Droom is't leven, anders niet; 'tGlijt voorbij gelijk een vliet, Die langs steyle boorden schiet, Zonder ooyt te keeren. (uit gedicht Air van Jan Luyken).
Hunebedden zijn mysterieuze stenen monumenten van 50 eeuwen
oud.
Met 16 hunebedden in de directe omgeving is Borger is
Drenthe de hunebedhoofdstad van Nederland. Logisch dus dat daar ook het
prachtige Hunbedcentrum (ontworpen door Aldo en Hannie van Eijck) te vinden is.
Een bijzonder museum in een bijzonder gebouw. Het startpunt van een
onvergetelijke reis naar de prehistorie. Voor het gebouw zijn allemaal stenen verzameld die gevonden zijn uit de ijstijd.
De familie hunebedbouwers waren niet groot. Een volwassen
man werd zon 1.65m., een vrouw 1.55m. Ook werden ze niet oud, hoogstens 50,60
jaar. Maar toch wel sterk genoeg om een steen van 20.000kilo te verslepen. Hoe
zwaar dat is? 20 autos zonder wielen.
Tot 5000 voor Christus leefde iedereen van de jacht, de
visvangst en het verzamelen van eetbare planten. Slechts een paar honderd
mensen trokken rond door het ontoegankelijke Nederland. Later verspreidde de
landbouwzich over Europa. Nu was er
tijd om grote huizen te bouwen en een laatste rustplaats voor de dorpsgenoten.
We stellen ons de hunebedbouwers meestal voor als vreedzame
boeren. Maar of dat wel terecht is? Er zijn veel strijdhamers gevonden. Die
werden vast niet alleen gebruikt om te pronken.
Er zijn nu nog 54 hunebedden in Nederland. Vroeger waren er
meer maar er zijn veel gesloopt. Oorspronkelijk zullen er in Nederland 100
gewest zijn.
Het hunebed werd gebruikt als gemeenschappelijke grafkelder,
waarin de doden van een dorpsgemeenschap gedurende verscheidene eeuwen werden
begraven. Bij opgravingen zijn de resten gevonden van de grafgiften die daarbij
werden meegegeven: scherven van honderden potten, vuurstenen, werktuigen en
zelden ook sieraden. In de zure Drentse bodem zijn alle resten van de doden
zelf volledig vergaan.
De boeren leefden in nederzettingen van enkele boerderijen.Grondsporen van palen maken een reconstructie mogelijk. Derze boerderij werd in 2007 gerealiseerd.
toevoeging: een artikel uit de Telegraaf van 31 december 2010:
Geheimen grafkamers van Drentse hei ontrafeld
Alles over hunbedden
door JAN COLIJN
Lange tijd dachten we dat hunebedden het werk was van reuzen die over de
Drentse hei doolden. Inmiddels weten we wel beter. Niettemin roepen de
geheimzinnige grafkamers nog altijd tal van vragen op. Het Hunebedcentrum in
Borger ontrafelt een aantal van deze eeuwenoude mysteries.
Foto: Jos Schuurman
Het centrum, vormgegeven door het beroemde architectenechtpaar Aldo en Hannie
van Eyck, ligt op de plaats waar het thuishoort. Met zestien hunebedden in
de nabije omgeving is Borger immers onmiskenbaar hunebedhoofdstad van ons
land.
De reis terug in de tijd begint in de filmzaal. Via een groot scherm wordt de
bezoeker meegenomen op een ijzige reis die voert van Scandinavië richting
het Drenthe van een slordige 150.000 jaar geleden. Van de tijd dat de aarde
nog bedolven was onder een dik pak ijs tot het tijdperk waarin de hunebedden
werden gebouwd.
Dat gebeurde door een volkje dat de afmetingen had van een Hobbit. Zo werd een
volwassen man amper 1.65 meter groot. Het trechterbekervolk, vernoemd naar
de trechtervormige bekers die bij opgravingen werden teruggevonden, had dan
ook een ingenieuze methode bedacht om de uit de kluiten gewassen zwerfstenen
van soms 20.000 kilo te verslepen en boven op elkaar te stapelen.
