Deel door ons uw liefde uit
aan wie honger heeft en pijn.
Laat ons waar verdeeldheid is
uw vredestichters zijn.
Ons verlangen is alleen,
Heer, maak ons hart bereid,
dat door heel ons leven heen
uw liefde wordt verspreid.
Deel door mij uw liefde uit,
aan een medemens die lijdt.
Leer mij meer vervuld te zijn
met uw bewogenheid.
Mijn verlangen is alleen,
Heer, maak mijn hart bereid,
dat door heel mijn leven heen
uw liefde wordt verspreid.
Openbaar uw koninkrijk
aan wie zoekt, aan arm en rijk.
Giet een stroom van liefde uit,
dat in ons en door ons, o Jezus,
uw liefde wordt verspreid.(2x)
Deel ons door uw liefde uit
tot de einden van de aard'.
Dat zich waar de dood nu heerst
nieuw leven openbaart.
Maak ons als uw werkers klaar
en sterk ons in de strijd,
tot wij mogen oogsten waar
uw liefde wordt verspreid.
Openbaar uw koninkrijk
aan wie zoekt, aan arm en rijk.
Giet een stroom van liefde uit,
dat in ons en door ons, o Jezus,
uw liefde wordt verspreid.(6x)
Deel door ons uw liefde uit,)
maak ons hart bereid. )4x
Deel door ons uw liefde uit,)
ja wij zijn bereid. )2x
Deel door mij uw liefde uit )
ja ik ben bereid. )2x
Wat ogen zien dringt binnenin het hart. Het kan ons blij maken of ook heel verdrietig. Het kan ons soms zo diep raken, dat we er ziek van zijn. Ogen zijn de vensters van ons hart. Wie ze opent voor het licht, voor de zon overdag, voor de mooie dingen en voor de sterren in de nacht, is een blij en gelukkig mens. Met licht en meer moois in onze ogen komt er kleur in ons anders zo grijze leven. Want onze ogen weerspiegelen de liefde van Jezus. Een liefde, door Hem gegeven!
Uit het hart
Jouw Hemelse Vader die je heeft geschapen, die zoveel van je houdt, weet alles wat er zich in jouw hart afspeelt. Hij begrijpt en kent jou volkomen, Hij vraagt je om de juiste keuzes te maken! Hij verlangt niets liever dat Hij fier zou zijn op jou, dat je het pad der wijsheid zou blijven volgen! Het is niet altijd gemakkelijk, en je hebt vooral lef & doorzettingsvermogen nodig, maar dit alles is niet te vergelijken, met het liefdevolle geschenk dat je zal verkrijgen! Hij weet nu wat je denkt & wat je nog zou willen 'plannen'... Daarom vraag ik je : ook voor mij komt de tijd dat ik het aardse zal verlaten. Maar zou je dan niet blij & verheugd zijn als je weet, dat ik in het Hemelse paradijs zal blijven wachten op... jou !!! Filip V. (26-09-04)
IK BEN DE ALFA EN DE OMEGA GEBED IS DE SLEUTEL VAN DE OCHTEND
EN DE GRENDEL VAN DE AVOND.
27-05-2007
Zij werden allen vervuld met de Heilige Geest.
Zij werden allen vervuld met de Heilige Geest.
EERSTE PINKSTERDAG
De dag begon als iedere andere dag. Al negen dagen waren ze met z'n honderdtwintigen bijeen, biddend, zoekend naar Gods wil, Gods macht, Gods daden. Voor de tiende dag gingen ze bidden.
En toen, plotseling, uit de hemel: de wind uit de hoge, geweldig, voortgedreven, het hele huis was er vol van! Als een lopend vuurtje verspreidde het zich over hen allemaal: verdeelde tongen als van vuur, klanktaal, de grote daden van God die ze in allerlei talen uitspraken. Aanbidding, lofprijzing. En verbazing bij allen die hen horen.
