De laatste en ook de volgende dagen hou ik een grote kuis in al mijn schrijfsels, gepubliceerd in dit Blog. Het is me toevallig opgevallen dat telkens wanneer ik iets wijzig in mijn blog dit beschouwd wordt als "recent bijgewerkt", dit klopt maar denk nu niet dat ik elke keer een gloednieuw artikeltje heb geschreven, ekskuus hiervoor !!!!! Met het warme weer van de laatste dagen staat mijn inspiratie maar op een laag pitje.
In de loop der jaren, werden er nieuwe huizen bijgebouwd.
Toen was het acetyleenlassen nog niet zo bekend.
Telkens er een nieuw huis werd gebouwd, diende men het gebouw aan te sluiten aan het waternet en aan de gasleiding. Stalen en loden buizen dienden aan elkaar gelast en gebogen te worden.
Dit gebeurde met cokes, die in een metalen korf opgewarmd werden tot een roodgloeiend vuur, vergelijkbaar met de huidige staalovens .
Wanneer de mannen van de Gaz en het Water in de namiddag klaar waren met hun werk, werden de nog gloeiende cokes uitgekieperd op de zijkant van de straat en gedoofd met water en aarde.
Pajjke kwam dan vlug naar buiten met een kolenschopje en een emmer om de gedoofde cokes te recycleren, deze werden dan nog gebruikt in de kolenkachel, gemengd met de gewone antracietkolen gaven ze nog behoorlijk wat hitte af, zodat de Leuvense stoof er gloeiend rood van stond.
Op een dag dat Pajjke niet zo goed uit de voeten kon, had mijn moeder het aangedurfd om de resten van de cokes te gaan opscheppen voor te gebruiken in onze Feu continu.
Hierop schoot Mariakke naar buiten en beschuldigde mijn moeder van diefstal, ze werd in het Lembeeks voor alles en nog wat verweten.
Gelukkig voor mijn moeder: ze snapte er niet veel van, het was de eerste burenruzie, maanden werd er niet meer gesproken tegen ons.
Het had wel zijn voordelen: we waren een tijdje verlost van hun gezaag.
Aangezien we in een rijhuis woonden, hadden we twee buren.
Aan de linkerkant woonden de Netten, bijnaam, bedacht door mijn moeder, waarom ???? Een vader Pajjke, papa op zijn Lembeeks, Lembeek bekend om zijn zattekesprocessie op paasmaandag, woonde er samen met zijn dochter Mariake, een oude jonge dochter die na de dood van Majjke voor haar vader is blijven zorgen. Achteraf hebben we vernomen dat Mariakke gescheiden was, haar man gaf haar regelmatig een pak slaag als hij dronken thuis kwam en dan zat er niets anders op dan terug te keren naar haar ouders.
Op zon- en feestdagen kwam er een andere dochter, Jeanne, naar huis om alles te komen controleren. Ze was de Chef-Tut en gaf op zondagavond haar directieven voor een ganse week aan Pajkke en haar zuster.
Ze diende bij nen doktoor in Lembeek, meestal deed ze de reis met de boerentram tot in Halle en dan verder naar Lembeek. Af en toe bracht den doktoor haar naar Strombeek met een sjieke automobiel.
Mariakke en Jeanne hadden ook nog een broer, die ook in Strombeek woonde in de Avenue Privée, sinds lang is de naam veranderd in Treft. Maar ze lagen in ruzie met hun broer.
In de leefkamer hing er een oude familiefoto met vader, moeder en de drie kinderen, maar over de broer was er een bloem geplakt, zoals de sterretjes die aangebracht waren op het bloot vrouwelijk snoepgoed op de fotos van de cinemas van licht allooi.
In een halve eeuw is er veel veranderd, het kan tegenwoordig niet bloot, bloter en blootst zijn.
Zo waren ze niet meer verplicht het aanschijn van de verdoemde zoon en broer te aanschouwen.
Bij de netten hadden ze een televisie aangeschaft en af en toe mochten we ook eens gaan kijken naar Brussel Frans, in die momenten liep er een serie Le Saint met Roger Moore in de hoofdrol, zelfs in wit-zwart was de man heel populair bij de dames.
