Deel door ons uw liefde uit
aan wie honger heeft en pijn.
Laat ons waar verdeeldheid is
uw vredestichters zijn.
Ons verlangen is alleen,
Heer, maak ons hart bereid,
dat door heel ons leven heen
uw liefde wordt verspreid.
Deel door mij uw liefde uit,
aan een medemens die lijdt.
Leer mij meer vervuld te zijn
met uw bewogenheid.
Mijn verlangen is alleen,
Heer, maak mijn hart bereid,
dat door heel mijn leven heen
uw liefde wordt verspreid.
Openbaar uw koninkrijk
aan wie zoekt, aan arm en rijk.
Giet een stroom van liefde uit,
dat in ons en door ons, o Jezus,
uw liefde wordt verspreid.(2x)
Deel ons door uw liefde uit
tot de einden van de aard'.
Dat zich waar de dood nu heerst
nieuw leven openbaart.
Maak ons als uw werkers klaar
en sterk ons in de strijd,
tot wij mogen oogsten waar
uw liefde wordt verspreid.
Openbaar uw koninkrijk
aan wie zoekt, aan arm en rijk.
Giet een stroom van liefde uit,
dat in ons en door ons, o Jezus,
uw liefde wordt verspreid.(6x)
Deel door ons uw liefde uit,)
maak ons hart bereid. )4x
Deel door ons uw liefde uit,)
ja wij zijn bereid. )2x
Deel door mij uw liefde uit )
ja ik ben bereid. )2x
Wat ogen zien dringt binnenin het hart. Het kan ons blij maken of ook heel verdrietig. Het kan ons soms zo diep raken, dat we er ziek van zijn. Ogen zijn de vensters van ons hart. Wie ze opent voor het licht, voor de zon overdag, voor de mooie dingen en voor de sterren in de nacht, is een blij en gelukkig mens. Met licht en meer moois in onze ogen komt er kleur in ons anders zo grijze leven. Want onze ogen weerspiegelen de liefde van Jezus. Een liefde, door Hem gegeven!
Uit het hart
Jouw Hemelse Vader die je heeft geschapen, die zoveel van je houdt, weet alles wat er zich in jouw hart afspeelt. Hij begrijpt en kent jou volkomen, Hij vraagt je om de juiste keuzes te maken! Hij verlangt niets liever dat Hij fier zou zijn op jou, dat je het pad der wijsheid zou blijven volgen! Het is niet altijd gemakkelijk, en je hebt vooral lef & doorzettingsvermogen nodig, maar dit alles is niet te vergelijken, met het liefdevolle geschenk dat je zal verkrijgen! Hij weet nu wat je denkt & wat je nog zou willen 'plannen'... Daarom vraag ik je : ook voor mij komt de tijd dat ik het aardse zal verlaten. Maar zou je dan niet blij & verheugd zijn als je weet, dat ik in het Hemelse paradijs zal blijven wachten op... jou !!! Filip V. (26-09-04)
IK BEN DE ALFA EN DE OMEGA GEBED IS DE SLEUTEL VAN DE OCHTEND
EN DE GRENDEL VAN DE AVOND.
04-04-2006
eigen weg
Hij die zijn eigen weg wil gaan, ziet dwaallicht vaak voor sterren aan en gaat hij op dat schijnsel door. Dan dwaalt hij licht van het goede spoor.. God alleen kent het juiste pad dat uitloopt op de hemelstad /
In de loop van de tijd is in de christenheid tra- ditie, sleur en zelfs openlijk verval binnenge- slopen. Wat dat betreft heeft de kerk het er niet beter afgebracht dan Israël. Maar zoals onder het volk Israël mannen opstonden die de mensen weer wakker schudden en er een opwekking kwam, zo zijn er ook in de kerk mensen geweest die de noodklok hebben geluid. De tijd van de Hervorming is hiervan een voorbeeld. Ook het Reveil is hiervan een voorbeeld. Een heel bekende opwekking vond aan het begin van de vorige eeuw plaats in Wales. Toen het nieuws daarvan Londen bereikte, reisden twee heren naar het westen om de opwekking eens 'te gaan bekijken'. Ze stapten uit op een klein spoorwegstationnetje en vroegen aan de stationsbeamte: 'Waar is de opwekking?' Deze legde zijn hand op zijn hart en zei: 'Heren, de opwekking is hier onder de knopen van mijn uniform.' De op sensatie beluste heren uit Londen stonden beteuterd te kijken. Toch was wat deze man zei heel terecht. Een opwekking bestaat niet in uiterlijk vertoon, maar in de toewijding van je hart, die zichtbaar wordt in je levenswandel.
Lars is één van de vele kinderen in ons land die nog nooit het evangelie hoorde. Zomaar ineens verscheen hij op de kinderclub en iedere woensdag is hij nu van de partij. Hyperactief, dat wel, maar naar het verhaal luistert hij aandachtig. Danken wil hij ook wel. Even denkt hij na. Dan zegt Lars: 'Beste God, dank U dat U even tijd voor ons had. Het was een mooi verhaal. Amen.' Ontroerend. Zijn ouders hebben te weinig tijd voor hun kinderen. Als hij dat alleen maar zou vasthouden, dat God altijd tijd voor hem heeft! Bid alstublieft voor al die 'Larsen', het zijn er zo schrikbarend veel.
