In een kajuit zonder vensters, wordt je niet wakker door het licht van de dag. We werden gewekt rond 7u30 door een heldere stem in de kajuit die onze aankomst aankondigt in een aantal talen en ons vertelt waar we het ontbijt kunnen nemen. Ik hoor onder mij wat gejammer en geklaag en het verhaal van de vriendelijke Indiërs waarmee Patje was blijven hangen. Het had zijn oordeel over gasten van vreemd origine wat gerelativeerd; er zitten ook toffe tussen. Voor de voorlaatste keer beginnen we in de veel te nauwe kajuit aan ons ochtenritueel. We beperken ons tot het plasje, wat ogen uitwrijven en tanden poetsen. We gaan eerst ontbijten. Wat een drukte zeg en we houden onze 15€ klaar voor het blijkbaar niet bestelde ontbijt. We zitten ergens in de grote zaal en zien de kustlijn van Kiel langzaam aan ons voorbijgaan. Terug aan het zoveelste ochtenbuffet, kiezen we voor één van de eibereidingen. Na ontbijt, genieten we bovendeks nog van het uitzicht van uitzicht over Kiel en de drukke kadelijn, tot de Stenaline heel traag maar precies de kade aandoet. Gelukkig kon Sven, wie anders, een hotelletje boeken in Enschede. De trip in één keer naar huis was niet te doen. We laten onze kajuit achter en haasten ons naar het garagedek. Alles staan er onaangeroerd, gelukkig maar. We staan er tussen een aantal Harleys en wachten tot de muil van de ferry zich opent. We rijden terug Europese vastegrond onder de wielen. Nog even halt houden en de GPS de snelste route laten berekenen tot Enschede. Het weer is niet te best en er wordt regen voorspelt in het noorden van Duitsland. We zetten ons rond 9u30 op weg door Kiel. Even verlaten we de autosnelweg om nog te tanken. We zitten onmiddellijk in zeer druk verkeer op weg naar Hamburg. JP rijdt voorp, ik sluit achteraan aan. Al snel moet het verkeer over 2 ipv 3 rijstroken. Het is maandag en zeer druk. Tot in Hamburg is het één bouwwerf. Tientallen aannemers zijn er tegelijkertijd aan het werk met alle mogelijke werfmaterieel. Heel dicht naast het vrachtverkeer banen we ons een weg verder. Een eindje voor Hamburg stoppen we even aan een wegrestaurant voor een koffie. Er dreigt regen. We trekken de regenpakken aan en zetten ons opnieuw op weg. We zijn nog maar goed vertrokken of de eerste regendruppels vallen en donkere wolken aan de horizon. Het is echt heel druk en het is heel moeilijk om de anderen te volgen. Opeens zie de anderen niet meer. Ik kan niet voorbij en besluit verstandig om rustig de file te volgen en de instructies van de GPS. Ik volg de A7 en A1 richting Bremen. Intussen is het harder gaan regenen. Met dit verkeer en opspattend water, geen sinecure. In dat stuk van 117km zie ik plots de andere op een stopplaats. Ik ben net voorbij en rij verder. Rond 12u30 net over Bremen besluit ik af te rijden en ergens iets te eten. Ineens zit ik hier alleen in chickenrestaurant. Ik vertrek rond 13u30. Het is opgehouden met regenen, maar eigenlijk wel vrij warm, zwoel zelfs. Na een tijdje priemt de zon door de wolken. Geloof het of niet, maar wederom zie ik de makkers ergens langs de snelweg staan. Haasje over dus. Rond Osnabruck en 115km verder stop ik voor een koffie en een hapje, die er bij mij altijd wel in kan. Het is nu heerlijk warm en ik installeer me buiten aan een picknicktafel. Naast mij zit een koppeltje met hun kindje. Moeder lepelt de kleine lekkers naarbinnen. Na iedere hap kijkt de kleine mij aan. Het mooie moedertje let niet op mij, ha. Ik zet terug aan voor nog 82km tot Enschede. Ik begin mij af te vragen of ik nu voor rij of de anderen. Spannend dus. Rond 16u30 kom ik aan in het hotel. Wat een mooie Hostelerrie! De Broeierd Enschede van de Hampsire keten. Ligt op 4km van het centrum heel mooi gelegen tussen het groen. Nog geen 15min later zie ik de rest ook aankomen. We checken in en begeven ons naar de kamer op het eerste verdiep. Waauw!! De moet zowat de mooiste kamer zijn van de reis. Het is een bel etage. De zitruimte met badkamer beneden en de slaapkamer boven. Het terrasje is groot genoeg om onze nog natte kledijn te drogen te hangen. We nemen ruim de tijd om te douchen in een luxe badkamer en ons op te frissen. We waten net op tijd aangekomen, want ondertussen begint het te onweren. De laatste avond moeten we afsluiten in schoonheid. We verkennen het hotel met een prachtig restaurant. De moto's verplaatsen we om in geval van nood, de hulpdiensten vrije doorgang te geven. Dan is het tijd voor een wat pintjes in de bar. Het is een echt zakenhotel en er is een lage bezetting. We nestelen ons na enige tijd buiten langs een mooie bomenrijke laan. We nemen er ons laatste avondmaal. Een lekker stukje grillade en een flesje wijn. Na de maaltijd verplaatsen we ons naar een binnenterasje, waar we genieten van een zwoele onweerachtige zomeravond. We lachen ons rot met filmpjes van Hans Teeuwen, met zijn bekende satire op de Islam. We beseffen dat de reis achter de rug is en we morgen bij terug bij de familie zijn. Het is al na 23u als we, toch vermoeid, ons bed opzoeken. Ik verlang nu echt naar huis. Slaapwel