Ze hadden een kleine tuin met dahlias en op een klein gedeelte werden er elk jaar opnieuw uien en sjalotten gekweekt. In de lente werden ze gemest op natuurlijke wijze, sorry voor de gevoelige lezer, ze deden hun behoefte een paar dagen in pispot en dit brijtje werd gedurende een tijdje bijgehouden om te laten rijpen, zoals bij de bereiding van Lambick, en werd dan verdund met water in een oude melkkan en over het plantgoed gegoten. Tijdens die periode kon mijn moeder haar was niet buiten hangen of anders kregen onze lakens en het ondergoed een viezelijk geurtje mee.
Tussen onze beide achterkoertjes hadden ze betonnen platen laten zetten, zodat ze niet gestoord konden worden in hun privacy. Af en toe werd ik luidop verwenst van achter het muurtje omdat ik een kwajongensstreek had uitgehaald, want van boven in een slaapkamer werd alles nauwgezet geobserveerd wat er zich allemaal in onze tuin afspeelde. Het rolluik dat half opgetrokken was, wees er op dat ze aan het spioneren waren.
Mijn vader had een haag met thuja aangeplant om de saaie grijze muur weg te stoppen, maar als er zich maar een takje doorkwam, werd het prompt weggeknipt.
Ik heb vanaf mijn derde levensjaar tot ik gehuwd ben, dat is zo ongeveer 21 jaar in dezelfde straat gewoond in Strombeek, de vele Franstaligen die er toen al woonden zochten tevergeefs naar een vertaling in het Frans van de straatnaam. Ze suggereerden: Richeval, maar gelukkig heeft het nooit aangeslagen. Een nieuwe wijk in Koningslo-Vilvoorde werd in diezelfde periode prompt Beauval gedoopt, waar de wijk officieel Het Voor heette.
De toenmalige Burgemeester van Vilvoorde had immers er niets beters opgevonden dan de gronden te laten verkavelen door Brusselse immobiliakantoren die de franstaligen naar Het Voor lokten.
Enkele jaren later, ontpopte diezelfde Meneer Gelders zich als één van de Rode Leeuwen die de verfransing in deVlaamse Rand wilden tegenhouden. Helaas het kwaad was geschied.
Het huis staat er nog altijd en is al een paar keren doorverkocht, sinds mijn moeder het verkocht heeft. Eindelijk zijn de buitenramen en voordeur, vervangen door PVC, het werd zo stilaan tijd, want toen ik er nog woonde waren ze al in een erbarmelijke staat en zullen er kilos witte verf alles samengehouden hebben.
Het is nog altijd dezelfde kalme straat gebleven zoals in mijn jeugdjaren.
Vele buren zijn ondertussen overleden en de meeste huizen zijn doorverkocht.
De straat was aanvankelijk een smalle doodlopende weg met assesteentjes , niet zo plezant als je er op viel met blote knieën, ellebogen en met je gezicht.
In verschillende fases werd de straat gebetoneerd en doorgetrokken.
Af en toe kan ik het toch niet laten om er even voorbij te rijden en kan ik vast stellen dat de gemeente Strombeek constant verandert en de weinigen die ik nog ken, zijn veranderd, ouder en dikker geworden.
Onze ministers hebben eindelijk de Toverformule gevonden om de begroting te laten kloppen.
Zoals eeuwen terug, toen de alchemisten probeerden, in donkere laboratoria het edele goud te maken uit lood, werd er in Leuven, tussen een Insalata di Mare en een koele pint Stella, een middel gevonden om via een chemische reactie, aan centen te geraken.
Al wat maar enigszins iets te maken heeft met de CO2 uitstoot wordt extra belast, plastic zakjes en folies moeten nu mee helpen om een fameuze duit in het blauwe zakje te brengen.
Het is alsof ik maar een paar jaartjes terug, Abraham heb gezien.
De tijd vliegt sneller dan het geluid, nu staat Isaak aan mijn voordeur.
