. Soest ligt op een vlakke maar drukke Bundesstrasse (steenweg of nationale weg). Maar in de winter minder last van de sneeuw. Op deze B1, zo heette hij, heb ik ook 2 ongevallen gehad, en indien ik toen geen fietshelm had, was ik waarschijnlijk al 2 keer dood geweest .
Ik kan iedereen maar aanraden om een helm op te zetten, zelfs voor kleine verplaatsingen, t is zo vlug gebeurd .
Tijdens mijn verblijf in de B.S.D. (Belgische Strijdkrachten in Duitsland) was ik ook in een wielertoeristenploeg, De 10de provincie, waarmee ik jaarlijks de Toer van de B.S.D. reed. t Is ook de enige keer dat ik het ijzeren gordijn heb gezien tussen de B.R.D. en de D.D.R .
Nu ben ik al geen jaren meer bij een wielertoeristenploeg voor de eenvoudige reden: het worden meer om meer groepjes terroristen dan toeristen. Hiermee wil ik niet iedere wielerfanaat over dezelfde kam scheren hé .
Na 7 jaar dienst in de kazerne in Werl, verhuisde onze eenheid naar Lüdenscheid, een 60-tal kilometers zuidwaarts . Ondertussen had ik Sonia, een dochter van een militair, leren kennen, gehuwd in Werl en er wonende. Dus geen haar op mijn hoofd zag het zitten om mee te vertrekken naar Lüdenscheid .
Ik maar zoeken in de omliggende garnizoenen Neheim en Soest om daar een plaats te vinden. In Neheim, 16 km van Werl, kon ik beginnen . Joepie, en de fiets kon nu echt uitgetest worden, k had ondertussen een mountainbike gekocht, want onderweg waren er 2 venijnige kuitenbijters van 11 % (Niederense en Oberense) .
In de winter kon het droog en mooi weer zijn in Werl, maar eens over de Haarstrang in Oberense kon het vriezen en sneeuwen zoals in de Hoge Venen , op amper 10 km afstand had je 2 verschillende weertypes. Daarom kocht ik winterbanden voor mijn MTB, met echte spikes in. k Heb mij er kunnen uitleven.
Ik werd 18 jaar en mijn oudste broer was vrijgeschreven voor zijn legerdienst, dus kon ik de dans niet ontspringen . Drie dagen in het Klein Kasteeltje en omdat de soldij maar 12,50 frank/dag was tekende ik voor 2 jaar vrijwilliger. Na enkele maanden kreeg ik mijn opleiding in de Kazerne Majoor Blairon in Turnhout om dan, na 6 weken opleiding, naar het verre Werl in Westfalen (Duitsland) te vertrekken.
Een van mijn eerste aankopen bij de Duitsers was een fiets, want te voet naar de stad was lang en busverbindingen met de kazerne waren er niet. Ik herinner met nog dat mijn stalen ros 159 Mark kostte, en de Mark stond toen vrij laag, amper 12,75 frank. Dus omgerekend was dit amper 50 Euro !
Kilometers heb ik met dat ding gedaan, de hele omgeving van Werl rondgefietst .
Eens mijn 14de verjaardag wou ik niet meer naar school . k Was nochtans geen slechte leerling: ik volgde Grieks-Latijnse in het Sint-Jan-Berchmanscollege in Brussel en wou voor vertaler-tolk gaan, maar door een rare kinderziekte moesten mijn broer en ik 3 maanden in quarantaine thuis blijven met als resultaat: gebuisd .
Omdat ik nog nooit een buis had opgelopen was ik te stoer om een leerjaar over te doen zodat ik achter werk ging zoeken, zeer tegen de zin van mijn ouders .
Ik begon aan de R.T.T. (Regie van Telefonie en Telegrafie) om snel naar de P.T.T., de huidige Post, over te stappen.
En ik had het geluk om in ons eigen dorp als facteur te beginnen, een fietsronde van 13 km, geladen met pak en zak en onderweg moest ik mijn fietszakken weer bijladen op een boerenhof. Ik herinner mij dat ik 6 frank (0,40 ) fietspremie per dag kreeg . Tot in den draai,
Ik ben Luc Kluge
Ik ben een man en woon in Gent (België) en mijn beroep is gepensioneerd militair.
Ik ben geboren op 22/07/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Recreatief fietsen, wandelen, koken.
In mei 2010 vertrok ik per fiets vanuit Gent naar Santiago de Compostela (E) om terug te keren tot Bilbao, Portsmouth (GB), Dover, weer per ferry naar Calais (F) en terug per fiets naar Gent.
Mijn volgende fietsreizen komen ook op deze blog.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
. t Was wel maar 7° graden deze morgen en een strak briesje, maar toch droog fietsweer om terug wat op te bouwen 
.
. Voorbij het UZ zag ik eindelijk eens de Home Bertha, thuis al genoeg van gehoord, maar k wist absoluut niet waar deze nieuwbouw stond.
. Ik denk wel dat dit de grootste KMO-zone rond Gent is.
. 
en sneeuwval 
.
.
. Het was wel vrij mistig, maar zoals je op de fotos kan merken heb ik genoeg reflecterend materiaal op fiets en kledij alsook is zowel mijn voor- als achterlicht steeds aan. Zelfs een blinde zou mij kunnen zien 
. Ook wist ik niet dat het kanaal zó dicht bij de E 313 komt, op sommige plaatsen amper 50 m afstand.
zoals ik vrijdag mocht meemaken om naar hiertoe te fietsen.
.
was mijn beslissing vrij vlug genomen. Mijn Batavus-fiets, geschenk van de collegas van de kazerne in Sijsele bij mijn pensionering, doet het uitstekend.
. 
Ik ben Luc Kluge