Goed geslapen deze nacht. Reeds wakker om 6u en begonnen om alles in te pakken. Heb eens geteld: Helm, tanktas, grote reiszak, gele bag met vanalles - onder de noemer ETEN, gele bag met kledij en dan nog de binnentassen van de zijkoffers.  ook een tweepersoonsbed en Patrick, die het geluk heeft de hele reis bij mij te mogen slapen, lag nog in zijn éénpersoonsbed. 

Een eerste regenvlaag toen we alles naar de moto's brachten. Ik had pijnin mijn heup deze morgen. Een infiltratie gekregen net voor afreis, om de eerste ongemakken van slijtage aan de heup te vergeten. Het gewenste effect om de de lichte hinder te doen vergeten was er niet. Integendeel, meer pijn. Zou er een zenuw geraakt zijn bij het geven van de injectie? In ieder geval, de maten zagen dat ik mankte en duidelijk last had.

We vertrokken rond 9u richting Kiel met halverwege een doortocht door Hamburg. Zondagmorgen in Duitsland is zoals bij ons: nauwelijks verkeer, een vroege jogger en verlaten dorpjes in de Duitse deelstaat Niedersachsen. Zeker een groene regio, maar vooral zeer verzorgde pittoreske dorpjes, tussenin boerderijen van dezefde keurigheid. Het was bijna middag toen we de eerste koffiestop konden  maken, wegens niets open. Op een terras ons eerste koffiestop. Patrick had net als ik een procam geïnstalleerd en wat experimenteren met de eerste filmpjes bracht wat animo.

Na de stop richtinf Hamburg niet veel verder. We doorkruisten zowat het hele havengebied: indrukweekend die haven. Kades, kranen, spoorwegen, bruggen en nu en dan een vlaag op ons dak. Dan door het centrum, waar we een broodje aten om dan over de autobahn naar Kiel te rijden. Op het terras hadden we gehoord van een groot Harley-treffen in Hamburg van wel 50.000 deelnemers! En inderdaad her en der in de stad zagen we blinkende bolides en hun berijders al even kleurrijk. Een blinkende showmoto. Onze GS-werkpaarden vielen minder op in hestadsbeeld.  Overal wegenwerken, eigenlijk een heel nieuwe autosnelweg waarvan de helft al in gebruik.

Rond 15u arriveren we aan de kade in Kiel, waar de veerboot van Stena Lines op ons lag te wachten. Na wat wachten konden we met een  aantal collega-motards dek 3 van het schipn konden binnenrijden, allemaal achter mekaar geparkeerd en zelf vast te binden. We logeren op dek 9 in een hele krappe binnencabine. Om claustrofobie van te krijgen. Een mens mag er niet aan denken als zo'n mastodont kapseist. Op een bovendek drinken we iets en hangt er een gemoedelijk sfeertje met muzie en een goede zanger.  De pintjes volgen vlot en we kunnen genieten van mooie Noorse mama met haar dochter en 4 Vikings die van het Harley-treffen kwamen. Om 17u45 komt het gevaarte i in beweging. Om 20u30 pas kunnen we eten, maar zolang pinten drinken houden we niet vol. Dus besluiten we om het restaurant al om 18u30 binnen te glippen. Na het eten blijven we in de baar hangen, mede door de goede muziek. iedereen valt als een blok in slaap en hebben geen last van de soms voelbare deining.