We waren wederom vroeg uit de veren voor ons laatste ontbijt op Noorse bodem. Nochtans had ik echt eens zit om te blijven liggen. Maar beter vroeg vertrekken om zeker rond 15u in Goteborg aan te komen en wat tijd te hebben op de boot. Rond 8u waren we klaar om te vertrekken. Wat een gewriemel aan de inkom van het hotel. Een paar bussen stonden klaar om de Aziaten te vertrekken. En wie stond onze moto's te bewonderen? Die vriendelijke Zuid-Koreaan of Thai van de avond voordien. We stonden toe vlug een foto met ons te nemen, maar het bleef er niet bij; hij wou een foto op mijn moto en wat later zijn vriendin ook. Uiteindelijk zwaaiden ze ons uit en vertrokken we Via de 84 gaan we naar de E6 richting Oslo. Na 14km krijgen we sinds lang de echte autosnelweg. In Noorwegen heb je eigenlijk geen autosnelwegen, enkel rond Oslo. En dit begint voor ons hier. We rijden voor het ongeveer voor het laatst langs een mooie baai, de Mjosa richting zuiden. Na 90 km houden we een eerste koffiepauze. Na nog eens 30km bereiken we de rand van Oslo. Vóór het centrum gaan we we in zuid-oostelijke richting. We volgen de E6 richting Moss. Rond 10u houden we nog een keer halt en genieten van ondertussen mooi weer. Met de regendag van gisteren, is dit zalig; niet echt warm en een windje. We vervolgen de E6 voor nog eens 92km. Het verkeer is erg druk en af en toe passeren we andere groepjes motards en niet alleen mannen. Het is zondag en vakantie en dat zie je aan de weggebruikers; motorhomes, wagens bepakt met vakantiespullen en hier en af en toe mooie oldtimers ertussen; misschien een treffen ergens. Ik rij achterop en tussen een paar vrachtwagens zie ik te laat dat JP de snelweg verlaat voor een stop. Ik rij een paar km door tot de volgende restplace. Ik stop op een brug pal over de snelweg. Intussen zijn we voorbij Fredrikstad de grens met Zweden gepasseerd. Ik pleeg een telefoontje met Patrick en zal wachten op de brug tot ze passeren. Ik sluit me terug aan bij de groep en we rijden verder. Na nog eens 85km zijn we tot op 50km genaderd van Goteborg. Het is rond 13u en we stoppen voor een koffie, een hap en een tankbeurt bij een heel mooi Zweeds tankstation. We zijn goed gevorderd en zitten mooi op schema. Rond 14u komen we aan in de ferryhaven, waar de Stenaline op ons wacht. We wachten er nog een 30min voor inscheping. We rijden het enorme garagedek op en gaan een verdieping hoger helemaal naar het achtersteven. We schorren als vast. Ik vertrouw erop om een deel van de bagage achter te laten op de motor. Wat sorteren en versteken. We zoeken onze kajuit op. We schepen echt als de eersten in. Tijd om wat dekken te verkennen. Bovendeks vinden al snel de bar waar we ons aan een tafeltje nestelen. Maar goed ook, want stillaan komen de andere passagiers van overal. Mijn nieuwsgierigheid doet me navragen met hoeveel we op de boot zijn. Het blijken 1200 passagiers te zijn. En het is te zien; de boot zit stikvol. Het bandje van twee dames brengt er de sfeer in met - hoe kan het ook ander in Zweden - covers van ABBA. Zalig om terug wat pinten te pakken aan democratisch prijzen. We worden wat nostalgisch, ik toch, want een prachtige reis loopt op zijn einde. Ergens aan de reling staat een eenzame dame te tokkelen op haar GSM: misschien heeft ze hier afscheid genomen van haar verloofde; iedereen op weg van en naar, onder hen, 4 gelukkige maar vermoeide GS'ers. Stipt op 17u45 weergalmt het signaal van de Stenaline. We varen de haven langzaam uit op de tonen van de muziek. Er heerst een uitgelaten sfeer en het dek staat vol met mensen met GSM in de aanslag. We informeren om wat vroeger te eten, maar dat lukt niet. We moeten geduld hebben tot 20u30. Tijd genoeg om wat rond te laveren op de enorme boot en ook de taxfreeshop aan te doen. Maar de vermoeidheid slaat bij mij toe en de pijnlijke heup doet de rest. Ik besluit wat te gaan pitten in onze slaaphut. Uiteindelijk gaan we naar het rijkelijke buffet, dat eigenlijk top is. We pakken nog een paar pinten en ik besluit te gaan slapen. Morgen mogen we een keer wat langer slapen. Hangt van de nacht af. Patje is de oudste onder ons, maar heeft blijkbaar de beste fysiek. Hij blijft wat hangen en bovendeks gaat hij wat foto's en filmpjes opnemen en geraakt in de drank met een groepje Indiërs!. Rond 1u arriveert hij in de cabine en is aangeschoten maar best gezellig. Hij slaapt onderaan en ik aan de andere zijde, een verdieping hoger. Ik geraak terug in slaap en nestel mij tegen de wand om er toch niet uit te donderen. Claustrofobie kun je hier opdoen in die duivels kleine cabine. Snurk Snurk en tot morgen hopelijk veilige aankomst in Kiel.
