Op onze weg door het leven kunnen ons vreemde dingen gebeuren….

Ja, dat is waar, vreemde dingen overkomen ons allemaal, elke paar jaar of zo, bij mij overkomen ze mij eens of meerdere malen per dag. Ik leeft met een voet en de hemel, een op de aarde, m’n hoofd in de wolken, en m’n oren zijn verkeerd aangenaaid.

Ik weet het niet…is een typische verklaring voor mij , de hele wereld is zonderling voor mij en ik ben altijd verstrooid.

Het geeft niet dat de zoom van mijn rok met nietjes vastzit en ik m’n haar met bier was om het doen te glanzen, ik geniet van het geheimzinnige gevoel om te douchen zonder licht in de badkamer, met op de wastafel een brandende kaars! Ik overtreed alle regels , wat anderen van me vinden stoort me niet. Mijn plotselinge opwellingen en emotionele stormen storen m’n ventje allang niet meer ! Het woord “zelfbeheersing” staat ook al niet in mijn woordenboek. Zonder de minste aanleiding kan ik uitbarsten in een stormachtige scène , iets door de kamer of uit het raam gooien, de deur met een smak dichtgooien op slot doen, de gordijnen dicht doen en een paar uur kluizenaartje spelen. Pruilen kan ik ook goed, maar bij het pruilenspel kan ik het nooit van m’n ventje winnen, hij is absoluut een deskundige in mijn pruilstrategie. Ventje kan knorrig worden als hij niet de aandacht krijgt die hij regelmatig nodig heeft , ik denk aan zoveel dingen dat ik soms vergeet dat hij er ook nog is , ik moet daar echt aan denken hé ! Als je me nu zou vertellen dat ik af en toe een beetje gek ben , ben ik helemaal niet beledigd, ik ga vrolijk “ja” knikken omdat ik die analyse gewéldig vind en het gaat bij mij het ene oor in en het andere weer uit. In vriendschap heb ik vertrouwen , maar romantiek…en liefde zijn een gemoedstoestand die ik nogal wantrouwig bekijk…de eisen voor eeuwige liefde zijn zo streng dat het mij verwonderd dat ik ooit heb willen trouwen!

Mijn nieuwsgierigheid heb ik altijd onder controle, het kan me geen cent schelen waarom een buurman zes keer getrouwd was, waarom hij zijn huis rood heeft geschilderd en hij ooit een slang als huisdier had.

Ik hou van kunst, muziek, poezie maar prefereer bv een draaiorgeltje compleet met aapje boven een sjieke piano. Ik heb een rare manier van spreken en een ongewoon gedrag,ventje doet gewoonlijk dat hij het niet gemerkt heeft , het tonen van zijn verwarring zou op zwakheid kunnen duiden hé. Als ik bv een kus een vingerhoed wil noemen doet hij dat ook, zijn manier van onverschilligheid laat mij nooit vermoeden dat hij eerst totaal ondersteboven was voor hij zich herstelde. Als ik hem vraag wat yoghourt mee te brengen omdat ik dat nodig heb als ik naar m’n zus ga, brandt hij van nieuwsgierigheid , hij wil zeker weten wat yoghourt met m’n zus te maken heeft , maar hij vraagt het niet. De volgende dag voordat hij me naar m’n zus brengt, vraag ik” zal ik die yoghourt nu maar gebruiken ? Antwoordt hij met een effen gezicht”waarom niet?” zonder zijn verbijstering te laten blijken. Hij slaat een hemelse zucht van verlichting als hij ontdekt dat ik die yugourt voor m’n gezichtsmassage nodig heb. Hij vertrekt ook geen spier van zijn gezicht wanneer hij in de vriesruimte van de koelkast een oosterse vaas vindt, gevuld met kleurpotloden die ik net geslepen heb voor de kleintjes. Hij weet nu langzamerhand hoe mijn denkproces werkt en de meeste raadsels kan hij nu wel aan, hij is dan natuurlijk een héél geduldige man! Ik verzamel vanalles en kan niks wegdoen, deels uit sentiment maar vooral omdat ik iets niet kan loslaten. Mijn zwak voor antiek kan m’n ventje zo irriteren dat hij er soms gek van wordt, hij is een man die nog van de traditie van het leven geniet en van goed gemaakt meubilair, om het langer dan 3 weken uit te houden daarom houdt hij niet van mijn fragiele antiekdingen die bezwijken als je erop gaat zitten. Als hij dan zo een van die uitbarstingen heeft kan ik gerust vragen “ zeg schat , welk woord van 4 letters rijmt weer op truck ?(terwijl ik dan zijn kruiswoordraadsel oplos in de krant die hij net aan het lezen was) in zijn woede kan hij dan moeilijk een gepast antwoord geven. Plotseling klaart mijn gezicht dan op en zeg ik “ik heb het ! het is stuk” . Dan staart hij me zwijgend aan , hij weet gewoon niet meer wat te zeggen. Dan trap ik het gewoon af en kan best na een kwartier afgekoeld terug thuis komen met een cadeautje! want ik kan bijna nooit toegeven dat ik een foutje maakte !!!! Daarom heb ik altijd een héél speciale man nodig gehad dus een uitermate geduldige man ! Haha!