Drie jaar of drie seizoenen heb ik bij Roger Piers of "De Drie Charels" gespeeld. Daar heb ik alles geleerd, wat betrekking had rond toneel, van administratie, kostumes , belichting tot grimme, wij waren een reizend gezelschap en speelden op alle locatie. De plateau was telkens anders en dus moest de regie telkens een beetje worden aangepast. Soms moesten er meubelstukken worden weggelaten en soms leek het decor leeg. Wij moesten ons soms grimmeren in de slechste licht omstandigheden, en voor onze kleren moesten wij zelf zorgen. Maar al deze kleine onhebbelijkheden brachten ons dichter bij elkaar en wij werkten ook voor elkaar.
De drie Charels was een begrip in Vaanderen. Roger Piers schreef zijn stukken zelf en naar zijn acteurs toe. Er werd ook in gezongen en gedanst zodat je zijn stukken kon omschrijven als een totaal spektakel. Maar later was de concurentie met de televisie niet meer haalbaar, want Roger had maar een beperkt budget en de mensen werden overspoeld door prachtige maar dure buitenlandse proctities. En Roger kon ook niet rekenen op subsidies. Toch heeft Roger Piers een 40 tal stukken geschreven en opgevoerd. Het was zeker een mooie tijd bij Roger, die ondertussen reeds is overleden, maar met zijn weduwe Geogette en zijn dochter Ria (wij zitten in het zelfde gezelschap) is de vriendschap blijven bestaan en die zal nooit verminderen.

16-02-2006 om 10:08 geschreven door luk tsjoep de smet

Na die vijf jaar academie, begon het allemaal, niet dat ik het vorige “Show Club” in de steek liet, maar het spelen in het dialect had een grotere aantrekkingskracht op mij en je bereikte ook meer toeschouwers. Er waren toen een drietal zeer bekende groepen, die semi-professioneel speelden met name “GAT” van Eddy D’haese, “De drie Charels” van Roger Piers en “Het Gents Volkstoneel” van Romain Deconinck en zijn beren die hun vaste stek hadden in de “Minard”. Toen Eddy D’haese mij voorstelde om bij hem te komen spelen heb ik geen seconde geaarzeld. Ik heb daar drie jaar op de planken gestaan in stukken als “Het breken van een wereldrecord” van Walter Van de Broecke, “Als ge maar gezond zijt” van Molière regie Marcel De Stoop in een bewerking op rijm van Eddy D’haese, “Nie veur de feeste” van Eddy D’haese. Ondertussen speelde ik nog een paar producties bij “Show Club”. Na drie jaar had ik zin naar iets anders. Ik had ook nog een zieke acteur bij Romain Deconinck vervangen voor zes maand in het stuk “Ne leeuw zonder tanden”. Daar had Roger Piers mij gezien en vroeg mij om bij hem te spelen. Het was zeker iets nieuw voor mij, want Roger trok Oost-Vlaanderen rond. Dat was toneel-reveu met zingen en dansen, wij speelden ongeveer 60 tot 70 voorstellingen in een seizoen. “De filosoof van Prustegem, De klakpotters van de Trie color Belge en Love Boot”. Door familiale omstandigheden heb ik dan na drie jaar Roger Piers, een sabbat jaar genomen.

27-01-2006 om 11:50 geschreven door luk tsjoep de smet

Het amateurtoneel is erg gevoelig aan talent verschillen. Je hebt mensen die zich gemakkelijk kunnen inleven in een rol, maar je hebt dan anderen die dat niet kunnen of minder kunnen. Dus moet dat niveauverschil gedeeltelijk worden opgevangen door de stukken die je kiest. Je moet een stuk kiezen naar het aantal mannen en vrouwen waar je kan over beschikken. Maar ook rekening houden met hun mogelijkheden (dat word meestal over het hoofd gezien). Het grote probleem is soms dat mensen met minder talent, vinden dat ze een hoofdrol aankunnen.

