Droom is't leven, anders niet; 'tGlijt voorbij gelijk een vliet, Die langs steyle boorden schiet, Zonder ooyt te keeren. (uit gedicht Air van Jan Luyken).
De "jongens beneden" hebben woensdags vrijaf. Ik ben dus op zoek gegaan naar een nieuw cafe en die zijn er genoeg beneden ons. Het is zoals de meesten van jullie weten prachtig weer hier en we zijn blij voor jullie dat het ook voor jullie beter wordt. Geniet er allemaal van. Vandaag begon de dag voor mij heel vroeg 5u15(als je niet slapen kunt ga je maar foto's maken) maar wel mooi ; ; Het was bewolkt in de morgen en werd het strand egaal gemaakt (voor jullie Jan en Imca!) ; ; 's Middags brak de zon weer door en konden de mensen weer genieten van zon, zee en strand. . En wat is het hier toch heerlijk om op de schone straten te lopen. Worden iedere dag schoongemaakt en er ligt geen hondenpoep. De honden zijn goed opgevoed. Poepen niet op straat maar op het zand of op het gras en dat wordt altijd netjes opgeruimd door de eigenaren. Ze hebben allemaal plastic zakjes bij zich. Daar kunnen de Nederlanders nog van leren.
Vandaag gaan we met Wim en Hermi bij de Chinees eten. Voor
5,- een springroll; babipangang en koffie of ijs. Daar word je niet arm van.
Eens kijken of ik dit op internet kan krijgen.
De wind komt opzetten en die is helaas koud. We besluiten
daarom de auto te
pakken en naar Quadalest te rijden. Dat
was een goed idee.
Het is nu zondag en weer is het stralend weer
Omdat
er bij Ciudad Patricia geen stroom uit het stopcontact is gekomen en er
op geen enkele stopcontact stroom blijkt te staan zijn we uitgeweken
naar een internetcafe in Benidorm waar Luurd in gesprek is met een
Schotse dame.
Een gedeelte van het antwoord van Riet zend ik hierbij.
Ja, ik kende Ingrid goed. Sinds wij in Amstelveen wonen gingen wij veel naar de wedstrijden van Martinus . Dat was later het nederlands team En Ik word altijd uitgenodigd als oud international en wij gingen ook wel eens naar die wedstrijden als het interessant was.
Zodoende ken ik die meiden. Maar juist met Ingrid had ik de klick. Heb met haar en haar moeder een keer gegeten. En ik kwam haar bij A.H. hier
wel eens tegen.
Het ned.damesteam trainde hier vlak bij in de Emergohal en tussen de middag zag ik haar dan wel in het winkelcentrum
We zijn er allemaal zo kapot van nu we bovendien weten hoe ze aan hun einde zijn gekomen.
Hier in Amstelveen, waar martinus zoveel aan Lodewijk te danken had en Ingrid ook zo bekend is in dit volleybalminded plaatsje is
is het, en waar niet, het gesprek van de dag.Ingrid is trouwens over de hele wereld bekend als topspeelster
Ik ben persoonlijk helemaal geblokkeerd geweest. Ik probeer de knop nu wat terug te draaien, maar er wordt heel wat gehuild.
Maar het leven gaat verder. Ik word net opgebeld over een website : www.denieuwepers.com
Het artikel is van Geert Hahn: Ons is ontzet.
Ik heb het zojuist gelezen. Een indrukwekkend stuk. Hij heeft helemaal gelijk. Die gruwelijkheden hadden niet zo naar buiten mogen komen.
Ik hoor ook net dat de dochters en de ex zo lang de d.n.a. niet vrijgegeven is geen herdenkingen willen.
Zoals op de fotos te zien is was het hier gisteren prachtig
weer.
Ook vandaag schijnt de zon volop. We zitten heerlijk op het
terras en genieten van een drankje en een tapa. Wat is het leven zo toch goed.
Maandag en dinsdag 27 en 28 mei 2013
Maandag lekker zonnetje. In Moraira bij Le Portet in het
zonnetje zitten eten. Om 6 uur naar huis gereden. Er kwam een git zwarte lucht
aan. Het begon ook hard te regenen. In Calpe scheen de zon en bij Altea begon
het weer een klein beetje te regenen. Mijn droge was werd wel weer nat helaas.
Dinsdag warm en zonnig. Strandweer. In Villa Joyosa gekeken
of het daar net zo lekker was als 2 jaar geleden. En het stond ons direct weer
aan: een heerlijk zandstrand en veel gratis parkeerplaatsen direct aan het
strand. Dit wordt weer ons strand.
Zoals ze op t.v. lieten zien regent het pijpenstelen aan de
Costa Brava maar niet bij ons.
Het is nu 20.45 uur en de zon schijnt nog. Luurd zit nog
lekker buiten, naar de vissersboten te kijken die weer uitvaren.
Riet, kende jij Ingrid Visser persoonlijk? Wat een vreselijk
verhaal. Murcia ligt hier niet zo ver vandaan. Dit gaat je door merg en been.
