"De zomer zit er op". Volgens Lyn Peeters toch.
Degoutant, effenaf degoutant!! Dat is wat ik er van denk. Het is een mens alle hoop op nog één straaltje zon voor de rest van de maand Augustus ontnemen. Maar dat is wel wat elke presentator je, naar je kop geslingert als je de tv aanzet.  Dat wil dan zeggen dat we ook op een mooie herfst, op "een indian summer" niet moeten rekenen. Volgens onze meteorologen zeer zeker niet.
Allee vooruit dan, allen de auto in, het vliegtuig op, de trek naar het zuiden, naar zon, zee, en strand. Last- minut boekingen nu al uitverkocht. 
Daar boven op, zullen we het de komende winter wel geweten hebben. Haal voor alle zekerheid maar al een petroleum vuurtje, of eentje op butaan in huis, als bijverwarmertje, er is nu al een groot aan zekerheid grenzend vermoeden dat er stroomonderbrekingen zullen optreden. Want al onze nucleaire centrales liggen in de prak, de ene door scheurtjes, de andere door sabotage, en wat we al hebben aan alternatieve energie zoals die hoge wiekenwentelende windturbines zijn nog onvoldoende. De overheid staat ook niet te springen om de oude steenkool en gascentrales weer op te starten.
Maar wees gerust, er kan altijd energie gekocht worden bij de buren, maar, zegt men er al bij, als het werkelijk strenge winters worden, zullen die dat zelf hoognodig hebben.
Er is een troost voor de stedelingen. De onderbrekingen zullen eerder plaats hebben in landelijke gebieden.
Nu zou het eerste zijn wat in me opkomt, hoe kan ik daar onder te lijden hebben, onze badkamerboiler en de centrale verwarmingsketel gaat op aardgas. Ja maar de thermostaat en de waterpomp die het warme water naar de radiatoren stuurt, die zijn wel elektrisch aangedreven. Dus het ene zonder het andere gaat niet.
Terwijl ik dit schrijf op mijn laptopke kletst de regen tegen de ruiten. Mijn vrouwtje Lea die naast me aan de desktop zit, zegt verbaasd, "schat kom kijken op de webcam van Middelkerke, daar schijnt de zon, en zie hoeveel volk op de wandeldijk, .......maar op het strand is het toch maar dunnetjes." 
Ze kan het zeetje toch moeilijk los laten.
Salukes dan maar weer, weer of geen weer

Hoe de tijden geëvolueerd zijn. Vroeger, een of twee generaties terug, was het bij een doorsnee gezin, slechts bij speciale gelegenheden dat er een fles wijn op tafel kwam. Voor zover ik me nog herinner, bij ons thuis vrijwel nooit, en als ik er eens diep over begin na te denken, het nog maar de laatste tien, of vijftien jaar is, dat het bij ons is uitgegroeid tot een gewoonte.
Ik weet dat ik lange tijd een liefhebber was van een gewoon flesje Cote de Rhône, niet duur, omdat het een heel groot wijn gebied is. Natuurlijk is een Chateau Neuf Du Pape, geen simpel wijntje, en een Cote Roti, zeer zeker niet. Dat zijn toppers, maar voor de rest heb je daar voor weinig geld, nog een goede dagelijkse tafel wijn. Maar over smaak valt niet te redetwisten, de een zijn goesting is de andere niet.
Hoe ik er op gekomen ben, 'k zou het niet meer weten, misschien er wat over gelezen, of was het die eerste fles Marqués de Caseres, een Rioja Alta, die me heeft verleid, een volle donker rode wijn, met een afdronk van een vleugje vanille en karamel. De Rioja Alta is een wijngebied juist over de Frans/Spaanse grens, niet ver van Bordeaux.
Toen de phylloxera toesloeg, een ziekte die druivenstokken aanvreet, in de jaren 1870, emigreerden vele wijnboeren naar Spanje. In de Rioja vonden ze wel andere omstandigheden, maar toch wel de mogelijkheid om er goede wijn te maken. Toen de ziekte hen daar ook achtervolgde keerden ze terug naar Frankrijk, maar de Franse methodes en iedeeën lieten ze daar achter.
De rioja wordt gemaakt van verschillende druivensoorten, de garnache is de hoofdleverancier, maar de tempranillo, de beste Spaanse druif, hij zou familie van de pinot noir zijn, is dominant in geur en smaak. In het algemeen maakt men deze wijnen nog altijd op dezelfde wijze als zeventig jaar terug in Bordeaux.  Ze laten de wijn wel veel langer lageren op vat, een drie jaar voor het gewone wijntje, maar vijf a tien jaar voor de reservas. Ze zijn in Spanje zelf zeer erg geliefd. En bij ons Ludovke zeer zeker ook.
Vandaar vandaag naar de Macro geweest om onze voorraad wat aan te vullen. Een paar cartons "Marqués de Riscal" een van de beste rioja wijnen, meegebracht. Ze stonden in promotie. Daar moet je dan van profiteren, he.
Ziezo, dat was het dan weer. Gezondheid.