Op 6 mei 1857 hield het Britse Bijbelgenoot- schap in Londen zijn jaarlijkse vergadering: Lord -Schaftesbury die de vergadering opende,' begon met de woorden: 'Eigenlijk is er op deze ' dag niets bijzonders te melden.' Maar hij vergiste zich. Terwijl hij sprak, barstte er op datzelfde moment in India een grote opstand 'van Bengaalse troepen los. Het maga- zijn van het Bijbelgenootschap in Agra, met zijn geweldige voorraad Bijbels -in een groot aantal inheemse dialekten,: werd al bij de eerste ongere- geldheden verwoest. Enige tijd later werd, een aantal - exemplaren van -de Bijbel door een regiment Mazhali Sikhs gevonden. Dit regiment stond onder de opstan- deíingen als het meest barbaars bekend. Een aantal van deze mannen werd door hef lezen van dë Bijbel in hun geweten getroffen en 'Zij bekeerden zich tot God. Wat een groot verlies voor het werk van het Bij- belgenootschap leek, bleek vachteraf grote winst ' te zijn. Opnieuw bleek hoe ondoorgrondelijkde wegen van God zijn.
In de kathedraal van Canterbury ligt onder andere het graf van Hendrik de Vierde. Zijn graf is een rijk versierde graftombe van grote historische waarde: Jaren na zijn sterven vertelde `
men in Engeland, volgens een legende; .dat het lijk van de koning, tijdens een overtocht over de rivier overboord geslagen was. Er zou in de tombe alleen maar een lege kist geplaatst zijn. Zo'n legende prikkelt de nieuwsgierigheid. Ongeveer tweehonderd jaar geleden: heeft men daarom het graf geopend. Het bleek dat de vorst toch in de tombe begraven was..Zó heeft men de waarheid over dè dode Hendrik de Vierde leren kennen toen zijn graf 'geopend werd. -
Eenmaal zal ook het uur van de waarheid over het leven van Hendrik de 'Vierde, en over het leven van alle mensen, komen. Dat -zal gebeuren als God de graven opent en allen voor Hem -rekenschap zullen moeten afleggen. Dan verdwijnt elke legende over het leven van de mens en blijft alleen de waarheid over.
Het is een prachtige winterdag. Het is zonnig en het waait ook nog aardig. Kortom: een uitgelezen dag om twee soorten vogels te zien zweven. Net nog heb ik mijn kijker gepakt om twee buizerds omhoog te zien schroeven op de thermiek. Zij maken gebruik van de zon die de aarde verwarmt, waardoor er warme lucht omhoog stijgt. Het zijn mooi-weer-vogels, ze worden gedragen door de warmte van de aarde. Meeuwen en stormvogels moeten het vooral hebben van de wind. Tegen de wind in stijgen ze omhoog en dan gebruiken ze de wind om grote afstanden af te leggen - moeiteloos en met vrijwel stil gehouden vleugels. In de storm zijn zij pas echt in hun element. Zij hebben de aarde niet nodig, je vindt ze ook midden op zee. Je vindt deze twee soorten vogels ook onder christenen. Sommige gedijen alleen bij mooi weer, bij goede omstandigheden. Ze bereiken dan moeiteloos grote hoogten. Ze moeten bij storm en regen echter aan de grond blijven en toekijken hoe de stormvogels de elementen trotserend de aarde ontstijgen. Waaraan ontlenen wij onze geestelijke kracht? Zijn wij alleen sterk als alles meezit? Gebruiken we de stormen in ons leven voor geestelijke groei? Of zijn we dan als aan de grond genageld?
In Markus 16 lezen we van vrouwen die heel vroeg op de eerste dag van de week op weg zijn naar het graf van de Here Jezus. Op vrijdagavond hebben zij erbij gestaan en hebben toegekeken toen Hij in het graf werd gelegd. Als laatste bewijs van hun liefde voor Hem willen ze Zijn lichaam nog balsemen. Als ze zo onderweg zijn, hebben ze een probleem, waarover ze discussiëren. Zij zijn maar zwakke vrouwen en de steen die voor de ingang van het graf ligt, is zwaar. Ze zeggen tegen elkaar: 'Wie zal ons de steen van de ingang van het graf afwentelen?' Dit mogen we toepassen op onszelf. Ook wij maken ons vaak zorgen voor morgen. We denken aan de taak die voor ons ligt, we denken aan zorgen en problemen. Hoe zal het aflopen? Wat kan er gebeuren? Soms worden de zorgen en problemen ons te veel. De 'steen' is te zwaar voor ons. De last die we moeten dragen, is te zwaar. Maar we maken ons, net als de vrouwen, vaak onnodig zorgen. Wat lezen we? 'En toen zij opkeken, zagen zij dat de steen was afgewenteld, want hij was zeer groot.' Wat een zorgen hadden zij zich, onnodig, gemaakt. En hoe geweldig is alles afgelopen! Moeten wij ook niet vaak, achteraf, zeggen: 'De Here heeft alles welgemaakt!'