Woensdag 29 mei 2013
Vandaag gaan we met Wim en Hermi bij de Chinees eten. Voor
5,- een springroll; babipangang en koffie of ijs. Daar word je niet arm van.
Eens kijken of dit op internet krijgen.
Gisteren was een stralende
dag. Eindelijk weer die warme zon. En jullie maar bij de kachel met 10 °.
We hebben de beschadigde auto
op de plaats gezet. Er werd niet gecontroleerd en wij hebben ook niets gezegdwant we hadden gezien dat we
all risk verzekerd waren. De andere auto opgehaald bij een andere maatschappij.
Het is een Hyundai i20 geworden, jullie wel bekend Riet. Een lekker autootje.
Geen automaat, dus opletten geblazen.
Vandaag weer een stralende dag
met een verfrissend windje. Ja, ik schrijf verfrissend en niet fris. Want het
begint al warmer te worden: 23°. Ik ga zo naar beneden om dit
op internet te zetten en te kijken wat de mails ons zoal voor nieuws brengen.
Geen opwindend nieuws verder
van onze kant. We doen het vandaag rustig aan.
Het is geen Spanjeweer. Op de terrasjes branden bij sommige cafehouders de terrasverwarmers. Het is 17 graden met een fris windje. We zijn blij dat we toch een jasje hebben meegenomen. Het is ook erg rustig.Dat zal wel veranderen als het mooie weer er aan komt. Groeten.
We
zijn dinsdag naar Imca gegaan, Luurd heeft geslapen en om 3 uur weer opgestaan
om naar Schiphol te gaan. Jan en Imca hebben ons weggebracht. Daar aangekomen
een rolstoel gehaald, koffers op de band gezet (gewicht precies goed: samen
39,8) en naar de volgende desk voor assistentie. Om 10 voor 6 werden we met een
kar opgehaald maar voor mij was geen plaats. Ik moest lopen. Bij de gate
aangekomen weer assistentie aangevraagd. Een dame bracht Luurd in de rolstoel
en ik lopend in het vliegtuig. We waren de eersten. Op rij 2 waren stoelen
gereserveerd. We vertrokken een kwartier te laat. Met een kop koffie en de
krentenbollen van Imca kwamen we de tijd wel door. In Alicante werden we in een
buitenlift naar de begane grond gebracht waar de assistenten klaar stonden met
rolstoelen. Ook ik werd gereden naar de kiosk van het autoverhuurbedrijf. De
auto stond in een garage veel hoger. Ook daarvoor kwam assistentie en werden we
allebei in een rolstoel tot de auto gebracht. Heel geweldig. s Avonds bij het
uitpakken van de koffers misten we de medicijnen die we voor 6 weken hadden
ingeslagen. Via Koos, Imca (leve het internet)en Luurds broer Wim uiteindelijk
met Wim naar een apotheek in Benidorm gegaan waar we zonder recept medicijnen
voor 6 weken meekregen. Wat waren we blij dat het opgelost was. Maar bij
terugkomst bij onze auto was de auto zwaar beschadigd. Dat gaat ons ook geld
kosten. Is kennelijk iemand tegen aan gereden en heeft geen briefje achter
gelaten.
In het restaurant beneden ons
werden we direct herkend en allerhartelijkst begroet. We waren blij elkaar weer te zien na 2 jaar
en we voelden ons onmiddellijk weer thuis.
Het weer was gisteren en
woensdag redelijk met af en toe een regenbuitje, maar daarna was het ook direct
weer warm. Dat is vandaag anders. En hele koude wind en 18gr. Maar wel een
zonnetje.
Geen Spaans weer. De
verwachting is gelukkig goed.
Voorlopig gegroet. Kijken of
we dit morgen op internet kunnen zetten. Groetjes Luurd, Martha.
Zaterdag 18 mei
De dag begon wolkenloos.
Heerlijk zonnetje op balkon. Maar tegen de middag kwamen de wolken en was het
koud in de schaduw. Later op de middag een hele dikke onweersbui. Maar het is
Spanje, de zon schijnt dan ook direct weer. Maar hoe rustig het is laat de
fotos zien. s Avonds Anouk zien optreden.
zondag 19 mei 2013
Weer een wolkenloze hemel.
Heerlijk op balkon. Gaan straks naar beneden voor internet om dit alles te
versturen.
Als de zon weg is is het koud.
Het windje maakt het koud. Toch al meer leven op het straatbeeld is te zien op
de fotos.