Een meisje in Afrika gaf haar onderwijzeres een kerstcadeau. Het was een prachtige schelp. 'Waar heb je die vandaan?' vroeg de onderwijzeres verrast. Het kind vertelde haar dat je zulke schelpen alleen kon vinden op een strand ergens ver weg. De onderwijzeres was diep ontroerd omdat ze wist dat het meisje heel veel kilometers had moeten lopen om de schelp te vinden. 'Je had niet zo'n eind moeten lopen om een cadeau voor mij te zoeken,' zei ze. Het meisje glimlachte en antwoordde: 'Die lange wandeling is een deel van het geschenk.'
De Here Jezus geeft de geweldige gave van het eeuwige leven aan allen die in Hem geloven (Rom. 6:23). Het is een schat die ook inhoudt de vergeving van al onze zonden en Gods nooit falende liefde (Rom. 8:28-39).
Christus' gift begon ook met een reis. Hij verliet de heerlijkheid van de hemel om te komen naar onze door zonde bedorven aarde. Hij werd mens en legde de lange weg naar het kruis af. Daar droeg Hij onze zonden en onderging de straf ervoor. En als ik met diepe dankbaarheid tegen Hem zeg: 'Dat is te veel, Here Jezus! Hoe hebt U dat voor mij kunnen doen?', kan ik me voorstellen dat Hij mij aanziet met Zijn liefdevolle ogen en teder zegt: 'Die reis is een deel van de gift!'
Zo is het voortaan: Jezus is in de hemel, gezeten aan de rechterhand van God in de hoge. Zijn volgelingen zijn op aarde, in Jeruzalem, in Judea en Samaria, tot aan het einde der aarde. Daar zullen ze zijn getuigen zijn.
Een beetje bedremmeld lopen ze terug. Met z'n elven - of waren het er toen ook al honderdtwintig, zoals het even later beschreven staat? Waar ze vandaan komen, weten we niet, maar ze waren er ineens, meer dan tien keer zoveel als voorheen, in de bovenzaal. Er waren ook een aantal vrouwen bij, en Maria, de moeder van Jezus, en warempel, daar heb je zijn broers die vroeger niet in Hem geloofden! Wat gaan ze doen? Bidden. Want wat ze straks moeten doen, dat kunnen ze niet. En er is hun iets (of Iemand!) beloofd, maar Hij is er nog niet. En zonder Hem weten ze niet hoe ze het doen moeten.
Is dat niet een duidelijk beeld van wat ons te doen staat? Enerzijds: vol zijn van de Geest, zoals Hij op de Pinksterdag is gekomen. Anderzijds: wachten en bidden, zoals de discipelen vanaf Hemelvaartsdag doen. Want ook wij kunnen het niet best alleen.
Wist u niet, dat Ik bezig moet zijn met de dingen van Mijn Vader?
Wist u niet, dat Ik bezig moet zijn met de dingen van Mijn Vader?
Maria was heel verbaasd dat ze zo lang naar Jezus had moeten zoeken. Dat was niets voor Hem, want Hij was niet zoals andere kinderen. En van Zijn antwoord begreep ze ook al niets. Maar laten we het eens van Zijn kant bekijken. Het moet voor Hem zeker niet makkelijk geweest zijn, want werkelijk niemand begreep Hem. Maria en Jozef waren godvrezend, maar ze waren ook zondaars. Aan hen moest Hij onderdanig zijn en dat was de keus die Hij in de hemel gemaakt had. 'Zie, Ik kom om Uw wil te doen', had Hij tegen de Vader gezegd. En dat betekende onder andere dat Hij net als ieder ander mensenkind moest opgroeien. 'En Jezus nam toe in wijsheid...'
Twee heren staken in een roeibootje de rivier over. Onderweg hadden ze een hevige discussie over wat belangrijker was: geloof of werken. Ze konden het niet eens worden. Voor de een was geloof het belangrijkste, voor de ander waren werken het belangrijkste. De man die de boot roeide, was een christen. Hij luisterde een tijdje naar hun discussie en zei toen: 'Ik geloof dat ik jullie probleem kan oplossen. Kijk, ik heb hier twee roeiriemen. De ene riem noem ik "geloof" en de andere noem ik "werken". Als ik alleen de riem van "geloof" gebruik, dan draaien we in een kringetje rond en we komen niet vooruit. Als ik alleen de riem van "werken" gebruik, draaien we ook in een kringetje rond, precies in de andere richting, maar we komen niet vooruit. Maar als ik de riemen van "geloof" en van "werken" tegelijk gebruik, dan komen we vooruit en we komen veilig aan de overkant.'