Met behulp van boomstammen werden de gevaartes naar de beoogde plek gerold en
met houten stellages naar boven gehesen. De graftombes werden vervolgens
afgesloten door bovenop de draagstenen platte dekstenen te leggen en de
kieren dicht te proppen met zand en klei.
Er zijn nog een slordige vijftig hunebedden overgebleven, de rest is gesloopt.
Op een enkeling in Friesland of Groningen na, zijn ze vooral in Drenthe te
vinden. De prehistorische grafkamers vormden ware archeologische
schatkamers. Menselijke resten vergingen weliswaar grotendeels in de zure
bodem, maar wapens en aardewerk werden vaak in overvloed aangetroffen.
Zo werd in 1970 in het even verderop gelegen Drouwenerveld voor het laatst een
hunebed blootgelegd. De complete inventaris daarvan ligt nu uitgestald in
het museum. En dankzij die bodemschatten zijn we vandaag de dag toch aardig
wat over onze voorvaderen aan de weet gekomen.
In het Hunebedcentrum overigens gelegen pal naast het grootste hunebed van
ons land zijn al die wetenswaardigheden verzameld. Het centrum biedt
overigens niet alleen veel informatie over de dolmen, maar volgt vooral ook
het spoor van de bouwers ervan. Daarbij wordt een impressie geboden van hoe
het dagelijks leven van deze voorouders eruit zag. Hoe deze mens evolueerde
van jager tot boer.
Tot 5000 voor Christus leefde men van de jacht, de visvangst of het verzamelen
van eetbare planten. Van een vol Nederland was geen sprake: naar schatting
slechts een paar honderd mensen trokken rond. Later werd de overstap gemaakt
naar landbouw en vestigde men zich op één plek door huizen te bouwen.
In het midden van het centrum staat een nagebouwd hunebed. Waarbij het
bovendien mogelijk is naar het binnenste af te dalen. Tenminste, voor de
mensen die niet al te claustrofobisch zijn ingesteld. Het is namelijk
dringen geblazen. Zeker wanneer er soms hele groepen schoolkinderen afdalen.
Want er is alles aan gedaan om het Hunebedcentrum leuk te maken voor de
jeugd. Zo kunnen ze in de huid kruipen van een archeoloog, maar ook hun
eigen hunebed bouwen. En dan is daar voor de jongste bezoekertjes Oek, het
zesjarig zoontje van een hunebedbouwer dat allerlei avonturen beleeft. Oek
is de mascotte van het centrum en zijn stenen beeltenis staat pontificaal
voor de ingang.
Het Hunebedcentrum beantwoordt vele vragen, maar tegelijk blijven ook vele
vragen open. Omdat immers schrijven, lezen en de boekdrukkunst nog
science-fiction waren, kunnen wetenschappers eigenlijk weinig anders dan
speculeren hoe het er in die tijd aan toe moet zijn gegaan. Maar ach, dat
prikkelt juist de fantasie.
Het Hunebedcentrum is dagelijks geopend. Van ma. t/m vr. van 10.00 tot 17.00
uur; za. en zo. van 11.00 tot 17.00 uur. Gesloten op 30 en 31 dec. en 1 jan.
AMSTERDAM -
In New York teistert een wandluisplaag de bedden van duizenden budget en luxe
hotels. En de plaag verspreidt zich snel Wil jij weten waar je nog kunt
slapen zonder de venijnige beestjes in je bed?
Ook luxe hotels hebben last van de hardnekkige wandluizen.
Verschillende grote winkelketens en hotels in Amerika hebben de deuren al
moeten sluiten om de hardnekkige beestjes aan te pakken. De bedbugs, ofwel
wandluizen, verstoppen zich overal, in de naden van lakens, in matrassen,
kasten, kleding, achter het behang, enzovoort. En als je dan lekker ligt te
slapen, slaan ze toe.
De wandluizen komen af op de warmte van het menselijk lichaam en de
kooldioxide die vrijkomt bij het ademen. Ze zuigen je bloed op, waardoor
kleine jeukende bulten ontstaan, en planten zich vervolgens in razendsnel
tempo voort.
