We waren wederom vroeg uit de veren voor ons laatste ontbijt op Noorse bodem. Nochtans had ik echt eens zit om te blijven liggen. Maar beter vroeg vertrekken om zeker rond 15u in Goteborg aan te komen en wat tijd te hebben op de boot.
Rond 8u waren we klaar om te vertrekken. Wat een gewriemel aan de inkom van het hotel. Een paar bussen stonden klaar om de Aziaten te vertrekken. En wie stond onze moto's te bewonderen? Die vriendelijke Zuid-Koreaan of Thai van de avond voordien. We stonden toe vlug een foto met ons te nemen, maar het bleef er niet bij; hij wou een foto op mijn moto en wat later zijn vriendin ook.
Uiteindelijk zwaaiden ze ons uit en vertrokken we
Via de 84 gaan we naar de E6 richting Oslo. Na 14km krijgen we sinds lang de echte autosnelweg. In Noorwegen heb je eigenlijk geen autosnelwegen, enkel rond Oslo. En dit begint voor ons hier.
We rijden voor het ongeveer voor het laatst langs een mooie baai, de Mjosa richting zuiden.
Na 90 km houden we een eerste koffiepauze. Na nog eens 30km bereiken we de rand van Oslo. Vóór het centrum gaan we we in zuid-oostelijke richting. We volgen de E6 richting Moss. Rond 10u houden we nog een keer halt en genieten van ondertussen mooi weer. Met de regendag van gisteren, is dit zalig; niet echt warm en een windje.
We vervolgen de E6 voor nog eens 92km. Het verkeer is erg druk en af en toe passeren we andere groepjes motards en niet alleen mannen. Het is zondag en vakantie en dat zie je aan de weggebruikers; motorhomes, wagens bepakt met vakantiespullen en hier en af en toe mooie oldtimers ertussen; misschien een treffen ergens.
Ik rij achterop en tussen een paar vrachtwagens zie ik te laat dat JP de snelweg verlaat voor een stop. Ik rij een paar km door tot de volgende restplace. Ik stop op een brug pal over de snelweg. Intussen zijn we voorbij Fredrikstad de grens met Zweden gepasseerd.
Ik pleeg een telefoontje met Patrick en zal wachten op de brug tot ze passeren. Ik sluit me terug aan bij de groep en we rijden verder.
Na nog eens 85km zijn we tot op 50km genaderd van Goteborg. Het is rond 13u en we stoppen voor een koffie, een hap en een tankbeurt bij een heel mooi Zweeds tankstation. We zijn goed gevorderd en zitten mooi op schema.
Rond 14u komen we aan in de ferryhaven, waar de Stenaline op ons wacht. We wachten er nog een 30min voor inscheping. We rijden het enorme garagedek op en gaan een verdieping hoger helemaal naar het achtersteven. We schorren als vast. Ik vertrouw erop om een deel van de bagage achter te laten op de motor. Wat sorteren en versteken. We zoeken onze kajuit op. We schepen echt als de eersten in. Tijd om wat dekken te verkennen. Bovendeks vinden al snel de bar waar we ons aan een tafeltje nestelen. Maar goed ook, want stillaan komen de andere passagiers van overal. 
Mijn nieuwsgierigheid doet me navragen met hoeveel we op de boot zijn. Het blijken 1200 passagiers te zijn. En het is te zien; de boot zit stikvol.
Het bandje van twee dames brengt er de sfeer in met - hoe kan het ook ander in Zweden - covers van ABBA. Zalig om terug wat pinten te pakken aan democratisch prijzen. We worden wat nostalgisch, ik toch, want een prachtige reis loopt op zijn einde. Ergens aan de reling staat een eenzame dame te tokkelen op haar GSM: misschien heeft ze hier afscheid genomen van haar verloofde; iedereen op weg van en naar, onder hen, 4 gelukkige maar vermoeide GS'ers.
Stipt op 17u45 weergalmt het signaal van de Stenaline. We varen de haven langzaam uit op de tonen van de muziek. Er heerst een uitgelaten sfeer en het dek staat vol met mensen met GSM in de aanslag.
We informeren om wat vroeger te eten, maar dat lukt niet. We moeten geduld hebben tot 20u30. Tijd genoeg om wat rond te laveren op de enorme boot en ook de taxfreeshop aan te doen. Maar de vermoeidheid slaat bij mij toe en de pijnlijke heup doet de rest. Ik besluit wat te gaan pitten in onze slaaphut.  Uiteindelijk gaan we naar het rijkelijke buffet, dat eigenlijk top is. We pakken nog een paar pinten en ik besluit te gaan slapen. Morgen mogen we een keer wat langer slapen. Hangt van de nacht af. Patje is de oudste onder ons, maar heeft blijkbaar de beste fysiek. Hij blijft wat hangen en bovendeks gaat hij wat foto's en filmpjes opnemen en geraakt in de drank met een groepje Indiërs!. Rond 1u arriveert hij in de cabine en is aangeschoten maar best gezellig. Hij slaapt onderaan en ik aan de andere zijde, een verdieping hoger. Ik geraak terug in slaap en nestel mij tegen de wand om er toch niet uit te donderen. Claustrofobie kun je hier opdoen in die duivels kleine cabine. Snurk Snurk en tot morgen hopelijk veilige aankomst in Kiel.