Met haar neusje tegen de etalageruit gedrukt, kijkt een klein meisje verrukt naar de prachtige poppen in de speelgoedwinkel. Ze is wèg van de poppenhuizen met al die kleine meubeltjes. O, als je eens naar binnen zou mogen om met al dat moois te spelen! Een man staat aan het strand en kijkt naar de prachtige zonsopgang. Zijn hoop is op Christus en hij denkt aan de heerlijkheid van de hemel. O, om daar te mogen binnengaan - wat een onuitsprekelijke vreugde! C.W. Lewis zegt dat zolang we op aarde zijn, we 'aan de verkeerde kant van de deur zijn'. Maar hij voegt er aan toe:'Al de bladen van het Nieuwe Testament ritselen van het gerucht dat het niet altijd zo zal zijn.' De Here Jezus laat ons niet 'aan de verkeerde kant van de deur'. Door Hem hebben we de zekerheid eens bij Hem te zijn in de heerlijkheid. Niet door onze eigen verdienste, maar op grond van Zijn volbracht werk. Als we in de hemel zijn, zullen we begrijpen wat er staat in 1 Korinthiërs 2:9 :
'Wat heen oog heeft gezien en geen oor heeft gehoord en wat in geen mensenhart is opgekomen, al wat God heeft bereid voor degenen die Hem liefhebben.'
De hand waarmee je schrijft, is helemaal niet meer samengesteld uit dezelfde moleculen van voor 8 jaar. Wat ik zeg over de hand, geldt eveneens voor de hersenen. Uw schedel bestaat thans niet meer uit dezelfde hersenstof van voor 8 jaar. Welnu, gezien in een tijdsverloop van 8 jaar alles in uw hersens verandert, hoe kan het dan verklaard worden, dat je ten volle herinnert wat je voor die 8 jaar gezien, gehoord of geleerd hebt. Als die herinneringen diep ingegrift lagen in de lobben van uw hersenen en er bewaart bleven, hoe komt het dan dat zij de volledige verdwijning van die lobben overleven???? Die lobben zijn dezelfde niet meer van voor 8 jaar en toch heeft uw geheugen trouw en ongeschonden al die beelden bewaard. Dit toont duidelijk aan, dat er iets onstoffelijks bestaat, iets duurzaams en aanhoudend aanwezig, heel onafhankelijk van de stof. Dat iets is de ziel.
In de buurt van Wuppertal-Elberfeld (Duitsland) ligt Wiltzhelden. In 1817 trouwde daar de schoenmaker Arnold Breidenbach zijn verloofde Frederike. Tot die tijd had hij in de schoenmakerij van het leger in Keulen gewerkt en het prachtige bedrag van 200 zilveren daalders kunnen sparen. Met dit geld kon het jonge paar een vervallen huisje met wat grond kopen. Ze vestigden zich hier en hier ook begon Arnold zijn bedrijfje. Er heerste in die streek grote armoede. Het land had erg onder het geweld van de Fransen geleden. Na hen waren nog eens de Russen plunderend rondgetrokken en twee misoogsten volgden. De Breidenbachs hadden het ook arm. Arnold was godvrezend. Hij maakte van zijn geloof geen geheim. In het café of op de dansvloer zag men hem niet. Grappenmakers had hij ook niet tot zijn gezelschap. Nu, het is niet te verwonderen dat men hem op het dorp al gauw de naam de vrome Breidenbach gaf. Als hij klaar was met zijn werk, zat hij meestal in zijn Bijbel te lezen. De mensen in Witzhelden glimlachten wat over het leven van hun schoenmaker. Wel lieten ze graag door hem hun schoenen repareren of nieuwe schoenen maken, want hij was een vakman. Hij verdiende een 8 groschen per dag en daar had hij genoeg aan. Ja, hij kon zelfs nog iets opzij leggen voor de spaarkous. Vrouw Breidenbach was het met haar man eens. Ook zij vreesde God maar zij kende de Heere Jezus nog niet persoonlijk. Zover als haar man was, was zij nog niet. We zijn een paar jaar verder. Er waren kinderen geboren. Het oudste kind sliep bij de ouders in bed. Er was slechts één bed. Het tweede kind lag nog in de wieg, maar het hoofdje en de voetjes raakten de beide uiteinden van het wiegje. Moeder verwachtte haar derde. Hoor! Wat wordt daar omgeroepen? Wat schreeuwt de dorpsomroeper? Dat in de herberg een boeldag gehouden zal worden. Meubelen, huisraad en nog meer zullen bij opbod verkocht worden. Vrouw Breidenbach tot haar man: Arnold! Dit is een mooie gelegenheid. Ga eens een bed kopen. We hebben nu 17 daalders gespaard. Dat zal toch wel genoeg zijn. Zwijgend luisterde de schoenmaker naar zijn vrouw. Hij was geen man van veel woorden. Maar op de dag van de verkoop, legde hij het werk neer, trok zijn blauwe kiel aan, nam het gespaarde geld en trok naar de herberg. Daar staken de mensen de hoofden bij elkaar. Wie kwam daar binnen? Breidenbach? Hij was daar toch nog nooit geweest! Maar nu dan toch maar voor het eerst! Nu, meester, wat wilt u nu hier doen?