Deel door ons uw liefde uit
aan wie honger heeft en pijn.
Laat ons waar verdeeldheid is
uw vredestichters zijn.
Ons verlangen is alleen,
Heer, maak ons hart bereid,
dat door heel ons leven heen
uw liefde wordt verspreid.
Deel door mij uw liefde uit,
aan een medemens die lijdt.
Leer mij meer vervuld te zijn
met uw bewogenheid.
Mijn verlangen is alleen,
Heer, maak mijn hart bereid,
dat door heel mijn leven heen
uw liefde wordt verspreid.
Openbaar uw koninkrijk
aan wie zoekt, aan arm en rijk.
Giet een stroom van liefde uit,
dat in ons en door ons, o Jezus,
uw liefde wordt verspreid.(2x)
Deel ons door uw liefde uit
tot de einden van de aard'.
Dat zich waar de dood nu heerst
nieuw leven openbaart.
Maak ons als uw werkers klaar
en sterk ons in de strijd,
tot wij mogen oogsten waar
uw liefde wordt verspreid.
Openbaar uw koninkrijk
aan wie zoekt, aan arm en rijk.
Giet een stroom van liefde uit,
dat in ons en door ons, o Jezus,
uw liefde wordt verspreid.(6x)
Deel door ons uw liefde uit,)
maak ons hart bereid. )4x
Deel door ons uw liefde uit,)
ja wij zijn bereid. )2x
Deel door mij uw liefde uit )
ja ik ben bereid. )2x
Wat ogen zien dringt binnenin het hart. Het kan ons blij maken of ook heel verdrietig. Het kan ons soms zo diep raken, dat we er ziek van zijn. Ogen zijn de vensters van ons hart. Wie ze opent voor het licht, voor de zon overdag, voor de mooie dingen en voor de sterren in de nacht, is een blij en gelukkig mens. Met licht en meer moois in onze ogen komt er kleur in ons anders zo grijze leven. Want onze ogen weerspiegelen de liefde van Jezus. Een liefde, door Hem gegeven!
Uit het hart
Jouw Hemelse Vader die je heeft geschapen, die zoveel van je houdt, weet alles wat er zich in jouw hart afspeelt. Hij begrijpt en kent jou volkomen, Hij vraagt je om de juiste keuzes te maken! Hij verlangt niets liever dat Hij fier zou zijn op jou, dat je het pad der wijsheid zou blijven volgen! Het is niet altijd gemakkelijk, en je hebt vooral lef & doorzettingsvermogen nodig, maar dit alles is niet te vergelijken, met het liefdevolle geschenk dat je zal verkrijgen! Hij weet nu wat je denkt & wat je nog zou willen 'plannen'... Daarom vraag ik je : ook voor mij komt de tijd dat ik het aardse zal verlaten. Maar zou je dan niet blij & verheugd zijn als je weet, dat ik in het Hemelse paradijs zal blijven wachten op... jou !!! Filip V. (26-09-04)
In Exodus lezen we het verhaal van Mozes. Hij werd als een zoon aangenomen door de dochter van Farao. Hij groeide op onder ideale omstandigheden. Het eten was goed en gezond. Hij kreeg naar alle waarschijnlijkheid een volmaakte opvoeding en scholing. En dit alles vond plaats in een omgeving van weelde en volkomen veiligheid. In Handelingen 7:22 staat: ‘Mozes werd onderwezen in alle kennis van de Egyptenaren en werd een machtig man in woord en daad.’ Mozes vond zichzelf kennelijk wel geschikt om een goede leider te worden. Hij had wat we noemen een ‘gezond zelfbeeld’, hij wist wie hij was en kende zijn capaciteiten en mogelijkheden. ‘Hij meende dat zijn volksgenoten zouden begrijpen dat God hen door zijn toedoen (NBG ‘door zijn hand’) wilde bevrijden…’ (Handelingen 7:25) Jammer voor Mozes en ook jammer voor ons, maar God heeft zo zijn eigen gedachten over goede leiders. De ‘ideale’ opleiding aan het hof van Farao was niet voldoende. Mozes werd naar de universiteit van God gestuurd: de woestijn. Dat is de plaats waar je genade leert. Dat is de plaats waar je sterft aan je eigen capaciteiten en mogelijkheden. Daar leer je totaal afhankelijk van God te zijn. Hooglied beschrijft hoe