We
zijn dinsdag naar Imca gegaan, Luurd heeft geslapen en om 3 uur weer opgestaan
om naar Schiphol te gaan. Jan en Imca hebben ons weggebracht. Daar aangekomen
een rolstoel gehaald, koffers op de band gezet (gewicht precies goed: samen
39,8) en naar de volgende desk voor assistentie. Om 10 voor 6 werden we met een
kar opgehaald maar voor mij was geen plaats. Ik moest lopen. Bij de gate
aangekomen weer assistentie aangevraagd. Een dame bracht Luurd in de rolstoel
en ik lopend in het vliegtuig. We waren de eersten. Op rij 2 waren stoelen
gereserveerd. We vertrokken een kwartier te laat. Met een kop koffie en de
krentenbollen van Imca kwamen we de tijd wel door. In Alicante werden we in een
buitenlift naar de begane grond gebracht waar de assistenten klaar stonden met
rolstoelen. Ook ik werd gereden naar de kiosk van het autoverhuurbedrijf. De
auto stond in een garage veel hoger. Ook daarvoor kwam assistentie en werden we
allebei in een rolstoel tot de auto gebracht. Heel geweldig. s Avonds bij het
uitpakken van de koffers misten we de medicijnen die we voor 6 weken hadden
ingeslagen. Via Koos, Imca (leve het internet)en Luurds broer Wim uiteindelijk
met Wim naar een apotheek in Benidorm gegaan waar we zonder recept medicijnen
voor 6 weken meekregen. Wat waren we blij dat het opgelost was. Maar bij
terugkomst bij onze auto was de auto zwaar beschadigd. Dat gaat ons ook geld
kosten. Is kennelijk iemand tegen aan gereden en heeft geen briefje achter
gelaten.
In het restaurant beneden ons
werden we direct herkend en allerhartelijkst begroet.We waren blij elkaar weer te zien na 2 jaar
en we voelden ons onmiddellijk weer thuis.
Het weer was gisteren en
woensdag redelijk met af en toe een regenbuitje, maar daarna was het ook direct
weer warm. Dat is vandaag anders. En hele koude wind en 18gr. Maar wel een
zonnetje.
Geen Spaans weer. De
verwachting is gelukkig goed.
Voorlopig gegroet. Kijken of
we dit op internet kunnen zetten. Groetjes Luurd, Martha.
De troonsbestijging van koning Willem-Alexander op 30 april is niet
de enige reden om te feesten voor de Amsterdammers. 400 jaar geleden
startte Amsterdam het meest ambitieuze stadsvernieuwingsplan dat Europa
tot dan toe had gekend. De grachtengordel bepaalt vandaag nog steeds het
majestueuze uitzicht van Nederlands belangrijkste stad.
Amsterdam barstte in de jaren rond 1600 bijna uit zijn voegen. Om het
overbevolkingsprobleem op te lossen én de handelaars meer ruimte te
geven, werd in 1613 begonnen met de aanleg van de grachtengordel. Zo kon
Amsterdam uitgroeien tot het Manhattan van de toenmalige wereld. Reden
genoeg om 400 jaar later uitgebreid te feesten.
Van overal in
Europa kwamen ze aan het begin van de 17de eeuw naar Amsterdam, een
provinciestadje dat na de val van Antwerpen in 1585 naam begon te maken
met zijn relatieve godsdienstvrijheid en voorál met zijn
businessvriendelijke klimaat. In 1613 werd daarom de grachtengordel
aangelegd, een netwerk van vier grote kanalen in een halve cirkel rond
de oude binnenstad.
Gouden Bocht Het was niet
alleen een geniaal plan, het werd ook het schitterende decor waarin de
Amsterdamse Gouden Eeuw gedurende een zeventigtal jaren kon gedijen.
Amsterdam was toen het Manhattan van de wereld. Zeventig procent van de
totale wereldhandel passeerde hier - Manhattan zélf was in die tijd
trouwens een kolonietje van de Amsterdamse West-Indische Compagnie en
heette nog braafjes Nieuw-Amsterdam.
Het decor van die
grachtengordel, bestaande uit de Heren-, de Keizers- en de Prinsengracht
en de Singel, ziet er 400 jaar later op vele plaatsen totaal anders
uit, maar als je abstractie maakt van het verkeer en de bateaux mouches
op het water, lijkt het op verrassend veel plaatsen nog alsof je er zo
dadelijk Rembrandt, Vondel of Piet Hein tegen het lijf kan lopen. Aan de
Gouden Bocht bijvoorbeeld, het meest monumentale stuk Herengracht, waar
alleen de Bernard Arnaults of Lakshmi Mittals van die tijd een huis
konden zetten.
Gullit Een van die prachtige panden is anderhalf
jaar geleden omgevormd tot Museum Het Grachtenhuis. Met behulp van
indrukwekkende audiovisuele technieken krijg je een uniek beeld van de
groei van én het leven in en rond de 400 jaar oude grachtengordel. Wist u
trouwens dat de houten palen waarop Amsterdam gebouwd is binnen dit en
enkele decennia vervangen moeten worden omdat de huizen beginnen scheef
te zakken? En dat de Amsterdammers eerst de raamkozijnen zetten voor ze
de muren bouwen?
