Uit het boek Daniël
7, 2-14xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

In die dagen sprak Daniël:
'Vier grote dieren rezen op uit de zee, elk met een andere gestalte.
Het eerste dier leek op een leeuw, maar dan met adelaarsvleugels. Ik zag hoe zijn vleugels werden uitgerukt, hoe het dier werd opgetild, op twee voeten overeind werd gezet als een mens en ook het hart van een mens kreeg.
Toen verscheen er een tweede dier; het leek op een beer en het had zich half opgericht. Het hield drie ribben tussen de tanden van zijn muil, en het dier werd aangespoord met de woorden: “Sta op, eet veel vlees.”
Daarna zag ik een ander dier; het leek op een panter, maar dan met vier vogelvleugels op zijn rug, en het had ook vier koppen. Dit dier werd macht toebedeeld.
Daarna zag ik in mijn nachtelijke visioenen een vierde dier, angstaanjagend, afschrikwekkend en geweldig sterk, met grote ijzeren tanden. Het vrat en vermaalde alles, en wat overbleef vertrapte het met zijn poten. Het verschilde van alle dieren die daarvoor verschenen waren, en het had tien horens. Toen ik naar de horens keek zag ik hoe een kleine, nieuwe horen tussen de andere opkwam; drie van de oude horens werden uitgerukt om er plaats voor te maken. En in die horen bevonden zich ogen als mensenogen en een mond vol grootspraak.
Ik zag dat er tronen werden neergezet en dat er een oude wijze plaatsnam. Zijn kleed was wit als sneeuw, zijn hoofdhaar als zuivere wol. Zijn troon bestond uit vuurvlammen, de wielen uit laaiend vuur. Een rivier van vuur welde op en stroomde voor hem uit. Duizend maal duizenden dienden hem, tienduizend maal tienduizenden stonden voor hem. Het hof nam plaats en de boeken werden geopend. Ik zag hoe het dier werd gedood vanwege de grootspraak van de horen, ik zag hoe zijn lichaam werd vernietigd en aan de vlammen werd prijsgegeven.
De andere dieren werd wel hun macht ontnomen, maar hun werd nog enige tijd van leven gegund.
In mijn nachtelijke visioenen zag ik dat er met de wolken van de hemel iemand kwam die eruitzag als een mens. Hij naderde de oude wijze en werd voor hem geleid. Hem werden macht, eer en het koningschap verleend, en alle volken en naties, welke taal zij ook spraken, dienden hem. Zijn heerschappij was een eeuwige heerschappij die nooit ten einde zou komen, zijn koningschap zou nooit te gronde gaan

Daniël ziet de Mensenzoon, die voor de troon van God geleid wordt. Deze mysterieuze persoon verzekert de eeuwige heerschappij van de Allerhoogste. Door Hem groeit een volk van geloofsgetuigen, die zullen delen in zijn heerlijkheid

Uit het evangelie volgens Lucas
21, 29-33

'Kijk naar de vijgenboom en al de andere bomen. Als je ziet dat ze uitlopen, weet je dat de zomer in aantocht is. Zo moeten jullie ook weten, wanneer je die dingen ziet gebeuren, dat het koninkrijk van God nabij is.
Ik verzeker jullie: deze generatie zal zeker niet verdwenen zijn wanneer dit alles gebeurt.
Hemel en aarde zullen verdwijnen, maar mijn woorden zullen nooit verdwijnen.

Wij verwachten de opstanding van de doden en het leven van het komend Rijk. Op het einde der tijden zal het kwaad overwonnen zijn, de doden zullen opstaan en het wordt een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waar het Verbond tussen God en de mens zal vervuld zijn.

"Hemel en aarde zullen verdwijnen, maar mijn woorden zullen nooit verdwijnen." Wat Jezus in het evangelie zegt met woorden, zien we in de eerste lezing voor ons met onze ogen. Het gaat over de hemel en de aarde. Eerst over de aarde, die beheerst wordt door beesten die met hun macht tot in de hemel schijnen te heersen. Als mensen moeten leven onder zulke tirannen, hebben ze inderdaad het gevoel dat die de hemel en de aarde de baas zijn. Daniël, de profeet die dit visioen of beter gezegd deze nachtmerrie heeft gehad, leefde onder koning Antiochus Epifanes. Deze koning wordt bedoeld met "Daarna zag ik in mijn nachtelijke visioenen een vierde dier, angstaanjagend, afschrikwekkend en geweldig sterk, met grote ijzeren tanden. Het vrat en vermaalde alles, en wat overbleef vertrapte het met zijn poten." Het beheerst heel de scène: aarde én hemel, er is niets anders meer, en dat schijnt ook altijd te duren.

In de geschiedenis neemt dat steeds andere vormen aan. Ten tijde van de profeet Daniël was het deze koning Antíochus Epifanes, tijdens het Romeinse Rijk was het Nero, later Attilla de Hunnenkoning, Napoleon, sommige tsaren, waarvan één de Verschrikkelijke heette, en in onze dagen Hitler, een man met een mond vol grootspraak, brallende redevoeringen die massa's in vervoering bracht.
Maar ook in de kleine geschiedenis van je eigen hart kunnen er zulke situaties zijn, krachten losbreken, blinde instincten, hartstochten, emoties, waarbij je het gevoel hebt: er is gewoon niets anders, dat ben ik hélemaal. Maar in het diepst van mijn hart, waar ik van de heilige Geest ben, wil ik het níet. En dát zal er op een gegeven ogenblik weer uitkomen. "Hemel en aarde zullen verdwijnen, maar mijn woorden zullen nooit verdwijnen." Dat Woord is vlees geworden en in zichzelf heeft het diezelfde geschiedenis doorgemaakt. Let maar eens op hoe het gaat in die geschiedenis: "Het hof nam plaats en de boeken werden geopend." Het is net alsof die schrikwekkende scène zich ontspant. Het gerechtshof, de eigenlijke waarheid, het vierde beest gedood, de overige dieren beroofd van hun macht. De krachten van de hemel en de aarde worden geschokt. Datgene wat alles en allen leek te beheersen, is weg, "maar mijn woorden zullen nooit verdwijnen."

"In mijn nachtelijke visioenen zag ik dat er met de wolken van de hemel iemand kwam die eruitzag als een mens." In een vorige vertaling staat 'Mensenzoon'. Mensenzoon is in de taal van de profeet een individu en een heel volk tegelijk. Het is dat armzalige, door de tiran onderdrukte, gefolterde, gemartelde volk en al die andere volkeren, zoals bijvoorbeeld de Tsjetsjenen en de mensen van Oost Timor, de Joden, de Armeniërs, enzovoort. "Hij naderde (zij naderden) de oude wijze en werd (werden) voor hem geleid. Hem werden macht, eer en het koningschap verleend, en alle volken en naties, welke taal zij ook spraken, dienden hem. Zijn heerschappij was een eeuwige heerschappij die nooit ten einde zou komen, zijn koningschap zou nooit te gronde gaan." Dát is de echte, de uiteindelijke, de definitieve werkelijkheid. Onder Gods koningschap zullen alle aardse machten, of ze nu buiten jezelf zijn of binnenin jezelf, het tenslotte moeten verliezen. Dat is de boodschap van de beide lezingen. Verschrikkingen zijn van tijdelijke aard.
God is Heer en Meester van heel de geschiedenis en Hij is barmhartig.