moekeontour trekt door Kroatië en verder naar Griekenland
in dit blog vind je onze reis door Kroatië en de heen- en terug weg naar Griekenland langs het land
20-05-2006
De burcht van Knin
20/05/2006 Hier schijnt de zon en bij ons regent het. Ons Eva doet vandaag haar Plechtige Communie. Spijtig dat het zo slecht weer is.We bellen haar op om haar proficiate te wensen. We trekken terug het binnenland in. Deze keer naar de stad Knin. Onder de Kroatische koning Tomislav was het de hoofdstad van Kroatië. Het 10de eeuwse fort is gratis te bewonderen. We zien ze al van ver staan, maar er bij komen is een ander paar mouwen. Ik doorkruis het stadje maar nergens zien we een wegwijzer. Nadat ik voor de derde keer de stad in rij zie ik achter een boom een plaatje dat naar links wijst. Ja, zo moeten ze het doen. Het baantje is steil en smal maar we geraken toch tot bij de parking. Te voet gaat het dan naar boven en onder een poort naar binnen. Het is de best bewaarde en grootste burcht van Kroatië. Van hier boven hebben we een prachtig uitzicht op vlakte met daarachter de Dinarische Alpen, die de grens met Bosnië vormen. Na de middag rijden we verder langs het Perucka meer en de stad Sinj naar Split. Iets vóór Split ligt Solin, ooit een grote Romeinse stad. Op de parking kunnen we blijven overnachten. We hebben hier zicht op de skyline van Split.
19/05/2006 Het Nacionli park Krka is prachtig. We nemen eerst de boot naar het eiland Visonac, waarop een klooster uit de 14de eeuw werd gebouwd. Daarna varen we tot de Roski Slap, een reeks van 12 watervallen. De stuurman draait zijn boot en brengt hem zo dicht mogelijk bij het water zodat we allemaal lekker nat worden. Zo een verfrissend bad doet toch deugd met zo een warm weer. Dan legt hij de boot aan de kade aan en kunnen we een uurtje gaan wandelen. Naast het water ligt een kleine taverne waar we de innerlijke mens kunnen versterken. Veel keus is er niet, maar hun schotel met gerookte ham en kaas is overheerlijk. Daarbij een wijntje van de streek en je dag kan niet meer stuk. We verbroederen met alle medepassagiers en op de terugtocht wordt het een vrolijke boel. Iedereen neemt afscheid van iedereen en dan wandelen we verder naar het lager gelegen gedeelte. In de moerassen werd een weg aangelegd met houten balken. We horen langs alle kanten de kikkers kwakken. Zo veel kikkers heb ik nog niet bij elkaar gezien. Ik kan er enkele filmen, dat is voor de kleinkinderen. We geven onze ogen de kost aan al het prachtige, dat de natuur ons hier laat zien. Voor mij is dit even mooi als de Plitvicemeren. We nemen de autobus naar boven, want onze beentjes zijn al behoorlijk moe. Nu zitten we nog wat in het zonnetje na te genieten van deze heerlijke dag
18/05/2006 Sibenik is een stadje dat in de 9de eeuw door een Kroatische koning werd gebouwd. Met zijn drie vestigen beheerst de stad een baai, welke door de monding van de Krka in de Adriatische Zee wordt gevormd. We vinden een grote parking aan de haven. Dan gaat het naar de autovrije binnenstad. De Sveti Jakov, de Jakobsdom, is gebouwd met kalksteen en marmer afkomstig van het eiland Brac. Het dak van het middenschip en de koepel zijn geheel van stenen platen gemaakt. In de kerk werd geen hout verwerkt, uit angst voor brand. De smalle straatjes nodigen uit tot slenteren door de geschiedenis. Zo passeren we de verschillende kerkjes en klimmen we naar het Sint-Annafort. Van hier boven hebben we een prachtig zicht over het land dat vóór Sibenik ligt met daar achter de zee. Ook het stadje ligt aan onze voeten. We wandelen terug naar havenboulevard, de Oblada palith omladinaca, en passeren het Palazzo Orsini. Op de boulevand staat het vroeger bisschoppelijk paleis en het paleis van de hertog. Na het bezoek aan Sibenik rijden we naar het Nacionalni park Krka. We vinden een betaalparking voor mobilhomes. We staan hier met een tiental bij elkaar. De eigenaar komt vriendelijk het staangeld, 30 kn, ophalen. Wij zijn gelukkig met een plaatske en hij verdient een centje bij. Zo zouden er meer plaatsen moeten zijn.
