Inhoud blog
  • 18de FIETSHAPPENING
  • Deelgemeentehuis Sint-Eloois-Vijve
  • VANDALISME IN DE KERK VAN ST-ELOOIS-VIJVE
  • Stijlvolle heropening GIKS
  • Speciaal transport
  • STAD WAREGEM
  • Yachthaven St-Eloois-Vijve
  • Is heraangelegde parking Basisschool Vijve nog onveilig ?
  • Tentoonstelling Emile Claus in Deinze en Gent
  • Tentoonstelling Emile Claus in Deinze
  • Winterlanschap
  • Vandalen vernielen Lourdesgrot in Vijve
  • BOOTTOCHTEN OP DE LEIE 2009
  • Nieuwe pastoor voor St-Eloois-Vijve en Federatie Waregem-Leiekant
  • Davisfonds Vijve
  • JOZEF LAMBRECHT
  • TONEEL TE VIJVE
  • Koninklijke Fanfare \\\\
  • Peter Benoit en St-Eloois-Vijve
  • Wapenschild
  • Bekende Vijvenaars
  • Onderpastoor Reimond van den Poel
  • Onderpastoor Reimond van den Poel
  • Medepastoor E.H. Reimond van den Poel
  • Vader van Emile Claus
  • Emile Claus en Generaal Biebuyck
  • Mevrouw Claus
  • Kunstschilder Emile Claus
  • Emile Claus
  • De Moeder van Emile Claus
  • Het Gildhuis
  • Emile Claus
  • Emile Claus
  • Emile Claus
  • Emile Claus
  • Emile Claus
  • Emile Claus
  • Emile Claus
  • Emile Claus
  • Emile Claus
  • Emile Claus
  • Emile Claus
  • Emile Claus
  • Emile Claus
  • Emile Claus
  • Emile Claus
  • ERNEST BREGIER
  • REMI BAERT: DE EERSTE VLAAMSE AMBASSADEUR
  • LUITENANT - GENERAAL ALOISE BIEBUYCK
  • HERFST
  • STERREN IN SEPTEMBER
  • HERFSTGROET
  • Radio
  • Bioritme
  • Vrede
  • Weekend
  • Onweer
  • Reis naar Egypte, Jordanië en Syrië
  • Cairo
  • Cairo
  • Cairo
  • Cairo
  • Cairo
  • Cairo
  • Cairo
  • Cairo
  • De Sinäi
  • De Sinäi
  • De Sinäi
  • De Sinäi
  • De Sinäi
  • De Sinäi
  • hotel Piramids
  • Ons eerste hotel in Egypte
  • TRIESTIG? TROOSTELOOS.
  • HOVENIERSLIEDJE
  • Voor alle moeders.
  • Gedicht
  • Vroeger werk
  • Lourdesgrot
  • Grot
  • De Lourdesgrot van St-Eloois-vijve 1895 - 2006
  • GESCHIEDENIS VAN DE DE ST. ELIGIUS KERK
  • PLAATSELIJKE GEBRUIKEN EN DEVOTIES
  • St-Eloois-Vijve
  • Kapelletje+ Link
  • St-Eloois-Vijve
  • St-Eloois-Vijve
  • In de Os
  • De Leie in St-Eloois-Vijve
  • De Leie in St-Eloois-Vijve
  • Het oud sas in St-Eloois-Vijve
  • De oude Leie in St-Eloois-Vijve
  • Oude Leiearm
  • De nieuwe sluis in St-Baafs-Vijve
  • De Leie in St-Eloois-Vijve
  • De Leie in Vijve
  • De Leiebrug in St- Eloois-vijve
  • TER INLEIDING
  • Voorwoord van Maryflor in zijn dichtbundeltje
  • Het oude Vijve of de Leiestreek vroeger en nu.
  • De Leiebrug in St- Eloois-vijve
  • De Leiebrug in St- Eloois-vijve
  • Recenter werk
  • Recenter werk
  • Recenter werk
  • ballonvaart
  • ballonvaart
  • ballonvaart
  • ballonvaart
  • ballonvaart
  • ballonvaart
  • ballonvaart
  • ballonvaart
  • Ballonvaart
  • Onze ballonvaart
  • Shadow
  • Mijn vroegere hobby
  • één van mijn vroegere werken
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Foto
    hartelijk dank voor U bezoek
    Blog als favoriet !
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    !!!!!!!! Levensvreugde is het elixir van de gezondheid !!!!!!!!
    Mijn favorieten
  • SeniorenNet.be
  • Speel gratis mee elke dag zowel voor NL als B
  • Waregem
  • Gezondheid
  • Mijn Buurman
  • Startpagina
  • Willekeurig SeniorenNet Blogs
    kruidjeroermeniet
    blog.seniorennet.be/kruidje

    SEXUAL SUSPENSE

                                                      Filmslotsekwentie

    Ik hou van u, prevelde de dame.
    Voorzichtig sloot hij de twee vensterramen.

    de wereld zal me morgen eenzaam schijnen !
    nauwkeurig sloot hij ook de vier gordijnen.

    O, als ge wist hoe gaarne ik u zie !
    Hij sloot zorgvuldig elke draperie.

    Oooouw dear ! sprak ze met een verliefde reutel.
    En met een droge klik droei hij de sleutel.

    Gij hoort bij mij als water bij de zee !
    Hij dobberde nat naar de canapé.

    Van ver reeds reikte zij haar rode lippen.
    En hij begon zijn das al ties te strippen.

    De warme liefde op zijn stoer gelaat gegrift
    mompelde hij twee fouten in het onderschrift.

    Toen kusten zij lang met gesloten ogen,
    zo lang dat het voorzeker niet zal mogen.

    Haar boezem ging stielvaardig op en neer.
    Ze had talent, dat zag men elke keer.

    Toen eindelijk het kussen was gedaan
    stond er 'The End' en ging het licht weer aan.

    Er stommelden wat hielen en wat hakken
    en iemand zuchte dun: 'Het is gebakken'

                                Louis Verbeeck


    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Voor alle jarigen die mijn blog bezoeken.
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto

    Geen Super De Luxe

    Geen roze
    in een doze,
    geen lelie,
    geen orchidee
    om in het leven
    te leven daarmee.
    Geen pronkstuk
    met veel tierlantijn,
    maar tintelende frisheid
    als heldere dauw
    die 't bloemeke laat botten
    tot blomme
    tot vrouw.

    Foto
    Foto

    MORGENZON

    Mooi die morgenzon, die groot en rond en rood,
    en klimmend in 't geluchte van het zomerblauw,
    die rijzend uit de nacht der stille stiltedood
    en schaduwvegendlang, nu ruimt het mistig grauw.

    Mooi die zomerzon, juist boven de aardeschoot,
    die glinsterglans op 't groen en frisse morgendauw,
    het zoemend luisterspel der bij, niet eens zo groot
    die bloemen kust en nektar drinkt, om godentrouw.

    Laat ons de bij, bloem, blad en bladerranken,
    schenk ons nog lang, uw milde vadergunst,
    het minnenspel van zon en wolkenbanken.

    Laat ons de sonate van vele vogelklanken,
    dit dichterboek van schone schilderkunst
    in ruisakkoord,...zijn grote schepper danken.

    Maryflor

    Foto
    Foto

    MATIGING

    'k En kan 't niet meer verdragen
    want 'k zie het keer op keer,
    't en is niet met te vragen
    dat ik bekom, maar omgekeerd veeleer.

    Men vraagt niet meer, men eist,
    de vuist gaat naar omhoge
    wat op een teken wijst
    van tand om tand en oog om oge.

    En ik de arme domme dwaas,
    gelovend nog in plicht en rechten
    die eerlijkheid zie in een waas,
    die niet op straat wil vechten.

    Geef ons maar Heer,
    die vroeg're kalme ruste
    de oude naastenliefde weer,
    die 't vuur der hebzucht bluste.

    Maryflor

    Foto
    Foto
    Foto
    HUWELIJKSLENTE

    Zojong
    en mooi en fris,
    met ogen die behagen.
    't is alsof het lente is
    iets nieuws,
    wat mijn blikken zagen.

    Ik laat het niet gauw blijken
    wat in 't gemoed geschied,
    maar 'k wil voor eens afwijken,
    om al het schoon
    dat men hier ziet.

    Een schat
    mijn vrouw, hun moeder zei,
    drie kinderen had ik, maar...
    er kwam een dochter bij !
    We hebben er nu van elk
    een paar.

    Het weze
    hen gegeven,
    ten alle tijden en heel lang,
    geluk en voorspoed in het leven
    door liefd' en trouw,
    één samenzang.

    Maryflor
    Foto

    DEBET

    Ik hoop
    dat de jeugd,
    de zon ziet die
    de mist laat verdwijnen,
    de dwazen in hun hemd zet.
    Dat zij het nest
    dat wij hebben bevuild,
    weer proper wassen met
    de schulden van onze eigenwaan.

    Maryflor

    Foto

    KLAARHEID

    Ogen zijn
    om 't geluk te zien,
    ogen, die in de zomer
    de herfst bezien,
    soms stom en stille staren,
    die weemoedig dromen
    bij het vallen van de blaren
    der ranke slanke bomen.

    Ogen zijn
    om je vrouw te zien,
    in vol ornaat
    of heel intiem,
    haar zachtjes te aanschouwen.
    Heerlijk is het om te zien,
    hoe kinderen van ons
    nu aan hun toekomst bouwen.

    Ogen zijn
    om 't gemoed te peilen,
    in de donkerte
    der duisternis,
    waar de mist niet optrekt
    maar nog dikker wordt bijwijlen,
    waar het zoeken naar het licht
    moeilijk valt, onmogelijk wellicht.

    Jonge ogen zullen later spreken,
    de bekrompenheid verbreken
    met een hart dat openstaat
    en het licht weer binnenlaat.
    Dan zal men klaarheid zien,
    misschien !

    Maryflor

    DE MELKKOE
    Foto

    de morgenfluister, kil en stil,
    een natte boerenweg en oostenwind,
    de parelmoeren heg, ik ril
    in de rust die ik vind.

    Euhhh !... een goedendag ?
    Lomp en stom kijkt ze me aan,
    ze is niet kwaad van slag
    maar traag,... niet erg verlaan.

    Loom en lui stapt ze voort
    die blanke, bruine of bonte koe,
    kwispelstaartend als het hoort
    tjokt ze naar de weide toe.

    Voor haar zijn 't al gelijke dagen.
    Ze is niet veel gewent,
    ze eist niet,... komt niet af met vragen,
    wie is nu nog zo vlug kontent.

    Niet overal is 't morgenstil
    in streek, land of kontinent.
    De weelde, onze welvaartsgril
    heeft ons de koe ontwend.