de bruid, leunend op haar geliefde, uit de woestijn komt. (zie Hooglied 8:5) Je bent niet meer dezelfde, je leunt niet meer op jouw capaciteiten en bekwaamheden, je leunt op je geliefde, je leunt op Jezus! Je bent totaal afhankelijk van hem. Wat was er over van de zelfbewuste leider Mozes? Hij vroeg of God een ander wilde zenden. Hij zei dat hij niet goed kon spreken. Mozes vond zichzelf niet langer geschikt. (zie Exodus 4:10-13) Maar God was het daarin niet met hem eens. Mozes had zijn woestijndiploma gehaald en was nu juist uitermate geschikt. Mozes maakte veel tegenwerpingen. Hij twijfelde eraan of God wel door hem heen kon werken, of de Israëlieten wel zouden geloven dat God aan hem was verschenen en of hij genoeg vaardigheden had om de opdracht te vervullen. Zelfgerichtheid Ten diepste twijfelde Mozes niet alleen aan zichzelf, maar vooral ook aan God. Hij werd geconfronteerd met een geloofscrisis – is God werkelijk in staat om te doen wat hij zegt? Als wij in een situatie komen waarin God tot ons spreekt, hebben wij geloof nodig om te doen wat hij vraagt. Ons grootste probleem is echter zelfgerichtheid. Wanneer we een opdracht van God krijgen denken we dat we die opdracht in onze eigen kracht moeten uitvoeren, met alle hulpmiddelen (onze talenten en gaven) waarover wij op dat moment beschikken. We komen dan net als Mozes vaak tot de conclusie: ‘Dat kan ik niet. Dat is onmogelijk’. We vergeten, dat wanneer God spreekt, hij altijd laat zien wat hij van plan is te doen. God weet allang dat wij als mens beperkt zijn in onze mogelijkheden. Hij is de regisseur en welke rol wij mogen spelen is zijn verantwoordelijkheid. Het is juist onze onbekwaamheid die ervoor zorgt dat we geloof nodig hebben in een grote God die wel alles kan. Dan kunnen wij vol vertrouwen zijn opdracht uitvoeren omdat wij weten dat hij ten uitvoer zal brengen wat hij van plan is. Mozes zou zelf nooit in staat geweest zijn het volk Israël te bevrijden uit Egypte, de Rode Zee over te steken of het volk eten en drinken te verschaffen. Mozes moest wel vertrouwen dat God de dingen zou doen die hij beloofd had. Wanneer God een miljoen mensen wil bevrijden uit slavernij, dan stuurt hij niet een sterk en groot leger, maar een oude man met een stok die niet goed uit zijn woorden kan komen. Waarom? ‘Zo kan geen mens zich tegenover God op iets beroemen.’ (1 Korintiërs1:29) God wil de eer die hem ook rechtmatig toekomt. Hij wil dat wij beseffen dat het zijn kracht en bekwaamheid is en niet de onze. God zal ons in ‘woestijnsituaties’ brengen waarin we deze les leren. Hij wil dat we aan het einde van onze mogelijkheden komen. Daar waar wij onbekwaam zijn, kan God zijn bekwaamheid geven. Daar waar wij zwak zijn, kan God zijn kracht geven. Ik denk dat Mark Edward Petersen goed weergeeft wat Jezus bedoelde te zeggen. Hij vertaalt Matteüs 5 vers 3 als volgt: ‘Je bent gezegend wanneer je aan het einde van je touwtje bent. Met minder van jou is er meer van God.’
Het Lam, dat geslacht is, is waardig te ontvangen de macht en de rijkdom, en de wijsheid en de sterkte, en de eer en de heerlijkheid en de lof.-- Openbaring 5:12 (NBG51)
Ik heb dit gezegd opdat jullie vrede vinden bij mij. Jullie zullen het zwaar te verduren krijgen in de wereld, maar houd moed: ik heb de wereld overwonnen.Johannes 16:33
Alles is uit hem ontstaan, alles is door hem geschapen, alles heeft in hem zijn doel. Hem komt de eer toe tot in eeuwigheid. Amen.Alles is uit hem ontstaan, alles is door hem geschapen, alles heeft in hem zijn doel. Hem komt de eer toe tot in eeuwigheid. Amen.