Het visuele hoogtepunt van het museum is een
enorm, manshoog poppenhuis. Maar in plaats van poppen zie ik door de
vensters 17de-eeuwse figuren dansen, vergaderen en werken in 3D. In een
van de andere kamers sta ik dankzij de vernuftige opstelling van grote
schermen op een boot in de grachten, naast Gullit, Van Basten en hun
Oranje-collega's die in 1988 de Europese voetbaltitel vierden en vanop
de wal door honderdduizenden fans werden toegejuicht. Een minuut later
hots ik op dezelfde grachten mee in de Gay Parade of dobber ik aan de
zijde van John Lennon en Paul McCartney.
Het Amsterdamse
stadsarchief huist vlakbij in De Bazel, een mastodont die boven alle
grachtenpanden uittorent. Het gebouw dateert van 1926 en diende als
hoofdkwartier voor de Nederlandsche Handel-Maatschappij, zeker bekend
bij de fans van Max Havelaar en zijn Multatuli. De NHM werd later
ABN-Amro en toen die aan het eind van de 20ste eeuw naar een modern
hoofdkwartier verhuisde, bracht de gemeente het interieur weer in de
oorspronkelijke staat. Het is een waanzinnig knap Frank Lloyd
Wright-achtig gebouw en de rondleidingen in het weekend zijn een dikke
aanrader. Vanaf 15 februari is daar ook de tentoonstelling 'Booming
Amsterdam' gestart, die aan de hand van kaarten, plannen en andere
documenten de groei van de stad schetst.
Spring dan zeker ook -
gratis - binnen in de kluizenkelder. De kluis van Bank Jonckheere uit de
Eén-serie 'Salamander' zal nog veel boterhammetjes moeten eten voor ze
ooit de weelderige grandeur zal uitstralen van dit exemplaar. In de
elegante mastodont opent dit voorjaar ook het Nationaal Werelderfgoed
Informatiecentrum. Precies goed gemikt, want de grachtengordel is sinds
2010 een van de acht Nederlandse Werelderfgoederen van de Unesco.
Stokvis De
Amsterdammers laten dit jaar geen kans voorbijgaan om hun gloriejaren
in de verf te zetten. Op Nederland 2 loopt een boeiende docuserie,
gekoppeld aan een multimediale tentoonstelling in het Amsterdam Museum.
Beiden heten simpelweg 'De Gouden Eeuw'. In het museum zie ik de
piepkleine microscoop van Anthoni van Leeuwenhoek, de eerste die
beestjes zag zwemmen in zijn eigen zaad. De drummer van de
Nederlandstalige rockband De Dijk maakte fascinerende soundscapes met de
geluiden van een 17de-eeuwse markt. En in een andere zaal hangt een
150-tal gedroogde stokvissen die ons een idee geven hoe die Gouden Eeuw
eigenlijk rook. Een beetje naar de toiletten op een jongenscollege, vind
ik.
Maar hoe interessant al die tentoonstellingen ook, de ware
pracht van de grachtengordel zie je vanop het water zelf, tijdens een
rondvaart die je zowat overal kan boeken, en vooral gewoon wandelend
langs al die kanalen en panden.
Overigens, het koninklijk paleis
mag dan wel in Amsterdam liggen, Amsterdammers zijn van nature uit niet
Oranjegezind. 400 jaar geleden noemden ze de Prinsengracht, de buitenste
van de vier grachten naar de toenmalige Prins van Oranje, Maurits. Waar
de Heren- en de Keizersgracht voor de rijken bestemd waren, was de
Prinsengracht toen vooral bedoeld voor het werkvolk en de industrie. Om
maar te zeggen dat het Oranjevolk zijn plaats moest kennen.
"Zonder
de val van Antwerpen zou deze stad niet gestaan hebben waar ze nu
staat." Deze opmerkelijke uitspraak komt niet van een lichtjes
gefrustreerde Sinjoor, maar uit de mond van een onverdachte bron:
Eberhard van der Laan, burgemeester van Amsterdam. In 1585, toen de
Spaanse troepen de Schelde afsloten om de calvinistische Antwerpse
rebellie op de knieën te dwingen, was Amsterdam nog een gezapig stadje
met 30.000 inwoners (tegenover de 100.000 sinjoren). Honderd jaar later
waren de kansen gekeerd. Toen waren er nog 40.000 Antwerpenaars en
200.000 Amsterdammers, van wie 70 procent niet in de stad geboren was.
De Gouden Eeuw verschoof dus 150 km noordwaarts.
Gillis Hooftman Antwerpenaars
verhuisden massaal naar Amsterdam en in het Amsterdam Museum wordt die
exodus voorgesteld aan de hand van de stamboom van Gillis Hooftman, een
schatrijke Antwerpse zakenman uit de 16de eeuw die meer dan honderd
schepen bezat. Hooftman, een Keizer Karel-lookalike, bleef altijd in de
koekenstad wonen, maar zijn nazaten emigreerden naar Amsterdam. Daar
groeiden de Hooftmans in de 17de eeuw uit tot een van de
(invloed)rijkste families.
