Seksueel misbruikte jongens : Informatie voor hulpverleners en beroepskrachten

Seksueel misbruik bij jongens komt voor… 

De cijfers liegen er niet om. Van alle geregistreerde slachtoffers van seksueel misbruik in Nederland is 33 procent een jongen. Dat komt neer op negen à tien procent van alle Nederlandse jongens. De kans is dus groot dat u als hulpverlener te maken krijgt met misbruikte jongens. Deze folder geeft informatie over de effecten van seksueel misbruik op een jongen. Ook kunt u lezen welke signalen jongens geven en wat u als hulpverlener zelf kunt doen.

Jongens zoeken weinig hulp, omdat…

Eén op de drie meldingen van seksueel misbruik betreft een jongen. Misbruikte jongens doen minder vaak aangifte bij de politie dan meisjes. Ze doen minder snel een beroep op de hulpverlening. Jongens lossen liever hun eigen problemen op - dat past beter bij het stoere imago van mannen. Bij mannelijkheid wordt gedacht aan verantwoordelijkheid, kracht, uithoudingsvermogen en zelfstandigheid. Een man wordt geacht zijn eigen boontjes te doppen. Daarom is hulp zoeken naar aanleiding van seksueel misbruik niet zo gemakkelijk. Vaak wenden jongens zich pas tot een hulpverlener als het echt niet anders meer kan. Vraag daarom als hulpverlener naar mogelijke ervaringen met seksueel misbruik.

12-04-2007, 21:06 geschreven door andréa

08-04-2007, 18:59 geschreven door andréa

08-04-2007, 17:49 geschreven door andréa

31-03-2007, 00:00 geschreven door andréa

Feiten en mythen over seksueel misbruik van kinderen

Mythe : Kinderen liegen omtrent misbruik

Feit : Een kind weet bepaalde dingen alleen maar omdat het die ook heeft meegemaakt.  Als een kind zou liegen dan  zou dat eerder zijn om te ontkennen of aan een ondraaglijke druk te ontsnappen.  Het gebeurt in zeer gesloten gezinnen maar ook in zeer open gezinnen

Mythe : seksueel misbruik dat “geweldloos” verloopt is minder erg

Feit :  Misbruik is altijd erg.  Niet de lichamelijke geweldpleging is het ergste maar de langzame en zekere grensoverschrijding brengt onstandvastigheid en verwarring me

Mythe : Niet misbruikende moeders weten het en werken het zelfs in de hand

Feit : Neen.  Het is mogelijk dat één op twee moeders iets vermoedt en dan nog zal de helft daarvan onmiddellijk actie ondernemen  vaak zonder enig gevolg.  Een aantal zal alsnog later ingrijpen en een aantal onderneemt helemaal niets.  Omdat sommigen  zelf in shock waren en anderen konden het gewoonweg niet geloven.

Inderdaad zijn deze moeders zelf  extreem gekwetst en nog wel op drie fronten :

als vrouw - in hun moederrol - als individu

Mythe : Incest is toch iets zeldzaam?

Feit : Incest is niet zeldzaam maar komt heel vaak voor.  Het wordt alleen ontkend.  Sommigen gewagen van 20 % of  één op vijf,  of ca. één kind in elk kleuterklasje

Mythe : incest met kinderen is toch zo erg niet

Feit : het eerste contact met het andere geslacht hoeft niet op deze manier te gebeuren.     Het kan een blijvende, belemmerende herinnering worden in het seksuele (be)leven later.

Mythe : Van generatie op generatie heeft men gesproken over incestmoeders…

Feit : Na vijftien jaar werken met moeders vrezen wij dat incest niet zozeer transgenerationeel wordt overgedragen noch via disfunctie van het gezin  dan wel door de permissiviteit en “begrip” en toedekken naar daders toe en naar alles wat er aan geweld in gezinnen gebeurt. 

Mythe : De disfunctie van het gezin is de bodem van incest

Feit : Daders brengen  hun eigen systeem mee in het  gezin  en koesteren het :  wat verboden is, het overschrijden van, bezitsdrang, autoriteit, het geheim, is hun grootste kick

Gelooft men in de disfunctie van een gezin als oorzaak van incest dan zegt men zoveel als dat  iedereen een  potentiële dader is, je moet  ze maar net zo ver brengen   Mensen kunnen ook anders en zelfs adequaat handelen met kinderen.

Mythe :Zwijgen of er over praten?

Feit : Door te zwijgen gaat de dader altijd maar verder.  Meer, door er niet te willen over praten geeft men het kind nog meer het gevoel dat hetgeen gebeurde zo erg is dat er niet over te praten valt.  Niet het geweld op zich is het ergste, maar  ook de duur en de leeftijd van het kind.  En  stigmatiserend ongeloof.  De ernst van het trauma heeft zo te zien meer te maken met hoe het kind opgevangen wordt en kan dus anders liggen bij verschillende kinderen.  Of hoe goed naar hen geluisterd wordt.  Men kan  niet ondoordacht handelen, het is beter het vertrouwen van het kind eerst te winnen.

