Gegroet! Ik ben gewoon om regelmatig op bezoek te gaan in rusthuizen. Dat zijn er een vijftal tegenwoordig. In een vorig leven, en daarmee bedoel ik de periode vöör mijn echtgenoot met pension ging, was ik voortdurend onderweg om in allerlei "Tehuizen", Verenigingen", Clubs" "Scholen" etc.etc.....animatie te doen met Zang en Poëzie, lezingen etc.etc....... Ik volgde overal cursussen, leerde schilderen op zijde en leerde het verder aan een paar honderd mensen. Ik heb hierover voor mijn bundel "Korte Verhalen" nog een paar mooie anekdotes . Ik hoop dat ik ze even mooi kan onder woorden alsdat ik ze beleefd heb. Nu beperk ik mij dus tot een paar rust-en verzorgingstehuizen in het Geraardsbergse. Gisteren was ik er weer op bezoek en een van de bewoners vroeg mij naar een gedicht uit "Minnestrelend" . Het boekje ligt altijd in haar berijk en ze vroeg of ik altijd de waarheid spreek in mijn boeken. Ik zei:"Meestal toch" . Maar er staat ook Ik, ben niet altijd "IK", jij bent niet altijd "JIJ" maar Zij zijn altijd "ZIJ. Het ging om het volgende gedicht:
Vriendschap _______________
Als je alleen bent zal ik je gezelschap houden.
Als je een schouder zoekt zal ik je vriend zijn.
Als je verdriet hebt zal ik je troosten.
Als je in het donker zit zal ik een lichtje zijn.
Als je niets kan zeggen zal ik je stem zijn.
Als je bang bent zal ik je beschermen.
Als je pijn hebt zal ik ze helpen dragen.
Als je iemand nodig hebt zal ik er steeds zijn voor jou.
Fran uit "Minnestrelend" 2002
Ik hoop dat ik dit mag blijven waarmaken. Groetjes van Fran.