Huidig burgemeester Van der Laan vindt
dat de situatie van Amsterdam vandaag veel gelijkenissen toont met die
van 400 jaar geleden: "Net als toen komen mensen vanuit de hele wereld
naar hier. We hebben hier 180 nationaliteiten en allemaal brengen ze hun
geld, hun talenten en hun netwerken mee. Elk jaar komen er ongeveer 120
nieuwe internationale bedrijven bij. En ze gedijen perfect in de open,
tolerante sfeer die we hier al sinds de 17de eeuw koesteren. In mijn
ogen staat Amsterdam aan de vooravond van een nieuwe gouden eeuw."
De jubilea op een rijtje 2013
biedt naast de 400ste verjaardag van de grachtengordel en de verwachte
vieringen rond de troonsbestijging van koning Willem-Alexander nog
genoeg andere redenen om te feesten voor de Amsterdammers en hun
bezoekers.
375 jaar - Hortus Botanicus. De botanische tuin telt
meer dan 6.000 inheemse én tropische soorten, waaronder een meer dan
2.000 jaar oude agave.
200 jaar - Monarchie. De eerste
Nederlandse koning, Willem I, was ook de onze. Tot 1830 toch. Na drie
Willems volgden vier vrouwen. Op 30 april kwam dus weer een Willem op de
troon.
175 jaar - Artis. De Amsterdamse dierentuin is vijf jaar ouder dan de Zoo van Antwerpen.
150 jaar - Heineken. De op twee na grootste brouwerij ter wereld, met een eigen museum in Amsterdam.
125
jaar - Koninklijk Concertgebouworkest. Beschouwd als een van de vier
beste orkesten ter wereld, maakt dit jaar een wereldtournee op zes
continenten. Het orkest speelt ook thuis, bijvoorbeeld het
Prinsengrachtconcert op 24 augustus, ook live op tv. Directeur is Jan
Raes, de broer van VRT-journalist Frank.
40 jaar - Vincent Van
Gogh Museum. Na een renovatie van 7 maanden kunt u vanaf 2 mei weer op
het Museumplein terecht in het meest bezochte museum van Nederland.
25
jaar - Toneelgroep Amsterdam. Het belangrijkste theatergezelschap van
Nederland staat ook al meer dan 10 jaar onder leiding van een Vlaming,
Ivo Van Hove.
10 jaar - Renovatie van het Rijksmuseum. Op 13
april is het huis van onder meer 'De Nachtwacht' van Rembrandt en 'Het
Melkmeisje' van Vermeer weer opengegaan.
Praktisch Check de treinverbindingen met Amsterdam vanuit Brussel-Zuid en Antwerpen-Centraal op de website van de NMBS.
Met
de auto is Amsterdam vlot bereikbaar, maar parkeren is duur. In het
centrum betaalt u 5 euro per uur. Er zijn wel zeven zones vlak bij de
ringweg A10, waar u de auto 24 uur op een bewaakte parking kan zetten
voor 8 euro. Inbegrepen zijn heen- en weertickets naar het centrum met
het openbaar vervoer voor 5 mensen (website).
Logeren kan in De Filosoof, een uniek driesterrenhotel in 19de-eeuwse panden nabij het Vondelpark. Vanaf 54,50 euro per nacht zonder ontbijt. Het Lloyd Hotel is een designhotel waarbij de kamers door diverse lokale architecten ontworpen zijn. Vanaf 89 euro per nacht.
Het Grachtenhuis: Herengracht 386; 12 euro, kortingen voor kinderen en voor wie online bestelt.
'Booming Amsterdam' in de Bazel: Vijzelstraat 32; 6 euro, 4 euro voor kinderen.
Amsterdam Museum: Kalverstraat 92; 10 euro, 5 euro voor kinderen.
Met de I Amsterdam City Card krijgt u toegang tot deze musea én nog 35 andere. 42 euro voor 24 uur, 52 euro voor 48 uur en 62 euro voor 72 uur.
Het weer wordt
beter en de dagen worden langer dus het wordt tijd om weer op pad te
gaan en mooie plekjes in Spanje te ontdekken. Zon mooi plekje is de
ommuurde en eeuwenoude stad Ávila, die op elke straathoek geschiedenis
uitademt en die dan ook in zijn geheel tot cultureel erfgoed van de
Unesco is verklaard.
Hoewel Ávila de hoofdstad is van de
gelijknamige provincie is het een kleine plaats: er wonen nog geen
60.000 inwoners. Ook is het een heel koude plaats: door de ligging op
ruim 1100 meter is het er in de winter behoorlijk koud en de lente is
daarom een meer aangewezen periode om deze boeiende stad te bezoeken.