    Maryflor

    WERELDGEWELD
    Foto

    Lichtend verstand
    broze geest of,
    broos verstand en
    lichtende geest !
    Wie zal het zeggen,
    of kan het zijn
    dat een broze, lichtende,
    verstandige geest over
    deze huidige tijden heerst
    op zoek naar zinneloos geweld,
    of wordt men helder van geest
    met gezond verstand
    zodat deze broze vrede
    blijven moge.

    Maryflor

     

    DE MERLAEN
    Foto
    Gij schetterende, kwetterende, zwarte vogel
    gij schiet boven 't gras uit een heg.
    Gij lijkt een roeste, maar toch snelle kogel
    uit Godes gewere, zo heel verre weg.

    Gij kwieke maar sierlijke Merel
    gij schalt uw geluk honderduit.
    Gij draagt als een donkere, wondere perel
    uit Godes natuur, zijn zegen steeds uit.

    Gij brengt ons steeds lente
    gij wijst ons 't geluk
    zo onbezonnen, maar zonder een juk.

    Gij doet aan ons kond
    gij fluit immer were
    geloof in de mens, geloof in de Here

    Maryflor
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    ONZE PRUTS
    Foto
    Mijn favorieten
  • SeniorenNet.be
  • bijbelseplaatsen
  • Foto
    Willekeurig SeniorenNet Blogs
    fotosstefi
    blog.seniorennet.be/fotosst
    Foto
    Willekeurig SeniorenNet Blogs
    mia1948
    blog.seniorennet.be/mia1948
    Foto
    Mijn favorieten
  • SeniorenNet.be
  • wareber2
  • Gedichten van Luc Verbeke
  • Foto

    De Vlaamse Leeuw

    Zij zullen hem niet temmen, de fiere Vlaamse Leeuw.
    Al dreigen zij zijn vrijheid, met kluisters en geschreeuw.
    Ze zullen hem niet temmen, zolang een Vlaming leeft,
    Zolang de Leeuw kan klauwen, zolang hij tanden heeft.

    Ze zullen hem niet temmen, zolang een Vlaming leeft,
    Zolang de leeuw kan klauwen, zolang hij tanden heeft.
    Zolang de leeuw kan klauwen, zolang hij tanden heeft.

    De tijd verslindt de steden, geen tronen blijven staan.
    De legerbenden sneven, een volk zal nooit vergaan.
    De vijand trekt te velde, omringd van doodsgevaar.
    Wij lachen met zijn woede, de Vlaamse Leeuw is daar.

    Ze zullen hem niet temmen, zolang een Vlaming leeft,
    Zolang de leeuw kan klauwen, zolang hij tanden heeft.
    Zolang de leeuw kan klauwen, zolang hij tanden heeft.

    Hij strijdt nu duizend jaren, voor vrijheid, land en God.
    En nog zijn zijner krachten, in al haar jeugdgenot.
    Als zij hem macht'loos denken, en tergen met een schop.
    Dan richt hij zich bedreigend, en vrees'lijk voor hen op.

    Ze zullen hem niet temmen, zolang een Vlaming leeft,
    Zolang de leeuw kan klauwen, zolang hij tanden heeft.
    Zolang de leeuw kan klauwen, zolang hij tanden heeft.

    Wee hem, de onbezonnen', die vals en vol verraad,
    de Vlaamse Leeuw komt strelen, en trouweloos hem slaat.
    Geen enkle handbeweging, die hij uit 't oog verliest:
    en voelt hij zich getroffen, hij stelt zijn maan en briest.

    Ze zullen hem niet temmen, zolang een Vlaming leeft,
    Zolang de leeuw kan klauwen, zolang hij tanden heeft.
    Zolang de leeuw kan klauwen, zolang hij tanden heeft.

    Het wraaksein is gegeven, Hij is hun tergen moe;
    met vuur in 't oog, met woede, springt hij den vijand toe.
    Hij scheurt, vernielt, verplettert, bedekt met bloed en slijk,
    en zegepralend grijnst hij, op 's vijands trillend lijk.

    Ze zullen hem niet temmen, zolang een Vlaming leeft,
    Zolang de leeuw kan klauwen, zolang hij tanden heeft.
    Zolang de leeuw kan klauwen, zolang hij tanden heeft.

     

    Mijn favorieten
  • seniorennet.be
  • PAJARO
  • 2e CDO Flawinnes
  • Het Vijvenaarke
    !!!! AAN DE LEIE !!!!
    13-04-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Lourdesgrot van St-Eloois-vijve 1895 - 2006
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het levenswerk van Ursula Vandenbroucke en Maurice De Jonckere.

    1. Ursula Vandenbroucke, de stichteres van de grot.

    Ursula, ontsproten uit diep christelijke ouders, was een verstandige en innemende vrouw. Met haar Spaanse zwarte ogen en haar lichtbruin getaande of "geabsaneerde huid", eigen aan de Vandenbrouckes, trok zij willens nillens de aandacht van het sterke geslacht en in het bijzonder van haar vier jaar oudere dorpsgenoot Leo Ide. Trouwen was aan haar echter niet besteed, zodat uiteindelijk niet zij, maar haar 16 jaar jongere zuster Hortence met voornoemde Leo Ide in 1873 in het huwelijksbootje stapte. Op de ouderlijke hoeve bleef zij wonen tot omstreeks 1883 - 1885, de periode waarin haar oudere broer Leonard en schoonzuster Leonie Vannieuwkerke het ouderlijke goed 'Te Mullem' voor eigen rekening exploiteerden en haar zuster Hortence en schoonbroer Leo Ide een tweede hofstede aan de huidige Grottelaan gingen bewonen. Ursula nam officieel haar intrek op de hofstede 'Ide' ( thans Joseph Vanderstichele ) en bleef daar officieel gehuisvest, samen met dienstmeid Nathalie Dewaele, tot haar dood op Driekoningendag van het jaar 1901. De Historische werkelijkheid  wijkt wel eventjes af van de 'officiele' geschiedschrijving, zodat Ursula vrij geregeld ook het huishouden beredderde op het goed ' Ter Steenbosschen '  terwijl haar zuster Hortance optrok met de wiedsters, de vlasslijters en de roters aan de Leieboorden, de Desselgemstraat en de huidige Gentseweg. Ursula, die voor die tijd zeker een gefortuneerde dame kon worden genoemd, was een vrome en diep godsdienstige vrouw. Zij was niet alleen lid van de in 1872 door pastoor Chyoot en ' prefecte ' Louise Boulez gestichte congregatie van O.L. Vrouw en van het broedersschap van het Allerheiligste Sacrament en van de Wekelijkse Kruisweg, maar beoefende daadwerkelijk de deugd van de naastenliefde. Het genootschap van St-Vincentius a Paulo, waarvan haar schoonbroer Leo Ide schatbewaarder was, kon steeds op haar beroep doen in een tijd waarin de armoede geen uitzondering, maar sommige jaren eender de algemene regel was. Zij leefde in de schaduw van haar zuster Hortance, maar hield zich niettemin onledig met parochiale werken en ziekenbezoek. Volgens mondelinge overlevering en getuigenis van wijlen kerkbaljuw Maurice De Jonckere en de kleinkinderen van HortanceVandenbroucke, met name Etienne Debrabandere en Elisabeth Ide, houdt het bouwen van de grot van O.L.Vrouw van Lourdes, rechtstreeks verband met de wel dan niet wonderbaarlijke genezing van juffrouw Vercuysse van het goed ' Schouwendaele ' of ' Schoendale ', de hofstede die zich deels over Vijve en deels over Desselgem uitstrekt, en nu bewoond door Michel Vantemsche. Hier woonde vanaf 1884 het gezin van Felix Vercruysse en Nathalie Vanackere, die eerst een tijdje in Pittem geboerd hadden en wier dochter Maria ( ° Pittem 7.11.1874 ) volgens de overlevering een zwakke gezondheid bezat.Twee van haar broers en zusjes waren vroeg gestorven en het had op ' Schoendale ', aldus een taaie en hardnekkige legende, ook aardig wat gespookt.

    Juffrouw Ursula, getroffen door het spraakgebrek van de doofstomme ( ? ) of ' hakkelende ' ( ? ) Maria Vercruysse , wist haar ouders te overtuigen hun dochter toestemming te verlenen om in haar gezelschap op bedevaart te trekken naar Onze Lieve Vrouw van Lourdes, voor wie zei een innige verering koesterde. En het wonder gebeurde : te Lourdes vond Maria Vercruysse haar spraakvermogen terug. Misschien is het verhaal van de wonderlijke genezing eerder fictie dan historische werkelijkheid, zoals haar neef Marcel Vercruysse, de in 1909 op ' Schoendale ' geboren en in 1986 te Zillebeke overleden pastoor van Bikschote, ons ooit mededeelde, maar de verdiensten van juffrouw Ursula Vandenbroucke zijn er niet minder om.

    Met eigen centen en met de hulp van hoeveknecht Jules ( ? ) Waelkens en de landslieden van schoonbroer Leo Ide liet zij, waar nu de lindendreef van ' Vluchens hof ' eindigt, boven de bij de vlassers welbekende, aldaar opborrelende waterbron een immens grote grot bouwen. Voorwaar, een bijzonder goed geslaagde en natuurgtrouwe kopie van de grot van Massabiele. Drie wagons rotsblokken, waarvan sommige meer dan 200 kg wegen, werden uit de Pyreneeën per spoor naar het station van Waregem gevoerd en vandaar met paard en kar Vijvewaarts gereden.

    De moeilijkheden waren legio : ' architecte ' Ursula moest zich behelpen met een afbeelding, de grond was bijzoder drassig, de stenen immers zwaar en als bindmiddel was er slechts Doornikse kalk en roggemeel en - aldus de legende - het zweed van juffrouw Ursula en de arbeiders. Een titanenwerk, dat maanden in beslag nam en lang  niet door iedereen met bewondering werd gadegeslagen, zoals blijkt uit een socialistisch geinspireerd krantenartikel van ' Vooruit ' gedateerd op 13. 07 . 1896, dat onder de titel ' Vijve St - St-Eloi.  ook een Lourdes ' bijzonder venijnig uit de hoek kwam.

    ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
    " Wat geluk voor onze arme inwoners, zij zullen weldra van den honger verlost zijn, de pachten zullen gaan verminderen, de loonen gaan vermeerderen, het geluk lacht al wat arm is in Vijve St-Eloi tegen. Ge gelooft het niet maar wij gaan hier een Lourdes krijgen, zoals in Oostakker en daar ook is de armoede een ongekend iets tenminste voor diegene die door dit middel de lichtgeloovige allerhande offers kunnen afzetten. En dit alles hebben wij te danken aan eene vrouw Ursula. Voor zoo eene verstandige daad verdient zij gedekoreerd te worden ".
    ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    Uit dat antiklerikaal getint artikel valt af te leiden dat de werzaamheden, gestart in 1895, in juli 1896 nog niet helmaal voltooid waren. Ursula vertoefde tijdens haar laatste levensmaanden permanent bij haar zuster Hortance en kon van op haar sterfbed haar levenswerk gadeslaan en Onze Lieve Vrouw van Lourdes, de troosteres der verdrukten, aanroepen. Zij stierf op 6 januari 1901 nauwelijks 55 jaar oud. Toen de lijkstoet op de dag van de begrafenis kerkhofwaarts trok, werd eventjes halt gehouden aan de Lourdesgrot.

    Jaren later werd aan de grot een arduinen plaat gemetseld met de inscriptie :
              " Wees indachtig de ziel van juffrouw Ursula Vandenbroucke, overleden te Vyve St - Elooi den 6 januari  1901 in de ouderdom van 56 jaren, die deze rots stichte in het jaar 1895 "


                        Gedachtenisprentje van Ursula Vandenbroecke.

    Zij was eene wijze maagd van 't getal der voorzichtigen, die de heer wakende gevonden heeft.
                                                                                                                               Brev. Rom .

                     Zalige en Dierbare Rouwgedachtenis
                                          VAN JOUFROUW
            URSULA VANDENBROECKE,
                Raadslid der Congregatie van O.  L.  Vrouw
              Lid van het broederschappen van het
                     Allerheiligste Sakrament
             van den wekelijkschen Kruisweg, enz.
        geboren te Cruyshoutem en overleden te Vyve St. Eloi
         ontecht en schier ontbloot van alle tijdelijke goederen,
         maar schatrijke voor den hemel, op Drijkoningen van
        't jaar O.  H.  J.  C.  1901, in den ouderdom van 56 jaar

               -------------------------------------------------

    Zij was eene verstandige dochter en van god had zij eene schone ziel ontvangen.  --  Zij was ten vollen zachtmoedig, onberispelijk in haar gedrag, en van hare teedere jaren af, in alle slach van deugden geoefend. -- Zij beminde het huis van God, ten allen tijde was zij even zorgvuldig en vlijtig om te naderen tot heilige Sacramenten, om de H . Sacrifitie van de misse bij te wonen, om Jesus te aanbidden in het H . Sacrament des altaars, om hare hulde te bewijzen aan de onbevlekte Maagd Maria, die zij uitermate beminde. -- Troosteres der bedrukten, zij hielp den armen en at haar brood met de hongere en bedekte de behoeftigen en hare kleederen. -- Zij wist dat de aalmoes verlost van de zonde en van het eeuwig leven verzekert. Ook bemint van God en van de menschen zal hare gedachtenis in zegening blijven. -- Geheel haar leven God gevreesd hebbende is zij, in zijne liefde, de dood gestorven der gelukzaligen.  Sap. II Mach. - Ps. - Off .  S .  Germ. - Tob . - Ad  Rom .
    Beminde bloedverwanten en Medezusters der Congregatie, weent niet gelijk deze die geene hoop hebben.  Maakt dat wij elkander wederzien; bereidt ook eene geruste en heilige dood !   't Is toch zoo zoet te sterven als men wel geleefd, Maria bemind en den armen niet vergeten heeft.  Doet dit, en tot wederzien !
                             --------------------------------------------

                        DRUK. JACQ. DELAERE _ BAEKELANT, KORTRIJK


    ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    2. Kerkbaljuw Maurice De Jonckere.

    Wie dat zijn hele leven lang onverdroten heeft gedaan, is kerkbaljuw Maurice De Jonckere. Geboren op de Leiehoek op 11 augustus 1895 in een driewoonst, in de volksmond bekend onder de naam van ' priesterage ' - een historisch relict van wat ooit tot het begin van de 18e eeuw de met een wal omringde residentie van de dorpspastoor was geweest - woonde Maurice samen met zijn ouders Julien en Ursula Nachtegaele in een huis dat eigendom was van Leo Ide en zich halfweg bevond langs de dreef die van de kerk naar het hof van Leo Ide ( thans Vanluchene ) liep. Maurice was nauwelijks vijf en een half jaar oud toen hij aan de hand van zijn moeder Ursula Vandenbroucke op haar sterfbed bezocht. Hij meende zich nog goed te herinneren hoe Ursula tot zijn moeder zei : ' Trek die kast eens open, daar ligt stof voor een broekske voor dat ventje '.

    Maurice, geboren in het jaar dat Ursula Vandenbroucke de grot liet bouwen, vatte een bijzondere verering voor Onze Lieve Vrouw op en beweerde telkens weer door haar verhoord te zijn geweest.

    Met de jaren echter begon de tand des tijds aan de grot te knagen tot de kajotters in de loop van het jaar 1934 voor een eerste opknapbeurt zorgden. In 1966 pakte Maurice zelf de definitieve restauratie aan. Zeven kubieke meter beton werd gegoten ter versterking van de rots. Draineerbuizen leiden voortaan het overtollige water af naar de aangrenzende vijver. Voor de grot werd een geplaveide en feeëriek verlichte esplanade aangelegd. En telkens weer sprokkelde Maurice de nodige fondsen en handen bijeen om het bedevaartsoord te verfraaien tot wat het vandaag is : een oase van stilte en rust die de talrijke bedevaarders uitnodigd tot een vroom gebed.

    Laten we in deze dagen ook aan de op 19 september overleden Maurice De Jonckere - kerkbaljuw, kerststalbouwer, dorpsfilosoof en duivel-doet-al - en aan zijn echtgenote Godelieve Dewaele ( ° Waregem 31 .01 . 1890, x 08. 08. 1928,  + SEV 02. 04. 1982 ) met dankbaarheid terugdenken.

                          Tekst Marcel Delmotte

    Gedachtenisprentje van Maurice De Jonckere

    Wij brengen voor God
    dankbaar in herinnering
    de naam van

    Maurice De Jonckere
    weduwenaar van Godelieve Dewaele

    geboren te St-Eloois-Vijve op 11 augustus 1895 en er
    godvruchtig in de Heer ontslapen op 19 september 1984,
    gesterkt door de Sacramenten der zieken.

    Kerbaljuw vereremerkt met het gouden kruis van
    St. -Donatianus.
    Lid van de Kristen Bond van Gepensioneerden
    ------------

    Ave Maria !
    In die laatste weken en maanden luisterde hij zo dikwijls met ingetogen ernst naar de cassette van Lourdes. Dan voelde hij zich opnieuw heel dicht bij de Lourdesgrot en bij onze hemelse Moeder. Zelf had hij meer dan eens gezegd dat wij de Lieve Vrouw het meest nodig hebben in het uur van onze dood. Naar dat uur verlangde hij met heel zijn hart. Niets kon hem hier op aarde nog weerhouden. Sinds de dood van zijn Godelieve zakte hij als een gebroken man steeds dieper en dieper weg in zijn zetel om er niet meer uit te komen en hij weende stilletjes over zijn vervlogen geluk. De levensmoed was voorgoed geweken uit deze vitale immer jeudige man zo vol bruisende energie. Hij scheen ons gewoonweg onsterfelijk toe ...
    In al zijn verdriet om de scheiding was hij toch aanstonds naar de Lieve Vrouw gegaan om Haar te danken dat zij zolang mochten samen zijn. Maurice heeft ons meer dan een keer op het hart gedrukt dat wij veel meer moeten danken in ons gebed. Nu is zijn hartewens vervuld ...   de vader heeft hem geroepen naar zijn huis om er eeuwig verenigd te zijn met zijn trouwe Godelieve en zijn dierbare ouders, die hij zo vereerde en niet zonder tranen kon vermelden ...

    Vijve is armer geworden ...  Maurice hield hartstochtelijk veel van zijn Vijve en hij kon er urenlang over vertellen. Hij was niet weg te denken uit het Vijfse dorpsleven. Iedereen deed beroep op hem. Mensen belangloos helpen en dienen was zijn levensleuze. hij voelde zich de meest vrije en gelukkigste mens ter wereld. Met het heengaan van deze Vijfse dorpsfilosoof verdwijnt een stuk onbaatzuchtige dienstbaarheid uit ons midden. Onze Vijfse parochiekerk was hem bovenal lief. Wat hij voor deze kerk gedaan heeft kan niemand vermoeden ...    Maurice, wij danken u ...
    Wij denken terug aan zijn originele kerststallen, die hij zelf uitdacht en met zijn medewerkers bouwde tot bewondering van jong en oud ...  Wij denken vooral terug aan zijn levenswerk : de restauratie en het onderhoud van onze Vijfse Lourdesgrot die zo een druk bezocht bedevaartsoord is geworden ...  iedere dag was hij er biddend en mijmerend aanwezig tot hij letterlijk niet meer kon ...  Wij denken terug aan zijn ontroerende volksgedichten ter ere van het arme Kindeke van Betlehem en de Lieve Vrouw van de Lourdesgrot. De Lieve Vrouw heeft haar trouwe dienaar zichtbaar gezgend. Zij heeft hem de grote genade geschonken thuis te kunnen blijven, thuis te mogen ziek zijn en thuis te mogen sterven. Wij danken de familieleden die dit mogelijk hebben gemaakt dank zij hun toegewijde zorgen dag en nacht ...

    De schoonste hulde aan zijn nagedachtenis weze een gelovig bezoek aan zijn en onze Lourdesgrot en wij bidden het gebed dat hij zelf heeft gemaakt.
           Wees gegroet Maria, moeder van Christus
           die aan de voet van het Kruis
           van uw stervende Zoon
           de opdracht hebt gekregen
           Moeder te zijn van ons allen
           daarom stellen wij al ons betrouwen op U
           o Moeder van alle goed
           bescherm en bewaar ons onder de vleugels
           van U moederlijke zorg
           en wil bidden voor ons arme zondaars
           nu en in het uur van onze dood.   Amen

    Onze Lieve Vrouw van Lourdes bid voor ons.
    ______

    De familie dankt u voor uw gebed en
    christelijk medeleven.


    Zijn gelegenheidsgedichten, o.m tot aandenken aan 't feest der 55 jarigen op 20 september 1980, blijven eeuwig actueel.

    O Maria wat was ik klene
    Als ik voor 't eerst uw beeltenis
    Stralend schone als geen ene
    Zag in deze rotsenis.

    Wat was 'k Maria toen nog nog klene
    Als 'k met een kaars, aan moeders hand
    Wank ' lend en slap te bene
    Opging naar de offerbank.