- Ik heb een bed nodig. O, er zijn bedden genoeg hier! De verkoop begon. Men kletste wat, maakte lawaai en dronk. Het eerste wat te koop aangeboden werd was een Bijbel. Een heel grote en oude. Wel 120 jaar oud en wel 41 cm x 25 cm; gewicht: 7 kg. Geen gewone Bijbel, maar één met verklaringen. De meeste aanwezigen waren al door de alcohol in de greep genomen. Ze begonnen te spotten en grappen te maken, toen de Bijbel te koop geboden werd. Er werden verzen uit de Bijbel aangehaald en er werd om gelachen. Een koopman bood al 15 groschen. Hij had inpakpapier nodig. Het hart van Breidenbach trok samen. Hier werd met dát boek gespot waar hij zoveel van hield! Hij bood een daalder. De Bijbel mocht niet voor inpakpapier gebruikt worden! Wie heeft er een daalder geboden? - De vrome Breidenbach! Opdrijven, schreeuwden de mensen. Onder gespot en gelach bood nu de één, dan weer een ander en ze maakten maar grapjes. Arnold Breidenbach bood ook steeds nog. Hij dacht niet meer aan het bed. Hij wilde maar één ding: De Bijbel redden uit de handen van die woeste spotters. Maar de prijs was al opgelopen tot 16½ daalder. Breidenbach bood nog eens: 17 daalder. Daar klonk: Eenmaal, andermaal, de derde maal! En een klap volgde. De Bijbel was toegewezen aan Arnold en nu moest hij zijn 17 daalders betalen. Stil pakte hij de Bijbel op en ging naar huis. Thuisgekomen was natuurlijk de eerste vraag van zijn vrouw: Maar wat heb jij daar toch?- Een Bijbel. En waar is dan het bed?- Ik heb geen bed. Waarom niet?- Door die Bijbel. Wat kostte die Bijbel?- Zeventien daalders. Nu, wat barstte toen een stortvloed van scheldwoorden los! Arnold trok zijn blauwe kiel uit, deed zijn schort weer voor en ging aan het werk. Op de verwijten en argumenten van zijn vrouw kon hij slechts antwoorden: Ik kon het niet langer verdragen dat er zo over het Boek gespot werd. Toen Arnold die avond uit de Bijbel wilde voorlezen, liep zijn vrouw de kamer uit. Die dag leek de zegen uit de woning te zijn verdwenen. De volgende dag kwam al heel vroeg een molenaar uit de buurt in zijn werkplaats. Arnold vroeg hem: Waarmee kan ik u van dienst zijn? De molenaar krabbelde zich verlegen op het hoofd. De zaak zit zo. Ik kom wegens de Bijbel en het bed. Toen ik mijn vrouw gisteren het verhaal helemaal verteld had, heeft zij mij niet zo zuinig de les gelezen: Jullie mannen moeten altijd spotten als je gedronken hebt. Die hele avond heeft ze me niet met rust gelaten en de hele nacht heeft ze, naar ze zei, niet geslapen. Ik moest opstaan en met de knecht een bed uit het personeelskamertje halen. Dat bed werd niet meer gebuikt. Ze heeft vers stro fijn gesneden en een nieuwe beddezak -soort matras- opgevuld. Alsjeblieft, zei ze vriendelijk, neem dat bed en ga, anders krijg ik geen rust. Arnold heeft intussen zijn vrouw geroepen. Ze keken beiden en vrouw Breidenbach ging al gauw naar binnen en ze deed als Petrus. Ze huilde! Het bed werd van de wagen genomen en in de kamer gezet. Die avond las Arnold zijn vrouw voor uit Ps. 37. En verlustig u in de Heere, zo zal Hij u geven de begeerten uws harten. Wentel uw weg op de Heere, en vertrouw op Hem. Hij zal het maken Frederike Breidenbach overleefde haar man wel 21 jaar. In het sterfjaar van haar man leerde zij de Heere persoonlijk kennen.
Ik zal mijn aardse bestaan als verspild beschou- wen als ik mij niet een liefhebbend gezin kan herinneren, een constante investering in de levens van andere mensen en een serieuze poging om de God te dienen die mij geschapen heeft. 'Ieder heeft gaven gekregen. Gebruik die om elkaar te dienen, want zo geeft u de rijkdom van Gods genade aan elkaar door.' l Petr. 4:10 Het Boek (Dobson)
Na de zondvloed gaf God de regenboog als een teken dat Hij nooit meer de aarde door water zou verdelgen. Uit de wolken kwam de vloed, maar God plaatst in de wolken Zijn kleurrijke boog van beloofte. De regenboog herinnert ons eraan dat er schoonheid in ons leven kan komen dóór de wolken van beproeving heen. In een Duits schilderijenmuseum hangt achter in een lange, donkere zaal een schilderij getiteld: 'Bewolkte weg'. Op het eerste gezicht lijkt het een lelijke, reusachtige massa van verwarde kleuren - onaantrekkelijk en onheilspellend. Maar bij nader onderzoek zie je een onnoemelijk aantal engelen. Zo ziet een hart dat bevreesd is door een beproeving, vaak niets anders dan een samenhoping van gebroken verwachtingen. Maar als hij de toestand bekijkt vanuit het geloof, zal hij ontdekken dat de wolk Gods wondervolle zegenwagen is, vol engelen van genade. Misschien hangt er vandaag over uw leven ook een zware wolk. Zoek dan de regenboog van de hoop op. U kunt er zeker van zijn dat Gods engelen er zullen zijn om u te ondersteunen.