PS:Vannacht toen ik de slaap niet kon vatten, en wat lag te mijmeren, schoot het me te binnen dat mijn liefde voor de Rioja wijn, al veel langer meegaat. Ergens midden jaren '70 vorige eeuw, kocht ik in de GB, toen nog Grand Bazar, twee kistjes "Marqués De Caseres", ze hebben die wijn nu nog altijd vast  in hun rekken liggen. Niet zelden een Gran Reserva van reeds een twintig jaar oud. Ga maar eens kijken. Zomaar voor de aardigheid.

Dat is het minste wat je het kan noemen. Ze zag het staan in de Aldi, ja die hebben soms zo van die planten in een potje, en ze kon er niet aan weerstaan. Dertig centimeter hoog, het stammetje de dikte van een potlood, en boven op een pruikje van olijfgroene blaadjes. En dat was het ook, het prille begin van een olijfboom. Hopelijk zou het langer meegaan dan dat laurierstruikje, waarvan de blaadjes zo heerlijk geurden. Maar een paar blaadjes in de stoverij, een paar in de soep, en aan die twee dunne overblijvende kale stokjes kwamen maar geen verse blaadjes aangroeien. Weer een illusie armer. Dan hebben we aan dat struikje rozemarijn dat we een jaar of twee, drie, geleden, in de grond stopten, een betere zaak gedaan. Dat is nu uitgegroeid tot een flinke struik heerlijk geurend kruid, dat we regelmatig gebruiken.
Nu is het zo, dat dochter Annick op haar terras reeds een jaar of vijf een olijfboom van twee meter hoog in een kuip heeft staan. Telkens vrezen we dat het de winter niet haalt, maar telkens komen er weer blaadjes en een handvol groene olijven aan. Ik denk niet dat er ooit al iemand van geproefd heeft , ze houden zo al niet van olijven. Maar het is wel erg decoratief, en het geeft wel een warm mediterraans gevoel.  
"En dat is het gevoel waarvan wij nu ook zullen mogen genieten, als ons boompje groot en sterk zal geworden zijn," zegt Lea.
"Ach, een beetje optimisme heeft nog niemand pijn gedaan", denk ik, maar ik hou het voor mezelf.
Salukes en tot volgende....

Ja zeker..."Ho...had ik maar mijn grote mond gehouden, dan had het zonnetje waarschijnlijk vandaag ook nog de hele dag geschenen. Nu zitten we terug met ons typisch Vlaams weertje. Een ding moet er bj gezegd, koud is het niet. En voila, dat was het dan weer over het weer.
Mijn blogje raakt stil aan weer wat aangekleed. Raar om zo helemaal opnieuw te beginnen. Mijn blogmaatjes weten het wel dat mijn eerste blog onder "Ludovikus" reeds van start ging in 2005 en meer dan een half miljoen keer aangeklikt werd. Op een keer zaten er zelfs 23 bezoekers tegelijk op. Maar ja, een mens wordt een dagje ouder, en er is al zo heel veel verteld, dat je inspiratiebron al eens dreigt droog komen te staan. En toch....nee!! Dat bestaat niet!! Er blijft dagelijks nog zo veel om over te schijven...Neem nu de programmas op de tv, De Groote Oorlog, bvb. Dat het reeds honderd jaar geleden is dat "Den Duitsch" in 1914 ons landje binnenrukte, en woedend omdat we hem geen doorgang verleenden begon met in het wilde weg burgers te vermoorden en onze mooie oude bebouwen te vernietigen. Vier jaar beefde de bevolking onder de laarzen van "Der Kaiser". In 1918 dacht de wereld dat ze hun lesje wel geleerd hadden. Niet waar...in 1940 mochten ze het nog eens overdoen. Deze keer was het een zekere Adolf die ze veel te lang zijn willetje hadden laten doordrijven, hij zou de wereld voor eens en altijd van de Joden bevrijden. Maar daar heeft de huidige Duitsche preident zich onlangs in het openbaar voor verontschuldigd. Dat is dan ook weer goedgemaakt.  Aan het rijk van Adolf kwam ook een einde, en als "wieder guttmachung" mochten de Joden terug naar het beloofde land dat hun god hen 5000 geleden geschonken had. Spijtig, maar 5000 jaar is wel een heel lange tijd, en intussen hadden zich daar reeds andere stammen gevestigd. onderandere de Palestijnen. Nu doen de Joden zowat ongeveer hetzelfde in Palestina. In wat een rare wereld leven wij toch.
Tot volgende keer, en salukus van Ludovke....