De laatste jaren zijn de bedbugs behoorlijk in opmars, waarschijnlijk doordat
steeds meer mensen reizen en de luizen meenemen vanuit hotelkamers over de
hele wereld. Het advies luidt dan ook: tas goed dichthouden als je van een
reis thuiskomt en meteen al je kleding op zestig graden wassen.
Wil je weten waar je in Amerika nog terecht kunt zonder gebeten te worden? Op
de Amerikaanse site Bedbugregistry kun
je precies zien waar het nog bedbugs-vrij slapen is.
De
kinderen van een lagere school krijgen les over 'moraal'.
Ze krijgen de opdracht om thuis aan hun ouders te vragen een verhaal te
vertellen waaraan een moraal hangt.
Wanneer ze terug in de klas komen, mogen ze vertellen wat ze gehoord
hebben.
Mieke vertelt : "Mijn ouders zijn kippenboeren, ze hebben een
legbatterij.
Op een dag hadden ze in de auto een mand eieren staan.
Ze reden over een grote bobbel in de weg, waardoor de eieren
braken."
De moraal luidt: "Wees zeer voorzichtig met fragiele
voorwerpen."
Elsje vertelt : "Mijn ouders hebben ook een kippenboerderij, maar
zij kweken kuikentjes.
Op een dag hadden ze wel twintig eitjes. Ze verwachtten dus ook twintig
kuikentjes.
Ze verzorgden de eitjes heel goed, maar er zijn er maar vijftien van
uitgekomen."
De moraal luidt: "Tel je kuikentjes pas als ze zijn
uitgekomen."
Dan vraagt de juf aan Ellen: "En hebben jouw ouders ook een
verhaal verteld?"
"Ja", antwoordt Ellen, "mijn papa heeft ons verteld over
zijn zus, tante Annie.
Onze tante Annie woont in Amerika en is daar bij het leger.
Ze is piloot bij de luchtmacht en heeft meegevochten in Irak.
Op een dag werd haar vliegtuig geraakt en moest ze springen.
Het enige wat ze bij zich had was een fles whisky, een machinegeweer en
een zakmes.
Terwijl ze aan haar parachute bungelde, dronk ze de fles whisky leeg
want dan was ze die alvast kwijt.
Toen ze beneden kwam, werd ze omsingeld door wel zeventig Irakezen.
Ze pakte haar machinegeweer en schoot er vijftig van neer, toen waren
haar kogels op.
Met haar zakmes kon ze er nog vijftien doden, toen brak het mes af.
De vijf laatste heeft ze met haar blote handen gedood."
De juf kijkt Ellen ontdaan aan en vraagt na enige stilte:
"En heeft je papa je ook een moraal bij dat verhaal verteld?"
Ellen antwoordt: "Jazeker juf."
De moraal is: "Je kunt maar beter uit de buurt van tante Annie
blijven als ze gezopen heeft."
AMSTERDAM -
Waarmee zou data sneller te versturen zijn: een moderne breedband
internetverbinding, of een postduif? Enkele actievoerders voor sneller
internet in Groot-Brittannië gaan het vandaag uitvinden.
Met de actie proberen zij aan te tonen dat de snelheid van internet in
plattelandsgebieden in Groot-Brittannië nog veel te wensen overlaat. Om dit
te bewijzen laten zij tien postduiven los vanaf een boerderij in Yorkshire
die een reis van 120km naar Skegness afleggen. Tegelijkertijd wordt een
videobestand van 300 megabyte groot online gezet. Dat meldt de BBC.
Eenzelfde soort experiment werd ook al eens in Zuid-Afrika uitgevoerd. Toen
wist een duif een afstand van 96km af te leggen terwijl er pas vier procent
van een vier gigabyte groot bestand was geüpload.
De Britse regering wil dat in 2015 iedereen in het land een verbinding van
minstens twee megabit per seconde heeft. Momenteel zitten nog drie miljoen
huishoudens onder deze grens.
klik op de foto voor een kijkje bij het bezoekerscentrum 
Canada
Frankrijk 
Spanje 
Hongarije 
Belgie 
Zwitserland 
![\"Image](\"http://i42.tinypic.com/2mos85c.jpg\")