Wist u dat de Spanjaarden veel minder lijden onder depressiviteit dan bijvoorbeeld de Engelsen? Dit blijkt uit Europees onderzoek. Zo heeft bijvoorbeeld in de Spaanse stad Santander 3% van de inwoners last van depressies, terwijl dat in het Engelse Liverpool 18% is! Volgens wetenschappers leidt de armoedekloof tussen Zuid- en Noord-Europa ertoe, dat de armere gezinnen elkaar door dik en dun bijstaan. De kinderen gaan pas op latere leeftijd uit huis, omdat ze afhankelijk zijn van hun ouders. Ouderen worden niet gemakkelijk in een bejaardentehuis gestopt. Volgens de onderzoekers zijn de nauwe sociale contacten voor de voorkoming van depressiviteit heel belangrijk.
Mozes leefde ongeveer 1400 jaar voor Christus. Ook hij besefte het belang van het gezin. Farao wilde het volk Israël niet vrijlaten uit de slavernij, tenzij de kinderen achterbleven. Maar Mozes stond erop dat het héle volk zou gaan, jong en oud. Zonen en dochters moesten mee. Samen wilden zij God eren, dat was hun doel. Daar zette Mozes zich voor in. Ook vandaag is het gezin nog de beste basis voor ons welzijn, én niet in de laatste plaats ook voor het dienen van God
Toen hij nog jong was, had Von Tischendorf zich voorgenomen met de grootst mogelijke zorg en nauwkeurigheid zoveel mogelijk van de oorspronkelijke tekst van de Bijbel te achterhalen. Hij had vooral belangstelling voor het Nieuwe Testament. Met dit doel voor ogen reisde hij naar Parijs, waar zich twee oude handschriften van het Nieuwe Testament bevonden. Zoals in de oudheid vaak gebeurde, was het perkament waarin het oorspronkelijke schrift verbleekt was, uit zuinigheid opnieuw beschre- ven. De verbleekte tekst was de bijbelse tekst en daar was het om te doen. Heel wat wetenschappers hadden al geprobeerd deze originele tekst te ontcijferen, maar ze waren niet ver gekomen. De handschriften waren volgens de geleerden niet meer te ontcijferen. Von Tischendorf vroeg of hij deze handschriften ook mocht bestuderen. Men gaf het aan hem, met de opmerking: 'Je mag het proberen, maar het zal je ook niet luk- ken.' Von Tischendorf liet zich door deze opmerking niet ontmoedigen. Hij ging aan de slag. Tot grote verwondering van de geleerden, slaagde Von Tischendorf erin eerst de éne en later de andere codex te ontcijferen. God had hem namelijk gezegend met een buitengewoon gezichtsvermogen. Aan de ogen van Von Tischendorf is een geschiedenis verbonden. Kort voordat Tischendorf geboren zou worden, zag zijn moeder een blinde man. Daar was zij zo van onder de indruk, dat ze God bad of haar kind niet blind zou zijn. God verhoorde haar gebed. En Hij deed veel meer dan zij vroeg: haar zoon kreeg bijzonder scherpe ogen. Zo heeft God al voordat hij geboren is, een plan met ieder mens. Een plan dat dient tot zijn ver- heerlijking. De scherpe ogen van Von Tischen- dorf kon Hij gebruiken in de dienst van de Heer om zijn Woord duidelijker te maken. Zonder twijfel heeft God aan ieder van ons iets gegeven, een talent waarmee wij Hem mogen dienen en verheerlijken. Dat is de eerste les die wij van deze geschiedenis kunnen leren. De andere les is, dat God onze gebeden soms boven bidden en denken verhoort, tot zijn verheerlijking.
Als u een wasmachine gaat kopen, een televisie of een videorecorder of iets van dien aard, dan krijgt u er een gebruiksaanwijzing bij. Die moet u dan goed doorlezen, want bij verkeerd gebruik kan het apparaat onherstelbaar worden vernield. Onoordeelkundig gebruik gaat u dan geld kosten, want in zo'n geval geldt de garantie niet. Ook is de garantietermijn van een apparaat slechts een beperkt aantal jaren. Soms zelfs maar één jaar. Als het apparaat dan net na het verstrijken van die termijn kapot gaat, betaalt de fabrikant de herstellingskosten meestal niet. Afgezien van het verspilde, vaak zuurverdiende geld, ergert u zich dan ook nog groen en geel. Nog veel kostbaarder is uw leven! Een mens zit heel ingewikkeld in elkaar. Toch knoeien heel veel mensen maar raak met hun leven. Met de bekende gevolgen: stress, hartproblemen en allerlei soorten ziektes. Deze opsom- ming is gemakkelijk aan te vullen met nog een groot aantal van die 'door
onoordeelkundig gebruik' optredende gebreken. Na korte of langere tijd loopt zo'n leven vast. Dan volgen vaak angst, drankmisbruik, drugs, agressief gedrag, echtscheiding enzovoort. Het zijn de uiteindelijke gevolgen van het verkeerde gebruik van ons lichaam. God, de Schepper van de mens, heeft ons ook een gebruiksaanwijzing gegeven. Dit boek, de bijbel, is een feilloze gids voor ieder mensenleven. Nog belangrijker dan bij een gekocht apparaat is het om uw leven te richten naar deze gebruiksaanwijzing. De bijbel vertelt ons onder meer hoe wij een zinvol leven kunnen ont- vangen, dat niet beheerst wordt door angst, stress, verslaving of depressies.