Mythe : Het kind heeft een vader nodig, dus de vader heeft recht op omgang

Feit : Ouders hebben rechten dat is waar.  Daar kan een kind niet tegenop.  Men mag trouwens niet vergeten dat 90% van de aangegeven  gevallen wordt vrijgesproken of geseponeerd.  Het kind wordt dus sowieso gedwongen met een misbruikende ouder om te gaan.  Maar.. zijn ook weeskinderen langs vaders kant dan gedoemd slecht te worden?  En dat was misschien wel een vader die zijn grenzen kende!

Moeders tegen Incest. Gent,  1 augustus 2003

24-03-2007, 00:00 geschreven door andréa

Vrijgekomen verkrachter moet ver weg van Fatima gaan wonen

ANTWERPEN (HOBOKEN)

De Antwerpse kortgedingrechter verplichtte dinsdag een pervert die zich jarenlang vergreep aan zijn schoonzus Fatima (33) en haar zevenjarige dochtertje, te verhuizen en sprak een straatverbod uit binnen een straal van 2,5 kilometer. Rechter Lambrechts oordeelde dat Hamid B. (46) het grondwettelijk recht op veilig wonen heeft geschonden, door na zijn gevangenisstraf provocerend op enkele deuren van zijn slachtoffers te gaan wonen. De rechter riep het gebied met een straal 2,5 km rond het huis van de slachtoffers uit tot verboden gebied voor de zedendelinquent. Telkens als hij zich in die verboden zone waagt, moet hij een dwangsom van 1.000 euro betalen.

Hamid werd in 2003 tot vier jaar effectieve celstraf veroordeeld voor de meervoudige en gewelddadige verkrachting van zijn schoonzus Fatima en haar minderjarige dochtertje. De dader woonde op enkele deuren van zijn slachtoffers, in de Steynstraat in Hoboken. Telkens Hamid wist dat de man des huizes afwezig was, drong hij binnen en dwong hij Fatima en haar dochtertje tot de meest gruwelijke en pijnlijke seksuele handelingen.

Impliciete verplichting om te verhuizen

Hamid B. zat zijn celstraf volledig uit. In oktober 2006 kwam hij vrij. Meteen vestigde hij zich in dezelfde Steynstraat, op zes huisdeuren van zijn slachtoffers. Hij staat ze de hele dag in de deur aan te staren wanneer ze voorbij komen. Sinds hij opnieuw in de buurt woont, leeft het hele gezin in angst. En Fatima vreest dat haar man en broer de dader iets zullen aandoen. Als zij 's ochtends haar dochtertje naar school brengt, staat hij ze aan zijn deur op te wachten. Moeder en dochter doen elke dag een hele omweg om niet voorbij zijn deur te moeten lopen.

Hugo Coveliers en Liliane Verjauw, de advocaten van de slachtoffers, waren naar de kortgedingrechter gestapt in een ultieme poging om verkrachter Hamid B. te verplichten om te verhuizen. Met succes. "In de grondwet staat dat iedereen het recht heeft om veilig en rustig te wonen. We hebben geargumenteerd dat dat grondwettelijke recht van de slachtoffers is geschonden door het feit dat de dader zo dicht in hun buurt is komen wonen", zegt Coveliers. De rechter volgde hem in die redenering. De dader mag zijn straf dan wel volledig hebben uitgezeten, op burgerlijk vlak is hij immers nog steeds verantwoordelijk voor de gevolgen van zijn daden. De rechter verplicht hem impliciet om te verhuizen.

Hiaat in de wet

In 2003 kregen de slachtoffers fikse schadevergoedingen toegekend, onder meer omdat de ‘huwelijkskansen’ van het Marokkaanse dochtertje in het gedrang kwamen. Maar ze hadden aan de rechter in de eerste plaats gevraagd om de man te verbieden nog in de buurt van zijn slachtoffers te komen, laat staan er te komen wonen. Dat kon niet omdat iemand die zijn straf volledig uitgezeten heeft geen beperkende voorwaarden kan opgelegd krijgen, heette het toen nog.

Om deze hiaat in de wet te omzeilen baseerde Coveliers zich in een procedure voor de civiele rechter op het grondwettelijk recht op wonen van zijn cliënten, een recht dat aangetast wordt door de aanwezigheid van hun kwelduivel. “Evident is deze procedure niet, en ik ken geen voorgaanden”, zegde Coveliers. “Maar er moet altijd iemand de eerste zijn, en wat je niet vraagt, krijg je niet”.

23-03-2007, 12:58 geschreven door andréa

16-03-2007, 00:00 geschreven door andréa