Zo mag je het noemen. Het weer natuurlijk! De lente mocht er best al wel zijn, en volgens mijn bescheiden mening was Juli ook niet mis. Aan het zee'tje alles samen een dag of zes echt slecht weer, twee serieuze onweders inbegrepen. Voor een hele maand aan de Belgische kust is dat helemaal niet slecht, en nu hier weer thuis hoor je mij niet klagen, Augustus is ook goed ingezet. Düren is een mooie stad, maar blijven duren is een ander paar mouwen. Hoewel ik de indruk had, dat ik steeds met hetzelfde shortje, hemdje, naar het strand trok, en ook 's avonds geen al te groot toilet maakte om ergens te gaan eten of drinken, is dat ook weer maar mijn gedacht. Ik ben zeker ook verantwoordelijk voor een wasmachien of drie. Gelukkig gaat bijna alles aan het droogrek in de tuin, het zonnetje doet de rest.
Zo stil aan komt mijn blog weer van de grond. Hoe ik dat vroeger heb klaargespeeld is me een raadsel. Vandaag ga ik proberen mijn favorieten toe te voegen, zodat ik met één muisklik op hun blog kom binnen stuiven, en niet steeds het hele Sennet adres moet invullen. Is ook een pak eenvoudiger voor ons Lea. Ik heb zeker heel wat in te halen. Hopelijk alleen goede berichten.
Tot volgende keer, en salukus van Ludov'ke.....

"De zomer zit er op". Degoutant, effenaf degoutant!! Dat is wat ik er van denk. Het is een mens alle hoop op nog één straaltje zon voor de rest van de maand Augustus ontnemen. Maar dat is wel wat elke presentator je, naar je kop geslingert als je de tv aanzet.  Dat wil dan zeggen dat we ook op een mooie herfst, op "een indian summer" niet moeten rekenen. Volgens onze meteorologen zeer zeker niet.
Allee vooruit dan, allen de auto in, het vliegtuig op, de trek naar het zuiden, naar zon, zee, en strand. Last- minut boekingen nu al uitverkocht. 
Daar boven op, zullen we het de komende winter wel geweten hebben. Haal voor alle zekerheid maar al een petroleum vuurtje, of eentje op butaan in huis, als bijverwarmertje, er is nu al een groot aan zekerheid grenzend vermoeden dat er stroomonderbrekingen zullen optreden. Want al onze nucleaire centrales liggen in de prak, de ene door scheurtjes, de andere door sabotage, en wat we al hebben aan alternatieve energie zoals die hoge wiekenwentelende windturbines zijn nog onvoldoende. De overheid staat ook niet te springen om de oude steenkool en gascentrales weer op te starten.
Maar wees gerust, er kan altijd energie gekocht worden bij de buren, maar, zegt men er al bij, als het werkelijk strenge winters worden, zullen die dat zelf hoognodig hebben.
Er is een troost voor de stedelingen. De onderbrekingen zullen eerder plaats hebben in landelijke gebieden.
Nu zou het eerste zijn wat in me opkomt, hoe kan ik daar onder te lijden hebben, onze badkamerboiler en de centrale verwarmingsketel gaat op aardgas. Ja maar de thermostaat en de waterpomp die het warme water naar de radiatoren stuurt, die zijn wel elektrisch aangedreven. Dus het ene zonder het andere gaat niet.
Terwijl ik dit schrijf op mijn laptopke kletst de regen tegen de ruiten. Mijn vrouwtje Lea die naast me aan de desktop zit, zegt verbaasd, "schat kom kijken op de webcam van Middelkerke, daar schijnt de zon, en zie hoeveel volk op de wandeldijk, .......maar op het strand is het toch maar dunnetjes." 
Ze kan het zeetje toch moeilijk los laten.
Salukes dan maar weer, weer of geen weer...

Beste blogmaatjes, weet niet wat er mis gegaan is de laatste twee dagen in Middelkerke, maar plots lag mijn blog plat. Kon niet anders dan blog verwijderen, met resultaat dat ik alles kwijt ben. Ben bezig met een nieuw blog aan te maken. Heb reeds een url adres:http://blog.seniorennet.be/ludovke er zal nog niet te veel op staan daar ik nog heel wat moet bij elkaar zoeken, en heb nog heel wat werk in de tuin. De borders staan vol onkruid, het gras kniehoog, de kruiden zoals munt zijn tot bij de buurman voortgekropen, de salvia is een bos, rozemarijn en tijm bloeien weelderig, maar de estragon is compleet verdroogd en moet opnieuw aangeplant. De basilicum die ik in mei in volle grond had gestoken is getopt en geurt heerlijk.
Ik ga mijn nieuw blog zo eenvoudig mogelijk houden, een beetje dagboek, wat bedenkingen, en hopelijk komen mijn blogmaatjes me nu en dan een bezoekje brengen. Men vertelle het voort.
Salukus van Ludovikus. (alias Ludovke)