God garandeert u geen leven zonder moeiten of zorg. Als u Hem echter niet alleen als uw Schepper, maar ook als uw Verlosser erkent, geeft Hij u wel de garantie, dat Hij er altijd bij zal zijn; dat u in alles Zijn hulp en kracht zult ervaren. Ga daarom in op de boodschap van het Evangelie van Jezus Christus, Gods Zoon, die ook voor u stierf op Gogotha's kruis en daar onder meer de schuld boette voor het 'onoordeel- kundig gebruik'van uw leven. De bijbel noemt dat 'zonde'. Jezus' uitnodiging aan u is: "Komt tot Mij, allen, die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven." (Mattheüs 11:28) Wie dat oprecht doet, mag ervaren dat hij/zij een nieuw leven ontvangt. Een leven gevuld met liefde en blijdschap. Een leven waarop de HERE zelf levens- lange garantie geeft; een leven dat na dit aardse bestaan, tot in eeuwigheid verder gaat. Zou u zo'n leven willen ontvangen? Geef dan via een eenvoudig gebed uw leven aan Hem over!
Ik ben LUC, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lucky.
Ik ben een man en woon in Moorsele (belgie) en mijn beroep is RUST........
Ik ben geboren op 30/12/1952 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: computer,,Muziek Fietsen en proberen niet mijn wil te doen maar deze van de Heer.
ben gehuwd met fabienne
De Geest van God is geen spookbeeld of hersenschim. Hij is onder ons aanwezig, voelbaar en tastbaar. Hij spreekt soms uit de blik in onze ogen. Je ziet hem in de mensen die verdraagzaam zijn en respectvol omgaan met elkaar. Je voelt hem in dat liefdevolle gebaar of die hartelijke handdruk. De Geest van God is de scheppende kracht die bruggen slaat over de diepste kloven, die mensen bij elkaar brengt en conflicten ombuigt in begrip en verzoening. Het is de energie die bergen kan verzetten en mensen boven hun kleinheid uittilt - de levensadem van God die mensen bezielt en in beweging zet.
Afscheid nemen is verdrietig, afscheid nemen is niet fijn afscheid nemen is iemand verlaten bij wie je graag zou willen zijn.
Afscheid nemen is die blik vol liefde en die aai over je bol afscheid nemen zijn die tranen je schiet er helemaal van vol.
Afscheid nemen zijn die woorden "Ik hou van jou, dag lieve schat. Je bent altijd bij me, want jij zit hier, diep in m'n hart."
Soms is het afscheid maar voor even soms voorgoed of voor een lange tijd maar wat je samen hebt mogen beleven dat raak je echt, nee nooit meer kwijt.
Parel
Je bent een parel, die zeer kostbaar is je naam staat onuitwisbaar in Mijn hand geschreven. Ik heb je zelf gemaakt om tot Mijn eer te leven je bent een parel, die zeer kostbaar is.
En eens zal Ik je roepen aan Mijn zij Mijn kind die roeping is zo hoog verheven. Uit liefde gaf ik jou Mijn eigen leven, ja, eenmaal zul je stralen aan Mijn zij.
Je bent nu nog op reis, het einddoel is in zicht, houd Mij maar stevig vast en luister naar Mijn stem. Aan d’einder gloort het nieuw Jeruzalem, daar zul je eeuwig leven in Mijn licht.
Je bent een parel, die zeer kostbaar is.
Dit gedicht is voor jou! Als je je alleen voelt je hart gebroken is of bezeerd als je bang bent voor wat komen gaat als je lief hebben hebt verleerd als je jezelf niet durft te zijn als je verteerd wordt door verdriet dan is dit gedicht voor jou want God vergeet je niet Hij wacht op je hij kent je vragen Hij zegt: “geef mij je last, dan kunnen we het samen dragen”. En langzaam zul je merken daar kun je van op aan, dat jij alleen nog je rugtas vasthoudt de inhoud is naar Hem overgegaan Als je je bedrogen voelt eenzaam en heel klein als je door de bomen het bos niet meer ziet en er misschien zelfs niet meer wilt zijn als je verstrikt zit in de netten van de zonde en niet weet hoe je daar uit moet geraken dan is dit gedicht voor jou Jezus zal het in orde maken Hij weet als geen ander hoe pijn voelt en wat een mens soms moet doorstaan Voor jou en mij is Hij uit liefde door enorm zware beproevingen gegaan Hij kijkt naar jou met een bewogen hart en een liefdevolle blik in Zijn ogen en wacht tot je Hem vragen zult je tranen te gaan drogen Dit gedicht is voor jou. Waarom? Is misschien je vraag. omdat God ontzettend van je houdt, grijp toch Zijn uitgestoken hand vandaag….