17/05/2006 We wassen en poetsen zodat alles weer proper en netjes is. Het is lekker warm weer en René gebruikt zelfs de mobilhome om de handdoeken droog te krijgen. Na de middag als alles droog is gaat René strijken (ik heb toch nogal een ventje hé) en ik zet mij met stoel en tafel buiten. Ik moet nog uitzoeken welke route we de volgende dagen gaan volgen. Deze avond kijken we naar de finale van de Champions League, Barcelona tegen Arsenale. Daar wij, onze kleinkinderen en ik, fans zijn van Ronaldhino hopen wij dat Barca gaat winnen.
16/05/2006 Na de inspanning van gisteren doen we wat aan site-seeing. Daarvoor rijden we naar het kuststadje Nin. We rijden over de nieuwe brug, welke de beide oevers met elkaar verbindt. Bij de eerste afrit nemen we de baan naar Nin, een middeleeuws stadje. We vinden een parking buiten het centrum. In het midden van het oude gedeelte, dat nog volledig ommuurd is ,staat de kleinste kathedraal van de wereld. Het is niet veel groter dan een grote kapel, maar het is een echte kathedraal omdat er vroeger in Nin een bisschopszetel gevestigd was. Nin heeft na de 19de eeuw nooit zijn status van daarvoor terug gekregen. We wandelen rond het stadje, dat er verlaten bij ligt. Het is middag en de Kroaten blijven liever binnen dan in de hitte rond te wandelen. Wie zijn nu de slimste? We stappen in een broeiend hete mobilhome. We zetten vlug de ramen open en eten onze boterhammekes op. Dan gaan we op zoek naar een supermarkt om onze voorraad aan te vullen. In Sv. Filip I Jacov, een dorpje vóór Biograd, vinden we een camping, waar we kunnen wassen. Het is een kleine camping met vooral stacaravans. Mobilhomes krijgen ze hier niet zo veel te zien. We mogen ons plaats zelf kiezen en ik ga op een groot grasveld staan. We staan hier lekker in het zonnetje. René legt Amber aan de lange lijn en zij legt haar languit in de zon. Gepakt en gezakt gaat René op zoek naar de wasmachine en ik begin met veel moed de mobilhome van buiten de poetsen want het is broodnodig. Carwashes voor een mobilhome hebben we nog niet gezien dus doe ik het maar met de hand.
15/05/2006 De zon schijnt en we gaan wandelen in het Park Paklenica. Voor de ingang is een parkeerplaats. Daar staan auto's uit Duitsland, Oostenrijk, Frankrijk en zelfs uit Zweden. René gaat eerst vragen of Amber wel mee mag. Dit is geen enkel probleem. Dus doen we onze stapschoenen aan en nemen we onze wandelstokken en weg zijn we. Eerst stappen we door een kloof met steile wanden, waar men aan bergbeklimmen doet. Als we de canyon verlaten bereiken we de voet van de Anica kuk, een piek van 712m hoog. Daarna begint een klim van 8km naar de berghut. Onderweg rusten we een paar keren, het is toch steil hoor. Aan de hut gekomen drinken we een tas koffie en rusten wat uit. Dan is het terug naar beneden. Iets minder vermoeiend dan anders om. Als we aan de mobilhome komen laten we Amber zwemmen in het bergriviertje, de Velika Paklenica. Het doet haar deugd, dat zie je. We gaan een "sladoled" eten en ik ga de voetjes verfrissen in de zee. Zalig.