60 worden biedt niets dan voordelen zoals geschreven staat in bovenstaand boekje uitgegeven bij de Centrale Uitgeverij Deltas.
k Ben benieuwd, men zal me het bvb. niet kwalijk nemen, als ik al iets vergeet en rimpels en grijs haar staan heel charmant, magere troost, maar gelukkig wordt er niet teveel aandacht gewijd aan de kwaaltjes en ongemakjes die beginnen bij je zestigste.
La vie commence à soixante ans Quand on la connaît mieux qu'avant Et que l'on a appris par cur Tous les raccourcis du bonheur La vie commence à soixante ans Quand on peut prendre enfin le temps De répondre aux questions qu'on pose De s'approcher plus près des choses
We zijn er bij wonder in geslaagd een kleine kerststerretje al drie keer te laten overwinteren, zonder bijzondere zorgen, zoals soms aangegeven wordt in boeken en tijdschriften.
Het plantje werd aangekocht met de kerst van 2004, het minikerststerretje was amper een paar centimeter groot en is nu uitgegroeid tot een kleine struik van bijna een halve meter hoog.
Binnenkort, als de nachten niet te fris meer zijn, wordt hij buitengezet en kan hij weer in volle glorie verder groeien.
Zoveelste klacht over vliegtuiglawaai in de Noordrand
Voor de zoveelste keer heb ik onderstaand mailtje gestuurd naar de Ombudsman van Airportmediation
De laatste weken hebben we enorm veel te klagen van overvliegende vliegtuigen, zowel tijdens nacht, de vroege ochtenduren en de avond, kortom de ganse dag.
Om 7 uur 's morgens heb ik angst dat er eens kop-staart aanvlieging gaat gebeuren, ongelooflijk als ik dit allemaal hoor.
Trillende glazen in de kast zijn dagelijkse kost.
Met moeite hoort men soms het radionieuws in de ochtenden het TV-nieuws 's avonds.
Dit wordt stilaan ondraaglijk, Trop is Teveel, dixit VDB.
Naar het schijnt zouden de jonge moedertjes en zelfs veel volwassenen niet goed weten hoe en waar ze een zetpil (suppositoire) moeten zetten.
Meer en meer huisdokters en diensten van de spoedgevallen stellen vast dat niet gebeurd volgens de regels der kunst.
Weinigen weten immers dat een zetpil moet toegediend worden met platte kant naar boven gericht. Velen proberen vruchteloos het suppoke met het puntje in de aars te duwen.
Immers is de vorm van een zetpil zo ontworpen, dat door de werking van de sluitspier ze zonder problemen binnengeschoten wordt.
Blijkbaar weet men ook niet goed waar de suppo moet aangebracht, oren en neuzen zouden bij de favorieten behoren.
Is het een gemis van informatie op de bijsluiter, ik vrees van wel.
Het derde Huis van de Toekomst is onlangs officieel geopend en van vandaag af toegankelijk voor het grote publiek.
Het gebouw is gelegen langs de Indringersweg in Vilvoorde.
Gemakkelijk bereikbaar langs de Brusselse Ring, een brede avenue wordt hier wel onterecht een weg genoemd.
Deze weg loopt ergens dood in de velden en je hebt er een prachtig zicht op de Japanse Toren.
Raar maar waar, deze weg werd aangelegd in 1958, jaar van de Expo. Hij zou de verbinding moeten gemaakt hebben met officiële Camping van de Expo, die gelegen was in het park van de 3 Fonteinen in Vilvoorde.
Toen was er nog geen sprake van de Ring, de overbrugging van het kanaal van Willebroek was immers de grote hindernis en niemand had ooit kunnen denken dat er in Vlaanderen een commerciële zender zou komen: VTM. De weg liep dus rechtstreeks naar het Domein van de 3 Fonteinen, één van vele groene longen in Vilvoorde.
Helaas heeft de aanleg van de Indringersweg niet veel nut gehad.
De Stad Brussel had geen geld om de aansluiting te maken tot aan de Heysel, een investering voor niets dus van de stad Vilvoorde.