    Wat was ik toch nog klene
    Als 'k mijn weesgeroetjes las
    En met moeder die 'k nog bewene
    Zo dikwijls aan de rotse was.

    Maria 'k was nie meer zo klene
    Als 'k met mijn zorgen voor u stond
    En bij U, bij U alene
    Ware troost en vrede vond.

    Dank U moeder voor al die jaren
    Nog klinkt mijn beeld' als in 't begin
    Wil verder mij onheil sparen
    En brengen Gods schone hemel in.

                        
    Maurice De Jonckere 20 september '80

    ODE AAN DE VIJFSE GROTTE

    Vijfse rotse
    Levensbotte
    Uit het verre Lourdesoord,
    ' k Kom hier bidden
    Nog te midden
    Gods nature ongestoord.

    Vijfs grotte,
    Dorpsgenote,
    z' Is uit dankbaarheid ontstaan
    Waar de Lourdestenen
    Maria steun verlenen,
    Sterk, om lang te blijven staan.

    Vijfse grotte,
    Dorpsgenote,
    Mikpunt uit mij verre jeugd,
    Waar 'k in bange dagen
    Maria steun kwam vragen
    Voor mijn lat're eer en deugd.

    'k Groet U grotte,
    Stenen motte
    Met Maria's beelt ' nis zo sereen;
    Waar men, ( wond ' re dingen ! ),
    Nog 't gevogelte hoort zingen
    In boom en heesters om U heen.

    'k Groet U, bronne,
    Die in zomerzonne
    Zoveel vlasvolk hebt gelaafd,
    En de boters
    En de roters
    Helder water te drinken gaaft.

    'k Min u, grotte,
    Zielsmascotte,
    Mijn dorp, mijn kerke altemaal;
    Maar het beeld
    Dat in mijn geheugen speelt
    Van U, ' grotte ' nog 't meest al !

    Dank U, stichtster
    En oprichtster,
    Dank U, ed' le Vrouwe Ursula,
    Gij die binst U leven
    Een wonder hebt gegeven
    Tot eer van Moeder Maria.

                        Maurice De Jonckere.

    De geschiedenis van Vijves Lourdesgrot in dichtvorm

     
    1. Zo ver de stem zich strekte
          van het Lourdes ' rotse-nis
          klonk : ' ik ben d ' Onbevlekte,
          d ' Onbevlekte Ontvangenis

      2. Bernadetje weende van verdriet,
          wist niet waaraan zich houden,
          verstond die hoge woorden niet,
          maar had ze goed onthouden.

      3. D ' overheid verstond ze wel
          maar niemand had verwacht
          dat ze zo ongelooflijk snel
          in de wereld zijn gebracht

      4. Als door een machtige zaaier,
          met brede hand gezaaid,
          kwam die tijding in brede waaier
          ook over Vlaanderen gewaait.

      5. Er leefde hier een vrouwe
          Ursula genaamd,
          als' n kind Maria getrouwe,
          als weldoenster zeer befaamd.

      6. Bij de familie Ide op 't hof
          woonde Ursula bij haar zuster in
          en volgens ieders lof
         ' n godsdienstig huisgezin

      7. De wenkroep drong sterk door haar aan,
          scherp als een kinderschreeuw,
          beslist : ze zou naar Lourdes gaan
          in vijfentachtig der vorige eeuw. (19e eeuw )

      8. Nu kan ze eindelijk bidden
          bij Maria aan de grot.
          Z ' hield van dat stille midden.
          Haar bewondering was zeer groot.

      9. Een van haar vurige wensen
          was dat, gelijk zij dat voorrecht genoot,
          nu ook nog armere mensen
          konden bidden aan een Lourdesgrot.

    10. Tant ' Ursula was zeer mild,
          vooral in slechte tijden,
          van huize uit zo gedrild
          kon zij geen nood zien lijden.

    11. Ursula had een vriendin,
         die aan een kwaaltje leed.
         Zij maakte er zich zorgen in
         waarop ze een voorstel deed.

    12. Zij zouden samen bidden
          en drong er sterk op aan
         om naar 't Lourdesmidden
         op bedevaart te gaan.

    13. Van Lourdes teruggekomen,
          lijk ze ' t zelve heeft gezeid :
          Er zal hier een grotte komen
          uit liefd ' en danbaarheid.

    14. Zij wist al wat opgericht,
          een plekje wondermooi,
          van haar kamer in ' t zicht,
          tussen boom en plantengroei.

    15. Waelkens, die op ' t hof vrocht,
          een vent ijzersterk,
          was in haar gunst gegrocht,
          en werd chef van ' t werk.

    16. Koppig, van ' t oude vlaamse ras,
          reisde ze veelal alleen.
          Eens dat z ' in Lourdes was,
          kocht ze daar rotsesteen.

    17. Die zware stenenvracht,
          wel drie maanden nadien,
          ongeduldig hier verwacht,
          liet zich dan eind ' lijk zien.

    18. Te Waregem aangekomen
          werden z ' op karren gebracht,
         daarmee naar Vijve gekomen
         en dat met paardekracht.

    19. ' t Was een gedurig vechten
          met water en met goor
          maar met al de mensenvechten
          was ' t water dat verloor.

    20. Het grondwerk na de zevende dag,
          gerekend vanaf ' t begin,
          stak er, als ik ' t verklappen mag,
          voor een tweewoonst stenen in.

    21. Van ' s morgens dikwijls vroeg,
          liep ze weer verlaan
          en in haar schorte droeg
          ze zelf de stenen aan.

    22. ' t was druk in gans haar leven,
          ze moest soms hulpe bien
          om zo trouw weer te geven
          wat ze in Lourdes had gezien.

    23. Op de sjieke werd er hard gebeten,
          ze hadden er alle reden toe,
          lastige uren hebben ze gesleten
          maar werden nooit te moe.

    24. Er vloog er soms wel enen deure,
          als wanhoopskreet geslaakt
          lijk bij de Vlamingen gebeure,
          door ' n schiedgebed weer goed gemaakt.

    25. Op zekeren avond tamelijk late
          als men er op had gelet,
          kon men zien vanop de strate
          dat er de mei was opgezet.

    26. En zo kregen wij tenslotte,
          dank zij haar milde hand,
          dees schone Lourdesgrotte,
          de mooiste uit Vlaanderens land.

    27. De zondag na de mis
          werd ' t beeld hier ingewijd
          door meneer Godeeris,
          de pastoor uit die tijd.

    28. ' t was troostend en aangename
          lijk in Lourdes er bidden te staan
          voor de schone witte Dame,
          met haar blauwe sluier aan.

    29. De rotse heeft ook een bronne,
          lijk Lourdes er ene heeft,
          die bij winter of zomerzonne,
          steeds helder water heeft.

    30. ' t Zal mij nooit moeten spijten
          van al wat hier werd vermeld,
          ' t zijn de waarachtige feiten
          door mij ouders mij verteld.

                  Maurice De Jonckere.