De geringe last die we tijdelijk te dragen hebben, brengt ons een eeuwige luister, die alles omvat en alles overtreft. Wij richten ons niet op de zichtbare dingen maar op de onzichtbare, want de zichtbare dingen zijn tijdelijk, de onzichtbare eeuwig. -- 2 Korintiers 4:17-18
Daarna zal zich dit voltrekken: Ik zal mijn geest uitgieten over al wat leeft. Jullie zonen en dochters zullen profeteren, oude mensen zullen dromen dromen, en jongeren zullen visioenen zien. zelfs over slaven en slavinnen zal ik in die tijd mijn geest uitgieten. -- Joel 3:1-2
Omdat God u heeft uitgekozen, omdat u zijn heiligen bent en hij u liefheeft, moet u zich kleden in innig medeleven, in goedheid, bescheidenheid, zachtmoedigheid en geduld. Kolossenzen 3:12
de wijsheid van boven daarentegen is vóór alles zuiver, en verder vredelievend, mild en meegaand; ze is rijk aan ontferming en brengt niets dan goede vruchten voort, ze is onpartijdig en oprecht. Jakobus 3:17
Kortom, de wet hield toezicht op ons totdat Christus kwam, zodat we door ons vertrouwen op God als rechtvaardigen konden worden aangenomen. Maar nu het geloof gekomen is, staan we niet langer onder toezicht, want door het geloof en in Christus Jezus bent u allen kinderen van God. -- Galaten 3:24-26
Zo spreekt de Heer : Zoals regen of sneeuw neerdaalt uit de hemel en daarheen niet terugkeert zonder eerst de aarde te doordrenken, haar te bevruchten en te laten gedijen, zodat er zaad is om te zaaien en brood om te eten – zo geldt dit ook voor het woord dat voortkomt uit mijn mond: het keert niet vruchteloos naar mij terug, niet zonder eerst te doen wat Ik wil en te volbrengen wat Ik gebied.
Maar toen de goedertierenheid en mensenliefde van onze Heiland (en) God verscheen, heeft Hij, niet om werken der gerechtigheid, die wij zouden gedaan hebben, doch naar zijn ontferming ons gered door het bad der wedergeboorte en der vernieuwing door de heilige Geest, die Hij rijkelijk over ons heeft uitgestort door Jezus Christus, onze Heiland.
Broeders en zusters, er zijn verschillende gaven, maar er is één Geest; er zijn verschillende dienende taken, maar er is één Heer; er zijn verschillende uitingen van bijzondere kracht, maar het is één God die ze allemaal en bij iedereen teweegbrengt. In iedereen is de Geest zichtbaar aan het werk, ten bate van de gemeente. Aan de een wordt door de Geest het verkondigen van wijsheid geschonken, aan de ander door diezelfde Geest het overdragen van kennis; de een ontvangt van de Geest een groot geloof, de ander de gave om te genezen. En weer anderen de kracht om wonderen te verrichten, om te profeteren, om te onderscheiden wat wel en wat niet van de Geest afkomstig is, om in klanktaal te spreken of om uit te leggen wat daar de betekenis van is. Al deze gaven worden geschonken door een en dezelfde Geest, die ze aan iedereen afzonderlijk toebedeelt zoals Hij wil.
De Geest is in de gemeente de bron van de meest verscheidene gaven. Door hen werkt Hij en wordt ook bron van diepe eenheid onder het Godsvolk.
De geboorte van Johannes de Doper is iets uitzonderlijks. Elisabet was onvruchtbaar en haar man Zacharias was ook al oud. Zoals in de oudtestamentische geboorteverhalen komt een engel de geboorte voorspellen samen met de opdracht die het kind zal vervullen in de toekomst. Hij geeft ook een teken: Zacharias zal spraakloos zijn tot op de dag waarop de voorspelling zal vervuld zijn.