Nochtans was de camping altijd druk bezet en is tot voor een tiental jaren blijven voortbestaan, het park ligt langs een invalsweg naar het centrum van Brussel.
In mijn fotoalbum heb ik onlangs nog vele fotos gevonden van Expo 58, ze zijn gemaakt met mijn eerste fototoestel van het merk Bella, aangekocht in een fotozaak in Brussel, La Camera in de Schildknaapstraat. In die tijd kon je nog zonder problemen je auto kwijt in het centrum Brussel.
Meestal druppelt het in Brussel als het regent in Parijs.
Deze keer schijnt de zon in Parijs.
De regen valt met bakken uit lucht in Londen en gaat het wellicht regenen in Brussel.
Onze hoofdstad wil maatregelen treffen om het verkeer uit de stad te bannen.
Men zou de oude stadspoorten in ere willen herstellen en wat er nog van overblijft vervangen door tolhuisjes.
Eerst de wegentaks van 60 euro, die ondertussen op sterven na dood is.
Nu duikt weer eens een nieuw voorstel op.
Tolrijden zoals in Londen. Het verkeer in Brussel kan je toch niet gaan vergelijken met dat van een grootstad als Londen.
De auto uit de stad en allemaal de Metro in, samengeperst zoals in een sardienendoosje en met het risico dat je aangerand wordt met een messteek in je buik of dat je portefeuille gerat wordt.
Tot wat een misplaatste grap allemaal leiden of lijden kan.
Gisteravond werd er in de aankomsthall van de luchthaven van Zaventem, een verdacht pakje opgemerkt.
Er heerste onmiddellijk een chaos in het ganse gebouw.
Reizigers werden van hier naar daar gestuurd en overal geblokkeerd. Niemand wist wat er aan de hand was, hier en daar werd er geprotesteerd, maar op zon momenten zie je niemand van het personeel om je te helpen.
Gouverneur De Witte van Vlaams-Brabant erkent dat er iets schort en roept BIAC op het matje
De toestanden van verwarring en boze passagiers hebben we bij het faillissement van Sabena ook al meegemaakt, maar zonder veel erg.
Gelukkig bleek alles voor niets geweest te zijn. Stel je eens voor, dat het pakje wel vol explosieven zat, dan zaten ze allemaal als ratten in de val.
Met zon wirwar van kilometerslange gangen en verschillende Gates kan dat niet anders.
Verleden jaar, bij onze terugkomst, om 2uur in de nacht, vanuit Lanzarote moest het vliegtuig van Thomas-Cook om praktische reden, landen aan een gate van een Niet-Schengen land.
Het was helemaal geen lachertje om nadien je bagage te gaan oppikken aan de bagageband, met veel vertraging, in de aankomsthall van de Schengenlanden.
Trek uw plan maar alleen en het had niet veel gescheeld of we mochten over de tharmac lopen om onze bagage gaan zoeken.
Het is hoogtijd dat de gouverneur ingrijpt!
De tube tandpasta of het flesje parfum in je handbagage zullen het ook wel niet maken zeker.
Binnenkort zullen de mannen geen broeksriem meer mogen dragen en zullen schoenen met veters ook al niet meer kunnen.
Weer kreeg ik een nieuwe voordeelkaart toegestuurd.
Mijn portefeuille lijkt meer en meer op een worst. Soms is het wringen om ze in mijn binnenzak te krijgen, waarschijnlijk weten ze nog niet in het Verre Oosten dat we in het Westen degelijke grote opbergzakken nodig hebben in onze jas.
Ik vind geen gleufjes genoeg om alles netjes op te bergen.
Met de identiteitskaart, bankkaarten en kredietkaart, zit ik al een twintigtal van die plastieken kaartjes opgezadeld.
Al die klantenkaarten spelen eigenlijk een beetje de rol van spion, aan de hand van al die kaartjes wordt je koopgedrag netjes opgeslagen in de databanken van de winkel.
In de GB weet men precies of je veel verse groenten en fruit en vaak vis eet. Gehakt, worsten, americain of een lekker stukje mals rundvlees, in het begin van de maand, alles is geweten.