    13-04-2005 om 00:00 geschreven door Maurice

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    08-04-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.GESCHIEDENIS VAN DE DE ST. ELIGIUS KERK
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    St-Eloois-Vijve heeft een zeer oude geschiedenis, vermits de burcht van Vijve eind 10e eeuw een steunpunt was van graaf Boudewijn IV in zijn strijd tegen het opstandige Kortrijk. In elk geval werd de nederzetting Reed in 1119 als villa omschreven; << uilla dictur Sancti Eligii >>, aldus een kopie van het tweede kwart van de 12e eeuw.
        Van de 13e eeuw af schijnt de heerlijkheid van Vijve verenigd te zijn met die van Ingelmunster; Lambrecht (1042 - 1088) en Walter (1088-1122, 1127?) waren burggraven van Kortrijk als leden van het oude adellijke huis van Vijve.
        Reeds voor 1171 was Vijve reeds een parochie, wat het bestaan van een dorpskerk aantoont; in 1171 schonk bisschop Walter het altaar van St-Eloois-Vijve aan het O.L.Vrouwkapittel van Doornik << altare quod dicitur Sancti Eligii >>. De schenking werd in 1190 bevestigd door paus Clemens III.
        Samenvattend bestond er een kerk tijdens de tweede helft van de XIIe eeuw; Ze was toegewijd aan St-Elooi en had het statuut van dorpskerk. Meer is over deze eerste (?) kerk niet geweten, daar zowel de nog bestaande resten als de in 1983 opgegraven gedeelten tot een zaalkerk behoren, daterend van het eerste kwart van de 13e eeuw. Over vorm, opbouw en materiaal tasten we volkomen in het duister.
        Een opgraving in 1983 leverde meer gegevens op over de tweede kerk, waarvan nog resten bewaard gebleven zijn: het gaat om een vroeg-gotische zaalkerk, opgetrokken van grijsgroene veldsteen en Doornikse steen, en bestaande uit een rechthoekige benedenkerk voor de gelovigen, met een smaller koor in het oosten. Enkel de vorm van de koorsluiting van deze kerk is onbekend.
        Voor 1500 is over de zaalkerk weinig  uit archieven bekend; we weten enkel dat de pastoor van Fivia S. Eligii in 1354-1360 12 sol en 8 deniers bijdroeg in de omhalingen ten voordele van de heilige stoel in Rome.
        Omstreeks 1500, misschien nog in het begin van de 16e eeuw, doch zeker voor 1533 vergrootte men de kerk door de bouw van een toren met aansluitend veelzijdig koor en een tweede beuk aan de linkerzijde. De kerk werd in 1533 door brand geteisterd, zodat de  baron van Ingelmunster 24 pond par. schonk als bijdrage in de hestellingswerken.
        De kerkrekening van 1537-1538 toont aan dat kerk na deze ramp hersteld werd in de reeds bestaande vorm, en de rekening noemt het St-Elooiskoor (dit is het hoogkoor) , de toren en het O.L.Vrouwkoor (dit is de linkerbeuk).
        Dezelfde rekening bevat talrijke uitgaven i.v.b. de te herstellen gedeelten, en ze hebben hoofzakelijk betrekking op de daken van de twee koren.
        Nadat het St-Elooikoor van zijn schaliedak ontdaan was, werd het opgemete door de zoon van Jooes Broes, en een schaliedekker en zijn venoot werden belast met het herdekken.  Dit kon slechts gebeuren nadat Lieven vande Walle, zijn zoon Vincent en Wouter vanden Biest het koor << getemmerd >> hadden, d.w.z. voorzien van een nieuwe dakstoel. De balken waarop deze konstructie rustte werden voorzien van zes gebeeldhouwde hoofden of korbelen: << van 6 hofden te snyden die indien coer over ghevrocht syn >> en >> 9 pinten olye om de hoefden ende ogiven mede te smoute >>.
        Dat er wel degelijk twee koren waren, elk onder één dak, bewijst het feit dat Wouter vanden Biest de << ghote >> verlegde, die voor de gemeenschappelijke afwatering van de twee dakhelften zorgde. Symoen de loodghietere goot een nieuwe goot en leverde  daartoe het benodigde materiaal en Wouter de Ven dekte ze toe met stro en wissen.
        Beide koren werden van neiuwe nokpannen voorzien, voor het St-Eloois of het hoogkoor kocht men 52 voet << vurst steene >> die per schip aangevoerd werden en de Arent de Hancloese plaatste de pannen op het O.L.Vrouwkoor.
        Het metsen van een gevel kostte Rogier de Schietere en zijn zoon 13 dagen werk, en ze werden daarbij geholpen door Joos vande Walle; twee dagen lang werden stenen gereinigd en een muur gesloopt. Daar we de mening toegedaan zijn dat bij de brand van 1533 vooral de daken getroffen werden, lijkt het ons logisch dat het afbreken en heropbouwen van muur en gevel betrekking hebben op een beschadigde topgevel.
        De herstellingswerken sleepten aan en overtroffen de daartoe beschikbare geldmiddelen, zodat het gebouw er vanbinnen bedenkelijk uitzag. Om die reden ging men bij de deken ten rade, met het verzoek nog drie jaar mis te mogen lezen in de nog niet gewijde kerk.
        Of de kerk volledig heringericht werd, blijft een open vraag, gezien de rampzalige toestand van onze gewesten tijden de tweede helft van de 16e eeuw.
        Tot 1577 bleef het betrekkelijk rustig te St-Eloois-Vijve, doch daar kwam verandering in toen opstandelingen de kerk binnendrongen en er gewaden roofden; een kleermaker in Wakken leverde fijn lijnwaad om << habyten te maecken duer dat die vande rebeele gherooft waeren >>, en voor de pastoor, die bijzonder op zijn goede was, bouwden Pieter van Westackere en Rogier de Ceininck een << slaapsecreet >>.
        Deze maatregel bleek niet ongegrond, daar de kerk in 1580 door Gentse rebellen overvallen en erg beschadigd werd, << volledig verwoest >>, schreef de deken in zijn visitatieverslag van 1609, hoewel dit laatste overdreven lijkt.
        Ogetwijfeld waren de daken geheel ingestort, de vensters stukgeslagen, het interieur versplinterd, doch het opgaand metselwerk bleef ongetwijfeld overeind. Wellicht kan men spreken van een dakloze ruine, en de ergste vijand was niet zozeer de ronddwalende rebel, doch veeleer degene die puin gebruikte en wegsleepte waar zich de gelegenheid voordeed. Dit gebeurde in Vijve, want uit een proces van 1603 blijkt dat Pieter Martens puin uit de kerk, nl zerken, stenen, ijzer en balken geroofd had en per schip weggevoerd om ze elders te verkopen. Zijn erfgenamen werden veroordeeld tot het betalen van 800 gulden boete.
        Zo goed als kwaad het maar kon trachtte men in de erg toegetakelde kerk de diensten gaande te houden en lapte men met geringe middelen op wat maar mogelijk was.De kerkrekeningen van 1594-95 en 1596-1597 bewijzen dat de kerk opnieuw in gebruik was, want men veegde het gebouw, werkte aan de zolder en kocht eikenhout voor het maken van kepers op de beuk van de benedenkerk; de bovenbouw van de beuk werd dus blijkbaar vernieuwd.
        Ondanks de bouw van een fort in het dorp bleef de toestand onrustig, zodat er geen << ghulde >> gehouden werd << ome de passaige vanden orlogsvolck >>; het geleden verlies werd goedgemaakt door de verkoop van giften, geschonken door vrome pelgrims.
        Alle middelen werden aangesproken om gelden bijeen te halen voor de meest dringende herstellingen; men slaagde erin een octrooi te verkrijgen, waarbij toegestaan werd een taks te heffen op het tappen van bier en het schenken van wijn gedurende de periode  1600-1603. Met de opbrengst ervan betaalde men de schaliedekkers Jan Tratsaert en Allaert Rosman, die in 1597 de daken van de zijbeuk vernieuwden; verder bekostigde  men het hangen van twee kerkdeuren. Op 21 oktober 1601 kreeg glazenmaker Rogier de Caluwe opdracht tot het plaatsen van vier vensters in het hoofdkoor en het leveren van 10 << witte >> vensters; het volgende jaar liet men een groot venster boven de ingangsdeur dichten.
        Volgens de kerkrekening 1612-1615 kregen enkele inwoners omwille van overtredingen boetes ten voordele van de kerk opgelegd; bovendien stemden baljuw en schepenen er mee in dat << de schueten ende visscherie van de steenbrugge >> 9 jaar lang ten goede van de kerk zou komen, en van de grote tiendheffer in Doornik kreeg men de opbrengst van twee jaar tiendpacht.
        Toch sleepten de werkzaamheden aan; in 1596-1597 pleegde Jan vande Scaghen overleg met de loodgieter en de schaliedekkers, en voor levering van materialen in 1603 sloot de kerk een rente af van 4 pond grote vlaams, uitgezet tegen de penning 16 bij Joes Coudsere in Kortrijk. In 1609 was de middenbeuk volledig hersteld, hoewel er nog geen vloer was; wel was men erin geslaagd een grote klok tijdens de onlusten verborgen te houden, en die hing nu terug in de toren.
        Op 15 juni 1613 werden twee altaren gewijd, zodat de kerk theoretisch weer voor de diensten geschikt bevonden was; het betrof het hoogaltaar, toegewijd aan St-Elooi, en het O.L.Vrouwaltaar, opgesteld in de zijbeuk. In werkelijkheid bleek de toestand verre van schitterend daar sommige vensters nog met stro gedicht waren en er lag niet eens een vloer. De omheining van het kerkhof was ingestort en de sakristie was bijzonder armtierig. Een doopvont bleek weggeborgen in een kast, sommige gewaden waren tot de draad versleten en andere ontbraken; er was slecht één niet verzilverde kelk.
        In 1615 was de toestand in zoverre verbeterd, dat er reeds vensters geplaatst waren; op 13 juni 1617 stelde men in het armtierige kerkinterieur vast dat het koor reeds gevloerd was.
        Twintig jaar waren voorbijgegaan, en men was er niet eens in geslaagd voor een behoorlijke kerk te zorgen; gebrek aan middelen, onverschilligheid of beide?
        De 17e eeuw bracht geen verbetering in de weinig rooskleurige situatie. In 1636-37 trachte men geld te slaan uit de verkoop van allerlei bouwmaterialen, zoals abeelbomen, een oude trapdeur, hout van het portaaldak en de ingang van het kerkhof.
        Wellicht werd de kerk in 1645-1646 geplunderd, want ze werd door de Fransen gebruikt als hooi- en stroschuur voor paarden. Door de opgelopen schade aan de gewassen, kregen de huurders van kerkgronden een vermindering toegestaan.
        In 1655-1656 werd huurvermindering toegestaan aan de pachter van een tiend, die geld moest betalen aan Franse soldaten en bovendien zijn veldvruchten zag vernielen; om deze reden liepen de inkomsten uit de verpachting van kerkgoederen fel terug in 167-1668. In 1678 kreeg het dorp bezoek van de Fransen die 40 huizen plunderden.
        In 1685 kwamen de verantwoordelijke tiendheffers op bezoek om het kerkgebouw te inspekteren; bij die gelegenheid werd beslist het vervallen koor te herstellen tijdens de komende winter.
        Op 10 augustus 1687 kwamen twee deskundigen, nl timmerman Jan Bouckaert en Pieter van Heye, deken van het schaliedekkersambacht van Kortrijk, het dak inspekteren. Daar stelden zei een schade van minstens 50 pond grote vast en ze bestatigden dat de loden goot tussen het hoogkoor en het O.L.Vrouwkoor (d.i. de noordbeuk) over een lengte van 50 voet weggerot was; van de goot tussen middenbeuk en noordbeuk bleef dus niet veel meer over. Bovendien diende het hout van het beukdak vernieuwd te worden. Alleen reeds voor schalies en nagels was 8 pond grote nodig, en voor de aankoop van nieuw lood diende 3 pond grote voorzien te worden.
        Of deze herstellingen uitgevoerd werden, betwijfelen we, daar de toestand sterk verslechterde; van 1688- tot 1697 woedde de 9-jarige oorlog die zoveel ellende over onze streken bracht. Daarom vluchtte Frans van Daele het << kercke goedt >> naar Kortrijk, en reeds op 27-18 augustus 1689 kampeerden de geallieerden in het dorp, waar in mei 1690 troepenbewegingen gesignaleerd werden. Van september tot 8 oktober 1691 strekte zich een legerkamp uit tot aan de kerk, en voor de uitbouw ervan werden 1000 arbeiders ingezet. Van 5 tot 17 augustus 1693 kwamen de geallieerden er opnieuw kamperen, met talrijke extra uitgaven als gevolg voor de inwoners.
        Ook de kerk kreeg ongewenst bezoek, toen de Fransen in 1694 Vijve binnenvielen en er de kerk openbraken, waar grondig geplunderd werd. Om verdere onheil te voorkomen, bracht men de ciborie in 1695 in Gent in veiligheid. Nog jaren lang bleef men worstelen met de financiële gevolgen van de oorlog, want in 1698 bleek de kerkrekening zes jaar ten achter, en van de opbrengst van de verkoop van kerkhofbomen, verkocht zonder toestemming van de bisschop, was geen spoor te bekennen.
       Een hevig onweer richtte in 1703 schade aan het dak, dat op verschillende plaatsen ontbloot was, zodat de mensen de mis niet meer in het droge konden bijwonen; daar de tiendheffers niet tot herstel bereid waren, eiste de wet van Vijve de inbeslagname van hun tiend.
        Nieuwe moeilijkheden tijdens de Spaanse Successieoorlog (1701-1713); in 1710 ontplofte een met buskruit geladen schip op de Leie, waardoor de daken en de vensters lelijk toegetakeld werden. jaren na de oorlog, in 1723, werden vragen gesteld i.v.m. het onwettig omhakken van de kerkhofbomen, waarvan verondersteld werd dat ze tijdens de oorlog gebruikt waren voor de aanleg van een brug.
        Tijden het heen-en weer trekken van de legers i.v.m. het beleg van Kortrijk, werden het St-Eloois- en het Leucketiend (in desselgem) in 1743 grondig door soldaten << gefourageerd >>, zodat hun opbrengst verloren ging.
        In 1752 voerde men werken uit aan de kerk; meester-metser Gillis Berteyn brak de kerkkelder af en vulde hem op. Hij legde een nieuwe vloer tot in het portaal, waar enkele banken afgebroken werden, en voor de deur bouwde hij een toegangsweg van kasseien. Waar nodig herstelde hij de kerkmuur en hij werkte ook aan zuilen en O.L.Vrouwaltaar.
        Op 11 juli 1977 bezocht de bisschop van gent de kerk, waar hij vier altaren aantrof, nl. twee draagbare en twee die hij op die dag wijdde; het hoog- of St-Elooisaltaar en het O.L.Vrouwaltaar in de zijbeuk.
        Tijdens de Franse bezetting aan het eind van de 18e eeuw werden de klokken door de Fransen geroofd en vervangen door een klokje uit Bissegem; op 27 oktober 1798 bestormden vier kompagnies << brigands >> de gemeente, bezetten de kerk en de kerktoren, en plunderden de plaatselijke rijkswacht.
        De kerk vergroot in 1899-1900, werd tidens de leieslag van mei 1940 erg getroffen; 8 bommen vielen op de toren, waarvan de spits beschadigd werd. Het platform boven het klokkenstoel was vernield en het torenhuis doorschoten. Een der beuken was beshadigd en het hout en zink boven de middenbeuk vernield. Op de daken vielen niet minder dan 12 granaten en de toegangs deur en de vensterboog waren erg toegetakeld. Onder leiding van de Kortrijkse architekt K. Algoed werd een grondige restauratie uitgewerkt en op 7 april 1959 aanbesteed.

