Aan de wandel  tussen Altea en Alfaz del Pi

Erachter ligt een dennenbos. Na ruim een half uur gewandeld te hebben, bereikt u een kruising, waar een groen bordje van de ge­meente Alfaz del Pi staat. U gaat hier rechtdoor en loopt over een prachtig, smal weg­getje dat tussen de sinaasappelbomen doorloopt. Tien minu­ten later bereikt u een T-splitsing. Rechtsaf gaat het naar de urba­nisatie Foya Blanca maar u slaat linksaf. Er komt nu een stukje dat langs een wat drukkere weg loopt, kijk dus uit voor verkeer.
 
De weg maakt een bocht naar rechts en even later slaat u rechtsaf de Cami d’Altea in en verlaat de drukkere weg weer. U heeft nu, al wandelend naar alle kanten toe een enorm weids uitzicht. De Puig Cam­pana was de hele wandeling al te zien maar nu ziet u terugkijkend ook de Sierra de Bernia, Altea en de zee.
 
De weg maakt een bocht naar links, pas­seert enkele huizen en eindigt in een T-splitsing. U gaat hier rechtsaf en loopt de Cami del Alguers op, ook weer een wat drukkere weg. Even is zelfs het lawaai van de snelweg te horen. Maar u loopt maar kort langs deze weg. Meteen na de eerste bocht volgt een afslag naar links, de Camí de L’Almassera. Hier loopt u in. Even later bereikt u een viersprong. U gaat hier rechtsaf de Camí Pla de Nadala in en meteen daarna linksaf de Camí Barranc del Devesa in. De gemeente Alfaz heeft enkele jaren geleden prachtige straat­naam­bordjes op witte zuilen laten neer­zetten dus u kunt niet verdwalen.
 
U loopt nog steeds door sinaasappelland maar het is jammer dat in dit gedeelte de laatste jaren veel hekken zijn neergezet, al dat gaas langs de weg doet toch een beetje afbreuk aan de schoonheid van het landschap.
 
Na ruim een uur lopen begint de weg te da­len en u komt uit in de Barranco de De­vesa. Het landschap is plotseling wat an­ders, er zijn dennenbomen en agaves en u hoort water stromen. Het water is overigens niet te zien. Met een bocht naar links gaat de weg aan de andere kant van de barranco weer omhoog. Het is zowaar even heel steil.
 
Aan het einde van de klim verandert de straat van naam en wordt Carrer Serra Bernia. Precies op dit punt slaat u linksaf, de Camí del Devesa in. Er volgt een stuk met al gedeeltelijk bloeiende amandelbomen en even later bereikt u een V-splitsing. U gaat rechtsaf langs een schilderachtig, oud huis waar veel zwerf­katten rondhangen. De smalle weg maakt nog een bocht, passeert een ruïne een paar prachtige Johannes­broodbomen. U ziet Alfaz del Pi nu voor u liggen en na nog vijf minuten wandelen bereikt u een halve rotonde naast de sportvelden. Recht voor u ligt het centrum, met diverse gelegenhe­den om iets te drinken.
 
Als u uitgerust en opgefrist bent, is de keuze aan u. Of u loopt langs dezelfde weg terug of u neemt de bus, die vanuit het centrum naar Albir en Altea gaat.
 
Bea Lutje Schipholt

(Uit de Week)
 
.

Kinderfeest bij uitstek: Driekoningen

De wijzen hebben ook steeds mooiere keren aan en uiteindelijk worden ze vaak koningen genoemd.
 
Over de herkomst van de wijzen is niet veel bekend. Omdat in de Bijbel alleen ‘uit het Oosten’ staat, denken historici dat ze uit Babylonië of Perzië kwamen.
 
In Spanje werd in de zeventiende eeuw een manuscript geschreven dat de Auto de los Reyes heette. Het is een geschrift over het verhaal van de drie wijzen, geba­seerd op het evangelie van Matteüs. Verteld wordt hoe drie wijze mannen ieder afzonderlijk in een ver land een grote ster zagen. Zij volgden deze ster en ontmoetten elkaar. Samen reisden ze verder, op zoek naar de koning die zojuist geboren zou zijn, om hem cadeaus te geven. Aangekomen in Jeruzalem, zien ze de ster niet meer. Ze gaan naar de Romeinse heerser Herodes en vragen hem waar ze de pasgeboren koning kunnen vinden. Herodes weet het niet maar hij vraagt de wijzen wel of ze hem, als ze het kindje vinden, willen informeren zodat hij de nieuwe koning ook kan komen vereren. Herodes heeft van zijn eigen raadgevers gehoord dat er een Messias zou komen en hij is dus op zijn hoede. Het zeventiende-eeuwse geschrift, dat bewaard wordt in de Biblio­teca Nacional in Madrid, stopt hier.
 
Het verhaal van de drie koningen was al­tijd al geliefd in het katholieke Spanje maar het kreeg nieuw leven ingeblazen toen de Spaanse theoloog Gaspar Fernández de Ávila in de achttiende eeuw de Auto de los Reyes ge­bruikte als bron voor een gedicht van twaalf strofen. Het gedicht ging over de kindertijd van Jezus Christus en het werd heel populair in Spanje. Het is dit gedicht dat de aanleiding was tot de opvoe­ring van het Driekoningenverhaal in het dorpje Cañada in het binnenland van Alicante. Al sinds 1764 doet de hele be­volking van het dorp mee aan de opvoe­ring van het kerstverhaal: de geboorte van het kind in de stal en de komst van de wijzen. Sinds 1964, bij het 200-jarig be­staan van de opvoering, speelt men ook andere delen van het Bijbelverhaal, de vlucht van Jozef, María en Jezus naar Egypte en de kindermoord van Herodes.
 
Maar ook in veel andere plaatsen wordt het verhaal van de ontmoeting tussen de wijzen en het kindje Jezus opgevoerd. Vaak wordt er op 5 januari een levende kerststal op­gesteld op het plein voor het stadhuis en als de drie wijzen aankomen, eren zij de pasgeborene en overhandigen zij hun ge­schenken.
 
Het is erg leuk om een Driekoningenoptocht bij te wonen, vooral omdat deze in sommige gemeenten werkelijk spectaculair is. Zo is daar de aller oudste Driekoningenoptocht van Spanje, die plaatsvindt in Alcoy, of de enorm grote optochten van Elche en Ali­cante, die gepaard gaan met praalwagens. In sommige plaatsen komen de drie wijzen met de boot aan, hetgeen de associatie met Sinterklaas nog vergroot, in andere plaatsen arriveren ze met de trein of op een kameel. Ook heel bijzonder en sfeervol is de traditie in Elda, waar de bevolking met toortsen de achter Elda gelegen berg Bolón oploopt en zo de drie koningen, die in de schemering de berg afdalen naar het centrum, bijlicht.Maar het mooiste van alles is waarschijnlijk wel het observeren van de gezichten van de kleinste kinderen. Zij staan vol ontzag te kijken als de drie koningen op hun paarden of kamelen voorbij komen en ze verheugen zich zichtbaar op de snoep- en pakjesregen die komen gaat.
 
In de gezinnen vindt deze pakjesregen meestal op 6 januari plaats. Dat is immers een feestdag en dus verzamelt de hele fami­lie zich om eerst samen te eten en daarna, onder het genot van een roscón de reyes (banketstaaf met daarin verrassingen meegebakken), de berg met pakjes uit te pakken. En dit jaar hebben de kinderen extra lang de tijd om met hun nieuwe aanwinsten te spelen: meteen na Driekoningen volgt namelijk een weekend.
 
Door: Bea Lutje Schipholt
 
.