Meestal worden er komedies gekozen, zodat de toeschouwer kan lachen, maar de komedie is wel het moeilijkste wat er is, als je ze goed wil brengen. Maar als je een zaal aan het lachen kan brengen is dat de grootste voldoening voor de spelers. Dat is ook wel de grootste reclame voor het volgende stuk. Je mag als groep nooit de teugels loslaten en steeds weer naar betere of gelijk waardige stukken uitkijken, wat niet altijd gemakkelijk is. Steeds zoeken naar een homogene cast tot in de kleinste rollen, dat maakt het werk van de regisseur een stuk eenvoudiger.

Nog een groot nadeel bij amateur-gezelschappen is de tekstkennis. Je moet je mensen kunnen overtuigen dat zonder tekstkennis niets kan gedaan worden. De tekst moet van uw eigen zijn, dan pas kan de regisseur goed beginnen werken, karakters uitdiepen, typerolletjes creëren en soms moeilijke regies uitvoeren. Je mag niet vergeten hoe verder de repetities vorderen, hoe meer fantasieën een regisseur krijgt. Als hij niet meer moet zagen over de tekst en tonatie, kan hij zich meer concentreren op het algemeen zicht van het stuk. Wat voor het publiek zeer belangrijk is. Wat je zeker niet mag vergeten als vereniging, is dat de mensen betalen op een goed product te zien en als dat niet het geval is, komen ze de volgende keer niet meer.

26-01-2006 om 11:21 geschreven door luk tsjoep de smet

Omstreeks 1180 bouwde de toenmalige graaf van Vlaanderen Filips van de Elzas een Burcht "het Gravensteen", op de overblijfsel van een houten versterking, deze maal in steen. Niet om de stad te beschermen, want het Gravensteen staat in het hart van de stad, maar om de elite en de rijken, maar ook het volk in toom te houden. De Gentenaar was bekent om zijn ongehoorzaamheid en zijn opstandigheid. Bij de patriciërs was het te doen om macht en rijkdom. De donjon (13de eeuw) zou normaal niet zo hoog zijn geweest, maar de rijke Gentse clans bouwden huizen in steen  en hoog met kantelen, dus moest de graaf hoger bouwen om aan te tonen dat hij de baas was. Dat maakte weinig indruk op de patriciërs die ondertussen reeds het bestuur van de stad in handen hadden en de grote winsten in hun zakken staken. Die winsten kwamen uit de productie van laken, die in heel Europa grote bekendheid had. De wol kwam van Engeland en langs de vele waterwegen kwam het in de haven van Gent (de Graslei). Gent groeide en werd rijker. Zestig procent van de Gentse  bevolking (die dan ongeveer 60.000 inwoners telde en de tweede grootste stad van Europa was na Parijs) had werk door het laken, maar ook buiten de stad. De economie was heel onstabiel in die tijd. De vele ruzies onderling maar ook de oorlogen tussen verschillende graafschappen en landen hadden daar zeker schuld aan. Het was steeds de gewone bevolking die de zwaarste klappen kregen, hongersnood was nooit ver weg. De patriciërs lieten kloosters bouwen, om hun geweten te sussen, en bevolkten die met bedelorden, zo genoemd omdat zij leefden van giften en zo bleven ze in de macht van de rijken. Er bestaan er nog in Gent maar er zijn er ook verdwenen. Je had toen de Augustijnen, de Dominicanen, de Karmelietenen de Minderbroedrs. Voor de vrouwen liet gravin Johanna van Konstantinopel (in 1240) twee begijnhoven bouwen (nu nog te bezoeken). Het Sint Elisebeth op het einde van de Burgstraat en het Onze-Lieve-Vrouw ter Hooie in de Lange Violettestraat. Maar de rijkdom van Gent en vooral van Vlaanderen was een doorn in het oog van de Franse koning, deels omdat hij weinig te zeggen had in Vlaanderen, maar ook omdat Gent zijn wol van Engeland kreeg en hij daarmee in onvrede leefde. Er zouden nog moeilijke tijden komen voor Gent. 