    Bron: "De Zuidwestvlaamse Parochiekerken" 
                                      deel 2
                                      door
                              PH. DESPRIET

    08-04-2005 om 21:50 geschreven door Maurice

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (6 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.PLAATSELIJKE GEBRUIKEN EN DEVOTIES
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

        kinderen die de  "lering" of het kerkelijk onderricht bijwoonden, werden namens de dorpgemeenschap met "prijzen" bedacht. De Kortrijkse Recolleten kwamen tijdens de 17e eeuw regelmatig,o.m. op het feest van St-Eloooi, prediken, doch in 1773 werden ze verzocht een stuk voor te leggen, waaruit bleek dat ze hiervoor gemachtigd waren door de bisschop van Gent. In 1773-1774 waren het de
    capucijnen die de passie predikten.
        Tot het kerkpersoneel behoorde de koster; die gelastte zich in 1503-1504 met het assisteren inde << ghulde messe >>, het stellen van het kerkuurwerk, het reinigen van de ornamenten en het vegen van de kerk. Verder begeleide hij in 1669-1670 de pelgrims. De hondenslager verkreeg jaarlijks een paar schoenen als vergoeding; in 1612-1615 ging het om << Woudere die de honden uut de kercke smyt >> en in 1685-1686 om Michael van Troys. Kerkbaljuw Loys Vermeersch was in het zelfde jaar belast met het aansteken van de kaarsen.
        Naar aloud kerkelijk gebruik wijdde de pastoor op O.L.Vrouwlichtmis de kaarsen, en op Palmzondag de palmen, die uitgedeeld werden aan baljuw, koster, wethouders en kerkmeesters.In 1612-1615 werden "maagdenkaarsen" genoemd, in 1714 een paaskaars van drie pond. In 1741 leverde de Waregemse wasmaker Pieter Biebuyck "flambeeuwen" aan burgemeester, schepen en griffier << tot versierynghe van het hoogweirdigste inde processien >>.
        De koster luidde de klokken voor de << middelmesse >> op Sakramentsdag en de octaaf, St-Elooisdag, de ommegangen en de hoogdagen. Soms luidde men ten teken van openbare rouw n.a.v. van het overlijden van gezagsdragers; toen de koning in 1663 overleed, werde tijdens het luiden een persoon gekwetst. In 1764 gaf de deken opdracht driemaal per dag te luiden, een bevel dat in 1766 nog niet opgevolgd was. Vier jaar later luidde de koster de << beddeclocke >> 's morgens, 's middags en 's avonds; volgens een verklaring van de pastoor in 1773 gebeurde dit om de devotie van de gelovigen op te wekken.
        In 1551-1552 droegen de Broeders van Gent de mis op; in 1537-1538 celebreerde de pastoor wekelijks de << ghuldemesse >> en in 1604-1605 las hij iedere dinsdag een bijzondere mis. Tijdens zijn bezoek van 4 oktober 1713 sprak de bisschop van Gent met de baljuw over een stichting van 12 missen per jaar, die elke 7e dag van de maand werden gezongen, telkens met een uitdeling van 10 gulden, in brood gebakken , aan de behoeftigen. Daarbij verwees de bisschop naar een memorietekst, aangebracht op een marmeren steen in de kerk.
        Door het laatste weten we dat het om een zgn. << Schauwendaelmissen >> gaat, die tussen 5 en 9 oktober 1641 gesticht werden door ridder Augustin de Baynast, een stichting waarvoor Marquis de Sevigny op 22 september 1703 bijkomende schikkingen trof. De stichtingssteen met wapenschild is nog te zien in de sakristie.
        Reeds in 1503-1504 telde men 12 jaargetijden met de brooddeling aan de armen; naar aanleiding van het jaargetijde van Jan de Smedt, Heer van Potegem (een heerlijkheid in Waregem) deelde men 1 pond par koren, in brood gebakken, uit aan de armen die de jaarmis voor zijn zieleheil bijwoonden. In 1503-1504 was er sprake van de aankoop van << crucoucke >> en << krackelinge >>.
        Bijzondere feestdagen waren uiteraard St-Elooisdag, St-Vincentiusdag, H. Sacramentsdag, Pasen, Kerstdag en Palmzondag. Op Sacramentsdag werden de klokluiders op een trktaat onthaald, op Kerstdag viel deze eer te beurt aan de Broeders. Op de zondag na 16 juni herdacht men het feest van het scapulier. Op die dagen ging de processie uit, waarbij men het beeld van O.L.Vrouw en de relikwies van St-Elooi en St- Rochus meedroeg. Ook leverde men << meyen to ciraet vande kercke >>.
        In 1713 bezat de kerk niet eens een relikwie; in 1766 kon men de authentieke relikwie van St-Elooi uitstallen en aan de deken bijzondere dokumenten voorleggen. In 1788 bezat men een relikwie van St-Rochus.
        Op 9 februari 1666 gaf de bisschop van Gent toelating tot de oprichting van het broederschap van het H. Scapulier, van O.L.Vrouw; paus Clemens X bevestigde in 1674 alle broederschappen van het scapulier, en op 2 mei 1677 verbonden de wethouders er zich toe de paters een jaarlijkse vergoeding te betalen voor arbeid en dienst i.v.m. deze verering; van zijn kant moest de pastoor beloven de paters << die maendelijkx sullen commen tot onderhout vande devotie van het broederschap vanden Schapulier van Onse Lieve Vrouwe de monte Carmeli >> in zijn huis op een maaltijd te vergasten. In 1680 kocht men stof en lint voor het scapulier, en met geld uit de offerblok van St-Elooi betaalde men in 1728 twee bullen van het scapulier aan de Recolleten.
        Van 1804 dateerde de broederschap van de Gedurige Aanbidding.
        Reeds vroeg was de kerk van St-Eloois-Vijve een bekend bedevaartsoord; toen Marie Van De Putte uit Bossuit, weduwe van Jan Stalins, in 1528 overleed, maakte men 8 pelgrimstochten voor haar zieleheil. Een der bezochte plaatsen was Vijve.
        De talrijke pelgrims werden door de koster begeleid en ze lieten vaak geldelijke giften achter in de offerblokken in de kerk; in 1669-1670 leverden de blokken van O.L.Vrouw en St-Elooi resp. 13 en 37 pond par. op.
        Hoogtepunten van het kerkelijk jaar waren 25 juni (zomer) en 1 december (winter), feestdagen van St-Elooi. Aan mensen die op die dag de kerk bezochtenwas een bijzondere aflaat toegestaan, o.m. in 1680-1693 toegestaan door de Paus; de aflaat werd in Gent afgehaald en kostte 10 pond par. Op 26 juni 1743 verleende paus Benedictus XIV een volle aflaat, en op 20 mei 1759 kon men opnieuw één bemachtigen. Op 15 december 1774 stond paus Clemens XIV de zoveelste aflaat toe, en die werd op 3 februari in ontvangst genomen tegen een vergoeding van 1 pond grote voor bemiddeling van bewezen diensten.
        In 1636-1637 sierden de vrouwen het dorp en de kerk; jonge meisjes stapten in het wit gekleed mee in de processie, terwijl de pelgrims << commende den heylighen eligius dienen >> kaarsen en nagels offerden. Veel van deze mensen waren samen met hun paard op de plechtigheid aanwezig.
        In 1643-1644 werden de vaandeldragers op een traktaat vergast, in 1763 was het de beurt aan de zangers van de sacramentsmissen, opgedragen tijdens de oktaaf. De koster kreeg in 1663-1664 bier toebedeeld voor zijn prestaties.
        Jan Espel leverde in 1720 << meyen >> voor het versieren van de kerk op de feestdag. Tijdens de oktaaf van 1739 werden de gelovigen gezegend met de relikwie.
        In recentere tijden werd de heilige vooral aanbeden tegen kinder- en bloedziekten, de << koeke >> aan het hart, nagelgaten, oude man....enz Trok de zondag na 25 juni veel bedvaarders, dan is de devotie nu sterk teruggelopen.

    Tekstbron: "De Zuidwestvlaamse Parochiekerken"
                                       deel 2
                                       door
                              PH. DESPRIET


    08-04-2005 om 21:47 geschreven door Maurice

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.St-Eloois-Vijve
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Zuidzijde van de kerk

    08-04-2005 om 21:43 geschreven door Maurice

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (4 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kapelletje+ Link
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Kapelletje ter ere van O.L.V van Fatima in de Emiel Clausstraat.
    Klik op de foto om meer te vernemen over de verschijningen in Fatima
    .

    08-04-2005 om 21:36 geschreven door Maurice

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.St-Eloois-Vijve
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Herdenkingsmonument in de Koekoekstraat ter ere van de gesneuvelde vijvenaars tijdens de oorlog.

    08-04-2005 om 21:32 geschreven door Maurice

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.St-Eloois-Vijve
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Het ontmoetingscentrum "De Linde" doet ook dienst als gemeentehuis.

    08-04-2005 om 21:26 geschreven door Maurice

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.In de Os
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Dit oude vervallen café langs de steenweg Gent-Kortrijk
    is nu gerestaureert en een handelszaak geworden.