14/05/2006 Het is vandaag zondag. Dus ontbijten we rustig en rijden dan verder naar de kust. In Karlobag nemen we nu de kustweg naar het zuiden. Deze baan, de Jadranska Magistrala genaamd, loopt vlak naast de kust. We hebben dan ook een prachtig zicht op de zee met zijn azuur blauwe kleur. In het dorpje Starigrad vinden we een parking aan de haven. Er staan nog twee andere mobilhomes, een Duitser en een Fransman. Een beetje verder is een kleine taverne. We gaan er iets drinken en ik eet er een "sladoled" = een ijsje. IJskreem wordt hier met de liters gegeten. Je kunt geen straat in rijden of er staat een kraampje met ijs. Je ziet ook heel veel mensen lopen met een ijsje in hun hand. En het ijs is hier lekker ook. Nu is het afwachten hoe het weer morgen is, alvorens we kunnen beslissen wat we de volgende dagen gaan doen.
13/05/2006 Volgens ons is het onmogelijk met de mobilhime dwars door de Velebit te rijden. Alhoewel ik graag de Rozanski en Hajducku kukovi (haken) zou zien. Het moet een bergkam zijn met verschillende bizarre toppen in het midden van de Sjeverni Velebit. Dan maar terug naar de kust en vanaf Senj rijden we de bergen in richting Otocac en Gospic. Het Velebit-gebergte ligt rechts van ons met zijn hoge toppen. Hier zien we uitgestrekte bossen, terwijl langs de kust het gebergte een woest kaal uitzicht heeft.Vanaf Gospic rijden we weer naar de kust. Deze baan wordt de Teresiana route genaamd. De weg werd door keizer Joseqh II in 1786 aangelegd en was toen de modernste weg van heel Europa. Boven aan de Vratnik-pas op een hoogte van 689m staat het gedenkteken "Ostarijska Vrata". Alleen de naam "Ferdinand" kunnen we nog lezen. We wandelen op de kam met een prachtig uitzicht op de zee en de eilanden Pag en Rab. We besluiten hier te overnachten.
12/05/2006 We gaan ons bevoorraden want we trekken terug de bergen in. We willen gaan wandelen in het Velika Kapela gebergte naar de Samarske Stejene. We leggen eerst een stuk kustweg af en passeren zo Novi Vinodolski en Crikvenica. Daar zien we een supermarkt en we kopen etenswaren in voor 4 dagen. Dan nemen we de afslag naar Lokve en Mrkopoli. Daar neem ik de verkeerde weg en we komen op een baantje terecht met aan weerskanten kleine huisjes. We rijden door Stari Laz tot Ravna Gora. Daar zie ik mijn fout in, keer om en neem dan de juiste afslag naar Tuk. Na een asfalt baantje komen we uit op een grintweg. Nog niets gebeurd. Aan een grote open plaats komen we op het lumineus idee om in het gras te gaan parkeren. Oei, we zakken zeker 10 cm in de grond. Het is hier zeer drassig. Ik probeer eruit te rijden en na enkele pogingen lukt het, maar nu zit ik vast tussen de zijkanten van de weg. René moet een spade halen om enkele graszoden te verwijderen. Na veel moeite kan ik toch draaien en we nemen terug de hoofdweg. Iets verder komen we in de sneeuw terecht. We zitten hier al boven de 1000m. Na een bochtig, rotsig bosweggetje komen we uit aan een hut. Deze is natuurlijk nog gesloten. Ik parkeer de mobilhome ervoor. Hier staan we goed zegt René, maar ik begin na te denken en vrees dat het misschien deze nacht nog zal sneeuwen. Dus vertrekken we maar terug naar beneden. Wat een tocht!!! Opgelucht komen we weer in Mrkopoli aan. We rijden richting Lokve en daar op een parking vinden we een plaats waar we kunnen overnachten. Nu moet ik op de kaart kijken hoe we verder gaan rijden want de bedoeling was dus om die baan, nr 32 te volgen door de bergen en dan naar Senj te rijden. Ik weet weer wat te doen vanavond.
