Na alweer een goede nachtrust in aparte bedden, kunnen we vaststellen dat onze kledij nagenoeg droog is. Mijn pijnstiller nemen voor de dag die komt is al een gewoonte. Ik combineer maar wat mijn makkers mij geven. 's Morgens een Voltaren van Sven dat ook ontstekingsremmend werkt en tussendoor een Brufen 600mg van Patrick. Een mix dat - zoals ik later ga vernemen - een niet ongevaarlijke combinatie is voor de nieren. In ieder geval lijkt de pijn verdraaglijker te worden en ga ik zo wel thuis te geraken.
Het begint een opgave te worden om alles op de juiste plaats te krijgen, want de vuile was begint zich op te stapelen. Ik tel de dagen die we nog te gaan hebben en merk dat ik krap zal zitten in de elementaire kledij, zoals kousen en zelfs onderhemden. T-shirts heb ik in overvloed. Mijn kamergenoot heeft onderbroeken genoeg, maar een aantal zijn nogal krap. Hij toont mij dat ze eigenlijk zijn achterwerk niet volledig kunnen vullen en de rekker veel lager komt te zitten dan waar hij hoort te zitten. Signaal voor hem om er een aantal in de vuilbak te gooien. Spijtig denk ik dan, want een afgedane onderbroek is een ideaal doekje om de moto te kuisen. Enfin de kousen kregen we dus droog, maar de botten krijgen zo'n zure zweetgeur die we de rest van de reis er niet meer uitkrijgen.
Onze kamer is op het eerste verdiep en eronder een grasveldje. 'Laat je tassen maar vallen door het raam' merkt Patrick op. 'Dan hoef je ze niet naar beneden te sleuren' Bleek inderdaad een middel om het sjouwen voor één keer te beperken.

In de ontbijtruimte is Javier onze garçon van de vorige avond er niet meer. De bonkige onvriendelijk receptionist ook niet, maar in de plaats een al evven koele Noor.

We vertrekken over de brug van Stokmarkness naar de veerboot van Melbu 16,5km verderop.
Voor de eerste keer moeten we daar 20min wachten op de boot. Tijd om te zien hoe de vangst van vermoedelijk kabeljouw kant en klaar aan wal gebracht wordt.

Na de overtocht beginnen we aan de verkenning van de Lofoten. Ik rij voor één keer voorop omdat ik terug wat toeristische stops had gepland. Onze route volgt voor een stuk de Lofoten Nationaal-Toeristische route.

We volgen de E10. Ik laat een eerste uitkijkpunt links liggen; Austnesfjorden. Het is niet altijd gemakkelijk als je voorrop rijd om op tijd het signaal te geven dat je de weg gaat aflsaan. Je weet zelf niet of hetgeen je zoekt langs de weg, dan wel in een zijweg of zefls een offroadweg ligt. Niet ongevaarlijk voor degenen die achter komen om dan op tijd en veilig in te slaan zo blijkt.
Er is hier echt veel verkeer. De lofoten blijken een toeristische trekpleister te zijn. En alle verkeer gaat over dezelfde E10.
Even verderop rijden we door het plaatsje Svolvaer: morgenvroeg nemen we daar de veerboot.
Nog even verderop rijden we voorbij de afslag naar Henningsvaer, waar we vanavond overnachten.
Wij rijden door en rijden voorbij aan Gimsoystraumen en Gardsvatnet. We stoppen echter bij Torvdalshalsen, waar we vanop een heuveltop ten zuiden van het Torvdalsvatnet meer een prachtig uitzicht hebben op het eiland Vestvagoy.

Het weer is kwakkelend. Op he internet was er mooi weer voorspeld, maar het valt wat tegen. Eigenlijk heel afwisselend. Het ene moment krijgen we een bui over ons heen maar plots is de zon er weer.
We rijden nu door naar Eggum, een pietluttig vissersdorp op uiterste westelijk puntje van het eiland Vestvagoy. Voorbij het dorp, dat eigenlijk niets te bieden heeft dan wat huisjes en een kerk, belanden we via een grindweg aan een kuststrook. Hier houden we halt en gaan we onze piknick verorberen. Er is een soort torentje met uitzichtpunt over de oceaan aan de ene kant of de bergen aan de andere zijde. Spijtig dat de omgeving ontsiert wordt door de vele motorhomes in de buurt.

Na de middag vervolgen we onze weg. We passeren op onze weg een Vikingen museum. Even denk ik eraan om hier halt te houden, maar er staat een rij voor de ingang. Spijtig, maar we hebben er tijd niet voor. We vervolgen onze weg over een landschap van eilanden, bergen en veel meren. Schitterende uitzichten, maar daarvoor hebben we niet het goede weer.  Soms krijgen we striemende regenbuien, even opgehouden door de passage van de tunnel tussen twee eilanden. We gaan verder in zuidwestelijke richting. We verlaten de weg en klimmen naar een oud vissersdorp; Nusfjord. We vinden het niet de moeite om er inkomgeld voor te betalen om een kijkje te nemen in een dorp van oude vissershuizen. Partrick trekt zich even terug in de natuur voor een plasje. Dit was een plaatselijke bewoonster niet ontgaan die kwam vragen of hij geplast had. 'Tuurlijk niet mevrouw, wie doet zoiets' Maar ze had 'iets' gezien vanuit haar kamervenster. Misschien een onderbroek dat wat krap zat. We besluiten maar te vertrekken.  Omdat de vermoeidheid wat toeneemt en de zin om nog veel te bezoeken afneemt, besluit ik onze volgende stopplaatsen niet meer aan te doen; Vikten: de glassmelter; Rambergstranda: een idyllisch uitzichtpunt en tenlotte Reinehalsen helemaal op het verste zuidwestelijke punt; een van de meest gefotografeerde plaatsen in Noorwegen. Spijtig, maar uiteindelijk is het naar daar rijden en terugkeren en gezien de vele km, vond ik het een beetje van het goede teveel.

We rijden dus terug richting Henningsvaer. Het kustplaatsje is gelegen in het uiterste zuidwestelijke punt van het eiland Austvagoy. Het hotel Lofoten Artic hotel ligt net over de eerste brug naar Henningsvaer toe. Een tweede brug brengt je in het eigenlijk stadje, dat helemaal omringd is door water. Ik rij er even rond, gezien ik achterop was geraakt als laatste in de rij, na het nemen van nog een paar kiekjes en aldus het hotel was voorbijgereden. Het stadje-eilandje heeft een klein binnenhaventje en winkeltjes. Ik roep nog even de route op om het hotel te vinden.

De kamers zijn piepklein en we hebben alle moeite om onze bagage binnen te krijgen. Er lijkt een lage bezetting. Volgens de info op internet, was er een gezellige bar bij het hotel. Alleen bleek die bar op een andere locatie te liggen in het stadje zelf. Niet te doen om daar nog naartoe te trekken.
Iedereen is moe en de pijn in mijn heup is weer nadrukkelijk aanwezig. Ik duik al om 22u onder de lakens, mijn kamergenoot dringt nog eentje aan de bar. Morgen willen we om 7u30 vertrekken om op tijd aan de veerboot te zijn. Slaapwel.