Geloof en werken horen dus bij elkaar. Als iemand echt een gelovige is, dan doet hij ook goede werken. Jakobus leert ons dat het geloof zonder werken dood is (Jak. 2:26). En volgens de Bijbel zijn werken zonder geloof dode werken.
Op een mooie zomerdag was ik met mijn dochter op bezoek in een soort pretpark. Toen we in de rij stonden voor een van de attracties, hoorde ik een man vragen: 'Weet iemand waar deze rij naartoe gaat?' De man naast hem zei: 'Ik heb geen flauw idee.' Ik grinnikte om hun kennelijke onwetendheid, maar toen realiseerde ik me dat ik zelf ook niet wist waar de rij voor was.
Het maakte me trouwens niets uit. Het was een 'vader-en-dochterdag' en we hadden het samen gezellig. Het was niet belangrijk waar we naartoe gingen, het ging er om dat we samen uit waren.
Ik moest denken aan wat we noemen 'wandelen met de Here'. Zijn we zo in beslag genomen door wat we meemaken in het leven dat we vergeten om blij te zijn dat we elke dag met Hem samen zijn?
Henoch, een gelovige uit het Oude Testament, 'wandelde met God, driehonderd jaar' (Gen. 5:22). En toen wandelde hij weg van de aarde in Gods tegenwoordigheid zonder de dood te zien (Hebr. 11:5).
Een zakenman hoeft zich niet speciaal in te spannen om failliet te gaan. Hij hoeft alleen maar zijn zaak te verwaarlozen, zijn klanten slecht te bedienen: het faillissement komt vanzelf.
Een boer hoeft geen onkruid op zijn akker te zaaien om die te bederven. De akker brengt vanzelf onkruid voort. De boer hoeft alleen maar met de armen over elkaar toe te zien en het gaat vanzelf mis.
Een boekhouder hoeft geen grote onregelmatigheden te plegen om zijn baan te verliezen.
Zo kan ik wel door gaan. Een mens hoeft er namelijk niet bijzonder veel moeite voor te doen om verloren te gaan. Het is niet nodig daarvoor een misdaad te begaan. Het gaat vanzelf, ook als je helemaal niets doet. Als je niet wilt geloven dat de mens een eeuwige bestemming heeft, als je de Bijbel links laat liggen, als je denkt dat je God niet nodig hebt, als je het verzoeningswerk van de Heer Jezus niet wilt aanvaarden, dan is dat voldoende om voor eeuwig verloren te gaan!
Hudson Taylor, de bekende vroegere zendeling in China, vulde tijdens een van zijn preken een glas met water en zette het vóór zich op tafel. Onder het spreken sloeg hij zo hard met zijn vuist dat het water erover spatte op de tafel. Hij legde toen uit: 'U zult met allerlei problemen in aanraking komen. Maar denk eraan: alleen wat er ín u is, zal naar buiten komen.' Dat is wel iets om over na te denken. Als we verkeerd begrepen of verkeerd behandeld worden, hoe reageren we daar dan op? Met vriendelijke woorden, geduld en zachtmoedigheid? Of hebben we de neiging om ons te wreken? In Ef. 4:17-32 zien we het verschil tussen iemand vóór hij bekeerd is en daarna. Als we leven onder de leiding van de Heilige Geest, zullen we dat laten zien door de manier waarop we reageren op de beproevingen in ons leven. Hoe onze houding is in moeilijke omstandigheden die plotseling over ons komen, is een goede test in hoeverre we gegroeid zijn in genade. Als ons hart vol is van de liefde van de Heer, zullen we reageren met geduld, zoals bij een vol glas water 'eruit komt wat erin zit'.
