De kaartindustrie: Ondanks de felle protesten werd het kaartspel in snel tempo populair. In het begin was het nog voorbehouden aan de adel en rijke handelslui. Speelkaarten waren een kostbaar bezit. Ze werden vaak handgeschilderd op perkament en met bladgoud bewerkt. Zelfs later wanneer kaarten werden gedrukt met behulp van houtsnedes en kopergravures, bleef de prijs door het kostbare papier te hoog voor de gewone man.Toch groeide de vervaardiging van kaarten uit tot een volwaardige industrie. Het centrum van deze activiteit was Doornik waar in het midden van de 15 de eeuw 27 kaartenmakers werkzaam waren! Zij hadden vaklieden in dienst die de verf en het papier bereidden, en kunstenaars die dekaarten ontwierpen en schilderden. Met de uitvinding van de xylografie- het drukken vanaf houten platen- werd het mogelijk grote hoeveelheden kaarten ineens te maken. De daling van de papierprijs zorgde er verder voor dat de speelkaarten ook binnen handbereik van de armsten kwamen. In snel tempo werden er spelen bedacht en het gokken met kaarten nam enorme vormen aan. De populariteit van het kaartspel bereikte haar hoogtepunt in de 18 de en 19 de eeuw.
Er bestaan veel theorïeën over de wijze waarop het kaartspel in de Lage Landen is terecht gekomen. De meest waarschijnlijke is dat speelkaarten zijn afgeleid van het oude opwerpen van pijlen om de toekomst te voorspellen. Deze pijlen waren voorzien van symbolen die een rang aanduidden,. Later werden deze symbolen nagemaakt op stokken om mee te gokken en op smalle stroken geolied papier.
Het duurde een hele tijd vooraleer het kaartspel algemeen werd geaccepteerd. In de beginperiode werd het kaartspel een uitvinding van de duivel genoemd en in sommige Europese landen, zoals Italië en Spanje, is het zelfs helemaal verboden geweest. In de loop der tijden werd het kaartspel trouwens in elke grote Europese stad wel eens verboden. De nu gebruikte 'kleuren' (klaver, schoppen, harten en ruiten) werden pas in de 16de eeuw in Frankrijk voor het eerst gebruikt. Voor die tijd was het kaartspel verdeeld in bekers, zwaarden, munten en knotsen, gebaseerd op de oude hindoekasten van brahmanen, soldaten, kooplieden en slaven. St Bernardus van Sienna meende echter toen hij in 1423 in Bologna het kaartspel als duivelswerk bestempelde, dat de symbolen een heel andere betekenis hadden. De beker stond volgens hem voor dronkenschap en vraatzucht, het zwaard voor oorlog en haat, de munt betekende gierigheid en de knots dwaasheid. Ook de monnik Capistranus was gekant tegen het kaartspel. Hij predikte in 1454 in Neurenberg zo fel tegen het spelen in het algemeen en het kaartspel in het bijzonder dat de burgers van de stad er vrijwillig toe overgingen 3600 speelborden, 40 000 dobbelstenen en een ontelbaar aantal speelkaarten te verbranden. ( Neurenberg telde slechts 20 000 inwoners).
 "Rolling Eyes"){kind=icon}
Er bestaan veel theorïeën over de wijze waarop het kaartspel in de Lage Landen is terecht gekomen. De meest waarschijnlijke is dat speelkaarten zijn afgeleid van het oude opwerpen van pijlen om de toekomst te voorspellen. Deze pijlen waren voorzien van symbolen die een rang aanduidden,. Later werden deze symbolen nagemaakt op stokken om mee te gokken en op smalle stroken geolied papier.