    08-04-2005 om 21:18 geschreven door Maurice

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (7 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Leie in St-Eloois-Vijve
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Dit klein straatje dat uitkomt aan de leie noemde men "Tol", omdat in vervlogen tijden de schippers daar tol moesten betalen.
    De huisjes zijn jammergenoeg voor enkele jaren afgebroken.

    08-04-2005 om 21:10 geschreven door Maurice

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (4 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Leie in St-Eloois-Vijve
    Klik op de afbeelding om de link te volgen De oude sluis van St-Eloois-Vijve

    08-04-2005 om 20:59 geschreven door Maurice

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (9 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het oud sas in St-Eloois-Vijve
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De leye wemelt, rond en blond
    heur, waterkronkelen henen;
    tot dat schier huis en erve en al
    omblankt is en verdwenen.

    't is vloed, 't is vloed, 't is nogmaals vloed:
    geen sluize, of is ontloken,
    en nog is 't water over al
    en deur al heengebroken...

    Houdt aan daar! Helpt! Mijn boot van wal!
    Houdt af! Ik hoore wenen:
    daar, broodloos, zit een weduwken,
    met drie 'f vier arme kleenen,

    in 't water! Haast u! Helpt! Haalt in,
    zoo een zoo al: die touwe...
    Legt vast! - Hier ben 'k, met alle vier
    de kinderen en de vrouwe

                                                     Guido Gezelle

    08-04-2005 om 20:53 geschreven door Maurice

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De oude Leie in St-Eloois-Vijve
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    DE Leye

    De leye ligt zo stille,alsof
       van staal ze zou bedegen,
    van louter staal en stijfheid zijn,
       zoo blauw en, allerwegen,
    zoo glad is en zo effen en
       zoo bloot zij nu. De winden
    en roeren niet of, roeren ze,
       geen speur en is te vinden,
    geen asemtje op de leye ervan,
       die staal is onberoerd,
    en alletwee mijne ogen tot
       aan Harelbeke voert.

    de leye kapt mij 't kezzelspeur
       niet af nu, en heur plasschen
    en komt tot voor mijn voeten niet
       den trakelwegen wasschen;
    ze' n slaat geen' witte kladden op
       en neére, alzoo de rossen
    die, schuimende, in de stringen van
       de wagens hossebossen;
    maar stille ligt en lusteloos
       ze omleege...stille staat
    er Anneken, het maantje in, dat
       zijn' schapen gadeslaat.

    Noch nacht en is noch dag geheel
       en gansch het: tusschen beiden
    kan hofgebouw en boomgewas
       ik zien en onderscheiden,
    die omgekeert in 't water staan;
       zoo schuren doen en schelven
    en schepen uit de Zuiderzee,
       vol vlas, - en 's lochts gewelven,
    die zeggen: 'komt en kijk, o mensh,
       naar ons: met al u macht,
    ge'n kunt niet dat de leye kan,
       bij 't vallen van de nacht

                                   Guido Gezelle





    08-04-2005 om 20:49 geschreven door Maurice

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Oude Leiearm
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    TE LANDE

    't Is hier zo rustig 's morgens vroeg,
    staande tot over de knoesels in 't natte gras
    achter een oude hulsthage en starend
    door een web van diamanten, gespannen
    tussen de takken van een wilde vlienderstruik,
    een struik die ik ruik.
    wijl 't geluchte den einder met zonne overgiet
    en ik,... ik die geniet.
    't Is rustig en toch hoor ik zovele,...
    't gorgelend kwaken van een puit
    amper uit zijn morgendromen.
    't Lichte lisp' len der bla' ren van de bomen,
    een fladderende liester die schichtig
    uit de hage schiet recht naar de
    top van een scheve populier,
    om hoog in diens kruine
    tierelierend zijn morgenlied te laten galmen
    over de dampende weiden.
    Ik hoor de mussen 't jielpen in koor,
    wat als een vloed klinkt in mijn oor
    vergeleken van het verfijnd stemmeke
    van een dartele leeuwerik, die immer
    hoger opstijgend,
    vleugelschuddend zijn
    dankgebed over de vlakte stuurt,
    tot hij nog slechts een stipje is, een punt, ...
    dat aankondigt een nieuwe dag
    in het zo rijke landelijk schoon,
    van 't Vlaamse Vlaanderen, waar ik woon

                                              Maryflor

    08-04-2005 om 20:47 geschreven door Maurice

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De nieuwe sluis in St-Baafs-Vijve
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Op de voorgrond de oude leiearm in de verte de nieuwe sluis

    08-04-2005 om 20:43 geschreven door Maurice

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (15 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Leie in St-Eloois-Vijve
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Loskaai van de firma Leievoeders (vroeger voeders Cloet)

    08-04-2005 om 18:26 geschreven door Maurice

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (10 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Leie in Vijve
    Klik op de afbeelding om de link te volgen De Leie toegevroren, u denkt lang geleden ?
    nee hoor foto genomen in 1997.

    08-04-2005 om 18:22 geschreven door Maurice

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Leiebrug in St- Eloois-vijve
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Van oktober 2004 zijn er werken aan de gang in de dorpskom,
    en tegen eind mei 2005 moet de brug  90cm omhoogegesen worden
    om grotere containerschepen te kunnen laten onderdoorvaren
    richting de nieuwe containerterminal langs de leie op het grondgebied Wielsbeke.
    2400 ton beton omhoogduwen een hele klus.

    08-04-2005 om 18:13 geschreven door Maurice

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (6 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.TER INLEIDING
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De man die achter de naam Maryflor schuilgaat is te
    te bescheiden en te wijs om zichzelf en zijn dichtwerk te overschatten.
    niettemin verenigt hij in zijn verskunst de eigenschappen
    waardoor de poëzie van alle volkeren en tijden gekenmerkt blijkt:
    een innige verbondenheid met wat rond hem aanwezig is,
    omdat hij het als symbolische uitbeelding van zijn persoonlijk leven
    en zijn ervaart, en daarbij aansluitend zijn liefde voor de taal,
    zoals ze door het volk van zijn streek gesproken wordt.
    De wereld die hem tot schrijven bezield buiten en in hem.
    Het is in de eerste plaats de natuur. Niet zo zeer in haar
    monumentaliteit of mateloos geweld, maar veeleer in haar
    alledaagse verschijning. Een blaatje dat uit een boom naar beneden
    dwarreld, een zwemmende karper, een schetternde merel,
    maar ook de zon en het veraf glanzende sterrelicht.
    Een tweede inspiratiebron ligt in zijn vaderlandsliefde, het wel en
    wee van eigen volk, in een nooit aflatende strijd om zijn
    voortbestaan gewikkeld - en daarbij aansluitend zijn vertrouwen
    in de zin van alle dingen, geboren worden, groeien en sterven,
    omdat hij in God geloofd. Een bijzondere aandacht
    verdiend zijn taal. Niet de gestandardiseerde literatuurtaal
    van vroeger en ook niet het modern woordgebruik,
    dat zijn verstrengeling met de volksspraak prijsgegeven heeft,
    een taal die slechts communuctiemiddel geworden is en steeds
    verder van haar scheppend genie vervreemdt. Maryflor speelt gaarne
    met het woord, zoals de volksmens, die meer begaafd dan anderen,
    innerlijk dieper leeft en poogt wat hij weet of vermoed,
    bezit of verlangt, vreest of looft, door middel van een persoonlijk
    woordgebruik uit te drukken. Wie zijn werk meelevend en
    meescheppend leest, zal onder de bekoring van zijn levensechtheid
    en drang naar waarheid en schoonheid komen.
                                                                           André Demedts

    Ps: Maryflor (Flor vanlerberghe) is veel te vroeg van ons heengegaan.



    08-04-2005 om 17:54 geschreven door Maurice

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Voorwoord van Maryflor in zijn dichtbundeltje
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Ik wil in mijn gedichten alleen de weg van de eenvoud
    bewandelen, begrijpend blijven, zodat ze direkt aanspreken.
    Dit wil nog niet zeggen naiëf, mijn bedoeling is vooral de
    sloot te dempen die ligt tussen het volk en de artistieke
    scheppingen in het algemeen.
    De Poëzie mag alleen iets zijn wanneer ze voor en door
    de doorsnee mens begrepen kan worden. Daarom verkies ik
    de eenvoud boven het << mysterieuze >> van een boven zijn
    stand levende poëziewereld.
    Naiëf ? ... misschien ! ... maar gelukkig.

                                                                             Maryflor

    08-04-2005 om 16:53 geschreven door Maurice

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het oude Vijve of de Leiestreek vroeger en nu.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Stille was 't er toen
    stille om en d' rom
    beemden, bilken,bomen oevergroen,
    weiden, velden vredig stom.

    Stille 't vlieden van de stroom
    met het ruisend ranke riet
    helder water, nu een droom
    vissen in de Leie ? Kent men heden niet

    De schrille stoomstoot van het rootbedrijf
    de houten vlasboot langs den trakel
    een ketserspeerd zo oud en stijf
    stapvoets stappend stoer spektakel.

    Vergeten 't lis en 't kallemoes
    synoniem aan bekenboorden.
    Angstjagend nu 't geroezemoes
    voorbij, de rust en kalme oorden.

    Wat is er toch in dit gebied
    daar langs die gouden ader
    verwoesting der natuur geschied
    in 't plan van 't ekonomisch kader.

    Herinner U de stilte, 't groen en 't visrijk water
    de keien op de trakel en 't oude ketserpeerd.
    Al zijn we nu niet zoveel jaren later
    en is, o mens, uw rijkdom weerd

    Flor Vanlerberghe alias Maryflor

    08-04-2005 om 16:05 geschreven door Maurice

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (6 Stemmen)
    >> Reageer (0)


    Archief per week
  • 29/04-05/05 2013
  • 01/02-07/02 2010
  • 14/09-20/09 2009
  • 17/08-23/08 2009
  • 10/08-16/08 2009
  • 03/08-09/08 2009
  • 06/04-12/04 2009
  • 23/03-29/03 2009
  • 16/03-22/03 2009
  • 09/02-15/02 2009
  • 24/09-30/09 2007
  • 30/04-06/05 2007
  • 22/01-28/01 2007
  • 20/11-26/11 2006
  • 23/10-29/10 2006
  • 29/05-04/06 2006
  • 24/04-30/04 2006
  • 17/04-23/04 2006
  • 13/03-19/03 2006
  • 20/02-26/02 2006
  • 13/02-19/02 2006
  • 12/09-18/09 2005
  • 08/08-14/08 2005
  • 27/06-03/07 2005
  • 18/04-24/04 2005
  • 11/04-17/04 2005
  • 04/04-10/04 2005

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek
  • Succes met uw blog.
  • Lieve groetjes vanwege Nikki
  • sdfh
  • Groetjes
  • Bezoekje gebracht

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    !!!!!!!! VERWAANDHEID IS DE GROTERE BROER VAN IJDELHEID? BEIDEN ZIJN TE MIJDEN !!!!!!!!