Want
boeiend is Ávila zeker. Het oude centrum wordt omgeven door de best
bewaard gebleven complete stadsmuur van heel Spanje. Het is deze muur
die u het eerste ziet als u komt aanrijden en die tijdens wandelingen
door het oude centrum steeds weer voor u opdoemt. Al in de Romeinse tijd
stonden er op deze plek stadsmuren maar de huidige muren werden tussen
de elfde en veertiende eeuw gebouwd. De muren hebben een omtrek van 2,5
km en bestaan uit 2500 kantelen, 88 torens en 9 poorten. Zoals vrijwel
alle gebouwen in het oude centrum van Ávila zijn de muren en de torens
van grijs en zwart graniet gebouwd, het gesteente dat in deze buurt het
meeste voorkwam. Dat maakt dat de stad een koelere sfeer uitstraalt dan
andere Spaanse steden, waar muren en gebouwen van beige of
bruingekleurde steen zijn opgetrokken.
Het is door één van de
negen poorten dat u de oude stad betreedt. Het maakt niet uit aan welke
kant u dat doet want het leukste is het gewoon door de stad te gaan
slenteren. In vrijwel elke straat is wel een kerk, een klooster of een
oud paleis te vinden en op veel plaatsen ziet u verwijzingen naar één
van de bekendste inwoners die Ávila ooit had: Teresa van Ávila. Deze
zestiende-eeuwse gelovige vrouw werd één van de bekendste mystici uit de
geschiedenis en ze werd in 1622 heilig verklaard.Als u bijvoorbeeld
door de meest zuidelijke stadspoort, de Puerta de Santa Teresa, de oude
stad heeft betreden, loopt u meteen tegen een kloostergebouw op. Dit
klooster staat op de plaats waar de heilige Teresa geboren werd. Ook
bij een oostelijke poort in de stadsmuur, de Puerta del Alcázar, staat
een mooi beeld van Santa Teresa en het ertegenover gelegen, grote plein
is zelfs helemaal naar de vrouwelijke heilige genoemd.
Zoals elk
oud centrum in Spanje heeft ook Ávila een centraal gelegen plein met
bogen. In dit geval is het de Plaza del Mercado Chico. Er zijn wat
restaurantjes onder de bogen gevestigd, er zijn terrasjes en en er
worden markten en evenementen georganiseerd. Ook het stadhuis is aan dit
plein gevestigd. Rondom het plein zijn veel smalle straten waar
autoverkeer verboden is en waar, zodra de zon gaat schijnen, de
terrasjes als paddenstoelen uit de grond komen. Ook de overdekte markt
ligt in dit gedeelte. Het is aangenaam op één van deze terrasjes neer te
strijken en een dagmenu te bestellen. Een groot stuk rundvlees, de
chuletón de Ávila, is de specialiteit van deze stad. Ook bonen
(judías) staan veelal op het menu.
Via bijvoorbeeld de calle de los Reyes
Católicos kunt u van het marktplein naar de Plaza de la Catedral lopen.
Het is niet vreemd dat de Reyes Católicos een straat naar zich vernoemd
hebben gekregen want ook koningin Isabel werd in Ávila geboren en deze
stad was in de vijftiende en zestiende eeuw heel belangrijk in het
koninkrijk Castilië.
De Plaza de Catedral is niet groot en de
kathedraal zelf is oud (twaalfde tot vijftiende eeuw) maar niet zo
indrukwekkend als sommige andere Spaanse kathedralen. Toch is het zeker
de moeite waard het gebouw van binnen te bekijken. Het toegangskaartje
geeft ook recht op het bezichtigen van enkele museumzalen en de met glas
afgeschermde kloostergalerij. De achterkant van de kathedraal is ook
interessant. Ze maakt namelijk deel uit van de stadsmuur.Misschien nog
wel boeiender dan de kathedraal is de net buiten de muren gelegen
Basílica de San Vicente. Deze Romaanse kerk dateert uit de twaalfde eeuw
en alleen de laatst aangebouwde delen zijn gotisch. Het hoofdportaal is
schitterend en heel indrukwekkend is de drukbewerkte graftombe van de
martelaren San Vicente de Ávila en zijn zusters. Het verhaal van hun
vlucht - ze behoorden tot de eerste christenen- , gevangenname door de
Romeinen, marteling en dood wordt gedetailleerd weergegeven.
Liefhebbers
van de Romaanse architectuur moeten ook een kijkje gaan nemen bij de
Iglesia de San Pedro, die aan de eerder genoemde Plaza de Santa Teresa
ligt. Deze kerk dateert uit circa 1100 en is één van de oudste Romaanse
kerken in de regio.
De stadsmuren nodigen natuurlijk ook uit om
eroverheen te lopen. Dat kan op vier punten en u moet er wel toegang
voor betalen. Maar het geeft een mooi perspectief op de straten en
gebouwen binnen de muren en u kunt er zich ook voorstellen hoe goed de
stad te verdedigen viel met dergelijke verdedigingswerken.