Toen Herodes koning van Judea was, leefde er een priester die Zacharias heette en tot de priesterafdeling Abia behoorde. Zijn vrouw, Elisabet, stamde af van Aäron. Beiden waren vrome en gelovige mensen, die zich strikt aan alle geboden en wetten van de Heer hielden. Ze hadden geen kinderen, want Elisabet was onvruchtbaar, en beiden waren al op leeftijd. Toen de afdeling van Zacharias eens aan de beurt was om de priesterdienst te vervullen, werd er volgens het gebruik van de priesters geloot en werd Zacharias door het lot aangewezen om het reukoffer op te dragen in het heiligdom van de Heer. De samengestroomde menigte bleef buiten staan bidden terwijl het offer werd gebracht. Opeens verscheen hem een engel van de Heer, die aan de rechterkant van het reukofferaltaar stond. Zacharias schrok hevig bij het zien van de engel en hij werd door angst overvallen. Maar de engel zei tegen hem: ‘Wees niet bang, Zacharias, je gebed is verhoord: je vrouw Elisabet zal je een zoon baren, en je moet hem Johannes noemen. Vreugde en blijdschap zullen je ten deel vallen, en velen zullen zich over zijn geboorte verheugen. Hij zal groot zijn in de ogen van de Heer, en wijn en andere gegiste drank zal hij niet drinken. Hij zal vervuld worden met de heilige Geest terwijl hij nog in de schoot van zijn moeder is, en hij zal velen uit het volk van Israël tot de Heer, hun God, brengen. Als bode zal hij voor God uit gaan met de geest en de kracht van Elia om ouders met hun kinderen te verzoenen en om zondaars tot rechtvaardigheid te brengen, en zo zal hij het volk gereedmaken voor de Heer.’ Zacharias vroeg aan de engel: ‘Hoe kan ik weten of dat waar is? Ik ben immers een oude man en ook mijn vrouw is al op leeftijd.’ De engel antwoordde: ‘Ik ben Gabriël, die altijd in Gods nabijheid is, en ik ben uitgezonden om je dit goede nieuws te brengen. Maar omdat je geen geloof hebt gehecht aan mijn woorden, die op de voorbestemde tijd in vervulling zullen gaan, zul je stom zijn en niet kunnen spreken tot de dag waarop dit alles gaat gebeuren.’ De menigte stond buiten op Zacharias te wachten, en de mensen vroegen zich af waarom hij zo lang in het heiligdom bleef. Maar toen hij naar buiten kwam, kon hij niets tegen hen zeggen. Ze begrepen dat hij in het heiligdom een visioen had gezien; hij maakte gebaren tegen hen, maar spreken kon hij niet. Toen zijn tempeldienst voorbij was, ging hij terug naar huis. Korte tijd later werd zijn vrouw Elisabet zwanger. Ze leefde vijf maanden lang in afzondering en zei bij zichzelf: ‘De Heer heeft zich mijn lot aangetrokken. Hij heeft dit voor mij gedaan opdat de mensen me niet langer verachten.