    Een vergissing
    is geen nederlaag
    waneer ze
    uw horizon
    verijkt.



     

    Het sperma van de auto
    doodt de eicel
    van de natuur.





    De groene struiken
    langs de autostrade
    zijn als siernagels
    van een doodskist.





    Verdronken in het bier,
    is het verstand
    aan de zatte kant.





    Wanneer zal men eens ophouden
    met de eerlijke uit te zuigen
    en de uitzuigers te verheerlijken.

                                       
       Maryflor


    DE VIJVEROEVER

    Roerloos, rimpeloos
    bij morgenrust
    zie ik tussenwaters,
    glibberig glimmend,
    staartsturend, zachtjes klimmend
    gaan naar boven.
    Hap... wat zuurstof !...
    of is't om god te loven !...
    Kwak,... een halve draai,
    en dan rustig
    zwemt de karper
    tussenwaters,
    achterlatend
    rimpelende cirkels
    uitdeinend op de vijveroever,
    tot weer alles wordt,
    roerloos, rimpeloos
    bij morgenrust

                        Maryflor


    DE DIENAAR

    O mocht ik maar
    u dienaar zijn
    o muze van de geest.
    'k Zou alles kunnen zien
    wat altijd zuiver is geweest
    wat niet is opgebruikt
    of weggeconsumeerd.
    De Zon, de Maan, de Sterren.
    De morgenstond
    met rode zon
    en 't mistig front
    dat lavend denkt
    het nijgend gouden graan,
    de malse grond.
    De noenstond
    met felle zon
    haar korte schaduw
    in het mulle zand,
    de kleine speelse liefdesvrucht
    aan vaders hand,
    de tederheid van vrouw en man
    hun vaste ondergrond.
    De avondstond
    met groet der koperen maan
    en aan bezinning toe
    want mens en de natuur zijn moe,
    de rust die wacht op 't slapen gaan
    in zachte sterrennacht en ik,...
    O mocht ik maar
    uw dienaar zijn.

                                    
    Maryflor


    GLITTERGLANS

    Zeg sterre
    daar zo verre,
    hebt gij een ziel vanbinnen
    zodat gij God kunt minnen.
    Of is u zijn
    maar schijn,
    uw blinken, opgeblonken faam
    en ijdelheid u naam ?


                                            Maryflor


    Avond

    Om mijn weemoed te genezen
    heb ik voor het slapengaan
    'de twee wezen' eens herlezen,
    helemaal, van voor af aan. 

    Droevig heb ik zitten huilen
    om hun beider droevig hert,
    alhoewel ik goed besefte
    dat the end toch happy werdt.

    Toen het uit was heb ik zachtjes
    mijn gebeden opgezegd,
    vlug een Vlaamse Leeuw verwekt en
    mij maar naast mijn vrouw gelegd.

                               Louis Verbeeck


    Startpagina !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Enkele foto's uit de oude doos.


    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Eerste Communie
    Foto

    Foto

    Plechtige Communie
    Foto

    Foto

    Foto

    Mijn vader zaliger in de stoet.
    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    TANDMUZIEK

    Terwijl ik borstel
    mijn knabbelgarnituur
    en de resten
    van het maalwerk
    spuw en spoel
    met zacht gevoel,
    nog even
    mijn smaaklap laat glijden
    over de witte toetsen,
    luister ik
    de morgenmoeheid weg
    in een bolero.
    dag mooie dag...
    dag Ravel

    Maryflor


    Foto

    DE OUDE BOOM?...OF DE EENZAAMHEID
    Foto

    Hij droomt, de sterke, stoere boom
    zijn domme oude dwaze droom
    te praten ooit bij dag en dauw
    met 't oude, scheve schuurgebouw.
    Hij fluisterd, loom en lisp'lend stil
    dan fel en warm, of ijzig kil
    in weer en wind en wiegend nijgen,
    maar d'oude schure,... zij blijft zwijgen.
    hij waait en wiegt en wuift
    wijl boven 't wolkendek verschuift,
    al schudt hij stam en tak en loof
    de oude schure,... zij blijft doof.
    Hij hoopt, de stramme oude boom,
    dat op een dag en zonder schroom
    de schure hem kan antwoord geven,
    want hoop en droom doet eeuwig leven.

    Maryflor


    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Mijn favorieten
  • SeniorenNet.be
  • Vertaalprogramma

  • Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    AVONDLIEDEKEN

    't Is goed in 't eigen hert te kijken
    Nog even voor het slapengaan
    Of ik van dageraad tot avond
    Geen enkel hert heb zeer gedaan;

    Of ik geen ogen heb doen schreien,
    Geen weemoed op een wezen lei;
    Of ik aan liefdeloze mensen
    Een woordeke van liefde zei.

    En vind ik, in het huis mijns herten,
    Dat ik één droefenis genas,
    Dat ik mijn armen heb gewonden
    Rondom één hoofd, dat eenzaam was...;

    Dan voel ik, op mijn jonge lippen,
    Die goedheid lijk een avond- zoen...
    ...
    't Is goed in 't eigen hert te kijken
    en zo z'n ogen toe te doen.

                               Alice Nahon

    Foto

    Zuster Immaculata die al vier en dertig jaar
    verlamde oude mensen wast, in bed verschoont,
    en eten voert,
    zal nooit haar naam vermeld zien.
    Maar elke ongewassen aap die met een bord: dat hij
    vóór dit, of tegen dat is, het verkeer verspert,
    ziet 's avonds reeds zijn smoel op de tee vee.
    Toch goed dat er een God is.

    Gerard Reve


    De aarde bloedt Afdrukken E-mail
    De aarde bloedt
    een grote wond
    geslagen door
    haat en angst

    volken huilen
    worden gemarteld
    uitgemoord
    kinderen vertrapt

    Hoe lang nog
    en waarom
    al dat leed
    die zwarte tranen?

    Ina Emmink


    Zinloos al dat geweld Afdrukken E-mail
    Overal liggen lichamen
    die wachten op een graf
    omgekomen voor de vrede.
    Straks ligt hij op een veld
    dat vol staat met graven
    allemaal hebben zij hun leven
    zoals velen voor hen dat deden

    Velden vol met littekens
    elk kruis heeft zijn eigen verdriet
    één schot maakt een eind
    aan zijn leven
    één schot, meer waren het niet.

    Velden vol met herinneringen
    waarvan al velen zijn vervaagd
    en anderen weer diep weggestopt
    maar onverwachts komt het weer naar boven.

    Velden vol met pijn
    woede, angst en agressie
    ongeloof, boosheid en haatgevoelens
    over zoveel verspilde levens.

    Velden vol met stilte
    omdat woorden tekort schieten
    daar worden minuten uren
    en maanden vergaan tot jaren.
    Velden vol met gedachten
    aan hen die daar liggen
    die in blind vertrouwen
    ons land wilde verdedigen.

    Een wereld vol met monumenten
    die ons herinneren aan al die oorlogen
    gevoerd om vrede te bereiken.
    Ik vouw mijn handen en bidt tot God
    maak alstublieft een einde aan al die
    momenten van zinloos geweld!

    Klaas van Eijbergen


    Een oud vrouwtje op haar knieën ziet vaak verder dan een theoloog op zijn tenen.
    Gebeden veranderen de wereld niet,
    maar ze veranderen mensen en
    mensen veranderen de wereld.

    Schweizer
    Alleen de woorden die we samen Afdrukken E-mail
    Alleen de woorden die we samen vinden,
    zijn verstaanbaar.
    Alleen de weg die we samen gaan,
    heeft een doel.
    Alleen het doel dat we samen delen,
    is bereikbaar.
    Alleen de vrede die we samen maken,
    wordt wereldwijd.

    auteur onbekend

    Een oud echtpaar ging naar bed,

    op 't nachtkastje twee bakjes met tanden

    Vol liefde keek de man haar aan,

    en streelde haar rimpelige handen.

     

    Hij sprak:"al meer dan veertig jaar

    zijn we gelukkig meid,

    geloof me als ik zeg,

    Ik wil je voor geen miljoen nog kwijt".

     

    "Dat weet ik jongen", zei de vrouw

    "Ook jij bent niet te koop,

    ook niet voor een miljoen,

    en dat is toch een hele hoop".

     

    Ze lagen daar te saam.

    Op de avond van hun leven.

    Twee mensen die elkaar,

    zoveel hebben gegeven.

     

    Ze zeiden:"wel te rusten hoor".

    En hij gaf haar een zoen,

    en fluisterde:"is de deur op slot,

    hier ligt voor twee miljoen!"

     

     


    Blog als favoriet !

    Mijn favorieten
  • SeniorenNet.be
  • Wareber2
  • Gedichten van Luc Verbeke

  • Foto

    De Blauwvoet

    Nu het lied der Vlaamse zonen,
    nu een dreunend kerelslied,
    dat in wilde noordertonen
    uit het diepste ons herten schiet.

    Keerzang:
    Ei! het lied der Vlaamse zonen,
    met zijn wilde noordertonen,
    met het oude Vlaams Hoezee.
    Vliegt de blauwvoet? Storm op zee!

    't Wierd gezeid dat Vlaanderen groot was,
    groot scheen in der tijden wolk,
    maar dat Vlaanderland nu dood was,
    en het vrije kerelsvolk.

    Maar dan klonk een stemme krachtig
    over 't oude noordzeestrand
    en het stormde groots en machtig,
    in dat dode Vlaanderland.

    En hier staan wij, 't hoofd omhoge,
    vuisten siddrend, kokend bloed;
    vlam in 't herte, vlam in de oge,
    en ons naam ons trillen doet!

    Van de blonde noordse stranden,
    dwang en buigen ongewend,
    onze vaders herwaarts landden,
    leden, streden, ongetemd.

    Ja wij zijn der Vlamen zonen,
    sterk van lijve, sterk van ziel,
    en wij zou'n nog kunnen tonen,
    hoe de klauw der Klauwaerts viel.

    Op ons vane vliegt de Blauwvoet,
    die voorspelt het zeegedruis,
    en de Leeuw er met zijn klauw hoedt
    't lieve dierbaar Christi kruis.

    Weg de bastaards, weg de lauwaards.
    ons behoort het noordzeestrand,
    ons de kerels, ons de Klauwaards,
    leve God en Vlaanderland!


    Mijn favorieten
  • seniorennet.be
  • PAJARO
  • 2e CDO Flawinnes


  • Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!