Ik ben geboren in 1725 en ik stierf in 1807. De enige geloofsinvloed in mijn leven, voor zover ik mij herinner, kwam van mijn moeder, die ik maar tot mijn zevende jaar heb gekend. Toen zij stierf, was ik in feite een weeskind. Mijn vader hertrouwde en stuurde mij naar een strenge militaire school, waar ik door de zware training bijna een keer mijn rug heb gebroken. Ik kon het daar niet volhouden en ben op tienjarige leeftijd zeer opstandig weggelopen. Een jaar later, nadat ik had besloten me aan geen enkel onderwijs meer te onderwerpen, ging ik naar zee, erop hopend dat ik in mijn vaders voetsporen zou treden. Ik leerde in ieder geval hoe ik een schip moest navigeren. Meer en meer gaf ik mezelf over aan de duivel. Ik had besloten te zondigen zonder enige terughoudendheid, want het licht in mijn leven was uitgegaan. De dagen van mijn militaire dienstplicht brachten mij tot een nog grotere rebellie tegen alles wat met wet en regel te maken had. Ik deserteerde uit het leger, werd later gearresteerd als een misdadiger en heb verschillende keren publiekelijk een aframmeling van de politie gehad.
Na mijn gevangenisstraf ben ik op de vlucht gegaan naar Afrika. Ik had telkens gedachten aan zelfmoord. In Afrika zou ik in ieder geval ver weg zijn van ieder die mij kende. Ik sloot opnieuw een verdrag met de duivel om voor hem te leven. Ik kwam in aanraking met een Portugese slavenhandelaar, bij wie ik werkte tegen kost en inwoning. Zijn vrouw gaf mij te eten zoals aan een hond. Ik moest van de vloer eten en als ik weigerde sloeg ze me met een zweep. Ook daar vluchtte ik weer weg zonder een cent op zak. Aan de kust maakte ik een vuur in de hoop dat een schip mij zou opmerken. Dat gebeurde. Men dacht dat er goud, ivoor of slaven aangeboden zouden worden. Men nam mij desondanks aan boord. Men stond er van versteld dat ik in staat was het schip te besturen. Ik werkte een vrij lange periode op dit schip. Het vervoerde slaven. Vele malen was ik in doodsgevaar. Eens opende ik vaten rum en voerde de hele bemanning dronken. De kapitein liet mij zwaar geselen en smeet me voor lange tijd in het scheepsruim.
Op mijn grafsteen staat: 'Geboren in 1725, gestorven in 1807. Een loopjongen, eens een ongelovige en een losbol, een verzorger van slaven in Afrika, werd door de rijke genade van onze Here en Heiland, Jezus Christus, bewaard, hersteld, vergeven en aangesteld om het geloof te prediken, dat hij lange tijd had bestreden.' Ik wilde voordat ik zou sterven mijn levensverhaal in een lied vertellen. Dat lied werd wereldwijd een lofzang: 'AMAZING GRACE.' Mijn naam? John Newton.
Een predikant praatte van tijd tot tijd met een boer die geen christen was. Op een morgen toen hij bij hem op bezoek was, vroeg de boer hem om mee te lopen naar het kippenhok. Op één van de nesten van de kuikenbroedplaats zat een hen met een heel broedsel kuikentjes onder haar vleugels. 'Raak haar eens aan, dominee,' zei de boer. Toen de dominee zijn hand op de hen legde, voelde hij dat ze koud en dood was. 'Kijk, ze heeft een wond aan haar kop,' zei de boer. 'Een wezel heeft al haar bloed uit haar weggezogen en ze heeft zich helemaal niet bewogen uit angst dat hij haar kuikentjes kwaad zou doen.' 'O', zei de dominee, 'dat is precies wat Christus deed. Hij verdroeg al het lijden op het kruis. Hij had Zijn eigen leven kunnen redden, maar Hij wilde niet, want als Hij Zich bewogen had, zouden wij verloren zijn gegaan.'
De Heilige Geest gebruikte dit eenvoudige voorbeeld om het hart van de boer te raken. Hij nam de Here Jezus aan als zijn Verlosser.