Zacharias werd door de engel letterlijk door stomheid geslagen toen deze hem de vraag stelde hoe hij kon weten of dit spreken van hem wel waar was. Misschien vinden we dat Zacharias overdreven behandeld werd. Negen maanden niet mogen spreken… dat is nogal wat… En toch… Deze negen maanden waren voor Zacharias beslist een tijd van diepe genade; een tijd waar hij in stil gebed kon nadenken over Gods beloften. En uit het prachtige gebed bij de geboorte van zijn zoon kunnen we opmaken dat dit geen verloren tijd was geweest. Wij leven in een tijd waarin veel gepraat wordt, en alles schijnbaar bepraat moet worden. Iedereen is maar aan de praat, alsof het heil voort zal komen uit al dat menselijke getater. Natuurlijk kan God ook aanwezig zijn doorheen ons spreken, maar soms is het ook goed af en toe te zwijgen, zeker als het over de diepere zaken van het leven gaat; over God, zijn beloften, zijn spreken, zijn roepen, enz..; Het zou misschien niet slecht zijn moest de wereld gedurende negen maanden door stomheid geslagen worden. Wat zou het stil zijn… heerlijk stil… Misschien leren we terug luisteren naar Gods stem diep in ons hart, die we over het algemeen maar dàn kunnen waarnemen waneer het stil is rondom ons, en vooral ook wanneer we zelf stil zijn, wanneer we zelf zwijgen. We zouden misschien een geweldige rijkdom in dat zwijgen ontdekken, een vermogen ontwikkelen dat ons tot écht luisteren aanzet… Het zal een tijd van genade zijn: een tijd waarin God z’n tijd neemt, en ons de tijd geeft, om Hem héél diep te ontmoeten, voor Hem te knielen, bij Hem te vertoeven, naar Hem te luisteren… Wat we kunnen doen is zelf dagelijks tijd maken om te zwijgen, om in stilte bij God te verwijlen, gewoon bij zijn woord aanwezig zijn. Het is niet makkelijk in het gebed onze agenda stil te leggen, onze eigen interpretaties van wat we lezen en denken stop te zetten, of gewoon de gegeven stilte niet vol te bidden met allerlei gebeden en teksten… Stil zijn bij de Heer… het is niet makkelijk, maar zo wezenlijk belangrijk. Dagelijks hiervoor tijd vrijmaken… misschien maken we wel een hele mooie en diepe weg door wat betreft ons leven naar en in de Heer.
‘Ik ben de Heer, je God, Ik neem je bij je rechterhand en zeg je: Wees niet bang, Ik zal je helpen. Wees niet bang, kleine Jakob, arm volk van Israël, Ik zal je helpen – spreekt de Heer –,de Heilige van Israël is je bevrijder. Ik maak van jou een scherpe dorsslede, een nieuwe slede met dubbele sneden. Bergen zul je dorsen en vermalen, van heuvels laat je niets over dan kaf. Je zult ze wannen, en de wind neemt ze op, de stormwind jaagt ze uiteen. Dan zul je juichen om de Heer, je om de Heilige van Israël gelukkig prijzen. Armen en behoeftigen zoeken water; niets! Hun tong verdroogt van de dorst. Ik, de Heer, zal hun antwoord geven, Ik, de God van Israël, zal hen niet verlaten. Ik laat op kale heuvels rivieren ontspringen en bronnen in de valleien. In de woestijn laat Ik meren ontstaan, uit dorre grond borrelt water op. Ik plant in de woestijn ceder en acacia, mirte en olijf, en Ik laat in de wildernis den, kamperfoelie en cipres opschieten. Dan zullen zij zien en beseffen, begrijpen en erkennen dat de hand van de Heer dit heeft verricht, dat de Heilige van Israël dit alles schiep.’ ‘Ik ben de Heer, je God, Ik neem je bij je rechterhand en zeg je: Wees niet bang, Ik zal je helpen. Wees niet bang, kleine Jakob, arm volk van Israël, Ik zal je helpen – spreekt de Heer –, de Heilige van Israël is je bevrijder.’
Zo lezen we vandaag bij Jesaja.
Het mag duidelijk dat Jesaja hier profeteert over de komst van Christus, Jezus, de ‘Heilige van Israël’. ‘Wees niet bang’ om zijn komst, schrijft hij. Woorden van lang geleden, maar in wezen nog even actueel; woorden voor ieder van ons.
Want laat ons eerlijk zijn: diep vanbinnen zijn we soms bang van de Heer. We houden van Jezus, we zijn blij dat Hij bij ons is, we zijn dankbaar om zijn liefde voor ieder van ons, maar anderzijds… diep vanbinnen zijn we soms angstig.
We zijn angstig onszelf te verliezen, ons helemaal te moeten prijsgeven aan de liefde. We zijn bang ons veilig wereldje te moeten verlaten omwille van wat het evangelie vraagt. We zijn angstig te moeten veranderen, en altijd en ten volle te moeten gaan liefhebben.
Puur menselijk gezien is het een begrijpelijke angst. Het is alsof we onszelf moeten afgeven, alsof we alles uit handen moeten geven, alsof ons ‘ik’ helemaal moet verdwijnen.
En inderdaad, laat ons zeggen zoals het is: het evangelie vraagt jezelf te verliezen in de Heer, je ten volle te verlaten op Hem, je te schenken aan Hem, opdat Hij door jou heen tot leven kan komen, kan beminnen, vergeven, aanraken, oprichten.
