Drie jaar of drie seizoenen heb ik bij Roger Piers of "De Drie Charels" gespeeld. Daar heb ik alles geleerd, wat betrekking had rond toneel, van administratie, kostumes , belichting tot grimme, wij waren een reizend gezelschap en speelden op alle locatie. De plateau was telkens anders en dus moest de regie telkens een beetje worden aangepast. Soms moesten er meubelstukken worden weggelaten en soms leek het decor leeg. Wij moesten ons soms grimmeren in de slechste licht omstandigheden, en voor onze kleren moesten wij zelf zorgen. Maar al deze kleine onhebbelijkheden brachten ons dichter bij elkaar en wij werkten ook voor elkaar. De drie Charels was een begrip in Vaanderen. Roger Piers schreef zijn stukken zelf en naar zijn acteurs toe. Er werd ook in gezongen en gedanst zodat je zijn stukken kon omschrijven als een totaal spektakel. Maar later was de concurentie met de televisie niet meer haalbaar, want Roger had maar een beperkt budget en de mensen werden overspoeld door prachtige maar dure buitenlandse proctities. En Roger kon ook niet rekenen op subsidies. Toch heeft Roger Piers een 40 tal stukken geschreven en opgevoerd. Het was zeker een mooie tijd bij Roger, die ondertussen reeds is overleden, maar met zijn weduwe Geogette en zijn dochter Ria (wij zitten in het zelfde gezelschap) is de vriendschap blijven bestaan en die zal nooit verminderen.