In de buurt van Wuppertal-Elberfeld (Duitsland) ligt Wiltzhelden. In 1817 trouwde daar de schoenmaker Arnold Breidenbach zijn verloofde Frederike. Tot die tijd had hij in de schoenmakerij van het leger in Keulen gewerkt en het prachtige bedrag van 200 zilveren daalders kunnen sparen. Met dit geld kon het jonge paar een vervallen huisje met wat grond kopen. Ze vestigden zich hier en hier ook begon Arnold zijn bedrijfje. Er heerste in die streek grote armoede. Het land had erg onder het geweld van de Fransen geleden. Na hen waren nog eens de Russen plunderend rondgetrokken en
twee misoogsten volgden. De Breidenbachs hadden het ook arm. Arnold was godvrezend. Hij maakte van zijn geloof geen geheim. In het café of op de dansvloer zag men hem niet. Grappenmakers had hij ook niet tot zijn gezelschap. Nu, het is niet te verwonderen dat men hem op het dorp al gauw de naam de vrome Breidenbach gaf. Als hij klaar was met zijn werk, zat hij meestal in zijn Bijbel te lezen. De mensen in Witzhelden glimlachten wat over het leven van hun schoenmaker. Wel lieten ze graag door hem hun schoenen repareren of nieuwe schoenen maken, want hij was een vakman. Hij verdiende een 8 groschen per dag en daar had hij genoeg aan. Ja, hij kon zelfs nog iets opzij leggen voor de spaarkous. Vrouw Breidenbach was het met haar man eens. Ook zij vreesde God maar zij kende de Heere Jezus nog niet persoonlijk. Zover als haar man was, was zij nog niet. We zijn een paar jaar verder. Er waren kinderen geboren. Het oudste kind sliep bij de ouders in bed. Er was slechts één bed. Het tweede kind lag nog in de wieg, maar het hoofdje en de voetjes raakten de beide uiteinden van het wiegje. Moeder verwachtte haar derde. Hoor! Wat wordt daar omgeroepen? Wat schreeuwt de dorpsomroeper? Dat in de herberg een boeldag gehouden zal worden. Meubelen, huisraad en nog meer zullen bij opbod verkocht worden. Vrouw Breidenbach tot haar man: Arnold! Dit is een mooie gelegenheid. Ga eens een bed kopen. We hebben nu 17 daalders gespaard. Dat zal toch wel genoeg zijn. Zwijgend luisterde de schoenmaker naar zijn vrouw. Hij was geen man van veel woorden. Maar op de dag van de verkoop, legde hij het werk neer, trok zijn blauwe kiel aan, nam het gespaarde geld en trok naar de herberg. Daar staken de mensen de hoofden bij elkaar. Wie kwam daar binnen? Breidenbach? Hij was daar toch nog nooit geweest! Maar nu dan toch maar voor het eerst! Nu, meester, wat wilt u nu hier doen?- Ik heb een bed nodig. O, er zijn bedden genoeg hier! De verkoop begon. Men kletste wat, maakte lawaai en dronk. Het eerste wat te koop aangeboden werd was
een Bijbel. Een heel grote en oude. Wel 120 jaar oud en wel 41 cm x 25 cm; gewicht: 7 kg. Geen gewone Bijbel, maar één met verklaringen. De meeste aanwezigen waren al door de alcohol in de greep genomen. Ze begonnen te spotten en grappen te maken, toen de Bijbel te koop geboden werd. Er werden verzen uit de Bijbel aangehaald en er werd om gelachen. Een koopman bood al 15 groschen. Hij had inpakpapier nodig. Het hart van Breidenbach trok samen. Hier werd met dát boek gespot waar hij zoveel van hield! Hij bood een daalder. De Bijbel mocht niet voor inpakpapier gebruikt worden! Wie heeft er een daalder geboden? - De vrome Breidenbach! Opdrijven, schreeuwden de mensen. Onder gespot en gelach bood nu de één, dan weer een ander en ze maakten maar grapjes. Arnold Breidenbach bood ook steeds nog. Hij dacht niet meer aan het bed. Hij wilde maar één ding: De Bijbel redden uit de handen van die woeste spotters. Maar
de prijs was al opgelopen tot 16½ daalder. Breidenbach bood nog eens: 17 daalder. Daar klonk: Eenmaal, andermaal, de derde maal! En een klap volgde. De Bijbel was toegewezen aan Arnold en nu moest hij zijn 17 daalders betalen. Stil pakte hij de Bijbel op en ging naar huis. Thuisgekomen was natuurlijk de eerste vraag van zijn vrouw: Maar wat heb jij daar toch?- Een Bijbel. En waar is dan het bed?- Ik heb geen bed. Waarom niet?- Door die Bijbel. Wat kostte die Bijbel?