In wezen verliezen we daarmee ons ‘ik’ niet, integendeel. Wie het klaarspeelt zich ten diepste te schenken aan de Heer zal juist z’n diepste en meest waarachtige ‘ik’ ontdekken; het ‘ik’ dat God voor je droomt en wenst, het ‘ik’ – zoals al dikwijls vermeld hier .waarvan God gezegd heeft dat Hij het geschapen heeft naar zijn beeld en gelijkenis.
Konden we maar eens de diepe innerlijke vrede en vreugde bevroeden als vrucht van het zich totaal schenken aan Jezus.
Lieve mensen, laten we in gebed alle angst van ons afleggen. Geef je angst aan de Heer en sluit je in zijn armen. Hij is de Vriend die naast je zit, je Levensgezel die in je woont, je Broer die je in God zal brengen.
Hij zal je tot een vredevol en liefdevol mens maken, zoals Hijzelf is. Hij zal zijn vrede en zijn liefde in naam van God met jou te delen. Je zal één worden met Hem: geen twee maar één. Zalig.
Toen Jezus verderging, volgden Hem twee blinden die luidkeels riepen: ‘Heb medelijden met ons, Zoon van David!’ En nadat Hij een huis was binnengegaan, kwamen de blinden naar Hem toe. Jezus vroeg hun: ‘Gelooft u dat Ik dit kan doen?’ Ze antwoordden: ‘Zeker, Heer!’ Daarop raakte Hij hun ogen aan en zei: ‘Zoals u gelooft, zo zal het ook gebeuren.’ En hun ogen gingen open. Jezus waarschuwde hen uitdrukkelijk: ‘Zorg ervoor dat niemand het te weten komt!’ Maar na hun vertrek verspreidden ze het nieuws over Hem in de hele omgeving.
Jezus vroeg de blinden: ‘Gelooft u dat Ik dit kan doen?’ Ze antwoordden: ‘Zeker, Heer!’ Daarop raakte Hij hun ogen aan en zei: ‘Zoals u gelooft, zo zal het ook gebeuren.’ En hun ogen gingen open. Geloven is meer dan met de lippen belijden dat we geloven. In wezen is geloven is een act van de mens; een act van
overgave; overgave aan de Heer die in ons en bij ons is.
Wanneer wij dus bijvoorbeeld zeggen in de geloofsbelijdenis: ‘Ik geloof in Jezus Christus, Gods enig geboren Zoon’, dan zeggen wij eigenlijk: ‘Ik geef mijn hart aan Jezus, enige Zoon van God’.
Of: ‘Ik geloof in de heilige Geest’, zeggen wij eigenlijk: ‘Ik laat het waaien toe van Gods Geest diep in mezelf’.
Geloven is dus een beweging van de mens naar de Heer toe.
De gelovige geeft zich aan Christus, aan de liefde van zijn Geest.
In wezen is geloven een gebedshouding van voortdurende toewijding aan God in Christus in de liefde van zijn Geest.
Dikwijls vraagt men: ‘zijt gij gelovig?’ Spontaan zeggen we dan ‘ja’, en waarschijnlijk terecht.
Maar zijn we ons bewust van de inhoud van dit antwoord.
Want eigenlijk zeggen we: ‘Ja, ik geloof, want ik leef in overgave aan de Heer’.
Dat is nogal wat.
Dat heeft namelijk verregaande consequenties in het beleven van Gods liefde.
Ook al mag geloven een act zijn van de mens, het is niet louter mensenwerk.
In wezen is geloven zelfs op de eerste plaats gave; gave door God zelf gegeven.
Wij kunnen maar geloven omdat God deze gave in ons legt in zijn Geest.
Bedoeling is open te staan voor deze gave, naar haar te verlangen, ons in haar te wentelen. Niet om in haar verstrikt te raken, maar juist om diep bevrijd te worden van ons valse ik dat leeft vanuit en rond zichzelf.
Geloof doet ons leven vanuit Christus waaraan we ons geschonken hebben.
Besluit: geloven is gave van God én act van de mens.