Hebt u al in het geloof Christus' offer aangenomen?
'Zo lief had Hij zondaars dat Hij voor hen stierf, genade bij God door Zijn zoenbloed verwierf.'
Aristoteles was een van de grootste wijsgeren van alle tijden. Hij leefde in Griekenland. In een van zijn geschriften verklaarde hij: 'Het belangrijkste voor de mens is dat hij gelukkig is.' Maar toen hij vlak voor de dood stond, zei hij: 'Ik ben in zonde geboren, ik heb ongelukkig geleefd en ik sterf in twijfel. Heb medelijden met mij.'
Herbert Spencer was een groot en beroemd filosoof. Hij heeft nagedacht over vrijwel alles wat zich in de wereld voordoet. Maar op zijn sterfbed gaf hij de opdracht dat er op zijn grafsteen maar één woord mocht staat: 'Infelicissimus', wat betekent: 'de ongelukkigste'.
Het getuigenis van Paulus aan het einde van zijn leven is totaal anders dan dat van Aristoteles of Spencer: 'Maar ik heb de goede strijd gestreden, de wedloop volbracht, het geloof behouden. Nu wacht mij de krans van de gerechtigheid die de Heer, de rechtvaardige rechter, aan mij zal geven op de grote dag' (2 Timoteüs 4:7,8).
Als ons geloof niet rust in een gekruisigde en opgestane Christus, zijn we inderdaad 'de ongelukkigste van alle mensen'.
Een aantal jaren geleden had een groep christen-zendelingen in Delhi, India, een ontmoeting met vertegenwoordigers van andere godsdiensten om te discussiëren over hun geloof. In de loop van het gesprek zei een vooraanstaand lid van een niet-christelijke godsdienst tegen een zendeling: 'Noem mij eens één ding dat uw godsdienst de Indiërs kan aanbieden dat mijn religie niet kan.' De zendeling dacht even na en antwoordde toen: 'Vergeving! Vergeving!' In tegenstelling met aanhangers van alle andere wereldgodsdiensten kunnen zij die in de Here Jezus geloven, volle zekerheid hebben dat hun zonden vergeven zijn. Iemand van het Brits Bijbelgenootschap zegt: 'Ik heb gesproken met de meest toegeijde moslims, die vijf keer per dag bidden, die naar Mekka geweest zijn en die vasten tijdens de ramadan. Maar als ik vraag: 'Weet u dat uw zonden vergeven zijn?' zeggen ze: 'Nee, we hopen er maar het beste van. 'In Kol.1:14 lezen we:'....in wie wij de verlossing hebben, de vergeving der zonden.' Dat is op grond van Christus' sterven aan het kruis. De vergeving die Hij wil geven, is een uniek aanbod van God Zelf.
Blijf bij ons, want het is tegen de avond en de dag is reeds gedaald.
Blijf bij ons, want het is tegen de avond en de dag is reeds gedaald.
Dat mag ook onze wens zijn nu de nacht die over de wereld gaat komen, zijn schaduwen vooruitwerpt. Ondanks de eeuwenlange verkondiging van het evangelie wordt het in de wereld alleen maar donkerder. Steeds duidelijker blijkt dat men ons als vreemde elementen beschouwt. Wat is het dan fijn te weten dat de Here Jezus bij ons wil blijven. Ook met òns wil Hij meelopen, onderweg tot ons spreken en voor ons de Schriften openen. Wordt ook ons hart daar warm van? Hij wil ons graag zegenen, Zich aan ons bekendmaken en gemeenschap met ons oefenen. Dan voelen we ons gesterkt om ons licht in deze donkere wereld te laten schijnen, en bidden we dat daaruit nog velen tot Zijn wonderbaar licht worden getrokken.
Al het door God geschapene is goed en niets is verwerpelijk.
