Na de bewogen dag van gisteren had ik goed geslapen. Patje was nog blijven hangen met Sven in de bar. Ook JP was er al vroeg ingekropen. Uitgerekend hadden JP en ik, met onze terugkeer, er 720km opzitten!. Ik had gisterenavond vlug nog een paar foto's genomen in de omgeving van het hotel. Het lag heel mooi aan een de Namsfjorden. Heel mooie foto's van typisch bordeauxgekleurde paalwoningen aan het water. Ook het interieur van het hotel was heel smaakvol met allerlei verwijzingen naar bepaalde muziekitems.
Weer hadden we een luchpakket kunnen samentstellen aan het ontbijtbufet; een wat krenterige, maar slimme manier om budgetvriendelijk om te gaan.
Onze motoren staan buiten netjes geparkeerd en de zon staat aan de hemel. Het beloofd een mooie dag te worden voor onze volgende tocht.
Tot de eerste ferry van Flakkfjorden hebben we 171km af te leggen. Daarna 153km tot de ferry van Halsafjorden en nog eens 70km tot Molde.
De route loopt over de 17 naar in zuidoostelijke richting naar Steinkjer. Een tiental km voor Steinkjer slaan we rechtsaf en volgen de 720 over bijna 70km langs de Beitstadfjorden. Een kleine route dat zich slingert op de heuvelflank en een prachtig zicht op de fjord, gegoten in de zon. Ik reed het grootste deel voorrop en genoot van de route, de zon en wat passende muziek. En rit dat heerlijk is.
Ergens langs de weg bij een klein winkeltje houden we halt. We kopen wat drank. Een kleine meid bedient de kassa onder het goedkeurend oog van mama. Ook hier is de schooltijd over en helpen kinderen met ouders. Patje is blijkbaar niet zo fris vandaag. Hij en Sven zijn blijven plakken tot na middernacht in de bar. Het was wellicht de kleine geseling waard.
We nemen de tijd om foto's te nemen en JP en ikzelf dalen af in de weide richting fjord. Op een bepaald moment kom ik bij grazende koeien in het fonkelende licht op het water op de achtergrond. Hoe prachtig kan Noorwegen zijn. Het landschap is nu veel verandert. De hoge besneeuwde toppen hebben we achter ons gelaten en het heuvelende landschap is bezaaid met boerderijen en weiden met gemaaid gras. Overal zijn boeren bezig met het in bollen draaien van hun maaigras; witte, groene en zelfs roze bollen her en der in het landschap. Deze bollen ontsieren tijdelijk het landschap. Waarom zou er zo'n drukte zijn? Zouden de boeren het weerbericht hebben gevold? Is er ander weer op komst. De volgende dag zou blijken waarom de boeren zo'n haast hadden.
We rijden verder over de 720 in dalende lijn tot vóór Rissa. We komen op de 715 en rijden tot het plaatsje Rorvik, waar we onze eerste ferry nemen. We zijn weer met geluk gediend en kunnen net nog de ferry binnenrijden. Een overtocht van ongeveer 7km brengt ons naar de overtocht. We genieten van het prachtige weer en zijn meestal op het bovendek.
We zetten aan de overkant onze tocht verder. We volgen de 707 en komen een eind verder op de drukke E39, die een afsplitsing is net voorzien van de E6. We rijden nu aan de westelijke kant van Trondheim verder naar in zuidwestelijke richting.
In Orkdal verlaten we de drukke weg en rijden de rivier over, op zoek naar een stek om halt te houden en onze picknick te verorberen. In een druk handelscentrum houden we halt aan een pompstation. De picknicktafel is er ingenomen door twee fietsende koppels. Net als ze aanstalten maken om te vertrekken, slaan we een babbeltje en vertelt één van de mannen dat de dames van de Noordkaap tot hier waren gefietst; van een damesexploot gesproken. We nemen hun tafel in en genieten van onze luch en het mooie weer. Het is vrijdag, maar vele mensen op pad. Opvallend jonge mensen en schoon volk ook!! Noorse meisjes, soms uitdagend en die niet zien dat vier Vikings ook beginnen te verlangen naar thuis en hun vrouwen.
Na de middag rij ik terug voorop maar nu via de zuidelijker gelegen binnenroute 65, een minder drukke weg. Hoewel een slingerende weg met veel bochten en slecht wegdek. En Surnadal stoppen we in een dorpje. We zoeken iets om koffie ter drinken. Het is echt warm vandaag; 23°C. Dat is geen goed teken vind ik.
We rijden verder langs de 65 maar nu een schitterend onderhouden weg met vele linke bochten en haarspeldbochten. Eerst stijgend dan langzaam naar beneden naar de Halsafjord, waar onze tweede ferry wacht.
We volgen nu de E39 in zuidwestelijke richting naar Molde. Via een eerste brug komen we op het eiland Bergsoya. Aan de andere kant van het eiland komen we uit op een enorme nieuwe brug. Tijd om daar even halt te houden en wat foto's te nemen. Intussen is het weer aan het veranderen. Het is bewolkt en het begint zelfs lichtjes te regenen, wat uiteraard niet goed is rekening houden met de band van Patrick.
We komen in de vooravond aan in Molde. We gaan ons installareen in het Quality hotel Alexandra.
We hebben uitzicht op de haven. We gaan wat eten in de straat wat verderop in een pizzarestaurant.
Intussen is het lichtjes gaan regenen en bespreken we de tocht van morgen. De weersvoorspellingen zijn helemaal niet goed. We gaan normaal naar Gerianger fjord en volgen een stuk de toeristische route Geirganger-Trollstigen. Maar met lage bewolking en regen gaan we daar helemaal weinig van zien. De GPS laten we de kortste routen berekenen naar Hamar, onze laatste bivakplaats in Noorwegen. Spijtig, want de geplande route zou een laatste hoogtepunt zijn. Maar met regenwaar en een kletse band van Patrick zou het ook niet verantwoord zijn. Tenzij het morgenvroeg het weer er toch anders zou uitzien.
Mijn heup doet weer behoorlijk pijn en ik besluit naar de kamer te gaan, terwijl de makkers nog even een kijkje gaan nemen in de haven (aanlegplaats ook van cruiseboten).
Morgen wacht ons een tocht van de kortste route van toch nog 480km. Slaapwel