Ook
een mooi uitzicht heeft u van het punt dat Los Cuatro Postes wordt
genoemd. Het is de moeite waard hier s avonds laat naartoe te rijden
met de auto, als de muren en de kerken verlicht zijn. Rijd langs de
buitenkant van de muren naar de westelijke kant van de stad en steek de
rivier de Adaja over richting Salamanca. Na een paar honderd meter en
nog vóór het hoge hotel Cuatro Postes ziet u rechts een parkeerplaats
en vier zuilen. Vanaf dit zestiende-eeuwse religieuze monument heeft u
een werkelijk schitterend uitzicht over de hele oude stad.
Ávila
is, zoals eerder gezegd, niet groot en na één of twee dagen heeft u de
stad wel bekeken. U kunt de trip nog verlengen met een bezoek aan het
wandelgebied Sierra de Ávila, dat ten westen van de stad ligt, of
onderweg naar Alicante stoppen bij het klooster en mausoleum van El
Escorial, waar u bijna langs komt.
Praktische informatie:
Ávila
ligt 540 km ten noordwesten van Alicante en is te bereiken door in
Alicante de A-31 naar Madrid te nemen en deze te volgen tot aan de
rondweg om Madrid. Via de M-50 wordt u onderlangs de hoofdstad geleid
en weer omhoog tot u de afslag A-6 kunt nemen. De A-6 wordt na enkele
tientallen kilometers tolweg maar het is de moeite waard die te nemen
tot aan El Espinar, omdat u anders door heel veel dorpjes geleid wordt.
Bij El Espinar kunt u eventueel de SG-500 naar Ávila kiezen, Blijft u
op de snelweg dan kiest u bij Villacastin de AP-51 naar Ávila.In beide
gevallen komt u de stad aan de oostkant binnen. U houdt het centrum aan
en stuit al snel op de stadsmuren. Hier rijdt u omheen tot u de
richtingaanwijzer vindt van het hotel dat u geboekt heeft, of een P die
een parkeerplaats juist buiten de muren aanduidt. Binnen de muren is
alleen beperkt parkeren mogelijk.
Tip: Een zeer sfeervol,
perfect gelegen en niet duur hotel is las Leyendas: www.lasleyendas.es.
Dit en andere hotels zijn te boeken via www.booking.com
Don Juan de Borbón: de koningszoon die nooit koning werd
Afgelopen week
was het twintig jaar geleden dat don Juan de Borbón overleed, één van de
opmerkelijkste personen uit de twintigste-eeuwse Europese monarchieën.
Juan de Borbón was namelijk de zoon van een koning en ook de vader van
de huidige koning. Zelf beklom hij echter nooit de Spaanse troon.
De
Spaanse monarchie is in hoog tempo bezig de populariteit die het enkele
tientallenjaren geleden had, te verliezen. Het jachtincident rond
koning Juan Carlos, het corruptieschandaal waarbij schoonzoon Iñaki
Urdangarín en mogelijk dochter Cristina bij betrokken zijn en vorige
week het bericht dat don Juan de Borbón, de vader van de huidige koning,
bij zijn overlijden in 1993 een fortuin van maar liefst 1,1 miljard
pesetas achterliet. Het grootste deel van dat aanzienlijke bedrag stond
op buitenlandse rekeningen.
Tot vorige week bestond van don
Juan de Borbón het beeld van een nogal trieste figuur: niet alleen was
hij geen koning geweest en had hij een groot deel van zijn leven in
ballingschap doorgebracht. Ook zou hij vaak hebben moeten leven zonder
de bij een vorst behorende rijkdom. Dat laatste blijkt dus niet helemaal
waar. Een onderzoek van Crónica dat vorige week werd gepubliceerd,
toont met alle mogelijke details dat de vader van de huidige koning twee
bankrekeningen had in Lausanne en één in Genève en dat daarop ruim 725
miljoen pesetas stond. Ook bezat don?Juan onroerend goed in Madrid en
Estoril. Het fortuin werd in 1993 verdeeld over zijn drie nog levende
kinderen en koning Juan Carlos had dus niet te klagen over de erfenis
die hij van zijn vader kreeg.
Het is een bericht dat niet
bijdraagt aan het imago van het koningshuis, zeker niet in een tijd waar
er al te vaak sprake is van (politieke) kopstukken die geld het land
uit sluizen naar belastingparadijzen zoals Zwitserland. Maar in het
geval van de familie Borbón lag het allemaal toch een beetje anders. Om
dat te kunnen inschatten, moeten we wat vertellen over het leven van don
Juan de Borbón.
Juan de Borbón y Battenberg werd in 1913
geboren als de derde zoon van de toenmalige Spaanse koning Alfonso XIII
en diens vrouw Victoria Eugenia de Battenberg. Omdat Juan de derde zoon
was, werd hij in eerste instantie niet opgevoed als troonopvolger. Hij
volgde een militaire opleiding in Madrid maar die opleiding werd abrupt
onderbroken toen in Spanje in 1931 de republiek werd uitgeroepen en de
koning met zijn gezin Spanje halsoverkop verlieten om een burgeroorlog
te voorkomen.