11/05/2006 We hebben langs de baan, hier in het binnenland, gezien wat een oorlog kan aanrichten. We hebben alles wel kunnen volgen op de televisie en in de kranten, maar om het zo lijflijk te zien is nog iets anders. In het begin voelde ik mij een ramptoerist maar dat is zeker niet onze bedoeling. We zien verschillende spookdorpen, waarvan al de huizen en zelfs de kerk stukgeschoten is en verlaten. Andere bewoners laten hun vervallen huis staan en bouwen ernaast een ander, alsof ze het oude huis willen bewaren als herdenking. Andere bouwen hun stukgeschoten huis weer op en zonder ramen en deuren trekken ze weer hun huis in. Ik geloof dat ze geen keuze hebben, ze hebben nergens een ander onderdak. Onderweg zien we enkele grafmonumenten, zoals een tank met een herdenkingsplaat en daarachter staan dan de borden met een verwittiging op dat er nog landmijnen liggen. Je ziet hier in de weiden enkele grafzerken liggen. Die zerken staan niet zoals bij ons mooi recht. Nee ze staan zoals ze de lijken gevonden hebben. Gracac en Gosqic zijn twee steden die volgens onze maatstaven meer op een grote dorpen lijken. Vooral Gospic laat een verlaten indruk na. Er zijn vele kleine huisjes, zoiets als de Russische huisjes, welke we dikwijls op tv. zien. We zoeken een winkel om boodschappen te doen. Ik stop aan een klein kruidenierwinkeltje en René gaat er binnen. Beladen met etenswaren komt hij terug. De kruidenier sprak alleen Kroatisch maar hij heeft toch alles gevonden wat we nodig hadden en nog goedkoop ook. Wij vinden het vlees hier heel lekker en mals. Na Gospic rijden we de Velebit over, richting kust naar Karlobag. Het is een mooie bochtige baan. Plots krijgen we een fantastisch uitzicht op de zee met het eiland Pag. Dit eiland lijkt op een massa rotsen, dor en zonder begroeing. De kaart leert ons dat het eiland langs de andere kant wel bewoont is. We volgen de kustweg nu terug naar het noorden. In Stinica, een vakantiedorpje met ferry naar het eiland Pag, vinden we een plekje om te overnachten.
10/05/2006 We bezoeken vandaag het Nacionalni Park Plitvicka jezera. Een prachtig gebied met 16 meren en vele watervallen in een bosrijk landschap. We parkeren op de 2de parking en stappen naar ingang 2. Daar neem je dan de boot, welke met batterijen wordt aangedreven. Vanop het Kozjakmeer zie je al enkele kleine watervalletjes. Met een kaartje in de hand nemen we een pad dat aangelegd is met houten balken. De verschillende vegetatie en de pracht van het water in dit gebied is moeilijk te beschrijven, wij genieten van de natuur en de zuiverheid van de lucht Een houten loopbrug leidt ons naar de Veliki prstavci, een waterval die het Gradinameer voedt. Daarna nemen we terug de boot, die ons naar de overkant brengt. Daar volgen we de wegwijzer "Big Waterfall". Langs het Milanovacmeer loopt een pad dat is uitgehakt in de rotsen. De benedenmeren liggen in een smaller wordende canyon. Een laatste loopbrug brengt ons naar het laatste meer, Novakovica Brod. Aan de linkerkant stort de Plitvica zich van een 75m hoge klif, de Veliki Slap genaamd en vormt zo de Korona rivier. De zonnestralen priemen door de wolken en vormen zo een regenboog met de opspattende waterdruppels. We kunnen echter niet lang genieten want het is hier een gedrang van jewelste. Iedereen wil dit zien en op de gevoelige digitale plaat zetten. Dan is het nog een stukje tot aan het treintje, dat ons terug naar de ingang brengt. We hebben toch een 4tal uren gestapt maar wel genoten. Dan gaan we nog een sticker kopen, die op de achterkant van onze mobilhome komt. We eten een kleinigheid en rijden door op zoek naar een plekje om te overnachten. In Debelo brdo, naast een oud bouwvallig restaurant vinden we een rustig plaatske.