25-01-2006 om 11:28 geschreven door luk tsjoep de smet

Amandus stichtte een abdij "Ganda", later St. Baafsabdij genoemd. Enkele leerlingen richten iets verder op aan het Blandinium (Blandijnberg) de St. Pietersabdij op. De bijde abdijen werden rivalen van elkaar. Ze voerden een verbeten strijd voor het bewijzen van het "geboorterecht". Diefstal van relikwieën, vervalsing van oorkonden waren schering en inslag. Tot op heden is men nog niet zeker welke abdij de eerste was.
Bij de inval van de Noormannen (879-883) werd de St. Baafsabdij volledig vernield, ook de St. Pietersabdij werd niet gespaard. Gent werd van de kaart geveegd. De abdijen werden opnieuw gebouwd en er onstond een nieuwe gemeenschap, maar rivaliteit tussen de abdijen bleef. Onder de regering van Karel de Grote kenden ze een grote bloei. Einhard, een vertouwensman van Karel werd abt van de beide kloosters. Als een magager legde hij de basis voor de latere ontwikkeling van de beide abdijen en groeiden ze uit tot de belangrijkste van Vlaanderen.
Graaf Baudewijn II de Kale, bracht orde en rust in zijn graafschap. Er werd een versterking in hout gebouwd, op de plaats waar nu de slottoren van het Gravensteen staat. De bevolking groepeerde zich rond deze versterking. Tussen 942 en 1100 werden vele kerken gebouwd en ontstonden dus ook nieuwe gemeenschappen. De stad werd later beschermd door een omwallingen en poorten. Rond 1300 bereikte de omwalling ± 13 km en omsloot een oppervlakte van 645 hectaren. De grote bloei kon beginnen, maar ook de interne vete's en de opstanden tegen de graven en koningen.

22-01-2006 om 11:23 geschreven door luk tsjoep de smet

Gisteren ben ik gaan zien, naar "'t Lindecoulisken" Wondelgem. Het was een komedie en de mensen hebben zich zeer goed geamuseert, ik ook trouwens. Deze groep is 20 geleden gestart met 4 voorstellingen. Nu zitten ze aan 21 uitverkochte voorstellingen. Zij brengen toneel in dialect en daar door krijgen zij ook geen subsidies, want dit is geen cultuur. Ik zou niet weten waarom niet. Er zijn veel beroepsgezelschappen die nog geen zaal vol krijgen, maar die brengen wel cultuur want die spelen in AN. Maar met een uitgebalanceerde cast, een goed verhaal die de mensen begrijpen en goede regisseurs, kan je inderdaad zo een evolutie ondergaan. Al is het hard werken.
Als ik thuis kwam heb ik mij de bedenking gemaakt, dat men 40 jaar geleden bijna verplicht was om in het AN te spelen. Dus met acteurs die zelfs geen behoorlijk nederlands konden spreken (de meesten toch), zo kwam alles nogal geforceerd over en misten ze tempo en geloofwaardigheid. Bij mij was dat niet beter, maar het kon beter.
Ik besloot om naar een academie te gaan en 3 jaar dictie te volgen en 5 jaar toneel en regie. Als leraren kreeg ik Bancka Heirman, Cyriel van Gent, Diane De Ghouy, Nolle en Oswalt Versyp. Deze mensen, ras-acteurs, hadden de spirit en de kracht om ons leken iets bij te brengen, die je op scène nooit kan leren. Ik ben er dan ook uitgekomen als laureaat met toekenning van de regeringsmedaille. Dan pas kon ik beginnen leren wat acteren was. Toch kreeg ik de indruk dat acteren in AN voor veel mensen zeer moeilijk was. Door omstandigheden ben ik in het volkstoneel beland en daar ging alles veel vlotter. Tenslotte is toneel ontstaan uit het volk en voor het volk, waarom zou het dan geen cultuur zijn.