De schepping is slecht en verwerpelijk, zeiden sommige dwaalleraars in Efeze: de zonde zit er diep ingeworteld, en je mag er niet van genieten. 'Niks daarvan!' antwoordt Paulus. Seksualiteit binnen het huwelijk, eten en drinken, geniet ervan, onbekommerd en dankbaar. In het Woord vinden we wat wel en niet geschikt is om er zonder belemmeringen van te genieten, en in het gebed (de gemeenschap met God) vinden wij een manier om alles te 'heiligen', dat wil zeggen het tot ons te nemen als voor God. Wil je dat alsjeblieft aan iedereen voorhouden, Timoteüs?
Moge nu de Heer van de vrede Zelf u altijd op elke manier de vrede geven.
Moge nu de Heer van de vrede Zelf u altijd op elke manier de vrede geven.
Wat een boel onrust, wat een hectiek, wat een drukte is er in het leven. Hier is een belofte waar we sterke behoefte aan hebben: vrede. Niet als de afwezigheid van oorlog, maar de aanwezigheid van de Heer. Hoe doet Hij dat? Altijd, op allerlei wijze. Hij is er onafgebroken, zonder mankeren. Maar zijn vrede gééft Hij ook, elke keer weer nieuw, elke keer weer anders, telkens overrompelend, verrassend. Zo gaan wij met Hem om: bij elke bocht en bij elke wending is Hij weer anders, en geeft Hij ons op zijn eigen, onnavolgbare manier, zijn vrede. Wat denk je ervan?
Hemelvaartsdag is bij uitstek een dag geworden waarop toernooien worden gehouden. Van korfbal- en voetbal- tot atletiektoernooien toe. Er worden op die dag enorme prestaties geleverd. Langzamerhand is de ware betekenis van die dag verloren gegaan en als er op straat gevraagd zou worden waar die dag ons aan herinnerd, dan zouden nog maar weinig mensen een antwoord weten. Toch herinnert Hemelvaartsdag ons aan de indrukwekkendste prestatie die ooit geleverd is.
Deze Jezus die van u is opgenomen naar de hemel, zal zo komen.
HEMELVAARTSDAG
Vanaf de Olijfberg ging Jezus de hemel in. Op de Olijfberg zal Hij weer terugkeren. Dat is het feit dat we vandaag vieren. De discipelen waren er nogal onthutst van, ze stonden wat verbaasd naar de lucht te kijken: nu is Hij weg, maar waar is Hij nu naar toe? 'Terwijl Hij dit sprak', ging Hij weg, onverwachts, abrupt. Ze stonden erbij en ze keken ernaar. De engelen roepen hen tot de orde en ze staan weer met beide benen op de grond. Gewoon, nuchter: zijn getuigen zijn op aarde. Hoe dat moet, dat weten ze nog niet.
Hij stond in het middelpunt tijdens een kerkdienst in het bejaardencentrum: de kleine, grijze ezel van stof, die ik voor de preek had meegenomen.
'Hoeveel is deze ezel eigenlijk waard?' vroeg ik aan de bijeengekomen bewoners. Ik geef toe dat het pluchen beest er niet bepaald attractief meer uitzag. Het had er al meer dan 45 jaar op zitten. Maar juist het feit dat het dier al heel wat jaren achter de rug had, maakte het voor mij zo waardevol. Ik kreeg het 45 jaar geleden van mijn moeder, toen ik als kind in het ziekenhuis lag. De waarde van de ezel bestond voor mij niet in het materiële.
Was het met de mensen in het bejaardencentrum niet net zo? Ook zij waren al een dagje ouder. De energie om te presteren was bij hen niet meer aanwezig. Als we merken dat we niet meer kunnen voldoen aan de eisen van de maatschappij, hebben we Iemand nodig Die ons niet beoordeelt naar onze prestaties, maar Die ons liefheeft omdat we Zijn schepselen zijn. God laat ons door de profeet Jesaja weten: 'U bent kostbaar in Mijn ogen en hooggeschat en Ik heb u lief.'
In tijden van verwarring en onduidelijkheid lijkt alles op losse schroeven te staan. We kunnen nergens meer op bouwen. Alles in de wereld en zelfs de christelijke wereld wankelt. Maar bij God kunnen we houvast vinden. Ons vaste fundament is God, Hij is onwankelbaar.