- Zeventien daalders. Nu, wat barstte toen een stortvloed van scheldwoorden los! Arnold trok zijn blauwe kiel uit, deed zijn schort weer voor en ging aan het werk. Op de verwijten en argumenten van zijn vrouw kon hij slechts antwoorden: Ik kon het niet langer verdragen dat er zo over het Boek gespot werd. Toen Arnold die avond uit de Bijbel wilde voorlezen, liep zijn vrouw de kamer uit. Die dag leek de zegen uit de woning te zijn verdwenen. De volgende dag kwam al heel vroeg een molenaar uit de buurt in zijn werkplaats. Arnold vroeg hem: Waarmee kan ik u van dienst zijn? De molenaar krabbelde zich verlegen op het hoofd. De zaak zit zo. Ik kom wegens de Bijbel en het bed. Toen ik mijn vrouw gisteren het verhaal helemaal verteld had, heeft zij mij niet zo zuinig de les gelezen: Jullie mannen moeten altijd spotten als je gedronken hebt. Die hele avond heeft ze me niet met rust gelaten en de hele nacht heeft ze, naar ze zei, niet geslapen. Ik moest opstaan en met de knecht een bed uit het personeelskamertje halen. Dat bed werd niet meer gebuikt. Ze heeft vers stro fijn gesneden en een nieuwe beddezak -soort matras- opgevuld. Alsjeblieft, zei ze vriendelijk, neem dat bed en ga, anders krijg ik geen rust. Arnold heeft intussen zijn vrouw geroepen. Ze keken beiden en vrouw Breidenbach ging al gauw naar binnen en ze deed als Petrus. Ze
huilde! Het bed werd van de wagen genomen en in de kamer gezet. Die avond las Arnold zijn vrouw voor uit Ps. 37. En verlustig u in de Heere, zo zal Hij u geven de begeerten uws harten. Wentel uw weg op de Heere, en vertrouw op Hem. Hij zal het maken
Frederike Breidenbach overleefde haar man wel 21 jaar. In het sterfjaar van haar man leerde zij de Heere persoonlijk kennen.
Na de zondvloed gaf God de regenboog als een teken dat Hij nooit meer de aarde door water zou verdelgen. Uit de wolken kwam de vloed, maar God plaatst in de wolken Zijn kleurrijke boog van beloofte. De regenboog herinnert ons eraan dat er schoonheid in ons leven kan komen dóór de wolken van beproeving heen. In een Duits schilderijenmuseum hangt achter in een lange, donkere zaal een schilderij getiteld: 'Bewolkte weg'. Op het eerste gezicht lijkt het een lelijke, reusachtige massa van verwarde kleuren - onaantrekkelijk en onheilspellend. Maar bij nader onderzoek zie je een onnoemelijk aantal engelen. Zo ziet een hart dat bevreesd is door een beproeving, vaak niets anders dan een samenhoping van gebroken verwachtingen. Maar als hij de toestand bekijkt vanuit het geloof, zal hij ontdekken dat de wolk Gods wondervolle zegenwagen is, vol engelen van genade. Misschien hangt er vandaag over uw leven ook een zware wolk. Zoek dan de regenboog van de hoop op. U kunt er zeker van zijn dat Gods engelen er zullen zijn om u te ondersteunen.
Toen hij nog jong was, had Von Tischendorf zich voorgenomen met de grootst mogelijke zorg en nauwkeurigheid zoveel mogelijk van de oorspronkelijke tekst van de Bijbel te achterhalen. Hij had vooral belangstelling voor het Nieuwe Testament. Met dit doel voor ogen reisde hij naar Parijs, waar zich twee oude handschriften van het Nieuwe Testament bevonden. Zoals in de oudheid vaak gebeurde, was het perkament waarin het oorspronkelijke schrift verbleekt was, uit zuinigheid opnieuw beschre- ven. De verbleekte tekst was de bijbelse tekst en daar was het om te doen. Heel wat wetenschappers hadden al geprobeerd deze originele tekst te ontcijferen, maar ze waren niet ver gekomen. De handschriften waren volgens de geleerden niet meer te ontcijferen. Von Tischendorf vroeg of hij deze handschriften ook mocht bestuderen. Men gaf het aan hem, met de opmerking: 'Je mag het proberen, maar het zal je ook niet luk- ken.' Von Tischendorf liet zich door deze opmerking niet ontmoedigen. Hij ging aan de slag. Tot grote verwondering van de geleerden, slaagde Von Tischendorf erin eerst de éne en later de andere codex te ontcijferen. God had hem namelijk gezegend met een buitengewoon gezichtsvermogen. Aan de ogen van Von Tischendorf is een geschiedenis verbonden. Kort voordat Tischendorf geboren zou worden, zag zijn moeder een blinde man. Daar was zij zo van onder de indruk, dat ze God bad of haar kind niet blind zou zijn. God verhoorde haar gebed. En Hij deed veel meer dan zij vroeg: haar zoon kreeg bijzonder scherpe ogen. Zo heeft God al voordat hij geboren is, een plan met ieder mens. Een plan dat dient tot zijn ver- heerlijking. De scherpe ogen van Von Tischen- dorf kon Hij gebruiken in de dienst van de Heer om zijn Woord duidelijker te maken. Zonder twijfel heeft God aan ieder van ons iets gegeven, een talent waarmee wij Hem mogen dienen en verheerlijken. Dat is de eerste les die wij van deze geschiedenis kunnen leren. De andere les is, dat God onze gebeden soms boven bidden en denken verhoort, tot zijn verheerlijking.
Ik ben LUC, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lucky.