21-01-2006 om 10:43 geschreven door luk tsjoep de smet

Gent werd reeds vroeg vergeleken met een maagd. In 1381 schreef dichter Baudewijn van der Luere een prachtig gedicht over de maagd van Gent. Er werd juist een opstand uit gevochten tussen de Gentenaars en de graaf Lodewijk van Male. De Gentenaars wilden zelfbeschikkingsrecht, de graaf hogere belastingen. De gentenaars kozen voor de paus van Rome, de graaf voor de Franse koning en de antipaus van Avignon. In het gedicht verklaart de Maagd dat ze 'suver en vri' wil leven en de stad ook, zuiver rooms. Zo werd de Maagd het symbool van een onbezette, vrije stad.
De Maagd van Gent wordt meestal afgebeeld in een hof door een hekken afgesloten (deze stelt de stad voor). Ze wordt bewaakt door een leeuw (wat wijst op de moed van de gentenaars om hun stad te verdedigen, de leeuw staat ook in stadswapenschild van de stad). Lange tijd werd de Maagd, voor de stad op officiële papieren, plakkaten, krijgsvaandels en stadspoorten gebruikt.
Sinds 1990 maakt de Maagd weer deel uit van het officiële stadswapen. Het standbeeld van de Maagd kan je bewonderen in het Zuidpark (aan de afrit van de autoweg). Enkel de leuze werd vervangen door de oorsponkelijke leuze "Fides et Amor", "Trouw en liefde".

Freek Neirynck schreef voor de "koenfreerie van de Gensche kuipmuziek" een ballade over de Maagd. Hier het refrein:

     De Moagt van Gent dat es gien seute
     Ze ligt nie dag en nacht te neute
     Ze wacht gedeuldig' op euren toer
     De Moagd van Gent dat es gien oer.
      

16-01-2006 om 16:21 geschreven door luk tsjoep de smet

Door vonsten uit het paleolithicum, het mesolithicum en het neolithicum is men vrijwel zeker dat de streek aan de samenvloeiing van Schelde en Leie reeds zeer vroeg bewoond was. Tijdens de Romeinse bezetting van Gallië strekte zich een belangrijke agglomeratie (vicus), uit aan de samenvloeiing van Leie en Schelde over Sint Amandsberg en Destelbergen. Die 'vicus' werd reeds 'Ganda = Keltisch voor samenvloeiing' genoemd. Er moet ook verderop een Romeinse villa gestaan hebben. Dit aanzienlijk gebouw, dat naar de eigenaar Blandius 'Blandinium' werd genoemd (vandaar de naam Blandijnberg). Die nu nog in Gent bestaat. Ganda bleef bewoond tot midden de 3de eeuw, toen vielen de  Germanen de streek binnen en werd Ganda verlaten. Lanzaam kwamen er Salische Franken zich voorgoed vestigen. Water was in die tijd heel belangrijk voor het vervoer van goederen en de ruilhandel.
De komst van Amandus (± 629), een bekeerde Franse edelman, was een belangrijk keerpunt voor Gent. Hij had de opdracht gekregen van de Franse koning Dagobert I, om  de bewoners van de Gentse regio, indien nodig met dwang, te dopen. Per schip kwam hij in 'Ganda' aan, vermoedelijk op de plaats waar nu de ruïnes van de Sint Baafabdij nog zijn, doch de bevolking was hem vijandig gezind en dreef hem terug in het water. Het trok zich terug vermoedelijk tot de Blandijnberg. Door een kunstgreep (mirakel) kon hij de bevolking overtuigen zich te laten dopen. De kerstening van de Gentse bevolking was een feit.

13-01-2006 om 19:05 geschreven door luk tsjoep de smet

Ik heb ondertussen 45 jaar ondervinding in films maken en er in acteren, 40 jaar (volks)toneel ervaring, 35 regie ervaring. Geschiedenis heeft mij altijd geboeid.
Op 15 jarige leeftijd heb ik mijn eerste filmpje gemaakt in wit/zwart over het ontstaan van de toenmalige "De Twist" het duurde 4.30 minuten en het kreeg zelf een prijs origineel scenario. Met een paar vrienden hebben wij dan verschillende films gemaakt, later hoort u daar meer over. Vijf jaar later zat ik reeds in een toneelgezelschap.

12-01-2006 om 15:42 geschreven door luk tsjoep de smet

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het SeniorenNet-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
SeniorenNet-team

11-01-2006 om 16:13 geschreven door