09/05/2006 Amaai, we hebben geslapen tot 10h. We vervolgen dus goed uitgeslapen onze weg. We rijden terug naar het noorden, richting Nationaal Park van Risnjak. Daar lopen nog lynxen, wolven en beren rond. Ik hoop om eens een wolf of beer tegen te komen, maar het zal wel bij hopen blijven. We nemen de 501 en rijden van Gorne Jelenje naar Crni Lug. Onderweg begint het wel te regenen, nee te gieten. Ik geloof dat onze plannen letterlijk en figuurlijk in het water zullen vallen. Dan maar verder naar Karlovac. We nemen de E65, nee geen autostrade maar een smalle baan door de bergen langs kleine dorpjes zoals Skrad. De weg volgt als het ware de Sloveense grens en brengt ons dan in Duga Resa en vandaar links naar Karlovac. We laten vandaag deze stad links liggen en nemen de E71 naar de Plitvice meren. Onderweg gaan we op zoek naar een plekje waar we rustig kunnen overnachten. Dat vinden we in de buurt van een cementfabriek. René gaat aan een van de arbeiders vragen of we hier mogen blijven staan. "Natuurlijk" krijgt hij als antwoord, maar we mogen niet op het terrein van de fabriek komen want die wordt bewaakt met camera's en dan zouden we wel misschien problemen krijgen. Geeft niet, we staan hier goed naast het terrein. En het regent niet meer, laat ons hopen dat het zo blijft.
08/05/2006 Na Rabac rijden we terug naar boven, naar Labin. Dit was vroeger een mijnwerkersdorp. Het is nu een levendig stadje geworden. De parkeerplaatsen staan allemaal vol en ik vind nog een plaatske op de autobussenparking. Wat een geluk, na ons komt een Deense autobus en zij moet in de straat parkeren. De kern heeft een Venitiaanse stempel want op verschillende huisgevels staat de St. Marcus leeuw afgebeeld. De smalle straatjes nodigen ons uit om eens rond te slenteren in het stadje. Daarna volgen we de kustlijn langs de Riviera tussen Labin en Rijeka. Plots opent de hemel haar sluizen en krijgen we een fikse regenbui. Het zonnetje komt later terug door de wolken piepen. De stad Rijeka laten we maar links, pardon rechts liggen. Het is een industriestad met veel moderne gebouwen. We gaan op zoek naar een camping, want we moeten een sanitaire stop inlassen. De eerste camping ligt er verlaten bij en we moeten tot Selce rijden om er één te vinden. We staan hier niet alleen maar ik vind een goed plaatske waar we zelfs onze satelliete kunnen gebruiken. Vanavond kunnen we TV één zien met nieuws van het thuisfront.
07/05/2006 Het is zondag en we maken er ook een rustdag van. We gaan wandelen naar de promenade van Rabac. ik eet er mijn eerste ijsje. Je mag hier zo maar op het terras zitten zonder iets te drinken. Dat zou je bij ons eens moeten doen. Als echte Belg drinken wij toch een koffie en een pintje. Het bier is wel lekker, maar niet zoals bij ons zegt René. Dan slenteren we rustig terug naar de mobilhome. Naast ons is een belgische bus uit Genk komen staan. We maken met de chauffeur een praatje. Hij is vol lof over Kroatië, maar het binnenland heeft hij nog niet gezien. Het blijft dus voor ons ook een verrassing.
06/05/2006 Onze toer door Pula begint bij het Amfitheater. Het is de 5de grootste best bewaarde van Europa. Onder het ovaal, waar de gevechten plaats vonden, ligt een grote zaal waar vroeger de gladiatoren en de leeuwen gedumpt werden alvorens zij ten pleziere van de Romeinen vochten op leven en dood. De kern van Pula wordt gedomineerd door een grote vesting. De huidige werd in 1840 gebouwd door een Fransman met de stenen, die van de Romeinse gebouwen kwamen. Verder is er de tempel van Augustus, een boog gebouwd voor de rijke gebroerders Seguis en een klein Romeins theater. De rondgang is werkelijk de moeite waard. Na Pula gaan we op zoek naar de grote Romeinse stad "Nesactium" Ooit moet ze groot zijn geweest maar er is niet zoveel van te zien. We rijden terug langs een zandweg. Gelukkig komen we geen tegenliggers tegen. Dan kiezen we het kustplaatsje Rabac uit om te overnachten. We staan op een parking hoog boven het water. Later komen hier enkele autobussen staan nadat ze hun lading hebben gelost(aan de hotels).
09/05/2006