Met de SIS-kaart achterhalen de diensten van Minister Demotte aan welke kwaal je lijdt.
Jaren geleden wou men het voorschriftgedrag van de artsen traceren door de invoering van de streepjescode, nu registreert die streepjescode het wel en wezen van ons hele dagelijks leven.
Gisteren was het de 6de februari, het naamfeest van Sint Amandus.
Ik ben zoals men zegt christelijk groot gebracht, zoals misschien de meesten onder ons, maar sinds ik na de lagere school in Strombeek naar het Atheneum ben vertrokken, werd ik als het ware geëxcommuniceerd door den onderpastoor, de Chiro en heel den bazaar.
Naar een Staatsschool gaan was immers een zware doodzonde.
Maar elke morgen kijk ik toch op de kalender om te zien wiens naamfeest het is.
Die Heilige Amandus was wel de patroonheilige van Strombeek. Het was toen indertijd de gewoonte dat de gemeenteschool s morgens naar de mis ging en na de middag hadden we vrijaf en liepen we in moeders voeten.
Terloops lees ik dat die bewuste Amandus de apostel van de Franken was.
Zou er misschien een verband bestaan tussen de Franken, Frankrijk en de dreigende verfransing van onze gewesten, waar sommigen hardop durven te dromen?
Die dromers zullen zich moeten haasten, want met opwarming van de aarde zou la Côte Bruxelloise een werkelijkheid kunnen worden.
Het zou kunnen gaan om gezondheidsreden, PC gestolen of uitgeleend, geen internetaansluiting, groot accident, vakantie, bijscholing, een tijdje in de gevangenis verbleven, gewonnen met Euromiljons of gewoon geen zin of tijd.
Ik zal het maar bij het laatste houden en een klein efforke doen.
Ik geef dan maar een persoonlijk receptje door.
Boulettes à la sauce lapin, vrij vertaald ballekes in konijnensaus ofte Salsa Lapino.
Vrij gemakkelijk, gewoon ballekes maken van gehakt, broodkruim en een eierdooier en flink kruiden, vooral tijm niet te vergeten.
Ballekes aanbakken, vet afgieten en daarna de saus maken.
Een gestoofde ui, perensiroop van Liège en fijngehakte of gepureerde gedroogde pruimen.
Breng de ballekes in de saus en laat alles best een nachtje in frigo staan.
En het is klaar om opgediend te worden met frietjes.
Deze bereiding is een Vlaamse variant van de officiële Waalse versie.
Het klassieke konijn met pruimen heb ik gewoon aangepast met een vleugje Luikse nostalgie.
Elke keer dat er vrachtwagens betrokken zijn bij zware ongevallen op onze wegen, mag je er zeker van zijn, dat het niet bij eentje blijft. Binnen de korst mogelijke tijd is het weer raak. Na een uurtje in de file te hebben gestaaan, probeert iedereen de verloren tijd weer in te halen. Soms gaat het zover dat de mastodonten op het linkerrijvak roekeloos inhalen, met alle gevolgen van dien. "Kantelen, verloren ladingen en oliesporen" dat horen we zowat elke dag op de radio.
En binnenkort wordt dit allemaal aangeboden aan onze buren voor een kleine 60euro!!
Er zou een tekort zijn aan voetbalscheidsrechters en er wordt uitgekeken naar oplossingen. Een ervan is het aantrekken van dames, zo hoopt men het geweld op het veld eventueel te verminderen. Er zijn al sinds jaren te weinig priesterroepingen in dit landekijn. Er wordt voorgesteld om de celibaatregel af te schaffen, maar de paus heeft er geen oren naar. De federale regering had te weinig centen om een begrotingsevenwicht te bekomen, dus werden er verschillende overheidsgebouwen verkocht. Hadden ze er niet beter aan gedaan deze gebouwen te verkopen op lijfrente? Laurent, die had ook van alles te kort in optrekje in Tervuren, daar kwam de oplossing van onze marine, maw. geld van de belastingbetaler.