Nadat God voorheen vele malen en op vele wijzen tot de vaderen gesproken had door de profeten, heeft Hij in deze laatste dagen tot ons gesproken door de Zoon, Die Hij Erfgenaam gemaakt heeft van alles, door Wie Hij ook de wereld gemaakt heeft. -- Hebreeen 1:1-2
De wereld staat in brand. Mensen kampen met angst en onrust.
De jeugd vraagt zich af of deze huidige wereld nog wel een positieve toekomst kan bieden.
Het lichaam van Christus op aarde heeft het antwoord.
Maar wat gaat ze de wereld bieden? Een hele dure show op zondag waar men flink voor mag betalen om de kerkstenen te bekostigen?
Een dode religie waarin we mogen dansen naar de pijpen van de voorganger? Een humanistisch verbond waarin we gemaakt lief voor elkaar zijn en in geen enkele opzicht verschillen van de wereld?
Of gaan we ze bieden wat ze werkelijk nodig hebben: het Koninkrijk van God. Vrede, innerlijke rust, liefde, genezing, heelheid, compleetheid, bestemming, bevrijding, doden die worden opgewekt....
De schepping wacht op de zonen Gods die het Koninkrijk verkondigen en demonstreren.
Men wacht niet op een dode en dure religie
. Daar zijn er al genoeg van in de wereld namelijk.
Doorgaan met onze show op zondag zal daarom geen verandering brengen in de naties. Zij hebben het Koninkrijk nodig....
Heb je wel eens gehoord van Agnes Bojaxhiu uit Albanië? Ze was een heel eenvoudige vrouw, die nooit heeft gestudeerd. Ze is nooit getrouwd geweest en heeft nooit een eigen auto gehad. Maar ze had een enorme droom: ze wilde haar geloof handen en voeten geven door voor de stervenden en de allerarmsten te zorgen.
De meesten van ons kennen Agnes als Moeder Teresa, winnares van de Nobelprijs, en iemand die overal ter wereld de grootst mogelijke bewondering oogstte. Het grootste deel van haar leven besteedde ze aan de zorg voor arme en stervende mensen in Calcutta. Maar door middel van de organisatie die zij begon: ‘Zusters van Liefdadigheid’, raakt haar droom ook vandaag nog miljoenen mensenlevens overal ter wereld.
Hoe je vandaag ook over je leven denkt, je bent geschapen om een ‘bijzonder iemand’ te zijn. Jij kunt een betekenisvol leven leiden! Natuurlijk heeft niet iedereen zo’n indrukwekkende bestemming als Moeder Teresa. Maar daarmee ben je niet minder belangrijk! Veel mensen denken dat als iets zichtbaar is, het van meer betekenis is, dan iets wat onzichtbaar is. Maar dat is niet waar. Vaak gebeuren juist achter de schermen de belangrijkste dingen. Wij zijn allemaal belangrijk. Kleine daden kunnen soms grote gevolgen hebben.
Jaren geleden wilden twee jongens een evangelisatiedienst bezoeken. Maar de zaal zat helemaal vol en ze konden geen plekje vinden. Toen ze om wilden keren kwam iemand van de zaalwacht naar hen toen en zei: ‘Kom maar jongens, ik zorg wel voor een plekje.’ Hij liep met de jongens mee en begeleidde hen naar twee plekjes voorin, in het midden van de zaal. Die avond namen deze jongens Jezus aan in hun hart en werden christen. Eén van hen was Billy Graham, die miljoenen mensen tot Jezus heeft geleid. Was deze simpele daad van deze zaalwacht betekenisvol? Ja zeker!
Uit dit voorbeeld blijkt wel dat sommige mensen veel kunnen betekenen zonder dat ze nu direct zo opvallen. Betekenisvol betekent niet automatisch ‘in het oog springend’. Kijk maar naar je lichaam. Je neus is best een opvallend onderdeel van je gezicht, maar je kunt er wel van buiten als het moet. Als ik mijn neus verlies, dan valt dat wel op, maar ik kan nog wel verder leven. Maar als ik bijvoorbeeld mijn lever of mijn hart zou kwijtraken, dan heb ik echt een probleem. Dan zou ik sterven. De delen van je lichaam die je niet ziet, zijn hard nodig en vaak zelfs belangrijker dan de delen die je wel ziet!