Dat fundament heeft een tweevoudig zegel, staat hier: Enerzijds kent Hij precies degenen die van Hem zijn. Dat is een geweldige troost, vindt u niet? Maar dat is niet het hele zegel. De tweede helft van het zegel is dat een ieder die belijdt dat Jezus zijn Heer is, niets met ongerechtigheid te maken moet willen hebben. Als christenen zijn we dat aan onze stand, aan Christus, verplicht. Anders schaden we de zaak van Christus: de buitenwereld ziet namelijk heel goed hoe we ons gedragen.
In september 1996 leerde ik de Heer Jezus kennen als mijn persoonlijke Redder. Tot dit inzicht kwam ik door een straatpredikant en een bijbelstudiegroep in Vaals die ik geregeld bezocht. Daarvoor wist ik vrijwel niets van de Heer. Ik had wel eens van Jezus gehoord, maar dat Hij voor mijn zonden (verkeerde daden) aan het kruis van Golgota gestorven was, wist ik niet.
Ik groeide op bij mijn moeder in Heerlen-noord. Omdat mijn vader was gestorven toen ik vier jaar oud was, stond mijn moeder er alleen voor in de zorg voor mij en mijn broer. Zij was katholiek en bad in deze moeilijke tijd geregeld tot God. Ik stond vaak onder aan de trap te luisteren hoe zij bad. Achteraf denk ik dat mijn interesse (geloof) in de Heer Jezus daarmee is begonnen. Ik werd ouder en toen ik ruim vijftien jaar oud was, ben ik gaan werken in een hamburgerrestaurant in het centrum van Heerlen. Toen ik later ook in Heerlen ging studeren, kon ik boven het restaurant waar ik werkte een studentenkamer huren. In die tijd liep er in de stad geregeld een man rond die luidkeels het evangelie verkondigde. Ik weet nog dat ik toen dacht: 'Die man is gek!' Als ik hem samen met vrienden zag, lachte ik hem uit, maar diep in mijn hart had ik verdriet. Ik voelde me schuldig. Door mijn verleden had ik veel vragen over God, maar niemand vertelde mij er meer over, behalve deze man. Ik durfde dat natuurlijk tegen niemand te zeggen, totdat...
Ik weet nog goed dat ik samen met mijn mede-huisgenoten naar de bioscoop wilde gaan. Ik stelde hen voor om vooraf even een programmaboekje te gaan halen en toen gebeurde het
Ik ging op weg en vlak voor de bioscoop kwam 'opeens' (toeval bestaat niet) die straatpredikant op mij af. Hij vroeg mij of ik God en Jezus kende. Het fijne was dat ik toen alleen was. Ik hoefde me dus niet anders voor te doen dan ik was. Er volgde een gesprek waarin ik de man vroeg of hij alleen maar predikte over Jezus of dat hij nog meer deed. Hij vertelde toen dat hij samen met een andere broeder een Bijbelstudie in Vaals leidde. Ik was nieuwsgierig en vroeg hem wat dat inhield. Vervolgens besloot ik om daar eens heen te gaan.
Ik ben toen inderdaad gegaan. Onzeker, want ik wist niet wat ik zou aantreffen. Ik dacht toen: 'Als het iets raars is, een sekte of zo, dan ga ik meteen weg!'
Het tegendeel was waar.. Ik ging naar de studie en heb daar vervolgens de Heer Jezus leren kennen. De boodschap die ik daar hoorde, was zo nieuw voor mij. Ik hoorde van God en Jezus en kwam er al vlug achter dat ik zonder Hem leefde. Ik heb toen de Heer gedankt dat Hij voor mij gestorven is en heb Hem aangenomen als mijn Redder. Vervolgens leerde ik op deze bijbelstudiegroep mijn vrouw kennen. Wij zijn inmiddels getrouwd en hebben twee kinderen.
