Achter de schermen van de Beach Meeting …

Pfftttt… 23,45 u : we komen thuis van “onze “ laatste Beach Meeting. Guy en ik ploffen in de zetel en blikken nog even terug op de voorbije dag : was het geslaagd ? was iedereen tevreden ? Wij hebben in elk geval ons best gedaan en aan het weer hebben we geen fluit te zeggen. We hebben iedere dag naar “ De Boosere, Hagedoren en co” gekeken, en uit pure wanhoop heb ik een schietgebedje gelezen voor de Heilige Rita : patrones van de hopeloze gevallen…

Terwijl Guy onder de douche staat, laat ik mijn gedachten nog even teruggaan hoe de dag verliep…

Om 6 u rinkelt de wekker, maar we zijn al op… Ik sta erop dat we ontbijten, want ik wil dat Guy z’n pilletjes neemt tegen hoge bloeddruk, want deze zal meermaals op de proef gesteld worden…

De auto was reeds volgeladen van de dag voordien en om 7 u zijn we weg. Ik kijk achterom en ik voel me iemand die voor 3 weken met hebben en houwen op reis gaat, zo vol zit de auto ! We hebben in elk geval voor 3 weken yoghurt mee…

Als we aankomen ziet de “ Lanterfanter ” er rustig en mooi uit in de zon, en ja daar zijn Wilfried en Cecile. Tafeltje klaar gezet met de “ papieren ” en Cecile en ik voelen ons als het “ Zeeuws meisje ” tussen de melkproducten !

De eerste M.G.’s komen toe, en na 30 min. zijn we alle 4 druk bezig. De markt ziet er prachtig uit : alle soorten M.G.’s blaken in de zon, en er komt zowaar een blauwe M.G. aangereden met hun hondje in een kooi achterop : gewoon prachtig ! Ik zie niets anders dan blije gezichten, en iedereen is tevreden om elkaar terug te zien : er wordt gelachen, gezoend en gebabbeld : zo moet het zijn. Ik kijk eens naar de kerktoren en lach naar de Heilige Rita… Op één koppel na heeft iedereen zich aangemeld en besluiten we om na het ontbijt naar de boerderij te rijden voor het aperitiefje. Daags voordien hadden onze mannen de “ aperitiefzaal ” geveegd en proper gemaakt voor de drink. Wilfried had een bevriend Engels koppel aangesproken, dat onmiddellijk bereid was om te helpen : Jane stond “ in de boot ” alsof ze niets anders gedaan had, en haar man regelde prima waar de auto’s moesten parkeren. Cecile en ik babbelden met Jane, en ik moet zeggen, na 5 porto’s werd onze Engelse woordenschat rijker…

Dan in colonne naar Blankenberge gereden waar we dus helemaal achteraan op de dijk moesten staan. Guy maakte zich weer druk omdat de politie de parkeeraanvraag vergeten was die nota bene in april goedgekeurd werd… We arriveerden in de King Beach, en de broodjes en bruine Leffe smaakten heerlijk. Jammer dat de boot niet uitvaarde, maar Guy en Wilfried beslisten om in compensatie een aperitief te geven vóór het avondeten in Hof Ter Mude. Dan begon de miserie : de colonne werd ontbonden, de politie duidde zelfs de verkeerde richting aan, het begon te regenen… en tot overmaat van ramp kreeg Wilfried een telefoontje dat de ijsboer wat later zou komen want de arme ziel moest eerst helpen met de veearts bij een keizersnede… Guy was in alle staten, en ik hoopte dat z’n bloeddrukpil werkte… Wilfried probeerde de meeste auto’s de juiste weg te tonen, want de “man van de wet ” was als speedy conzales weggereden. Cecile zat onder de paraplu in de M.G… Ik heb weer omhoog gekeken en niet meer gelachen naar de Heilige Rita… ze heeft het gesnapt, want de zon kwam er weer door ! Dan vlug naar de plaats van het ijsje. Drie telefoons gekregen van mensen die verloren waren, en een koppel gaan helpen aan het station van Zeebrugge. In Hoeke werden we weer getrakteerd op een prachtig zicht : Al die mooie M.G.’s schitterden in de zon, en de mensen stonden geduldig op hun ijsje te wachten. Maar wat een file ! Ik had mijn ijsschepper mee (ervaring uit ander ritten) en ben begonnen helpen met Cecile en de ijsboer. De rose- bruine- en witte ijskreem zat overal, zelfs tussen mijn uurwerk. Dan vlug naar Hof Ter Mude, waar de geschenken moesten uitgestald worden. We hadden mooie prijzen gekregen en ons artistiek lid Julien had zelfs twee aquarellen gegeven. Ik weet hoe goed hij is, want we hebben samen in de les gezeten… Ja, bij de ene lukt het beter dan bij de andere… Tijdens het avondeten heb ik iedereen eens bekeken, en het gaf toch een goed gevoel : iedereen genoot van de maaltijd, en geloof het of niet : Guy kreeg niets binnen… Na de afrekening nog een doorzakkertje en een babbel met ons vieren, en ik zag dat Guy weer kleur kreeg en dat Wilfried’s oogleden zwaarder werden ; Cecile en ik besloten dat het genoeg was voor vandaag, en zo vertrokken we : moe maar voldaan.

Een rit inrichten is niet alles : veel werk, werk en nog eens werk. Waarom deden we het dan ? Omdat we er voor open stonden, omdat we het graag deden, omdat we een goed team vormden, en voor ons merk : M.G !

Intussen is Guy van onder de douche en terwijl ik er onder sta verdwijnen alle stresstoestanden, en rest er alleen een goed, voldaan gevoel. Ik wil het zeggen tegen Guy, maar na 3 slapeloze nachten is hij naar dromenland vertrokken…

Arlette