Inmiddels was de positie van Juan binnen het gezin
veranderd. Zijn oudste broer Alfonso had afstand gedaan van zijn
rechten op de troon omdat hij wilde trouwen met iemand die niet van adel
was. De tweede broer, Jaime, was doofstom en deed daarom afstand van
de troon.
Juan werd zodoende toch de kroonprins, zei het dan in ballingschap in Italië.
Toen
in 1936 in Spanje toch de gewapende strijd tussen de verschillende
kampen losbarstte, gaf koning Alfonso Juan toestemming mee te vechten
met de monarchisten. Toen de rechtse generaals lucht kregen van Juans
aanwezigheid werd hij de grens weer over gezet. Juan was een jaar eerder
getrouwd met de prinses María de las Mercedes de Borbón-Dos Sicilias y
Orleans en hij werd tussen 1936 en 1941 vader van vier kinderen.
De
burgeroorlog werd in 1939 beslist in het voordeel van de rechtse
troepen van generaal Franco. Deze was in voorgaande decennia een vriend
geweest van koning Alfonso XIII en in 1941 deed de koning vrijwillig
afstand van de troon. Korte tijd later overleed hij en hij liet een uit
Spanje meegenomen bedrag aan zijn opvolger na. Het was behoorlijk wat
geld, dat was bedoeld als potje voor leden van het koningshuis die in
moeilijkheden verkeerden. De 28-jarige Juan de Borbón vestigde zich als
troonopvolger in ballingschap met zijn vrouw en kinderen in het veilige
Lausanne - de Tweede wereldoorlog was in volle gang - en begon een
actieve campagne om te proberen de monarchie in Spanje terug te brengen.
Na
afloop van de Tweede Wereldoorlog verhuisde het gezin naar Estoril maar
ook vanuit die locatie bleef don Juan lobbyen en strijden om zijn
rechten op de Spaanse troon te doen gelden. Generaal Franco bleek echter
geenszins bereid de macht aan hem over te dragen. Wel was de dictator
geïnteresseerd in de oudste zoon van don Juan de Borbón. Hij stelde voor
dat de jonge Juan Carlos in Spanje zou worden geschoold, onder
toezicht van Franco zelf.
Het gezin van don Juan leefde in
Estoril sober en relatief rustig. Tot op een tragische dag in 1956. De
beide zoons, Juan Carlos en Alfonso, waren tijdens een schoolvakantie
terug in Estoril en speelden met een kleine revolver. Het wapen ging af
en een kogel raakte de veertienjarige Alfonso in het hoofd. Hij raakte
zwaar gewond en hoewel zijn vader hem nog probeerde te reanimeren,
overleed hij korte tijd later.
Het was een enorme slag voor don
Juan de Borbón en het begin van een zekere afstand tussen hem en zijn
enig overgebleven zoon. Juan Carlos bracht ondertussen steeds meer tijd
in?Spanje door, onder de vleugels van Franco. Hij kreeg een gedegen
militaire opleiding en het leek erop dat hij zeer door Franco beïnvloed
werd. In 1969 riep Franco de jonge Juan Carlos dan ook uit als zijn
officiële opvolger, mocht hij komen te overlijden.
Toen Franco
in 1975 overleed, werd Juan Carlos inderdaad uitgeroepen tot opvolger en
tot nieuwe koning van Spanje. Vader Juan was bang dat zijn zoon in de
voetsporen van de overleden dictator zou treden en pas toen Juan Carlos
duidelijk maakte dat hij een democratisch pad wilde gaan volgen, reisde
don Juan vanuit Portugal naar Madrid om zijn zoon te ontmoeten. Korte
tijd later deed hij ook officieel afstand van zijn rechten op de Spaanse
troon, ten faveure van zijn eigen zoon. De monarchie van zijn
voorvaderen was daarmee in ere hersteld, al had hij zelf geen enkele dag
op de troon gezeten.
Don Juan kreeg van zijn zoon de titel
Graaf van Barcelona en verhuisde terug naar Spanje. In 1980 werd
echter kanker bij hem vastgesteld, een ziekte waar tegen hij meer dan
een decennium lang bleef vechten maar waaraan hij in 1993 uiteindelijk
op 79-jarige leeftijd overleed. Don Juan werd in het Escorial bij Madrid
begraven met alle eerbetuigingen die een koning van Spanje volgens het
protocol horen te krijgen.
Pas na zijn dood bleek dat hij de
geldbedragen die zijn vader ooit had meegenomen uit Spanje goed had
weten te beheren en uit te breiden en dat de relatief sober levende zoon
en vader van koningen in werkelijkheid een zeer welgesteld man was.
Door: Bea Lutje Schipholt (Bron: Weekblad De Week)
; 
; 
; 
; 
.
Samen op weg naar de Chinees
klik op het plaatje voor een pps.
Canada
Frankrijk 
Spanje 
Hongarije 
Belgie 
Zwitserland 
![\"Image](\"http://i42.tinypic.com/2mos85c.jpg\")