Later ben ik gaan inzien dat niet de man uit Heerlen, maar dat ik de gek was. Ik was de dwaas. De Here God heeft dit alles gezien en op het juiste moment stuurde Hij die straatprediker naar mij toe. Als ik nog thuis had gewoond, was ik waarschijnlijk nooit naar Vaals gegaan.
De Here God heeft een dergelijk 2000 jaar geleden op het juiste moment zijn Zoon naar ons gestuurd. Hij kwam en stierf voor ons toen wij er niet om vroegen.
Ik ben LUC, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lucky.
Ik ben een man en woon in Moorsele (belgie) en mijn beroep is RUST........
Ik ben geboren op 30/12/1952 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: computer,,Muziek Fietsen en proberen niet mijn wil te doen maar deze van de Heer.
ben gehuwd met fabienne
De Geest van God is geen spookbeeld of hersenschim. Hij is onder ons aanwezig, voelbaar en tastbaar. Hij spreekt soms uit de blik in onze ogen. Je ziet hem in de mensen die verdraagzaam zijn en respectvol omgaan met elkaar. Je voelt hem in dat liefdevolle gebaar of die hartelijke handdruk. De Geest van God is de scheppende kracht die bruggen slaat over de diepste kloven, die mensen bij elkaar brengt en conflicten ombuigt in begrip en verzoening. Het is de energie die bergen kan verzetten en mensen boven hun kleinheid uittilt - de levensadem van God die mensen bezielt en in beweging zet.
Afscheid nemen is verdrietig, afscheid nemen is niet fijn afscheid nemen is iemand verlaten bij wie je graag zou willen zijn.
Afscheid nemen is die blik vol liefde en die aai over je bol afscheid nemen zijn die tranen je schiet er helemaal van vol.
Afscheid nemen zijn die woorden "Ik hou van jou, dag lieve schat. Je bent altijd bij me, want jij zit hier, diep in m'n hart."
Soms is het afscheid maar voor even soms voorgoed of voor een lange tijd maar wat je samen hebt mogen beleven dat raak je echt, nee nooit meer kwijt.
Parel
Je bent een parel, die zeer kostbaar is je naam staat onuitwisbaar in Mijn hand geschreven. Ik heb je zelf gemaakt om tot Mijn eer te leven je bent een parel, die zeer kostbaar is.
En eens zal Ik je roepen aan Mijn zij Mijn kind die roeping is zo hoog verheven. Uit liefde gaf ik jou Mijn eigen leven, ja, eenmaal zul je stralen aan Mijn zij.
Je bent nu nog op reis, het einddoel is in zicht, houd Mij maar stevig vast en luister naar Mijn stem. Aan d’einder gloort het nieuw Jeruzalem, daar zul je eeuwig leven in Mijn licht.
Je bent een parel, die zeer kostbaar is.
Dit gedicht is voor jou! Als je je alleen voelt je hart gebroken is of bezeerd als je bang bent voor wat komen gaat als je lief hebben hebt verleerd als je jezelf niet durft te zijn als je verteerd wordt door verdriet dan is dit gedicht voor jou want God vergeet je niet Hij wacht op je hij kent je vragen Hij zegt: “geef mij je last, dan kunnen we het samen dragen”. En langzaam zul je merken daar kun je van op aan, dat jij alleen nog je rugtas vasthoudt de inhoud is naar Hem overgegaan Als je je bedrogen voelt eenzaam en heel klein als je door de bomen het bos niet meer ziet en er misschien zelfs niet meer wilt zijn als je verstrikt zit in de netten van de zonde en niet weet hoe je daar uit moet geraken dan is dit gedicht voor jou Jezus zal het in orde maken Hij weet als geen ander hoe pijn voelt en wat een mens soms moet doorstaan Voor jou en mij is Hij uit liefde door enorm zware beproevingen gegaan Hij kijkt naar jou met een bewogen hart en een liefdevolle blik in Zijn ogen en wacht tot je Hem vragen zult je tranen te gaan drogen Dit gedicht is voor jou. Waarom? Is misschien je vraag. omdat God ontzettend van je houdt, grijp toch Zijn uitgestoken hand vandaag….
Ik ben LUC, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lucky.