Dit geldt ook voor de gemeente, ook wel het Lichaam van Christus genoemd. Alle onderdelen van het lichaam hebben een belangrijke functie. Iemand als Billy Graham heeft veel bekendheid gekregen met wat hij allemaal heeft gedaan, maar ook de onopvallende zaalwacht leverde zijn eigen unieke bijdrage. We zijn dus allemaal belangrijk.
Ik ben LUC, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lucky.
Ik ben een man en woon in Moorsele (belgie) en mijn beroep is RUST........
Ik ben geboren op 30/12/1952 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: computer,,Muziek Fietsen en proberen niet mijn wil te doen maar deze van de Heer.
ben gehuwd met fabienne
De Geest van God is geen spookbeeld of hersenschim. Hij is onder ons aanwezig, voelbaar en tastbaar. Hij spreekt soms uit de blik in onze ogen. Je ziet hem in de mensen die verdraagzaam zijn en respectvol omgaan met elkaar. Je voelt hem in dat liefdevolle gebaar of die hartelijke handdruk. De Geest van God is de scheppende kracht die bruggen slaat over de diepste kloven, die mensen bij elkaar brengt en conflicten ombuigt in begrip en verzoening. Het is de energie die bergen kan verzetten en mensen boven hun kleinheid uittilt - de levensadem van God die mensen bezielt en in beweging zet.
Afscheid nemen is verdrietig, afscheid nemen is niet fijn afscheid nemen is iemand verlaten bij wie je graag zou willen zijn.
Afscheid nemen is die blik vol liefde en die aai over je bol afscheid nemen zijn die tranen je schiet er helemaal van vol.
Afscheid nemen zijn die woorden "Ik hou van jou, dag lieve schat. Je bent altijd bij me, want jij zit hier, diep in m'n hart."
Soms is het afscheid maar voor even soms voorgoed of voor een lange tijd maar wat je samen hebt mogen beleven dat raak je echt, nee nooit meer kwijt.
Parel
Je bent een parel, die zeer kostbaar is je naam staat onuitwisbaar in Mijn hand geschreven. Ik heb je zelf gemaakt om tot Mijn eer te leven je bent een parel, die zeer kostbaar is.
En eens zal Ik je roepen aan Mijn zij Mijn kind die roeping is zo hoog verheven. Uit liefde gaf ik jou Mijn eigen leven, ja, eenmaal zul je stralen aan Mijn zij.
Je bent nu nog op reis, het einddoel is in zicht, houd Mij maar stevig vast en luister naar Mijn stem. Aan d’einder gloort het nieuw Jeruzalem, daar zul je eeuwig leven in Mijn licht.
Je bent een parel, die zeer kostbaar is.
Dit gedicht is voor jou! Als je je alleen voelt je hart gebroken is of bezeerd als je bang bent voor wat komen gaat als je lief hebben hebt verleerd als je jezelf niet durft te zijn als je verteerd wordt door verdriet dan is dit gedicht voor jou want God vergeet je niet Hij wacht op je hij kent je vragen Hij zegt: “geef mij je last, dan kunnen we het samen dragen”. En langzaam zul je merken daar kun je van op aan, dat jij alleen nog je rugtas vasthoudt de inhoud is naar Hem overgegaan Als je je bedrogen voelt eenzaam en heel klein als je door de bomen het bos niet meer ziet en er misschien zelfs niet meer wilt zijn als je verstrikt zit in de netten van de zonde en niet weet hoe je daar uit moet geraken dan is dit gedicht voor jou Jezus zal het in orde maken Hij weet als geen ander hoe pijn voelt en wat een mens soms moet doorstaan Voor jou en mij is Hij uit liefde door enorm zware beproevingen gegaan Hij kijkt naar jou met een bewogen hart en een liefdevolle blik in Zijn ogen en wacht tot je Hem vragen zult je tranen te gaan drogen Dit gedicht is voor jou. Waarom? Is misschien je vraag. omdat God ontzettend van je houdt, grijp toch Zijn uitgestoken hand vandaag….
Ik ben LUC, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lucky.